Trickster

Zijn ademstoten klonken als een gierend gepiep door zijn keel terwijl Vick zich kruipend een weg baande naar de stam van een grote boom. Knie na knie, langzaam schuifelend. Eigenlijk was het niet eens meer kruipen te noemen. Creperend over de grond voortrekken was een betere benaming. Zijn klauwachtige wapens die met ijzeren beugels om zijn handen zaten bevestigd schraapten zacht over de bosgrond. Hij kneep zijn dieprode ogen krampachtig tot spleetjes en staarde naar de smalle lintachtige uiteinden van zijn hoofdband en zijn lange mosgroene staart die langs zijn schouder over de grond gedrapeerd lagen. Terwijl hij de vochtige lucht diep inhaleerde liet hij zich met zijn rug tegen de boomstaam neervallen om daar in een half liggende positie bij te komen. Zijn hand trilde toen hij naar de dieprode vegen op de palm staarde. De andere hand legde hij te rusten op de dieprode vlek die door zijn donkere suit met de paarse strepen en de flexibele vormen heengedrongen was. Ook langs zijn mondhoek sijpelde een dun straaltje van de rode vloeistof langs zijn kin naar beneden. Zo - zo moest hij even blijven liggen. Dat was het beste. Zijn normaal zo arglistige ogen gleden de omgeving door. Zouden er wel toevallige of verdwaalde reizigers in het Niemandsland komen? Eenzaam, toegetakeld en verlaten op een godvergeten plek. Hij had toch echt dringend hulp nodig.

- Anyone :u
Liefst een female ;3

Gekras deed zijn blik richten op de grauwe lucht, waar hij vanuit zijn bovenste ooghoeken roerloos naar staarde. Langzaam liet Vick zijn hoofd die hij daarbij een paar centimeter opgeheven had weer zakken tot zijn kin tegen zijn borst rustte. De hoofdband onder zijn donkergroene lokken wierp een schaduw over zijn ogen terwijl hij rustig de omgeving om hem heen in de gaten bleef houden. Hij moest zijn gehavende status behouden.
Hij focuste zijn aandacht het volgende moment op een roofvogel-achtig dier dat even verderop krassend neerstreek op één van de takken van de vele bomen die het woud bedrenkte in een sinister, schimmig gebied. In een fractie van een seconde bevond zich op de plaats van de vogel plotseling een jonge vrouw op de tak, die zich op beide benen op de grond neer liet vallen. Eén van Vicks mondhoeken trok zich omhoog tot een half, nauwelijks glimlachje. Aha. Niet gedacht dat hij zo snel iemand van zijn eigen soort zou tegenkomen. En het was een jonge vrouw, des te beter. Vick bleef haar met de halve glimlach op zijn gelaat zwijgzaam observeren op het moment dat ze hem opmerkte en waarschijnlijk bezorgd op hem kwam af gelopen. Ze knielde vlak bij hem neer, en zoals zij al de rode vloeistof op zijn huid en kledij bestudeerde, zo nam hij de gelegenheid om haar verschijning beter te kunnen bekijken. Hij bleef kalmpjes tegen de boomstam aanliggen en keek zwijgend toe hoe ze zich tot zijn suit wijdde en zijn lichaam voor een stuk ontblootte. Hmmhmm. Er was nauwelijks iets tegen te doen of zijn mondhoeken krulden wat verder om. Daar had hij niet specifiek voor gewenst, maar als ze zelf het initiatief nam - oké. Langzaam kropen zijn dieprode ogen omhoog toen de vrouw hem recht aankeek. ''Wat is je naam?'' vroeg ze hem fluisterend. 'De vraag is wat jouw naam is,' sprak Vick vriendelijk waarbij hij zijn beide ogen even sloot. Hij onderdrukte een zacht kreuntje terwijl hij zich vervolgens iets op probeerde te richten, zodat hij nu rechtop tegen de boom zat. Dat ging wat moeizamer dan gedacht. Hij stak een hand uit naar het meisje, de palm ervan naar boven wijzend zodat ze zich niet verwondde aan de scherpe klauwachtige wapens die er uit de band vanaf zijn knokkels uitstaken. 'Help me even overeind, missy,' verzocht hij op een iets ernstiger toontje.