Nobody can heal me

Isa rende met tranen in haar ogen het elfen kamp uit. Ze was nu geen elf meer! Hunter had haar hart gebroken. Hij kon naar de hell gaan van haar. Zolang hij maar niet meer op deze wereld was. Met haar klauwen klom ze in een boom. Ze zocht een dikken tak uit en drukte haar hoofd in haar schoot. Ze huilde heel erg. Ze had een moeilijk leven gehad en net nu ze gelukkig was werd haar hart gebroken. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Zal ik zelfmoord plegen? Dacht ze huilend.

Seth was langs gelopen en hoorde gesnik, even wat dingen halen die hij nodig had voor een ritueel. Hij hief zijn hand en Selene stopte die Mariah in haar armen droeg. Selene haar rode ogen glinsterden even, "Wat is er Seth?" vroeg ze. Seth zweeg en liep naar de boom, "Hallo?" vroeg hij maar toen zag hij al een vrouw zitten. "Weet je, als je wilt springen moet je iets hoger anders breek je alleen wat botten." zei Seth. Selene zuchtte die Mariah in haar armen had, vredig lag ze te slapen aangezien ze een tijdje geleden had gedronken en in slaap was gevallen tijdens het lopen. Seth glimlachte "Laat maar..... wat doe je daar en waarom zit je te huilen?" vroeg Seth en hij voelde Selene's ene vrije hand op zijn schouder. "Is er iets gebeurt dat je heeft gekwetst of pijn gedaan?" vroeg Selene. Seth vroeg telepatisch 'Moederinstinct?' en Selene knikte toen ze even naar hem keek. Seth zuchtte en keek weer naar het meisje in de boom.

Isa lag daar nog steeds te snikken. "Laat maar..... wat doe je daar en waarom zit je te huilen?" Isa keek even naar beneden. Ze zag een man staan en een vrouw. "Is er iets gebeurt dat je heeft gekwetst of pijn gedaan?" Isa zei met een trillerige stem: "Ik was een elf. Maar Hunter brak mijn hart. Nu zit ik hiet en ga waarschijnlijk zelfmoord plegen!" Bij de laatste woorden moest ze weer huilen. Ze was nog maar jong. Pas 13! En nu was haar leven al een hel.

"Ik was een elf. Maar Hunter brak mijn hart. Nu zit ik hiet en ga waarschijnlijk zelfmoord plegen!" zei de gedaante. Selene keek Seth aan en hij zuchtte, "Hunter is een lafaard. Laat hem, hij ging janken toen ik een vogel had gedood. Kom naar beneden voor je zo dom doet om te springen. Dan doe je jezelf enkel pijn deze boom is niet eens groot genoeg.... ik geef je dus de keuze.... Kom beneden en stop met dat zielige medelijden om jezelf en blijf leven of spring en vermink jezelf voor het leven." zei Seth. Hij hief zijn arm indien ze toch zou springen zou hij haar met zijn magie opvangen. Selene knikte, "Meisje kom alsjeblieft naar beneden. Een gebroken hart kan helen, een gebroken leven niet. Denk na lieverd voordat je zoiets denkt of doet," zei Selene vriendelijk.

"Hunter is een lafaard. Laat hem, hij ging janken toen ik een vogel had gedood. Kom naar beneden voor je zo dom doet om te springen. Dan doe je jezelf enkel pijn deze boom is niet eens groot genoeg.... ik geef je dus de keuze.... Kom beneden en stop met dat zielige medelijden om jezelf en blijf leven of spring en vermink jezelf voor het leven." Isa keek weg van de man. "Meisje kom alsjeblieft naar beneden. Een gebroken hart kan helen, een gebroken leven niet. Denk na lieverd voordat je zoiets denkt of doet," Zei de vrouw. Isa keek haar even aan en sprong toen de boom uit. Maar wel op een manier waarin ze niet verminkt raakte. "Oke, maar wat willen jullie dan van me?" Miauwde ze.

"Oke, maar wat willen jullie dan van me?" Miauwde het meisje. Seth keek haar aan, "Wij willen enkel dat je geen zelfmoord moet plegen aangezien dat niet helpt. Dus je bent een elf, hunter is toch veels te oud voor je," zei Seth en keek het meisje aan. "Setherian, tovenaarskoning. Dit zijn Selene, mijn summon en Mariah... mijn dochtertje." zei Seth en keek naar de elf. ".... Als je je groep verlaat.... dan heb je niet lang meer in je eentje.. De vampiers grijpen je.... Ik heb een bloedhekel aan hun en kan dat niet laten gebeuren. Ik geef je daarom een eenmalig aanbod. Als elf, heb je lichte toverkracht, komt met ons mee, blijf bij de tovenaars en leef een gelukkig leven. Daarbij heb je een thuis, tijd, een soort grote familie om op te steunen en het beste je blijft leven en kan opgroeien. Je zal beschermt worden, wat zeg je ervan?" vroeg Seth en stak kalm maar beslist vriendelijk zijn hand uit terwijl Selene naast hem kwam staan en glimlachte met Mariah in haar armen. "Kom mee," zei Selene vriendelijk.

Wij willen enkel dat je geen zelfmoord moet plegen aangezien dat niet helpt. Dus je bent een elf, hunter is toch veels te oud voor je," zei Seth en keek het meisje aan. "Setherian, tovenaarskoning. Dit zijn Selene, mijn summon en Mariah... mijn dochtertje." zei Seth en keek naar de elf. ".... Als je je groep verlaat.... dan heb je niet lang meer in je eentje.. De vampiers grijpen je.... Ik heb een bloedhekel aan hun en kan dat niet laten gebeuren. Ik geef je daarom een eenmalig aanbod. Als elf, heb je lichte toverkracht, komt met ons mee, blijf bij de tovenaars en leef een gelukkig leven. Daarbij heb je een thuis, tijd, een soort grote familie om op te steunen en het beste je blijft leven en kan opgroeien. Je zal beschermt worden, wat zeg je ervan?" "Echt?" Miauwde ze. Toen volgde ze de king en de summon. "Wacht! Ik vergeet iets!" Riep ze en ze ging naar de boom. Toen sprongen er een klein wit vosje en een rood vosje in haar armen. "Mogen Snow en Flame ook mee?" Vroeg ze en drukte de baby vosjes stevig tegen zich aan. "Ze zijn mijn beste vrienden!"

"Wacht! Ik vergeet iets!" Riep een stem een Mariah deed voorzichtig haar oogjes open. Ze drukte zich even tegen haar moeder aan en keek daarna naar het meisje dat uit een boom kwam springen met twee rare diertjes. "Mogen Snow en Flame ook mee? Ze zijn mijn beste vrienden!" Ze zagen er zo lief uit dat Mariah spontaan begon te kirren en wou naar ze toe. Toen bedacht ze zich wat ze met het vogeltje had gedaan en steek har hand uit naar het witte beesje. 'Kom.' Riep ze in gedachten en zag het diertje naar haar toe komen. Selene hielt haar laag bij de grond en het diertje sprong in haar handjes. Mariah knuffelde het vrolijk en kirde terwijl ze het aaide. Daarna keek ze met glimmende oogjes in die van het kleine diertje.

Echt?" Miauwde ze. "Wacht! Ik vergeet iets!" Riep ze en ze ging naar de boom. Toen sprongen er een klein wit vosje en een rood vosje in haar armen. "Mogen Snow en Flame ook mee?" Vroeg ze en drukte de baby vosjes stevig tegen zich aan. "Ze zijn mijn beste vrienden!" zei het meisje. Het volgende moment werd Mariah wakker en Selene zette haar tegen de grond waarna een van de vosjes op haar afsprong. ".. ja, ze mogen mee. Ik wou al geen nee zeggen maar nu durf ik het helemaal niet omdat Mariah ze zo leuk vind. Alleen ik wil wel je naam weten." zei Seth. Selene tilde voorzichtig Mariah en het vosje in haar handen op en glimlachte, "Eey lieverd, lekker geslapen?" vroeg Selene en gaf Mariah een kus op ahar voorhoofd. Seth glimlachte en wachtte op het elfen meisje voordat ze verdergingen.

".. ja, ze mogen mee. Ik wou al geen nee zeggen maar nu durf ik het helemaal niet omdat Mariah ze zo leuk vind. Alleen ik wil wel je naam weten." Zei haar vader. Haar moeder tilde voorzichtig Mariah en het diertje in haar handen op en glimlachte, "Eey lieverd, lekker geslapen?" vroeg ze en gaf Mariah een kus op haar voorhoofd. Mariah legde even haar handje op haar moeder's wang en aaide daarna het pluizige diertje weer. Ze had een grote glimlach op haar gezicht en kirde even. Daarna keek ze naar haar vader met Grote oogjes terwijl ze het diertje bleef knuffelen. Zou hij weten dat zij hem had geroepen? Ze glimlachte haar brede glimlach en kietelde met haar kleine handjes onder het diertje zijn nekje. Daarna keek ze met glimlachend naar het meisje en stak even haar handje uit.