Like I can trust trust anyone but myself..

Eindelijk kwam ze aan in het diepe bos. Ze was recht langs de rotsen gerend van de tovenaars en de bebloede spijlen van de Vampiers. Het deed haar niets meer. Helemaal niets. Al wat ze nu voelde was pijn. Ze smeekte bad en hoopte dat de echte Delaney, de menselijke Delaney terug zou komen. Maar ze voelde niets. Seth, Setherian, Ze had hem moeten doden toen ze de kans kreeg. Ze had alles moeten doden. Doden Doden Doden, dat was waar zij voor gemaakt was. "DELANEY KOM TERUG." Schreeuwde ze in zichzelf in haar hoofd en stootte een afschuwelijk verdrietig gehuil uit. Vol van pijn en woedde. Daarna liet ze zichzelf door haar poten zakken en sloot haar ogen. Ze viel in een angstige slaap.

Voorzichtig zette ze haar grote bebloede klauwen in de sneeuw. Van wie was het bloed? Zoekend keek de wolf rond. Maar al wat ze zag was haar menselijke lichaam. Blij de echte Delaney te zien sprong de wolf er op af. Maar plots zag ze dat er iets mis was. Er lag bloed rond het lichaam. Bloed dat hetzelfde rook als het bloed dat op haar poten zat. "Delaney nee! Jammerde ze zachtjes. Plots werd haar nekvel vastgegrepen. Angstig keek ze om en zag het gezicht van een summon die ze leerde kennen. "Selene! Laat me los!" Gromde ze angstig. Ze deed de moeite niet eens meer het in haar hoofd te zeggen. De summon lachte alleen en de wolf voelde een scherpe pijn in haar buik. Ze werd onderuit getrapt door iemand. Ze lande op de grond, haar ogen staarde in die van het levenloze lichaam van de menselijke Delaney. Ze jankte even van pijn, maar gromde toen ze zag wie haar geschopt had. De gedaante stapte naar voren. "Setherian waarom? Blafte ze bijna. Hij staarde haar grijnzend aan en deed zijn mond open om te antwoorden. Maar uit zijn mond kwam een stem die niet van hem leek te komen. "Klein wolfje, het lichaam van haar meesteres overgenomen, klaar om een eigen leven te leiden. Is dit wat je wou? Of wil je me terug." Delaney' stem klonk zacht en zo vertrouwd. Al de ruzies die ze hadden gehad. De pijn die de wolf Delaney had gegeven. Kreeg ze nu terug. "Delaney, alsjeblieft, ik had niet gedacht dat dit moest, maar ik heb je nodig. Alsjeblieft kom terug." Jankte ze zachtjes. Delaney lachte en opnieuw voelde ze een trap in haar maag. Woest jankte de wolf.

Het meisje schoot omhoog met een krijs. Een verukte jank klonk mee in haar hoofd. "Delaney, ben je dat echt? Je bent terug gekomen!" Klonk de stem van de wolvin in haar hoofd. "Ja ik ben terug hoezo!" Snauwde Delaney hardop. Ze kon zich levendig de duister herrineren. ZE had door de wolvin haar ogen kunnen kijken, maar niets kunnen doen. "Alsjeblieft Delaney het spijt me, we kunnen samen werken als een echt team, ik had me vergist. Vergeef me." Sprak de stem weer en Delaney bleef verbijsterd op de grond zitten. Tot ze plots een hand op haar schouder voelde.

(only seth)

"Ja ik ben terug hoezo!" Snauwde een vrouw uit het niets. Seth was erlangs gelopen en liep nu een stukje terug. Hij legde zijn hand op haar schouder, "pardon? er is hier niemand... gaat het wel?" vroeg Seth kalm aan de vrouw die daar zat.. alleen het bleek een meisje. "Het is niet verstandig om hier te pitten.... vooral niet op dit moment van de dag." zuchtte Seth en hij keek om zich heen. Hij zuchtte nogmaals en ging voor het meisje staan en stak zijn hand uit om haar overeind te helpen. Hij keek het meisje aan en dacht even na.... iets... iets in haar ogen.... kwam bekend voor. "Ken ik jou nie... laat maar.." zei Seth en trok het meisje omhoog terwijl hij zich omdraaide en rond keek op zoek naar Delaney. "Waar is dat beest naartoe... voeding, verzorging, veiligheid, genezing en dan rent ze weg zonder enige vorm van afscheid of teken." zei Seth hardop tegen zichzelf en hoorde een antwoord 'Heer, het blijft een wild dier, ze rent vrij.' klonk de stem van Selene in zijn hoofd. Seth zuchtte weer en keek het meisje aan.

"pardon? er is hier niemand... gaat het wel? Het is niet verstandig om hier te pitten.... vooral niet op dit moment van de dag." zuchtte Seth en hij keek om zich heen. Hij zuchtte nogmaals en ging voor het meisje staan en stak zijn hand uit om haar overeind te helpen. Hij keek het meisje aan en dacht even na.... iets... iets in haar ogen.... kwam bekend voor. "Ken ik jou nie... laat maar.." zei Seth en trok Delaney omhoog terwijl hij zich omdraaide en rond keek op zoek naar iets. "Waar is dat beest naartoe... voeding, verzorging, veiligheid, genezing en dan rent ze weg zonder enige vorm van afscheid of teken." zei de man hardop tegen zichzelf leek het en keek daarna Delaney weer aan. In haar hoofd hoorde ze een felle grom die ze niet begreep. "Wat is er." Fluisterde ze zacht en keek de man aan. "Had hij het over jou?" Fluisterde ze nog zachter en de wolf in haar gromde. Het klonk instemmend en angstig deed Delaney een stap naar achteren. "Wie bent U!" Riep ze angstig. "En waarom bedreigd u mij met uw woorden!" De woorden waren vel maar haar ogen stonden angstig, te laat besefte ze dat ze te veel had gezegd. Woedend beet ze op haar lip en wachtte op zijn reactie.

"Wat is er." Fluisterde ze zacht en keek de man aan. "Had hij het over jou?" Fluisterde ze nog zachter. Het klonk instemmend en angstig deed Delaney een stap naar achteren. "Wie bent U!" Riep ze angstig. "En waarom bedreigd u mij met uw woorden!" Seth keek het meisje aan. "Waar slaat dit op..... meisje.... ben je wel honderd procent! Ik heb het over een wolvin! Ik ben Setherian Fel'dan. De tovenaarskoning." snoof Seth. Hij keek het meisje aan, "Ik vond een wolvin hier een tijd geleden, half dood... nee stervende, ik heb haar genezen van de ergste wonden, meegenomen, gevoerd, beschermd en ze is weggerend in het niets. Voordat ik haar laat gaan wou ik zien of ze gezond is maar ze was gewoon weggerend. Bemoei je je er niet mee meisje!" riep Seth. Selene verscheen naast hem en keek hem aan, "Heer.... dit is Delaney. Haar ogen, zijn identiek, haar stem en gedachten flitsen even snel en regelmatig. Ze... is geen mens en geen wolvin." zei Selene en wees naar het meisje. Seth keek het meisje aan, "Wat.... ben jij?" vroeg Seth. Selene snoof, "Delaney, als dat je menselijke naam ook is, wij doen je geen pijn... geen schade nog ruzie." zei Selene waarschuwend

"Waar slaat dit op..... meisje.... ben je wel honderd procent! Ik heb het over een wolvin! Ik ben Setherian Fel'dan. De tovenaarskoning. Ik vond een wolvin hier een tijd geleden, half dood... nee stervende, ik heb haar genezen van de ergste wonden, meegenomen, gevoerd, beschermd en ze is weggerend in het niets. Voordat ik haar laat gaan wou ik zien of ze gezond is maar ze was gewoon weggerend. Bemoei je je er niet mee meisje!" riep Seth. Een vrouw verscheen naast hem en keek hem aan, de wolf jankte in Delaney's hoofd. "Heer.... dit is Delaney. Haar ogen, zijn identiek, haar stem en gedachten flitsen even snel en regelmatig. Ze... is geen mens en geen wolvin." zei ze en wees naar Delaney. Setherian keek het haar aan, "Wat.... ben jij?" vroeg Seth. De vrouw snoof, "Delaney, als dat je menselijke naam ook is, wij doen je geen pijn... geen schade nog ruzie." zei ze. Delaney herkende hun licht. Maar ze deed nog een stap achteruit om daarna vel op de tovenaar zijn vraag in te gaan. "Mijn naam is Delaney, mijn moeder stierf tijdens mijn geboorte, ik heb me een weg uit haar baarmoeder geklauwd! Mijn vader vermoorde ik toen ik 6 was. Ik heb geen achternaam zoals jij. Ik ben een banneling. Een shapeshifter. En ik weet niet wat mijn wolf je hebt verteld maar voor mij ben jij een vijand!" Riep ze tegen Seth en keek daarna naar de vrouw. "Ik weet niet wat mijn wolf zijn voor jou voelt maar het klopt niet, wat ben jij!" Ze deed nog een stap naar achteren en keek ze bijde aan.

"Mijn naam is Delaney, mijn moeder stierf tijdens mijn geboorte, ik heb me een weg uit haar baarmoeder geklauwd! Mijn vader vermoorde ik toen ik 6 was. Ik heb geen achternaam zoals jij. Ik ben een banneling. Een shapeshifter. En ik weet niet wat mijn wolf je hebt verteld maar voor mij ben jij een vijand!" Riep ze tegen Seth en keek daarna naar de vrouw. "Ik weet niet wat mijn wolf zijn voor jou voelt maar het klopt niet, wat ben jij!" Ze deed nog een stap naar achteren en keek hun beide aan.
Seth gromde, "Jij.. hebt niet het recht zo te praten nadat ik je leven heb gered! ik vond je leuker als wolvin. Trouwens dat je mij wilt beledigen. oke... alleen Selene is geen wat. Ze is een zij. Ze is een ziel! een organisme! Nog levend door mijn kracht, ze is een vriendin, bondgenoot en als een zus. Ze is de verzorgster van haar die ik lief heb en Jij spreekt niet met die smerige vlooienbek van je ooit met een WAT tegen haar. BEGREPEN SMERIG VLOOIENBAAL!" brulde Seth. Seth'z onderarm scheurde vrijwillig open en maakte een snee, uit de snee schoot een lemmet van bloed. "Delaney.... als wolvin had je respect, was je nog waardig... alleen nu ben je net een zielig hoopje verrot vlees. Noem mijn summons... mijn beschermelingen en beschermers nooit een WAT... want dan zal ik je laten voelen.... wat ik met beesten doe." Gromde Seth met een zware stem. Seth hief zijn andere hand die zwart opgloeide, "BurningPhoenixwrath of the." toen legde Selene haar arm op Seth's hand en duwde die naar beneden. "Seth, doe dat niet... geen bloed... niet nu. Delaney weet niets van wat er is gebeurd.... laat haar nadenken op zijn minst." zei Selene. Ze keek naar Seth met haar rode ogen en Seth zuchtte. "Delaney, herrinner je niet wat er is gebeurd? De beer? het steenbokje dat ik voor je had gehaald?" vroeg Selene

Jij.. hebt niet het recht zo te praten nadat ik je leven heb gered! ik vond je leuker als wolvin. Trouwens dat je mij wilt beledigen. oke... alleen Selene is geen wat. Ze is een zij. Ze is een ziel! een organisme! Nog levend door mijn kracht, ze is een vriendin, bondgenoot en als een zus. Ze is de verzorgster van haar die ik lief heb en Jij spreekt niet met die smerige vlooienbek van je ooit met een WAT tegen haar. BEGREPEN SMERIG VLOOIENBAAL!" brulde Seth. Seth'z onderarm scheurde vrijwillig open en maakte een snee, uit de snee schoot een lemmet van bloed. "Delaney.... als wolvin had je respect, was je nog waardig... alleen nu ben je net een zielig hoopje verrot vlees. Noem mijn summons... mijn beschermelingen en beschermers nooit een WAT... want dan zal ik je laten voelen.... wat ik met beesten doe." Seth hief zijn andere hand die zwart opgloeide, "BurningPhoenixwrath of the." toen legde de vrouw haar arm op Seth's hand en duwde die naar beneden. "Seth, doe dat niet... geen bloed... niet nu. Delaney weet niets van wat er is gebeurd.... laat haar nadenken op zijn minst. Delaney, herrinner je niet wat er is gebeurd? De beer? het steenbokje dat ik voor je had gehaald?" vroeg ze en voor het eerst voelde Delaney twijfel. Ze keek met lege ogen naar de vrouw en schudde haar hoofd. "Ik was.. weg, ik was dood.... Ik weet het niet..." Fluisterde ze en liet zich omlaag zakken. Ze voelde het gewoonlijke vuur in haar borst oplaaien. Het was de wolvin. Voor een keer liet Delaney het zo toe dat haar lichaam werd overgenomen. Ze boog zich naar voren en binnen enkele seconden stond de grote witte wolvin voor Seth en de vrouw. Even schudde ze haar vacht op en keek daarna de twee aan. "Het spijt me.." Klonk haar rasperige stem in de grom door. Beschaamd liet ze haar ogen over de grond dwalen. "Straf de mensen Delaney niet voor fouten van mij... Ik heb haar lichaam toen ik de kans had, de beer.. volledig over genomen. haar weggeduwd... Haar vermoord met mijn geest... Ik heb haar terug gevonden. " De wolvin schudde haar hoofd na de laatste woorden en jankte onwillekeurig.

"Ik was.. weg, ik was dood.... Ik weet het niet..." Fluisterde ze en liet zich omlaag zakken. Voor een keer liet Delaney het zo toe dat haar lichaam werd overgenomen. Ze boog zich naar voren en binnen enkele seconden stond de grote witte wolvin voor Seth en de vrouw. Even schudde ze haar vacht op en keek daarna de twee aan. "Het spijt me.." Klonk haar rasperige stem in de grom door. Beschaamd liet ze haar ogen over de grond dwalen. "Straf de mensen Delaney niet voor fouten van mij... Ik heb haar lichaam toen ik de kans had, de beer.. volledig over genomen. haar weggeduwd... Haar vermoord met mijn geest... Ik heb haar terug gevonden. " De wolvin schudde haar hoofd na de laatste woorden en jankte onwillekeurig. Seth snoof, Het bloed lemmet trok zich pijnlijk terug in Seth's arm en hij dichtte de wond onhandig. Selene liep naar de wolvin toe en glimlachte, "Delaney, ik zal je zien als een kennis... een roofster, behouden jacht verder..." zei Selene glimlachend en sloeg een arm om de nek van de wolvin. Seth snoof en keek Delaney aan, "zo.... ben je veel beter.... alleen ik neem aan een slechte start. In ieder geval, veel geluk verder. Ik zie al dat je beter bent." zei Seth. Hij keek even naar Delaney, kwam toen wat dichterbij en zuchtte. "Nu ik... weet... dat je ook deels men was... voel ik me best een idioot... bedantk voor het vertellen." zei Seth sarcastisch maar moest toen lachen.

Seth snoof, Het bloed lemmet trok zich pijnlijk terug in Seth's arm en hij dichtte de wond onhandig. Selene liep naar de wolvin toe en glimlachte, "Delaney, ik zal je zien als een kennis... een roofster, behouden jacht verder..." zei Selene glimlachend en sloeg een arm om de nek van de wolvin. De wolf drukte haar neus tegen Selene's wang en keek daarna Seth aan. Seth snoof en keek terug, "zo.... ben je veel beter.... alleen ik neem aan een slechte start. In ieder geval, veel geluk verder. Ik zie al dat je beter bent. Nu ik... weet... dat je ook deels men was... voel ik me best een idioot... bedankt voor het vertellen." zei Seth sarcastisch maar moest toen lachen. Delaney sprong uit Selene' armen en legde haar grote kop tegen zijn boven been. "In gedachte zal ik bij je rennen mijn vriend, als ik jou zo nog mag beschouwen.| Fluisterde ze en maakte een raar geluid wat voor katten spinnen zou zijn. "Jij hebt me nieuw inzicht in leven getoond. Het word tijd dat ik en Delaney onze verschillen opheffen en samen kunnen jagen als een. Maar Seth. Kan ik nog eens terug komen." Haar hemelsblauwe ogen staarde diep in de zijne terwijl ze wachtte op zijn antwoord.

"In gedachte zal ik bij je rennen mijn vriend, als ik jou zo nog mag beschouwen.| Fluisterde ze en maakte een raar geluid wat voor katten spinnen zou zijn. "Jij hebt me nieuw inzicht in leven getoond. Het word tijd dat ik en Delaney onze verschillen opheffen en samen kunnen jagen als een. Maar Seth. Kan ik nog eens terug komen." vroeg Delaney en keek hem aan. Seth knikte, "je mag me zien als een vriend. Je mag terugkomen alleen er komt een zwarte tijd aan volgens mijn gevoel en de zwarte tijd zal duisternis voortbrengen dat niet geschrikt is. Maar je bent welkom Delaney," zei Seth en legde zijn hand op haar kop en legde zijn hoofd toen tegen haar nek aan. "Moge je nog lang jagen en moge we beide in de dood nog triomferen als die ons opeist." zei Seth. Selene liep naar hem toe en glimlachte. "We zien je ooit nog wel eens." zei Seth. Hij kwam overeind en liep samen met Selene zijwaarts weg terwijl hij even knikte als afscheid. Toen waren ze uit het zicht en liepen richting hun huisje.