Newborn

Daphne was even naar de heilige grot om de tovenaars te respecteren die dood waren gegaan in ene gevecht van vroeger.
Daphne stook een kaarsje op en lied het kaarsje weg drijven over de lucht. Dapphne keek er naar en lied een traantje over haar wang drijven dat haar gezicht streelde tot in de puntjes.
Daphne pingte de traan weg en hoorde opeens een kreet door de grotten en het kaarsje ging uit en het werd donker.Daphne rende op het geluid af en stook daar een nieuwe kaarsje aan die met de wind mee waaide. Ze keeek naar de jonge vrouw die oslag dood was. Ze had een ketting om haar hals van haar en haar man.
Daphne haalde de ketting weg en keek er naar hoe het goud glinsterde en hoorde toen grommel in haar maag.
Daphhne voelde op haar maag "Het bonkt." Dacht ze in haar gedachten en pakte toen een dolk uit haar zak en snee rustig haar maag open terwijl het bloed op haar viel.
Daphne zette haar handen in de buik van de vrouw en haalde daar uit een kind en keek het aan.
Daphne keek naar de baby die jankte omdaie er net uit was en sloeg op haar kont tterwijl ze onderste boven hangde om het slijm uit haar ongen te krijgen.
Daphne hielde de baby voor haar die onder het bloed zat en keek naar haar ogen die glinsterde en zei met een zachte stem. "Zo wie ben jij?"

In de donkere benauwde ruimte wert opeens al haar lucht ontnomen. Wild begon ze met haar kleine beentjes te schoppen en opeens voelde ze nieuwe lucht. Van schrik van het licht begon ze te huilen terwijl iets haar oppakte. Iets sloeg haar op haar kont terwijl ze onderste boven hing. Waarvoor wist ze niet maar ze moest wat slijmachtig ophoesten. Daarna hielt het meisje dat haar er uit had gehaald voor haar terwijl ze onder het bloed zat en keek naar haar ogen die glinsterde. Het meisje zei met een zachte stem. "Zo wie ben jij?" Even lachte ze bij het horen van de stem die klonk alsof belletjes rinkelde en ze boog zich licht voorover om haar wang aan te raken. Dit gezicht zou ze niet vergeten.

Daphne voelde hoe het kind haar gezicht aan raakte en glimlachde terwijl ze diep in haar ogen keek. Ze zette de baby op haar schoot en haalde toen de ketting voor haar en dee het om haar nek en sloeg toen handdoeken om haar heen. Ze keek nog even goed naar haar en wist dat ze een tovenaars kind was aan haar moeder te zien. Ze keek even goed naar de baby en zei op een rustige en prachtige toon die als muziek i oren klonk: "Vanaf nu heet je Mariah." Daphne pakte het kind nu goed op en dee haar egen haar boven kast aan en rende snel uit de grot naar een bekende tovenaar. Daphne kwam voor bij een rara huis in de nacht en stapte er op af en keek naar de weze voor haar et de baby in haar handen.

Seth keek voor zich uit en zag een elf staan, hij had geluiden gehoord en was naar buiten gegaan. "Wat moet een elf hier op..!" zei Seth boos en de woede verdween. In de armen van de elf lag daar een baby, "Wat moet een elf hier, dit is tovenaar gebied." zei Seth beheerst om het kind niet van streek te maken. Het was geen elfen kind dat was duidelijk, "Waar zijn de moeder en vader?" vroeg Seth en keek naar het kind. Hij twijfelde en deed de deur open waarbij hij de elf mee naar binnen nam en toen even rond keek buiten. Niets of niemand te zien... gelukkig. Hij deed de deur dicht en het licht in de uit steen gehouwen kamers ging aan door zijn magie. Hij keek naar het kind en zweeg, als ze hem kwam afleveren kon alleen ... Selene hem helpen. Hij wachtte eerst maar even tot wat de elf te zeggen had. Seth zweeg en keek haar aan in stilte en keek naar het kind. "Zo ver ik weet... is dat een tovenares alleen waar komt zij vandaan?" vroeg Seth ongeduldig.

Daphne nergeerde het geshreeuwt eerst van de tovernaar en hij zag toen dat ze een kind had en lied har binnen. Daphne kwa rustig aan gelopen met de kleine Mariah in haar armen gewikkeld en keek toen de tovenaar aan met ijsblauwe ogen en keke toen even weg en luisterde wat hij te zeggen had. "Zo ver ik weet... is dat een tovenares alleen waar komt zij vandaan?" Daphne negeerde het en ging rustig prten met har muziekale stem. "Dit is Maariiah ik weet niet waar haar vader is maar haar moeder is gestorven." Zei Daphne op een rustige toon en lied de hanger toen om Mariah zien an de tovenaar en keek hem met ene bezorgd gezicht aan.
"Ze is een tovenaar ik kaan haar niet opnemen in e rijk dus kwam ik naar u toe king van de tovenaars." Daphne keke hem aan of hij wel de juiste was en lied haar ogen nie weg glijden tot hj wat zij.

De vrouw had haar naar iemand meegenomen die eerst had geschreeuwd maar hun daarna ergens binnen had gelaten. Met haar kleine handje had ze zich vastgegrepen aan de mauw van de vrouw. Met haar heldere donkere oogjes keek ze naar de andere gedaante. Hij was mannelijk. Even stak ze haar handje naar hem uit en kirde iets onverstaanbaars. Daarna greep ze zich weer vast aan de vrouw. Van wie ze verwachte dat dat haar moeder was.

"Dit is Mariah ik weet niet waar haar vader is maar haar moeder is gestorven." Zei Daphne op een rustige toon en lied de hanger toen om Mariah zien an de tovenaar en keek hem met ene bezorgd gezicht aan. "Ze is een tovenaar ik kaan haar niet opnemen in e rijk dus kwam ik naar u toe king van de tovenaars." zei de elf. Seth zuchtte, "Dankjewel Elf, een leven van een tovenaar al is het een kind is een groot gebaar om te redden.... ik zal dit niet vergeten. Aangezien er geen geschikten zijn om het kind op te voeden.... neem ik het hier over." zei Seth kalm en stak zijn armen uit voor het kind. "Ik ben Seth ja, koning van de tovenaars. Voor iedereen is het Setherian, alleen voor dit gebaar... mag je Seth zeggen en me recht aankijken wanneer je het kind geeft." zei Seth en deed met zijn rechterhand het masker af en keek naar de elf. Hij stak zijn armen naar het kind uit en nam het over toen de elf het toestond.

Daphne zag dat ed tovenaars zuchte en gooide de volgende woorden er uit.
"Dankjewel Elf, een leven van een tovenaar al is het een kind is een groot gebaar om te redden.... ik zal dit niet vergeten. Aangezien er geen geschikten zijn om het kind op te voeden.... neem ik het hier over." Daphne knikte op zijn antwoord en gaf een klein lachje."Ik ben Seth ja, koning van de tovenaars. Voor iedereen is het Setherian, alleen voor dit gebaar... mag je Seth zeggen en me recht aankijken wanneer je het kind geeft."
Daphne keek hem lood rcht aan en lied rustig het kind met de hanger overdragen aan de tovenaar zonder oog contact te verliezen en lied het toen ruustig in zijn armen glijden.
Daphne keek even van zijn ogen weg en weer terug en Zei op ene prachtige mooie stem.
"Dankje king van de tovenaars." Zei ze en lied haar ogen ton weer van hem weg zakken en liep rustig al een stapje achter uit om te zorgen dat het kind niet aan haar hechte.
Daphne wist dat ed eerste beeld al verkeerd was van haar maar hoe ver zou dat nog komen dat ze haar ooit zu op zoeken.
Daphne liet haar even van de gedachte afglijden en keke weer lood recht naar de tovenaar waar ze de naam niet van wist.

De mensen zeiden wat tegen haar en de vrouw gaf haar over aan de man. Toen ze eenmaal in zijn armen lag glimlachte ze even naar hem en bracht haar handje omhoog naar zijn wang en raakte die aan. Dit gezicht zou ze ook onthouden. Was hij soms haar papa? Opnieuw kirde ze even en greep zich vast aan zijn kleding. Daarna keek ze licht vragend naar de vrouw en wachtte op een woord van een van de twee.

Seth voelde hoe het kind in zijn armen belandde en keek het meisje aan. "Dankje king van de tovenaars." Zei de elf en Seth knikte en keek haar kort even aan. "Jij bedankt elf, een leven van een van mijn mensen is alsnog een leven." zei Seth. Hij voelde de hand van de baby tegen zijn wang en hij glimlachte, ze kirde en pakte zijn kleding vast waarbij Seth moest lachen. De baby draaide zich om naar de elf en keek die aan. "Als de moeder leefde, had ze gezegd dat je goed hebt gehandeld." zei Seth en hij ging met zijn duim langs een arm van de baby en streek even. Mariah... mooie naam voor zo'n lief klein kind. Seth twijfelde even maar bracht haar toen even omhoog zodat hij haar goed kon bekijken. Toen keek hij weer naar de elf, Seth zweeg alleen zijn blik zei meer dan genoeg. "Ik zou liegen als ik zei dat je altijd welkom bent. Alleen ik zeg wel dat je wat mij betreft langs zou mogen komen aangezien dit leven er enkel is door jou ingrijpen." zei Seth met een blik die vreugde uitleek te stralen.

"Als de moeder leefde, had ze gezegd dat je goed hebt gehandeld." Zei de tovenaar en Daphne kek naar hun voordat ze wou weggaan en lied toen een traan vallen.
Daphne pinkte hem snel weg en keke de tovenaar ana watie zou gaan zeggen of doen en luisterde aandachtig.
Daphne zag hoe hij met de baby om ging en kreeg toen ene lachje van maar toen keke hij were naar haar en lied de woorden over zijn lippen glijden."Ik zou liegen als ik zei dat je altijd welkom bent. Alleen ik zeg wel dat je wat mij betreft langs zou mogen komen aangezien dit leven er enkel is door jou ingrijpen." Daphne knikte op zijn antwoord en stapte toen weg in het donkere bos terwijl de ketting van het jonge kind nog even licht gaf de blauwe glans van Daphne die ze achterlied voor het kind.
(Daphne is er uit gestapt ik akn de topic sluiten en dat julie in een nieuwe kunnen posten of ej rent naar haar toe xD om te vragen wie ze is)

De vrouw van wie ze dacht dat haar moeder was liep weg en er viel een kilte over het jonge meisje heen. Ze keek vragend naar de man van wie ze dacht dat hij haar vader was en er kwamen traantjes op in haar ogen. Niet alleen het feit dat de vrouw die haar moeder leek te zijn zomaar wegliep maar ook omdat honger haar overviel. Zacht begon ze te snikken en begon aan zijn kleding te trekken. Ze had honger en dorst. Het gevoel was vreemd en deed licht pijn. Ze wou dat het stopte.

Seth zag het kind naar hem kijken en streek langs haar gezichtje. Hij glimlachte maar zag dat ze.... de vrouw leek te missen. Alleen ze was een elf, ze moest terug anders zou het opvallen. Seth hoorde een geluidje en besefte dat Mariah lag te snikken en aan zijn kleding trok. Seth twijfelde en dacht na, "Selene," zei hij zacht en zijn rechterarm werd zwartgloeiend en Selene verscheen vlak voor hem. "Is dat een vrucht van jou en die elf?" vroeg ze geschrokken bij het zien van de baby maar liep op haar af. Glimlachend keek Selene naar de baby, ze nam hem gewillig van Seth over en wiegde zachtjes, haar rode ogen leken roze te worden bij het zien van het jonge meisje. "Ze is gevonden, beide ouders dood.... en volgens mij heeft ze honger, kan je.... jij betn een banshee, jij bent daardoor altijd in staat tot moederschap... kan je... emh.." zei Seth beschaamd. Selene glimlachte, "Ze heeft dorst, je vraagt mij te proberen haar dorst te stillen. Ik kan je niks weigeren Seth en dit jonge lieve meisje vooral niet," zei Selene en kietelde Mariah bij haar armpjes. Seth draaide zich weg aangezien hij liever het gebeuren niet wou zien. Seth hoorde enkel Selene's stem, "Drink maar liefje," zei ze met een moederlijke stem.


-HAHA JIJ MAG POSTEN HOE JE GAAT DRINKEN!-

"Selene," Hoorde ze zacht de stem zeggen van de man bij wie ze in de armen lag. Ineens verscheen er een vrouwen gedaante naast haar vader. Van schrik hielt ze meteen op met huilen." Is dat een vrucht van jou en die elf?" Vroeg ze geschrokken maar glimlachte daarna naar haar en pakte haar over. "Ze is gevonden, beide ouders dood.... en volgens mij heeft ze honger, kan je.... jij bent een banshee, jij bent daardoor altijd in staat tot moederschap... kan je... emh.." Zei haar vader met licht beschaming, ze snapte het niet helemaal. Hoe konden allebij haar ouders dood zijn als de ene hier voor haar stond. Daarna keek ze naar de vrouw. "Ze heeft dorst, je vraagt mij te proberen haar dorst te stillen. Ik kan je niks weigeren Seth en dit jonge lieve meisje vooral niet," Zei ze en kietelde haar bij haar armpjes. Daarna draaide haar vader zich om en het meisje keek met grote ogen naar de vrouw. Was dit soms haar moeder? En niet de andere vrouw met blauwe haren. Waarom had ze haar dan als eerste gezien. Het meisje glimlachte en rukte even aan haar kleding. "Drink maar liefje," zei ze met een moederlijke stem. Dan was dit dus echt haar moeder. Het meisje glimlachte en kirde even iets en daarna begon ze gewillig te drinken. Pas toen ze vol zat liet ze los en keek opnieuw de vrouw aan die haar moeder dus was. Een grote glimlach was van haar gezicht te lezen terwijl ze zich even tegen haar aan drukte.


(JE KRIJGT HET LEKKER TERUG XD
Selene mn moeder O.O
en jij mn vader O.O me is afraid..)

Daphne hoord gehuil en haar instinkt kwam naar boven en keke nog even naar het huis en liep toen weer terug voor ed zekerheid.
Daphne kon het kind gewoon niet achter gelaten ze had haar gevonden en het mooie moment met haar gedeelt dat ze op de wereld kwam.
Daphne dacht weer terug op die egdachten en kwm het huis weer in en keke het kind toen ana met haar gevoellige blauwwe ogen en kon het niet meer los laten en bleef toen staan en dacht hoe kan ik ooit gevoel hebben voor ene kind.
Daphne akte door haar knieen en wou blijven alleen wist ze niet hoe dat moest de tranen gingen over haar gezicht e ze wist nu zeker dat ze al teveel om het kind gaf.

Seth keek de elf aan die weer was terugkomen lopen. "Wat is er? Iets vergeten?" vroeg hij kalm. Hij liep naar Selene toe en glimlachte, gelukkig had ze het al opgeborgen en Seth pakte Mariah weer over en Selene bleef dicht bij Seth lopen. "Ze ziet er zo lief uit ... en dankzij Selene kan ze drinken. Ohja, dit is Selene en nogmaals ik ben Seth." stelde hij zich voor aan de elf. Selene wierp een glimlach naar de elf en keek toen weer naar de baby, "Mariah..... mooie naam voor een mooi kind, de ouders ... zouden blij zijn dat ze toch leeft en kan opgroeien waar ze thuis hoort." zei Selene en keek weer op. Seth hield Mariah vast. De kans dat hij zelf vader zou worden was minimaal maar dit gaf hem ook een goed gevoel. Iets te betekenen voor zo'n lief en hulpeloos kind. Hij keek de elf aan, "Je wilt bij haar blijven is het niet? Je wilt het kind meenemen," zei Seth en keek de elf aan terwijl hij Mariah iets steviger vast greep maar haar geen pijn deed of te hard vastpakte.

De vrouw met blauwe haren van wie ze eerst dacht dat haar moeder was kwam terug. "Wat is er? Iets vergeten?" vroeg haar vader kalm. Hij liep naar haar moeder en haar toe en glimlachte, Seth pakte haar weer over en haar moeder bleef dicht bij haar vader en haar lopen. "Ze ziet er zo lief uit ... en dankzij Selene kan ze drinken. Ohja, dit is Selene en nogmaals ik ben Seth." stelde haar vader zich opnieuw voor. Haar moeder wierp een glimlach naar de de vrouw en keek toen weer naar haar, "Mariah..... mooie naam voor een mooi kind, de ouders ... zouden blij zijn dat ze toch leeft en kan opgroeien waar ze thuis hoort." zei haar moeder en keek weer op. De baby kirde even instemmend. Hoewel ze het niet helemaal begreep had ze nu de naam Mariah een aantal keer voorbij horen komen. Was dat soms haar naam? Haar vader hielt vast "Je wilt bij haar blijven is het niet? Je wilt het kind meenemen," zei haar vader en drukte haar steviger tegen zich aan. Alsof hij haar wou beschermen. Maar waar tegen? Tegen de vrouw. Vragend keek Mariah van haar moeder naar haar vader en toen keek ze licht argwanend naar de vrouw. Waarom wou ze haar mee nemen, als ze nu bij haar ouders was. Met haar kleine handje klampte ze zich vast aan haar vader terwijl ze met haar grote donkere oogjes naar de vrouw met blauwe haren bleef kijken.

Daphne keke met verdriet naar het kind en kknikte op de vraag ookal wist e dat ht fout was maar ze kon niks anders Ze stond even were op en lied haar tranen weg glijden van haar gezicht die stralende glinster in de lucht lied hangen.
"Ik wil niet van haar weg ze is ongeveer ed enige die ik als familie beschouw." Zei ze met ene verdriietig gzicht en leip rustig naar Mariah toe en keke Seth toen ana met haar betraande ogen en wachte er op wat hij zou gaan zeggen.

"Ik wil niet van haar weg ze is ongeveer ed enige die ik als familie beschouw." Zei de elf met ene verdriietig gzicht en leip rustig naar Mariah toe. Ze keek hem aan met betraande ogen en Seth fronsde. "Elf... Als... ze met je meegaat kan ze niet eten nog drinken, want zover mijn banden rijken zijn er geen elfen daar die een kind kunnen voeden met moedermelk. Alleen..... Selene kan dat wel." zei Seth. Selene knikte en glimlachte vriendelijk. "Als je wilt mag je wel even blijven hoor, dat zit goed met Seth." zei Selene die stiekem in zijn gedachten had zitten zoeken. Seth zuchtte, "blijf uit me hoofd, maar ze heeft gelijk. Je mag hier even blijven alleen het kind blijft hier, haar ouders hoorden hier en hier zal ze dus ook opgroeien." zei Seth vastbesloten en Selene glimlachte naat hem en Mariah. Seth ging even op de bank zitten en keek Mariah aan met een glimlach. Selene zuchtte even en streek met haar hand langs de arm van Mariah en pakte het kleine handje vast. Selene fluisterde even zachtjes naar Mariah "We zullen goed voor je zorgen lieverd." Seth keek naar Selene en glimlachte. Haar eigen kind had ze nooit gezien of ontmoet, alleen haar moederinstinct zou Mariah levend houden.

"Ik wil niet van haar weg ze is ongeveer de enige die ik als familie beschouw." Hoorde de kleine Mariah de vrouw met blauwe haren zeggen. "Elf... Als... ze met je meegaat kan ze niet eten noch drinken, want zover mijn banden rijken zijn er geen elfen daar die een kind kunnen voeden met moedermelk. Alleen..... Selene kan dat wel." zei haar vader en haar moeder knikte en glimlachte. "Als je wilt mag je wel even blijven hoor, dat zit goed met Seth." zei haar moeder en haar vader zuchtte, "blijf uit me hoofd, maar ze heeft gelijk. Je mag hier even blijven alleen het kind blijft hier, haar ouders hoorden hier en hier zal ze dus ook opgroeien." zei hij vastbesloten en haar moeder glimlachte naar hem en daarna naar Mariah. Haar vader ging even op de bank zitten en keek haar aan met een glimlach. Haar moeder zuchtte even en streek met haar hand langs de arm van Mariah en pakte haar kleine handje vast. Selene fluisterde even zachtjes naar Mariah "We zullen goed voor je zorgen lieverd." Haar vader keek naar haar moeder en glimlachte. Het meisje kirde en keek met haar grote ogen naar haar moeder. Ze was blij nu, en dat liet ze duidelijk merken ook. Elk spoor van verdriet of honger was verdwenen. Daarna richtte ze zich op een glas wat op tafel stond. Ze concentreerde zich puur op het glas en voor haar ogen brak het in duizend scherven. Even snikte ze van schrik maar daarna lachte bij het bedenken dat zij dat net had gedaan. Ze klapte zo goed en zo kwaad als het ging in haar handjes en keek trots naar haar vader.

"Elf... Als... ze met je meegaat kan ze niet eten noch drinken, want zover mijn banden rijken zijn er geen elfen daar die een kind kunnen voeden met moedermelk. Alleen..... Selene kan dat wel."
Dphne keek Seth met een teleur gestelde gezicht aan en mompelde wat in haar zelf en hoorde toen selena iets zeggen waar Mariah naar keek of het haar moeder was. "Als je wilt mag je wel even blijven hoor, dat zit goed met Seth." Dahne negeerde dat en zag dat Mariah haar nu al als moeder beschauwd en zei op haar sagerijnige toon.
"Das je moeder niet zou ze ook nooit worden." Daphne's blauwe ogen keken even heel stralend en werd langzaam dof van de verdriet.
Ze wou het kind niet achter laten maar ze moest het verscheurde haar maar ze had hoop in de ketting die nog steets haar glans gaf.
"We zullen goed voor je zorgen lieverd." Daphne kon de woorden niet aa horen en merkte niks van haar glas ze stapte wezenloos naar buiten dat al begonnen was met een erge were bui maar lette er niet op.
Daphne kon aan niks anders denken en sloot zig af wat er binnen rond speelde opeens kwam een donderschok recht op haar af en ze was weg.
Het enige waat er over bleef was een ketting van de elfen die net zo glansde als de ketting van de moeder van Mariah Daphne had er hoop op dat ze haar ketting ooit zou gaan vinden.


(Ze is er uit nu had niks te doen verder het zou mooi zijn als ze verder kind was en dan opeens ed ketting vond met haar naam er in enzo maar dat bespreken we wel een keer zolang niet posten anders verpest je het moment dus als Mariah ouder is 5,6,7 ofzoiets dat ze het vind niet eerder posten voordat we het hebben besprken)

"Das je moeder niet zou ze ook nooit worden." had de elf gezegd. Het was dat Selene Mariah vasthield anders was ze ook zonder de toestemming van Seth haar achterna gegaan en had ze laten zien wat er gebeurt als je zo over haar sprak. Ze bleef staan en haar rode ogen vol haat. "......Zij zal branden. Zij heeft nooit een kind gehad, nooit gezien hoe wreed het lot kan zijn en ook nooit een echt gevoel van moederschap. Ik had het niet lang maar dat was lang genoeg om te beseffen wat ik moest en zou doen." zei Selene en wiegde zachtjes Mariah heen en weer. "Je kan beter mij als verzorgster hebben dan zo'n elf als moeder," fluisterde ze naar Mariah en glimlachte erbij.
Seth fronste, Selene nam het aardig goed op. Als ze was doorgeslagen had hij haar moeten doden, alleen dat kon hij haar niet aan doen. Daarbij moest hij haar dan ook nog zien te raken wat een rotklus zou worden met die reflexene n snelheid. Seth zuchtte en stond even op, vertrouwend op Selene dat er niks zou gebeuren ging hij naar de primitieve uit steen gehouden badkuip. Kalm ging hij erin zitten en zuchtte.


(einde topic?)

(slotje er op en je zult boeten met selena of ho ze ook heet Daph kan ook een moeder zijn en dat weet je nog niet)