when I see you...

Shadow wandelde met haar hoofd gebogen door het donkere woud. Ze was in het diepste stuk afgedwaald, hier was weinig zonlicht en was het een stuk koeler. Er waren minder dieren en minder geluid. Eigenlijk was het helemaal stil, en Shadow vond het wel fijn. De roodkleruige avondhemel was door de grote donkere bomen niet goed te zien, en op de plek zelf was het al aan het schemeren. Shadow had een lange ruisende zwarte jurk aan, met blote schouders, en haar handen gevouwen in haar schoot. Har gedachten waren ver weg, en haar zwarte kleine hakken maakte voetafdrukken op de grond. Plotseling in het niets klonk het gekrijs van een vogel en vloog er een Slechtvalk op. Shadow had het beest in haarzelf ontwaakt en ze ging nu opweg om te kijken of ze prooi kon vangen.
Lange tijd vloog ze met de wind mee, over het bos heen. Het was hier te dicht bebost en zelfs haar ogen, Slechtvalken zijn de best kijkers, En ze vloog nu richting de ellelange koude vlakte van niemandsland. Ze had soms overwogen om met haar dierenvorm naar het Ridderterretorium te gaan, en dan haar kleinere zusje Brenna te zoeken. Die was net geboren toen zij verstoten werd. Ze krastte toen ze iets bruins met een wit staartje zag huppelen. Konijn. Cirkelend kwam ze steeds verder naar beneden. Ze schoot naar het beestje toe en grepp hem in zijn nekvel. Ze beet hem dood, legde het op de grond neer en begon het haastig op te eten, na al die tijd was het een feestmaal.
Donkere lucht vol sterren. Shadow lag op har rug starend naar de wolkeloze hemel. Een klein maantje hoog aan de hemel maakte haar duidelijk dat het al diep in de nacht was. Ze voelde een korte frisse windlaag langskomen en haar jurk wapperde even. Ze keek naar een aankomend figuur, vast een Shapeshifter, want alleen die leefde hier.