A surprising morning

Enya liep stil door het lange gras terwijl de wind door haar haren woeide. Het was een rustige stille ochtend en de zon scheen nog maar flauw aan de hemel. Enya bleef staan en keek uit over de wijdse zee. Ze zag een geschubte staart uit het water opduiken en daarna een dun meisje aan wie die staart toebehoorde. Ze zwaaide naar elkaar en daarna zwom de meermin weer terug, maar na een tijdje kwam ze weer boven en wenkte ze Enya. Enya spreide haar vleugels en vladderde naar het meisje toe. Ze bleef net boven het meisje zweven toen die haar een prachtige schelp aanreikte, Enya pakte hem aan en bedankte de meermin hartelijk door een buiteling door de lucht te maken. Ze zwaaide elkaar gedag en Enya vloog weer terug naar vast land. Daar stak ze de schelp in haar buidel die ze altijd bijhad voor als ze zeldzame kruiden zou tegenkomen. Plotseling zag ze een konijntje zitten, ze hurkte neer en wist het konijn voorzichtig op te pakken. Ze aaide hem en het ging tevreden wat lekkerder in haar schoot liggen. Plotseling hoorde Enya voetstappen, het konijn sprong op en hopste weg, Enya stond gauw op en zag wie het was.

Loriana was deze morgen later opgestaan. Ze had gisteren de koeien en kippen eerder gevoerd dus hadden ze nu geen voer meer nodig. Ze had haar paard netjes opgezadelt en ze liep met rustige pas buiten het erf. Daar klom ze op hem en met volle galop reed ze het dorp uit, naar de heide. Ze liet haar paard nu naar stapvoets gaan en ze snoof de vroege ochtendlucht op. De zon scheen flauwtjes aan de hemel en de wind speelde met haar haren. De vroege ochtendmist was opgetrokken en het gras en de heide waren nat van het dauw. Loriana had haar lange rijbroek aan en een roze hempje met daarover haar bruine rijjas.Ze had zich al helemaal voorbereid op een dagje met haar paard, Levitian. Ze snoof de licht warme ochtendlucht op en deed even haar ogen dicht. Haar paard liep in rustige pas en Loriana hield hem in. Het was een prachtig sterk gebouwd paard met een lichte bruine vacht. Loriana was trots op Levitian. Ze steeg af en liet hem grazen ze liep op een figuur af.''Dag Enya, frisse morgen he?'' Sprak Loriana beleefd.

Plots stond Loriana voor haar. ''Dag Enya, frisse morgen he?'' sprak ze beleefd. '' ja, een bijzondere morgen vooral, ik kreeg dit van en meermin.'' Enya liet de schelp zien die ze van de meermin had gekregen. ''mooi he?'' zei ze vrolijk. ''Heb je een kruidentuin aangelecht zoals ik je had aangeraden? Want dan kun je zelf oefenen en dan kun je veel sneller planten herkennen.'' Enya flapperde even met haar vleugels maar vloog niet weg. ''zeg, hoe is het nou, als het zusje van de queen?'' vroeg ze nieuwsgierig. Ze ging zitten en aaide het konijn dat weer terug gekomen was en nu weer op haar schoot ging zitten.

Loriana keek glimlachend naar Enya.''Ja ik heb een kruidentuin aangelegd, alleen is hij nog best klein, ik stop er alleen de kruiden erin die ik herken. Het is een prachtige schelp trouwens.'' Enya flapperde met haar vleugels maar vloog niet weg.''Het is best raar om het zusje te zijn, je krijgt toch wel een beetje een...tja hoe zeg je dat?''[i]Loriana haalde diep adem.[i]''Een speciale behandeling zeg maar...'' Ze staarde even naar de grond, soms was dat fijn, maar soms was het vreselijk. Dan wilde ze wel eens normaal behandelt worden. Sheila had haar al meerdere malen gevraagd om bij haar thuis in te trekken, maar daar was bijna niks te doen, en bovendien moest je een pokkeneind lopen naar de heide, waar Loriana vaak kwam. Ze ging net als Enya zitten, en plukte lavendel die ze fijn draaide in haar handen.

Loriana keek glimlachend naar Enya.''Ja ik heb een kruidentuin aangelegd, alleen is hij nog best klein, ik stop er alleen de kruiden erin die ik herken. Het is een prachtige schelp trouwens.'' Enya flapperde met haar vleugels maar vloog niet weg.''Het is best raar om het zusje te zijn, je krijgt toch wel een beetje een...tja hoe zeg je dat?''Loriana haalde diep adem.''Een speciale behandeling zeg maar...'' Ze staarde even naar de grond, Enya begreep het. Als zusje van een Queen was Loriana gelukkig niet verwaand of trots, maar aardig, lief en een geweldige leerling. Ze luisterde altijd vol aandacht als Enya haar over de kruiden en planten vertelde en nam haar raad altijd in dank. ''Ik denk dat je nog betere healer dan ik zult worden.'' zei Enya. Loriana draaide wat lavendel fijn in haar handen. ''Weet je nog wat ik je leerde over fijngemalen lavendel?'' vroeg Enya en ze knikte bemoedegend.

Loriana glimlachtte.''Ja dat weet ik nog, Lavendel gebruik je om normale koorts weg te halen, maar als je het fijnmaalt geeft het een beter effect.'' Loriana kende de hele kruidenlijst voor genezingen uit haar hoofd, maar ze kon de kruiden soms slecht onderscheiden. Ze zuchtte even kort en blij en haalde de zaadjes van de Lavendel voorzichtig van het steeltje af en stopte ze in een zijvakje van haar lederen tasje. Levitian briestte even in de verte, en Loriana keek geruststellend in de richting waar het vandaan kwam, de mist trok langzaam op en de zon liet de dauw langzaam verdampen. Een blauwe hemel met wit wolkendek maakte zich zichtbaar voor Enya en Loriana. Blij keek Loriana over het groen, paarse veld vol met lavendel en andere bloemen en mogelijke kruiden. Ze kwam hier vaak, en hier kon je altijd je gedachten op orde krijgen. Soms ging haar oudere zus Sheila ook mee.''Waneer begint de volgende les ookal weer? Soms ben ik ook zo vergeetachtig.'' Zei Loriana nadat er een rustige stilte was neergedaalt. Soms kon ze wel eens vergeten dat ze les had en dan kwam ze een uur te laat, met het exuus dat dieren niet mee wilde werken of dat ze zich verslapen had. Maar Enya had haar bijna altijd door, en zag het meestal door de vingers.

Loriana glimlachtte.''Ja dat weet ik nog, Lavendel gebruik je om normale koorts weg te halen, maar als je het fijnmaalt geeft het een beter effect. 'heel goed!' prees enya. Ze keek even naar de zee. ''Waneer begint de volgende les ookal weer? Soms ben ik ook zo vergeetachtig.'' Zei Loriana nadat er een rustige stilte was neergedaalt. 'morgen, als je tijd hebt, ik moet ergens heen en ik wil dat jij me helpt. Ik moet een kruid halen, en dat is een gevaarlijke weg. Het groeit in het donkerste gedeelte van het bos.' Ze zuchte even en dacht na. Zou ze haar leerling vertellen dat ze al nachten lang werd gekweld door dezelfde droom over de elfen en vampiers, waar tussen een vreselijk verraad zou zijn. 'Weet je, ik heb al nachten lang dezelfde droom, over het elfenrijk. Er is een verrader tussen, maar ze heeft zelf iets, zij zal haar ziel verlaten maar twee nieuwe zieltjes op de wereld zetten, haar tweelingzus heeft zelf een nieuw iemand leven ingeblazen en zorgt voor alle drie de kindjes. Een van hen zal een andere weg ingaan dan de andere twee en ze zal zich tot het uiterste verzetten tegen haar twee verwanten.' Enya zweeg weer.