Setherian, can you have a moment please?

Serpent zat al een tijdje te wachten. waarop? Hij wist het eigenlijk niet. Zijn schrijfblok lag thuis, en hij had er al een paar dagen niet meer naar gekeken. Hij zuchtte en schudde zijn warrige haar weer op de goede plek, wat niet veel zin had want het viel weer terug in zijn oorspronkelijke staat, warrig. Hij keek met zijn donkere ogen eens rond. Veel licht was er niet, maar dit was een van de hoofdgangen en er liepen veel mensen, die het licht van de fakkels lieten flakkeren en rare afbeeldingen maakte op de grijze rostmuren. Hij keek uit naar een figuur, zijn King Setherian. De gang was nu echt uitgestorven, en verveeld steunde hij met zijn elleboog op zijn knie zijn hand en met de andere hand speelde hij verveeld met een lang lokje haar, zo zat hij een tijdje, terwijl de gang langzaam helemaal leeg was.

Na een kwartier sprong hij op, een gestalte kwam eraan, maar alleen zijn schaduw gleed over de donkere muren, die koud aanvoelden. Serpent rechtte even zijn rug en keek hoe langzaam het figuur zichtbaar werd. Hij had goed gegokt, het was zijn King, Setherian. Met een niet al te gehaaste pas liep hij naar hemtoe, en boog respectvol, waarop direct een vraag zwam uit zijn mond:''Dag Setherian, kan ik u een vraag stellen?'' Hij was niet zo slijmerig, maar hij probeerde zo beleefd te zijn, zoals hij andere ook had zien doen. Hij glimlachtte even ongemakkelijk, hij voelde zich eigenlijk nooit echt op gemak bij Setherian, maar hij bleef hem aankijken.

(seth >3)