Are you that kind of Shapeshifter what I am?

Liam liep rustig door het Niemandsland. Hij had weer eens wat mensen weg gejaagd. Ze wouden hun voedsel af schieten. Daar had hij mooi een stokje voor gestoken. Hij was veranderd en had ze wat aangevallen. Daarna waren ze verdwenen. Al sinds hij was vertrokken had hij nog niet echt voldoende gegeten. Liam keek moeilijk naar het hert in de buurt, maar stormde er daarna ook op af en viel het aan. Hij had enorm veel honger gekregen van al dat rennen door de bossen. Ruig trok hij het stukken vlees van het hert af en at het gulzig op. Dit smaakte hem juist zo lekker.

Liam was rustig in menselijke vorm aan het rondlopen. Hij was verder getrokken, aangezien hij het gevoel had dat de mensen weer terug zouden komen met meer versterking. Zuchtend liep hij rond, zoekend naar iets levends. Maar hij kon niet veel vinden. 'Zouden er hier meerdere shapeshifters leven?' Bedacht hij zich, maar het antwoord zou hij toch niet te komen weten.
De shapeshifter veranderde zich weer naar wolf en begon te rennen. Hij vond dat hij in deze vorm zich wat veiliger voelde. Ook was hij wat groter dan een normale wolf zou zijn. Maar dat hadden alle shapeshifter wolven toch? Tenminste tot nu toe was hij alleen nog maar Riddel tegen gekomen. Zij was een draak. Snel liep hij zigzaggend tussen de bomen door. Iets in de verte hoorde hij iets, wat hem liet stoppen. Liam spitste zijn oren en luisterde aandachtig naar het geluid. Was dat nog een shapeshifter? Maar hij kon het niet bedenken.

[Only Delaney]

Opnieuw schold ze in zichzelf als vanouds. Maar tegenwoordig lachte ze er bij. Ze had een betere band gekregen met de wolf in haar. Er klonk geritsel achter een aantal struiken en met een simpele sprong greep ze een zijtak vast van een boom. Met een simpele salto lande ze voor de neus van een jonge. Haar witte haar viel perfect terug en er speelde een glimlach over Delaney's gezicht. "En wat hebben we hier? Sterfeling of Tovenaar. Nee toch duidelijk Shapeshifter. Wel hallo dan." Haar ogen glinsterde gevaarlijk terwijl ze een stap achteruit deed om de gedaante te aanschouwen.

Liam keek op, hij was mensen gedaante. 'Ja, Ik ben Liam. En jij bent?' Terughoudend keek Liam naar het meisje. Rustig bekeek hij eens het meisje en keek daarna gewoon. 'I'm actually a werewolf!' Hij keek haar eens afwachtend aan. De jongen keek eens om en liep naar een grote steen die in de buurt stond. Daarop ging hij zitten. Liam keek eens naar zichzelf. Hij had een getint kleurtje, chocoladebruine ogen en zwart haar. Perfect vond hij zelf altijd. In wolven gedaante was hij bruin, zijn ogen hadden dezelfde kleur als die in mensen vorm. Hij keek eens op naar het meisje en wachtte nog steeds af op een antwoord, die hij nu nog niet had gekregen. Of hij had hem zoals gewoonlijk niet gehoord.
Plots speelde een liedje af in zijn hoofd, die hij pas geleden nog had geluisterd, vlak voor hij weg ging van huis. "No one gonna tell you to freaky like me, freaky like me, freaky like
Freaky like me, Freaky like me, Freaky like me-me-me, No-oone" Hij grinnikte eens en keek weer eens naar het meisje. Wat zou ze als antwoord hebben? Liam wist het niet. Gedachten lezen kon hij jammer genoeg niet, nja enkel wanneer hij wolf was, maar als hij mens was kon hij dat niet. Het was best handig geweest, moest er iets zijn als er bijvoorbeeld een vijand aan kwam. Nu veranderde hij gewoon wanneer een vijand te dicht in de buurt kwam.

[Flut-stukje]

'Ja, Ik ben Liam. En jij bent? I'm actually a werewolf!' De jongen keek eens om en liep naar een grote steen die in de buurt stond. Daarop ging hij zitten. Hij had een getint kleurtje, chocoladebruine ogen en zwart haar. "No one gonna tell you to freaky like me, freaky like me, freaky like. Freaky like me, Freaky like me, Freaky like me-me-me, No-oone" Hij grinnikte eens en keek weer eens naar Delaney. Ze keek hem met haar grote blauwe ogen aan. Een tweede wolf in dit bos? De verbaasde blik in haar ogen verdween en ze kreeg een glimlach over haar gezicht. "Ik ben Delaney." Zei ze glimlachend en deed een stap naar achteren. Ze voelde de vlam in haar hart die ze opriep. "Watch me!" glimlachte ze en in een beweging liet ze zich voorover vallen. Binnen een honderdste van een seconde stond inplaats van het bleke meisje de spierwitte wolf voor Liam's neus. Ze glimlachte even en schudde haar vacht op dat plat tegen haar huid zat. Dit was vast genoeg informatie voor hem.

(fail)

Liam keek haar aan en glimlachte. Ze was naar een witte wolf veranderd. Rustig bleef hij haar aan kijken. 'Wel, jij bent wit.' Begon hij en gniffelde even. 'Ik heb een bruine vacht.' Hij glimlachte en stond op. De jongen voelde zich gek, maar ja, dat was hij toch ook. Gedeeltelijk dan. Obsessed door zijn dierenvorm. Hij dacht terug aan hoe hij Riddel had ontmoet. Een aantal mensen hadden toen vlak bij hun alles proberen te jatten aan zuurstof. Dat had Riddel niet gepikt en had ze vermoord. Even later hadden ze beide nog een groep mensen gedood. Misschien niet zo vriendelijk, maar dan moesten ze maar niet op hun terrein komen. Intussen was de jongen op gestaan en naar een boom gelopen om daar met zijn vuist tegen aan te slaan. Hij was een klein beetje opgefokt door het idee om weer eens mensen te doden die te ver op hun gebied waren. Rustig opende hij zijn ogen en keek naar Delaney. 'Moet ik me ook veranderen?' Hij keek haar eens vragend aan. 'Nou goed.' Hij rende een klein stukje verderop naar de bosjes. Deed daarachter zijn kleding uit, die hij weer aan zijn enkelband bond en veranderde daarna. De reu sprong uit de bosjes en keek naar Delaney. Was hij nu eenmaal groter, of leek het nou gewoon zo? Of was hij gewoon een weerwolf of waren ze dat allemaal? In gedachten verzonken wilde hij naar Delaney lopen, maar liep in plaats van naar haar, regelrecht tegen een boom aan.

'Wel, jij bent wit. Ik heb een bruine vacht.' Hij glimlachte en stond op. Rustig opende hij zijn ogen en keek naar Delaney. 'Moet ik me ook veranderen?' Hij keek haar eens vragend aan. 'Nou goed.' Hij rende een klein stukje verderop naar de bosjes. niet veel later sprong Liam uit de bosjes en keek naar Delaney. In gedachten verzonken wilde hij naar Delaney lopen, maar liep in plaats van naar haar, regelrecht tegen een boom aan. Delaney keek even verschrikt maar daarna sprong ze naar de roestbruine wolf toe. Ze drukte haar neus in zijn pels en keek hem vragend aan. "Alles goed?" Vroeg ze zacht en keek hem aan. Haar hemelsblauwe ogen keken in de bruine van liam. Daarna deed ze een stap achteruit en keek hem eens aan. Hij was iets groter als zij, maar zij zat onder dieppe littekens die over haar borst, buik en nek liepen, van de vele gevechten die ze had moeten leveren. Over de meeste was haar vacht weer gegroeit maar die over haar borst was nog duidelijk en rood. Alsof hij zo weer open kon gaan. Ze glimlachte even naar hem en zuchtte.

(omg xD )