Steegje bij de winkels

Jasmyn was rustig vanaf haar huis naar de bakker gelopen voor vers brood, toen ze is de straat van de bakker was rook ze al het verse brood geur die met de wind van de stad meeging. Jasmyn was vrolijk vandaag en was vast besloten dat niemand het kon verpesten en liep rustig de winkel in en hoorde het belletje rinkelen dat ze binnen was de bakker begroete haar vriendelijk en ze gaf een mooie glimlach terug met haar groene happy ogen. "gegroet bakkertje van de stad." Zei jasmyn grinninkt de bakker moes even lachen met ze grote snor die helemaal mee dee. Jasmyn zette een keurige stem op en zei:"graag een volkorenbrood en een tijgerwit alstublieft." Jasmyn legde wat geld op de toonbank en nam het brood aan die werd gegeven en zei:"de rest mag u houden."Zei ze op een lieve toon en glimlachde vrolijk. De bakker lachte ook helemaal even vrolijk mee en ging toen naar de volgende klant om afte handelen. Jasmyn dee rustig het brood in haar tas en liep rustig de winkel uit en dee haar kap op en herrinderde zig dat ze hier vaak kwam als klein meisje tot dat ze werd uitgekozen door het volk kwam ze hier bijna nooit. Jasmyn's haren gingen even mee met de lucht die uit de winkel straat kwam die haar haren glad strijkte en een nieuwe geur er in maakte en weer weg blies. Jasmyn keek omzig heen en ging een steegje in om terug naar huis te gaan en kwam botsent tegen iemand aan die veel haast had en veel om en belande op haar kont. Jasmyn keek omhoog en zag dat het iemand met een keep was en rood golvend haar die met de geur van de bakker mee strijkte net zoals haar eigen haar. Jasmyn wou opstaan maar zag opeens dat er bloed op haar kleren zat en zei:"Ik weet wat je bent en wat doe je hier in mijn rijk!"Jasmyn stond op en pakte haar zwaard die zig bij der had en ging in een rustige houding staan omhaar zelf van de hongerige bloedzuiger te beschermen.

Vyndi zette gretig haar vlijmscherpe tanden in de hals van de idoot die haar had aangesproken. Het zachte bloed verzamelde zich in haar keel en gretig dronk ze door tot ze besefte dat er haast niets meer in zat. Vyndi schudde geïrriteerd het lege lijk heen en weer en gooide het in een verlaten koeienstal waar nog 2 andere levenloze lichamen lagen. Sterfelijke waren goed maar Ridders hadden licht Elfenbloed in zich. Ze rekte zich eens uitgebreid uit en sloeg opnieuw haar kap op. Ze deed haar haren goed zodat ze in twee gelijke delen naast haar over de cape hingen. Nog even keek ze naar het bloedbad en liep daarna snel weg. Ze kwam langs een bakker waar het versgebakken brood haar neus prikkelde. Onzichtbaar voor de buitenwereld glimlachte ze even half en keek naar het winkeltje. Ze lette niet op wat er voor haar gebeurde en ze knalde vol tegen iemand op. Ze stapte rustig achteruit om haar evenwicht te bewaren maar haar kap viel af. Het meisje waar ze tegenop was gekomen viel hard op de grond. Een glimlach streek over Vyndi's gezicht bij het zien van het jonge meisje. Ze wou haar overeind helpen maar toen pakte ze ineens een zwaard en sprong op. "Ik weet wat je bent en wat doe je hier in mijn rijk." Riep het meisje. Vyndi keek even schuin naar haar en glimlachte vals. "Als je al weet wat ik ben, kleine meid." Vyndi glimlachte vals bij de laatste twee woorden. "Dan weet je waarschijnlijk ook wat ik hier doe nietwaar?" Vyndi streek even door haar haar en liet een brede glimlach zien. Haar tanden zaten nog lichtelijk onder het bloed, ze wou weten hoe het meisje er op zou reageren. "Je hebt niet dezelfde fout gemaakt als je lieve King. Die dacht te weten wie ik ben. Maar ik moet toegeven. Je king smaakt lekker dat zeker wel." Ze glimlachte vals bij de woorden en hielt alles in haar in aanvalshouding zonder dat het meisje het zou merken. "Laat ik me voorstellen nietwaar.Vyndi Montgomery is de naam. En die van jou? Ik hou er van de namen van mijn slachtoffers te kennen." Vyndi glimlachte vals maar zei niets over haar rang. Ze wou weten hoe het menselijke breintje van dit meisje al zou reageren op haar openbaring over de King. Maar wat dan nog, ze mocht het weten. Lang zou ze toch niet meer leven.

De vampier voorzig keek even schuin naar haar toe en zei: "Als je al weet wat ik ben, kleine meid." de vampier glimlachde even en zei weer verder "Dan weet je waarschijnlijk ook wat ik hier doe nietwaar?" Jasmyn keek haar diep aan met haar groene ogen en wist wat ze hier dee bloed dat was de enige reden dat wist jasmyn besloten. Toen ze haar tanden lied zien die onder het bloed zaten grinnikte jasmyn even ze was niet bang voor een vampier die een spel waarschijnlijk zou gaan spelen. Jasmyn lied haar zwaard zakken en lachde lief naar de vampier toen zei ze opeens "Je hebt niet dezelfde fout gemaakt als je lieve King. Die dacht te weten wie ik ben. Maar ik moet toegeven. Je king smaakt lekker dat zeker wel." Jasmyn gaf toen nog een bredere glimlach en zei: "waarom blijf je hier hangen voor ons bloed als je beter verdient mijn vriend." Zei jasmyn verlijdelijk toen zag ze dat de vampier voor haar weer iets wou zeggen en jasmyn bleef zonder angst in haar blik staan en wachte met alle rust op haar antwoord en glimlachte nog even lief er door "Laat ik me voorstellen niet waar.Vyndi Montgomery is de naam. En die van jou? Ik hou er van de namen van mijn slachtoffers te kennen." Jasmyn kreeg toen nog een bredere glimlach en zei:Jasmyn is de naam en de rest moet je al weten als je me king al hebt ontmoet." Zei ze lachend, ze wist dat de vampier haar wou doden maar focuste haar aandacht daar niet op en hoorde met haar oren dat er nog een vampier er aan kwam en glimlachde alleen nog maar harder. "Verspeel je tijd niet met mij te doden, waarom zou je mij doden als je waarschijnlijk mij nooit meer zou proeven wie weet vind je het lekker?" Zei jasmyn met een grijns op haar gezicht en hoorde dat de andere vampier steets dichter bij kwam jasmyn lied geen angst zien voor die twee vampiers. "Van mij mag je me doden maar wie zegt niet dat ik lekkere bloed heb dan mij king je hebt me nog nooit geproeft, of wel soms?" Jasmyn wachte af wat er zou gebeuren maar bleef met een grijns op haar gezicht staan.

Vyndi kreeg een steeds grotere grijns op haar gezicht toen Jasmyn haar verhaal deed. Ze hielt van dit spelletje. Ze rekte zich speels uit en keek met haar hemelsblauwe ogen recht in die van Jasmyn. "Van mij mag je me doden maar wie zegt niet dat ik lekkere bloed heb dan mij king je hebt me nog nooit geproeft, of wel soms?" Sprak de Ridder en ze glimlachte opnieuw vals. Zodra het zwaard van Jasmyn buiten gevaar voor haar was sprong ze in een flits naar voren en duwde het meisje tegen een muur van het steegje. Ze hielt de weerloze ridder aan haar nek omhoog en staarde haar kwaad aan. "Dit genoeg antwoord?" Ze kwam dichter op het meisje af en kneep haar keel licht dicht. Ze opende haar mond en haar vlijmscherpe hoektanden begonnen te trillen. Haar ogen veranderde van kleur en even later waren ze dieprood en zette ze haar nagels in de nek van het meisje. Ze voelde haar nagels door het zachte vlees gaan en glimlachte nog eens vals.

Jasmyn had dit verwaacht van de kleine maar toch hebberige vampier en haar lach verging niet ook al had ze wat nagels in haar nek. "ben ej nou echt van plan om me te doden ruik je dat sappigebloed niet van me, vind je het niet lekkerder ruiken dan van me king?" Jasmyn richte haar ogen nog dieper in de ogen van de vampier en wist wat ze moest doen ze pakte haar dolk uit haar zak zolang de vampier het niet merkte en legde de dolk in har nek en pakte haar andere arm beet en gooide haar tegen de muur en lied de dolk niet van haar keel glijden. "Wat wou ej kleine vampier vrriendin van me?" Zei jasmyn met een grijns op haar gezicht. "Stil maar ik dood je niet ik bespaar het voor je ik wil de ridders niet de inzet geven om nog meer te gaan doden." Fluisterde jasmyn in haar oor. Jasmyn keek even naar haar nek waar bloed zat en haalde druppels er af en veegde het rustig en kalm aan de muur af. Jasmyn zette de dolk steviger op haar nek en snee een klein beetje er in en lied het bloed op haar vingers rustig glijden en likte het zelf af. "je wilt echt zo graag bloed he?" Zei jasmyn met een grijns op haar gezicht en zette haar gewicht op de kleine vampier en haar pols open gaan tegen de muur en dee het voor haar neus. "Proef maar." Zei jasmyn met haar prachtige lieve kalme stem

Vyndi werd aan de andere kant tegen de muur gesmeten, ze verzette zich niet maar met een kleine glimlach voelde ze de dolk tegen haar nek steken. "Wat wou ej kleine vampier vrriendin van me? Stil maar ik dood je niet ik bespaar het voor je ik wil de ridders niet de inzet geven om nog meer te gaan doden." Fluisterde Jasmyn in haar oor. "je wilt echt zo graag bloed he?" Zei het meisje opnieuw en Vyndi gaf alleen maar een grijns. Jasmyn duwde haar pols voor Vyndi's neus en het geurige aroma van het bloed dreef haar neus binnen. "Proef maar." Zei ze zacht en ze drukte haar pols nog dichter naar Vyndi toe. Vyndi lette er nieteens op en keek vals naar Het meisje. "Kijk jij lijkt toch nog een beetje op je King, alleen was hij een betere gastheer, en wist hij mijn smaak. Dat weet jij duidelijk nog niet Queentje." Ze spuugde de woorden uit en zonder op het lemmet te letten kwam ze voorover bij het oor van Jasmyn. "Jouw lieve King is mijn donor en mijn gastheer." Ze fluisterde het vals en opende haar mond. Haar scherpe tanden sneden op hun weg terug over haar wang en er kwam een spoortje bloed over haar wang terwijl Vyndi weer overeind kwam. Ze likte het bloed af wat was achtergebleven op haar hoektand en schudde haar hoofd lachend wachtend op het antwoord van het meisje.

Jasmyn lachde met de worden die uit haar mond kwamen "Kijk jij lijkt toch nog een beetje op je King, alleen was hij een betere gastheer, en wist hij mijn smaak. Dat weet jij duidelijk nog niet Queentje." "mijn king is gewoon de droom man van elke vrouw alleen mijn bloed is anders lief vampiertje van me het zit iets anders in dan je denkt ik ben niet zomaar Queen of ben je dat vergeten?" Jasmyn voelde een lach op haar mons strijken en luisterde naar het volgende wat de vampier zou zeggen "Jouw lieve King is mijn donor en mijn gastheer." Jasmyn lied haar lach niet weg zakken maar ging steets meer naar omhoog "Wie zegt nou niet dat ik ook een beleefde dame kan zijn maar waarom zou ik het voor een vampier doen die mijn king als donor gebruikt." Jasmyn lied geen angst zien toen de vampier langs haar wang kwam en zette de dolk dichter bij der nek. "Ik geef alleen ene kleine waarschuwing vampiertje van me een keer nog met je tanden in mijn king komen en ik zorg er voor dat je zult sterven want ik denk dat de ridders er niet blij mee zouden zijn als ze horen als hun king word gebruikt als donor." Jasmyn zette de dolk nog steviger tegen haar nek en zorgde er voor dat ze niks meer kon bewegen het bloed stroomde al langzaam naar de armen vn de vampier. "ik ben echt niet bang voor je maar je blijft van me king af." Luide jasmyn met een woeste stem en lied de dolk niet van haar nek af.

Dit was het punt wat Vyndi wou. De dolk werd nog sterker in haar nek geduwd en Jasmyn leek haar gevoelens niet helemaal onder controle te hebben. "Zo te zien voel jij toch wat meer voor mijn donor dan de gemiddelde ridder." Vyndi lachte vals en keek diep in de ogen van het meisje. "En geloof me kind, ik zal hem niet vermoorden. Zijn bloed is goud waard voor mij. " Ze gromde lachend en keek het meisje aan. "Geloof me, ik zal me nog dagen lang op hem voeden. " De woorden rolde spottend over haar tong en ze liet de blik van de Queen niet los. "En wil je me nou echt wat aandoen als mijn halve volk hier door de straten van jouw stad zich loopt te voeden op jouw Ridders? Echt Joey zou niet al te blij zijn als hij zijn Queen dood vind." Vyndi lachte spottend, met de laatste zin had ze zichzelf verraadden maar dat maakte haar niet uit. Vals lachte ze naar haar en gromde opnieuw. Opeens dreef een nieuwe geur haar neusgaten binnen en ze glimlachte naar Jasmyn. "Zo te ruiken komt je King met de minuut dichterbij. Misschien wil hij wel nog een keer dat ik zijn bloed drink he." Ze spotte gewoon met het meisje. Dit was allemaal deel van haar spel.

Aramiro liep fluitend door de straten. Jammerlijk genoeg was het niet hoorbaar. Hij was namelijk in vol harnas op weg naar de smid.Hij wilde eerst nog even naar de bakker ,want zijn Queen was daar ook op dat moment. Toen de geur van het verse brood zijn neusgaten streelde ,ging hij harder lopen: hij moest de menigte voor zijn. Maar er was nog een andere geur. Iets bekends ,ijzerachtig. "Is de smidse verplaatst?" ,mompelde hij. Maar opeens werd het helder. Het was bloed. Een fractie van een seconde later keek hij het steegje in en zag de bron: "Vyndi!" "Wat doe jij hier? En waarom bedreig jij mijn Queen?! BEN IK NIET GENOEG?" Natuurlijk zag hij dat Jasmyn alles al onder controle had ,maar hij was kwaad dat ze elkaar ontmoet hadden. Hij zette zijn helm maar af die het vrolijke gefluit een paar seconden geleden nog had gedempt en hij liep op ze af.

"Vyndi!" "Wat doe jij hier? En waarom bedreig jij mijn Queen?! BEN IK NIET GENOEG?" Hoorde Vyndi de bekende rauwe stem van Aramiro roepen. Ze kreeg een scheve lach op haar gezicht en duwde met gemak Jasmyn van haar af. Ze rekte zich flink uit en keek naar de King van de Ridders. "Wel Aramiro, volgens mij bedreeg zij mij juist." Vyndi keek half naar het meisje dat nu in de midden van de straat stond. Opnieuw glimlachte Vyndi terwijl ze haar verhaal vervolgde. "Bovendien was ik toch niet van plan me op haar te voeden hoor, haar bloed is niet voldoende om op te voeden en haar te laten leven, wat ik aanneem is dat je wil nietwaar King?" Ze sprak de woorden spottend uit en glimlachte vals.

Opeens hoorde jasmyn de bekende stem van aramiro en voelde dat ze weg werd geduwt jasmyn keek nog naar haar nek en grijnsde van de snee in haar nek. Jasmyn keek naar haar dolk die onder het bloed zat en bleef naar dee vampier kijken die niet meer tegen de muur zat en luisterder naar haar stem. "Wel Aramiro, volgens mij bedreeg zij mij juist." Jasmyn moes daar over lachen en knikte ja dat het waar is dat ze haar bedreigt had maar ze lied zomaar op haar kop zitte door zon klein mieserrig vampiertje en bleef gerust staan en luisterde verder. "Bovendien was ik toch niet van plan me op haar te voeden hoor, haar bloed is niet voldoende om op te voeden en haar te laten leven, wat ik aanneem is dat je wil nietwaar King? Jasmyn voelde daar beledigd voor en keek naar de vampier en zei: "Volgens mij ben jij geen uitdaging je moet alleen maar lachen ik raakte verveeld." Jasmyn grijnsde naar de vampier en wachte op wat er zou gebeuren.

Nu had hij er echt genoeg van ,weer een uitdaging dreunde tegen zijn trommelvlies : "Volgens mij ben jij geen uitdaging je moet alleen maar lachen ik raakte verveeld." "Nu is het genoeg!" ,riep Aramiro. "Dit had nooit mogen gebeuren. Wij bieden de vampiers hulp om een oorlog met hen te voorkomen. We helpen ze zeemeermensen te doden. Als het volk dit hoort worden we allebei afgezet. En met Vyndi houd ik een goede band om ook gevechten en doden in de stad te minimaliseren. Daarbij is ze leuk gezelschap." Hij liep naar Jasmyn toe terwijl hij zei : "Jij bent degene van wie ik houd ,maar met Vyndi praten is dansen met de duivel. Wees niet jaloers en vrees Vyndi niet." Daarna liep hij naar Vyndi. "Zo te zien was ik niet genoeg voor je. Ik ruik namelijk mensenbloed. Maar goed. We hebben hier geen afspraak over gemaakt." De woorden vloeiden koel als een bergbeekje op een warme zomerdag.

Vyndi keek rustig naar haar bebloede nagels en glimlachte half toen Aramiro op haar af kwam. "Zo te zien was ik niet genoeg voor je. Ik ruik namelijk mensenbloed. Maar goed. We hebben hier geen afspraak over gemaakt." Sprak Aramiro koeltjes. Vyndi lachte half naar hem en keek hem kil aan. "Misschien, maar tja, ik ben nou eenmaal een stoute kleine vampier." Ze sprak de woorden spottend en keek half naar Jasmyn. Ze zuchtte opnieuw en keek daarna opnieuw naar Aramiro. "Maar, er is altijd nog plaats voor meer als je wilt." Vindy lachte vals naar Aramiro en haalde haar schouders op wachtend op een reactie van een van de twee terwijl ze toch licht koortsachtig naar de ader in Aramiro's nek keek.

Jasmyn keek hoe aramiro hoe hij weg liep voor de smidt en jasmyn was maar van plan om mee te gaan. Ze pakte een klein mesje uit haar zak die langs Vyndi's haar ging en maar van haar haren er af snee. "Ik zie je ooit wel een keer als je dat waard bent vast niet maar mijn mesjes die zeggen wat anders of niet soms?" Jasmyn grijnsde en liep weg naar de zelfde smidt. "Doei klein vampiertje maar niet voor lang zie je waarschijnlijk were vandaag als me waarschuwing niet gewerkt heeft."