On my own..

Loriana stond zoals altijd vroeg op. Ze sliep in een twee persoonsbed. Ze woonde alleen, en dat was best raar voor een kind van 10. Ze kleedde zich aan in haar roze jurkje met daarover haar werkschort en rende naar beneden. Ze pakte de mand met kippenvoer en liep het erf op. Ze strooide alles netjes uit en de kippen begonnen gulzig te pikken. Ze keek liefdevol naar de etende kippen en maakte aanstalten om naar de koeien te gaan. Ze had een kleine boerderij met een heleboel kippen 5 koeien en een paard, en een grote kruidentuin waar, als ze niet moest werken of lessen had, werkte om alles zo netjes mogelijk te houden. Ze woonde in een huis met een rietendak en 3 kamers. Een slaapkamer, badkamer en een keuken en woonkamer en eetkamer ineen. Ze was vroeger opgestaan dan normaal, want de koeien waren nog niet helemaal wakker. Loriana besloot maar even te wachten, anders zouden de koeien misschien van slag raken. Ze liep weer uit de stal en wilde naar de keuken gaan om haar ontbijt te maken, dat meestal bestond uit een klein hompje brood met kaas en water, maar er kwam iemand aanlopen uit de lichte ochtendmist, dus vondt Loriana dat ze netjes moest wachten op de figuur en hem of haar netjes begroeten. Misschien was het haar zus sheila wel, de konining van de feeen. Loriana zag haar niet vaak, omdat ze het zelf druk had met de dieren en omdat ze de leerling was van de healer van de feeen. Enya leerde haar alles, en Loriana had door al haar motivatie en doorzettingsvermogen, en aangespoord door enya, zelf een kruidentuin gemaakt. De figuur kwam steeds dichterbij, hij of zij was erg slank. Misschien was het enya zelf wel, dan was ze wel heel vroeg.'Dag mevrouw.'Zei Loriana beleefd, hopend dat het een vrouw was, anders zou ze wel door de grond kunnen zakken.'U bent er vroeg bij, kan ik u ergens van dienst zijn?'

Al vroeg opende de jonge queen haar ogen en kleedde zich aan. Haar smetteloze jurk viel perfect om haar slanke lijfje. Haar vleugels waren misschien wel net zo teer als haar kleine lijfje, ze was een krachtige krijger. Ze deed haar best voor haar volk, en behandelde iedereen als haar gelijke. Haar lange haar maakte haar jonge gezichtje nog jonger en perfecter.Even toverde ze een stralende glimlach op haar gezicht tevoorschijn en liep toen langzaam richting de uitgang. Ze knikte naar de wachters toen ze de deuren voor haar opendeden en langzaam liep ze naar buiten en keek eens goed rond. Vandaag zou ze weer eens op bezoek gaan bij haar jongere zusje. Een glimlach ontstond opnieuw op haar gezicht zodra ze aan haar zusje dacht. Ze was heel trots op haar jonge zusje, ze was nu leerling healer en ze zou een grootse toekomst hebben. Even floog ze gewoon een heel klein stukje, dat zag er wel eens eleganter uit dan dat ze liep. Hoewel haar passen alleen al heel elegant waren maakte het vliegen haar nog eleganter. Langzaam, door de ochtendmist naderde ze het huisje van haar zusje. Haar zusje mocht dan nog wel jong zijn, ze leefde op zichzelf. In de verte zag ze haar zusje alweer, ze was al aan het werk. Ze zou er minder tijd voor krijgen. Het was duidelijk dat aar zusje haar al gezien had, want ze bleef staan en keek haar richting in. ''Dag mevrouw,'' zei haar zusje beleefd en onmiddelijk toverde Sheila haar stralende glimlach weer tvoorschijn. ''U bent er vroeg bij, kan ik u ergens van dienst zijn?'' Vervolgde haar zusje en toen stapte ze door tot ze voor haar neus stond. ''Goedenmorgen Loriana,'' sprak ze met een zoete en lieve toon. ''Ik kwam gewoon even op bezoek hoor,'' ze grinnikte en omhelste haar zusje gewoon.

De vrouw begon te glimlachen en Loriana fronstte even haar voorhoofd. Die glimlach kende ze ergens van.''Goedenmorgen Loriana,'' sprak de vrouw met een zoete en lieve toon. ''Ik kwam gewoon even op bezoek hoor,'' ze grinnikte en omhelste haar, ze was even stomverbaasd. De geur van de vrouw leek ze ook te herkennen. Loriana keek de vrouw weer eventjes fronsend aan, en toen begreep ze pas dat het eigenlijk haar oudere zus Sheila was! Ze glimlachtte verlegen en frunnikte even aan haar haren.''Sheila, ik wist niet dat jij het was, o..wat stom van me...Wat doe je hier eigenlijk zo vroeg?'' Ze keek haar zus aan, en de ogen van Loriana twinkelden. Ze keek haar zus even onderzoekend aan. Ze was vreselijk jong, en Loriana was nog jonger, maar dat deed er niet toe.''Wil je misschien een kop thee?''

Loriana scheen niet helemaal te begrijpen wie ze was, en stilletjes grinnikte sheila toch wel even. Pas nadat ze haar omhelst had scheen het tot haar door te dringen en Sheila grijnsde breed. ''Sheila, ik wist niet dat jij het was, o..wat stom van me...Wat doe je hier eigenlijk zo vroeg?'' Loriana keek haar aan met twinkelende ogen en sheila grijnsde gewoon. ''Mag ik niet zomaar, tijdens mijn ochtendwandeling, mijn lieve kleine zusje bezoeken?'' Vroeg ze met een grijns. Ze merkte de onderzoekendde blik van haar zusje op maar zei niks. Voorheen waren er vele die haar zo bekeken, ze was ten slottn een van de jongste Queens in de geschiedenis en dat wist ze maar dondersgoed. Dat was ook wel de reden waarom ze zo extra haar best deed voor haar eigen volk. Maar haar zusje was ook jong, maar die was nog leerling, een leerling met een grootse toekomst. ''Wil je misschien een kop thee?'' Vroeg Loriana toe en Sheila knikte. ''Ik denk niet dat ik dat aanbod aan me voorbij laat gaan.'' Sprak ze lachend en keek haar zusje aan. ''Vind je ook niet'' Vroeg ze toen aan haar zusje en glimlachte vriendelijk.