This voices in my head there killing me

"Het is niet zo alsof je vrienden hebt." Klonk de honende stem van Jane door haar hoofd. Lucy begon te knarsetanden terwijl de tweede honingzoette stem Jane tegenging. "Lucy kan genoeg vrienden krijgen als ze haar best er voor zou doen." Nyuu kon haar mond ook niet gewoon houden he. "Ik zou meer als genoeg vrienden hebben als jullie twee jullie kop hielden." Schreeuwde ze uit in het bos. Gelijk viel het stil rond haar heen. Hehe, die twee waren weer op hun teentjes getrapt. Lucy werd er gek van. Wanneer zouden ze haar ooit met rust laten? Langzaam zakte ze door haar knieen. "Wat denk je? Dat je ooit vrienden zou krijgen, kijk naar jezelf Lucy, kijk naar je oren, je hoort hier nieteens, een buitenbeentje ben je, al wie je hebt zijn Nyuu en mij." Jane's stem toonde geen enkel medelijden en Lucy begon te huilen. "Hou je kop Jane, dat is niet waar!" Schreeuwde ze uit maar de stem negeerde haar. "Kijk naar jezelf Lucy, je bent nieteens een leerling, verdoemd tot nooit geleerd worden. En je zal ook nooit iets geleerd worden. Je bent niets en niemand!" Jane bleef hard en Lucy zakte door haar knieen. Niet.. dat kon en mocht niet. Jane wou haar gewoon pijn doen. Huilend bleef ze zo zitten, voetstappen kwamen achter haar maar Lucy merkte ze niet eens.

(omg flut)

Samina was die morgen niet gaan eten, na eerst een bord te hebben laten vallen en vervolgens door haar rug te gaan was teveel voor haar geweest. Ze was geirriteerd het huis uitgelopen en nu wilde ze even niemand zien. Ze stootte haar teen tegen een rotsblok, vloekend begon ze op een been rond te dansen. Scheuten en steken sprongen in haar buik, dat kon er ook nog wel bij! Plots hoorde ze stemmen aan de rand van het bos, kinderen. Ze haalde diep adem ens tapte nog een beetje mank in de richting van het geluid. "Kijk naar jezelf Lucy, je bent nieteens een leerling, verdoemd tot nooit geleerd worden. En je zal ook nooit iets geleerd worden. Je bent niets en niemand!" klonk een pestende meisjesstem. Samina stak haar kin in de lucht een keek zo hooghartig mogelijk. ''Wat heeft dit te betekenen?'' vroeg ze bars. Ze knielde neer naast een meisje dat ineengedoken zat te huilen. ''Wat is er meisje?'' vroeg ze vriendelijk.