Didn't Expect Someone Like You

Zijn scherpe blik gleed over de vampiers om hem heen, die zich als in een massa voortbewogen, allemaal afzonderlijk op weg naar hetzelfde doel, zo leek het. Niet van plan om daarin mee te gaan bleef hij stilstaan, alsof hij versteend was. De kap die hij altijd op had bood zijn ogen de gelegenheid om naar iedereen afzonderlijk te kijken zonder dat het opviel. Het mes dat hij onder zijn kleding verborgen had drukte geruststellend tegen zijn lichaam en maakte dat hij zelfverzekerd in de menigte stond, onverzettelijk. Langzaamaan werd het wat minder druk, kon hij stilte onderscheiden tussen alle gesprekken en stemmen die langs hem galmden. Een wereld waar hij geen deel van uit maakte. Hij maakte nergens deel van uit, nauwelijks van zijn eigen omgeving. Hij was niet meer dan zomaar iemand, die niemand kende en voor niemand wat was. Fortoni had zijn armen ontspannen naast zich gehangen en volgde een grote groep vampiers die het kamp uitliep. Mooi, het werd steeds minder druk. Nu waren er nog maar enkele vampiers die rondhingen, of iets anders gingen doen. Sommigen keken hem aan met een blik die hem vertelde dat hij iets moest gaan doen of in ieder geval moest bewegen, maar dat deed hij niet. Zolang niemand hem aansprak, stond hij hier goed en was hij hier tevreden. Alleen, altijd alleen. Hij had niemand nodig en kon zich ook niet bedenken dat iemand hem nodig had. Hij was al jaren alleen, al sinds hij vampier was. Als mens had hij nauwelijks vrienden gehad, en zijn vampier-zijn had hen enkel verjaagd. Nee, het was wel goed zo. Verandering was meestal niet goed.. Dat was wat hij ervan geleerd had.

Rox zat vast in de mensen het was druk op het kamp en ze werd er gek van maar wist ook toen ze zag toen iedereen bij elkaar ging staan dat ze alleen was. Rox keek naar de mensen die wel een stel waren en keek toen met haar ogen naar de grond die nog steets versteend waren en geen beweging in kon maken. Ze was verdoemt alleen ze had het zelf gedaan die bewuste dag van haar verandering en nu zou ze er meer voor boeten dan alleen verbranden en haar ziel kwijt raken. Rox keek toen weer omzig een iedereen was aan het parten en leek of het leven weer verder ging voor hun maar er was geen leven meer voor hun ze waren dood zielloos gevoelloos of toch niet? Rox negeerde haar gedachte en wist dat ze geen gevoel kon hebben liefde bestaat niet degene die voor altijd bij je zou blijven was onzin hij zou toch een ander vinden en je dan verlaten en het enige wat je dan wou is dat je uit je lijden word verlost. Rox dacht er eenmaal zo over maar de stem van haar verleden was lief en aardig en zacht maar Rox kon wel spugen op die stem en negeerde het verkomen. Toen begon opeens haar keel te branden van de dorst en het werd langzaam rustig. Rox probeerde de stem te vergeten die naar boven kwam en rende toen zonder te kijken met een bloed dorst op Fortoni. Rox voelde de klap en ze was nu zwak door de dorst die haar langzaam verslapte en voelde de stoot op haar hoofd bonken zijn lichaam was hard je kon het vergelijken met Rox ogen die ook zo hard stonden als steen. Rox keek naar boven terwijl ze op de grond lag en keek hem aan. Ze keek hem dit keer anders aan dan normaal het was dit keer anders het was of ze een moment die lieve stem lied winnen maar schudde snel haar hoofd om de stem te vergeten en haar zelf uit haar lijden te verlossen en keek toen weer goed naar Fortoni. Rox stond langzaam op en ging rustig tegen over hem staan zonder haar blik op iets anders te laten glijden en keek toen even weg en zei toen met een kalme stem. "Sorry ik keek niet uit." Rox wou zig zelf wel voor haar hoofd toen slaan wat dee ze nou wat gebeurd er nou ze bleef naar Fortoni kijken en focuste op hem.

Hij bewoog nauwelijks toen er iemand recht tegen hem opliep, bleef zo stil staan dat hij net een beeld leek. De vampier die tegen hem aangelopen was, viel om, hulpeloos, al liet ze geen gil of wat dan ook horen. Hij bleef haar onbewogen aankijken, terwijl ze opstond. Wie was zij.. Roxanne? Ja, toch? Ach ja, dat was niet van belang. En anders zou hij er wel achter komen. Ze leek zich niet te schamen voor dit vreemde voorval en bood rustig haar excuses aan, die Fortoni met een hoofdknik accepteerde. 'Dat kan gemakkelijk gebeuren in deze rumoerige omgeving,' gaf Fortoni toe. Hij keek even om zich heen, was blij dat veel vampiers al iets gingen doen. Dan waren ze tenminste niet bij hem in de buurt, met hun eeuwige gepraat. 'Misschien zouden wij ook wat moeten gaan doen,' verzuchtte hij, er eigenlijk totaal geen zin in hebbend. Maar ja.. Vyndi zou er niet zo blij mee zijn als hij niets uitvoerde, waarschijnlijk. Jammer maar helaas. Rox leek er niet helemaal bij te zijn; niet dat hij nu zo bijster interessant was, maar goed. 'Heb jij nog interessante ideeën?' vroeg hij, rustig. Zo ja, dan zou hij het overwegen. Zo nee, dan was hij zo weer weg.

Rox was al rustig opgestaan en keek naar Fortoni die voor het stond als een standbeeld en lied haar blik even op iets anders glijden. Zoudie em herkennen? Dacht Rox maar vast niet niet veel mensen gingen met haar om of herkende haar als een goeie vampier. Goeie vampier? Dat kan toch niet dacht Rox rustig na en lied hara blik weer op Fortoni hangen met haar rode ogen die als gewoonlijk niks uitstraalde. Emotieloos, geen gevoel, iemand pijn laten lijden, wraak dat waren de woorden waarbij rox ene grote rol speelde. 'Dat kan gemakkelijk gebeuren in deze rumoerige omgeving,' Zei Fortoni opeens en Ro schoot uit hara geddachte die alleen maar met bloed te maken hadden en kwam weer even in de echte wereld waar Fortoni voor haar stond. Rox keek hem aan en gaf zachtjes een antwoord. 'Ja dat kan zeker gebeuren in deze omgeving ik moes gewoon op letten.' Zei Rox verbaasd van haar zelf dat ze een gesprek was begonnen. Haar ogen gingen even weer op ed omgeving om haar gezicht te verbergen en hoorde hem toen weer rustig beginnen met praten zo dat er een beetje kans was om het gesprek uit te houden. 'Misschien zouden wij ook wat moeten gaan doen,' Zei hij en Rox hoorde aan zijn zin dat hij zig verveelde en pakte toen zijn hand vast en ging rustig lopen terwijl haar keel branden. 'Heb jij nog interessante ideeën?' Rox Knikte op zijn vraag en wist een heel leuk ding om te doen en dat was genamelijk een Tovernaar uitdagen die ze leuk vond om te pesten. Rox keek even naar Fortoni die maar mee gesluirt werd en wist dat het hupeloos was maar voelde steets de branding in haar nek erger worden en lied Fortoni toe los en sloeg haar handen om haar nek. Ze keek Fortoni even aan en wist dat ze snel bloed nodig had annders zou de brandiing haar uitputten. Rox voelde het steviger worden maar wou haar niet toegeven aan de brnding en lette toon op het geluid of er meerdere mensen er waren maar hoordde het niet zo goed de pijn haar keel was te groot en ze zakte maar door haar knieen en wist dat ze het niet opgeven maar meer moest focusten.