Heartless is a much used word.

Seth was in zijn sas, rook om zijn handen. Een branderig luchtje op ander gebied en het geluid van 2 zwepen die bomen met simpel gemak ontwortelden. Seth grijnsde en hoorde eht demonische gegiechel van de 2 minions. Salia en Moora hielpen hem wat elven boompjes te verwoesten en te vernietigen, hun kracht was verre weg groter dan dat van een normaal iemand aangezienz e dankzij zijn kracht met 2 zwepen een boom ontwortelden en lieten breken. Seth grijnsde breed en lachte even waarop de twee gedaante's langs hem kwamen lopen en wachtte, Seth stond voor een grote boom, "Fireabyss" zei hij zacht en uit het niets opende zich een zwarte cirkel boven de boom die openklapte en een vuur zee losliet over de boom en het gebied gelijk maakte met de grond, elk struikje in de cirkel, elk grasprietje was weggevaagd met 1 aanval met veel kracht. De minions giechelden en zwegen toen, "er komt iemand, verstoppen en moorden," lachte Salia. Moora haar lach zweeg maar ze fluisterde, "dit keer mag ik de ogen uitsteken en de tong lossnijden," Salia knikte en ze verdwenen in het niets om af te wachten. Seth grijnsde en wachtte ook maar geduldig af terwijl hij bleef staan met vlammende handen.

~only Mimi~

Met haar boog in haar hand liep mimi rustig door haar rijk. Alles leek vredig tot ze opeens rook door de boomtoppen zag komen en een vuur lucht rook. Snel zette Mimi het op een lopen en tijdens haar ren naar het vuur spande ze haar boog klaar voor alles wat er zou komen. In de verte hoorde ze met haar scherpe gehoor stemmen maar kon geen woorden onderscheiden. Opeens schoten de stemmen weg en Mimi stapte met haar boog voor haar gespannen het veld op. Haar ogen schoten even heen en weer. Alles was as hier. Woede bekroop haar, tot ze recht in de ogen keek van een jongen met vuur aan zijn handen. Angstaanjagend zag hij er uit en Mimi richte haar boog recht op hem. Wetend van de geluiden in de bosjes naast haar. Ze siste van woede en keek de jongen nog eens aan. Oud was hij niet. Maar gevaarlijk dat zeker. Even liet ze met een vinger haar boog los klaar om de pijl recht door zijn nek te laten gaan. Maar daarna herkende ze meteen de King van de Tovenaars. Ze ontspande haar boog. "Setherian was het toch? Haal je minions uit mijn struiken, en wat doet de King van de tovenaars hier eigenlijk. Niets beters te doen op je eigen land? Alsof de gevaarlijke minions er nieteens waren stopte ze haar boog weg en keek doordringend naar Setherian. Iets in hem, en dat had haar de laatste paar Gathering's al dwars gezeten. Iets in hem trok haar naar hem toe.

"Setherian was het toch? Haal je minions uit mijn struiken, en wat doet de King van de tovenaars hier eigenlijk. Niets beters te doen op je eigen land?" zei Mimi, de queen van de elven. Seth hief zijn hand, "Salia, Moora. Geen aanval. Geen tong uitsnijden en stop met op haar ogen te mikken. Als jullie uithalen dan martel ik jullie weer dood." zei Seth kalmpjes en de twee gedaante's verschenen. Seth kuchte, "Ik ben Setherian ja. Jij was momo? Mima? Mimi?" vroeg Seth onverschillig terwijl hij duidelijk wist dat ze Mimi heette. Zijn toon was eng vriendelijk tegenover een elf wat zijn minions was opgevallen. "HEER! ze is een elf! Queen of niet! U-uw haat jegens hun is even groot als onze trots." zei Moora. Seth hief zijn hand en ze zweeg, Salia fronste en keek Seth fel aan maar zweeg. Seth die het opmerkte negeerde het uiteindelijk, "Ik ben misschien ver van mijn gebied alleen zo'n probleem zal dat niet zijn. Misschien... misschien heb ik een boodschap of gewoon iets te melden of ik ben hier voor een hoger doel, denk voortaan na voordat je elke binnendringer wilt vermoorden. Ik had het wel opgemerkt, die boog in je mooie handjes daarnet," zei Seth kalm en keek de elf rechtaan. Zijn helm zette hij kalmpjes af en onthulde zijn jonge gezicht.

"Salia, Moora. Geen aanval. Geen tong uitsnijden en stop met op haar ogen te mikken. Als jullie uithalen dan martel ik jullie weer dood. Ik ben Setherian ja. Jij was momo? Mima? Mimi?" Sprak Setherian en er verscheen een lach op Mimi's gezicht. "HEER! ze is een elf! Queen of niet! U-uw haat jegens hun is even groot als onze trots." zei een vrouwelijk figuur en Mimi keek meteen uitdagend naar haar. Ze wou wat zeggen maar Setherian maakte een teken en ze zweeg. "Ik ben misschien ver van mijn gebied alleen zo'n probleem zal dat niet zijn. Misschien... misschien heb ik een boodschap of gewoon iets te melden of ik ben hier voor een hoger doel, denk voortaan na voordat je elke binnendringer wilt vermoorden. Ik had het wel opgemerkt, die boog in je mooie handjes daarnet." Sprak hij verder alsof er niets aan de hand was. Er streek even een glimlach over haar gezicht maar ze bleef stijf stil staan toen de Tovenaar zijn helm af zette en zijn ware gezicht toonde. Mimi slikte terwijl ze zo bleef staan. Hij was knapper dan Mimi had gedacht, het gezicht paste totaal niet bij zijn uiterlijk en zijn overkomen maar iets in hem maakte zijn gezicht perfect passen bij zijn alles. Lichtjes schudde Mimi haar hoofd om alles weer op orde te krijgen en ze keek hem met een lichte glimlach aan. "Wel, als die indringer mijn halve bos afbrand, dan moet ik maar met mijn mooie handjes en mijn boog optreden vind je niet." Hoewel hij duidelijk een bedreiging was voelde Mimi zich vreemd vertrouwd bij hem in de buurt. Mimi keek even over haar schouder naar de zilverkleurige rivier die straalde in de zon. Wachtend op een antwoord of een beweging van Setherian bleef Mimi zo staan, met haar lange licht blauwe haren zacht waaiend in het koele briesje.

"Wel, als die indringer mijn halve bos afbrand, dan moet ik maar met mijn mooie handjes en mijn boog optreden vind je niet." zei Mimi. Seth dacht na, "Dan zou ik het ook doen, alleen dan... zou ik hetzelfde doen. Alleen ik brandde enkel 1 boom en wat gras af. Nu.... zal ik misschien beter stoppen met branden anders krijg ik elven op bezoek?" vroeg Seth. Moora en Salia keken elkaar aan en riepen samen, "WAT DOE JE NU!?" Seth draaide zich een kwart om en hief zijn hand, Salia viel onderuit en ademde even niet. "Niet... voor... je.... beurt.... spreken. Minions moeten luisteren, we staan hier tegenover een queen dus beleefde woorden." zei Seth corrigerend terwijl Salia op stond en vuur leek te spuwen. "Als jij mijn grotjes in liet storten zou ik hetzelfde hebben gedaan... dus ik hou wel op.. tevreden?" vroeg Seth met een licht glimlachje dat langer bleef dan normaal. Vijf hele seconden in plaats van een flits. Toen keek hij weer strak naar Mimi, "Alleen ik had niet zo snel een queen verwacht in plaats van een normale elf." was zijn conclusie.

"Dan zou ik het ook doen, alleen dan... zou ik hetzelfde doen. Alleen ik brandde enkel 1 boom en wat gras af. Nu.... zal ik misschien beter stoppen met branden anders krijg ik elven op bezoek?" vroeg Seth. Waarop de twee vrouwelijke minions die bij hem waren het uitschreeuwde. "WAT DOE JE NU!?" Seth draaide zich een kwart om en hief zijn hand, een van de twee viel onderuit en ademde even niet. "Niet... voor... je.... beurt.... spreken. Minions moeten luisteren, we staan hier tegenover een queen dus beleefde woorden." Zei de tovenaar en richtte zich daarna weer op haar. "Als jij mijn grotjes in liet storten zou ik hetzelfde hebben gedaan... dus ik hou wel op.. tevreden?" vroeg Seth met een licht glimlachje dat vijf seconden op zijn gezicht bleef staan. Toen keek hij weer strak naar Mimi, "Alleen ik had niet zo snel een queen verwacht in plaats van een normale elf." Er streek opnieuw een langdurige glimlach over haar gezicht. Dit was echt de eerste keer dat ze de King van de Tovenaars alleen sprak. Ze deed een stap in zijn richting. Iets in hem trok haar naar hem toe. "Ach, ik haat het paleis zo ongeveer. Teveel ogen op me gericht." Met die woorden keek ze even naar de twee vrouwelijke gestaltes en daarna weer terug in Setherian's heldere ogen. "Misschien is dat wel de reden waarom ik dagen door het bos zwerf, in m'n eentje." Mimi haalde haar schouders op en keek even met licht stralende ogen naar Setherian.

"Ach, ik haat het paleis zo ongeveer. Teveel ogen op me gericht." Met die woorden keek ze even naar de twee vrouwelijke gestaltes en daarna weer terug in Setherian's heldere ogen. "Misschien is dat wel de reden waarom ik dagen door het bos zwerf, in m'n eentje." Mimi haalde haar schouders op en keek even met licht stralende ogen naar Setherian.
Seth keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan, "Ik zou het wel leuk vinden... een paleis, ik woon gewoon in een groot huis. Meer is neit nodig, alleen.... niemand hoort alleen rond te zwerven. Erg als ik je als teken van een excuus zal vergezellen?" vroeg Seth. Moora opende haar mond, "Heer Seth! ZE IS EEN ELF!" riep Moora uit. Seth hief zijn hand en Moora scheurde uit elkaar en stierf. Salia.... was de volgende en verdween ook in het niets, twee lichamen bleven achter. "Ze vervagen binnenkort en ze leven nog... alleen hun lichaam voor 24 uur neit meer. Soms zijn ze nogal eigenwijs. Het spijt me dat dit in je bos moest gebeuren en voor je ogen," zei Seth redelijk onverschillig hoewel er een minimale toon van spijt te horen viel als je goed luisterde. Ook was zijn mond licht gekruld als in een glimlachje.

"Ik zou het wel leuk vinden... een paleis, ik woon gewoon in een groot huis. Meer is niet nodig, alleen.... niemand hoort alleen rond te zwerven. Erg als ik je als teken van een excuus zal vergezellen?" vroeg Seth. En een van zijn minions schreeuwde. "Heer Seth! ZE IS EEN ELF!" Seth hief zijn hand en Moora scheurde uit elkaar en stierf. Salia.... was de volgende en verdween ook in het niets, twee lichamen bleven achter. "Ze vervagen binnenkort en ze leven nog... alleen hun lichaam voor 24 uur neit meer. Soms zijn ze nogal eigenwijs. Het spijt me dat dit in je bos moest gebeuren en voor je ogen." Mimi glimlachte even naar zijn verontschuldigen woorden en draaide zich om. "Er is al te veel voor mijn ogen gebeurd om dat mij pijn of verdriet te doen." Haar ouders, haar zusje, haar Roxanne, haar mentor en King. Alles was haar al afgenomen. Haar rijk kon er ook nog wel bij. Langzaam draaide Mimi zich weer om naar Setherian en voelde een traan over haar gezicht strijken terwijl ze zo bleef staan. "Waarom voel ik me zo leeg vanbinnen. Waarom heb ik geen nut?" Zacht sprak ze de woorden en zakte door haar knieën. Als een leeg omhulsel bleef ze zo zitten. Het verdriet had haar van binnen weggeteerd. Al wat er nu overgebleven was, was haar buitenkant. "Red me.." Fluisterde ze zacht tegen niemand eigenlijk maar toch ook weer tegen Setherian en haarzelf. 'Red me.' Galmde door haar hoofd. Mimi sloot haar ogen en voelde meer tranen over haar wangen komen. 'Red me..'

Er is al te veel voor mijn ogen gebeurd om dat mij pijn of verdriet te doen." Langzaam draaide Mimi zich weer om naar Seth en voelde een traan over haar gezicht strijken terwijl ze zo bleef staan. "Waarom voel ik me zo leeg vanbinnen. Waarom heb ik geen nut?" Zacht sprak ze de woorden en zakte door haar knieën. Als een leeg omhulsel bleef ze zo zitten. Het verdriet had haar van binnen weggeteerd. Al wat er nu overgebleven was, was haar buitenkant. "Red me.." zei ze fluisterend.
Seth zweeg en liep naar haar toe, zijn helm was opgelost in het niets en hij pakte haar arm vast en stak zijn andere hand uit. "Ik kan vernietigen niet helen...... alleen, laten we beginnen met opstaan. Misschien kan ik je pijn en wanhoop verwoesten?" zei hij zacht maar beslist. Medelijden had hem gevuld toen hij de elven queen zag. Ze... was anders dan de meeste elven en Seth had bij haar geen neiging haar strot los te scheuren maar eerder.... haar wang te strelen. Seth was er echt geschrokt van dat hij zelf zoiets vond en pakte dus haar hand snel vast en trok haar omhoog.

Seth zweeg en liep naar haar toe hij pakte haar arm vast en stak zijn andere hand uit. "Ik kan vernietigen niet helen...... alleen, laten we beginnen met opstaan. Misschien kan ik je pijn en wanhoop verwoesten?" zei hij zacht maar beslist. Setherian pakte haar hand snel vast en trok haar omhoog. Mimi liet haar gewillig omhoog trekken. Verzwakt en wankel stond ze op haar benen. Zonder het eigenlijk te willen viel ze tegen zijn borst aan. Even keek ze met betraande ogen omhoog maar drukte zich daarna tegen hem aan. Hoe kon hij wanhoop en pijn verwoesten, als dat al was dat ze was. "Laat me zien, hoe wil jij pijn en wanhoop vernietigen." Zonder hem aan te kijken bleef ze zo staan. Half leunend op hem half op haar eigen wilskracht waar niet veel van over was. Ze snapte het zelf niet, hoe kon ze zich zo gedragen tegen iemand die niet eens haar eigen ras was. "Laat het me zien Setherian." Zei ze bijna smeekend.


(fail..
https://www.youtube.com/watch?v=L8ApZoOjF_E
luisteren tijdens t lezen xD )

"Laat me zien, hoe wil jij pijn en wanhoop vernietigen." Zonder hem aan te kijken bleef ze zo staan. Half leunend op hem half op haar eigen wilskracht waar niet veel van over was. "Laat het me zien Setherian." Zei Mimi bijna smeekend. Seth zuchtte tilde haar kin op en omhelsde haar teder. Hij keek haar aan en kuste haar zacht op de mond. Achter hem lag de half dode Salia hem aan te staren, haar stem banden waren losgerukt dus kon ze niet schreeuwen of geluid maken. Bloed kwam uit haar mond omhoog terwijl ze probeerde tepraten. Alleen hetlukte niet. Seth ging door met kussen met gesloten ogen. Hij liet Mimi los en keek haar aan, "Ik weet niet hoe ikanders kan helpen," zei hij zacht. Hij keek Mimi aan en kuste nogmaals zacht en draaide zich om toen hij een gorgelend geluid hoorde. Salia spuugde bloed en haar oranje ogen staarden hem aan. "mstr waarom dee j da," klonk het wegstervend in zijn hoofd. Hij greep Salia's hoofd vast en drukte het in elkaar. "Sorry, Ik wil eventjes rust met Mimi." zei hij en doodde Salia's lichaam.

Seth zuchtte tilde haar kin op en omhelsde haar zacht. Met de pijn en verdriet in haar ogen keek ze hem en en hij haar. haar aan en kuste haar zacht op de mond. Even vlogen Mimi's ogen open bij zijn aanraking maar sloot daarna zacht haar ogen. Even bleven ze zo staan maar daarna liet hij los en keek Mimi aan. "Ik weet niet hoe ik anders kan helpen," zei hij zacht. Mimi staarde hem met zachte ogen aan en wou wat zeggen maar Setherian kuste haar nogmaals zacht en draaide zich om. Een gorgelend geluid kwam van achter zijn rug. Een van de meisjes spuugde bloed en haar oranje ogen staarden hem aan. "mstr waarom dee j da," klonk het wegstervend haar stem. Hij greep Salia's hoofd vast en drukte het in elkaar. "Sorry, Ik wil eventjes rust met Mimi." zei hij en doodde Salia's lichaam. Mimi keek hem aan. Haar blauwe ogen twinkelde in het licht. Ze wou wat zeggen maar er kwamen geen woorden meer over haar lippen. Haar hart ging als een gek tekeer in haar borstkas en dat kwam door hem. Nu snapte ze het gevoel dat ze zo vaak had gehad bij hem in de buurt. "You just saved me.." Fluisterde ze zacht en drukte haar lippen opnieuw op de zijne. Ze drukte zich helemaal tegen hem aan terwijl ze zo bleef staan.

(omg why am I so bad at this >.<)

"You just saved me.." Fluisterde ze zacht en drukte haar lippen opnieuw op de zijne. Ze drukte zich helemaal tegen hem aan terwijl ze zo bleef staan. Seth zweeg en beantwoordde het. Dat hij nu stond te kussen met een elf.... met de queen van de elven.... met zijn meest gehaatte vijand. Alleen zijn hart begon langzaam sneller te gaan en hij liet los. Even keek hij Mimi aan, "Emh... wil je een keertje afspreken of zijn we hierdoor dat stadium voorbij?" vroeg hij verlegen... Inderdaad verlegen. De koelbloedige sumonner was verlegen en rkeeg een lichte rodekleur op zijn gezicht. Te licht om op te merken maar wel zichtbaar voor iets met hele goede ogen. Hij twijfelde even en vergat het gebied om hun heen, de 2 lijken, de bebloedde grond en de stukken hout. Hij keek Mimi even aan, pakte haar vast en kuste haar nogmaals terwijl hijzacht met zijn arm overhaar rug streek. "Iemand redden voeltvreemdalleenniet slecht," zei hij nadat de kus verbroken werd.

"Emh... wil je een keertje afspreken of zijn we hierdoor dat stadium voorbij?" Zei Seth na de kus. Mimi keek hem even met een glimlach aan. Zag ze hem nou blozen? Heel licht, niet zichtbaar voor mensenogen vulde zich een rode kleur in zijn gezicht. Mimi besloot er niets over ze zeggen maar deed haar mond open om iets anders te zeggen toen Setherian haar vastpakte en haar nog maal's kuste terwijl hij over haar rug streek. "Iemand redden voelt vreemd alleen niet slecht." En Mimi keek hem even lachend aan. Hoewel ze nog dicht op hem stond begon ze te spreken alsof het een alledaags gesprek was. "Iemand redden, hoort normaal ook niet slecht te zijn." Glimlachend keek ze hem aan en streek even met haar hand over zijn borst. "En afspraakjes kunnen altijd." Met glimmende ogen keek ze in de zijne en voelde even haar jonge kind zijn terug komen. Stil bleef ze zo staan, wachtend op zijn antwoord. Mimi was zich maar al te goed bewust van haar hand die op zijn borst lag terwijl ze omhoog keek naar Setherian.

"Iemand redden, hoort normaal ook niet slecht te zijn." Glimlachend keek ze hem aan en streek even met haar hand over zijn borst. "En afspraakjes kunnen altijd." Met glimmende ogen keek ze in de zijne. "Daar hebje.... een punt." zei Seth. Weer iets nieuws, hij gaf iemand gelijk. Hij voelde haar hand tegen zijn borst en zijn laatste tekenen van emotieloosheid waren verdwenen. Hij legde zijn hand op die van haar en glimlachte, "Dit...kan eigenlijk niet...alleen het voelt goed." zei hij met een glimlach die daadwerkelijk bleef hangen op zijn gezicht. Hij voelde via zijn band dat Salia hem verrot schold van waar ze ook was maar dat deed hem niks. Hij glimlachte naar Mimi en kuste haar nogmaals en zweeg eventjes. Na enkele minuten, "Is het erg als ik nog even met je mee loop?" vroeg hij maarhij wist haar antwoord eigenlijk al dondersgoed.

"Daar heb je.... een punt. Dit...kan eigenlijk niet...alleen het voelt goed." zei hij met een glimlach. Mimi glimlachte terug en knikte. Hij glimlachte opnieuw en kuste haar nogmaals zo bleven ze zwijgend staan tot Setherian iets vroeg. "Is het erg als ik nog even met je mee loop?" Mimi glimlachte en drukte even gouw een kus op zijn mond. Daarna draaide ze zich om naar het woud. "En het risico nemen dat iemand ons ziet?" Mimi glimlachte en draaide haar hoofd naar hem om. Ze had een glimlach over haar gezicht terwijl ze een stukje het bos in wandelde wat meer op huppelen leek. Daarna keek ze opnieuw over haar schouder. "Kom je nog?" Riep ze zacht terwijl ze daar bleef staan wachten op hem.


(it's killing me
the inspiloosheid)

Mimi glimlachte en drukte even gouw een kus op zijn mond. Daarna draaide ze zich om naar het woud. "En het risico nemen dat iemand ons ziet?" Mimi glimlachte en draaide haar hoofd naar hem om. Ze had een glimlach over haar gezicht terwijl ze een stukje het bos in wandelde wat meer op huppelen leek. Daarna keek ze opnieuw over haar schouder. "Kom je nog?" Riep ze zacht terwijl ze daar bleef staan. Seth grijnsde en liep achter haar aan, "Ja, natuurlijk.... ik moet het nog goed maken vanwege de boompjes, dus... dit is het minste wat ik kan doen," grapte hij en liep naast haar mee terwijl hij zacht zijn arm omhaar heen sloeg en glimlachte. Hij grijnsde eventjes en plante een kus op haar wang, zijn bescherming was vervaagd en lag thuis op hem te wachten. De lijken van Moora en Salia waren verdwenen maar de zielen probeerden hem aan te spreken in gedachte wat keer opkeer faalde vanwege zijn laatste spreuk 'serenity,' had hij gefluisterd en hij voelde zich direct en indirect stukken beter dan eerst.

"Ja, natuurlijk.... ik moet het nog goed maken vanwege de boompjes, dus... dit is het minste wat ik kan doen." grapte hij en liep naast haar mee terwijl hij zacht zijn arm om haar heen sloeg en glimlachte. Hij grijnsde eventjes en kuste Mimi op haar wang. Mimi keek hem glimlachend aan en zuchtte even gelukkig. Het was alsof met zijn aanraking al de pijn en verdriet weggevaagd waren. Maar Mimi wist dat het ergens onder haar nog scheen. Maar voor nu was ze gelukkig. Mimi legde haar hoofd op zijn schouder terwijl ze zo liepen. Mimi keek nog even schichtig rond. Hopend dat er geen elfen hun zouden zien. Maar daarna ontspande ze haar schouders en liep zo verder met gesloten ogen en haar hoofd leunend op zijn brede schouder.

Mimi legde haar hoofd op zijn schouder terwijl ze zo liepen. Mimi keek nog even schichtig rond. Hopend dat er geen elfen hun zouden zien. Maar daarna ontspande ze haar schouders en liep zo verder met gesloten ogen en haar hoofd leunend op zijn schouder. Seth zuchte eventjes en liep kalm verder, na een tijdje hield hij stil vlakbij de rivier. "laat me even rusten. Salia en Moora hebben mijn krachten een beetje afgetapt."zei hijkalmpjesen ging op een rot zitten dicht bij het water terwijl hij genoot van de heerlijke koele ogmeving.


-gtg in 3 min.-

Seth zuchte eventjes en liep kalm verder, na een tijdje hield hij stil vlakbij de rivier. "laat me even rusten. Salia en Moora hebben mijn krachten een beetje afgetapt."zei hij kalmpjes en ging op een rot zitten. Mimi ging aan de waterkant zitten met haar voeten in de zacht kabbelende rivier. Zacht peddelde ze met haar voeten in het water. Even sloot ze haar ogen en genoot van de rust. Toen ze haar ogen opende pakte ze uit haar zak haar kleine Ocarina, hij was van haar mentor geweest en hij had de mooiste liedjes er op gespeeld voor haar. Mimi glimlachte en bracht hem naar haar mond. Zacht begon ze er een deuntje op te spelen wat uitliep tot de melodie die ze altijd speelde op haar viool. Pas toen het hele liedje afgelopen was keek ze op naar seth. Ze wou opstaan om naast hem te gaan zitten maar inplaats daarvan gleed ze uit over het gladde gras en viel volledig in het water. Proestend kwam ze omhoog uit het water en sloeg haar haar uit haar gezicht en keek beschaamd Setherian aan. "Oeps.." Murmelde ze lachend.


(dit is het liedje dat ze speelt
https://www.youtube.com/watch?v=IUvoXef_KY4&feature=related
slechte kwaliteit das jammer )

Mimi begon met spelen op een ocarina -wtf?- Ze speelde een tijdje en Seth luisterde er lichtelijk ongeintresseerd maar toen ze klaar was en naar hem toe wou lopen gleed ze op haar smoel in het water en Seth moest lachen. "Oeps.." Murmelde Mimi lachend. Seth grijnsde en liep naar haar toe, "Solarwave," zei Seth zacht en zijn handpalm lichte eventjes op terwijl hij langs haar gezicht streek en Mimi's haren. Hij droogde het water weg zonder aan te raken en glimlachte, "Beter?" vroeg hij kalmpjes. Dit soort dingen kosten bijna niets aan kracht maar Summons waren slopend als hij niet de tijd had te herstellen tijdens het ritueel met uiterste moeite. Hij keek naar Mimi en drukte eventjes met zijn hand zacht tegen haar schouder waarbij hij aantoonde dat het ongevaarlijk was. "Ik ben ... tegenover jou wel wat voorzichtiger," zei hij zacht. Dit maal zonder de twijfel waarbij hij zijn summons geruststelde... de meeste summons dan.... Sommige summons.... enkelingen.

Seth grijnsde en liep naar haar toe, "Solarwave," zei Seth zacht en zijn handpalm lichte eventjes op terwijl hij langs haar gezicht streek en Mimi's haren. Hij droogde het water weg zonder aan te raken en glimlachte, "Beter?" vroeg hij kalm. Hij keek naar Mimi en drukte eventjes met zijn hand zacht tegen haar schouder. "Ik ben ... tegenover jou wel wat voorzichtiger." zei hij zacht en Mimi glimlachte bij die woorden. Ze kwam overeind en lachte even zacht. "Dankje Seth." Even zuchtte ze en keek hem met grote ogen aan. Daarna drukte ze zich tegen hem aan en glimlachte.

(1 woord
inspiloos)

Ze kwam overeind en lachte even zacht. "Dankje Seth." Even zuchtte ze en keek hem met grote ogen aan. Daarna drukte ze zich tegen hem aan en glimlachte. Seth grijnsde en omhelsde haar eventjes, "Ik vind dit best raar, normaal.... mag ik jou soortgenoten niet volledig maar jij... jij bent heel anders. Ik voel me bij jou in de buurt... gefascineerd, geintresseerd en .... nee niet geobsedeerd." lachte hij zachtjes. Hij glimlachte en draaide zich eventjes kalm om. Hij had een geluid gehoord maar het was maar een vogel, grappig. Hij had zelfs niet de kleinste verleiding om het beestje te verbranden. 'quake.' zei hij in gedachten en enkele wormen kwamen boven de grond. De vogel dook neer en begon er een paar uit de grond te trekken. Ach, nu deed hij de wormen tenminste wel pijn. In gedachte lachte hij maar nu keek hij weer naar Mimi. De enige elf die hij niet wilt of zou willen vermoorden om wat voor een reden dan ook. Hij ging aan de rand van het water zitten en zuchtte even toen hij zijn knokkels kraakte.

Seth grijnsde en omhelsde haar. "Ik vind dit best raar, normaal.... mag ik jou soortgenoten niet volledig maar jij... jij bent heel anders. Ik voel me bij jou in de buurt... gefascineerd, geïnteresseerd en .... nee niet geobsedeerd." lachte hij zachtjes. Hij glimlachte en draaide zich eventjes kalm om. Hij waarschijnlijk net als Mimi een geluid gehoord van een vogel. Setherian keek er even naar en enkele wormen kwamen boven de grond. De vogel dook neer en begon er een paar uit de grond te trekken. Daarna keek Seth weer naar Mimi. Hij liep aan haar voorbij en ging aan de rand van het water zitten en zuchtte even toen hij zijn knokkels kraakte. Mimi glimlachte even en ging naast hem zitten. Opnieuw deed ze haar voeten in het water en zuchtte ook even. Daarna sloot ze haar ogen en bleef zo even zitten. Haar haar leek te dansen op de wind terwijl ze zo bleef zitten. Ze wou wat zeggen maar haar dag was perfect, niemand kon dat van haar afnemen. Ze zat naast Setherian, wie een paar uur geleden nog een bedreiging had geleken. Was nu zo diep in haar hart. Omschrijven kon ze het niet. Maar het was te mooi. Er leek geen spoortje angst meer ergens te vinden. Mimi was niet eens bang dat er een andere Elf zou komen die hun zou zien.

(flut, flut flut flut)

Seth zag hoe Mimi naast hem ging zitten en zuchtte eventjes kalm. Hij zei zacht, "Shadowlash," en hij sloeg twee appels uit de bomen met de schaduwachtige touw. Hij pakte er een en nam een hap eruit. Lekker zoet en sappig, na een tweede hap en een derde wachtte hij even en keek naar de appel. Ze waren lekker, ze groeiden niet echt in de buurt van tovenaars gebied. Hij stak met zijn andere hand de appel uit en glimlachte, "Het is zonde om hem te laten liggen, trouwens.... bezwaar als ik er zometeen eentje mee neem voor als ik terug ga naar mijn gebied later?" vroeg Seth kalm terwijl hij glimlachte. Een rilling ging door merg en been toen hij een gil in zijn gedachte hoorde en zich toen er voor afsloot. Seth zou Salia eens hartig aanspreken om haar rot streken en acties. Overdrijven kon en daar was ze nu mee bezig. Seth glimlachte weer even naar Mimi en deed haar haar uit haar gezicht zodat hij haar iets beter aan kon kijken. De wind liet het rondwapperen alsof het een prachtige vaandel was die haar kenmertke. De mooie lange haren van Mimi. "Seth. Je mag me gewoon Seth noemen, doen veel van mijn mensen. Setherian is enkel voor vijanden of personen die ik niet goed ken. Jij valt buiten vijanden en ik voel me niet slecht bij jou," zei Seth kalmpjes.