After a hunt, a failed hunt -Alice only-

Met zijn gezicht vertrokken van de pijn rende de jonge vampier vlug terug naar het kamp, zijn jacht had gefaald, vreselijk gefaald. Elias had moeten vluchten als een bange hond met zijn staart tussen zijn poten en het had weinig gescheeld of de kogel had in zijn rug gezeten, nu zat hij slechts in zijn rechterbovenarm, pijnlijk maar niet direct dodelijk. Nu rende hij foor het bos als een achterna gezeten ree om zo snel mogelijk naar het kamp te komen, hij had nooit in zijn eentje moeten gaan jagen bij die mensen en hij zou er voorlopig wel van genezen zijn om dingen op eigen houtje te doen. Uitgeput en hijgend kwam Elias aan in het Vampierenkamp, zijn gezicht en rug bezweet en zijn arm nat van het bloed, zijn eigen bloed en ook nog eens een lege maag dacht hij met een zucht terwijl hij naar de healers huis liep.

-Alice only-

Met elegante pasjes was Alice de kruiden aan het sorteren, dat was haar niet opgedragen, maar ze had verder toch niet veel te doen. Zachtjes neuriede het jonge meisje, de pijn van haar verleden had ze weten weg te dringen. het was nu echt tijd geworden om verder te gaan met het leven dat ze nu had. Even keek ze om zich heen, ze was onderhand wel eer klaar met opruimen en liep even naar de deur. Daar bleef ze staan en keek nog even achter zich. Mickey was vast tevreden over het resultaat! Zachtjes opende ze de deur en liep naar buiten. Buiten ging ze stilletjes op de veranda zitten en staarde voor zich uit. zo bleef ze zwijgend zitten, starend naar de donkere nachtlucht. vanuit haar ooghoek zag ze een gestalte bewegen en onmiddelijk keek ze de kant op. Ze zag een jonge leerling, Elias. Wat was er met hem aan de hand? Zachtjes stond ze op en liep al zijn richting in. ''Heey, wat is er?'' Vroeg ze bezorgd en meteen viel haar oog op de wond aan zijn arm. ''Kom maar snel naar binnen!'' Zei ze meteen en liep al half vooruit. Bij de deur bleef ze wachten en hield hem voor Elias open. ''Ga maar ergens zitten.'' Zei ze rustig en wachtte geduldig tot hij ging zitten.

Elias zag de jonge leerlinge van de healer naar zich toe komen lopen, Alice heette ze, dat wist hij nog van de ceremonie. ''Heey, wat is er?'' vroeg ze bezorg en hij glimlachte even verlegen, zijn jacht was echt een fiasco geweest maar voordat hij wat kon zeggen praatte ze al verder. ''Kom maar snel naar binnen!'' ze liep al voor hem uit en hield de deur voor hem open ''Ga maar ergens zitten.'' zei ze toen ze binnen waren. Nerveus ging Elias zitten op een stoel en keek naar het meisje. 'Ik ben in mijn arm geschoten toen ik bij de sterfelijke opjacht was' vertelde hij aan de leerlinge van de healer terwijl hij zijn arm twijfelend voor zich uit hield zodat ze het kon zien, met een grimas van de pijn op zijn gezicht, maar hij zou het liet het niet merken, pijn was een zwakte, hield hij zichzelf voor.

Ze wachtte tot Elias was gaan zitten en sloot toen stilletjes de deur achter zich. Aangezien Mickey er dus niet was moest ze dit zelf doen. Het was best opwindend, om voor het eerst alleen iemand te helpen. Ze ademde even diep in en keek hem aan. 'Ik ben in mijn arm geschoten toen ik bij de sterfelijke opjacht was.' Zei hij en ze knikte even. Ze zag dat hij twijfelend zijn arm vooruit hield en zwijgend liep Alice naar hem toe en pakte voorzichtig zijn arm, om hem geen pijn te doen. Voorzichtig trok ze zijn zwarte jasje uit. ''Laat me eens kijken dan,'' murmelde ze en bekeek de wond eens goed. ''Heb je veel pijn?'' Vroeg ze toen, want als hij dat had kon ze hem wat papaverzaadjes geven, zo kalmeerde hij ook een beetje. Snel pakte ze een doekje en begon het bloed weg te deppen, zachtjes, voorzichtig. Meteen daarna stond ze op en pakte een pincet, die kogel moest er natuurlijk uit! Snel liep ze terug, ze had nog geen antwoord gehad en keek hem nu vragend aan.

Voorzichtig pakte Alice zijn arm beet en Elias wou hem al terug trekken, het deed pijn, maar hij onderdrukte die neiging en beet op zijn onderlip, ze zou hem helpen en deed haar best hem geen pijn te doen. Ze trok voorzichtig zijn zwarte bloes uit en hij beet nog harder op zijn onderlip. ''Laat me eens kijken dan,'' zei Alice terwijl ze de wond eens goed bekeek ''Heb je veel pijn?'' vroeg ze waarna ze begon het bloed weg te deppen, even antwoordde hij niet maar toen ze even later een pincet ging pakken en hem vervolgens recht aankeek met haar mooie bloedrode ogen knikte hij 'Hij doet best pijn' zei hij in een hele vreemde zin terwijl hij zijn ogen afwendde van de wond aan zijn arm, hij kon tegen bloed, heel goed zelfs, maar niet tegen het bloed van een mede vampier en al helemaal niet tegen het bloed van zichzelf.

Ze merkte hoe de jonge vampier zijn arm wilde terugtrekken en dus deed ze nog voorzichtiger. Terwijl ze hem vragend aankeek knikte hij. 'Hij doet best pijn' hoorde ze hem zeggen en even knikte ze. Ze zag dat hij zijn blik van de wond afwendde en legde toen haar doekje voorzichtig op de wond. ''Hou die even zo vast, ik ga even wat voor je halen,'' zei ze vriendelijk en wachtte tot hij het doekje zelf op zijn plaats hield. Meteen daarna draaide ze zich om en liep naar de kruidenvoorraad die ze net had opgeruimt. Ze pakte een schaaltje en nam een paar papaverzaadjes en wat goudsbloem. Ook pakte ze wat verband en en klein kommetj om de kogel straks in te doen. Snel liep ze weer terug en zette het schaaltje gwoon op Elias' schoot. Zwijgend pakte ze de papaverzaadjes en stak haar hand uit. ''Hier dit is tegen de pijn,'' zei ze zacht en glimlachte vriendelijk. ''Je moet er wel op kauwen hé'' Zei ze nog even grinnikend en wachtte tot hij ze had over genomen.

Elias merkte dat Alice een doek op zijn wond legde en hem de opdracht gaf die beet te houden wat hij braaf deed, toen hij zijn hand op het doekje had gelegd draaide Alice zich weg en pakte wat spullen. Al snel was ze terug en zette ze een kommetje op zijn schoot, even keek Elias naar het kommetje maar begreep nog niet helemaal waar dat voor was. (Cleverheid XD) ''Hier dit is tegen de pijn,'' zei Alice plotseling waarmee ze zijn gedachtestroom onderbrak, verbaasd staarde hij naar haar uitgestoken hand waar kleine zaadjes op lagen, voorzichtig pakte hij ze aan en staarde er even naar ''Je moet er wel op kauwen hé'' zei Alice grinnikend en van schaamte verdikten zijn haarvaatjes in zijn wangen zich, hij bloosde dus terwijl hij de zaadjes in zijn mond stopte en erop begon te kauwen. Na een tijdje verzachte de pijn in zijn arm en mompelde hij tegen Alice 'Dank je'.

Ze zag zijn blik op het kommetje van we neer zette en grinnikte even zacht. ook zijn verbaasde blik naar de zaadjes was behoorlijk komisch, maar dit keer hield ze zichzelf tegen om te grinniken. Ze zag hem blozen en glimlachte weer. Ze wachtte tot hij kauwde en knikte toen even, snel stond ze op en pakte wat spullen om de wond schoon te maken. Ze wachtte wel wat langer tot ze zeker wist dat de zaadjes werkten. 'Dank je'. Hoorde ze Elias mompelen en ze draaide zich glimlachend om. Snel liep ze weer terug en pakte zijn arm. Ze pakte haar pincet weer en haalde zo voorzichtig mogeljk de kogel uit zijn arm. Zedra ze heb goed te pakken had legde ze hem in het kleine schaaltje en zette dat even weg. ''Zoo die is eruit,'' zei ze opgetogen en keek Elias weer aan. Opnieuw begon ze de wond te deppen en pakte toen de goudbloem en vermaalde die even tussen haar vingers voordat ze het voorzichtig in de wond smeerde. ''Goudsbloem is om te voorkomen dat het gaat ontsteken,'' verklaarde ze even en grinnikte. Ze pakte het verband en keek hem weer aan. ''Hou je arm nog even omhoog, oké.'' Zei ze en begon het verband aan te leggen op Elias' arm. Zodra ze klaar was knoopte ze de uiteinde voorzichtig vast en glimlachte tevreden. ''Als je vingers of arm enzo gaat kloppen kom dan meteen terug, dan kan het zijn dat ik het verband te strak heb aangebracht. En als het echt veel pijn doet kan je ok komen, dan zal ik je wat extra papaverzaadjes geven.'' Sprak ze nu professioneel en glimlachte weer voor ze opstond. Ze pakte het schaaltje waar de kogel in lag. ''Wil je hem nog hebben, als souvenir?'' Vroeg ze grinnikend en hield het schaaltje voor zijn neus. Geduldig wachtte ze op zijn antwoord.

Glimlachend draaide Alice zich weer naar hem om, alleen kreeg hij even een braak neiging. Ze pakte zijn arm beet en begon met het pincet de kogel eruit te peuteren, toen dat gelukt was gooide ze hem in het schaaltje dat hij op zijn schoot had staan. Hij keek er naar, het was een klein ijzeren langwerpig bolletje, het liep een beetje uit in een punt en kon verschrikkelijk veel pijn doen, wist hij uit ervaring... Rustig zag hij hoe Alice even later, toen ze het schaaltje met de kogel weg had gezet, de wond opnieuw depte zodat het ergste bloeden weer stopte en daarna een gele bloem tussen haar vingers verpulverde waarna ze het op de wond smeerde Goudsbloem is om te voorkomen dat het gaat ontsteken,'' verklaarde ze grinnikend en hij knikte alleen maar, hij kon er toch iets mee, fijn dat zij het wist maar voor hem zaten er geen toegevoegde waarden aan om dat te weten. Ze pakte daarna verband en zei tegen hem ''Hou je arm nog even omhoog, oké.'' hij braaf knikte opnieuw waarna hij bewonderend toe keek hoe goed ze het verband aan legde, toen ze klaar was keek Alice er tevreden naar en zei tegen hem ''Als je vingers of arm enzo gaat kloppen kom dan meteen terug, dan kan het zijn dat ik het verband te strak heb aangebracht. En als het echt veel pijn doet kan je ok komen, dan zal ik je wat extra papaverzaadjes geven.'' het klonk erg professioneel en met een Glimlach knikte Elias alweer 'Is goed' zei hij, daarna stond ze op en hield het schaaltje met de kogel voor zijn neus, hij verbleekte heel even maar lachte met haar mee toen Alice zei ''Wil je hem nog hebben, als souvenir?'' enthousiast knikte Elias met een grijns op zijn gezicht 'Als je er een doekje bij hebt wel..' zei hij terwijl hij zijn zwarte haar voor zijn ogen wegveegde en opstond. 'Mooi gedaan' zei hij daarna vrolijk, maar serieus tegen Alice, verwijzend naar het verband wat nu om zijn arm zat.

Terwijl ze aan het werk was had Elias geen woord gezegd, dat maakte voor haar niet echt veel uit. Spreken of zwijgen, in haar leven was het hetzelfde. Maar soms had ze liever dat mensen spraken, dit voorkwam dat ze wegdroomde over haar verleden. Maar als je dan tegen haar sprak kwam ze met haar gedachtes er wel wee bij, maar met dit soort werk mocht ze niet wegdromen. Elke fout is fataal, of althans kan fataal zijn. Ze zuchtte even zacht, bijna onhoorbaar zelfs. Even keek ze Elias aan en glimlachte kort voordat ze haar aandacht weer op de wond richtte. Elke keer als ze wat zei zag ze hem vanuit haar ooghoken knikken, dit hielp ook wel een beetje om haar aandacht erbij te houden. Ze had zijn bewonderende blik wel gezien zodra ze het verband was begonnen aan te leggen, maar ging er niet op in. Zodra ze klaar was en hem het advies gaf keek ze weer op en ze zag hem glimlachen. Ze glimlachte vriendelijk terug en liet voorzichtig zijn arm los. 'Is goed' Hoorde Alice hem zeggen en ze knikte even. Ze zag hem verbleken zodra ze het schaalte voor zijn neus hield en even maakte ze zich zorgen of ze iets verkeerds had gedaan. Maar zodra ze weer begon te praten zag ze hem enthousiast knikken en grijnzen. Onmiddelijk grijnsde ze terug en keek hem aan. 'Als je er een doekje bij hebt wel..' Zei hij en ze knikte en liep snel weg om een doekje te halen en wikkelde de kogel er toen zorgvuldig in en gaf hem aan Elias. ''Alsjeblieft,'' zei ze met een glimlach. 'Mooi gedaan' Hoorde ze hem vrolijk, maar toch serieus tegen haar zeggen terwijl naar het verband om zijn arm wees. Even bloosde ze verlegen en keek naar haar voeten. ''Dankje, Mickey is een goede leeraar.'' Zei ze verlegen en glimlachte toen toch weer.

'Alsjeblieft,' zei Alice glimlachend terwijl ze hem de kogel die netjes in een doekje verpakt zat gaf, hij glimlachte dankbaar waarna hij wijzend op het verband om zijn arm 'Mooi gedaan' zei, op een vrolijke maar serieuze manier, hij zag haar blozen en naar haar voeten kijken ''Dank je, Mickey is een goede leraar.'' vertelde ze verlegen waarna ze toch weer glimlachte en Elias knikte, hij had gehoord dat Mickey een goede healer was en een goede lerares zou ze ook vast zijn. Er viel een ongemakkelijke stilte en Elias staarde naar het verband om zijn arm, dat was weer eens iets anders dan naar voeten staren zoals iedereen altijd deed. 'Uh' begon hij onhandig met praten terwijl hij uit zijn ooghoeken naar Alice keek 'Misschien kunnen we een keer samen iets gaan doen' flapte hij eruit terwijl zijn wangen rood werden 'Jagen of zo..' voegde hij er snel aan toe waarna hij Alice aan keek.

Zodra ze hem de kogel gaf glimlachte hij dankbaar naar haar en meteen glimlachte ze terug. Ze had zijn vrolijke maar toch serieuze toon gehoord, maar ze was niet zo gewend aan complimenten. En ze wist al helemaal niet hoe ze daarmee om moest gaan. Toen ze hem verteld had dat Mickey een goede lerares was had hij weer geknikt. Ze keek even op en zag hem naar zijn verband staren. Onbewust moest ze even glimlachen en keek naar haar handen. 'Uh' hoorde ze en keek op om hem aan te kijken. 'Misschien kunnen we een keer samen iets gaan doen' Zei hij en ze zag zijn wangen rood worden. Even glimlachte ze. 'Jagen of zo..' Voegde hij er snel aan toe en zeg grijnsde een breed. ''Tuurlijk, dat lijkt me reuze gezellig!'' Zei ze vrolijk en grinnikte even. ''Zeg maar wanneer!'' Ze keek hem vragend aan.

Er viel een last van Elias af toen hij Alice zag grijnzen na zijn voorstel om een keer samen iets te gaan doen, ze vond het dus niet stom of zo. "Tuurlijk, dat lijkt me reuze gezellig!'' Zei ze vrolijk en grinnikte even, maar daar trok hij zich niets van aan, het kon toch alleen maar positief zijn? ''Zeg maar wanneer!'' hij glimlachet even terwijl hij een fractie van een seconde nadacht 'Morgen ochtend?' stelde hij voor terwijl hij breed grijnsde terwijl hij met zijn gezonde arm wat plukjes haar voro zijn ogen weg veegde, zijn eigenwijze haar ook altijd 'Misschien op het zeemeeermensen territorium, het strand?' hij glimalchte even dapper 'Het bloed van zeemeermensen schijnt erg lekker te zijn'

Flutpost, I'm sorry

Ze was wel een beetje geschrokken toen hij vroeg of ze samen een keer wat konden doen, maar dat was meer omdat hij er zo onverwachts mee kwam. Ze vond hem wel aardig, en kon gewoon geen nee zeggen. Misschien was het wel goed dat ze er een keer op uitging. Dat kon haar misschien wel afleiden van haar gedachtes. Ze wachtte nog wel op zijn antwoord van wanneer. 'Morgen ochtend?' Stelde Elias voor en even dacht ze na. Dan wilde ze wel echt vroeg gaan, want ze wilde altijd al een zonsopgang zien. 'Misschien op het zeemeeermensen territorium, het strand?' hij glimlachte even dapper. Even glimlachte ze terug en knikte langzaam. 'Het bloed van zeemeermensen schijnt erg lekker te zijn' Opnieuw knikte ze maar nu even vrolijker. ''Kunnen we misshien voor zonsopgang dan al gaan, dat we dan naar de zonsopgang kunnen kijken?'' Ze keek Elias vragend aan en keek toen meteen naar haar voeten. ''Die heb ik altijd al eens willen zien,'' Vervolgde ze met een verlegen grijnsje. Ze wiebelde even afwachtend met haar voet.

Elias glimlachte toen hij zag dat Alice knikte, 'Kunnen we misshien voor zonsopgang dan al gaan, dat we dan naar de zonsopgang kunnen kijken?'' vroeg ze terwijl ze hem vragend aankeek en Elias knikte "Die heb ik altijd al eens willen zien,'' vervolgde Alice daarna met een verlegen grijns en Elias keek haar verbaasd aan. 'Heb je die dan nog nooit gezien?'vroeg hij verbaast 'Maar hij is prachtig en heel mooi te zien op het strand,' hij glimlachende breed naar haar en hefte zijn linkerhand op als groet, 'Zie ik je dan morgen... daar?' vroeg hij terwijl hij zijn hand verlegen door zijn haar haalde.

-sorry voor kortheid-

zodra ze had geknikt zag ze Elias glimlachen en ze glimlachte terug. Maar toen ze zei dat ze nog nooit een zonsopgang had gezien had hij haar verbaasd aangekeken. 'Heb je die dan nog nooit gezien?' vroeg hij verbaast 'Maar hij is prachtig en heel mooi te zien op het strand,' hij glimlachende breed naar haar en hief zijn linkerhand op als groet, 'Zie ik je dan morgen... daar?' vroeg hij terwijl hij zijn hand verlegen door zijn haar haalde. Alice knikte met een lach op haar gezicht. ''Zeker wel,'' zei ze vrolijk en keek hem stralend aan. ''Ik zal zorgen dat ik echt op tijd ben,'' zei ze vastberaden en knikte even in zichzelf. Ze keek Elias aan en grinnikte even.

-topic uit na jou?