Take it all away..

Mijn trillende handen pakten een stevige tak vast. Deze was alleen niet instaat mij overeind te houden. Uitgeput zakte ik neer op mijn knieën. De beelden van net flitste nog vers door mijn hoofd. Ouders, dood... Maar wie, wie hier precies verantwoordelijk voor was. Ik had ze niet goed kunnen zien. Smekende stemmen die schreeuwden dat ik me uit de voeten moest maken. Natuurlijk deed ik dat, het was hun laatste wens. Mijn lange gevlekte staart stak nog uit onder mijn jurk. Door alle opwinding kon ik niet volledig terug veranderen naar mens, nog niet. Hijgend liet ik mijn hoofd hangen. Tranen vonden hun weg over mijn roodgekleurde wangen en drupte via mijn kin op de grond. Mijn lichaam trilde van top tot teen. Ze waren er niet meer en ze kwamen nooit meer terug.

Het slanke meisje liet zich helemaal op de grond zakken en sloot haar ogen. Met haar handen klauwde ze in de aarde onder haar. De staart die een minuut eerder nog onder haar jurk vandaan was gekomen was nu in het niets op gegaan. Ze was rustig genoeg om haar menselijke vorm eventjes terug te vinden. Toch, dit was een schrale troost. Ze had immers geen idee wie ze moest wreken voor deze misdaad. Natuurlijk waren het leden van de officiële rassen. Zij waren immers degenen die ervoor hadden gezorgd dat zij nu hier leefde, als een verbanneling. Shapeshifters, wat was er toch mis met hun. Bij het horen van een zachte ritseling opende Shayde haar groene ogen weer. Ze kwam een beetje overeind, takjes nog steeds aan haar jurk hangend. 'Wie is daar?' zei ze zacht.

De ijs witte wolvin schoot door de bossen. De wind die door haar vacht joeg was perfect. Dit moment van de dag was altijd perfect. 'Wacht even, ik hoor iets.' Klonk de stem van haar menselijke kant door haar hoofd en de wolvin maakte een noodstop en stak haar oren in de lucht. Het klonk alsof iemand, net achter de bosjes voor haar in de aarde groef, of nou ja, iets in die richting dan. De wolvin kon het niet helemaal plaatsen. 'Laat mij maar.' Zei de stem zacht en ze veranderde terug in het meisje met spierwit lang haar. Delaney stond op en deed haar haar even goed terwijl ze door de bosjes stapte. "Wie is daar?" Klonk een zachte stem toen Delaney door de bosjes heen stapte. Een meisje, iets ouder dan haar waarschijnlijk zat op de grond. Even glimlachte Delaney vriendelijk. Dit was een Shapeshifter, dat kon ze zo zien. Maar toen zag Delaney de rode wangen van het meisje en ze bukte naast haar neer. "Wat is er aan de hand?" Vroeg ze bezorgt en glimlachte daarna weer even vriendelijk. "Mijn naam is Delaney trouwens." Haar stem klonk vriendelijk, maar haar ogen bleven bezorgt staan terwijl ze het meisje aankeek.

Ik pinkte een laatste traan weg met mijn vinger toen er een meisje op me af gestapt kwam. De eerste gedachten die door mijn hoofd schoot was dat ik me niet te zwak moest opstellen. Echter, toen ik mijn blik omhoog wierp, zag ik dat dit meisje me vriendelijk aankeek. Daarbij zei mijn instinct me dat dit ook een shapeshifter was. Ik haalde een keer diep adem, voor ik een beetje omhoog kwam om op een boomstam te gaan zitten.

'Ik heb net mijn ouders zien sterven. Geen idee wie het deed, maar het zal wel een van de 'echte' rassen zijn geweest' zei ze tegen het meisje. Shayde gooide haar rode haar naar achter en glimlachte even. Ergens was ze verbaast. Nu al glimlachen? Ben je gek?! Maar er was niets meer aan te doen, niets meer. Onder het masker was ze nog steeds gebroken. Alleen veel tijd zou dat kunnen helen. De andere shapeshifter stelde zich voor en Shayde knikte. Dat was iets om te onthouden. 'Mijn naam is Shayde. Wat ben jij voor dier?' vroeg ze aan haar. Shayde was altijd al nieuwsgierig geweest naar de soorten dieren waar andere shapeshifters in veranderde. Iedereen van hen had de gave om te veranderen, maar dit betekende niet dat ze allemaal hetzelfde werden.

Liam rende rond, als wolf en rende snel door de bomen heen. Zigzaggend, hij wilde namelijk dat de wezens die op hem joegen in de war raakten. Snel liep de reu verder en snoof een geur op. De geur van Delaney en een onbekende geur. Glimlachend versnelde hij zijn pas en ging op de geur af, maar hij stopte een paar honderd meter voor hun in de bosjes. Daar veranderde hij zich. Hij nam zijn kleding van zijn enkelband en kleedde zich weer aan. Schoenen had hij niet nodig. Op menselijk tempo liep hij naar Delaney en het nieuwe iemand toe. Liam zag dat het een meisje was, dus glimlacht even. 'Hey Delaney.' Hij glimlachte naar haar en knikte even. De jongen draaide zijn hoofd naar het meisje en keek haar aan. 'Hey, mijn naam is Liam en welke naam draag jij met je mee?' Netjes, uit beleefdheid, stak hij zijn hand uit en wachtte af of ze die zou aan nemen. Zou zij ook een shapeshiter zijn? Ze zag er niet vampier achtig uit, of iets wat met de andere rassen te maken had. Liam trok zijn wenkbrauwen op. Als ze shapeshifter zou zijn, wat voor een dier droeg ze dan met zich mee. Even keek hij vanuit zijn ooghoeken naar Delaney. Zij en hij waren tot nu toe nog de enigste wolven. Wat best wel grappig was. Ze hadden elkaar nog niet zo lang geleden ontmoet. Liam keek weer naar het nieuwe meisje. Hij glimlachte naar haar en hield zijn hand nog steeds vooruit.

[Liam komt ook gezellig mee doen n.n]

In de verte klonk een zacht geritsel dat steeds dichterbij kwam. Delaney had nog niet gereageerd op haar vraag of op haar naam, maar voor ze nog iets kon zeggen, kwam er een jongen uit de struiken gelopen. Shayde nam hem goed in zich op met haar groene ogen. Hij leek Delaney al te kennen, want hij glimlachte naar haar en sprak haar aan bij naam. Daarna richtte hij zich vriendelijk op Shayde , waarbij hij niet alleen zijn naam vermeldde, maar haar ook nog een hand toestak. Een beetje twijfelend stak ze de hare uit en schudde zijn hand rustig. 'Mijn naam is Shayde' zei ze vriendelijk tegen hem. Weer wist ze een glimlach op haar mond te toveren. Iets zei haar dat hij ook een Shapeshifter was. Een ander ras zou nooit zo vriendelijk naar iemand van hen toestappen. Ze haalde haar hand even door haar haar, om op te staan en de dorre bladeren van haar jurk te kloppen. Zo zag ze er echt niet uit. Toch voelde dit goed. Deze twee leeftijdsgenoten waren beide aardig tegen haar en misschien konden ze zelfs wel vrienden worden. Er waren er toch al niet veel van hen, dus die kans moest je met beide handen aangrijpen.

(sorry flutpost, op school, weinig inspi)

'Ik heb net mijn ouders zien sterven. Geen idee wie het deed, maar het zal wel een van de 'echte' rassen zijn geweest' zei het meisje en als reactie daarop gromde Delaney even. 'Mijn naam is Shayde. Wat ben jij voor dier?' Delaney wou antwoorden, maar toen ze haar mond open deed om iets te zeggen hoorde ze een bekende stem. 'Hey Delaney.' Hij glimlachte naar haar en knikte even. Delaney glimlachte even en knikte terug waarna Liam zijn hoofd draaide naar het meisje dat Shayde genoemd werd. 'Hey, mijn naam is Liam en welke naam draag jij met je mee?' Netjes, uit beleefdheid, stak hij zijn hand uit en wachtte af of ze die zou aan nemen. 'Mijn naam is Shayde' zei ze vriendelijk tegen hem. Delaney glimlachtte even en richtte haar ogen op Liam. "Fijn je weer eens te zien, laatste keer was lang geleden." Sprak ze licht glimlachend op een zachte toon tegen niet alleen haar soortgenoot, nee, hij was ook exact hetzelfde dier als zij. Ze was tenminste niet de enigste wolf in de bossen van het niemandsland. Daarna keek ze Shayde aan. "Ik ben een wolf, net als Liam. En bijde ouders tegelijk, wat vreselijk voor je." Ze vertelde maar niet dat zij degene was die haar eigen ouders had vermoord. Dat zou Shayde op dit moment absoluut niet goed opnemen.

(Fail)

Liam glimlachde eens en keek naar de twee meisjes. Was hij nu de enigste jongen hier? Hij had nu al drie dames ontmoet. De jongen sloot zijn ogen en luisterde of er in de buurt nog dingen waren. Laatst had hij al op een stel mensen gejaagd omdat ze zijn terretorium binnen waren gedrongen. 'Fijn je weer eens te zien, laatste keer was lang geleden.' Hij knikte naar Delany. 'Inderdaad.' Liam keek eens naar Shayde en keek haar glimlachend aan. Je kon makkelijk zien van welk ras ze kwamen. Vampieren hadden een wittere huid. Zeemeerminnen kwamen hier niet, dus dat was ook logica dat je die hier niet tegen zou komen. Ridders hadden zwaarden bij zich. De feeën en elfen kwamen hier ook niet echt. Dwergen zou je er zo uithalen en tovenaars, nja die had hij hier nog nooit gezien. En shapeshifters vond hij een bepaalde geur met zich mee dragen, van het dier dat ze hadden. Dus makkelijk om ze te herkennen. Liam keek weer naar Delaney en Shayde. 'Ik ben een wolf, net als Liam. En bijde ouders tegelijk, wat vreselijk voor je.' Liam keek even moeilijk naar Shayde. Dat was zo vreselijk voor Shayde. Allebei meteen verliezen. Hij was weggelopen van huis, omdat hij thuis zich niet kon vertonen op deze manier. Hier kon hij zichzelf ook beter voeden en nieuwe shapeshifters ontmoeten. Het enige wat hij nu graag nog eens zou willen, was om vampieren te vermoorden. Daar was hij tenslotte voor gemaakt, om te doden. Blijkbaar was er één geweest in zijn dorp waardoor hij veranderde.

[Pfoeehh, lastig stukje ;O]

Shayde voelde zich wel prettig in het bijzijn van deze twee shifters. Ze ging weer zitten op de tak, alleen deze keer wat rechter. De laatste restanten van haar tranen veegde ze van haar gezicht. Onderweg waren er genoeg tranen gevallen, haar ogen voelde droog aan nu. Delaney vertelde haar dat zij en Liam beide wolven waren. Dat was cool! Twee wolven, zou dat een hechtere band scheppen.. iemand ontmoeten die hetzelfde dier als jij met zich mee droeg. Toen het meisje haar medeleven betuigde knikte Shayde even. Het was erg geweest, vooral ook omdat haar ouders haar accepteerde zoals ze was. Toch was dit niet genoeg, want zoals je nu kon zien, accepteerde de rest van dit rijk het niet. Als ze hadden gekund, hadden ze haar ook nog meegenomen en gedood. Alleen door de afleiding had ze zo snel mogelijk weg kunnen rennen. Het was wel eerlijk om nu ook te vertellen wat zij dan voor dier was. 'Ik ben een cheetah. Gelukkig maar, want als ik mijn snelheid niet had gehad net, dan hadden ze mij ook nog te pakken gekregen' zei ze tegen de twee. 'Ik haat het dat de rest denkt dat ze beter zijn dan wij. Dat we nooit geaccepteerd worden' vervolgde ze. Aangezien deze twee beide shifter waren kon ze ongestraft haar gedachten over de andere rassen uitspreken, wetend dat hen er ook zo over moesten denken.

Klapperende vleugels, en windvlagen stremde Shadow af. De wind waaide veel harder dan op de grond, en in de ogen van het de valk stonden tranen van de striemende wind. Ze krastte, schudde haar kop en ging lager vliegen. Ze landde op een tak en veranderde weer in een meisje, maar dan met valkenvleugels. Haar ogen waren weer normaal diepblauw, en ze sprong van de tak af, en landde veilig op de grond. Haar zwart tuisende jurk was veruild voor een bruine rijbroek en ze had alleen daarover nog een klein tuniekje. ze hoorde gemompel van stemmen, en haar nieuwschierigheid werd gewekt. Haar vleuegels klapte ze in en die verdwenen. Ze schuifelde, sluipend meer, dichterbij. Onzeker legde ze een hand op een boom, en ze stond midden in het zicht van een aantal shapeshifters, waaronder Delany en Liam, maar de derde, een roodharige, herkende ze niet. Haar onzekerheid ebde weg en haar blik gleed over de drie menselijke vormen. Ze glimlachtte alleen, ze glimlachtte alleen schaapachtig, niet wetend wat ze nou zou moeten doen.

Jake rende rond als zijn tijger gedaante. Hij was een White Seberian Tiger. De enigste van zijn soort. Zijn poten duwden diepe pootafdrukken van hem de grond in. Hij was alleen niet de enigste hier in het bos. Snel zette hij een drafje op en zocht naar wat eetbare dieren. Jake snoof diep in en rook een groot hert in de buurt. Snel rende hij daar heen en viel het beest op zijn manier aan. Laag over de grond, concenteren op het prooi. Spring houding en daarna boven op het beest springen en in zijn nek bijten. Dat was dan ook wat hij deed en scheurde een stuk van het beest open. Rustig liet hij het dier los en op de grond vallen. Hij begon ervan te eten en zijn maag werd goed gevuld door zijn prooi. Rustig liep hij naar de groep met mensen en sprong met een grote sprong over hun heen, door via een boom de sprong hoger te maken. Ondertussen veranderde Jake van zijn tijgerfiguur naar een mens met al een halve jeans en shirt zonder mouwen aan. De jongen draaide zich om en keek rustig naar de drie meisjes en 1 jongen. 'Hallo.' Sprak hij beleefd uit.

'Ik ben een cheetah. Gelukkig maar, want als ik mijn snelheid niet had gehad net, dan hadden ze mij ook nog te pakken gekregen. Ik haat het dat de rest denkt dat ze beter zijn dan wij. Dat we nooit geaccepteerd worden.' Even later hoorde ze het geluid van vleugels die neergeslagen werden en later kwam er een meisje uit de struiken. Een meisje dat Delaney herkende als Shadow. Ze glimlachte vriendelijk naar haar en Delaney glimlachte terug. Daarna keek ze Shayde aan. "Een cheetah.. Interessant.." Zei ze glimlachend. Haar gedachtes dwaalde even af naar iemand anders. Een jongen die ze had leren kennen. Joshua. Ze had hem al lang niet meer gezien. Zonde, hij was een van haar eerste vrienden geweest. De eerste die haar wolf onder controle had kunnen houden. Tot hem had ze nooit met iemand contact gehad. Maar eigenlijk, deze verzameling van Shapeshifters was haar lichtelijk teveel. Uit automatisme deed ze een stap achteruit en keek iedereen aan. "Ik denk dat ik binnenkort maar moet gaan. Voor er dingen gebeuren die niemand leuk vind." Zei ze zacht. En haar ogen bleven hangen op Liam.

Een meisje verscheen, die zo net nog een slechtvalk was geweest. Ook een shifter. Delaney leek een beetje overweldigd van de grote hoeveeldheid mensen om haar heen. 'Jammer, maar ik hoop je nog eens tegen te komen dan' zei ze tegen het meisje toen deze aankondigde dat ze weg zou gaan. Nog een andere shifter maakte een spetterend entree. Door als tijger langs hen te schieten en daarna te veranderen in zijn menselijke vorm. Shayde keek haar ogen uit naar de dikke witte vacht met zwarte strepen. Dat was nog eens een mooi dier om te zijn. Toen de nieuweling zich bij hen had gevoegd en zijn begroeting had laten horen glimlachte ze even. 'Hallo, mijn naam is Shayde, wat is de jouwe?' vroeg ze vriendelijk aan hem. Dit werd erg gezellig zo met z'n allen. Het voelde erg fijn om meerdere shapeshifters om haar heen te hebben. Het gaf steun, zij zouden haar nooit veroordelen om wat ze was. Als ze met hen bevriend zou raken, dan zouden ze samen sterk kunnen zijn. Alleen betekende je niet zo veel als je je tegen de andere rassen op zou moeten boksen, maar samen, samen was er meer te bereiken. Misschien betekende die vriendschap wel dat ze niet zomaar anderen zou verliezen, niet meer althans.

(Mag ik nou op hem reageren of nie?)