Disappointed, but I can live with.

Lily keek door het bos of een of andere mens die van wandelen hield hier rond liep en een gemakkelijke slacht over was. Ze hoorde een gegil niet ver van haar vandaan kwam. Voorzichting sprong ze de bom in en beweegde zich via de takken, in de verte zag ze een verbrande lichaam liggen "wat zonde" dacht ze bij zich zelf, de bloed die eigenlijk goed kon gebruiken was verspild hoe gek moest je wel niet zijn om zo iets te doen. Lily's keel brande als gek dus ging ze de richting van het stad via de bomen. haar been deed nu geen pijn meer en de wond was bijna geheeld ook al zou er een lid teken achterblijven ne als bij haar oog daar is de verband ook van af, setherian ging er voor boeten wat hij met haar heeft gedaan. In de verte zag ze een jonge man lopen, ze wou hem aanvallen maar hij rook niet naar bloed zo als mensen ruiken nee hij rook naar een vampier die niet zo lang geleden heeft gedronken. Zonder geluid te maken sprong ze van de boom en liep naar hem toe

Brenna liep over de straten van de stad en hoorde het geluid van hinnekende paarden, blijkbaar waren ze ergens van geschrokken.En ja, ze zag het, een vuurbal en een ontploffing in de verte.Ze werd bang.Zacht begon ze een lied te zingen dat haar moeder altijd voor haar zong, voor ze naar bed ging. (hier kun je het horen: https://www.youtube.com/watch?v=xG4-ugIZnpM). Plots zag ze twee gedaantes in de verte, het waren geen ridders, vampiers. Zou ze naar Silente gaan en om hulp vragen? Of zou ze zelf op onderzoek uitgaan? Haar voeten hadden het werk al verricht, ze liep in de richting van de twee. Vlak voor ze bij ze was aarzelde ze, ze zag een boom en klom erin, ze keek toe hoe het meisje naar de jongen toe liep. Ze boog zich voorover om het beter te kunnen verstaan maar het ongeluk kwam haar tegemoet. De tak waarop ze zat brak en ze viel uit de boom, ze vreef over haar pijnlijke knie, die gelukkig niet bloedde, en keek bang naar de twee vampiers.

Een vreemde geur drong zich aan hem op nog voor hij een schimmig figuur tussen de taken zag bewegen. Ze landen en rook hongerig. Jack glimlachte vriendelijk en zijn lange lachttanden glommen nog licht rood na. Het was een vrouw die zijn kant op kwam gelopen en hij knikte ter begroeting, maar een andere geluid van achte voetstappen die iets of wat zwaarder klonken dan die van een soort genoot deed hem via zijn ooghoek opzij kijken, maar er kwam even nisk totdat het geluid van een brekende tak klonk. Meteen trok Jack zijn sierlijke sabel die hij ooit eens van een gevecht had gewonnen tegen een mens die hem probeerde te vellen. Het zwaard was lang en zo dun mogelijk gemaakt door een wapensmit, maar te zwaar voor een man die niet getraint had eker voor een mens. Vampiers en elven zouden er geen moeite mee hebben en hij richten zijn zwaard even op het kind, maar had het meteen door en stak het zwaard weer in de schede voor hij zich tot haar richten. 'Een beetje laat voor jouw is het niet?' Sprak Jack op vriendelijke toon en hij hield zijn soortgenoot even in de gaten. Als het even kon en al het kind niks tegen hen zou doen dan wilde hij haar laten gaan. Ze was nog te jong om dood te gaan. Jack keek even naar de vampier die er net bij was gekomen en voelde zich even niet op zijn gemak. Als het kind niet was komen opdagen zou hij zich misschien anders gedragen hebben dan nu? 'Mooie nacht is het niet.' Zei Jack en bleef de vampier rustig aankijken.

Toen ze viel draaide de man zich bliksemsnel om en hield zijn sabel op haar gericht. Brenna schrok verschrikkelijk en begon van angst te huilen. De man stak het weer in zijn schede maar Brenna was zo bang dat ze bleef huilen, wat had ze het ook stom aangepakt. 'Een beetje laat voor jouw is het niet?' zei de man op vriendelijke toon. Brenna stokte even. 'Ik.... ik slaapwandel soms en..... ik kan de weg naar huis niet meer vinden...' Ze snikte nog even na maar hield toen haar mond. De man richte zich tot de vrouwelijke vampier. 'Mooie nacht is het niet.'

Het meisje begon te spreken, maar de angst was duidelijk te horen en Jack keek haar weer aan. "Slaapwandelen... Ik denk eerder nieuwschierigheid?" Kon Jack niet nalaten te denken, maar zijn blik bleef op het kind hangen. Jack wist niet wat de andere vampier zou doen, want de rook hongerig en als ze dit kind zou bijten kon het goed mogelijk zijn dat ze net als hen zou worden. Zijn gedachten werden onderbroken toen een schreeuwende stem vanuit de stad goed te horen was. Jack keek in de richting van de stad en zag verschillende lichtpuntjes rond de stadsmuren heen en weer bewegen. De ridders hadden gemerkt dat een van de kinderen zich buiten de veilige muren bevond. Zacht in zichzelf vloekend wat voor andere niet meer dan een paar onestaanbare woorden te horen was. Hij kende de vrouwlijke vampier niet, maar ook zij zou zich uit de voeten moeten maken als het meer dan 20 man zou zijn... Het kind was bang voor hen dat was zeker en haar famillie zou vast ongerust zijn en hun angst zou eerder vallen op dat hun dochter niet gebeten zou worden of gedood. Jack keek de vrouwelijke vampier aan en hij hoopte op haar medewerking. Niet dat hij daar echt op hopen zou...

Toen lily an het lopen was hoorde ze het geluid van een tak die viel, met een ruk draaide ze zich om en zag een jonge meisje van ongeveer negen jaar oud zijn. haarinstinken werden scherp en ze hoorde de hartslag van het meid 'Een beetje laat voor jouw is het niet?' door die woorden was ze weer terug in real ze hoorde ook een gehuil van de meisjes richting. Ze kreeg erge medelijden die meid had nog geen echte leven gehad om zo snel gedood te worden, Lil hoorde gegil uit de ridderstad komen, die mensen waren ongerust natuurlijk. Ze zag dat de jonge man naar haar keek Even deed ze haar ogen dicht en concertreerde zich op haar adem zo dat haar honger de macht niet over nam, als ze eindelijk rustig was deed ze haar ogen open en keek de jonge man aan 'Zullen we eerst het meid weg brengen en dan pas elkaar voorstellen' zei ze met een lichte glimlach, Lily wachte niet op het antwoord en liep richting het meijsje die zat te huilen en begon op een vriendelijke toon te praten 'Zal ik je naar huis brengen, ik doe je niks' verzekerde ze het meisje en stak haar hand naar haar uit.

De hele stad had kennelijk gemerkt dat ze verdwenen was. 'Zullen we eerst het meid weg brengen en dan pas elkaar voorstellen' vroeg de vrouw aan de man. De vrouw kwam naar haar toe en stak haar hand vriendelijk uit. 'Zal ik je naar huis brengen, ik doe je niks' verzekerde ze haar. Brenna aarzelde even maar ze zag dat deze twee alleen gevaarlijk waren als ze honger hadden. Ze stak haar trillende handje uit en pakte de koude hand van de vrouw vast. Ze stond trillend op en keek omhoog. 'Hoe ben jij zo geworden?' vroeg ze en meteen daarna erachteraan: 'Gewoon uit nieuwsgierigheid, ik heb niks tegen vampiers hoor.' Ze zei het zoals alleen een klein meisje het kon zeggen.

(flut)

De meid stak trillend haar hand naar haar toen en stond op 'Hoe ben jij zo geworden?' 'Gewoon uit nieuwsgierigheid, ik heb niks tegen vampiers hoor.' zei het meisje, het klonk zo lief. '5 jaar terug was mijn verjardag en ik mocht naar me vriendin ik had een kleine broertje. Mijn ouders wouden naar de strand en ik werd opgehaald door me vriendins vader, ergens om 12 uur middag werd ik gebeld door de politie en zij vertelde dat me broertje door een haai verscheuren was, me moeder had een hart stilstand en me vader overeden was. Die uur wasi k terug naar de stad waar we woonden en ik had de lichamen gezien....Ik rende weg en verstopte in de brug de hele tijd was ik aan het huilen en ik had besloten dat ik zelfmoord zou plegen tot een vampier me verranderde en eigenlijk ben ik wel blij want in me mensen leven zou ik anders naar me tante moeten gaan en die is niet echt erg aardig' lily vertelde de hele verhaal waardoor ze een vampier was geworden. ze waren inmiddels bij de poort gekomen lily pakte har waaier ded hem sierlijk open en deed voor haar mond zo dat mensen alleen haar ogen konden zien.

'5 jaar terug was mijn verjardag en ik mocht naar me vriendin ik had een kleine broertje. Mijn ouders wouden naar de strand en ik werd opgehaald door me vriendins vader, ergens om 12 uur middag werd ik gebeld door de politie en zij vertelde dat me broertje door een haai verscheuren was, me moeder had een hart stilstand en me vader overeden was. Die uur wasi k terug naar de stad waar we woonden en ik had de lichamen gezien....Ik rende weg en verstopte in de brug de hele tijd was ik aan het huilen en ik had besloten dat ik zelfmoord zou plegen tot een vampier me verranderde en eigenlijk ben ik wel blij want in me mensen leven zou ik anders naar me tante moeten gaan en die is niet echt erg aardig' vertelde de vrouw aan Brenna, ze pakte een waaier en deed hem sierlijk voor haar mond, alleen haar felle ogen waren nog te zien. 'Ik wil niet dat er haat tegen de vampiers is, als ik beschermer ben wil ik harmony tussen alle rassen, mijn oudste zus is een shapeshifter en ze is weggejaagd.' Brenna begon zich steeds meer op haar gemak te voelen. Ze waren bij haar huis aangekomen, haar moeder stond in de deuropening. 'Bedankt voor het veilig terug brengen van mijn dochter.' zei ze tegen het meisje, ze kon niet zien wat ze was. Haar moeder tilde haar op. 'Dag Lily, dag Jack.' zei Brenna, ze wist zelf niet hoe ze die namen opeens wist.

(Brenna topic out)

Ik wil niet dat er haat tegen de vampiers is, als ik beschermer ben wil ik harmony tussen alle rassen, mijn oudste zus is een shapeshifter en ze is weggejaagd.' Brenna begon zich steeds meer op haar gemak te voelen. Ze waren bij haar huis aangekomen, haar moeder stond in de deuropening. 'Bedankt voor het veilig terug brengen van mijn dochter.' zei ze tegen het meisje, ze kon niet zien wat ze was. Haar moeder tilde haar op. 'Dag Lily, dag Jack.' zei Brenna, ze wist zelf niet hoe ze die namen opeens wist.
Lily glimlachte en maakte zich uit de voeten straks viel ze de moeder van die meid aan.

De vrouwlijke vampier sprak en Jack knikte. Dit was een gemakkelijke manier en zo konden de ridders ook geen van hen schade. Jack liep al die tijd rustig met hen mee en de moeder van het kind sprak hen dankbaar aan. Jack knikte alleen maar. Normaal zou hij er van genoten hebben kinderen bang te maken, maar iets roerde zich in hem voor dit kind. Jack wist niet waarom, maar dat zou hij nog op een later tijdstip te weten komen. Samen met Lily renden hij op rustige pas de stad uit waarna hij af remde. en hij bleef rustig tussen de bomen lopen. 'Ik weet niet hoe, maar mijn naam had ze goed.' zei Jack met een flauw glimlach en hij keek Lily aan. De mannen die aan het zoeken waren geweest verdwenen de tad weer in en hun stemmen waren van geschreeuw over gegaan naar gezang. Even schudden hij zijn hoofd en merkte een verdwaalde hond op die al grommend op hen af kwam gelopen. 'Die is voor jouw als je wilt...' Niet dat hij bang was voor honden of voor wel dier dan ook, maar het was dat Lily honger had en hijzelf had al gedronken.

'Ik weet niet hoe, maar mijn naam had ze goed.' Zei jack even knikte ze maar lette niet goed op, de enige wat haar aandacht nu trok was een boze hond die op hun af kwam 'Die is voor jouw als je wilt...' Hoorde ze de jongen zeggen, lily knikte lichtje haalde 1 shuriken te voorzijn en goide richting het hond het kwam precies op zijn hoofd terecht, de hond viel op de grond en lily was nog sneller dan de wind bij de hond en begon te drinken het bloed smaakte heerlijk en een paardruppels bleven in het lijf toen ze klaar was. lily stond op en met donker rode(haar eigen kleur ogen) keek ze naar jack 'Mijn naam had ze ook goed,' lachte ze breed en stopte haar shuriken terug in een doos met andere shurikens, daarna werke ze wonden bij de hond met haar waaier als of het door een beest is verscheurd ook al was dat voor de helft waar daarna stopte ze het weer terug 'eeh ben je nieuw, want ik heb je nooit in de vampieren kamp gezien?' vroeg ze nieuwsgierig en keek de jongen recht in de ogen aan.

Jack zag hoe ze de hond doden met een mesachtig wapen dat hij nog niet kende, maar ze vulde haar maag al snel en de hongerige geur verdween. Jack ging op een rots zitten en begon een van zijn donderbussen te poetsen met een doek. Lily sprak en ze vroeg of hij nieuw was. 'Ja, maar alleen op deze plek, ik kom van buiten deze gebieden. Ik weer niet of je hem kent, maar hier stond mijn maker bekent als een tiran.' Sprak Jack en hij stopte met poetsen, voor hij de andere donderbus pakte en weer erder ging. Hij hielt ze altijd schoon zodat ze geen roets kregen. Jack bleef kijken hoe Lily de hond bewerkte en grijnsde breed, maar bleef zitten waar hij zat en stopte de andere donderbus ook weg en keek Lily aan die hem ook aankeek.

'Ja, maar alleen op deze plek, ik kom van buiten deze gebieden. Ik weer niet of je hem kent, maar hier stond mijn maker bekent als een tiran.' ze keek even nadenkend Tiran die word zij haar niks 'Hmm ik ken er geen vampier die zo heet of zo werd genoemd. naja misschien leef ik nog veel te weinig als vampier om hem te kennen want 5jaar als vampier heb je dan nog niet alles gezien enzoo bedoel ik'.'antwoorde ze verlegen en keek voorzich uit, nog een paar maanden en dan werd ze een beschermer. 'hoe lang ben jij al een vampier?' vroeg ze nieuwschierig

(flut)

Ze dacht vast dat hij de naam Tiran bedoelde, maar de grijns die nu op zijn gezicht verscheen had niets te maken met haar ontwetendheid. Even schudden hij zijn hoofd en Jack keek Lily weer aan. 'Je hebt me vast verkeert begrepen Lily. Ik bedoelde mijn naam genoot. Naar zijn achternaam heb ik nooit gevraagd, maar ik weet niet of hij hem zelf nog zou kennen... zei Jack met dezelfde grijns nog op zijn gezicht en hij keek even naar de sterrenhemel. Die straalde koud als altijd hoog aan in de lucht, maar al na een tijdje keek Jack weer naar zijn vrouwelijke soortgenoot. 'Misschien dat alleen de oudere vampier's hem wel kennen? Ik ben pas zins een jaar of twee vampier, maar ik hoop nog een lange tijd mee te kunnen maken.' Deze keer erdween die vreemde grijns, en liet een een grimmige toon in zijn stem glijden. Blij was hij nooit echt geweest met zijn naamgenoot, maar Jack was altijd vrolijk al er een andere vampier in zijn buurt was.

'Je hebt me vast verkeert begrepen Lily. Ik bedoelde mijn naam genoot. Naar zijn achternaam heb ik nooit gevraagd, maar ik weet niet of hij hem zelf nog zou kennen... zei Jack met dezelfde grijns nog op zijn gezicht en hij keek even naar de sterrenhemel. Die straalde koud als altijd hoog aan in de lucht, maar al na een tijdje keek Jack weer naar zijn vrouwelijke soortgenoot. 'Misschien dat alleen de oudere vampier's hem wel kennen? Ik ben pas zins een jaar of twee vampier, maar ik hoop nog een lange tijd mee te kunnen maken.' Deze keer erdween die vreemde grijns, en liet een een grimmige toon in zijn stem glijden. Was hij maar 2 jaar als vampier, dat geloofde ze nooit die jongen zag er veel te proffisoneel uit voor een 2jaarige vampier. 'nou eeh....ben je echt 2 jaar een vampier' vroeg ze ongeloffelijk En keek die jonge aan. met gemak sprong ze boom in en ging op een tak zitten en keek naar beneden naar de joch, in de verte hoorde ze mensen komen zeker om te controleren of er gevaar dreeg in deze bos.

Lily keek hem aan alsof ze hem niet geloofde, maar dat had hij wel vaker gehoord en knikte op haar laatste woorden, maar ze zag dat ze in een boom sprong en keek eerst naar hem en keek daarna naar de verte. Vage stemmen waren te horen en Jack keek ook over het pad uit dat naar de stad toe liep. De mannen hadden hun wapens bij zich voor het geval dat ze gevaar tegen zouden komen. Jack hoorde er eentje wat zeggen tegen de ander toen ze dichtbij genoeg waren om te horen wat ze zouden zeggen. "Laten we hopen dat we geen vampier's tegen zullen komen!" 'Ja voor die schufterige wezens zijn wij geen partij, want die dingen zijn veel sneller en sterker dan wij.' Jack grijnsde speels en had wel zin een een spelletje met hen, maar zonder Lily zou hij het niet heel huids af kunnen leggen tegen 10 man alleen. Snel was hij zeker, maar tussen hen in te laveren zonder hulp zou moeilijk worden.

"Laten we hopen dat we geen vampier's tegen zullen komen!" 'Ja voor die schufterige wezens zijn wij geen partij, want die dingen zijn veel sneller en sterker dan wij.' Hoorde ze de mannen zeggen even verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht, het eten kwam naar haar toe lopen. Met een seconde pakte ze haar elastiek en deed haar haar in een staart sprong van de boom af deed haar waaier voor haar mond en wachten geduldig tot de mannen kwamen, ze begon op een hysterisch toon te praten 'Ik was zo dicht bij de dood, ik... ik stond recht voor een vampier.' En lily viel nep bewusteloos, alle ridders gingen om haar heen staan, nu mocht Jack zijn gang zometeen kwam ze weer bij en ging ze met haar snelheid spele. en later maakt ze de helft dood.

Lily speelde er handig op in toen de ridders aankwamen gelopen en hij hoorde haar stem die ze eerder nog niet gebruikt had en grijnsde breed. Sneller dan dat hij normaal een stel mensen afslachte haalde hij zijn sabel uit de schede en joeg de kling door het middenrif van de helft van de ridders. Allenmaal gedood en Jack grijnsde breed naar Lily die na haar gespeelde flauwte weer bij kwam en de andere helft doden. Jack had zijn plicht gedaan, maar hun bloed dronk hij niet. Zijn maag zat nog vol van het hert dat hij eerder nog gedood had. Met een kledingstuk van de ridder's veegde hij zijn sabel schoon en stak het weer in de schede. De verschrikte stemmen hadden de andere in de ridderstad laten weten dat er gevaar in de bossen was en ze stuurde niemand meer naar buiten om de andere morele steun te gaan geven. Jack zag dat er iemand naar de hogere gelegen huizen renden en verdween in het kasteel, maar Jack maakte zich tot nu toe geen zorgen en keek naar Lily.

Ze hoorde hoe Jack zijn sabel pakte en de helft van de ridders dood maakte, even knipperde Lily lichtjes als of ze weer bij kwam en keek naar de ridder die naar haar keek, ze glimlachte lichtjes en sneed in 1 seconde de keel door van de man met haar waaier het bloed spatte op haar af. De helft van ridders schrok zich dood wanneer ze dat zagen, met een sprong kwam ze overeind en gooide in 3 hoofden een shuriken zodat die mensen dood vielen op de grond, 1 mens had ze laten leven maar in paar seconde stond ze achter hem en brak zijn nek zette haar tanden in zijn ader en begon te drinken, het was schone bloed de lekkerste bloed van allemaal na de zeemeerminnen. Ze liet het leegezogen lichaam vallen waar nog paar druppels in zaten. Haalde haar shurikens uit de hoofden van de mannen en maakte met haar doekje haar waaier schoon en keek toen weer naar Jack.

Jack was een stukje van het slachtveld afgelopen met gesloten ogen. Steeds werd hij weer lichterlijk kwaad als er onschuldige mensen moesten sterven al hij zijn eigen of samen met een andere vampier te verdedigen. Zonder het te laten merken richten hij zich weer tot de sterren die koud naar beneden hun licht straalde. Jack had het liefste die dag niet in het oude huis ingebroken gehad, dan was het misschien nooit gebeurd dat hij gebeten zou zijn door een vampier? Jack merkte dat het stil was en draaide zich half om en zag dat Lily naar hem stond te kijken. Een flauwe glimlach verscheen op zijn gezicht en zijn ogen stonden niet langer meer boos.