Het overleg! [01-08-2011]

Felix zag Hunter binnenkomen. Ze schamperde inzichzelf. Terwijl er allemaal nieuws doorelkaar heen werd geroepen dacht ze diep na. Mordon had in haar ogen gekeken toen ze aan haar Macht dacht. Misschien wist hij wat ze van plan was. Ze keek even naar hem maar wendde haar blik af. Hij leek zoveel op hem... Ze zuchtte en staarde naar Mimi.'' Mimi...'' Fluisterde ze.''De dieren lopen over...naar het Feeenterretorium..'' Fluisterde ze, zo dat eigelijk alleen Mimi en de dichtsbijzijnde beschermer het kon horen.Mordon. Zijzelf had het niet door en ze keek naar de groep beschermers. Een lichtstraal verlichtte een litteken dat dwars over haar rechteroog liep, Het was blind. Het zag er troebel en best eng uit. Het deed pijn aan Felix gezicht en ze trok zich nog verder terug.''Vervloekt licht..'' Mompelde ze onhoorbaar. Alleen op bepaalde tijden kon ze tegen licht. Ze vloekte een paar keer en haar rode ogen begonnen feller te stralen. dat gebeurde altijd als het bijna nacht werd. Felix grijnsde.

Niemand ging spreken, 'Nee, heer. Alle grenzen zijn rustig.'Zei hij dan maar, iemand anders zou hem wel de details geven. Het vermoedden van onrust was nog niet weg, maar Mordon wist niet goed of hij het probleem Hunter moest voorleggen of niet. Hij hoopte dat Loveday of Nature hem zou aanvullen. Ze ademde diep in en vulde Mordon aan: "Het woud is onrustig en het word steeds erger heb ik gemerkt, Ik denk en dat zei mordon ook dat er een storm aan komt, maar dat weet ik niet zeker, ik let de laatste tijd op het natuur en de dieren en ik kan zeggen dat hun iets dwars zit." Ze zuchte het was er uit. "En verder is er niks." Ze knikte en lachte naar Mordon. Hij glimlachte dankbaar terug. 'Onrustig zeg je.'' Sprak hij kalm maar niet te luid. "En verder is er niks." Eindigde Nature haar woorden. De bedachtzame frons verdween niet van zijn gezicht af. ''We moeten dit serieus nemen,'' sprak hij rustig en keek rond. Mordon keek de tafel eens rond, de aardige Loveday en Nature. Hunter en Mimi, en Felix. De Bloddelf was bijna vergeten tussen de gesprekken door. "Er is momenteel wat dringenders. Het feit dat we nieuwe beschermers nodig hebben bijvoorbeeld. Jullie weten allemaal dat er laatst een waardig beschermer is overleden. Jullie weten ook dat hij een leerling onder zijn hoede had. Deze leerling moet verder getraind worden. Als jullie er geen bezwaar tegen hebben, zal ik hem onder mijn hoede nemen." Ze keek de groep rond. Mordon knikte en glimlachte, 'Ik weet zeker dat ze een gewedige beschermer word!' Sprak hij bemoedigend toe. "eeh nee niet echt, ik heb wel gemerkt dat de dieren die dicht bij het water wonnen stuk voor stuk weg gaan, dus ik denk dat na de storm een overstroming kan komen." Ze ging zittenen knikte naar De queen. Hij keek even naar Felix, die nog steeds niets had gezegt. Ze boog zich naar de Queen toe, ' Mimi...'' Fluisterde ze.''De dieren lopen over...naar het Feeenterretorium..'' Fluisterde ze. Een lichtstraal verlichtte een litteken dat dwars over haar rechteroog liep, Het was blind. Het zag er troebel en best eng uit. Maar Mordon deinste niet terug, Felix mompelde iets onhoorbaars en trok zich terug. Hij was nog niet zeker van haar loyaliteit, en dat was iets waar hij vang voor was. Aangezien het Mimi's beste vriedin was!

'Nee, heer. Alle grenzen zijn rustig.' Zei mordon. Nature ging daar op verder. "Het woud is onrustig en het word steeds erger heb ik gemerkt, Ik denk en dat zei mordon ook dat er een storm aan komt, maar dat weet ik niet zeker, ik let de laatste tijd op het natuur en de dieren en ik kan zeggen dat hun iets dwars zit." Loveday hield zich nu even stil. "En verder is er niks." 'Onrustig zeg je." Het was inderdaad bedenkelijk. ''We moeten dit serieus nemen,'' Ze knikte langzaam. "Er is momenteel wat dringenders. Het feit dat we nieuwe beschermers nodig hebben bijvoorbeeld. Jullie weten allemaal dat er laatst een waardig beschermer is overleden. Jullie weten ook dat hij een leerling onder zijn hoede had. Deze leerling moet verder getraind worden. Als jullie er geen bezwaar tegen hebben, zal ik hem onder mijn hoede nemen." Dat was inderdaad de beste oplosing. Dat mimi hun qeen op de tafel gooide. 'Ik weet zeker dat ze een gewedige beschermer word!' Zei mordon. "eeh nee niet echt, ik heb wel gemerkt dat de dieren die dicht bij het water wonnen stuk voor stuk weg gaan, dus ik denk dat na de storm een overstroming kan komen." Nature had daar in gelijk. Je kon het ruiken in de lucht. Opeens hoorde ze felix iets zeggen tegen de qeen. ' Mimi...'' Fluisterde ze.''De dieren lopen over...naar het Feeenterretorium..'' Ze keek naar Mordon. Hij had het duidelijk ook gehoord. Vreemd, want zij had de laaste dagen bij die grens gezeten. Daar had ze toch niets van gemerkt.



[fijn dat jullie wachten.]

[Grapje ^^ ]

"Ik weet zeker dat ze een gewedige beschermer word!" Zei mordon. "eeh nee niet echt, ik heb wel gemerkt dat de dieren die dicht bij het water wonnen stuk voor stuk weg gaan, dus ik denk dat na de storm een overstroming kan komen." Sprak Nature. "Mimi...'' De dieren lopen over...naar het Feeenterretorium..'' Fluisterde Felix in haar oor. Het was een stortvloed aan complimenten en informatie geweest. Het was altijd druk op een overleg, maar dit sloeg alles. Mimi slikte zacht en keek de groep beschermers rond. "We moeten ons voorbereiden op een overstroming zoals je al zegt Nature. " Ze keek met haar diep blauwe ogen naar Felix en sprak zacht. "Dat zal ook de rede zijn waarom de dieren overlopen. " Daarna richtte ze zich weer op de rest en keek ze allemaal stuk voor stuk indringend aan. Ze hoopte vurig dat Hunter haar zou bijspringen, maar hij hielt zich tot nu toe stil. Ze keek naar de kaart die voor haar op tafel lag. Al wat ze nu kon doen was binnen naar haar voorvaders dat ze haar land beschermde tegen grote gevaren. Ze hadden absoluut het grootste grond gebied. En hun land lag afgelegen van de gevaren van de monsters in Niemandsland maar alsnog. Zouden ze bang moeten zijn voor de Ridders? Zouden de tovenaars zich tegen hen keren. Mimi keek opnieuw op. "Ook al duurt het nog een aantal weken tot de nieuwmaan's Gathering, maak je er alvast klaar voor. Ik wil weten hoe de andere King's en Queens dit voelen. Bedenk vragen die jullie willen vragen aan de andere rassen. Ik moet en zal weten wat er hier gebeurd." Meer kon ze niet zeggen, ze kon alleen maar kijken en luisteren naar de anderen.

(even dat jullie het weten ik ben geen bloodelf maar een Dark elf een uitgestorven ras)



Mimi keek haar aan met diep blauwe ogen aan en sprak zacht.''Dat zal ook de rede zijn waarom de dieren overlopen.'' Felix knikte bedenkelijk. Daarna keek ze weer naar de rest van de beschermers. Felix zag Mimi diep nadenken en hieldt zich stil.''Ook al duurt het nog een aantal weken tot de nieuwmaans gathering, maak je er alvast klaar voor. Ik wil weten hoe de andere king's en queen's dit voelen. Bedenk vragen die jullie willen vragen aan de andere rassen. Ik moet en zal weten wat er hier gebeurd.'' Felix staarde met haar rode ogen recht voor zich uit. Ze keek naar Mordon. Om de een of andere reden zat het haar dwars dat hij meer wist van haar dan dat hij uitstraalde. Ze stond op.''Het spijt me majesteit maar ik moet dringend weg. Ze knikte indivueel naar de andere Beschermers maar sloeg Mordon over, Ze beende de zaal uit. Ze kwam later wel weer terug. Het schemerde en bij een van de open ramen bleef ze staan. Ze snoof de lucht op en dacht diep na. Die Mordon wist veel, straks kwam hij nog achter haar plannetje. Ze sloot haar ogen en genoot van de schaduwen en duisternis die over haar heen trokken.



(jullie kunnen openlijk over mij praten ik ben er toch niet, maar ik kom nog terug.)

Hij keek even naar Felix, die nog steeds niets had gezegt. Ze boog zich naar de Queen toe, ' Mimi...'' Fluisterde ze.''De dieren lopen over...naar het Feeenterretorium..'' Fluisterde ze. Een lichtstraalverlichtte een litteken dat dwars over haar rechteroog liep, Het was blind. Het zag er troebel en best eng uit. Maar Mordon deinste niet terug, Felix mompelde iets onhoorbaars en trok zich terug. Hij was nog niet zeker van haar loyaliteit, en dat was iets waar hij vang voor was.Aangezien het Mimi's beste vriedin was! Hij keek even naar Loveday, zij had het ook gehoord! Hij zag aan haar gezicht dat ze er niet veel van begreep. Voorzover hij wist waren de dieren onrustig, maar hij wist niet dat ze overliepen naar het Feeënterritorium! Mimi keek opnieuw op. "Ook al duurt het nog een aantal weken tot de nieuwmaan's Gathering, maak je er alvast klaar voor. Ik wil weten hoe de andere King's en Queens dit voelen. Bedenk vragen die jullie willen vragen aan de andere rassen. Ik moet en zal weten wat er hier gebeurd." Mordon keek op, wat was dit nu weer? Plots voelde hij Felix ogen op hem brandden, ze stondop.''Het spijt me majesteit maar ik moet dringend weg. Ze knikte indivueel naar de andere Beschermers maar sloeg Mordon over, ze beende de zaal uit. Verbaast keek hij haar na, misschien moest hij straks eens proberen vrienden met haar te worden. Het zat niet zo goed blijkbaar tussen hem twee. Hij probeerde te doen alsof hij niets had gemerkt. Hij wist niet wat hij blijkbaar fout had gedaan, maar hij kon het straks nog uitvogelen. Hij richtte zijn blik weer op de tafel. Hij had niets gezegt, en was dat nu niet meer van plan ook. Hunter was ook stil geweest, misschien ging hij nu iets zeggen. Mordon hoopte het maar want de stiltes waren behoorlijk pijnlijk voor hem als je bedacht dat een elf hem blijkbaar negeerde. Hij keek langzaam op onder zijn wenkbrauwen en zag dat de anderen ook nauwelijks geconcentreerd waren, ze waren blijkbaar allemaal met hun gedachten ergens anders. De kaart in het midden trok weer zijn aandacht en hij zag dat die eigenlijk al zeer oud was. Zij hadden het grootste territorium, en waren behoorlijk afgeschermt van de andere gevaarlijkere gebieden. Hij sloot zijn ogen, en het bleed van het woud waar hij zich zo thuis voelde kwam in hem op. Het paleis was nog niet zo erg, maar hij zou er nooit kunnen blijven, laat staan zelfs wonen! 'Dus, als ik het eens mag samenvatten,' Zei hij maar uiteindelijk. 'Alles is rustig, maar er is een onrust in het woud. Mimi, de Queen word mentor van Iluna. Dan hebben we over een tijd een vergadering met alle andere rassen, waar we moeten uitzoeken water aan de hand is.' Mordon stopte, hij zei niets over Felixs opmerking over de dieren.

Samina rende door het kasteel, woedend keek ze naar de schrammen op haar been waar nog steeds vers bloed uit liep. Ze had met haar beschermerstaak moeten wachtlopen in het Groenbos.''rotdorens.'' mompelde ze geirriteerd. En felix was er natuurlijk al, die perfecte zus. Toen ze de hoek om ging botste ze bijna tegen haar zus op. Grimmig keek ze haar aan. ''geen comentaar!'' gromde Samina toen ze zag dat haar zus naar benen keek. Het bloedde nog steeds maar wel iets minder. Zonder op antwoord te wachten liep ze verder. Onderweg liep ze langs een enorme spiegel met goud omhuld, ze bekeek de vier littekens die wit afstaken tegen haar huid. Als klein kind had ze die zichzelf aangebracht toen ze in paniek om haar moeder haar eigen nagels over haar gezicht striemde. Ze liep haastig verder toen ze de deuren van de troonzaal zag. De andere beschermers waren vast allemaal al binnen. Mimi kende haar ook wel maar de rest van de beschermers had haar nog nooit gezien. Ze haalde diep adem en deed de deuren open. Het gekloink van haar vechtschoenen klonk hard in de stenen zaal. Ze was zwart gekleed en keek neer over de andere beschermers. Ze ontmoette de ogen van Mordon. Haar zwarte ogen bleven uiteindelijk rusten op de queen Mimi.''Het spijt me dat ik zo laat ben Majesteit.'' Ze zuchtte even.'' Ik had wat probleempjes.'' In tegenstelling van Felix, die een volbloed Dark Elf was, Kon Samina wel gewoon tegen licht. Samina was maar half bloed Dark elf, En had daarom wat meer gevoelens, Al mocht ze bijna niemand! Ze knielde even voor Hunter en Mimi en ging toen naast Mordon zitten, waarvan ze het onheilspellende goevoel had dat hij haar niet helemaal vertrouwde.

"Dus, als ik het eens mag samenvatten. Alles is rustig, maar er is een onrust in het woud. Mimi, de Queen word mentor van Iluna. Dan hebben we over een tijd een vergadering met alle andere rassen, waar we moeten uitzoeken water aan de hand is." Sprak Mordon. Mimi knikte en keek rond. Felix was opgestaan en weggelopen. Mimi volgde niet meer wat er gebeurde. Haar gedachtes dwaalde heel even af tot er opnieuw een deur open gegooid werd. Mimi veerde omhoog in haar stoel toen ze zag dat het Felix haar zus was. Samina. .''Het spijt me dat ik zo laat ben Majesteit. Ik had wat probleempjes.'' Sprak ze zacht. Mimi knikte toen de Half dark elf plaats nam naast Mordon. "Fijn dat je er bent Samina. Ik hoop niet dat je het erg vind dat we al begonnen zijn. " Ze keek de hele groep rond. Twijfels welde op in haar hoofd over Felix groter en groter werden. "Samina, is er soms wat gebeurd met Felix?" Ze keek angstig naar haar en zuchtte opnieuw.


MIMI HEEFT 100 POSTS

Hunter zat in stilte te luisteren, terwijl Mimi begon te spreken over de jonge Iluna sloot hij zijn ogen en probeerde zijn rust terug te vinden. Zoveel dingen tegelijk waren hem veel te verwarrend. Hij probeerde hijn aandacht erbij te houden maar op een of andere manier lukte het hem niet meer. Hij was er zeker van dat de jonge Iluna een goede beschermer zou worden, maar dat werden ze allemaal wel. Diep in gedachtes schudde hij zijn hoofd en schrok op toen de deur opnieuw opengingen. Hij was gelukkig niet de enige die hier te laat kwam. Hij keek nar de deur en zag daar Samina binnen komen lopen. ''Het spijt me dat ik zo laat ben Majesteit. Ik had wat probleempjes.'' Zei ze zacht en Hunter toverde even een glimlach tevoorschijn. Maar zijn ogen stonden te afwezig om zijn bewustzijn verder aan te sturen. "Fijn dat je er bent Samina. Ik hoop niet dat je het erg vind dat we al begonnen zijn. " Antwoordde Mimi en keek de groep rond. Zodra Samina knielde voor hem lukte het hem om even te knikken voordat hij zijn ogen weer op de rest richtte. Het plotselinge vertrek van Felix baarde hem ook zorgen, nooit was er een beschermer zomaar van een overleg vertrokken. Hij keek even naar Mimi en zag haar twijfels. "Samina, is er soms wat gebeurd met Felix?" Hoorde hij haar aan Samina vragen en zag de angst in haar ogen. eventwijfelde hij en legde toch maar een hand op Mimi's schouder na haar zucht. ''Het komt we goed,'' murmelde hij zacht tegen haar en keek haar lang aan.

Ze Luisterde naar wat er gezegd werd. Ze hoorde en zag dat Felix plotseling op stond en weg ging. En daarna was het vreselijk stil. Ze zag dat mordon er niet op zijn gemak voelde bij felix. Ze dacht over de Gathering, Ze had er zin in. Ze hoorde dat de deur open ver gemaakt voor iemand. Ze zag er een half dark elf binnen lopen. Ze knielde voor de King en de Queen. en ging dan naar haar plek. De queen zei: "Fijn dat je er bent Samina. Ik hoop niet dat je het erg vind dat we al begonnen zijn. " en dan nog: "Samina, is er soms wat gebeurd met Felix?" mimi zag er bezorgd uit. Hunter legde zijn hand op haar schouder en zei zacht "het komt wel goed" Ze begreep dat mimi zorgen maakte maar toch ze had wel respect voor haar maar op een manier, maar op de andere haatte ze die soort, ze waren zo onbetrouwbaar. Maar dat liet ze niet zien.

"Samina, is er soms wat gebeurd met Felix?" vroeg de queen mimi aan samina. samina zag dat de king hunter een hand op haar schouder legde een zacht murmelde:''Het komt wel goed,''
Samina besloot dat ze maar beter antwoord kon geven dan genoegen te nemen met het antwoord van de king. ''het spijt me dat ik daar maar weinig antwoord op kan geven, majesteit,
maar al hebben mijn zuster en ik nog zo'n hechte band, zij vertelt mij niet al haar bezigheden buiten het paleis.'' Samina keek naar mordon, deze jongen had iets mysterieus, zijn ogen spraken als hij zijn mond hield. Samina sloeg haar benen over elkaar en steunde met haar linkerhand haar kin en liet haar elleboog op de leuning rusten. Haar zwarte haar viel langs de rugleuning van haar stoel. Ze zat stil te luisteren naar wat de anderen zouden gaan zeggen.

'Dus, als ik het eens mag samenvatten,' Zei hij maar uiteindelijk. 'Alles is rustig, maar er is een onrust in het woud. Mimi, de Queen word mentor van Iluna. Dan hebben we over een tijd een vergadering met alle andere rassen, waar we moeten uitzoeken water aan de hand is.' Mordon sprak. Maar als je alles zo hoorde was het wel wat verwarend. Felix had de zaal verlaten. Loveday vertrouwde er iets niet aan. normaal verlietten beschermers de zaal niet. Tenminste niet zo maar. Ze keek de zaal nog eens rond. Weer ging de deur open. Maar het was niet felix die terug kwam. Het was een andere dark elf. Oke één in je leven zien was nu al speiaal. Maar twee, zer keek eens goed. Zo te zien was het geen echte dark elf. Want ze kon tegen het licht. Waarschijnlijk een halfbloed. ''Het spijt me dat ik zo laat ben Majesteit. Ik had wat probleempjes.'' Zei de elf. "Fijn dat je er bent Samina. Ik hoop niet dat je het erg vind dat we al begonnen zijn. " Sprak mimi. "Samina, is er soms wat gebeurd met Felix?" De King murmelde iets tegen mimi. Maar ze schonk er niet echt aandacht aan. Ze staarde naar de kaart. Hun wereld leek zo groot te zijn. Maar eigenlijk was het een klein deel van iets groters. Dat had haar mentor vroeger toch altijd gezecht. ''het spijt me dat ik daar maar weinig antwoord op kan geven, majesteit,maar al hebben mijn zuster en ik nog zo'n hechte band, zij vertelt mij niet al haar bezigheden buiten het paleis.'' Zei Samina. 'Zuster' Zei ze in zich zelf. Anders dan Felix voelde ze zich toch beter op het gemak bij Samina dan bij felix. Maar hoe kwam dat dan?

Toen Samina voorbij kwam rennen kwam Felix weer een beetje bij haar positieven. Ze was weggelopen uit het overleg, en waarom wist ze eigenlijk niet. De laatste zonnestralen konden haar nu niet meer deren, in dit uur kon ze wel weer tegen licht. Ze haalde diep adem en liep weer bedeesd terug naar de troonzaal. Ze duwde de deur weer open en knikte verontschuldigend naar Mimi. Felix was veel verandert de laatste tijd. Ze was erachter gekomen dat ze een van de laatste Dark Elfs was, en dat ze haar eigen famillie had vermoord. Het had haar diep geraakt, en ze was nu anders dan anders. Ze had soms enorme woedeuitbarstingen en was snel geiiriteerd. Bovendien vertrouwde ze niemand meer behalve haar zus Samina, en Mimi. Maar er zou een dag komen dat alles anders werd voor de queen. Ze ging tusen Samina en Mordon inzitten, die Mordon moest ze in de gaten houden, ze wist dat hij meer wist dan dat hij voordeed.''Mordon,'' Fluisterde Felix rustig.''Jij bent nog niet van me af.'' Ze sprak zo zacht dat alleen hij het kon verstaan.

Hij sloot zijn ogen, en het bleed van het woud waar hij zich zo thuis voelde kwam in hem op. Het paleis was nog niet zo erg, maar hij zou er nooit kunnen blijven, laat staan zelfs wonen! 'Dus, als ik het eens mag samenvatten,' Zei hij maar uiteindelijk.Alles is rustig, maar er is een onrust in het woud. Mimi, de Queen word mentor van Iluna. Dan hebben we over een tijd een vergadering met alle andere rassen, waar we moeten uitzoeken water aan de hand is.' Mordon stopte, hij zei niets over Felixs opmerking over de dieren. Het gekloink van haar vechtschoenen klonk hard in de stenen zaal. Ze was zwart gekleed en keek neer over de andere beschermers. Ze ontmoette de ogen van Mordon. Haar zwarte ogen bleven uiteindelijk rusten op de queenMimi.''Het spijt me dat ik zo laat ben Majesteit.'' Ze zuchtte even.'' Ik had wat probleempjes.'' Ze ging naast hem zitten, en had glimlachte even half in haar richting. Ze was duidelijk familie van Felix, maar hoever die ging, wist hij niet. "Fijn dat je er bent Samina. Ik hoop niet dat je het erg vind dat we al begonnen zijn. " Ze keek de hele groep rond. "Samina, is er soms wat gebeurd met Felix?" Ze keek angstig naar haar en zuchtte opnieuw. Mordon keek het allemaal aan, hij had dus gelijk gehad over zijn vermoedden dat ze familie waren. ''het spijt me dat ik daar maar weinig antwoord op kan geven, majesteit,maar al hebben mijn zuster en ik nog zo'n hechte band, zij vertelt mij niet al haar bezigheden buiten het paleis.'' Mordon zuchtte, hij had Samira naar hem zien kijken, nog een Darkelf die dacht dat hij tegen hun ras was. Vermoeiend was het allemaal. Hij hoorde Loveday iets mumerlen, maar schonk er geen aandacht aan. Maar Samira leek heel anders dan Felix, veel minder... kwaadaardig? Opnieuw klonken voetstappen hol door de gangen, en Mordon draaide zijn hoofd niet eens meer om. Het was Felix, dat wist hij inituïtief. Ze ging tussen hem en Samira in zitten. ''Mordon,'' Fluisterde Felix rustig.''Jij bent nog niet van me af.'' Ze sprak zo zacht dat alleen hij het kon verstaan. Hij keek haar heel lang aan, maar liet niet van zijn geizcht afblijken. Ze was blijkbaar tegen hem, en dat was haar probleem. Moest ze maar niet zo machtbelustig zijn! Eigenwijs keek hij weg na een tijd. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, en hij besloot Felix terug te pakken. En niet met beledigingen, maar met iets veel erger. Voor haar dan. Hij gaf haar een knip oog en keek weer naar Mimi en Hunter. Ze waren met veel nu, Samira, Felix, Loveday, Nature, Mimi en Hunter en hemzelf natuurlijk.

Samina sloeg haar benen over elkaar en steunde met haar linkerhand haar kin en liet haar elleboog op de leuning rusten. Haar zwarte haar viel langs de rugleuning van haar stoel. Ze zat stil te luisteren naar wat de anderen zouden gaan zeggen. Opeens ging de deur open en kwam Felix weer binnen. Ze ging tussen haar en Mordon in zitten en fluisterde iets wat zij niet kon verstaan in Mordons oor. Een vlaag van woede en tegelijkertijd humor kwamen in haar op toen ze Mordon Felix een knipoog zag geven, iets waar Felix slecht tegen kon. ''kinderachtig...'' mompelde ze, maar net zo hard dat ze merkte dat Loveday iets gehoord had. Ze dacht terug aan de dorens waar ze in het bos in gevallen was, het bloeden was gestopt en piepkleine schrammetjes vertoonden zich maar heel licht. Ze snoof de geur van de stenen pilaren op, ze walgde. Ze hield niet van ruimtes waar je het einde van kon zien, daar voelde ze zich.........gevangen..... Ze keek naar het laatste meisje, Nature, die haar eigen schoot bestudeerde. Onder haar beschermersgewaad had ze iets bijzonders aan uitsraling....