What are you telling me?!

Vyndi zuchtte even geïrriteerd maar haar gezicht klaarde op toen ze een van de beschermers terug zag komen. De roodharige Queen die tot die tijd tegen de boom had geleund kwam geïnteresseerd overeind. Hijgend kwam de vampier bij haar aan. Even trok Vyndi haar wenkbrauw op. "Wat is er Blake? Waarom hijg je zo, en waar is Jake?" Ze had de tweeling naar de King van de Tovenaars gestuurd om een boodschap over te brengen naar hem. Met pijnlijke ogen kwam hij overeind en staarde Vyndi aan. "Hij... Hij heeft.." Blake kon duidelijk niet uit zijn woorden komen. "Hij heeft wat Blake? " "Hij heeft Jake vermoord!" Schreeuwde de vampier uit en Vyndi gromde even. "Heeft Jake de boodschap over gebracht en is hij daarom vermoord." Siste ze, ze verwachtte een ja maar Blake schudde zijn hoofd. "Hij heeft een kind, Jake zei hem dat hij op dat kind moest passen, omdat U wraak wou." Hijgde Blake en er verscheen een lichte glimlach op haar gezicht. "Een kind zeg je hè. Bedankt voor het vertellen Blake." Blake keek haar met grote ogen aan. "Bent u dan niet boos dat hij Jake heeft vermoord?" Vyndi keek hem even aan. "Ik ben boos ja, maar eerder geïnteresseerd. Ben jij boos dan?" Hij keek haar even aan en knikte half. "Waarom heb je, je dan niet op hem gestort?" Hij staarde haar even aan en Vyndi zuchtte. "Jij en je broer waren een, sinds je broer er niet meer is, is de helft van jouw kracht er niet meer. Of misschien wel meer." Ze gromde even en pakte hem bij zijn nek. "Vergeef me." Fluisterde hij terwijl ze zijn hoofd in haar handen had. "Vergiffenis is voor zwakkelingen, ik dacht dat jij me lang genoeg kon om dat te weten. Ik heb je gemaakt, en ik zal je weer vernietigen. Doe je broer de groeten van me." Met die woorden draaide ze zijn nek om en gooide hem met een grote boog in de Brandstapel. De vampier die er naast stond keek haar met grote ogen aan. "Steek hem in brand voor zijn ziel gaat zwerven." Gromde ze en hij knikte. Daarna zette hij het lichaam in de brandkuil in lichte laaien. Ze zuchtte opnieuw tot ze plotseling merkte dat er iemand naast haar was komen staan.

Cormag had toegekeken wat er was gebeurd, Vyndi was boos..... ze was heel boos en wat Cormag wist was dat het veel koste om dat te laten gebeuren. Hij was dichterbij gekomen maar nu hij zo dichtbij was wist hij het even niet tot hij vroeg. "Vrouwe Vyndi, wat is er precies gebeurt zojuist en is er een mogelijkheid dat ik kan helpen. Aangezien ik nog maar een leerling ben zal het niet veel helpen alleen voor u ben ik bereid te helpen al zou het een taak voor beschermers zijn." zei Cormag. Hij was het bereid, Vyndi was aardig geweest vanaf het begin voor hem en nog nooit was ze echt boos op hem geworden, een keertje mild maar toen was ze al.... beangstigend. Door de jongen van net was Cormag erachter gekomen dat het bij dit soort zaken slagen was of sterven tijdens. Hij keek Vyndi aan en zweeg toen even afwachtend tot ze wat zou zeggen. Het ooit zilverkleurige metalen kruis om zijn nek was door de moorden bebloed en aan het uiteinde was de verf weggegaan en blijvend rood gekleurd van het bloed.

"Vrouwe Vyndi, wat is er precies gebeurt zojuist en is er een mogelijkheid dat ik kan helpen. Aangezien ik nog maar een leerling ben zal het niet veel helpen alleen voor u ben ik bereid te helpen al zou het een taak voor beschermers zijn." Klonk de zachte stem van Cormag en Vyndi zuchtte. "Jouw training met Rox verandert je tenminste niet in je doen en laten.. Dat is iets waar ik blij om hoor te zijn." Vyndi keek hem even aan. Zijn ogen keken vragend en even verzachtte Vyndi haar blik. "Wees niet bang, wat er met Blake is gebeurd zal jou niet snel overkomen. Jij doet goed je best met de training en leert snel, zover ik van Rox hoor ben je een goede leerling. Hij daarentegen," Met een knikje van haar hoofd wees ze naar het brandende lijk. "Hij liet zijn broer sterven voor zijn eigen veiligheid, om me daarna te vertellen dat er een nieuw tovenaars kind geboren was." Ze schudde even met haar hoofd. "Het was zelfzuchtig en daar brand hij nu voor. Maar hij heeft me nuttige informatie gegeven, dat is de enigste reden waarom ik zijn lichaam laat branden en zijn ziel wegstuur. Als hij met niets was thuis gekomen mocht hij wel lekker een lichaamloze geest worden, gedoemd om eeuwig rond te zwerven." Ze gromde even en keek daarna naar Cormag, niet wetend of Rox hem dat al had verteld.

"Jouw training met Rox verandert je tenminste niet in je doen en laten.. Dat is iets waar ik blij om hoor te zijn." Vyndi keek hem even aan. Zijn ogen keken vragend en even verzachtte Vyndi haar blik. "Wees niet bang, wat er met Blake is gebeurd zal jou niet snel overkomen. Jij doet goed je best met de training en leert snel, zover ik van Rox hoor ben je een goede leerling. Hij daarentegen," Met een knikje van haar hoofd wees ze naar het brandende lijk. "Hij liet zijn broer sterven voor zijn eigen veiligheid, om me daarna te vertellen dat er een nieuw tovenaars kind geboren was." Ze schudde even met haar hoofd. "Het was zelfzuchtig en daar brand hij nu voor. Maar hij heeft me nuttige informatie gegeven, dat is de enigste reden waarom ik zijn lichaam laat branden en zijn ziel wegstuur. Als hij met niets was thuis gekomen mocht hij wel lekker een lichaamloze geest worden, gedoemd om eeuwig rond te zwerven." Cormag slikte even. "Oke, ik was toch niet bang. Het enige wat nog te vrezen valt is de dood zelve, alleen of ik dood ga is nu enkel een kwestie van tijd met alle vampierjagers en moordenaars. Het enige wat je kan doen is de tijdrekken." zei Cormag. Hij ging recht staan, "dus er is niks waarmee ik kan helpen mevrouw? Wat is er erg aan een tovenaars kind als ik vragen mag. Een kind is een kind, al is die bij de king of bij een beschermer." zei Cormag vragend..

"Oke, ik was toch niet bang. Het enige wat nog te vrezen valt is de dood zelve, alleen of ik dood ga is nu enkel een kwestie van tijd met alle vampierjagers en moordenaars. Het enige wat je kan doen is de tijdrekken. Dus er is niks waarmee ik kan helpen mevrouw? Wat is er erg aan een tovenaars kind als ik vragen mag. Een kind is een kind, al is die bij de king of bij een beschermer." Vyndi keek hem even aan en zuchtte. "Niet erg, eerder interessant. Maar gevaarlijk kan zeker. Ik heb liever niet dat er in de toekomst twee zulke machtige tovenaars rond lopen als Setherian." Ze gromde even en keek daarna weer naar
Cormag. Zou Rox hem eigenlijk iets ander hebben geleerd dan dood en verderf? Of zou hij weten wat vampirisme nog meer inhielt? Ze schudde even haar hoofd. "Ik moet het perfecte plan uitwerken, het kind zal mijn instrument zijn naar overheersing, ook al weet ze het zelf nog niet." Er verscheen een valse lach op haar gezicht.

"Niet erg, eerder interessant. Maar gevaarlijk kan zeker. Ik heb liever niet dat er in de toekomst twee zulke machtige tovenaars rond lopen als Setherian." zei Vyndi grommend. Cormag keek haar aan, "is Setherian hun koning? Is hij echt zo machtig?" vroeg Cormag stilletjes.
"Ik moet het perfecte plan uitwerken, het kind zal mijn instrument zijn naar overheersing, ook al weet ze het zelf nog niet." zei Vyndi en lachte. Cormag zweeg, "Wilt... u een baby later gebruiken voor... uw overheersing? A-alleen u was er al tegen dat Rox mij.... had gebeten. Gaat u zelf een jonger iemand bijten en dan ook nog...." zei Cormag en zweeg. Hij ging recht staan en hield zijn gezicht afgewend om niet te hoeven letten op de waarschijnlijke woedende uitdrukking van Vyndi.

"Wilt... u een baby later gebruiken voor... uw overheersing? A-alleen u was er al tegen dat Rox mij.... had gebeten. Gaat u zelf een jonger iemand bijten en dan ook nog...." Hij draaide zijn hoofd weg en Vyndi trok een grimas. "Nee, bijten zal ik het kind niet, ik heb haar levend nodig. Bovendien, krijg ik alleen maar meer problemen met Setherian als ik haar vermoord. Hij mag niets merken tot het te laat is." Er verscheen een duivelse lach op haar gezicht en zuchtte even. "En ja, hij is machtig, machtig genoeg om mij half dood weg te laten vluchten." Ze gromde woest bij de woorden maar keek daarna de kleine jongen weer aan. "Hij zal het terug krijgen, recht met het gene wat hem nu waarschijnlijk het meest zal raken. En dat is dus waar die baby er in komt. " Ze glimlachte even en keek Cormag aan. "Je bent toch niet bang voor me he?"

"Nee, bijten zal ik het kind niet, ik heb haar levend nodig. Bovendien, krijg ik alleen maar meer problemen met Setherian als ik haar vermoord. Hij mag niets merken tot het te laat is." Er verscheen een duivelse lach op haar gezicht en zuchtte even. "En ja, hij is machtig, machtig genoeg om mij half dood weg te laten vluchten." Ze gromde woest bij de woorden maar keek daarna hem weer aan. "Hij zal het terug krijgen, recht met het gene wat hem nu waarschijnlijk het meest zal raken. En dat is dus waar die baby er in komt. " Ze glimlachte even en keek Cormag aan. "Je bent toch niet bang voor me he?" vroeg Vyndi. "De enige echte vrees is de dood, alleen mijn angsten rijken verder. Ik ben bang voor demonen, eenzaamheid en... op dit moment dat er een klein kind de dupe gaat worden en diens leven verziekt door bemoeienis van vete's. Ik keur niet goed hoe het klinkt alleen, u bent mijn queen en u was aaridg voor me geweest. Dus ik zeg enkel dat als u mij nodig heeft dat ik zal luisteren." zei Cormag en rechtte zich zodat hij Vyndi met geheven hoofd aan kon kijken.

De enige echte vrees is de dood, alleen mijn angsten rijken verder. Ik ben bang voor demonen, eenzaamheid en... op dit moment dat er een klein kind de dupe gaat worden en diens leven verziekt door bemoeienis van vete's. Ik keur niet goed hoe het klinkt alleen, u bent mijn queen en u was aaridg voor me geweest. Dus ik zeg enkel dat als u mij nodig heeft dat ik zal luisteren." Zei Cormag en rechtte zich zodat hij Vyndi met geheven hoofd aan kon kijken. Vyndi gromde even licht. "En waarom zou je denken dat ik JOU nodig zou hebben? Sinds jij niet eens volledig achter me zou staan." Ze spuugde de woorden uit en keek daarna met kille ogen naar Cormag. "Demonen zijn voor nu je laatste zorgen. En rustig maar, het kinds leven zal niet verziekt worden. Dat beloof ik je." Het was een simpel leugentje dat over haar lippen rolde. Cormag zou het niet eens opvallen. Liegen deed ze zo vaak, ze had zichzelf er in getraind. Er was niemand op deze wereld die door haar heen zou kunnen kijken. En dat was het mooie van haar stalen gezicht.

"En waarom zou je denken dat ik JOU nodig zou hebben? Sinds jij niet eens volledig achter me zou staan." Ze spuugde de woorden uit en keek daarna met kille ogen naar Cormag. "Demonen zijn voor nu je laatste zorgen. En rustig maar, het kinds leven zal niet verziekt worden. Dat beloof ik je." zei ze. "Rox had beloofd mij niets te doen, ik ga van iederen uit dat die liegt alleen zo bedoel ik het niet. Mijn geweten zegt nee, mijn ziel zegt nee. Alleen ik ben loyaal aan u, u heeft me niet nodig. Ik heb u en de rest nodig. Dus blijf ik loyaal en doe wat mij gevraagt word." zei Cormag kalm en keek met geheven hoofd naar VYndi -omdat hij klein is niet brutaal ofzo XD- Hij keek Vyndi aan en boog zijn hoofd. "Ik zou hier toch dood gaan. Sinds ik een van jullie ben is mijn leven zo zwarte geworden als de duisternis zelve, dus het enige wat ik kan doen is gehoorzamen en luisteren." zei Cormag en stapte weg om een woede uitbarsting te voorkomen.

"Rox had beloofd mij niets te doen, ik ga van iederen uit dat die liegt alleen zo bedoel ik het niet. Mijn geweten zegt nee, mijn ziel zegt nee. Alleen ik ben loyaal aan u, u heeft me niet nodig. Ik heb u en de rest nodig. Dus blijf ik loyaal en doe wat mij gevraagt word." zei Cormag kalm en keek met geheven hoofd naar Vyndi. Hij keek Vyndi aan en boog zijn hoofd. "Ik zou hier toch dood gaan. Sinds ik een van jullie ben is mijn leven zo zwarte geworden als de duisternis zelve, dus het enige wat ik kan doen is gehoorzamen en luisteren." zei Cormag en stapte weg. Vyndi gromde. "Blijf staan. Rox, Rox is een leugenaar En dat weet je net zo goed als ik. Maar mijn woorden zijn niet gelogen." Haar woorden klonken hard terwijl ze hem aankeek. Ze zette haar hand tegen het schors van de boom en rukte een stuk schors los wat ze verpulverde in haar handen. Er waren genoeg mensen die ze niet kon geloven, zoveel mensen die haar bedregen. Jasmyn, Setherian, zo veel vampiers van haar eigen volk waaronder Rox. Zou Cormag daar nu ook toe gaan horen. Even staarde ze hem met lege ogen aan. "Ga als je dat wil." 'Verraad me.' Voegde ze er in gedachten bij.

"Blijf staan. Rox, Rox is een leugenaar En dat weet je net zo goed als ik. Maar mijn woorden zijn niet gelogen." zei Vyndi. . Even staarde ze hem met lege ogen aan. "Ga als je dat wil." zei Vyndi. Cormag schudde zijn hoofd, "Ik geloof niet dat Rox altijd liegt maar ik ga niet. Ik zeg dit voor u, u was en blijft de eerste die ik hier vertrouw en waar ik van durf te zeggen dat ik bewonder. Rox is mijn mentor maar... ze doet me pijn met haar soort trainingen. Als.... als u mijn Queen niet was geweest had ik u allang omhelsd uit dank voor uw vriendelijkheid toen ik hier net was." zei Cormag oprecht maar hield zich sterk tegenover Vyndi. Dat was hij ook en keek haar recht en vol bewondering in de ogen.

"Ik geloof niet dat Rox altijd liegt maar ik ga niet. Ik zeg dit voor u, u was en blijft de eerste die ik hier vertrouw en waar ik van durf te zeggen dat ik bewonder. Rox is mijn mentor maar... ze doet me pijn met haar soort trainingen. Als.... als u mijn Queen niet was geweest had ik u allang omhelsd uit dank voor uw vriendelijkheid toen ik hier net was." Hij keek haar aan en zij keek terug. Ze schudde haar hoofd en zuchtte. "Al wat Rox in haar leven heeft gekend is pijn. Ken je haar verleden? Het was nou niet bepaald rooskleurig." Vyndi zuchtte. Ook al haatte ze licht haar nichtje. Kon ze toch niets anders dan licht medelijden hebben. "En je mag me opzich omhelzen als je dat wil." Ze gromde licht maar keek hem daarna aan. "Herriner je je het liedje nog dat ik voor je zong toen je kwam?"

"Al wat Rox in haar leven heeft gekend is pijn. Ken je haar verleden? Het was nou niet bepaald rooskleurig." Vyndi zuchtte. "En je mag me opzich omhelzen als je dat wil." Ze gromde licht maar keek hem daarna aan. "Herriner je je het liedje nog dat ik voor je zong toen je kwam?" vroeg Vyndi. Cormag knikte . "Nothing's gonna harm you, not while I'm around. Nothing's gonna harm you, no sir, not while I'm around. Demons are prowling everywhere, nowadays, I'll send 'em howling, I don't care, I got ways. No one's gonna hurt you, No one's gonna dare. Others can desert you. Not to worry, whistle, I'll be there." zong hij zachtjes. "Ik weet het nog, hoewel het eerst niet hielp deed het dat later wel. Nu ik hier ben zijn rox en u de enige.... waarbij ik me ook een beetje veilig voel." zei Cormag. De queen had het voorgesteld. Hij omhelsde haar voorzichtig en begroef zijn hoofd in haar zij. "Dank u voor alles, waarmee u probeerde te helpen." zei Cormag en liet toen los. Hij vermande zich en deed alsof hij dat daarnet niet had gedaan en ging recht staan.

"Nothing's gonna harm you, not while I'm around. Nothing's gonna harm you, no sir, not while I'm around. Demons are prowling everywhere, nowadays, I'll send 'em howling, I don't care, I got ways. No one's gonna hurt you, No one's gonna dare. Others can desert you. Not to worry, whistle, I'll be there." zong hij zachtjes. "Ik weet het nog, hoewel het eerst niet hielp deed het dat later wel. Nu ik hier ben zijn Rox en u de enige.... waarbij ik me ook een beetje veilig voel." zei Cormag. Hij omhelsde haar voorzichtig en begroef zijn hoofd in haar zij. Even ging ze met haar hand over zijn haar. "Dank u voor alles, waarmee u probeerde te helpen." zei Cormag en liet toen los. Vyndi keek hem recht aan en glimlachte even. "Ik ben er altijd voor je, je moet alleen er in geloven." Fluisterde ze. De zelfde woorden die haar maker ooit tegen haar had gefluisterd, vlak voor hij stierf. Maar waar was hij nu hij haar nodig had, waar was hij toen ze zijn wijsheid nodig had. Hij had haar verraden, net als de rest. Ze keek even schichtig om zich heen. Zoveel vampiers in het kamp. Ze konden zich allemaal binnen een handomdraai tegen haar keren. Zelfs Joey... Ze zuchtte even. "Nothing's gonna harm you, not while I'm around. Nothing's gonna harm you, no sir, not while I'm around. Demons are prowling everywhere, nowadays, I'll send 'em howling, I don't care, I got ways. No one's gonna hurt you, No one's gonna dare. Others can desert you. Not to worry, whistle, I'll be there." Begon ze zacht te zingen en neuriede verder. Het lied van haar moeder, haar moeder, had gekregen wat ze verdiende, die had haar ook verraadde en nu was ze dood. Net goed voor haar.

"Ik ben er altijd voor je, je moet alleen er in geloven." zei Vyndi maar Cormag zweeg. Even keek hij haar aan. Langzaam begon Vyndi te zingen. "Nothing's gonna harm you, not while I'm around. Nothing's gonna harm you, no sir, not while I'm around. Demons are prowling everywhere, nowadays, I'll send 'em howling, I don't care, I got ways. No one's gonna hurt you, No one's gonna dare. Others can desert you. Not to worry, whistle, I'll be there." Cormag zuchtte en moest denken aan zijn vader. Waar zou hij zijn, wat zou hij doen, zou hij hem missen. Zoveel vragen en geen antwoord.
'Papa, wanneer kom je terug?' klonk Cormag's stem. 'Cormag, ik ga ten strijde trekken. Je weet dat er een kans is dat ik het niet haal. Alleen, het is een goede dag om te sterven als ik iemand vind die mij een eervolle dood geeft. Cormag, je weet het nog?' vroeg zijn vader. 'Plicht, trouw, loyaliteit, eer, moed, niet terugtrekken en laat niemand achter.' zei Cormag. Zijn vader glimlachte, 'Op een dag krijg jij het familiewapen in handen. Ashbringer,' zei zijn vader.
Cormag schrok op en keek Vyndi aan, "Ik snap het.... Vyndi, Ik ken mijn plicht, mijn trouw is hier, ik blijf loyaal, gebruik mijn moed en eer. Ik zal nooit vluchten zonder bevel en zal mijn best doen voor u." zei Cormag met heldere blauwe ogen.