In the caves of our camp

Seth had zijn harnas aangetrokken, zijn staf op zijn rug geplaatst en een lang mes weggestopt in zijn mouw. In zijn handen lag het ijzeren geval dat alles van zijn gezicht bedekte behalve zijn ogen, de helm die vooral op de voorkant beschermen gericht was deed hij op zijn hoofd en zette licht vast. Seth snoof en rook gewoon er langs. De helm zat goed dus was hij klaar, Seth deed de deur van zijn vertrekken open en liep naar buiten de gang in waar de duisternis overheerste op de enkele fakkels aan de rotswanden na. Seth greep Dreinor -Zijn staf- vast maar trok hem niet, in enkele seconden zweefde er een klein licht bol voor hem uit dat het pad voor Seth licht verlichtte. Zijn stappen klonken door het gangenstelsel heen zoals ze dat bij iedereen deden alleen hij legde er minder nadruk over en probeerde licht te sluipen om zo min mogelijk opgemerkt te worden, het liefst was hij in de duisternis maar dat zou een probleem opleveren hier. Hij kon als vijand gezien worden in het duister en aangevallen worden. Waarschijnlijk zouden ze hem niet direct kunnen vermoorden maar misschien wel verwonden of aanvallen. Seth rekte zijn armen uit en liep verder de gang door terwijl het bolletje kalm door de lucht zweefde. Op dit soort momenten was Seth alsnog op zijn hoede, je wist niet of er een of andere idioot hem alsnog aan zou zien voor een vijand. Ineens moest hij terug denken aan de avond bij het strandje met die ene meermin. Alleen lang had hij niet om terug te denken aangezien een ander paar voeten geluid gaven bij elke stap die ze maakten. Seth zuchtte en wist dat er iemand anders in dezelfde gang liep als hem dus hij zou weer iemand tegenkomen.

(Maia)

"Hallo?" Vroeg de persoon aarzelend. Seth draaide zich om en keek de persoon waarna hij daar licht liet verschijnen. "Hallo," zei Seth en zag dat de gedaante een vrouw was. "Blij dat je tenminste een tovenares bent en geen idioot die hier binnen onderdak zoekt." zei Seth opgelucht en keek de gedaante nogmaals goed aan door het licht. Seth rekte zich nogmaals uit en ging tegen de wand van de muur aan leunen aangezien hij toch niet veel te doen had. Seth keek de vrouw even rustig aan en twijfelde 'wat zal ik doen.... gewoon doorlopen of toch maar even praten.' Seth maakte zijn keuze en zei toen "Ik ben Setherian, jij?" vroeg hij kalm. Hij lette nooit zo vaak op dus kende hij bijna geen enkele tovenaar of tovenares hier. Seth pakte Dreinor van zijn rug en leunde daar toen maar tegen de rotswand had teveel uitstekende rotsen om kalm tegen aan te leunen. De twee licht bollen cirkelden wat rond en werden soms iets zwakker en soms juist sterker. De bollen zweefden weer iets omhoog en zorgden voor een beter overzicht. Seth zuchtte even en zweeg. Een doodse stilte volgde toen de echo van Seth's zucht verdween.

"Maia Sarris, aangenaam kennis te maken." Antwoordde de vrouw die maia heette en Seth knikte. Hij vond het wel amusant dat ze licht door haar knieën boog. Seth glimlachte eventjes door zijn helm heen maar dat viel natuurlijk niet te zien. "Wat doet U hier, als ik zou vrij mag zijn om het te vragen?" vroeg Maia. Seth haalde zijn schouders op, "Ik kan het beste s'nachts oefenen of wanneer het donker word. Ik oefen namelijk de donkere kant, zo meteen leek me ook een goed moment om te trainen dus wou ik gaan." zei Seth kalmpjes. Hij pakte Dreinor losjes vast en keek de tovenares aan. "Wat mij betreft kan je mee gaan. Tenzij je niet wilt dan hoeft dat niet." Zei Seth en hij keek naar de lichtbollen die zwart werden en toen een duister licht gaf dat Seth's schaduw omvormde tot dat van een wezen maar toen weer normaal. Hoewel het zwarte lichtbollen bleven die duister rond zweefden ronde Seth.

"Dat sla ik niet af, waar train je gewoonlijk?" vroeg Maia. Seth knikte, "Ik ga gewoon in de bergen hier om heen, ik heb niet echt een standaard plek, wel een plaatst waar de grond vlak is en allemaal stukken rots omhoog steken." zei Seth kalm. Hij keek haar rustig aan en wachtte eventjes. "Alleen, ik zeg je. Mijn krachten zijn vooral destructief dus zo nu en dan kunnen er stukken steen rondvliegen. Alleen dat spreekt voor zich. Kom je?" vroeg Seth kalm en keek haar aan. Hij wachtte eventjes rustig terwijl hij op zijn staf ging leunen en rustig wat stappen zette. De bollen werden weer normaal en verlichtte het pad, de stenen en rotswanden leken oneindig door te gaan in de duisteren gangenstelsel van het tovenaar gebied. De duisternis hier was overweldigend zowel een voordeel als een nadeel. Seth glimlachte in gedachten maar keek nog steeds emotieloos door het masker voor zich uit terwijl hij wachtte op Maia.

"Ach, ik kan mezelf prima beschermen, het zal heus niet gevaarlijk zijn, ja ik kom." Mompelde Maia als antwoord, en volgde hem rustig. "Trouwens, ik vraag me wat af, ik denk dat je waarschijnlijk kwaad, teleurdesteld op me bent, of gewoon wegloopt. Want ik denk dat het waarschijnlijk een reden heeft, toch?" Begon Maia te praten, barstend van nieuwsgierigheid "Alsnog," concludeerde ze. Seth zuchtte "Barst los, wat je ook vraagt ik word niet boos. Hoogstens laat ik de grot in storten maar zal dan proberen niet op jou te richten." zei Seth of het serieus was of als grap liet hij niet merken door de manier waarop hij het zei. Seth snoof en liep door waarna hij zich omdraaide en haar aankeek. Hoewel zijn maskerachtige helm niet veel vrijgaf behalve zijn bruine oogkleur. Zijn ademhaling was hoorbaar aangezien hij zelf altijd zwaarder adem haalde en door zijn mond aangezien zijn neus door een ongeluk bijna volledig geblokkeerd zat bij de lucht wegen. Hij snoof en rook nog de geur van vuur en keek naar de lichtbollen. Hij liet ze kalm zakken en rond elkaar zweven boven zijn hand. Geintresseerd keek hij Maia aan en wachtte op haar vraag of woord. Zodat hij zou kunnen antwoorden en eventueel de grot laten instorten uit woede als het echt heel onbeschoft, brutaal, vals, gemeen etc was.

"Barst los, wat je ook vraagt ik word niet boos. Hoogstens laat ik de grot in storten maar zal dan proberen niet op jou te richten." zei Setherian, waarna hij zich naar haar toe draaide. "Beloofd, oké." Antwoorde ze, ze kon toch wel uit de grotten wegkomen, zodra hij ze liet instorten. "Vat het niet beledigend op, maar ik wil je gezicht zien. Waarom draag je dat masker überhaupt, is het niet irritant en warm op hete dagen?" Barste ze los, woorden snel achter elkaar, zorgvuldig uitgekozen, ze probeerde vanuit z'n ogen af te lezen hoe hij erop reageerde, meer kon ze toch niet doen, gespte de staf uit haar riem, en hield die horizontaal, beschermend voor haar gezicht.

"Beloofd, oké." Antwoorde ze, ze kon toch wel uit de grotten wegkomen, zodra hij ze liet instorten. "Vat het niet beledigend op, maar ik wil je gezicht zien. Waarom draag je dat masker überhaupt, is het niet irritant en warm op hete dagen?" Barste Maia los. Seth voelde woeden oprijzen en hief zijn hand. Alleen er gebeurde niks, hij haalde kalm zijn helm weg. "Omdat niemand dit als een bedreiging ziet, dan word ik minder serieus genomen voor iemand die duistere magie gebruikt." zei Seth. Een jong gezicht kwam te voorschijn, hij zag eruit als amper 18. Zijn emotieloze uitdrukking was het enige wat erop leek te wezen dat hij dreigend kon zijn. "Daar word je serieus gek van, het leek me beter om dit te dragen dan het telkens te hoeven te bewijzen dat ik een dreiging ben. Je snapt het wel of misschien ook niet," zei Seth kalm. Hij liet de helm aan zijn riem hangen aangezien zijn gezicht nu toch al gezien was. "Aangezien ik ook de King ben... is het beter als de meesten mijn jonge uiterlijk niet zien alleen maar de schaduw van het masker." zei hij weer en liep kalm door met de twee lichtbollen weer boven zich en rodn hun heen aan het zweven. "Wees niet bang, voor zo'n vraag zou ik niemand pijn doen... tenzij die mij in een rothumor tegenkomen en erom vragen." zei Seth.

"Ik heb te doen met die mensen.. Grinnikte Maia, blij dat hij haar vraag zo goed opvatte, en gespte de staf weer in haar riem. "Maargoed.. Aangezien je toch niet zo'n bedreiging bent.." Begon Maia, "Wil ik je wel eens in actie zien. Ze lachte, "Ga nou eens wat sneller lopen, slome." riep Maia. Seth snoof en hij zette zich af en rende naar voren. Tijdens het rennen greep hij Dreinor en sloeg daarmee op de grond. Door de klap zette hij zich nogmaals af en rende Maia voorbij. "Slooooooooooooooooooooom," zei hij lang terwijl hij vorobij was gerend. Na eventjes stopte hij en het laatste restje daglicht kwam tevoorschijn. Seth keek naar buiten en snoof, hij trok zijn helm los en plaatste die op zijn hoofd. De duisternis hielp hem zonder helm ouder te laten lijken maar buitenlicht was genoeg om hem er jong uit te laten zien. Hij draaide zich om en zijn ogen waren gericht op Maia die in de verte te zien was aangezien hij een licht bol om haar heen liet zweven. Seth opende zijn hand en de ene die met hem mee was geschoten zweefde in zijn handpalm. Hij sloot zijn hand en het licht bolletje werd diens licht gedoofd. Toen zijn hand opende zweefde er stof mee in de wind en Seth kuchte. "Komt er nog wat van Maia? Ik wil ook weten wat jij kan." zei Seth. Hij richtte zich tot de lucht en zag enkele wolken over hun heen zweven die het licht blokkeerde. Het was ideaal weer om te trainen als je net als Seth was. Hij keek op en richtte zich weer tot Maia en wachtte geduldig af.

"Komt er nog wat van Maia? Ik wil ook weten wat jij kan." Zei Seth, die ver voor haar was, waarna hij haar ver had ingehaald. "Pfft.. Ik ben hier degene die kinderachtig is, hoor. Ik zal nooit iemand meer sloom noemen." Mopperde ze, terwijl ze verder slenterde, onderwijl haar staf pakkend, en toen ze eindelijk, éíndelijk weer bij hem aankwam, merkte ze op dat hij z'n masker weer had opgezet. "Waarom maak je er zo'n probleem van?" Wou Maia weten.

"Pfft.. Ik ben hier degene die kinderachtig is, hoor. Ik zal nooit iemand meer sloom noemen." Mopperde Maia. Toen ze bij hem was vroeg ze. "Waarom maak je er zo'n probleem van?" duidend op zijn masker. Seth zuchtte, "Dat is gewoon beter." zei Seth. Beide armen werden licht paarse kleur en een cirkel verscheen voor hem waar een rots begon te veranderen. De rots groeide en spleet tot een groot wezen dat voor Seth stond. * "Ja heer? Training?" vroeg het wezen. Seth knikte en keek toen naar Maia met een grijns. Hij deed zijn helm af en keek naar het wezen, "Rahmnir. Wat vind jij, wat maakt mij dreigender?" vroeg Seth kalm. De minion greep tussen zijn stenen vingers de helm vast en plaatste hem op Seth's hoofd. "Heer. De helm verwijderd menselijkheid van uw gezicht," zei het wezen en Seth keek Maia aan. "Ze zijn gehoorzamer aan wezens dan aan mensen. Mijn kracht si niet gebasseerd op leven en vrolijkheid," zei hij kalmp.


*
-grote stenen rotsachtig wezen-

"Eh.. Zolang ze mij niks aan doen, vind ik het best." begon Maia twijfelend. "Hebben ze gevoelens? Kan ik zeggen dat ik ze eng vind in hun bijzijn, of voelen ze zich dan gekwetst?" zei Maia. Seth knikte, "ze voelen....mijn gevoelens aan dat wel allemaal maar enkelen hebben eigen. Tegen hem mag je zeggen dat je hem eng vind, vind hij leuk." lachte Seth. Het wezen knikte enkel, alleen leek het alsof zijn hoofd eraf ging rollen. "De mensachtigen hebben gevoelens, maar ze voelen allemaal pijn. Behalve als het een snelle fatale aanval is. Dan voelen ze het niet, dat is ook de snelste manier om ze weg te hebben als ik ze niet nodig heb. Ik kan ze toch altijd oproepen," zei Seth grijnzend en keek Maia toen serieus aan. Het wezen knikte en liep naar een grotere rots af met een grom tilde hij de grotere rots op en wierp die op een vlak stuk. "Laat jij eens wat zien Maia," zei Seth. Seth keek haar kalm aan en het wezen liep terug en ging zitten. Wat er best grappig uit zag als een grote vlammende rotsblok ging zitten.

"Vergeleken met mijn kracht, zijn die dingen die je kunt oproepen, Niks!" Lachte Maia. Seth keek haar kalm aan. Een katje haalde zijn minion onderuit en daarna gooide Maia water of zijn minion heen waardoor het vuur doofde. "Zie je?" Glimlachte Maia. Seth snoof, hij deed zijn mantel af, de schouder stukken en de arm stukken, de borstplaat als laatste en enkel zijn helm, been beschermers en staf bleven over. "Sta op zwakkelling, Infernal," zei Seth. Het wezen stond op maar de vlammen waren weg, ineens schoot om hem heen een kleine zee van groen vuur en de kat werd door een grote hand weggeslagen. "Implodeer," zei Seth. Het wezen keek hem aan maar knikte toen. Hij knalde uit elkaar, de vlammende rotsen schoten de lucht in en kwamen als een vlammende hagel bui op hun af. Seth hief zijn staf, "darkabyss" zei Seth. Dreinor stond boven hun gericht en een zwarte cirkel die een portaal leek verscheen, de vuurregen die op hun zou belandde ging de cirkel in en verdween. Vanuit de cirkel schoten wel steekvlammen omhoog maar Seth en Maia waren niet geraakt, rond hun heen lagen brok stukken rots en vuur dat naar boven probeerde te klimmen. Seth keek Maia aan en zijn arm werd weer dezelfde kleur en de rotsen rolden anar elkaar waar zijn minion verscheen met een grom. "Dank je, bereid je maar voor Schietschijf," zei Seth kalm en de minion knikte.

"I-Ik doe niet mee mee, jij speelt vals." Mompelde Maya, waarna ze op de vieze grond ging zitten, en haar armen finaal over elkaar sloeg, en keek hem gekwetst aan. "Je vermoord m'n schepsels alsof het niks is.." Mompelde ze, "Zou jij het leuk vinden als ik dat bij jou deed?" Zei ze, als een klein kind. Seth zuchtte, hij wees naar zijn summon, "Impart," zei hij simpel en maakt van zijn hand een vuist. Met een gebrul verkuimelde zijn minion in kleine stukjes die zandkorrels werden. "Ze zijn niet zoals wij dus maakt het niet uit. Doe maar bij mijn summons, alsof een vijand ook je summons heel zou laten," zei Seth en verzamelde zijn kracht weer. Hij keek Maia aan en snoof, "ik kan minions oproepen die je liever niet tegenkomt maar die bewaar ik meestal voor me vijand.. Alleen deze keer," zei Seth. Zijn armen werden zwart en rood en voor hem verscheen een draaidende scharlaken cirkel. Uit de cirkel kwam een beest van zeker 2 meter hoog en 5 meter lang vanwege zijn staart. Het was een levend geraamte van een soort hagedis maar dan twee bekken en zeven ogen, 3 aan weerszijden en 1 in het midden die groter was dan de rest. Twee tongen flitsten uit zijn bekken. De staart bewoog omhoog als een schorpioen en de poten waren lang, vol met stekels en gekromd. "Probeer zijn zwakke plek maar te grijpen doe wat je wilt, hij zal enkel minions aanvallen, daar zorg ik wel voor." zei Seth en sprong op de rug van het beest dat afwachtte tot Maia een zet zou doen. Wat Seth wel gezellig wegliet is dat dit wezen zuur had in plaats van bloed en ook nog eens gif kon spugen allleen Seth zou eht in de hand houden met zijn krachten.

"N'eh.. Ik doe niet meer mee." Herhaalde Maia, nadrukkelijk, maar toch stond ze op, pakte haar staf en schreeuwde;; "Diffindo!" Wijzend naar Seth's minion. Seth fronste toen de staart los liet en zuchtte, een andere staart groeide aan en het beest begon met zijn andere bek te ruziën wie de staart op at. Uiteindelijk won de onderste en zijn minion keek Maia weer aan en haalde langzaam uit met de stompe kant van de staart. Seth sprong van zijn minion af en trok aan twee zwarte slierten die tevoorschijn waren gekomen in zijn handen die verbonden zaten met het wezenl. Het wezen ging naar Seth toe die erop sprong en het wezen de rotsen op stuurde. "Etherion, geen verwondingen bij ahar begrepen! Of ik ruk je huid er weer af zoals de laatste keer," zei Seth. Het beest gromde maar gehoorzaamde en Cirkelde over de rotsen om Maia heen. "Hij heeft zeven ogen die beschermd worden, twee bekken, groot pantster op zijn bovenlichaam en staart groeit aan. Denk lager." zei Seth.

. "N'eh.. De poten?" Probeerde maia, nadat hij hints gaf. Weer richte ze haar op de salamander, "Diffendo!" Voorzichtig juichde Maia, "Is het nu ongevaarlijk?" Vroeg ze afwezig. Het had gewerkt Etherion zijn minion was op de grond gegaan. Seth zuchtte en keek naar Etherion, "zonder mijn hint was het haar misschien niet gelukt, in ieder geval. Je bent niet meer nodig aangezien ik twee sterkere probeer." zei Seth en maakte een vuist waarna de hagedis in steen veranderde en uit elkaar brokkelde.
"Moora, Salia, doe jullie best." zei Seth. Zijn linker arm vuurrood, zijn rechterarm helemaal blauw. De spieren spandde en hij mompelde tijdens het gebeuren, twee cirkels verschenen en daaruit ontstonden de wezens. Ze liepen eruit alsof ze daar al zaten. Beide zwart haar, gele en oranje ogen. Twee horens, een soort korte staart met een stekel aan het einde die in leek te schuiven, een klein harnas rond het lichaam en twee vleugels. Beide droegen ze en zweep met spijkers eraan. Seth schudde zijn hoofd "geen spijkers, gewoon .. handen en voeten. Geen wapens voor jullie twee." snoof Seth. Beide mompelden wat maar gooide verscheidene wapens weg die ze tevoorschijn haalden. "Bescherm jullie zelf en elkaar. Laat haar daar proberen door te breken." zei Seth. Salia en Moora keken naar Maia en maakte spottende geluiden. Seth schudde afkeurend zijn hoofd. Toen begonnen beide demonen te vliegen en snel te bewegen om zo nu en dan een plaag aanval te proberen.