Is there something you want to say?

"Laat ik dan een ding duidelijk stellen, tenzij jij mij een goede reden kan geven op de troon te blijven terwijl jij er ook bent, stap ik af. Ik ga niet tegen mijn volk liegen, zeker nu niet meer En het kan me niks schelen of dat met mijn geboorte al bepaald is, je zoekt maar iemand anders die jou wil beschermen met leugens. Oftewel ik wens je veel succes in je eentje, want ik zie jou niet komen met een goed argument.'' Geiriteerd keek ze hem aan. "Er zijn zat beschermers die om jouw plek smeken Hunter. Volgens mij zou Mordon ook wel King willen worden. Of Kyo, hun zouden mij wel steunen in mijn keuzen. Sinds hun zo te zien wel om me geven." Ze gromde even licht. "Jij snapt nog niet eens het gevoel. Als je je leven echt met iemand wil delen. Geen minuut bij hem, in in jou geval haar vandaan wilt zijn. Je hebt geen idee hoeveel pijn ik mezelf deed met weggaan bij Seth, om jou de waarheid te vertellen. Omdat ik om je geef, gaf nu." Verbeterde ze zichzelf en keek hem kwaad aan.

Mimi leek geirriteerd te raken, maar dat kon hem niks schelen. Hij had gezegd wat hij wilde zeggen."Er zijn zat beschermers die om jouw plek smeken Hunter. Volgens mij zou Mordon ook wel King willen worden. Of Kyo, hun zouden mij wel steunen in mijn keuzen. Sinds hun zo te zien wel om me geven." Mimi gromde even licht n Hunter snoof. Hoewelhaar woorden hem wel raakten liet hij het niet zien. "Jij snapt nog niet eens het gevoel. Als je je leven echt met iemand wil delen. Geen minuut bij hem, in in jou geval haar vandaan wilt zijn. Je hebt geen idee hoeveel pijn ik mezelf deed met weggaan bij Seth, om jou de waarheid te vertellen. Omdat ik om je geef, gaf nu." Mimi keek hem kwaad aan en even haalde Hunter zijn schouders op. ''Mijn geliefde zorgt er ten minste niet voor dat ik mijn volk verraad.'' Sprak hij koeltjes en wilde nu echt opstaan, hij wilde weg hier. ''En als jij weg wilt zal ik je niet tegenhouden, geloof me.'' Snauwde hij en kreeg zichzelf eindelijk op zijn voeten maar greepnaar zijn borstkas en stortte gewoon weer in.

-flut solly

'Mijn geliefde zorgt er ten minste niet voor dat ik mijn volk verraad. En als jij weg wilt zal ik je niet tegenhouden, geloof me.'' Snauwde hij en kreeg zichzelf scheinbaar eindelijk op zijn voeten maar greep naar zijn borstkas en stortte gewoon weer in. Mimi zuchtte even en keek naar de deur van de troonzaal. "Ik zal tegen de wacht zeggen dat ze Daphne moeten halen. Hunter.. Geen woord hierover, of je levensdagen zijn geteld." De laatste woorden waren scherper dan ze gewild had en draaide zich met een ruk om. Hem zo achter latend. Gebroken op de vloer. Even voelde ze een steek in haar hart maar rukte daarna de troonzaal deur open. De twee wachters keken haar vreemd aan. Mimi zuchtte en keek naar een van de twee. "Haal Daphne, Hunter is gevallen, volgens mij heeft hij wat gebroken." De wacht knikte even maar rende daarna weg. Toen draaide ze zich op de andere. "Blijf bij hem, hij is op zijn hoofd ook gevallen. Misschien zal hij dingen zeggen die niet kloppen. Ik moet weg. Voor lange tijd zal ik weg blijven. Als er iets is, zullen Daphne en Hunter het samen oplossen oke?" Ze keek hem doordringend aan. "Het is belangrijk voor de Elfen dat ik ga, vertrouw me en vertel Daphne en Hunter dat ik een lange reis moet maken. Ik ben snel terug, ik beloof het." Daarna draaide ze zich weer om en rende bijna het paleis uit. De open plek over tot ze in het bos aankwam waarna ze verder en verder begon te rennen. Niet wetend waarheen ze zou gaan.

(jup dit verhaal is dus geeindigd,
als een Elf wil mag hij/zij nu troonzaal inkomen en hunter zo vinden.
Daphne ook plz :3of Ileana

Dit verhaal voor mimi gaat verder met
https://fantasylife.actieforum.com/t307-long-time-no-see#5529
:e )

"Ik zal tegen de wacht zeggen dat ze Daphne moeten halen. Hunter.. Geen woord hierover, of je levensdagen zijn geteld." Mimi's stem klonk scherp en Hunter sloot zijn ogen zonder een woord te zeggen. Hij hoorde haar lopen en de deur van de troonzaal openmaken. "Haal Daphne, Hunter is gevallen, volgens mij heeft hij wat gebroken." Hij hoorde Mimi's stem nog we en hoopte dat er echt snel iemand kwam om hem te helpen. "Blijf bij hem, hij is op zijn hoofd ook gevallen. Misschien zal hij dingen zeggen die niet kloppen. Ik moet weg. Voor lange tijd zal ik weg blijven. Als er iets is, zullen Daphne en Hunter het samen oplossen oke?" Toch snoof hij even. Ze had hem zojuist met de dood bedreigd als hij ook maar wat zei, dus veel zou hij niet meer zeggen. "Het is belangrijk voor de Elfen dat ik ga, vertrouw me en vertel Daphne en Hunter dat ik een lange reis moet maken. Ik ben snel terug, ik beloof het." Hunter opende nu zijn ogen en keek geirriteerd naar de wachter die nu binnen stond. Mimi was na haar laatste woorden verdwenen. Zijn gedachtes werkten op volle toeren, wat moest hij nu zeggen tegen zijn volk? Een pijnlijke zuct verliet zijn mond en hij staarde voor zich uit. Hij voelde zich nu hulpelozer dan ooit, hij kon werkelijk niks meer. Waarom duurde het zo lang? Waar bleef die andere verdomde wachter nu met Daphne?

oke, iemand mag hem komen redden xD

Niet in haar allerbeste humeur beende Alassea door het territorium van de elven, ze was gewoon verdwaald geraakt, kwaad vloekte ze binnensmonds, ze had die lapzwans van een Hunter haar kompas niet moeten lenen of ze het eraan moeten denken hem terug te vragen laatste bij de rivier, maar nee, wat had zij gedaan met haar stomme kop, gewoon het donkere bos ingegaan zonder het handige dingetje, daar een erg kwaadwillende shape shifter ontmoet, die net niet vermoord en vervolgens nog een paar dagen rond ge zwerft door het woud en toen eindelijk weer het elven territorium teruggevonden. Je kon dan ook wel raden waar ze nu naar op weg was, het paleis. Daar kwam ze na een tijd lopen al aan en met een zucht keek ze om zich heen en snoof de frisse lucht op, ze was nog nooit daar in geweest, wat een groot gebouw, dacht Alassea bitter, wat een weinig vrijheid. Na die laatste gedachte zette ze haar eerste stap naar binnen en een kilte omsloot haar hart, misschien was het toch niet zo'n goed idee, maar ze vroeg vlug aan een wachter waar de koning was en die verwees haar naar de troonzaal, toen ze hem daarop vragend aankeek bekeek hij haar alsof ze gek was maar wees vervolgens met zijn hand de goede kant op. a een stukje door de gangen gelopen te hebben kwam ze er aan, het was niet te missen, de grote deuren met daarachter de grote zaal. Ze stapte naar binnen en zei nors 'Hunter, Ik wil m'n..' haar adem stokte toen ze het hulpeloze hoopje elf zag liggen, vol walging deed ze er een paar stappen naartoe en herkende de elf 'Shivan de grote!' vloekte ze terwijl ze naast Hunter neerknielde 'Wat is er in de naam van de helft van de wereld ooit met jou gebeurd!'