Why me?

Op het pleintje zat een jonge knaap van 26 jaar naar de fontijn te kijken. Het was een prachtig gezicht, maar de zon zou al snel onder gaan want het was al erg schemerig. De jonge knaap stond op en liep een van de steegjes in die hij wel vaker naar huis toe nam. Oude herinneringen speelde door zijn hoofd die verder niemand dan zijn broer en zus aan gingen. Opeens hoorde hij een luid geritsel achter zich en de jonge knul genaamt Taylor keek om, maar zag niks dus draaide hij zich om en liep door. De sterren fonkelde al weer helder aan de hemel en daar tussen de sterren rees de maan naar de hemel om zijn plaatst in te nemen voor de nacht. Taylor had de maan altijd al mooi gevonden, maar er nooit echt lang naar gekeken zeker niet de hele nacht, want dat wilde zijn ouders niet hebben, vanwegen dat er vampieren altijd in de buurt rond waarden. Er klonk opnieuw geritsel achter hem en Taylor trok nu tijdens het omdraaien zijn dolk en smeet die in de richting van het geluid, maar de dolk trof enkel en alleen een kale stenenmuur. Brommend liep Taylor terug en raapte zijn dolk op, maar nog voor hij weer recht stond viel hem iets aan. Het was sneller dan hij ooit een aanval had mee gemaakt, maar Taylor kon niet reageren voor het hem gebeten had en weer weg sprong. Taylor liet een rauwe schreeuw horen en hij rende achter zijn aanvaller aan. Toen Taylor weer op het pleintje stond was de schim verdwenen. Taylor begreep er niks van, maar was gedwongen het hier bij te laten en wilde weer naar huis lopen tot hem iets zo hard trof dat alle lucht uit zijn longen werden geperst. Samen rolde ze over de grond heen, maar hoe Taylor ook probeerde hij kreeg de overhand niet. Met een doffe dreun kwam hij tegen de stenen bak van de fontijn aan. Helemaal versuft verslapte zijn lichaam, waardoor het schepsel zijn gang kon gaan. Taylor voelde wel de lange scherpe tanden van het wezen in zijn hals prikken, maar zijn lichaam reageerde nergens meer op. Hij kon enkel een rood oog zien, waarvan hij wist dat die van een vampier afkomstig was. Taylor hoorde snelle voetstappen op een doffe verre manier op zich afkomen. De geluiden die daarbij gepaard gingen lieten hem weten dat er iemand zich om de vampier bekommerde. Deze liet los en sisste dreigend naar de persoon waarvan Taylor het gezicht niet van zag. Moeizaam draaide Taylor zich om waarna hij zichzelf vooruit trok naar een van de donkerste steegjes die zelfs het daglicht niet door lieten. Tatlor wist niet of de vampier werd gedood of niet, maar hij bleef daar de hele dag half versuft onder een berg oude spullen liggen. Zijn lichaam deed de hele dag zeer en hij kon zich nauwelijks verroeren. Soms was hij wakker en voelde de pijn dan weer toe nemen, maar voor de helft van de tijd lag hij half bewusteloos en half te slapen. De nacht kwam weer opzetten en Taylor werd weer wakker. De pijn was weg geebt en liet een leeg gevoel achter die zelfs de kou van de nacht niet door liet dringen. Langzaam kroop Taylor tussen de oude spullen uit en rekte zich voorzichtig uit, waardoor hij een oude spiegel deed omgooien. Gelukkig brak de spiegel niet doordat hij op een stapel oude lappen viel. Taylor schrok toch en draaide zich om om de spiegel op te rapen en kreeg nog een grotere schok te verwerken. Door het voorval van de vorige nacht was hij verandert. Taylor zag zichzelf niet langer meer in een spiegel en hij deed een paar passen achteruit. "Ik ben een vampier!" Dacht Taylor rillend. Hij zou zijn broer en zus nooit meer onder normale omstandigheden onder ogen kunnen komen. Taylor moest hier weg en wel nu meteen dat was zijn enige gedachten voor nu, behalve voor het knagende gevoel dat in zijn maag rond woelden. Taylor liep voorzichtig in de richting van het pleintje. De sterren blonken als voorheen nog even mooi in de pik zwarte nacht. Taylor zag verder niemand op het pleintje en zetten zijn voeten snel, maar zachtjes neer. Net nog voor Taylor bij de laatste huizen voorbij was hoorde hij voetstappen achter zich. Snel glipte Taylor om de laatste huizen heen en renden zo snel als hij kon naar een van de stallen, maar wie het ook mocht zijn die had hem wel gezien!

( Ben er vrijdag weer. Je mag alvast reageren als je wilt.)

Vyndi sloop door de kleine straatjes van de Ridderstad. Ze hoorde verderop een hoop lawaai. Een luid gesis weergalmde door de steegjes. Een aanval van een vampier! Ze rende vooruit en kwam aan op de plek waar het gevecht plaatsvond. Het was een hongerig uitziende vampier die met een jonge knul van een jaar of 26 over de grond rolde. Het bloed stroomde uit de wond van de jongen. Vyndi keek geschokt en daarna kwam lichte woede. Ze sprong naar voren. Simpelweg rukte ze de vampier via zijn keel van de jongen af. Vanuit haar ooghoek zag ze de jongen weg strompelen. Ze zou later wel achter hem aangaan. Ze smeet de vampier tegen een muur aan. "Wat was jij dan wel van plan!" Siste ze tegen hem. Ze drukte haar nagels in de keel van de vampier. "Wat gaat jou dat aan! " Siste de vampier tegen haar. Vyndi gromde en gooide de vampier tegen een andere muur. "Dat gaat je inderdaad aan! Ik ben je Queen. Wie heeft jou gemaakt, wie maakt er zo'n schande!" Ze keek woest. De vampier keek eerst geschokt en daarna lachte hij vals. "Ik heb geen leider en zeker geen Queen, bovendien heb ik geen idee wie mij heeft gemaakt." Siste de vampier. Ze sprong weer op hem af en drukte haar hak in zijn keel. "Nog een paar laatste woorden voordat ik je afmaak." Siste ze. Hij lachte. Dat was meer dan Vyndi kon hebben. Ze drukte haar hak vel door de keel heen. Ze rukte haar bebloede hak uit de keel en zette haar voet neer. "You truly are a disgrace to all Vampire's" Sprak ze luid en pakte haar lucifers. Met een strijkje streek ze het kleine vlammetje aan en gooide hem op de Vampier die naar adem snakte. Binnen een paar seconden stond hij in lichte laaien. Ze deed haar schoen uit en keek naar het bloed dat aan de hak zat. Ze likte even over het bloed en zag alles wat er met de vampier was gebeurd. Zelfs in zijn mensenleven. Ze zag ook gelijk wie hem had gebeten. "Jake.. Die heeft zijn verdiende loon toch al gehad." Sprak ze tegen zichzelf. Jake was een vampier geweest die haar hat gehaat. Hij had zich tegen de King en Queen gekeerd en was uiteindelijk versteend. Ze rook even in de lucht, de arme stakker lag dood te bloeden. Ze rende in de richting en vond hem half in coma. Ze glimlachte even bij het zien van de jongen waarna ze hem oppakte en naar zijn keel keek. Ze likte even over de nek van de jongen. Waarna ze haar tanden in het zachte vlees zette. Ze voelde alles waar deze jongen doorheen was geweest. En hij zou nieteens merken wat ze deed. Ze voelde zich lichtelijk schuldig over hem. Hij zou zijn zus en broer missen. Bij de laatste druppels kwam Vyndi overeind. Ze likte nog even de wond schoon en keek de jongen aan. Hij was niet bepaald lelijk om te zien. Met goede training zou hij een prima vampier zijn. Ze keek even naar haar pols en beet er in. Ze proefde haar zoette bloed en haalde haar hand uit haar mond. Ze liet de jongen half steunen op been en hielt haar pols voor zijn mond. Ze zag hoe het rode bloed over zijn lippen liep. Uit automatisme. Ze wist precies wat er nu zou gebeuren, ook al was hij nog in coma reikte hij toch uit met zijn handen om haar pols te pakken. Ze liet hem gewillig pakken en liet hem meer dan genoeg drinken. Daarna trok ze simpel haar pols weg. Ze likte even het bloed weg en legde de jongen neer. Voor een uren bleven ze zo. Hij had geen idee dat ze er was. Ook al was hij wakker. Uiteindelijk stond hij op en liep hij weg. Ze liet haar express horen om te zien hoe hij er op reageerde. Hij rende weg en ze volgde hem rustig. Hij stopte eindelijk bij stallen en ze lachte kil. "Hehe, kom je er eindelijk achter dat je niet kan rennen. Rustig maar, ik heb je al vermoord. Je hoeft niet bang te zijn. Ik zal je leren wat je wil. Als je tenminste mij als je mentor wil." Ze wachtte tot de jongen zich zou omdraaien en sprak toch verder. "Als je je afvraagt wie ik ben. Mijn naam is Vyndi. Ik zal je Queen zijn vanaf vandaag." Ze ging rustig tegen een muur aan staan en wachtte op zijn antwoord.

De kille lach en de stem deden hem met een ruk omdraaien, maar haar woorden rustig en niet kwaad bedoelt. Taylor nam meteen een andere houding aan toen ze haar naam noemde en zei wie ze werkelijk was. Ze was dus de Queen van de vampieren. Hij had veel over haar gehoord en dat ze heel wat in haar eentje kon doden zonder zelfs maar moe te worden... Taylor rechten zijn schouders, maar bleef in een respectvolle houding staan en boog voor haar zoals hij voor de King en Queen had gedaan in zijn mensen leven. Haar aanbod was wel iets om over na te denken. Ze zou het vast niet aan iedereen aanbieden die net vampier zou zijn geworden? Taylor wist even niet wat te doen of te zeggen, maar terug naar huis kon hij zeker niet. 'Het is een mooi aanbod die je deed hoogheid. Weet u zeker dat u mijn mentor wilt zijn?' vroeg Taylor nadat hij een paar stappen in haar richting deed, maar hij hielt een gepaste afstand zodat hij ook zichzelf niet al te opdringering zou zijn. Taylor hoorde voetstappen en keek even om, maar ze stonden op een plek die voor mensenlijke ogen onmogelijk maakten te zien wie er stonden. De wacht stond even stil, maar liep daarna door zonder iets te laten merken of hij ze gezien had? Taylor keek weer naar de Queen en wachten af op wat ze zou zeggen?



( Zat even in de bied.)

De jongen rechten zijn schouders, maar bleef toch respectvol staan en boog voor haar. Het irriteerde Vyndi licht maar ze ontspande zich met de gedachte dat hij nog aan zijn mensen leven dacht. Hij liep hier rond dus was waarschijnlijk een Ridder geweest. Met een valse lach over haar gezicht dacht ze er aan wat de Queen van de Ridders zou zeggen als ze er achter kwam dat deze jongen plotseling verdwenen was. Zou Jasmyn meteen haar verdenken? Vyndi schudde haar hoofd, waarom zou Jasmyn haar verdenken? Vyndi dacht even aan de Queen van de ridders die haar al vaak genoeg dwars had gezeten toen de jongen iets zei wat haar lichtelijk blij maakte. "Het is een mooi aanbod die je deed hoogheid. Weet u zeker dat u mijn mentor wilt zijn?" Sprak hij zacht. Ze keek hem glimlachend aan en sprak met een strelende stem. "Maar natuurlijk jonge vampier, elke leerling heeft toch een leerling nodig?" Ze keek even naar de hemel terwijl ze terug dacht aan haar maker. Hij was degene geweest die ze had gewenst als mentor, in plaats daarvan had ze een oude sacherijn gekregen. Hij was een goede mentor geweest alleen ze had hem vanaf het begin af aan al gehaat. Ze keek opnieuw even naar de jonge vampier van nog geen dag oud. "Ik zal het overleggen met Joey, hij is je King trouwens. Eerst zijn er twee dingen die ik wil weten. Ten eerste, wat is je naam? En ten tweede, heb je dorst?" Ze glimlachte haar scherpe hoektanden bloot en keek hem aan terwijl ze wachtte op het antwoord van de jonge vampier.

Taylor merkte dat haar iets irriteerde, maar hij kon niet aan haar ogen aflezen wat. Toen ze weer sprak luisterde hij aandachtig en knikte nadat ze ook over zijn King had gesproken die dus Joey heten. De honger die aan zijn maag knaagde was zijn dorst naar bloed als moest hij wel even aan het idee wennen nooit meer vast voedsel te kunnen eten, maar deze gedachten schudden hij snel van zich af door de rilling die over zijn rug had gelopen af te schudden. 'Ik Heet Taylor Brennan hoogheid en ja ik heb dorst. U weet vast wel een mooi plekje om die van zowel uwe als de mijne te stillen?' Sprak Taylor op rustige en duidelijke toon, maar aan zijn ogen kon je duidelijk de bloeddorst zien die elke vampier wel had wanneer ze dorst hadden. Taylor hoorde opnieuw een paar voetstappen aankomen, maar deze keer leek die niet hun kant op te komen. Even afgeleid zocht hij naar het geluid, maar het was al weer weg gestorven nog voor hij wit waar het naar toe was gegaan? Taylor keek Vyndi zijn Queen weer aan, maar de blik in haar ogen verried nog altijd niets.

"Ik Heet Taylor Brennan hoogheid en ja ik heb dorst. U weet vast wel een mooi plekje om die van zowel uwe als de mijne te stillen?" Sprak de jongen die Taylor heette. Vyndi trok haar wenkbrauw op. "Ten eerste Taylor, stop met mij Hoogheid te noemen. Gewoon Vyndi als we alleen zijn. In het kamp, dan ja, maar nu niet. " Ze liet haar blik even rusten op zijn gezicht. Honger was er overal van af te lezen. Een lichte steek van medelijden ging door haar heen. "Kom mee, net buiten de stad vinden we genoeg.." Vyndi maakte haar zin niet af. Hoewel ze altijd hard genoeg was geweest herinnerde ze haar eerste tijden als vampier. Ze kon het haast niet over haar hart verkrijgen om mensen te vermoorden. Ze zette het op een lopen, wetend dat ze gevolgd werd door Taylor. Niet veel later kwamen ze aan. Genoeg dronken ridders. "Onthoud Taylor, dit bloed zal niet optimaal smaken. Er zit veel alcohol in, denk niet dat ik je dit vaker ga voorschotelen. " Ze deed een stap naar voren maar liet Taylor zien dat hij niet verder mocht. "Je kan je waarschijnlijk niet echt onder controle houden bij de eerste keer bloed." Sprak ze als uitleg. Ze sloeg haar dieprode haar naar achteren en liep naar voren. Ze liep op twee ridders af en keek ze verdrietig aan. "Ik ben uit mijn huis gesloten, zouden jullie twee me misschien kunnen helpen?" Haar leugentje was soepel en gladjes. De ridders keken elkaar lachend aan en stonden op om mee te lopen. Vyndi kwam Taylors richting op. De ridders keken elkaar even vreemd aan. Nou Taylor, laat me maar eens wat zien." Ze keek vals glimlachend naar de jonge vampier terwijl ze zelf naar een van de twee ridders liep. Voor die wat kon zeggen brak ze simpelweg zijn nek. De andere keek angstig. "Taylor nu!" Gromde Vyndi.

Vyndi zei dat hij haar als ze onder elkaar waren geen hoogheid hoefte te noemen en hij knikte ter begrip voor ze verder sprak en hem mee nam naar een plek waar kennelijk dronke ridders zaten. en ze liet hem even achter na een teken gegeven te hebben om niet verder mee te lopen. Taylor hoorde haar leugen en een simpele glimlach verscheen op zijn lippen nog voor hij er erg in had. Nadat ze met twee ridders terug kwam brak de die van haar zijn nek terwijl de andere een paar stappen achteruit deed. Vyndi gromde terwijl Taylor zich op de tweede ridder storten. De man probeerde hem van zich af te krijgen, maar de bloeddorst maakte Taylor sneller en sterker dan de ridder wat hem niet eens leek te verbazen. Taylor haakte met zijn rechterbeen achter het been van de ridder en die viel achterover en maakte een doodssmak tegen een steen die uit de grond stak. De geur van bloed dreef zijn honger nog erger op en een rode waas gleed voor zijn ogen. Taylor zetten zijn tanden in de hals van de man en proefde zijn nogal bittere bloed, maar zijn dorst was groot en zonder met zijn gezicht te trekken van de vieze smaak dronk hij zonder klagen. Nadat hij genoeg had gedronken stond Taylor op en de rode waas was verdwenen die over zijn gezichtvermogen was gelegd toen de dronken ridder met hem gevochten had. Nu zag hij hoe de man toegetakelt was, maar dit was nu eenmaal de prijs die hij telkens weer zou moeten betalen als hij zijn dorst wilde stillen. De kleding van hem zaten onder de bloedvlekken, maar die zouden bij het wassen er wel uit komen. Zijn blik viel op zijn Queen en Taylor wachten af op hoe ze zou reageren?

Rinaldo liep rustige door de straten van zijn geboorteplek en gebied, het was al laat en hij liefste wou hij gewoon naar bed maar je hij had vandaag de wacht dienst. Dus dat zat er niet in voor hem. Met een fakkel in zijn hand liep hij rustige door, en dee zijn plicht. Met een kalme en oplettende blik bekeek, bekeek Rinaldo alles goed op zoek naar onraad. Of wezens die hier niet hoorde al snel hoorde hij een hoop geschreeuw en lawaai. En zag hij in de verte een paar gedaantes weg schieten. Naarmate hij dichterbij kwam zag hij twee vampiers en liet hij even zijn blik over de twee dode ridders gaan. Het verbaasde hem wat dat die twee geen vampier hadden erkend toen die voor hun neus hadden gestaan. Het was ook moeilijke te zien en toen hij nog jong was, was hij zelf ook bijna gedood door deze wezens. een van de wezens was de koningin van de vampieren maar dat interesseerde hem weinig nou. Vooral wat hij nou aantrof bij ze. Het liefste wou hij dat ze allemaal stuk voor stuk werden afgemaakt. Meteen pakte Rinaldo zijn zwaard en keek met een felle blik naar de twee indringers. 'Wat hebben jullie hier te zoeken, naast het vermoorden van me collega's? Maak dat jullie weg kommen, nu!' zei hij met een strenge en kille stem. En keek de jongen even aan waarna hij de koningen van de vampiers nijdige aankeek. 'Van jou had ik toch meer verwacht, hou je soort op je eigen gebied.'

Jasmyn liep door de straten om te kijken of de niieuwe ridder wel naar zijn zin had.
Jasmyn liep zoekend door de straten maar moes allang in het kasteel zijn voor haar king maar die kon wel wachten dacht ze en ze zoekte verder. Na ene tijdje zoeken was Jasmyn uitgeput en hoorde toen opeens veel gegil.
Jasmyn rende er op af en zag twee dode ridders liggen die ook vanavond moes open en keke toen naar de nieuweling die er ook was en keek ten naar de wezens die ed daders waren en Jasmyn zag wie het was en herkende haar meteen.
"Vyndi zo kom je me weer uitdagen want ik lust je rauw!"
Zei Jasmyn met veel moet in haar stem en ging voor de nieuwe ridder staan en mompelde iets wat hij alleen kon horen.
"Onderschat ze niet en trap niet in hun truckjes." Zei Jasmyn tegen hem en pakte toen haar zwaard die licht gaf in het donker en keke toen naar Vyndi.
"Wil je weer ene gevechtje of weet je l watje lot dan is? Ik zou als ik jouw was hem wegsmeren." Zei Jasmyn en gaf toen ene knipoog naar Rinaldo.