a little secret.

De eerste zonnen stralen vielen op zijn gezicht en Dave opende zijn ogen en keek zijn kamer rond, er was niks veranderd dus zijn zus was hier niet geweest. Hij gooide zijn deken van zich af stond op en liep zachtjes naar de badkamer, zijn zus en hem vader waren nog aan het slapen. Toen hij in de badkamer was schoof hij een kruk naar het was tafel en pakte zijn tanden borstel en begon te poetsen. na ongeveer 5 minuten liep hij weer stil naar zijn kamer en kleden zich snel om, opende zijn raam vage wijd open zette een stoel er voor en klom naar buiten, gelukkig was zijn kamer op de bagage grond toen Dave uit de raam sprong lande hij netjes op zijn voeten sloot zijn raam niet helemaal dicht en liep naar een jonge boom die niet zo hoog was en de takken laag en kom hij er makkelijk op klimmen. De kleine jongen liep op zijn gemak naar de boom en ging er onder zitten in de zon, er waaide warme wind waar Dave van hield. Hij sloot de ogen en luisterde naar de heerlijke stilte die er heerste, eindelijk rust geen gezeur van zijn zus en geen vervelend gekrabbel tegen zijn deur door poekie. Een keer per week werd hij het vroegst wakker en glipte naar buiten om in de stilte te zitten rusten. Dave's gedachten werden onderbroken door een geluid in de buurt die hier niet thuis hoorde, nieuwsgierig keek hij om zich heen waar het geluid vandaan kwam.

-open-

Kynia was voor de zoveelste keer weer eens het gebied van de tovenaars binngen gegaan. Ze had er plezier in en uitdagingen was hier te vinden. Ze had net een jonge tovenaar bewusteloos geslagen met een harde klap met haar vuist toen ze iets opmerkte. Uit een raam van een huis zag ze een jongetje springen. Haar nieuwsgierigheid won en ze liet haar prooi losjes op de grond vallen. De kleine jongen had plaats genomen onder een boom in de stralen van de zon en leek te genieten. Ze schatte in dat hij waarschijnlijk rond de 4 jaar was en ze glimlachte. Kinderen had ze al tijden lang niet meer gezien. Ze kwam dichterbij en merkte dat hij al iets door had. Ze zette haar kap af en deed geen moeite om stilletjes dichterbij te komen. Ze maakte express wat meer geluid en liep rustig en met een glimlach op hem af. 'Hallo, kleine man.' zei ze op een lieve toon en had verder nog geen idee hoe de jongen zou reageren.

'Hallo, kleine man.' Hoorde hij een vrouw zeggen, Dave bekeek de jonge vrouw is goed en zag 2 rode ogen. 'een vampier'dacht hij in zich zelf 'hallo mevrouw, wat doet u hier.' vroeg hij op een schattig stem, hij keek nieuwsgierig zijn vader had vaak over vampieren verteld, dat ze slecht waren en alleen konden doden en geen liefde kenden' hij liet niet zien dat hij bang was, ook al was hij dat helemaal niet op een manier voelde hij dat ze niks met hem wou doen. Een onzichtbare schild vormde rond zijn lichaam, het ging van zelf als een verdediging wat wel fijn was als de vampier hem zou aanvallen, niemand kon het schild zien maar je kon het wel voelen als je het aanraakte. Met lieve ogen keek hij naar de vrouw voor hem.

'hallo mevrouw, wat doet u hier.' vroeg hij op een schattig stem en keek Kynia nieuwsgierig aan. Kynia glimlachte en knielde voor de jongen neer. Ze ging rustig zitten en kwam niet dichterbij. 'Ik dwaal hier wat rond.' antwoordde ze met een glimlach op zijn vraag. 'Ik blijf niet graag lang op de zelfde plaats hangen. Maar wat doe jij hier zo alleen buiten?' en ze keek hem vragend aan. Ze was nieuwsgieriger dan ze dacht en dat kon ook de grootste fout in haar leven worden. Ze bleef het jongetje aan kijken, maar hield ondertussen scherp de omgeving in de gaten. 'Mijn naam is trouwens Kynia en wat is die van jou? Of zeg je dat liever niet?'

'Ik dwaal hier wat rond.' antwoordde ze met een glimlach op zijn vraag. 'Ik blijf niet graag lang op de zelfde plaats hangen. Maar wat doe jij hier zo alleen buiten?' en ze keek hem vragend aan. ' ik ben hier aan het ontspannen.' zei hij voorzichtig . 'Mijn naam is trouwens Kynia en wat is die van jou? Of zeg je dat liever niet?' HIj keek nieuwsgierig naar Kynia, ze was een vampier maar hoezo viel ze hem niet aan? Dat vond hij heel erg raar 'Mijn naam is Dave.' zei hij rustig en keek om zich heen of hij iemand uit zijn familie zag.

' Ik ben hier aan het ontspannen.' zei hij voorzichtig . Hij keek nieuwsgierig naar Kynia, ze was een vampier maar hoezo viel ze hem niet aan? Dat vond hij heel erg raar 'Mijn naam is Dave.' zei hij rustig en keek om zich heen of hij iemand uit zijn familie zag. 'Oke, mooie naam.' zei ze rustig en bewoog haar hand een stukje naar voren. Op een bepaalde afstand kon ze niet verder en ze trok haar hand weer terug. 'Een jonge tovenaar dus.' zei ze en keek Dave aan. 'Knap, dat je al in staat bent een schild te maken. Kan handig zijn.' Ze ging opnieuw met haar zintuigen even de omgeving door en had ondertussen geen idee waar ze mee bezig was. Misschien had het iets te maken met haar verleden. Ze wist het niet en wilder er ook niet over na gaan denken. Haar vampier instinct wilde haar dwingen bij het jongetje te komen. Haar keelde brande en leek te schreeuwen naar zijn bloed, maar ze negeerde het. 'Wil je me vertellen wie je ouders zijn?'

'Een jonge tovenaar dus.' zei ze en keek Dave aan. 'Knap, dat je al in staat bent een schild te maken. Kan handig zijn.' Zei Kynia en keek om zich heen als of ze iets aan het zoeken was 'Wil je me vertellen wie je ouders zijn?' vroeg de vampier, Dave twijfelde aan de vampier ze zag erg dorstig uit. 'Nopes, ik ga niet vertellen wie me ouders zijn.' zei hij zelf verzekerd en stond op, hij zou nooit vertellen wie zijn ouders waren aan een vreemdeling. ' U bent toch een vampier, als ik het goed zie.'vroeg de kleine jongen nieuwsgierig aan de vrouw die voor hem stond.

-kortheid-

'Nopes, ik ga niet vertellen wie me ouders zijn.' zei hij zelf verzekerd en stond op. Bij normale oudere mensen was Kynia nu al woedend geworden. Ze wenste altijd de juiste antwoorden te krijgen, maar dit liet ze maar gaan. ' U bent toch een vampier, als ik het goed zie.'vroeg de kleine jongen nieuwsgierig. Kynia keek de jongen aan en knikte langzaam. 'Dat klopt, heb je goed gezien.' en ze wist een glimlachje te laten verschijnen. 'Ik zie het voor mezelf als een vloek. Ik kan er mee leven en over mijn verleden weet ik niks meer. Ik leef al 316 jaar lang zo.' Ze bleef Dave stil aan kijken. 'Wat heb jij allemaal gehoord over vampiers van je ouders of van anderen?' vroeg ze wat zacht.



-bij mij ook wat het geval -.- -

'Dat klopt, heb je goed gezien.' en ze wist een glimlachje te laten verschijnen. 'Ik zie het voor mezelf als een vloek. Ik kan er mee leven en over mijn verleden weet ik niks meer. Ik leef al 316 jaar lang zo.'Zei Kynia, Dave keek met grote ogen naar de vrouw . 'Wat heb jij allemaal gehoord over vampiers van je ouders of van anderen?' vroeg ze wat zacht. EVen keek Dave twijfelend aan, 'Vampieren zijn harteloos en kennen niks dan dood en dorst.' zei hij voorzichtig en keek de vrouw recht in de ogen.

-Er moet nog iemand binnen komen anders weet ik straks niks meer -

Even keek Dave twijfelend aan, 'Vampieren zijn harteloos en kennen niks dan dood en dorst.' zei hij voorzichtig en keek de vrouw recht in de ogen. Kynia bleef hem stil aan kijken en hield haar schouders op. 'Ze zeggen dat wel erg kort... maar wat ze zeggen klopt voor de meesten wel inderdaad.' en ze ging wat rechter staan. 'De meesten doen vaak niks anders dan moorden, drinken en van levens een hel maken. Ik weet ongeveer waar de grens ligt. De meesten zeggen geen grens te hebben, maar die is er wel. We hebben een vloek van eeuwige dorst en al dat soort dingen over ons gekregen. Niks aan te doen... zo is het nu eenmaal.' sprak ze met een zucht. 'Ik stop bij de grens van mijn eigen gedachten, Dave. Ik heb misschien inderdaad harteloos. Kan dingen doen die je je misschien niet kunt voorstellen buiten de magie van tovenaars om. Ik ken misschien niks anders dan dood en dorst, maar er zijn vast nog wel meer net als ik die weten wat het beste is.' Kynia zweeg en vond nu dat ze wel veel vertelde aan deze jongen.

-Prima als er iemand bij gaat komen. Jij mag wel beslissen wie.-

'Ze zeggen dat wel erg kort... maar wat ze zeggen klopt voor de meesten wel inderdaad.' en ze ging wat rechter staan. 'De meesten doen vaak niks anders dan moorden, drinken en van levens een hel maken. Ik weet ongeveer waar de grens ligt. De meesten zeggen geen grens te hebben, maar die is er wel. We hebben een vloek van eeuwige dorst en al dat soort dingen over ons gekregen. Niks aan te doen... zo is het nu eenmaal.' sprak ze met een zucht. 'Ik stop bij de grens van mijn eigen gedachten, Dave. Ik heb misschien inderdaad harteloos. Kan dingen doen die je je misschien niet kunt voorstellen buiten de magie van tovenaars om. Ik ken misschien niks anders dan dood en dorst, maar er zijn vast nog wel meer net als ik die weten wat het beste is.' Hij keek verward naar de vrouw, Deze vampier was anders dan zijn vader had verteld, ze wist wat goed en slecht was. In de buurt hoorde hij nog een andere geluid, hij keek naar de zon 'ooh nee.'dacht hij in zich zelf, zijn vader was nu wel wakker.

Ze zag de jongen wat verward kijken en snapte dat best. Als ze dit zelf zo te horen had gekregen, terwijl er iets anders in haar gedacht gedrukt stond, dan had ze ook zo gereageerd. Ze hoorde plots iets en zag Dave naar de zon kijken. Ze kon het eerst even niet plaatsen en keek rond met het idee dat me iets ontgaan was. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze en haar stem had nu een scherpe ondertoon. 'Dave...' siste ze nu bijna.

'Wat is er aan de hand?' vroeg een bekende vrouwelijke stem met een scherpe ondertoon. 'Dave...' siste de vrouw erachter. Toen pas zag hij wie het waren, Seth kwam zelf ook tevoorschijn en grijnsde. "Kynia, niet verwacht jou nog te zien. Dave, je moet... niet rond gaan dwalen in je eentje." zei hij kalm en keek naar Kynia, toen Dave en toen weer naar Kynia.
Een paar seconden geleden was hij het bed uit gesleurd door Selene die had geroepen dat Dave weg was. Seth was humeurig opgestaan en was achter zijn zoon aangegaan en hier was hij dan. Hij keek de vampier aan, "Lang niet gezien Kynia.... de laatste keer... was wel grappig. Zo te zien heb je kennis gemaakt met mijn zoon." zei Seth kalm en hij liep richting Dave tot hij achter hem stond en zijn hand op diens schouder legde.

'Wat is er aan de hand?' vroeg ze en haar stem had nu een scherpe ondertoon. 'Dave...' siste ze nu bijna. Hem moeder moest wel gemerkt hebben dat hij het huis uit was want rond deze tijd was hij al in zijn kamer "Kynia, niet verwacht jou nog te zien. Dave, je moet... niet rond gaan dwalen in je eentje." zei hij kalm en keek naar Kynia, toen Dave en toen weer naar Kynia. Hij zag zijn vader, dus ze kende elkaar "Lang niet gezien Kynia.... de laatste keer... was wel grappig. Zo te zien heb je kennis gemaakt met mijn zoon." zei Seth kalm en hij liep richting Dave tot hij achter hem stond en zijn hand op diens schouder legde. Voor dat zijn vader de hand op zijn schouder had gelegd had Dave zijn schild in zich getrokken. 'goede morgen papa, heb je lekker geslapen?' vroeg hij onschuldig, dit zou voor hem misschien niet goed eindigen dacht de kleine joch.

"Kynia, niet verwacht jou nog te zien. Dave, je moet... niet rond gaan dwalen in je eentje." zei een wel heel bekende stem en Kynia keek Seth zo kalm mogelijk aan. "Lang niet gezien Kynia.... de laatste keer... was wel grappig. Zo te zien heb je kennis gemaakt met mijn zoon." zei Seth kalm en hij liep richting Dave tot hij achter hem stond en zijn hand op diens schouder legde. 'goede morgen papa, heb je lekker geslapen?' sprak Dave onschuldig. Kynia keek naar Dave. 'Is hij je vader?' vroeg ze bijna ongelovig en keek toen weer naar Seth. 'Die had ik niet zien aan komen.' fluisterde ze zacht. 'Het is inderdaad al een tijdje terug dat wij elkaar hebben gezien. Het had langer mogen duren, maar dat blijkt helaas niet te kunnen.' en een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. Ze keek weer even naar Dave en toen weer terug. Helemaal op haar gemak voelde ze zich nu niet meer, maar ze bleef nog net zo rustig staan als eerst.

'goede morgen papa, heb je lekker geslapen?' sprak Dave onschuldig. Kynia keek naar Dave. 'Is hij je vader?' vroeg ze bijna ongelovig en keek toen weer naar Seth. 'Die had ik niet zien aan komen.' fluisterde ze zacht. 'Het is inderdaad al een tijdje terug dat wij elkaar hebben gezien. Het had langer mogen duren, maar dat blijkt helaas niet te kunnen.' en een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. Seth knikte even en grijnsde, "Hij is mijn zoon ja, ik ben zijn vader. Kynia wees niet ongerust, ..... ik vind het wel teleurstellend dat je hier bent aangezien je dus hebt gevochten of gedronken en dat keur ik niet goed als king. Alleen Dave is nog veilig.... dus dat scheelt. Je bent hier nog veilig zolang er geen bloed an je handen zit. Zal je niks gebeuren," zei Sethw aarschuwen tegen Kynia en grijnsde even voor hij zijn hand rustig opende. "De bewusteloze tovenaar word zometeen wel teruggebracht, bedankt voor hem niet dood te slaan."

. Kynia keek naar Dave. 'Is hij je vader?' vroeg ze bijna ongelovig en keek toen weer naar Seth. 'Die had ik niet zien aan komen.' fluisterde ze zacht. 'Het is inderdaad al een tijdje terug dat wij elkaar hebben gezien. Het had langer mogen duren, maar dat blijkt helaas niet te kunnen.' en een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. Seth knikte even en grijnsde, "Hij is mijn zoon ja, ik ben zijn vader. Kynia wees niet ongerust, ..... ik vind het wel teleurstellend dat je hier bent aangezien je dus hebt gevochten of gedronken en dat keur ik niet goed als king. Alleen Dave is nog veilig.... dus dat scheelt. Je bent hier nog veilig zolang er geen bloed an je handen zit. Zal je niks gebeuren," zei Sethw aarschuwen tegen Kynia en grijnsde even voor hij zijn hand rustig opende. "De bewusteloze tovenaar word zometeen wel teruggebracht, bedankt voor hem niet dood te slaan." Hij keek naar kynia, ze zou hem ook kunnen bijten als hij geen schild had gemaakt, hij slikte even en keek naar zijn vader, of hij een boosheid kunnen vinden die voor hem bedoelt was. maar hij zag niks, najaa dat was ook logisch zijn vader droeg een masker voor zijn gezicht, verward haalde hij zijn hand door zijn haar en keek weer naar de vampier hoe zou zij reageren?

‘Je blijft me verbazen Setherian.’ zei ze met dezelfde glimlach. ‘Ik zal zien hoe lang ik het kan volhouden in dit gebied om geen bloed aan mijn handen te krijgen. En ik denk geen dank voor het niet doodslaan van de tovenaar. Het zal dan voor mij nog even zoeken worden naar iets anders.’ En ze grinnikte zacht en bijna niet hoorbaar maar Seth ving het op door zijn verscherpte gehoor door de magische omstandigheden. ‘Je hebt trouwens een aardige zoon. Slim en verstandig is hij ook.’ zei Kynia. Seth grijnsde, "Ach, dat komt van zijn moeder. Slim, verstandig...... mweh niet mijn dingen." zei hij grijnzend. Hij haalde zijn kap weg en verwijderde het masker. Zijn gezicht stond redelijk neutraal vanaf het moment dat hij zijn masker weghaalde. Hij keke haar aan en zuchte, "Goede tijden zijn voorbij, alleen zoals je ziet.... er zijn dingen veranderd, ik ben vader geworden. Wat is er met jou gebeurd in de tussentijd," zei hij tegen Kynia. Toen keek hij Dave aan en begon, "Kynia is een kennis, een gezellig gesprek buiten tovenaars gebied. Zoon.... om soms ruzie of kleine oorlogjes te voorkomen kan je degene die geen kwaad doen beter met rust laten." zei Seth om te verduidelijken.

Je blijft me verbazen Setherian.’ zei ze met dezelfde glimlach. ‘Ik zal zien hoe lang ik het kan volhouden in dit gebied om geen bloed aan mijn handen te krijgen. En ik denk geen dank voor het niet doodslaan van de tovenaar. Het zal dan voor mij nog even zoeken worden naar iets anders.’ ‘Je hebt trouwens een aardige zoon. Slim en verstandig is hij ook.’ zei Kynia. Dave keek even verlegen naar de vampier en keek weer op toen zijn vader weer begon te praten "Ach, dat komt van zijn moeder. Slim, verstandig...... mweh niet mijn dingen." zei hij grijnzend. Hij haalde zijn kap weg en verwijderde het masker. Zijn gezicht stond redelijk neutraal vanaf het moment dat hij zijn masker weghaalde. Hij keke haar aan en zuchte, "Goede tijden zijn voorbij, alleen zoals je ziet.... er zijn dingen veranderd, ik ben vader geworden. Wat is er met jou gebeurd in de tussentijd," zei hij tegen Kynia. Toen keek hij Dave aan en begon, "Kynia is een kennis, een gezellig gesprek buiten tovenaars gebied. Zoon.... om soms ruzie of kleine oorlogjes te voorkomen kan je degene die geen kwaad doen beter met rust laten." zei Seth om te verduidelijken. Dave knikte dat hij het heeft begrepen, Eeen ding snapte hij niet maar hij snapte best veel dingen niet. De laatste nachten droomde hij van een vrouw met blauwe haren, ze was prachtig maar ook vampier, het was de vrouw die hij bij zijn geboorte heeft gezien, zou het misschien kunnen zijn dat zij hem moeder was en niet selena, want eerlijk gezegd had geen van hem familie die hij kende blauwe ogen. Dave richte zijn aandacht weer op de gesprek dat russen zijn vader en kynia was.

Seth grijnsde, "Ach, dat komt van zijn moeder. Slim, verstandig...... mweh niet mijn dingen." zei hij grijnzend. Hij haalde zijn kap weg en verwijderde het masker. Zijn gezicht stond redelijk neutraal vanaf het moment dat hij zijn masker weghaalde. Hij keke haar aan en zuchte, "Goede tijden zijn voorbij, alleen zoals je ziet.... er zijn dingen veranderd, ik ben vader geworden. Wat is er met jou gebeurd in de tussentijd," zei hij tegen Kynia. Toen keek hij Dave aan en begon, "Kynia is een kennis, een gezellig gesprek buiten tovenaars gebied. Zoon.... om soms ruzie of kleine oorlogjes te voorkomen kan je degene die geen kwaad doen beter met rust laten." zei Seth om te verduidelijken. Ze zag Dave knikken als teken dat hij het had begrepen en haar blik ging terug naar Seth. 'Verandering vindt er de laatste tijd op vele manieren plaats.' sprak ze. 'Met mij is er niet veel gebeurd de afgelopen tijd.' en ze zuchtte zacht. 'Mijn leven lijkt altijd akelig het zelfde. Ik ga vaak weg van waar ik hoor ik trek door andere gebieden heen. Ik zit te wachten op de dag dat er dingen gaan gebeuren, maar tot die tijd bekijk ik andere volken. Ik ben nog steeds zoals ik was voor ik je tegen kwam. Het zelfde zal ik blijven, maar er kunnen altijd dingen gebeuren die alles kunnen keren.' zei ze en keek naar Setherian met een ontspannen gezicht. 'Ik zie wel wat me te wachten staat.'

'Verandering vindt er de laatste tijd op vele manieren plaats.' sprak ze. 'Met mij is er niet veel gebeurd de afgelopen tijd.' en ze zuchtte zacht. 'Mijn leven lijkt altijd akelig het zelfde. Ik ga vaak weg van waar ik hoor ik trek door andere gebieden heen. Ik zit te wachten op de dag dat er dingen gaan gebeuren, maar tot die tijd bekijk ik andere volken. Ik ben nog steeds zoals ik was voor ik je tegen kwam. Het zelfde zal ik blijven, maar er kunnen altijd dingen gebeuren die alles kunnen keren.' zei ze en keek naar Setherian met een ontspannen gezicht. 'Ik zie wel wat me te wachten staat.' Zei Kynia. Seth grijnsde, "Ach, wat zijn we optimistisch. In ieder geval Kynia...... ik waarschuw je. Geen tovenaars bijten.... en kom je aan mijn zoon. Dan gebeuren er ergere dingen met je dan in de verhalen... want weet je, de ergste gevallen konden het niet na vertellen." zei Seth doodleuk . "Alleen zolang je niemand bijt of kwaad doet, mag je wel door tovenaars gebied gaan richting de mensen. Die verdienen een slecht lot..." zei Seth zacht zodat Dave het niet zou horen.

Seth grijnsde, "Ach, wat zijn we optimistisch. In ieder geval Kynia...... ik waarschuw je. Geen tovenaars bijten.... en kom je aan mijn zoon. Dan gebeuren er ergere dingen met je dan in de verhalen... want weet je, de ergste gevallen konden het niet na vertellen." zei Seth doodleuk . "Alleen zolang je niemand bijt of kwaad doet, mag je wel door tovenaars gebied gaan richting de mensen. Die verdienen een slecht lot..." zei Seth zacht zodat Dave het niet zou horen. Even had Kynia het gevoel dat ze als een hond werd toegesproken, maar liet haar gevoel niet spreken. 'Ik zal je waarschuwing onthouden.' zei ze en bleef seth rustig aankijken. 'Onthouden, maar niet zeker wetend of ik me er aan kan houden. Ik weet in ieder geval wel dat ik mijn eigen lot heb gekozen als ik een tovenaar of je zoon pak. Ik zal door de gebieden heen blijven trekken, omdat ik mijn eigen gebied al veel te goed ken.' en ze grijnsde. 'Dan zal ik voor de volgende keer maar bij die mensen langsgaan, want op dat gebied ben ik het met je eens.'

'Verandering vindt er de laatste tijd op vele manieren plaats.' sprak ze. 'Met mij is er niet veel gebeurd de afgelopen tijd.' en ze zuchtte zacht. 'Mijn leven lijkt altijd akelig het zelfde. Ik ga vaak weg van waar ik hoor ik trek door andere gebieden heen. Ik zit te wachten op de dag dat er dingen gaan gebeuren, maar tot die tijd bekijk ik andere volken. Ik ben nog steeds zoals ik was voor ik je tegen kwam. Het zelfde zal ik blijven, maar er kunnen altijd dingen gebeuren die alles kunnen keren.' zei ze en keek naar Setherian met een ontspannen gezicht. 'Ik zie wel wat me te wachten staat.' "Ach, wat zijn we optimistisch. In ieder geval Kynia...... ik waarschuw je. Geen tovenaars bijten.... en kom je aan mijn zoon. Dan gebeuren er ergere dingen met je dan in de verhalen... want weet je, de ergste gevallen konden het niet na vertellen." zei Seth doodleuk . de andere woorden kon hij niet horen ze waren te zacht gezegd 'Onthouden, maar niet zeker wetend of ik me er aan kan houden. Ik weet in ieder geval wel dat ik mijn eigen lot heb gekozen als ik een tovenaar of je zoon pak. Ik zal door de gebieden heen blijven trekken, omdat ik mijn eigen gebied al veel te goed ken.' en ze grijnsde. 'Dan zal ik voor de volgende keer maar bij die mensen langsgaan, want op dat gebied ben ik het met je eens.' Dit was iets te verwarrend voor hem en ook best veel in een keer, Dave liet een zachte zucht horen en keek langs kynia als of hij een spook zag eigenlijk concentreerde hij zich er op wat daar bewoog. Terwijl hij dat deed luisterde de jonge ook met een oor naar het gesprek of er iets boeiend kon tegen komen.

-faal..-