Captured in the end (Vervolg)

Wat Kajira zag was een grote muur van bloederige palen. Het was oud bloed, bevestigde Kajira, aangezien het al een beetje donkerbruin was.
"Mijn naam is Jonathan ,maar je mag me John noemen. Zodra we binnen zijn spreek je niemand aan ,als er iets aan je gevraagd wordt antwoord je beleefd en je kijkt niemand recht aan. Begrepen?". zei de vampier en hij vertrok via een klein sluipweggetje met Kajira in zijn kielzog achter de muur. Ze keek om zich heen. De palen vormden een muur die een soort cirkel vormde, met alleen maar door gras ertussen. Hier en daar lagen soms wat dekens, maar waarom ze daar lagen wist ze niet. Ze gehoorzaamde Jonathan's waarschuwing en bleef stil en keek om oogcontact met wat andere mensen die er waren te vermijden, naar zijn rug.
"Waar gaan we naartoe, Jona-.. John?", zei Kajira terwijl ze probeerde haar stem vastbesloten te laten klinken. Ze kon het toch niet laten om haar blik los te maken van John en rond te kijken. Er liepen een aantal andere mensen rond, maar ze hadden dezelfde aura als John. Dan moeten zij dus ook vampiers zijn, bedacht Kajira zich. Dit was een vampierenkamp. Snel wendde ze haar blik van de vampieren af en keek weer naar John zijn rug. Maar een vrouwelijke vampier had haar opgemerkt.
"Wat doe je hier meisje, ben je verdwaald?", vroeg ze met een honingzoete stem en een modellenglimlach. Kajira corrigeerde zichzelf net op tijd door met haar ogen naar de grond gericht te antwoorden: "Ik.. ben een vriendin van John." Zonder dat ze het gemerkt had was ze blijven staan en was John al 10 meter verder op. "Het spijt me.. Ik moet gaan. Dag.", zei ze en nadat de vampier haar gedag had gezegd met haar nog steeds honingzoete stem, sprintte achter John aan. Die vampier had haar als prooi gezien. Was dat omdat ze nog maar net vampier was en nog de aura van een levende had? Ze wist het niet.
Opeens botste ze tegen John aan. Hij was gestopt met lopen.

(VINDY MAG ER NU OFFICIEEL INKOMEN)
(alleen Kajira, Jonathan en Vindy)

(srry maar deze powerplay is nodig D: jullie maken het me ook wel moeilijk)

Jonathan een jonge maar zeer sterke vampier was naar haar toe gekomen. Mimi knikte bij het horen van zijn verhaal. Hij had een meisje gevonden dat net vampier was geworden. Opeens liep het jonge meisje recht in de rug van Jonathan. Vyndi trok haar wenkbrauw op. "Dus jij bent de nieuweling? Kom hier." Vyndi pakte haar arm en trok haar licht en voorzichtig voor Jonathan. Onderzoekend keek Vyndi het meisje aan. Ze leek sterk. Vyndi keek recht in haar ogen maar ze wende af. Vyndi schudde haar hoofd. "Bij andere kun je je blik afwenden, maar je Queen kijk je recht aan begrepen." Vyndi's blik werd even zachter en ze opende voorzichtig het meisje haar mond. Haar hoektanden waren scherp. 'Nieuwe vampierstanden.' Dacht Vyndi met een glimlach. Daarna legde ze even haar hand op het hoofd van het meisje en ging even door het blonde haar. Daarna keek ze haar weer recht aan. "Volgens Jonathan heeft hij je dus niet gemaakt is dat zo?" Vyndi richtte haar blik op Jonathan. "We hebben zo veel mogelijk beschermers en zo snel mogelijk nodig. Ik zal later nog wel een ceremonie geven. Ze is er klaar voor om getraind te worden. Jonathan, je hebt nog niet eerder een leerling gehad, maar jij moet dit toch kunnen. Voor nu vertrouw ik jou haar training toe." Daarna richtte ze zich weer op het meisje en keek haar even zacht aan. "En wat is jouw naam dan wel kleine meid?"

Er stond een vreemde vrouwelijke vampier voor John. Ze was adembenemend mooi. Zij moest ook een vampier zijn, ging er door Kajira's hoofd.
"Dus jij bent de nieuweling? Kom hier." Blijkbaar had John zojuist verteld waar en in welke staat hij haar had gevonden. Kajira schaamde zich. Ze had iemand zomaar vermoord. De vampier trok haar aan haar arm zachtjes naar voren. Kajira voorkwam nog net onzichtbaar dat ze struikelde. Ze stond nu voor de vampier. Ze was inderdaad heel mooi, en ze zag er nog erg jong uit, zo rond de 18 schatte Kajira.
De vampier keek haar recht in de ogen en Kajira wendde, zoals John haar had verteld, ze af naar de grond.
"Bij andere kun je je blik afwenden, maar je Queen kijk je recht aan begrepen.", zei de vampier. Was dit de Koningin van de vampiers? Maar ze was zo jong! Maar vampiers zijn meestal ouder dan ze lijken, herinnerde Kajira zich. Tenminste, in verhalen, tot nu toe had ze nog nooit een echte vampier gezien, laat staan van hun bestaan afgeweten.
De Queen opende voorzichtig haar mond en bekeek blijkbaar haar hoektanden. Kajira onderdrukte de neiging om haar mond dicht te doen en naar achter te deinzen. De vampier glimlachtte en ging met haar hand door Kajira's haar. "Volgens Jonathan heeft hij je dus niet gemaakt, is dat zo?", zei de vampier, maar voor Kajira kon antwoorden zei de Queen tegen John: "We hebben zo veel mogelijk beschermers en zo snel mogelijk nodig. Ik zal later nog wel een ceremonie geven. Ze is er klaar voor om getraind te worden. Jonathan, je hebt nog niet eerder een leerling gehad, maar jij moet dit toch kunnen. Voor nu vertrouw ik jou haar training toe.". Kajira schrok. Beschermer? Training? Ceremonie? Wat was dit allemaal? Ze schrok op uit haar gedachten. De Queen vroeg iets.
"En wat is jouw naam dan wel kleine meid?", kwam er zacht uit haar mond vloeien. "Ka-Kajira, mevr- hoogheid", stamelde ze. "Ik ben gisteravond uit mijn weeshuis ontsnapt en ben gevlucht naar de kerk. En er was daar een vampier aan het bidden, en ik ging er naast zitten bidden, en, en." Ze haalde diep adem. "Toen vroeg hij of ik alleen op de wereld zei, en, en ik antwoordde ja, en, toen zei hij dat hij er voor zou zorgen dat ik niet meer alleen zou zijn, en, heeft mij toen gebeten.". Stamelend en haperend vertelde Kajira haar verhaal. "En toen heeft heeft John-.. ehm Jonatahn mij gevonden en mij naar U toe gebracht.". Ze richtte schuw haar hoofd op en keek de Queen schuw aan. "M-mag ik Uw naam vragen, Hoogheid?".

Ka-Kajira, mevr- hoogheid. Ik ben gisteravond uit mijn weeshuis ontsnapt en ben gevlucht naar de kerk. En er was daar een vampier aan het bidden, en ik ging er naast zitten bidden, en, en." Ze haalde diep adem. "Toen vroeg hij of ik alleen op de wereld zei, en, en ik antwoordde ja, en, toen zei hij dat hij er voor zou zorgen dat ik niet meer alleen zou zijn, en, heeft mij toen gebeten. En toen heeft heeft John-.. ehm Jonatahn mij gevonden en mij naar U toe gebracht. M-mag ik Uw naam vragen, Hoogheid?". Vyndi glimlachte even naar het schuwe meisje en zuchtte. "Mijn naam, jonge Kajira, is Vyndi." Even keek ze het meisje aan en zuchtte. "Je bent zeker een sterveling zeker? Anders had je de rangen wel gesnapt. Er streek een gladde glimlach over haar gezicht terwijl ze verder ging. "Jij zal voor de komende 6 jaar een leerling zijn. Je zal een mentor boven je krijgen, in jouw geval is dat dus Jonathan, na die zes jaar zal jij bekend staan als een Beschermer. Je zult vanaf nu vechten, leven, ademen en werken voor je ras. Begrepen?!" Daarna keek Vyndi haar recht in haar ogen aan. "Ik heb nog een laatste vraag voor jou.. Wil jij weten wie jou heeft gemaakt, en wil jij dat diegene gestraft word?"

"Mijn naam, jonge Kajira, is Vyndi. Je bent zeker een sterveling zeker? Anders had je de rangen wel gesnapt.", zei de Queen en ze glimlachtte even. "Jij zal voor de komende 6 jaar een leerling zijn. Je zal een mentor boven je krijgen, in jouw geval is dat dus Jonathan, na die zes jaar zal jij bekend staan als een Beschermer. Je zult vanaf nu vechten, leven, ademen en werken voor je ras. Begrepen?!". Kajira deinsde schuw achteruit van de het volume waarmee Vyndi haar laatste zin had gezegd.
"Ik heb nog een laatste vraag voor jou..", vervolgde de Vyndi."Wil jij weten wie jou heeft gemaakt, en wil jij dat diegene gestraft word?". Verbaas keek Kajira de vrouw aan. Zou degene die haar had gemaakt gestraft worden? Ze keek peinzend voor zich uit. Ze herinnerde zich de vampier, die haar voorzichtig had behandeld, om haar zo min mogelijk ijn te doen, die haar had vastgehouden zodat ze niet zo erg zou kronkelen, die bij haar was gebleven tot ze in slaap was gevallen. Ze zag alleen een persoon die meelij met haar had, die haar een cadeau had gegeven.
"Nee", zei ze. "Dat wil ik niet, geen van beiden wil ik. Hij heeft mij uit medelijden gemaakt en zonder hem zou ik nu allang terug gebracht zijn naar het weeshuis.". Kajira bloosde lichtjes en glimlachde flauw. "Ik ben hem dankbaar. Hij heeft mij zelfs een soort van, familie gegeven.". Ze keek de Queen aan. "Ik beloof dat ik hard zal werken!", zei Kajira, opeens vol energie, en ze boog. Ze draaide zich om naar John. "John, dank U voor dat U mijn leraar bent.", en ze boog nogmaals.