Warme dag!

Het is paar dagen verder na het vergadering, Ze kon niet geloven dat het zo vredig is in elfen territoirium. Ze dacht steeds aan de andere beschermer die ze had gezien, Ze was knap dat gaf ze toe maar wat raar was dat ze zo op elkaar leken en ze kwam haar bekend voor maar van waar dat wist ze niet. Ze zuchte diep allemaal vragen maar geen antworden, dat was nog vervelender...
Sinds de vergadering heeft ze haar niet meer gezien, dat was erg jammer, Maar ze kon er niks aandoen. Ze keek omzich heen en zag dat ze langzamer hand bij de zilveren rivier was gekomen, het was een best warm dag geworden. Ze kwam steeds dichter bij de rivier, de vogels floten dus het betekende dat alles rustig was, en dat betekende dat ze best haar voeten in het water kon steken.
Ze ging zitten en deed haar laarzen uit en stk haar voeten in de heerlijke koude water, Ze legde haar boog naast haar en de pijlen ook. En ging lang uit liggen naar de wolen staren.

De verhadering was al een paar dagen geleden. Loveday zo nu eens de andere kant van het teritorium bekijken. Vaak dacht ze nog aan de andere beschermer dat ze had gezien. Het was raar om tee zeggen. Maar het leek alsof ze verbonden met elkaar waren. De zon was al hoog aan de hemel. Normaal zou ze al van s'nachts aan het patroeieren. Maar vandaag zat ze met haar gedachten er niet echt bij. Een uil kwam naast haar zitten. Hij oegoede wat. Alsof hij wou zeggen. 'Kom op je moet doen wat ik ja altijd zie doen.' Ze had de uil al vaker gezien. Ze herkende hem door zijn ene poot. Die was donkerder dan het andere. 'Ik weet het wat ik moet doen.' Zei ze tegen het dier, dat ze al een beetje een naam had gegeven. Ingo. Ja zo noemde ze hem. Waarom dat wist ze niet. Maar deze uil volgde haar precies. Snel sprong ze uit de boom en rende ongezien door he groenbos. Ze lette goed op sporen geluiden of zelfs geuren. Langzaam kwam ze dichter bij de Zilveren rivier. Waar ze nooit in bade. Ze zag er iemand liggen, en herkende meteen de andere beschermer. Ze sloop langzaam en onhoorbaar op haar af. Toen ging ze voor de lichende beschermer staan. "Moet je niet patroeieren?" Maar eigenlijk moest ze niet veel zeggen. Normaal moest ze al lang aan de andere kant zijn. "Ik ben loveday trouwens." De vorige keer hadden ze elkaars naam niet gehoord.

Ze lag heerlijk te ontspannen, tot de vogels op hielden met zingen dat betekende dat er een prooidier in de buur was. Maar ze hoorde lichte voetstappen op het gras als of iemand haar besloop. toen horde ze iemand zeggen: "Moet je niet patroeieren?" Ze ging zitten, dat was de andere beschermer die ze bij het vergadering had gezien. toen zei de andere beschermer: "Ik ben loveday trouwens." Loveday hé "Ik heet Nature en Ik was al sinds de zon opgestaan was ging ik patroeieren dus ben ik dood op." Ze stond op en knikte als begroeting. "Leuk dat ik je weer eens ontmoet na de vergadering." Ze glimlachte licht. "Ik heb veel over je gehoord en ben blij dat ik met jou samen werk."

Ze vroeg welke verhalen ze had gehoort, pff dat waren er hmm. "het mooiste vond ik toen er zeemeerminnen, ze waren hierheen een keer gezwommen toen ze dicht bij het land waren begon het snel te ebben, ze waren hier paar uur aan het liggen en toen kwam jij en hielp." Ze gad het van een gewone dorpeling gehoort. vreemd ze voelde zich als of ze bij loveday jaren kent, als of ze een familie lid was....Maar dat kon niet ze had geen zussen en haar ouder waren gestorven. Ze keek Loveday aan, erg vreemd was dat ze op elkaar leken ze hadden allebei blond haar even lang ze waren even hoog en hadden bijna het zelfde gezicht en hadden allebei 2 blauwe ogen... als of ze tweelingen waren, maar dat kon niet ze kende elkaar maar nauwelijks.

(sorry het is een flut verhaal die ik zogenaamd gehoort heb:P.)

"het mooiste vond ik toen er zeemeerminnen, ze waren hierheen een keer gezwommen toen ze dicht bij het land waren begon het snel te ebben, ze waren hier paar uur aan het liggen en toen kwam jij en hielp." Dat verhaal had ze nog niet gehoord. Maar Dat had ze wel al een hele tijd geleden gedaan. Voor dat ze een beschermer was. Loveday keek recht in Nature haar ogen. Het was gewoon vreemd. Ze voelde zo vertrouwt. Ze leken ook goed op elkaar bijna tweelingen. Maar dat kon gewoon niet. Ze had geen zus en haar ouders waren gestorven toen ze 12jaar was. "Dat is een mooi verhaal dat je hebt gehoord." Ze lachte even licht. Toen draaide ze zich om en ging onderaan een boom zitten. Zoals gewoonlijk ging ze in kleermakers zit zitten. Zo zat ze tenminste op haar gemak. Zo kon ze ook snel op staan als er iets was. "Heb jij familie?" Vroeg ze vriendelijk. Ze wist niet waarom , ze wou het eens weten. Misschien was er toch iets tussen hun. Dat was ze zeker, of ze droomde. Maar dat was zeer zeldzaam overdag bij haar. s'Nachts had ze de mooiste dromen. Overdag had ze dat zelden. Alleen als er haar echts iets dwars zat. Misschien voelde Nature het ook. Maar ze kon moeilijk vragen 'Hey voel jij je bij mij vertrouwt of zo.' Neen dat zou ze niet zeggen. Ze zou maar wachten op een antwoord.



(een klein flutje denk ik bij mij nu. )

Ze vond het een mooi verhaal, maar okeej het was ook wel best mooi en dapper.
Of ik familie heb, vraagt ze dat echt..... "eeeeh nee ik heb geen familie me ouders zijn gestorven toen ik 12 was bij een gevecht." Zei ze. "en jij?" Het was raar om zomaar te zeggen dat ze geen familie had want de natuur was haar familie, toen ze alleen was heeft de natuur haar geholpen om te overleven. De wolven hebben haar de beste plekken om te jagen laten zien. De anderen dieren leerde haar naar de natuur luisteren enz... Ze ging naast loveday zitten. "vertel wat over je zelf"

(flut flut en nog is Flut)

"eeeeh nee ik heb geen familie me ouders zijn gestorven toen ik 12 was bij een gevecht." Zei Nature. Wat vreemd haar ouders waren ook aan twaalf jaar gestorven. "en jij?" Vroeg de andere beschermer toen. Nature kwam naast haar zitten. "vertel wat over je zelf" Dat was de laaste vraag dat Nature stelde. Nu moest ze een antwoord geven. Ze lachte zacht. "Over mij valt eigenlijk niet te veel te vertellen. Alleen de verhalen dat de mensen rond vertellen. Volgens somige ben ik een mythe. Maar als ze me dan zien kunnen ze hun ogen niet geloven. Net zoals bij de andere beschermers. Ik zeg niet dat ik de enigste ben dat ze als een held of een mythe beschouwen. Mijn ouders zijn ook gestorven toen ik 12 was in een gevecht. Verder heb ik geen familie." Ze keek eens naar Nature. Ze wou niet dat ze dacht dat de roem als beschermer naar haar hoofd was gestegen. Het was normaal dat de mensen dachten dat ze niet bestond. Ze liet zich zelf maar zelden zien aan de bewoners. Hoe ze aan de verhalen kwamen wist ze niet. Misschien dat ze van persoon tot persoon dan toch bij de elven zijn toe gekomen. "Over jou zullen ze ook nog wel verhalen vertellen." Loveday wist dat ze pas een beschermer was geworden. Ze keek naar de hemel die stond helder blauw geen wolkje aan de lucht. Rustig, net zo rustig als bij de elven. Ze maakte zich er egt zorgen over.

"Over mij valt eigenlijk niet te veel te vertellen. Alleen de verhalen dat de mensen rond vertellen. Volgens somige ben ik een mythe. Maar als ze me dan zien kunnen ze hun ogen niet geloven. Net zoals bij de andere beschermers. Ik zeg niet dat ik de enigste ben dat ze als een held of een mythe beschouwen. Mijn ouders zijn ook gestorven toen ik 12 was in een gevecht. Verder heb ik geen familie." Zei Loveday. "Over jou zullen ze ook nog wel verhalen vertellen."
Ze lachte in zich zelf. "Ik hoef dat niet, dat iemand over mij verhalen verteld." Ze zuchte. "wat raar eigenlijk dat jou en mij ouder op de zelfde tijd zijn gestorven ik bedoel toen we 12 waren." " en wat raar eigenlijk dat het zo rustig is, dat is best eng" Zei ze half lachend en half serieus. Ze za een uil voorbij vliegen en naast loveday landen. Nee dat kon niet zijn, of toch wel. "mooi uil is dat".

"Ik hoef dat niet, dat iemand over mij verhalen verteld." Nature zuchte. "wat raar eigenlijk dat jou en mij ouder op de zelfde tijd zijn gestorven ik bedoel toen we 12 waren." " en wat raar eigenlijk dat het zo rustig is, dat is best eng" Daarop knikte ze. Het was niet normaal heel buitengewoon. Als het zo verder ging zouden ze geen beschermers meer nodig hebben. Die gedachte was maar een halve. Natuurlijk zouden ze de beschermers niet weg doen. Elke dag kon iemand aan vallen hoe lang het ook duurde. Op eens kwam ingo naast haar. De uil die haar vaak volgde. Loveday kon goed met de beesten om. Misschien klonk het raar. Maar ze wist dat de dieren met haar praate en haar ook begrepen. "mooi uil is dat". Zei Nature. Ze keek even naar haar en lachte. Ingo begon te (praaten). "oehoe oeh hoo." Zei het beest. "Ik weet het wat je bedoelt." Zei ze terug tegen het dier. Toen draaide ze zich om naar Nature. Of ze draaide toch haar hoofd. "dankje. dit is Ingo? Of zo noem ik hem toch." Ze lachte zou Nature het verstaan dat ze de besten kon begrijpen. Of niet echt verstaan naturlijk maar ja. Ze wist wel wat ze bedoelde.

Felix dwaalde rond. De stilte en schaduwen van de bomen waren heerlijk. Ze keek rond en dwaalde verder. Het was warm maar in de schaduwen was het lekker koel. Ze hoorde wat geroesemoes verderop, maar Felix nam de tijd. Ze was jong dus ze had alle tijd. Haar wapenuitrusting glom in de zon. Ze had twee samuraizwaarden op haar rug gebonden. ze zag twee sprekend opelkaar lijkende meisjes elven in het gras liggen en tegen elkaar praten. Felix schopte een steentje weg en liet een grote stofwolk opwaaien. Ze blies en de stofwolk ging richting de twee elven. De stofwolk trok op en Felix stond op vlakbij de twee meisjes.''Warm weer he?'' Vroeg Felix ijzig. Ze zag een uil.''Mooi beestje.'' Ze ging zitten en pakte een verlaten strohalm. Ze stopte hem in haar mond en keek naar de twee elven.''Zijn jullie zusjes?''

"dankje. dit is Ingo? Of zo noem ik hem toch." zei Loveday. eerst had ze iets tegen Ingo maar dat was normaal, ze knikte uit respect. "je gaat er zeker om lachen maar geloof me, toen me ouders stierven heeft het natuur me geholpen om te overleven, de wolven lieten me de beste plekken voor het jacht laten zien, en de natuur heeft me geleerd om de natuur te luisteren en eeeh de moeder van Ingo heeft me geleerd om te kijken in het nacht. je denkt zeker dat, hoe weet ik dat het moeder van ingo is nou dat is simpel..." Ze twijfelde kort, zou ze het vertellen??? "de moeder van Ingo had ook een een pootje die lichter was dan de ander." hmm ze grinnikte. Dat was nog een wonder dat ze de volgeling zag van haar. toen zag ze een dark elf op hun af komen en zeggen ''Warm weer he?'' toen pakte ze een strohalm en deed het in haar mond en zei ''Zijn jullie zusjes?'' Ze knikte eerst en en glimlachte, het was ook een beschermer Felix hete ze dacht ze. "eeh nee dat zijn we niet, en leuk dat ik je weer ontmoet Felix."

je gaat er zeker om lachen maar geloof me, toen me ouders stierven heeft het natuur me geholpen om te overleven, de wolven lieten me de beste plekken voor het jacht laten zien, en de natuur heeft me geleerd om de natuur te luisteren en eeeh de moeder van Ingo heeft me geleerd om te kijken in het nacht. je denkt zeker dat, hoe weet ik dat het moeder van ingo is nou dat is simpel..." Eigenlijk moest ze er niet om lachen. Zo had zij ook leren overleven. Maar voor dat ze antwoord kon heven zei er iemand. ''Warm weer he?'' Ze herkende de stem van Felix de dark elf. Toen vroeg ze nog iets. ''Zijn jullie zusjes?'' "eeh nee dat zijn we niet, en leuk dat ik je weer ontmoet Felix." Loveday stond recht en knikte ter begroeting. "het is inderdaad een warme dag felix en zoals nature al zei fijn je weer te zien." Zei ze tegen felix. ''Mooi beestje.'' Dat had had ze ook nog gezecht. Ingo was inderdaad een mooi en lief beest. Ze knikte als bedanking. Ze zou later wel verder gaan met het gesprek. Nu wachte ze af op een antwoord.