ontmoeting

(alleen mimi + toestemming)
Jasmyn was aan het lopen ze verveelde zig te pletter en ging dus maar door het bos lopen, opeens kwam een groenerbos binnen en dacht het zou wel goed zijn. Het bos zag er betoverd uit. De wind strijkte door haar haar en ze ruikte de frisse bomen lucht die via de wind haar neus binnen kwam waaien en haar neus tergelijk streelde. Ze liep verder en keek uit voor andere wezens die waarschijnlijk door het bos loopte. Jasmyn was een eigenwijs type maar zou met haar hele leven haar mensen beschermen met alle ridders natuurijk in je eentje kun je niks aan. Jasmyn was nog steets onnodig door het bos te lopen en het werd steets maar bedichter. Opeens hoorde ze een muziekale klank door het bos heen het klonk als een viool, de speler daar van speelde het prachtige en jasmyn rende in een keer er op af. Ze moest gewoon weten van wie die muzikale klanken waren ze moest gewoon weten wie het was ze moest gewoon die gene ontmoeten en rende dus sneller en sneller. Har haar strijkte steets sneller door de wind het golvende mee op de wind en jasmyn ging steets sneller sprinten en haar ogn straalde mee wat de zon er op schijnde opeens bleef ze staan in een open plek in het bos staan waar een betoverde elf op een viool aan het spelen was. Jasmyn bleef naar de elf kijken die ana het spelen was en wachte tot ze stopte maar bleef gerust naar de muziek luisteren.

De zachte klanken van haar viool streken over de bosvlaktes en trokken de aandacht van tientallen kleine diertjes. Ze kwamen zoals gewoonlijk naar haar toe trippelen en keken schuin naar hoe de Elfen Queen speelde. Hoewel de muziek best hard klonk kon Mimi nogsteeds alles in haar omgeving horen. Zo hoorde ze de grove klanken van niet Elfelijke voetstappen over de zachte bosgrond. Zo te horen was het een Ridder, het geluid kwam uit de niet zuivere kant van Miracle of Fantasia en toch niet zoveel respect voor de natuur als Tovenaars. Niet zulke lichte voetstappen als de Kabouters en absoluut niet zo snel als de Vampiers. Het kon niet anders of het was een Ridder die in haar territorium kwam. Ze werd bevangen door woede door hetgeen dat duidelijk haar muziek had gehoord. Net zo snel als de woede was gekomen verdween hij. Mimi glimlachte en sloot haar ogen terwijl ze rustig verder speelde op het ritme van haar hart. Toen kregen de dieren de Ridder ook in de gaten en sprongen geschrokken weg. Onverstoord speelde de Elf door tot ze hoorde dat de zware en harde voetstappen van de ridder tot stilstaan kwamen. Ze haalde de laatste noten in haar muziekspel aan en nog sneller dan dat de Ridder waarschijnlijk voor mogelijk hielt legde ze voorzichtig haar viool neer en pakte inplaats daarvan soepel haar boog. Ze spande hem bliksemsnel aan en richte op de Ridder. Het bleek een meisje te zijn. "Wat doe jij hier?" Vroeg Mimi boos maar oprecht nieuwsgierig. "Een Riddersoor kon mijn muziek pas horen als hij in mijn territorium was. Wat doe jij hier? Als je komt jagen, raad ik je dat af. De dieren hier worden beschermt door de krachten die hier zijn. Net zoals ik word beschermd. Jij bent hier een indringer. Ik vraag je nog een keer. Wie ben jij, en wat doe je hier." Sprak de Queen luid. Ze had haar pijl exact op de plek waar het hart van de Ridder lag. Een schot en ze zou dood zijn. Maar Mimi wou weten wat haar hier bracht. Voor ze zou handelen. Ze wou weten of haar volk in gevaar was door het onverwachte bezoek.

Jasmyn dee rustig ookal had ze de boog op haar hard gericht en pakte rustig een blaadtje die van de boom was gevalllen een maakte daar een rustig kalme liedje op dat de dieren terug bracht en kalm meerde. Jasmyn keek rustig naar de elf en stope met spelen "Ik ben Jasmyn de Queen van de ridders ik kom je niet kwaad doen ik kwam alleen je mooie prachtige klanken van je viool te bewonderen die ik hoorde strijken over de wind van het bos." Jasmyn gaf een mooie glim lach naar de elf en pakte het blaadje weer en maakte verder muziek die verder op de wind strijkte van het bos. Jasmyn had niks in haar geweete voor dit bos ze wou ook niks kwaad doen ze wou alleen lief zijn voor de lieftalige elf met de mooiste klanken van de bos die ze ooit had gehoord, en speelde gerust door met haar ogen dicht de dieren die terug waren kwamen gerust zitten in het open veld en jasmyn ging rustig door met de zuivere koele bries door haar haar en wou gaan opstaan om gedag te zeggen en sorry en stope met muziek maken. "Sorry dat ik u stoorde maar ik wou gerust mee doen als u het niet erg vind." En gaf een lieftalig glimlach weer naar de elf met haar boog en wachte gerust af.

Mimi keek onrustig naar de Ridder. Ze pakte een blaadje die zacht neerdwarrelde van een van de bomen. Ze begon er zacht op de fluiten en de zachte toon van het blaadje klonk over het kleine open veld waar ze stonden. Mimi hielt haar boog gericht op de Ridder en bleef haar strak aankijken. "Ik ben Jasmyn de Queen van de ridders ik kom je niet kwaad doen ik kwam alleen je mooie prachtige klanken van je viool te bewonderen die ik hoorde strijken over de wind van het bos." De Ridder die Jasmyn heette pakte opnieuw het blaadje en zonder op haar antwoord te wachtten speelde ze verder. Het was een nogal monologisch toontje maar het kalmeerde Mimi licht. Ze wou bijna haar boog laten zakken toen de Ridder stopte met spelen. "Sorry dat ik u stoorde maar ik wou gerust mee doen als u het niet erg vind." Zei Jasmyn met een glimlach. Mimi liet haar boog zakken maar keek nogsteeds strak naar de Ridder. "Men geeft mij de naam Mimi. Ik ben de Queen van de Elfen." Sprak ze zacht maar richtte toen meteen weer haar boog op Jasmyn. "Je doet mij en mijn volk kwaad met hier komen, het is al een bedreiging voor het ecosysteem om je hier alleen al te vertonen. Dat blaadje is er het bewijs van." Sprak Mimi kwaad en kil. Ze lette niet op de vraag van Jasmyn maar legde toch haar boog neer. Ze ontspande hem voorzichtig en keek in de groene ogen van het jonge meisje. "Je bent wel jong voor een Queen nietwaar?" Mimi keek half naar het meisje en ging op de klad gepolijste steen zitten. Ze pakte haar viool opnieuw op en streek over het zachte hout terwijl ze wachtte op het antwoord van het jonge maar toch mooie meisje voor haar Ras.

Jasmyn luisterder gerust wat de ellf te melde had aan haar en beelf toch lief kijken het maakte haar een beetje ongrust toen zei "Je doet mij en mijn volk kwaad met hier komen, het is al een bedreiging voor het ecosysteem om je hier alleen al te vertonen. Dat blaadje is er het bewijs van." Jasmyn wou haar niks kwaad doen en het bos helemaal niet ze richte haar groene ogen op de elf met de naam mimi en zei:"mooie naam mimi heeft vast ook een hele mooie betekenis voor zoon mooie elf die het bos prachtig beschermt." Gerust ging jasmyn verder met het blaadtje te spelen om de elf verder te kalmeren ze wou het bos laten zien dat ze een van de lief zachtige ridders was die ze nooit verwachte. Jasmyn was nog rustig aan het spelen met ed pratige klanken van hun door de lucht die het bos op vrolijkte en de dieren in een kalmen staat brachten tot dat mim zei: "Je bent wel jong voor een Queen nietwaar?" Jasmyn stopte rustig om een antwoord te luiden en zei:"ik vind het ook best wel jong snap het ook niet waarom ze mij kozen het volk kiest he?" Zei jasmyn op een rustig toon en keek rustig naar de elf die mim heete en pakte haar blaadje weer rustig op om de mooie klanken weer door het bos te luiden en om het stilte vast het bos weer rustig op gang te krijgen. Jasmyn bleef haar ogen richten op mimi en sloot ze rustig er kwamen vogels over de koele bries mee vliegen die mee zong met de prachtige muziek klanken die ze samen op de wind strijkte. Jasmyn moest weer lachen en vroeg "vind u het zo erg dat ik hier ben? Zei jasmyn op een lieve maar rustige toon en ging weer verder spelen en lied haar muziek weer strijken op de koele maar lekker frisse lucht.

Jasmyn gaf antwoord op een paar van haar vragen en uiteindelijk vroeg zij. "vind u het zo erg dat ik hier ben?" Mimi zuchtte en keek op van haaf viool. "Je hebt een eerlijk hart Jasmyn. Het elfenbloed in jou is groots. Jij bent onze gezamenlijke voorouders waardig. Kom speel met mij Jasmyn. Ze wees naar een andere gepolijste steen die in de buurt van de hare lag. Mimi pakte haar viool op en begon zacht te spelen. De wind nam haar muziek mee en het streek door de bomen van het eeuwig groene bos. De zachte klanken van haar viool maakte haar rustig en ze sloot haar ogen en voelde haar geest meegezogen worden met de wind. Haar voorouders, Jasmyn's voorouders hadden hier ook gespeeld. De originele elfen hadden hier gespeeld. Mimi volgde hun in hun voetsporen. De heerlijke klanken lokken opnieuw de dieren terug naar de open plek terwijl Mimi geduldig verder speelde tot Jasmyn haar ritme over zou nemen.

Jasmyn keek mimi verwekt op en kreeg een glimlach van de woorden van haar die ze zij en herhaalde dat in haar hoofd. "Je hebt een eerlijk hart Jasmyn. Het elfenbloed in jou is groots. Jij bent onze gezamenlijke voorouders waardig. Kom speel met mij Jasmyn. Jasmyn was zo vrolijk als ze maar was en nam haar aanbod aan en wachte tot dat ze ging spelen en ging zitten. Jasmyn dee haar ogen dicht en luisterde naar de muziek die door het bos speelde en verder met de wind waaide. Alle dieren kwamen gerust terug toen Jasmyn haar ogen open dee en dee haar ogen were mee en dee mee in de ritme van mimi en zo speelde ze vredig in het bos. Netzoals hun voorouders ook hebben gedaan in alle vrede met elkaar spelen ookal was er verschil van volk je hart veranderd niet misschien het volk wel maar de liefde die er tussen blijft bestaan. Jasmyn stopte met spelen en keek op naar Mimi."Dankje voor dit prachtig spel Mimi misschien kunnen we dit vaker doen ?" Zei Jasmyn op een rustige toon en wachte met alle tijd van de wereld haar antwoord af.

Ze stopten op exact het zelfde moment en Mimi glimlachte naar Jasmyn. "Dankje voor dit prachtig spel Mimi misschien kunnen we dit vader doen ?" Sprak ze zacht. Mimi glimlachte zacht naar haar. "Voor jou staat het bos altijd open Jasmyn. Jij zal de enigste halfelf zijn die hier ooit zonder te vragen mag betreden. Ik zal het de wacht vertellen." Ze stond op den hielt haar Viool liefhebbend vast. " Als je wil kan ik je het Elfen bos laten zien?" Ze vertrouwde deze Ridder compleet. Ze voelde zich licht op haar vertrouwen bij de net nog zo vreemde Ridder terwijl ze wachtte op het antwoord van Jasmyn.

Jasmyn glimlachte naar mim en mimi glimlachte zacht terug naar haar. "Voor jou staat het bos altijd open Jasmyn. Jij zal de enigste halfelf zijn die hier ooit zonder te vragen mag betreden. Ik zal het de wacht vertellen." En Jasmyn moes steets meer glimlachen en haar ogen glinsterde in de licht van de zon en wachte op het volgende wat ze zou zeggen." Als je wil kan ik je het Elfen bos laten zien?" Jasmyn vertrouwde de elf helemaal en wou graag verder het bos zien en natuurlijk de andere elfen ontmoeten want elk levend wezen wou ze liefdevol en respect behandelen en graag ontmoeten.

Mimi stond vloeiend op en hielp Jasmyn overeind. Ze stond op en pakte haar boog op. Daarna pakte ze haar viool en liep vooruit. Ze glimlachte toen ze de voetstappen van Jasmyn achter haar hoorde. "We zullen eerst naar het kasteel gaan Jasmyn. Ik vraag me af hoe Hunter en de andere Elfen zullen reageren op jou." Sprak ze zacht en zuchtte. Ze liep verder alle mogelijke beschuldigingen te overdenken. Wat zouden ze wel niet van haar verwachten. Ze was de Queen, ze had een hoog aanzicht en ze bracht een half Sterfelijke in het heilige bos. Zometeen werd ze afgezet. mimi schudde angstig haar hoofd en zuchtte. "Kom mee Jasmyn. Het is een lange reis." Sprak ze terwijl ze stevig door wandelde.

Jasmyn accepteerde de hand en lied haar helpen door Mimi. Daarna pakte ze haar blaadje op en keek naar mimi met een blije glimlach.
Jasmyn keek toen even om haar heen en volgde Mimi snel die al vooruit was gaan lopen. Jasmyn kon net een glim van haar zien en glimlachde terug.
"We zullen eerst naar het kasteel gaan Jasmyn. Ik vraag me af hoe Hunter en de andere Elfen zullen reageren op jou." Jasmyn schraapte haar keel en zei de volgende woorden daar op. "volgens mij zouden ze eerst geschokt op kijken dat er een ridder op hun terein zit." Zei Jasmyn met een glimlach op haar gezicht die niet weg ging. Maar opeens wel toen ze Mimi hoorde zuchte en kreeg toen medelijden met haar.
Na een tijdje lopen zag Jasmyn dat Mimi ook angstig moet schudden Jasmyn dacht goed na wat ze gedacht zou hebben maar kwam er niet zo erg op en liep gewoon verder met Mimi mee.
"Kom mee Jasmyn. Het is een lange reis." Zei Mimi toen ze nog steviger door liep en jasmyn maakte haar stappen groter en zuchte toen ze wist wat ze nu dacht. "Je wilt niet van de troon af he omdat je een stervelijke het bos inleid?"
Zei Jasmyn met een pokerface tegen haar en stopte met lopen en wachte tot Mimi zou stoppen.