Why me?

Stilletjes liep een jonge vrouw door de donkere steegjes van de stad. Haar zwaard was stevig op haar rug gebonden en je kon duidelijk zien dat zij een ridder was. Hoewel ze altijd wel rondliep in haar warme mantel met opvallende kraag, was ze toch geen ijderluit. Integendeel zelfs, ze was blij met wie ze was en dat was alles dat ze nodig had. Terwijl ze zwijgend verderliep keek ze alert om zich heen, je wist maar nooit wat er zou kunnen gebeuren hier. Want zelfs binnen de muren van de stad was niemand echt veilig. Maar daar stonden de beschermers weer voor in, het was hun taak iedereen veilig te houden. Even bleef Astra stilstaan en keek om zich heen. Was er nu iemand of verbeeldde ze dat nu weer? Ze schudde verward haar hoofd en begon stilletjes weer verder te lopen. Maar het gevoel bleef, er was iemand hier. Opnieuw stond ze stil en draaide zich om. Met een soepele beweging haalde ze haar zwaard uit de schede op haar rug en hield hem verdedigend voor zich. ''Wie is daar!'' Zei ze luid en keek door de donkere steeg.

Sean was naar het rdderrijk gerend toen ene vampier achter hem aan gekomen was. Sean lijde paar woorden en zei."Jump." De magie van ehm reageerde er op en hij kwam met zijn voet van ed grond los en maakte een hoge sprong over ed muur maar zag iemand daar staan die roepte.'Wie is daar!'' Sean schreeuwde. "Kijk uit!" En kwam precies voor har zwaard terecht en keke haar aan. "Sorry voor het ongemak mevrouw, Sean richte toen zig op de vampier die ookgekomen was en hefde zijn hand op hem."connect it to shadow." Zei Sean snel en de schadw van de vrouw en hem kwamen op ed vampier af en sloot het op i ene soort bol en Seaan liep er rustig op af en keek hem aan en legde zijn hand op de bol. "flame of fire." Zei die toen rustig en in de bol kwam een vlam die ed vampier verbrande terwijl hij het uit schreeuwde keke Sean naar de vrouw. "Hoi." Zei hij maar en legde zijn hand op de bol die weer terug naar hun shaduwen ging terwijl hij et volgdende zei. "wind blowing." En de Wind blaasde toen ed as weg van de vampier en Sean keek naar zijn handne en was trots op zijn zelf dat hij dit alleen had gedaan. Maar hij wist dat ed vrouw daar nog steets stond en draaide zig op,


(Flut post)

"Kijk uit!" Hoorde ze een jonge stem schreeuwen en ineens stond voor haar zwaard een jongen. Hun blikken kruisten elkaar en ze fronste even. Dit was geen gewoon kind, dat wist ze maar al te goed. "Sorry voor het ongemak mevrouw,'' zei de jongen en Astra fronste weer. Haar blik viel op de pas aangekomen vampier en ze hier haar zwaard verder op, klaar om toe te slaan. Maar de jongen had zijn hand al geheven en snel wat gezegd dat ze zo even snel niet verstond. Meteen daarna zag ze dat haar schaudw in beweging kwam en richting de vampier verdween. Nu wist ze wat hij was, deze jongen was een tovenaar. Het kon niet anders meer. Ze bleef stokstijf staan terwijl de jongen naar voren liep, al haar eigen spieren waren volledig gespannen en ze bewoog ongemakkelijk met haar zwaard. Ze hoorde de jongen weer wat zeggen, en de volgende momenten werd de vampier verzwolgen door het vuur. De jongen keek even naar haar en ze richtte haar zwaard onmiddelijk op hem, ze vertrouwde dat kind voor geen meter. "Hoi." Zei de jongen en ze zag hem zijn hand op de bol van vuur leggen en weer iets zeggen waardoor het as van de vampier werd weggeblazen. De jongen draaide zich nu om en Astra keek hem strak aan. ''Wat wil je van me?'' Vroeg ze scherp en liet haar zwaard niet zakken.

Astra keek hem strak aan. ''Wat wil je van me?'' Vroeg ze scherp en liet haar zwaard niet zakken. "Ik doe u niks shoone dame." Sean keke haar aan met zijn fokelen bruine ogen wara goude stukjes in zaten. "Ik ben Sean Etherrior, ik ben ene beetje verdwaalt want me oom en ik waren aan het trainen alleen toen kwam een groep vampiers die ons uit elkkaar gedreven heeft." Sean keke haar ana en glimlachde lief. "Je kan heus wel ej zwaard laten zakken ik kan je niks aan doen daar voor gebruik ik het niet." Sean lied toen zijn hand uit steken en verluisterde wat wat ze niet kon horen. Uit de hand van Sean kwam een roos en Sean glimlachde. "Sorry voor het ongemak accepteer asjeblieft deze roos als sorry mevrouw." Sean keke haar even aan met zijn best nog wel een kinder gezichtje ook al voelde het niet meer als kind. "Zon mooie dame hoort hier toch niet rond te lopen met overal om haar heen vampiers die ene klein jongetje ze ee brngt? naja achter zich aan krijgt."