Ceremonie {12-10-11}

Met een zucht gaf Mimi nog een kus op de voorhoofden van Sara en Meredith. Haar kleine meisjes. Daarna stond ze op. Vandaag was de dag dat zij haar taak als Queen weer op zich zou nemen. Ze glimachte en stond op om de deur uit te gaan. Met een knikje werd die langzaam gesloten en de Queen glimlachte. Vervolgens liep ze richting de troonzaal waar dat jaar daarvoor zo veel pijn was geleden, door zowel haar a Hunter. Langzaam schudde Mimi die gedachte van haar af en liep richting de balkon deuren die voor haarwerden opengedaan. Mimi stapte het felle zonlicht in en sloot glimlacheh haar ogen. Toen ze ze weer opende keek ze serieus. "Mijn lieve vrienden, beschermers en leerlingen. Ik heet julli van harte welkob bij deze ceremonie. We hebben een hoop te bespreken, maar als eerste ben ik verrukt om jullie te mogeneedelen dat ik mijn taken als Queen na een lang jaar afzondering van mijn geliefde volk weer op mij neem." Even stopte ze en keek elf stuk voor stuk aan. "Nu, zijn er een aantal leerlingen, die hun trouw hebben bewezen. Ik wil de beschermers en mentoren van deze leerlingen bedanken. Felix, Loveday, Hunter. Jullie hebben jullie wijsheid overgegeven aan jullie leerlingen, dank jullie. Nu, is het tijd, Alinar, stap naar voren. Hierbij verklaar ik je tot Beschermer, wees wijs en sterk net als jouw mentor. Morgan. Wees snel en dapper, zoals Loveday jouw mentor is. Welkom, succes als beschermer. Aelwen, Wees rechtvaardig en eerlijk, zols jouw mentor onze geliefde king Hunter is." Stuk voor stuk keek ze de gloednieuwe beschermers aan. "Er is nog een persoon die hun krachten mogen laten zien. Lilith, jouw tijd is gekomen, onze deputy Mordon zou jou alles leren wat hem ooit geleerd is, daar heb ik het volste vertrouwen in.." Opnieuw glimlachte ze. Maar toen betrok haar gezicht. "Ik vrees alleen dat het laatste bericht veel vragen en verdriet zulen opleveren. Ik vrees, dat wij afscheid hebben moeten nemen van twee gewardeerde elfen. Isa en Nature zijn verdwenen, ik vrees dat we ze voor dood aan moeten zien. We zullen ze herrinerren zoals ze waren. Bij se heilige grit zal volgende volle maa een Ceremonie worden gehouden om hum te eeren, hoewel hun stoffelijke overschotten verdwenen zijn. Leven ze voort in ons hart en onze herinneringen." Ze probeerde weer te glimlachte en zuchte toen even. "Hierbij is deze ceremonie beindigd." Ze glimlachte opnieuw en draaide zich om om zich weer naar haar kamer te begeven om weer bij haar dochtertjes te zijn.

Morgan was deze ochend al vroeg opgestaan. Ze had lange jaren van training achter de rug en was klaar om op haar eigen benen te staan. Snel kleedde ze zich aan en verliet haar huis. Haar verlegenheid was ze verloren in de loop van de jaren en nu was ze een sterke jonge vrouw. Stilletjes voegde ze zich bij de rest van het volk dat zich verzameld had. Maar zij ging achter in de schaduw staan en keek naar het balkon. "Mijn lieve vrienden, beschermers en leerlingen. Ik heet julli van harte welkob bij deze ceremonie. We hebben een hoop te bespreken, maar als eerste ben ik verrukt om jullie te mogeneedelen dat ik mijn taken als Queen na een lang jaar afzondering van mijn geliefde volk weer op mij neem." Stilletjes glimlachte Morgan maar trok snel haar gezicht weer in een plooi en luisterde. Nu, zijn er een aantal leerlingen, die hun trouw hebben bewezen. Ik wil de beschermers en mentoren van deze leerlingen bedanken. Felix, Loveday, Hunter. Jullie hebben jullie wijsheid overgegeven aan jullie leerlingen, dank jullie. Nu, is het tijd, Alinar, stap naar voren. Hierbij verklaar ik je tot Beschermer, wees wijs en sterk net als jouw mentor. Morgan. Wees snel en dapper, zoals Loveday jouw mentor is. Welkom, succes als beschermer. Aelwen, Wees rechtvaardig en eerlijk, zols jouw mentor onze geliefde king Hunter is." Morgan bleef in de schaduw staan maar boog toch even haar hoofd. Een glimlach sierde nu wel om haar lippen. Ze was nu officieel een beschermer, en ze was klaar om haar volk te dienen. "Er is nog een persoon die hun krachten mogen laten zien. Lilith, jouw tijd is gekomen, onze deputy Mordon zou jou alles leren wat hem ooit geleerd is, daar heb ik het volste vertrouwen in.." Morgan keek even naar het jonge meisje en zuchtte even. Even dacht ze terug aan de dag dat zij daar stond, jong, en nerveus. En als je nu naar haar zou kijken zou je niks meer van dat jonge meisje kunnen herkennen. "Ik vrees alleen dat het laatste bericht veel vragen en verdriet zulen opleveren. Ik vrees, dat wij afscheid hebben moeten nemen van twee gewardeerde elfen. Isa en Nature zijn verdwenen, ik vrees dat we ze voor dood aan moeten zien. We zullen ze herrinerren zoals ze waren. Bij se heilige grit zal volgende volle maa een Ceremonie worden gehouden om hum te eeren, hoewel hun stoffelijke overschotten verdwenen zijn. Leven ze voort in ons hart en onze herinneringen." Morgan boog even haar hoofd en zuchtte kort. "Hierbij is deze ceremonie beindigd." Sprak Mimi toen en Morgan kwam in beweging. Stilletjes stond ze achter Lilith. ''Succes met je opleiding,'' Sprak ze vriendelijk en verdween toen weer tussen de menigte. Ze knikte even naar Alinar en Aelwen. ''Gefeliciteerd.'' Sprak ze kalm en verdween opnieuw in de menigte, ditmaal op weg naar haar eerste taak als volledig beschermer

Lilith zuchte, dit was de dag. Met een grote frons op haar lichaam kleedde ze zich langzaam aan. Ze vloot een zacht toontje en de witte cub die ze een paar dagen daarvoor bij haar dode moeder had gevonden sprong naar haar toe. Het beestje zag haar nu als haar moeder. Hoewel Lilith zelf nog maar 11 was deed ze alles wat ze kon om het vrolijke pas geboren ding te helpen. Het was waarschijnlijk een tijgertje, ach, als hij haar op wou eten zou ze het snel genoeg merken. Lilith spreed haar armen en het beestje sprong er gewillig in. Even gaf Lilith het teigertje een knuffen en probeerde te glimlachen, natuurlijk een hopeloze opdracht.. Opnieuw zuchtte lilith en zette het beestje weer op de grond. Met vrolijke sprongetjes rende het met haar mee. Eenmaal aangekomen was de blauwharige Queen van de Elfen al begonnen met spreken. Te laat, natuurlijk, ze was altijd te laat. "Nu, zijn er een aantal leerlingen, die hun trouw hebben bewezen. Ik wil de beschermers en mentoren van deze leerlingen bedanken. Felix, Loveday, Hunter. Jullie hebben jullie wijsheid overgegeven aan jullie leerlingen, dank jullie. Nu, is het tijd, Alinar, stap naar voren. Hierbij verklaar ik je tot Beschermer, wees wijs en sterk net als jouw mentor. Morgan. Wees snel en dapper, zoals Loveday jouw mentor is. Welkom, succes als beschermer. Aelwen, Wees rechtvaardig en eerlijk, zols jouw mentor onze geliefde king Hunter is." Mooi, dit was het begin, haar moment had ze niet gemist. "Er is nog een persoon die hun krachten mogen laten zien. Lilith, jouw tijd is gekomen, onze deputy Mordon zou jou alles leren wat hem ooit geleerd is, daar heb ik het volste vertrouwen in.." Voor het eerst sinds lange tijd ontstond er een grijns op haar gezicht die ze snel terug drong in de formele streep. Ze knikte stijfjes maar haar oogen verraadde haar blijdschap. "Ik vrees alleen dat het laatste bericht veel vragen en verdriet zulen opleveren. Ik vrees, dat wij afscheid hebben moeten nemen van twee gewardeerde elfen. Isa en Nature zijn verdwenen, ik vrees dat we ze voor dood aan moeten zien. We zullen ze herrinerren zoals ze waren. Bij se heilige grit zal volgende volle maa een Ceremonie worden gehouden om hum te eeren, hoewel hun stoffelijke overschotten verdwenen zijn. Leven ze voort in ons hart en onze herinneringen. Hierbij is deze ceremonie beindigd." Sprak Mimi toen en verdween. Lilith moest nog even van de schrik en blijdschap bekomen toen ze een stem achter zich hoorde. ''Succes met je opleiding,'' Sprak ze vriendelijk. "Bedankt..!" Zei ze en draaide zich om, maar niemand was er. "Morgan.." Sprak Lilith er langzaam achter aan. Daarna schudde ze haar hoofd en keek opnieuw rond. Waar was Mordon? Al gouw vond ze hem, met een paar vlinke passen was de kleine gestalte bij hem. Haar kleine spierwitte tijgertje volgde haar op de voet. "Mordon? Ik zal u niet teleurstellen." Sprak ze formeel. Daarna glimlachte ze even. "Vertel maar wanneer we beginnen, ik ben er klaar voor!" Eindelijndelijk kwam er een grote glimlach op haar gezicht. Ze was leerling, en Mordon de deputy van de Elfen was haar mentor. Kon het nog beter?

Mordon stormde het plein op, en merktte verbaast op dat he tnog volledig leeg was. Damn, dat was nu typisch hem, te laat vertekken, snel lopen, en dan nog te vroeg zijn ook. Hij haalde zijn schouders op, en liep alvast naar een plaats waar hij tegenwoordig altijd stond. Als Deputy, hij kon het eigenlijk nog altijd niet geloven, maar dat kwam vast omdat er bijna geen verschil aan vast hing. Hij was er blij om, en een lichte glimlach sierde nu zijn mond. Hij kneep zijn ogen dicht, en wachtte geduldig af. Algauw begonnen de eersten anderen te komen, maar ze zagen hem niet. Hun normale gesprekken en het geluid dat daardoor verwekt was drong eigenlijk niet tot hem door, het was een vaag achtergrond gezoem. Uiteindelijk verscheen Mimi, en hij glimachte even naar haar. "Mijn lieve vrienden, beschermers en leerlingen. Ik heet jullie van harte welkom bij deze ceremonie. We hebben een hoop te bespreken, maar als eerste ben ik verrukt om jullie te mogen meedelen dat ik mijn taken als Queen na een lang jaar afzondering van mijn geliefde volk weer op mij neem." Even stopte ze en keek elf stuk voor stuk aan. "Nu, zijn er een aantal leerlingen, die hun trouw hebben bewezen. Ik wil de beschermers en mentoren van deze leerlingen bedanken. Felix, Loveday, Hunter. Jullie hebben jullie wijsheid overgegeven aan jullie leerlingen, dank jullie. Nu, is het tijd, Alinar, stap naar voren. Hierbij verklaar ik je tot Beschermer, wees wijs en sterk net als jouw mentor. Morgan. Wees snel en dapper, zoals Loveday jouw mentor is. Welkom, succes als beschermer. Aelwen, Wees rechtvaardig en eerlijk, zols jouw mentor onze geliefde king Hunter is." Stuk voor stuk keek ze de gloednieuwe beschermers aan. "Er is nog een persoon die hun krachten mogen laten zien. Lilith, jouw tijd is gekomen, onze deputy Mordon zou jou alles leren wat hem ooit geleerd is, daar heb ik het volste vertrouwen in.." Opnieuw glimlachte ze. Maar toen betrok haar gezicht. "Ik vrees alleen dat het laatste bericht veel vragen en verdriet zulen opleveren. Ik vrees, dat wij afscheid hebben moeten nemen van twee gewardeerde elfen. Isa en Nature zijn verdwenen, ik vrees dat we ze voor dood aan moeten zien. We zullen ze herrinerren zoals ze waren. Bij se heilige grit zal volgende volle maa een Ceremonie worden gehouden om hum te eeren, hoewel hun stoffelijke overschotten verdwenen zijn. Leven ze voort in ons hart en onze herinneringen." Ze probeerde weer te glimlachte en zuchte toen even. "Hierbij is deze ceremonie beindigd." Hij keek haar met bijna open mond aan, hij een.. MENTOR? Hij grijnsde, awesome! Een klein figuurtje trippelde op hem af, "Mordon? Ik zal u niet teleurstellen." Sprak ze formeel. Daarna glimlachte ze even. "Vertel maar wanneer we beginnen, ik ben er klaar voor!" Dit was dus Lillith, hij ontdekte nog een spierwit tijgertje achter haar. 'Hey Lillith, ik ben dus Mordon, wacht morgen maar het Groenbos.' Hij glimachte, hij wist nog niet echt wat hij haar ging leren, maar hij ging zijn best doen. Hij was mentor, van deze kleine nieuwe leerling, Mordon keek haar glimlachend aan, en een nieuw trots gevoel stroomde door hem heen.