Let's hunt. (voor iedereen die dit leest, antwoord aub!)

Neka lag in de zon te slapen, opgerold net als een kat zou slapen. Er ritselde iets en Neka werd wakker. Haar oren spitste zich en ze hield haar neus hoog in de lucht, ruikend naar wat er zojuist had geritseld. Ze rook een lekkere bosmuis en haar staart begon te kwispelen net zoals een kat deed als deze vijandig was, in dit geval vijandig naar een muis.
Neka transformeerde in een Oosterse, zwartpaarse kat. Sluipend ging ze haar neus achterna en klom in een paar seconden geruisloos in een boom. Sierlijk liep ze over een tak. Ja, daar was haar prooi, een heerlijk bosmuisje. Ze rook nog eens extra goed. Dit was zeker weten een echte bosmuis en geen shapeshifter. Neka ging in de aanvalshouding op het puntje van de tak zitten. Haar staart kwispelde zachtjes, zoals het altijd deed bij de jacht en haar kont wiebelde zachtjes heen en weer.
Ze sprong. Neka vloog geruisloos door de lucht en de muis had haar pas door toen hij merkte dat hij op een open plek stond, de zon scheen, en toch in de schaduw stond. Neka had de muis gelijk tussen der poten en beet het knaagdiertje meedogenloos zijn kop eraf. Hij was op slag dood. Ze zou hem niet in angst laten beven of de hoop geven dat hij genade zou kunnen krijgen, vond ze.
Haar zwartpaarse oren spitsten zich weer en haar staart kwispelde zachtjes heen en weer. Ze hoorde piepjes, vermoedelijk de kindertjes van het lieve bosmuisje. Het was dus een zij, en als de arme muisjes geen moeder meer hadden, zouden ze toch verhongeren, of opgegeten worden door de vader, en dat vond Neka genoeg reden om ook een einde aan het leven van de Von BosMuiskindertjes te maken. Ze legde Mamamuis even onder een bosje en sloop in de jachthouding richting de piepjes die de kleine muisjes produceerde.
Haar neus leidde haar naar een gat in de grond en Neka besloot de Mamamuis toch maar even op te halen en voor het hol neer te leggen. Een van de kleine muisjes kwam naar buiten en Neka sloot het muisje in haar klauwen. Ze beet zijn kop er af en met dezelfde truc lokte ze de rest van de muisjes naar buiten, die allemaal hetzelfde lot ondergingen. Ze pakte met haar bek de muizen bij hun staarten op en droeg ze mee naar de boom vlakbij het plekje waar ze nog voor dat ze wakker werd had liggen slapen. Ze klom omhoog en ging op de grootste tak zitten, die uitstekend uitzicht bood op het bos om haar heen. Ze legde de muizen neer en transformeerde terug in een mens. Ze begon de pootjes van de muizen eraf te rukken en gooide ze naar achter. Ze pakte een muisje bij de staart en liet hem als een haring in haar mond zakken. Ze beet het lichaampje van de staart af en legde de staart terug bij de dode muisjes. Ze vervolgde dit ritueel.
Toen ze alle muizen op had stond ze op het punt om de staartjes te pakken en weg te gaan, toen ze geritsel hoorde en haar kattenoren zich spitste.
"Wie is daar?", vroeg ze met de uitdrukking van een kat, emotieloos, terwijl ze naar de richting van het geluid keek. Ze rook shapeshifter.

(iemand antwoord aub!)

"Dat ik jou hier nog serieus toesteming voor geef, als ik niet zo'n honger had gehad was dit nooit gebeurd, weet dat wel." Klonk een snauw door het hoofd van de witte wolvin. "Vast ja, hé zijn wij niet het meest geweldige team, jij bent het zwakke mensje en ik ben je sterke wolf." De witte wolvin lachte bij de gedachte die ze terug dacht naar haar. Puur om gewoon haar mond te snoeren. Gestaagd liep ze door tot ze de verse geur van bloed rook. Bosmuis bloed, de wolvin verloor haar interesse. Opeens dreef er een nieuwe geur haar neusgaten binnen. Er zat een vleug poes door, dat lustte ze wel. Waarom zou het de wolvin boeien dat het een Shapeshifter was. Vlees was vlees. "Wie is daar?." Klonk het vanuit een boom. Ze keek omhoog, een meisje van Delaney's leeftijd zat, de witte wolf haar leeftijd dus. Maar deze zag er veel jonger en onvolwassen uit. Ze zou voor 13 kunnen doorgaan, maar voor de wolf haar sterke instincten niet. De wolvin ging zitten en gromde omhoog naar het meisje. "Kom toch uit die boom, als ik je al wil vermoorden doe ik dat zo, poes." De laatste woorden klonken honend en met een valse lach op de witte wolvin haar gezicht wachtte ze tot het meisje uit de boom zou komen. Haar lunch..

"Kom toch uit die boom, als ik je al wil vermoorden doe ik dat zo, poes.", zei een witte wolvin die uit het niets was verschenen, die Neka blijkbaar zag als lekkere snack. Neka keek de witte wolvin aan. "Doet je mens aan kannibalisme? Wat jammer joh, nouja, hebben zij en haar letterlijke zielsverwant tenminste wel iets gemeen.", zei Neka spottend tegen de wolvin. Ze had niks tegen het meisje, maar als ze haar wou opeten, dan hadden zei en haar 'alter ego' toch echt de verkeerde uitgekozen.
"Eigenlijk word ik liever niet opgegeten, maar ik heb nog wel wat muizenstaartjes voor je. Ik wou eigenlijk een vuurtje stoken en ze daar boven roosteren, maar als jij zo'n honger hebt.", glimlachte ze naar de wolvin, die nog steeds voor de boom zat om haar zodra ze uit de boom kwam als snack te verorberen.
"En zelfs al zou je me proberen te pakken, ik spring toch gewoon van boom naar boom en dan ben ik weer weg. En al zal je me dagen achterna zitten, ik vermaak me wel in de bomen, als ik hoog genoeg klim kan ik zelfs wat zon vangen.", vervolgde ze en ze keek neer op de witte wolvin terwijl ze transformeerde in de Zwartpaarse kat waar mee ze al van kittens af aan een band had.
"Neka is de naam. Wat is de jouwe?", mauwde ze rustig.

(veranderd, dus flikker die waarschuwing uit de topic aub, die is nogal irritant en hij vloekt bij me paarse letters :p)