Little mistake I quess.

De laatste tijd liep haar leven niet meer zo soepeltjes als het altijd was geweest. Ze voelde de dood de laatste tijd in haar nek hijgen. Zonder het te laten merken voelde ze toch de stille angst van binnen. Ondanks de waarschuwende adem van de dood in haar nek was ze toch weer een ander terrein op gegaan. Opnieuw die van de tovenaars. De angst van binnen negeerde ze op dit moment volkomen. Ze had nog dingen te doen, die alleen zij wist en kon doen, maar nu leken die plannen moeilijk uit te voeren. Ze slikte en voelde de brok in haar keel zitten. Haar langzame pas ging over in een zacht drafje en haar cape waaide zacht achter haar aan. Ze sprong over rotsen heen en kwam uit bij een groot veld. De zon scheen fel op haar neer en ze keek naar de lucht. Ze keek nu om en besloot niet over het veld te lopen maar er omheen. Ze begon weer te lopen en wurmde zich door struiken en langs rotsen. Waarom kwam ze hier... waarom!? Ze schreeuwde het in haar eigen hoofd en ze keek om. Nu sprak er iets uit haar ogen en ze haatte dat. Ze ramde met haar vuisten tegen een rots aan tot ze zelf de pijn voelde en weer wakker leek te worden. Een woedende blik stond nu op haar gezicht en ze liep met een flinke pas verder.

-Only Mariah en maybe later nog anderen-

Met langzame passen struinde Mariah met Poekie aan haar zijde rond. Plotseling vielen Poekie's oren naar beneden en gromde hij zacht. "Wat is er?" Siste Mariah en zag hoe Poekie wegsprong. Meteen verscheen Joanna naast haar. Haar zwarte vleugels klapte nog even maar keek koud naar waar Poekie verdween. Mariah keek haar even vragend aan. "Bloedzuiger.." Mompelde Joanna alleen. Mariah snapte het gelijk, Poekie had een vampier geroken. "Shit.." Siste Mariah en zette het op een lopen achter de tijger aan. "Mariah!" Riep Joanna haar nog na maar Mariah luisterde nietmeer. Snel dook ze door de struiken achter Poekie aan. Even schramde ze haar bovenarm open en voelde een stekende pijn maar Mariah lette er niet op. Ze dacht alleen maar aan wat er met Poekie kon gebeuren als die vampier hem aan zou vallen. Ze hoorde een woeste grom en toen ze aankwam zag ze Poekie net in aanvalshouding. "Poekie nee!" Schreeuwde ze het bevel naar de summon. Ze was niet meer zijn speelmaatje maar zijn leider en hij moest luisteren naar haar bevel. Meteen sprong hij op en boog even zijn hoofd naar haar. Maar daarna dook hij toch opnieuw door de struiken naar de vampier, zijn verassingsaanval was verpest en Mariah volgde hem langzaam. Zodra Mariah de vampier op het oog kreeg strekte ze even haar hand en keek haar kill aan. "Wat doet een bloedzuiger hier!" Klonk de woeste stem van Joanna die achter haar verscheen en een demonische dolk voor de keel van de vampier hielt. Koud staarde Mariah van Joanna naar de vampier. "Dat wou ik ook al vragen, en laat haar maar los.. ze zal geen streken uithalen, als vampiers enig eergevoel hebben bedenkt ze zich wel dat ik net haar leven heb gered." Sprak Mariah koud en Poekie snoof instemmend. De dolk verdween rond de vampiers nek en het veranderde in het grote zwaard. Joanna vormde zich knarsetandend naast Mariah maar bleef licht verdedigend voor haar staan. "Wie ben jij vampier?" Vroeg Mariah koud en trok haar wenkbrauw op.

Kynia bleef met een ruk stilstaan toen ze de stemmen en de geluiden hoorde. Ze kon niet plaatsten waar het vandaan kwam en luisterde. 'Poekie nee!' schreeuwde iemand luid en Kynia draaide zich richting het geluid. Ze kreeg een jong iemand in de gaten, die haar kil aankeek. Voor ze ergens op kon reageren hoorde ze nog iets en had niet de tijd om te kijken. 'Wat doet een bloedzuiger hier!'' Klonk een woeste stem achter haar. Kynia bewoog niet meer toen ze de dolk voor haar keel in de gaten kreeg. 'Dat wou ik ook al vragen, en laat haar los... ze zal geen streken uithalen, als vampiers enig eergevoel hebben bedenkt ze zich wel dat ik net haar leven heb gerad.' sprak de jonge tovenaar koud. De dolk verdween en Kynia ademde kort uit van een lichte opluchting, die niet paste bij het moment. 'Wie ben jij vampier?' vroeg de jonge tovenaar en trok haar wenkbrauw op. Kynia keek van de een naar de ander en schatte in wie ze voor zich had. Het schatten zou nu niks helpen en ze dacht na over haar antwoord. 'Kynia.' sprak ze langzaam. 'Kynia is de naam.' en ze zweeg. Iets in het gezich van de gene die tegenover haar stond kwam haar bekend voor, maar wat maakte dat nu uit. 'En met wie heb ik het genoegen?' wist ze nog redelijk rustig te vragen en een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. 'Het lijkt me dat jij de baas bent over deze twee al ben je nog... klein. Ik verbaas me over je.' en ze grinnikte, terwijl haar houding veranderde. Haar ogen waren oplettend en schenen langzaam felrood op. Ze boog zich wat en stond nu in de verdedigende en aanvalshouding op het zelfde moment. 'Ik zal ook nog even antwoorden op de vraag wat ik hier doe. Ik doe hier tot nu toe niks. Ik deed al die tijd hier tot nu toe niks, maar je loopt me in de weg kleintje.' sprak ze fel en duidelijk. Ergens wist ze dat ze het alleen maar erger maakte maar ze lachte er om. Haar lach was hoorbaar en ze keek fel naar het groepje voor haar. 'Ik mag doen wat ik wil en komen waar ik wil.'

'Kynia.' sprak ze langzaam. 'Kynia is de naam.' en ze zweeg. 'En met wie heb ik het genoegen?' wist ze nog redelijk rustig te vragen en een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. 'Het lijkt me dat jij de baas bent over deze twee al ben je nog... klein. Ik verbaas me over je.' en ze grinnikte, terwijl haar houding veranderde. Haar ogen waren oplettend en schenen langzaam felrood op. Ze boog zich wat en stond nu in de verdedigende en aanvalshouding op het zelfde moment. 'Ik zal ook nog even antwoorden op de vraag wat ik hier doe. Ik doe hier tot nu toe niks. Ik deed al die tijd hier tot nu toe niks, maar je loopt me in de weg kleintje.' sprak ze fel en duidelijk. Ergens wist ze dat ze het alleen maar erger maakte maar ze lachte er om. Haar lach was hoorbaar en ze keek fel naar het groepje voor haar. 'Ik mag doen wat ik wil en komen waar ik wil.' Op dat moment spatte bijde summons naast haar uit em gromde vel. Een doordringende lage van Poekie terwijl hij verder in zijn aanvalshouding dook en een hoge maar toch duidelijk drijgendere van Joanna. "Nog een woord op deze toon tegen mijn meesteres en je zal het niemand na kunnen vertellen bloedzuiger." Siste Joanna en deed een stap naar voren. "Joanna nee.." Sprak Mariah licht maar hey bevel was duidelijk te horen in haar stem. Joanna keek haar even ongelovig aan maar knikte daarna haar hoofd in een soort van buiginh. "Maar natuurlijk vrouwe.." Fluisterde ze en Mariah keek Kynia aan. "Mijn naam is Mariah Fel'dan, Dochter van Setherian Fel'dan en erfgenaam van de heilige oer familie Fel'dan, u bevind zich en schend hierbij de heilige gronden die de eerste tovenaars, de Fel'dans tot ons gebied hebben gemaakt. U bent hier niet welkom! Ik vraag u hierbij te vertrekken voor ik de controle over mijn summons verlies." Mariah grijnsde even en Poekie schraapte met zijn reusachtige klauw door de grond. Joanna hief haar zwaard langzaam. "Denk goed na over je volgende woorden bloedzuiger, of ze zullen je laatste worden!" Siste Joanna zacht en grijnsde licht.

Op dat moment spatte bijde summons naast haar uit em gromde vel. Een doordringende lage van Poekie terwijl hij verder in zijn aanvalshouding dook en een hoge maar toch duidelijk drijgendere van Joanna. "Nog een woord op deze toon tegen mijn meesteres en je zal het niemand na kunnen vertellen bloedzuiger." Siste Joanna en deed een stap naar voren. "Joanna nee.." Sprak Mariah licht maar hey bevel was duidelijk te horen in haar stem. Joanna keek haar even ongelovig aan maar knikte daarna haar hoofd in een soort van buiginh. "Maar natuurlijk vrouwe.." Fluisterde ze en Mariah keek Kynia aan. "Mijn naam is Mariah Fel'dan, Dochter van Setherian Fel'dan en erfgenaam van de heilige oer familie Fel'dan, u bevind zich en schend hierbij de heilige gronden die de eerste tovenaars, de Fel'dans tot ons gebied hebben gemaakt. U bent hier niet welkom! Ik vraag u hierbij te vertrekken voor ik de controle over mijn summons verlies." Mariah grijnsde even en Poekie schraapte met zijn reusachtige klauw door de grond. Joanna hief haar zwaard langzaam. "Denk goed na over je volgende woorden bloedzuiger, of ze zullen je laatste worden!" Siste Joanna zacht en grijnsde licht. Kynia lachte zacht toen ze alles had gehoord. 'Natuurlijk...' fluisterde ze. 'Ik dacht je al te herkennen... iets in je gezicht is het zelfde als in die van je vader.' Ze zweeg even en een zacht gegrom steeg op uit haar borst. 'Iedereen zegt altijd dat ik nergens welkom ben!' snauwde ze. 'Ik zal niet vertrekken uit dit gebied. Heb je niet geluisterd? Ik zei dat ik ging waar ik wil gaan, dat is met dit domme heilige gebied inbegrepen. Fel'dan of geen Fel'dan ik ga en sta waar ik wil Mariah.' en ze deed een aantal stappen naar Mariah toe. 'Je zal de controle niet over je summons verliezen als ze op me af komen... je laat het dan toe. Ik geloof niet dat je de controle kunt verliezen al ben je nog klein. Je vader ben ik al eens tegengekomen en ik weet hoe de Fel'dans voor een gedeelte in elkaar zit. Laat me niet lachen.' zei ze met een brede grijns en ze was weer stil blijven staan. 'Mijn antwoord is duidelijk... ik ga hier niet weg, omdat een klein kind dat aan me vraagt!'

'Natuurlijk...' fluisterde ze. 'Ik dacht je al te herkennen... iets in je gezicht is het zelfde als in die van je vader.' Ze zweeg even en een zacht gegrom steeg op uit haar borst. 'Iedereen zegt altijd dat ik nergens welkom ben!' snauwde ze. 'Ik zal niet vertrekken uit dit gebied. Heb je niet geluisterd? Ik zei dat ik ging waar ik wil gaan, dat is met dit domme heilige gebied inbegrepen. Fel'dan of geen Fel'dan ik ga en sta waar ik wil Mariah.' en ze deed een aantal stappen naar Mariah toe. 'Je zal de controle niet over je summons verliezen als ze op me af komen... je laat het dan toe. Ik geloof niet dat je de controle kunt verliezen al ben je nog klein. Je vader ben ik al eens tegengekomen en ik weet hoe de Fel'dans voor een gedeelte in elkaar zit. Laat me niet lachen.' zei ze met een brede grijns en ze was weer stil blijven staan. 'Mijn antwoord is duidelijk... ik ga hier niet weg, omdat een klein kind dat aan me vraagt!' Mariah grijnsde enkel. "Dat had ik al verwacht van een bloedzuiger eerlijk gezegt." Mariah grijnsde enkel. "Poekie weg.." Fluisterde ze en de tijger knikte langzaam, hij had de dubbelzinnigheid begrepen. Weg en haar Seth.. Was het bevel. "Nu wie niet horen wil Kynia.. ZAL VOELEN!" Schreeuwde ze uit en. Joanna deed een stap achteruit. "On this embracing of the darkness... at the darkest hour of day, when the demons crawl out of the shadows..... to defeat a demon, you have to become one. Chaosmorph!" Riep Mariah uit en voelde haar lichaam veranderen naar de chaosmorph. Ze werd in totaal een halve meter groter en haar huid werd zo bleek dat hij bijna doorzichtig was. Scherpe lange hoektanden vormde zich ihaar mond en vuur omhelste haar schouders, armen, benen en zij. Een lange kronkelende staart vormde zich in een dodelijke punt en met pupilloze ogen staarde Mariah de vampier aan. "Laatste waarschuwing mormel." Siste ze met een demonische ondertoon in haar stem. "Of voel pijn!" Gromde ze woest en Joanna begon te lachen terwijlze haar zwaard voor zich in aanvalshouding sloeg en haar vleugels uitklapte waardoor ze licht van de grond kwam om op zelfde hoogte met haar gezicht te zitten als Mariah. Samen zouden ze het bloedzuigertje wel een lesje leren.

"Dat had ik al verwacht van een bloedzuiger eerlijk gezegt." Mariah grijnsde enkel. "Poekie weg.." Fluisterde ze en de tijger knikte langzaam, hij had de dubbelzinnigheid begrepen. Weg en naar Seth.. Was het bevel. "Nu wie niet horen wil Kynia.. ZAL VOELEN!" Schreeuwde ze uit en. Joanna deed een stap achteruit. "On this embracing of the darkness... at the darkest hour of day, when the demons crawl out of the shadows..... to defeat a demon, you have to become one. Chaosmorph!" Riep Mariah uit en voelde haar lichaam veranderen naar de chaosmorph. Ze werd in totaal een halve meter groter en haar huid werd zo bleek dat hij bijna doorzichtig was. Scherpe lange hoektanden vormde zich ihaar mond en vuur omhelste haar schouders, armen, benen en zij. Een lange kronkelende staart vormde zich in een dodelijke punt en met pupilloze ogen staarde Mariah de vampier aan. "Laatste waarschuwing mormel." Siste ze met een demonische ondertoon in haar stem. "Of voel pijn!" Gromde ze woest en Joanna begon te lachen terwijlze haar zwaard voor zich in aanvalshouding sloeg en haar vleugels uitklapte waardoor ze licht van de grond kwam om op zelfde hoogte met haar gezicht te zitten als Mariah. Samen zouden ze het bloedzuigertje wel een lesje leren. 'Ik kreeg al zoveel laatste waarschuwingen... en ik nergeerde ze.' gromde Kynia. 'En ik ben geen mormel.. het is jullie vooroordeel!' gromde ze en was nu woedend. Van binnen was het een verrassing geweest dat het meisje al kan veranderen naar haar chaosmorph. Zelf pakte ze nu haar twee zwaarden van haar rug en had een brede grijns op haar gezicht. 'Mijn hele leven doet al pijn!' snauwde ze en rende toen met haar hoogste snelheid richting Mariah. Ze nam een sprong met haar zwaarden voor zich uit en verwachte raak te slaan. Tot haar verbazing sloeg ze mis en keek lichtelijk geschokt om.

'Ik kreeg al zoveel laatste waarschuwingen... en ik nergeerde ze.' gromde Kynia. 'En ik ben geen mormel.. het is jullie vooroordeel!' gromde ze en was nu woedend. Zelf pakte ze nu haar twee zwaarden van haar rug en had een brede grijns op haar gezicht. 'Mijn hele leven doet al pijn!' snauwde ze en rende toen met haar hoogste snelheid richting Mariah. Ze nam een sprong met haar zwaarden voor zich uit en verwachte raak te slaan. Tot haar verbazing sloeg ze mis en keek lichtelijk geschokt om. Mariah grijnsde en liep op haar af. Sneller als de vampier voor mogelijk had gehouden was ze opzij geschoten. Ruw trapte ze de vampier om en zette haar voet op de keel van Kynia. "En wil je nog een waarschuwing?" Grijnsde Mariah enlrgde haar klauwachtige hand rond Kynia's nek. Ruw trok ze haar omhoog. "Smeek.." Siste ze en smeet Kynia weg tegen een rots. "Smeek om je zielige leven.." Fluisterde ze. "Smeek.."

Mariah grijnsde en liep op haar af. Sneller als de vampier voor mogelijk had gehouden was ze opzij geschoten. Ruw trapte ze de vampier om en zette haar voet op de keel van Kynia. "En wil je nog een waarschuwing?" Grijnsde Mariah en legde haar klauwachtige hand rond Kynia's nek. Ruw trok ze haar omhoog. "Smeek.." Siste ze en smeet Kynia weg tegen een rots. "Smeek om je zielige leven.." Fluisterde ze. "Smeek.." Kynia voelde de pijn door haar lichaam schieten toen ze de rots raakte. Het klonk als een doffe klap in haar oren, maar ze kwam al snel weer overeind. Ze keek Mariah met een grijns aan als of ze er nog lol in had. 'Mijn leven mag zielig zijn maar er om smeken?' en ze lachte. 'Smeken aan een tovenaar... een kleine tovenaar, die toevallig net iets meer kan dan anderen kunnen?' Ze liet haar zwaarden op de grond vallen en de grijns bleef op haar gezicht staan. 'Ik zal op dit moment nog niet smeken... iemand moet dat verdienen met een goede reden als ze me willen horen smeken.' en de grijns op haar gezicht werd breder. Ze schoot weer op Mariah af en was bedacht op de snelheid die de tovenaar kon halen. Ze schopte tegen de borst van de tovenaar aan die even haar evenwicht leek te verliezen. Kynia gromde woedend in Mariahs gezicht en lachte. Ze greep de brandende schouders, maar negeerde het vuur. Haar lange nagels drongen dieper en dieper de huid in en ze zette zich af tegen Mariahs borst. Haar nagels scheurden door de huid heen al koste het moeite. Met een sprong kwam ze 2 meter voor de tovenaar neer en ze lachte opnieuw. 'Eerste waarschuwing voor jou... en nee ik hoef geen waarschuwingen meer, want ik zal ze negeren!'