Roxanne, 1

Het was een koude nacht een nacht die ik nooit meer zou vergeten het brande en ik lag naast een dood lijk zonder emotie er in en ik besefte net pas dat het voor mij het zelfde gelde. Ik was dood ik keek langzaam naar me hand palmen en zag dat ze onder het bloed zaten van hem wie was hij? Wat had jij er mee te maken? Roxanne keek toen goed naar hem en zag beelden door haar hoofd schieten van die bewuste dag de dag dat ze 16 was geworden. De dag dat haar leefde stopte en een nieuwe begon of toch niet? Dat was de vraag die aan Roxanne bijte maar ze wist snel het antwoord er al op ze was dood ze herringde nog de woorden die Mimi huilend zij de woorden die op haar bijte maar toch niet ze wist het nu zeker ze had een nieuw leven ene leven waar in ze dood was. Roxanne stond langzaam op e lied haar ogen op het doode lijk vallen dat was haar schepsel of toch niet? Roxanne lied haar blik los van hem en wist dat hij haar zo had gemaakt en keek toen naar de sterren die nog schitterde in de hemel en de volle maan die leek of het rood was of was het in haar ogen zo? Ze wist allleen dat ze hier niet kon blijven maar toen Roxanne dat dacht kwam er op dat punt iemand en Roxanne ging snel op de grond liggen en dee of e ernstig gewond was. Roxanne zag dat het een van haar ridders was van haar vader en moeder die haar optilde en meetn ging onder vragen. "Wat is er gebeurd gaat het wel hoogheid heb je bezeert!" Roxanne kon hem alleen aan kijken en geen antwoord geven ookal probeerde ze het ed branding in haar keel nam toen snel de macht over haar. Roxanne voelde het branden en wou het uitschreeuwen maar het enige wat ze kon doen was een pijnlijke blik geven en medelijden tonen met de rest die zo geeindigt zijn. De ridder nam haar uit eindelijk mee naar het kasteel om haar veilig thuis te brengen en Roxanne viel toen langzaam in slaap en probeerde die ene dag weer in haar kop te krijgen de dag dat ze nog een ridder was alleen het kwam niet. Waarom kwam het niet terug precies hoe ze het heeft meegemaakt? Het enige wat Roxanne zag was vage beelden van haar hele leven. Roxanne opende haar ogen een tijdje later en zag toen haar kamer voor haar die ze nog vaag herringerde het was hr oude kamer hara oude vertrouwde leef omgeving wat niet meer zo voelde dit was nu vreemd het voelde onveilig ana alles voelde onveilig aan. Roxanne stapte uit haar bed en liep naar haar kast en merkte toen pas op dat ze haar bloedige kleding niet meer aan had en pakte toen iets anders uit haar kast en dee het snel maar simpelweg aan Roxanne liep toen langzaam naar haar plank en pakte haar oude ketting toen en dee het langzaam open met de foto van haar echte vadder en har en zuchte toen en dee het dicht en dee de ketting om. Roxanne hoorde toen paar mensen naar boven komen en ging snel were op haar bed zitten. "Roxanne wat is er gebeurd!" Hoorde ze ene bekende stem zeggen en keek naar haar het was haar moeder die voor de eerste keer zorgde maakte maar ed zorgen van haar waren sel voor bij en verdween in woede. Roxanne zag dat haar moeder haar hand op hefte en ene knal op haar wang gaf als verdiende loon. Roxanne raakte hara wang aan het deed geen pijn merkte ze op het dee niks. Haar moeder keek haar nog even boos n en iep toen weg Roxanne wist wat het betekende huisarrest tot haar 20ste of 30 dat zou zetoch al krijgen of hier eeuwig opgesloten zitten voor haar eigen bescherming. Roxanne keke haar pissig aan toen ze de deur uitloopte en haar ogen werden donker rood het laatste gevoel sprankelde weg en een nieuwe persoon overheersde haar Roxanne leefd niet meer dat schattige meisje was weg Rox voelde hoe haar lichaam brande en besloot wraak te nemen op iedereen die hara tegen wou houden. De vlam zat is Rox en pakte de deurhendel en kreeg die in een keer stuk en zag hoe de deur viel en zag dat ze ze de scharnieren ook stuk had gemaakt en keek toen naar haar handpalmen ze was nu sterker dan voorheen en besloot haar familie te pakken. Rox sloop stil en listig naar haar ouders die net wouden gaan slapen en keek naar ze dit was hun laatste moment dat ez me zouden zien maar dan niet als hun dochter. Rox ramde tegen de deur en zag hem in een keer neervallen en lied hara haren toen voor hara ogen vallen. "Roxanne ben jij dat wat doe je dame!"Schreeuwde haar moeder nog en Rox keek dodo naar haar zonder angst te laten zien en proefde de angst van haar moeder die ze op kon drinken Rox lied haar vingers lngzama door de lucht gaan en keke haar moeder ana en voelde hoe haar vader wou ana vallen dat niet haar echte vader was. Rox voelde hoe haar reflex er op reageerde en pakte hem snel op en gooide hem tegen de spiegel aan en zag hoe de scherven door de lucht vloog en voor bij haar moeders wang ging. Rox ruikte de bloed die langzaam van haar wang stroomde en keek toen met een gemeen valse grijns naar haar en zag hoe angstig ze keek voor haar dochter allene was het haar dochter niet meer of toch wel? Rox besloot dat ez eerst haar neppe vader om het leven zou brengen en pakte toen een grote glas scherf en gebruikte hem toen als dartpel op haar vader en hoorde hem schreuwen van de pijn en Rox hoorde haar moeder schreeuwen van angst en verdriet en spijt dat ze haar dochter altijd heeft mishandeld en vast heeft gehouden alleen het was te laat Roxanne bestond niet meer. Rox pakte toen langzaam en teer haar vader nek en verluisterde zacht in zijn oor. "Vaarwel, de heer zou u martelen tot de eeuwigheid." Rox pakte toen zijn nek stevig beet en zag hem nog schrikken van de angst wat ze zei en lied toen langzaam en zonder genade haar tanden in zijn nek glijden en met stevig beet hoorde hij zijn nek kraken en hadtie al geen lucht meer. Rox hoorde hoe haar moeder schreeuwde en op har af rende maar rox smijte haar zo naar ed andere kant van de kamer en lied de king liggen en kwam op haar moeder af. Rox hoorde haar huilen en zag dat ze pijn lee en dat wou ze nou juist hebben medeleven. rox kwam op haar moeder afgestapt die jankte van de pijn en zag hoe hara dochter dood was Rox moes alleen maar glimlachen en pakte haar hoofd toen teer beet. "Hoe voel ej nu he mam spijt? Je dochter zo zien is toch prachtig? Altijd wat je al wou toch?"Rox zag haar moeder schrikken en huilen tegen haar borrst maar hett dee Rox niks ze gaf een klap tegen haar moederrs wang en zag haar moeder een beetje boos worrden maar was te bang om iets te doen. Rox keek naar aan en gooide haar recht met haar hoofd op de scherven en zag haar langzaam en pijnlijk dood bloeden. Rox gaf geen eene emotie en lachde er om met een duivelse grijnst het monster was los gebroken Roxanne leefde niet meer. Rox liepp naar haar ouders en zag dat de zielen langzaam weeg zweefde maar rox pakte een doosje en ze werden daar ik geslurt. Rox keek er naar door het glazen doosje en zag haar moeder en de kiing dood ongeijkig huilen en in en het kon haar niks schelen ze verdiende het. Rox dee het doosje terug in haar tas en sleepte ed lijken naar ene kelder die bijna niemand wist onder het kasteel. Rox plurde de lijken maar dara gewoon en lied ze achter en was blij als ze ooit een keer gingen verrotten. Rox keek nog ene keer achter zig naar ed lijken en zei ietts zacht. "Tot zometeen in de eeuwigheid."Rox liep were naar boven en ging har laatse hhalte pakkn hara zusje die verwende stinkende kreng. Rox zuchte en wou haar woede kwijt die griet zou hara laatste min krijgen. Rox sloop naar haar kaamer en schopte ed deur in ene flinke trap er uit en zag daar haar zusje staan die van angst vertrok een vast dacht hoe komt ze opeens zo sterk? "Roxanne wat is er met jou gata het wel." Zei haar zusje maar alles wat rox kon zeggen was. "Dit zijn ej laatse woorden kreng van me." Rox hoorde haar zusje gillen en probeerde eg te rennen maar Rox was veel sneller nu en pakte haar nek in ene keer beet en verscheurde het dirrect je kon de laatse gil van haar zusje nog horen echoeen maar voorr de rest niet het lijk lach hier haar nek open gescheurt en een pijnlijke blik die niet verlost kon worden. Rox zag de ziel uit haar mond lopen en pakte snel haar doosje en de ziel vloog naar het glazen doosje en Rox keek hoe haar zusje de in zat die bij haar vieze moeder was aan het uithuilde. Rox stopt het kistje wer in haar tas en pakte het lichaam opn en brachtdie naar de poort van het kasteel en keke er even naar en spijkerde toen het licham dara aan vast en schreef met bloed 'Rox was hier'. Rox keke nara haar kuunst werk en gaf een laaste blik naar het kasteel dat ooit haar huis was maar zag toen opeens ene dame met vlam rood haar en die ook rook als een vampier. Er kwamen vage beelden bij rox naar boven ze herkende het haar en ed ogen. "Vyndi ben jij dat?" Zei Rox met een ijzige emotieloze stem en lied haar blik nerrgens anders op gaan.
Dit was nou het deel naar rox beet die eerder ook een topic van is gemaakt en die ik ook er wel bij ze de eerste twee post. Maar wat ik verder wil zeggen voor dat ik hier misschien ene hele verhaallijn mee maak over wat er allemaal is gebeurd dit word vervolgt zowiezo met onze grootste liefste vampier van hier Vyndi! als jullei dit leuk vinden kunenn ik en paar mensjes zon hele verhaal beginnen en dit kan ook een voor beeld zijn voor jullei om ene verhaallijn te maaken in edd geschiedenis met je char de eerste was langer maar die zet ik er wel even er bij dit is dus part 2 die hier boven staat
Als 10 jarig meisje liep Mimi mee aan de hand van haar nieuw toe gewezen mentor. En niet zomaar een mentor nee, de King van de Elfen! Met een spierwitte kap over haar hoofd die haar oren beschermde liep ze angstig rond. Haar donker blauwe haren vielen over haar schouders heen terwijl ze opkeek naar haar mentor. "Waar zijn we?" Klonk Mimi's beverige stem. De Ridderstad kleine Mimi, pas op, blijf bij me in de buurt en hou je kap op he." Sprak haar mentor. Mimi knikte gehoorzaam en keek rond. Het was schitterend hier. "Mag ik even daar kijken?" Lachte Mimi vrolijk en haar mentor knikte. Mimi liet de beschermende hand los en rende naar het kettingen kraampje. De glimmertjes straalde haar aan en uiteindelijk koos Mimi eentje met een diepblauwe edelsteen. Exact dezelfde kleur als haar haar. Mimi betaalde hem en wou zich omdraaien naar haar mentor. Maar hij was verdwenen! Angst kroop over haar heen en ze begon de kant op te rennen die haar mentor net had staan kijken. Niet oplettend rende ze door een klein steegje en botste frontaal op tegen een klein blond meisje, ongeveer twee jaar jonger als zij. In de botsing vloog haar kap af en angstig staarde Mimi met haar helblauwe ogen in de rood /oranje van het kleine meisje dat op dr grond lag. Jij.. Jij bent een ELF!" Mimi sprong naar voren en hielt haar hand voor de mond van het meisje. Met haar andere hand hief ze snel haar kap weer over haar oren en keek haar aan. Vertel niemand dat ik een Elf ben, alsjeblieft ga niet schreeuwen als ik mijn hand van je mond haal." Het meisje knikte en Mimi haalde voorzichtig haar hand. "Ongelovelijk dat ik een Elf ontmoet, mijn naam is Roxanne trouwens." Ze glimlachte breed naar Mimi en Mimi lachte terug. "Mijn naam is Mimi, fijn je te leren kennen Roxanne." Mimi kwam omhoog en hielp Roxanne omhoog.

"Is het goed als ik vanacht even er alleen op uit ga?" De 18 jarige beschermer keek haar oud mentor aan. Hij knikte even bedenkelijk en keek haar doordringend aan. Sinds haar ouders waren overleden zorgde de King van de Elfen voor Mimi en haar zusje. Haar zusje die nu in haar laatste jaar zat keek op van het boek dat ze las en keek Mimi beledigend aan. Mimi kon er niets aan doen dat ze medelven kreeg voor haar. Haar zusje was een jaar jonger en had nog een jaar lang training terwijl haar mentor haast niets met haar deed. Terwijl Mimi daarentegen een paar weken geleden haar training had afgerond en nu een volledig beschermer was. "Goed dan, ik moet naar de grote vergadering vannacht dus wees voorzichtig." Mimi knikte, natuurlijk, het was vandaag nieuwe maan. Mimi zag lichte teleurstelling in zijn ogen, hij had vast gehoopt dat Mimi mee ging, maar Mimi had hele andere plannen gemaakt. Vandaag was Roxanne haar 16e verjaardag. Die wou Mimi voor geen goud missen. Mimi knuffelde hem even snel en rende daarna in de richting van de deur. "Vergeet je kap niet! En neem je dolk mee voor noodgevallen!" Hoorde ze de King achter haar aan roepen. Snel pakte Mimi de kap en de dolk mee sloeg hem op en stak de dolk in de schelde op haar kuit en rende verder. Al gouw kwam ze aan bij het kasteel van de Ridders. Haar ouders de King en Queen van de ridders waren nu vast ook al op weg naar de Gathering. Mimi werd er langs gelaten door de wacht en ze liep direct door naar Roxanne haar kamer. Ze klopte even op de deur en liep daarna door. Roxanne viel haar glimlachend in haar armen en Mimi knuffelde haar even. "Gefeliciteerd Rox!" Mimi knuffelde haar nog een keer en voelde hoe Roxanne haar hand vast pakte. "Kom mee!" Zei ze alleen maar terwijl ze Mimi voort trok. Even later kwamen ze aan bij iets dat een bar leek. Mimi zag naast haar Roxanne grote lieve ogen optrekken naar een man die in zwart gekleed was. Hij keek hun even aan en onbedoeld stapte Mimi angstig een stap naar achteren. Zijn ogen waren diep rood en leken dwars door hun heen te staren. "Zou u misschien wat drank voor ons kunnen kopen, wij zijn ons geld vergeten." Roxanne sloeg haar ogen neer en keek daarna hoopvol naar de donkere gestalte van de man. Mimi voelde de haren in haar nek overeind komen. De man liet een warme glimlach zien. "Kinderen zoals jullie zouden niet rond deze tijd op straat moeten lopen." Hij stond op en pakte allebij hun handen beet. Zijn hand was ijskoud en Mimi deed geschrokken nog een stap naar achteren maar Roxanne keek hem alleen maar met grote ogen aan. "Ik breng jullie wel naar huis meisjes, er lopen te veel mensen hier op straat die van jullie onschuld gebruik willen maken." Roxanne knikte geïrriteerd en ze liepen samen met de man richting het kasteel. Toen ze er bijna waren sleurde hij opeens de twee meisjes een zijstraat in en sprong met een geweldige kracht over de kasteel muur heen. Hij smeet hun twee tegen een boom en Mimi sprong angstig overeind. "Vampier!" Schreeuwde ze. Opeens was het duidelijk. Verdedigend ging ze voor Roxanne staan. De man lachte even en keek haar duister aan. Hij sprong op haar af en greep haar bij haar keel. Hij smeet Mimi tegen een boom aan en kwam boosaardig boven haar staan. Een geschokte blik gleed even over zijn gezicht en daarna een valse lach terwijl hij hurkte en vlak voor haar ging zitten. "Weetje, Elfje, ik heb echt nog nooit Elf gedronken." Mimi begreep dat haar kap was afgevallen en haar oren pijnlijk zichtbaar waren. Hij greep haar vast bij haar kin en rukte haar nek naar voren terwijl hij zijn hand in haar onderbuik hielt om haar in een houdgreep vast te houden. Gevaarlijk dicht kwam hij met zijn mond bij haar nek en likte even over haar huid. Mimi kneep haar ogen dicht terwijl ze de tanden door haar huid voelden boren. Ze wou het uitschreeuwen van de pijn maar meteen kreeg ze een knie in haar maag en een hand voor haar mond. Ze kon niet anders dan zo zitten en voelen hoe de knie harder en harder in haar maag werd gedrukt en de hand die over haar mond lag tegen haar keel werd aangeknepen. 'De dolk!' Schoot door Mimi's hoofd terwijl ze zich met haar laatste kracht naar haar kuit toe werkte. Ze voelde het zachte leer van het handvat, trok hem uit de schelde en stak hem in de vampier zijn maag. Met een kreet liet de vampier haar los en viel ze gewoon op de grond. Woest sissend keek de vampier naar zijn maag waar de dolk in zat en trok hem er uit. Hij smeet hem naast Mimi en gaf haar een trap in haar buik. "Rox rennen!" Fluisterde ze naar het meisje dat vol afgrijzing had toegekeken. De vampier zijn ogen flitsten naar Roxanne, gaf Mimi nog een trap in haar buik en pakte Roxanne op bij haar keel en fluisterde zacht in haar oor. "Geef je lieve vriendinnetje hier de schuld maar van." Mimi schreeuwde terwijl hij haar op de grond smeet, bovenop haar sprong en zijn vlijmscherpe tanden in haar nek boorde. Mimi hoorde Roxanne kreunen terwijl ze zo slap op de grond bleef liggen. Met nietsziende ogen staarde Mimi naar de vampier die onder Roxanne haar bloed zat overeind kwam. Mimi zag het zachte ademhalen van roxanne en wou naar haar toe kruipen. Maar toen zag ze ineens dat de vampier zijn eigen arm in zijn mond deed en in zijn eigen arm beet. Daarna hielt hij de bloedende arm boven Roxanne haar mond. 'Hij veranderd haar.' Dacht Mimi angstig. Roxanne begon te drinken van het bloed en Mimi voelde een traan over haar wang stromen. De vampier trok even later zijn arm los en sloeg Roxanne hard in haar gezicht met zijn platte hand. Daarna stond hij op en liep drijgend op haar af. Hij boog zich naar haar voorover maar voor hij wat kon zeggen hoorde Mimi het geluid van een zwaard dat door vlees sneed en viel de vampier over haar heen. Voor haar ogen zag ze haar Mentor staan die zich bezorgt over haar heen boog. "Mimi! Gaat het wel met je?" Vroeg hij terwijl hij Mimi's hand naar de wond bracht. Hij tilde haar op en drukte Mimi dicht tegen zijn gespierde lichaam. Met haar vrije hand greep ze naar zijn schouder en drukte haar hoofd tegen zijn gespierde borst. "We moeten Rox helpen, we kunnen haar hier niet zo achter laten." Huilde het meisje zacht. Ze voelde de King's gestalte verstarren en zijn hoofd schudden. "Het is te laat Mimi, ze zal vampier worden. Ik kan haar niet meer helpen, maar jij niet, jij kan nog verder leven, ik moet je nu naar het paleis brengen. Mimi huilde nog even maar daarna werd alles zwart.
Roxanne was als een acht jarige bengel weer bezig in het kasteel terwijl haar ouders geen aandach gaven. Roxanne voelde zig heel erg alleen ze mocht niet vaak omdat haar ouders vaak bezig waren met hun plichten en ze had ook geen meer broertjes of zusjes. Rox was als gewoonlijk bij de mensen in het kasteel aan het spelen en rommelen tot dat er een dienstmeisje naar haar toe kwam. "Hoogheid Roxanne wil je misschien bij de bakker wat lekkers halen voor de vergadering." De dienstmeisje keek haar lief aan en gaf Roxanne de kans om vandaag de hele dag naar buiten te kunnen. Roxanne knikte op haar vraag en glimlachde lief en ging even naar haar kamer omzig om te kleden in haar jurk en haar keep te pakken voor buiten. Rox dee rustig haar mooie jurk aan die voor dagelijks was en dee haar keep om en pakte toen het mandje aan die de dienstmeisje haar gaf en met er in het lijstje wat ze nodig hadden. Rox sloop langs de kamer waar haar moeder en vader bezig waren en liep toen verder naar buiten om de bestelling te kunnen doen. Rox liep rustig de poorten uit die van het kasteel waren en ging naar de bakkers winkel voor de lekkere bestelling met haar blonde haar die door de lucht ging en straalde door de zon. Rox liep bij de bakker naar binnen en gaf een glimlach naar de bakker en de bakker herkende haar meteen. "Gegroet prinsses Roxanne hoe is het in het kasteel en met je ouders hebben ze wat nodig?" Zei hij met een vriendelijke stem en Roxanne gaf een prachtig glimlach naar hem. "Ja de vergaderingen zijn er weer bijna en dus moet er wat lekkers komen." Zei Rox met glimmende ogen naar hem en straalde met haar persoonlijkheid. De bakker glimlachde ook naar haar en ging weer toen langzaam praten. "Zo en wat hebben ze nodig dan prinsesje van ons." Zei hij met een glimlach en Roxanne glimlachde ook stralend naar hem terug. "Ik heb een lijstje mee meneer." Zei Roxanne met ene schattige stem en ogen die prachtig uitstraalde en de meneer pakte het aan. Hij gaf een glimlach. "Het zou goed komen prinsesje." Zei hij met een vriendelijke stem en Rox gaf een kleine glimlach en lied de mand achter en stapte de winkel uit tot dat ze stopte en de meneer nog wat zei. "Vergeet niet om over twee uur terug te zijn." Rox knikte naar hem en stapte toen de winkel uit. Terwijl ze liep kwaam z veel mennsen tegen en lachde naar hun. Roxanne sttapt ene steegje in en botste tegen een meid met blauw haar en keek toen met grote ogen en kon het wel uitschreuwen. Jij.. Jij bent een ELF!" Zei Roxanne van ene schrik en de elf sprong meteen naar haar toe om Roxanne haar mond te laten houden. Vertel niemand dat ik een Elf ben, alsjeblieft ga niet schreeuwen als ik mijn hand van je mond haal." Zei de ef die voor haar stond en Roxanne knikte en lachte toen lief. "Ongelovelijk dat ik een Elf ontmoet, mijn naam is Roxanne trouwens." Zei Roxanne met ene breede glimlach naar de elf en die glimlachte terug en sprak de volgende woorden uit. "Mijn naam is Mimi, fijn je te leren kennen Roxanne." Roxanne glimlachten en focuste op haar naam 'Mimi' ze pakte haar hand aan en zow gingen ze op staan.
Roxanne was helemaal op getogen ze was vandaag 16 geworden volwasse genoeg voor haar ouders om hun dochter vrij te laten. Mimi zou over paar uur naar haar toe komen en zouden samen er op uit gana in de tusse tijd moes ze wat verzinnen om te doen en dacht ze diep na. Met haar gedachtes kwam z niet ver en keek of er nog een prachtige jurk voor haar hing. Roxanne keek eerst even naar de kast en stapte er naar toen tot haar verbazing was haar jurk weg. Roxanne keek treurig en dacht meteen na dat ze nu ene nieuwe kon halen. Ze sloop de trap af en langs de kamer van haar ouders met geld in haar zak. Roxanne rende de poorten uit van het kasteel en was alleen buiten ze stapte op alle gerust naar de kleding winkel en floot gerust met ene glimlach op haar gezicht e haar haren die straalde. Na een tijdje lopen kwam ze in de winkel straten aan en glimlachde naar de personen die ze tegen kwam me een prachtige glimlach en liep toen door. Na een tijdje weer verder lopen kwam ze bij haar winkel aan en ging snel naar den jurken om er een uit te zoeken. Roxanne keek goed welke voor haar heel erg leuk was en kwam toen op een rode jurk uit die prachtig was en ook niet te lang. Roxanne liep rustig naar de toonbank om wat geld er op te leggen nadat ze dat had gedaan liep ze de winkel uit en ging op haar ale gerust lopen weer terug naar het kasteel. Roxanne begrote mensen van haar leeftijd van haar school die ze herkende en glimlachde lief naar hun, toen ze al een tijdje verderliep zag ze het kasteel steets dichter bij komen. Roxanne kwam rustig op het asteel aan en gign toen snel en stil naar haar kamer wat ze al goed kon en keek toen met sprankelen ogen naar de jurk en mompelde "Mijn liefde." Roxanne moes er zelf om lachen en dee toen met lle gerust de jurk aan voor haar verjaardag.
Ze ging toen op een kruk zitten voor de spiegel en dee haar haar en make up. Na een tijdje vnd ze het wel goed en keek te vreden over haar zelf in ed spiegel. Ze glimlachde naar haar zelf en zei toen de volgende woorden uit als een geintje omdat ze even eenzaam was. "Spiegeltje spiegeltje aan de wand wie is het mooiste van het land." Roxanne moes flauw lachen tgen over haar zelf ookal was het niet grappig. Roxanne achte gerust op haar kamer en tikte uit verveling op haar kastje en hoorde toen haar ouders iets roepen en vertond het ze gingen naar de vergadering op haar verjaardag. Roxanne keek treurig voor haar uit en zuchte toen en dacht in haar zelf ze houden toch niet van me. Na een tijdje zag ze peens de deur van haar kamer open gaan en zag toen Mimi. Roxanne rende op haar af en zij deed het ook en ze gaven elkaar een knuffel en glimlachde Mimi was heel erg vrolijk en sloeg het over op Roxanne en zei met blije woorden. "Gefeliciteerd Rox!" Roxanne glimlachde naar haar en pakte toen stevig haar hand vast en zei toen."Kom mee!" Roxanne trok Mimi zig voort en rende het kasteel uit en keek naar ed maan die prachtig stond en moes glimlachen renden verder tot dat ze uit het zig was van het kasteel en zwaaide toen naar mensen terwijl haar haar en ogen sttraalde. Roxanne liep na een tijdje normaal en merkte toen dat ze haar geld was vergeten en sloeg zigzelf op haar voor hoofd. Opeens zag ze een man in het zwart gekleed en trok hele lieve ogen op met haar ogen en keke de man aardig aan met haar prachtige blik. De man keke ook naar hun en lachte vals Mimi zette uit angst een stap achter uit terwijl Roxanne bleef staan en geen angst zag. De meneer had bloed rode ogen en het leek of hij dwars door hun heen kijk en Roxannen zette toen een lief stemmetje op. "Zou u misschien wat drank voor ons kunnen kopen, wij zijn ons geld vergeten." Roxanne keke de man hoopvol aan terwijl Mimi weg wou uit angst de man glimlachde lief naar hun en zei toen et ijn prachtige stem iets. "Kinderen zoals jullie zouden niet rond deze tijd op straat moeten lopen." De vampier pakte hun handen op en Roxanne schrok hoe koud ze waren en bleef met grote ogen staren en dacht in haar gedachten hoe het kon. Hij kan geen ridder zijn die zijn niet zo koud en Roxanne dacht toen diep na en wou dat hij haar hand los lied maar kreeg gene beweging er in toen keke z naar Mimi die ene stap chter uit deed dor de angst en Roxanne vond het nu ook eng woorden. De vampier lachte nog lief naar hun en zei iets met zijn prachtge stem. "Ik breng jullie wel naar huis meisjes, er lopen te veel mensen hier op straat die van jullie onschuld gebruik willen maken." Roxanne knikte op zijn antwoord ookal vond ze het niet leuk z wou het liefst dat hij weg ging toen ze bijna bij het kasteel waren sleurde de vampier ze opeens een steeg in en sprong met een enorme kraachtige sprong over de muur hee van het kasteel en Roxanne schrok en kwam toen me een harde knal tegen een boom aan door de vampier en had vreselijke pijn bij haar hoofd toen. roxanne wreef even over haar hoofd en bleef toen verstijfd liggen door de man voor haar en dacht 'Waarom!' Mimi sprong op en zei luid. "Vampier!" Mimi ging toen bnnen paar enkele secondes voor Roxanne staan als verdedeging en Roxanne wou toen iets doen maar kon door de verstijving niet op staan en zag toen in slome beelden hoe Mimi bij haar keel werd gegrepen en door de vampier en ho ze tegen de boom were werd gesmeten. Roxanne schrok zig rot en winst dat ze niks kon doen met haar mensen kracht terwijl de vampier weer diht bij Mimi in de buurt kwam lopen en toen weer voor haar stond met ee gemeene lach en Roxannen zga dat hij iets wou den en wou toen rustig opstaan door de pijn heen. De vampier lachde nog stetes gemeen tegen over Mimi en Zei toen iets met ijn valse stem en duistere blik. "Weetje, Elfje, ik heb echt nog nooit een Elf gedronken." De vampier tilde haar op en rukte bij mims nek en hield haar zij goed vast hij likte nog even over haar nek en mim sloot haar ogen terwijl de vampier met zijn vlij scherpe tande door haar huid heen knarste. Roxanne zag dat ze het wel kon uit schreuwen van pijn maar toen ze dat wou doen gaf ed vampier steets knietjes in aar maag en mimi verloor steets meer bloed wat op de vampier kwam. Roxanne keke met grote ogen wat voor haar gebeurde en kon het niet geloven dit moet wel een droom zijn het kan niet anders ze keke toen naar haar vriendin die werd leeggezogen en wou toen met al haar kracht opstaan om haar te helpen. Mimi merkte toen op dat ze nog ene dolk had en pakte die en stompte keihard in de maag van de vampier die haar toen los lied. Roxanne zag hoe het bloed vloeide in haar rode ogen en was nu helemala verstijfd. De vampier sisde en hield de dolk er uit en smeet toen naar Mimi toe. Mimi keke met een bezorgde blik naar Roxanne en zei toen keihard. "Rox rennen!" Maar de vampier had Roxannen toen al en keke toen met ene glimlach naar haar en gaf nog een laatste trap aan Mimi en Roxanne wou het uitschreeuwen van verdriet en dacht steets in haar hoofd waarom waarom. Roxanne lied een traan van har gezicht glijen terwijl de vampier dicht in haar buurt kwam en haar al beet pakte bij haar nek. De vampier lachde nog even en kwam toen dicht in de buurt van Roxanne's oor en fluisterde er zacht in. "Geef je lieve vriendinnetje hier de schuld maar van." Mimi schreuwde en Ro kon haar ogen niet geloven hoe snel het ging terwijl de vampier zijn tanden in haar zette lied Roxanne een traan valleen en keek naar Mimi en zei heel zachtjes. "Vaarwel Mimi." Roxanne voelde zig langzaam sapper worden terwijl Mimi nog aan het schreuwen was ze voelde hoe haar ziel werd opgezogen en voelde hoe haar emotie werden weg gezogen uit haar ogen.
Roxanne voelde zig te slap om te verzetten en de vampier kon zijn gang gaan Roxanne wou haar hand uit steken naar Mimi maar kreeg daar geen gevoel in. Roxanne hing slap en kreunde. De vampier lied haar op de grond vallen en Roxanne staarde met lege ogen naar Mimi terwijl haar ziel weg gezogen was. De vampier stond op en Rox zag hoe hij onder haar bloed zat ze wou ene gil uitslaan maar kreeg eens geen beweging in om haar kaken iin beweging te krijgen. Opeens zag Roxanne hoe ed vampier zjn mouw los scheurde en met zijn vlijmscherpe tanden een wond maakte en het boven haar hield. Roxanne staarde er naar maar kon niks doen terwijl het bloed druppelde om haar gezicht en lanzaam vann haar gezicht glijde. Langzaam kwam zijn arm dichter bij en Roxanne dronk er langzaam aan ze had geen ander keus ze voelde opeens een branding in haar lichaam opkomen en toen kronkelde as een gek. Roxanne dacht "Wat gebeurd er? wat is er met me? Droom ik? Of is dit echt?" Roanne voelde de branding sterkerw orden en schreuwde het uit ze kon het niet meer binnen houden haar bruin roodachtige ogen verbranden en werden rood ze voelde hoe ze weg gezogen werd van het leven beetje bij beetje. Roxanne dacht aan die moment alleen aan de pijn en lid toen ene bloed rode traan vallen en zei zachtjes "Wat heb je gedaan Mimi?" Roxanne voelde de pijn stromen in haar lichaam stromen terwijl er een onbekende elf kwam en de vampier met ene zwaard kapot snijde en het bloed over Mimi heen kwam. Het aller eerste wat hij kon zeggen terwijl hij Roxanne zag op de grond lijden onder de pijn was. "Mimi! Gaat het wel met je?" Hij tilde Mimi op en Roxanne wist wat er ging gebeuren ze gaan haar achter laten ze zou sterven. Ze laten em gewoon stikken dacht Roxanne terwijl ze meer pijn en verdriet voelde omhoog gaan maar niks kon doen. "We moeten Rox helpen, we kunnen haar hier niet zo achter laten." Zei Mimi huilend naar de elf en Roxanne kon er niet meer vee van zien terwijl haar ogen langzaam dicht glijde. "Het is te laat Mimi, ze zal vampier worden. Ik kan haar niet meer helpen, maar jij niet, jij kan nog verder leven, ik moet je nu naar het paleis brengen. Roxanne's ogen ging daar voor open en lied ene traan vallen en zag Mimi huilend weg gedragen worden door de gstalte en Roxanne voelde de pijn branden in haar hart en dacht er aan "Ik ben verlaten." Maar het enigste wat uit Roxanne's mond kon krijgen was haar geschreuw van de pijn die haar op at.
"Vyndi ben jij dat?" Zei Roxanne met een ijzige emotieloze stem en lied haar blik nergens anders op gaan. ze zag hoe haar nicht daar stond en hoe ze zelf erg onder het bloed zat was het zo erg? Roxanne dacht in haar zelf wat ben ik een monster precies voor me eigen nichtjes ogen zo iets doen. En toen keek Roxanne naar het lijk dat nog aan het druipen was van het bloed. Het lekte nog aan alle kanten en Roxanne keek met grote rode ogen Vyndi aan. "Heb ik wat verkeerd gedaan?" Roxanne zag dat vyndi een gezicht trok van dat gaat niet goed komen. Vyndi kwam soepel op haar benen naar Roxanne toen lopen en ging met haar vinger toen over haar bloederige wang en hield toen haar vinger voor haar eigen gezicht en toen onder Roxanne's kin. En voordat Rox het kon zien gaf Vyndi een klap in haar gezicht. Roxanne legde haar hand op haar eigenwang maar voelde niks, het bloed druipte in haar mond van de klap maar verder niks geen pijn? Geen verdriet niks? Hoe kan dat nou opeens weg zijn? Roxanne keek haar nicht aan die opeens iets schreeuwde. "Wat een Bitch ben jij!" Schreeuwde ze tegen Roxanne en Roxanne keek haar aan en lied ene traan vallen en voelde toen nog ene klap op haar wang komen en legde haar hand er op. Roxanne bleef staren naar haar nicht terwijl het het stromen in haar ogen stopte en als steen ging staan Vyndi grijnsde haar aan en Roxanne wist dat er iets mis was wat ze wou weten. Vyndi pakte de arm van Roxanne en lied haar tanden er in glijden en dee haar ogen dicht Roxanne keke geschokt naar Vyndi met grote ogen en voelde hoe ze leeg gezopen werd beetje voor beetje en voelde zig slapper woorden. Terijl ze slapper werd werden haar ogen roder en brande er een hevige vlam in haar keel en rukte toen haar arm los en keek met een hongerige ik naar Vyndi en pakte toen stevig haar arm vast en draaide het om dat ze niks meer kon doen. Roxanne keek haar aan en zette toen haar witte puur parel achtige tanden in haar nek en begon rustig te drinken aan de nek van Vyndi met haar ogen dicht. Roxanne hoorde Vyndi gerust ene kleine lachje uit oefenen en aaide over Roxanne's haar."Drink maar drink maar schepsel van me." rox sloot totaal haar ogen en zag toen de volgende dag voor haar. Ze lach in een kamp die kaal was en zag opeens een hoofd voor haar die naar haar keek. Rox keke pissig en gaf toen ene dreun tegen zijn hoofd aan. De jonge schrok en schoot naar achteren van de dreun die snel herstelt was. "Jij moet dus vast Rox zijn." Roxanne keek naar haar handen en dacht in haar zelf ben ik Roxanne niet meer? Roxanne keke de jonge aan en lied haar stem langzaam trillen dat e tot uiteindelijk sprak. "Ik ben Rox ja" Rox keke hem even aan met een saggie blik en duwde hem ton zo om met weinig kracht. "Wat kan jou het nou schelen!" Toen liep ze door naar Vyndi en keek haar aan. Maar het enigste wat ze kon doen was grijnzen en Rox voelde hoe langzaam haar egvoel in ene hoekje werd weggeduwt en de vloek over haar heersde en har overnam. "Wat is dit voor nachtmerrie?!" Vyndi grijnsde en lachde toen en legde haar handen op Rox's schouder. "Dit is jou toekomst rox Nemesis, Dit is jouw aard en verder niks hier hoor je thuis tussen jou soort genoten. Je was al te goed voor die mensen." Zei vyndi vloeiend over haar lippen in Rox's oor en haar ogen gingen zakken. "Was ik echt et goed? Maar mam en pap zeiden..." Rox wou het zgegen maar vyndi begon toen al te spreken. "Laat die onnozelen ridders praten en word hier sterk bij mij en je krijgt alle macht die je altijd al wilde." Vanaf die woorden veranderen iets is Rox leven en zag ze haar leven als kind snel voorbij schieten en begon een nieuw hoofdstuk in haar leven het leven ls Rox.




Rox's Start
Rox Liep door de bossen van de tovenaars met Vyndi naast haar de brand in haar keel was niet gedooft en Rox liep er heel hongerig bij maar Vyndi gaf steets een mep asl ze haar doorst niet kon beheersen. "Voel het branden de pijn wees niet een zwakkeling!" Rox was omgevallen maar stond snel op en lied haar instinkenten te werk gaan en vond met haar bloedrode ogen snel een prooit. "Je gaat dood tovenaar van me." Lied ze snel over haar lippen vloeien en Vyndi maakte een krullende gimlachje over haar lippen. Ros ogen werden helemala rood haar pupil verdween in haar ogen en zag haar prooi al voor haar. Deze word van mij! Ik wil dat bloed! Dacht Rox terwijl ze zijn geur op ving en bijna kon proeven in haar mond. "Kom maar hier wizzy van me." Sprak Rox uit en ging toen zachtjes op de tovenaar af. De Tovenaar merkte haar metene op en Rox kwam als ene angel uit de hemel gevallen op de Tovenaar af. "Zo wie ben jij schoonheid?" Zei de jonge om haar te lokken maar het enige wat Rox nu dee was hem lokken. De jonge wou haar grijpn maar Rox was veel sneller en had he toen al van achter vast. "Stoute jonge toch." Mompelde Rox in zijn oren en nam toen ene gulzige hap in zijn nek en voelde dat hij lam kwam te liggen van het stikken. Rox's dorst brand verdween en haar ogen werden normaal en toen kwam haar nicht naar haar toe gelopen met haar handen klappend. Rox gaf een glimlach maar krege toen ene klap van haar op haar gezicht. "Waar is dat voor nodig!" Schreeuwde Rox het uit en keke haar boos ana. Vyndi gaf een glimlach en spuugde de woorde uit in Rox's gezicht. "Een echte vampier maakt gebruk van alles dit was een miserige vertooning van je Roxanne Nemesis! Zo ken ik mijn nichtje niet!" Terwijl Vyndi die woorden zei barste er iets los van verdriet in Rox en rende zo snel mogelijk weg naar de andere vampieren. Waarom doet ze zo tegen me? Waarom kan ze niet normaal met em omgaan? Waren de vragen in Rox's hoofd die ze niet beantwoord kreeg van iemand. Rox ging op ene steen zitten in het bos en lied haar gezicht in haar hanen glijden. "Waarom moet ik hier onder lijden!" Schreuwde Rox het uit en ramde toen haar vuist op ed steen die brak in stukken. Rox viel en zag de stukken rond vliegen maar lette er niet veel op. Vyndi kwam toen naar haar en keek naar de stukken rots die op de grond lagen en Vyndi glimlachde toen vals.
~Volgende dag~
Rox werd langzaam wakker en herrinerde de dag van gister nog vers in haar geheugen de glimlach van Vyndi toen de steen kapot was. De gevoel die op roepte in rox gevoel. Rox keek naar haar handen en ze trilde aan de herringering en zag toen Vyndi voor haar neus staan. "Wat moet je." Spuugde Rox de woorden er zo er uit en het enigste wat ze kon doen was een valse glimlach toen ze Rox zag trillen. "Wees niet slap maar sterk nicht." Zei ze stil dat alleen Rox het kon horen maar ze liep al weg voordat ze iets kon doen. Rox keek haar boos na hoe de geweldige Queen voorbij liep en voelde ton ene hand op haar schouder en pakte hem snel beet en kneep hem fijn. Rox wist dat het niks zu helpen maar het was beter dan niks te doen. "Heey Rox stil maar ik ben het!" Rox draaide zig om en herkende de jonge were maar keek vals weg. "Je mag je nicht niet he hoe ze doet?" Rox keek hem even aan en keke vals en spuugde de woorden uit alsof ze wel op hem kon spugen. "Wat kan jou dat schelen!" De jonge keek haar aan. "Omdat ze niks om iemand hier geeft maar allen om de macht en de kracht die je in je lichaam hebt." Zei de jonge rustig maar Rox keke were weg. "Heey Rox ik weet dat je anders bent dan kracht en macht." Rox keek hem toen even aan en lied haar boosheid van haar lichaam afglijden. Hij was de eerste die meer zag dan alleen maar macht en kracht wat ze kon hebben. Rox glimlachde en de jongen ook. "Ik ben Kai." Rox keek hem nog ana en zag dat hij zijn hand uit stak. Rox led trillend haar and naar de zijne komen en pakte hem vast en voelde hoe hij automatisch werd geschud. "Ik ben Rox." Zei ze en Kai lachde. "Dat weet ik." Rox moes toen ook lachen terwijl ze nog hun handen aan het schudden stonden.
~Vriendschap?~(56 jaar later)
Kai en Rox liepen door het bos als twee maatjes naast elkaar. Ze waren tovenaars gebied in gegaan ookal mocht het niet van Vyndi. Rox rook een bekende geu en zag dat Kai er al op afrende. "Kai wacht op mij!" Gilde rox maar hoorde toen een keiharde gil en een explosie Rox rende nog sneller en maakte zig heel erg zorgen het branden in hara werd erger de bloed kon ze al bijna proeven. Toen rox uit eindelijk op het veld kwam zag ze Kai daar. Ontploft en dood. "Kai." Mopelde Rox nog naar en en ging een traan van haar gezicht af. Rox veegde hem snel weg ton ze de dader nog hoorde. "Blijf staan!" De moordenaar Draaide zig om en Rox keke pissig naar hem. "Jij jij monster!" Roepte ze uit en keke harstikek boos zezag dat het ene tovenaar was maar het kon haar niks schelen hij ging hier voor boeten. Rox rende snel op hem af "Jij vieze Tovenaar!" Rox hefde toen haar hand en pakte ed nek van de tovenaar en tilde hem op ij zij nek. "Je gaat sterven vieze vermoordnaar." Terwij Rox dat zei kneep ze de nek van ed tovenaar dicht en voelde hoe hij spartelde en geen lucht kreeg. Na een paar seconde was het oor hem gebeurd en Rox geniete rustig van zijn bloed. opeens hoorde Rox iemand komen het was een tovenaar die niet blijf was Rox zat hele maal onder het bloed en lied het lijk toen vallen. Het lijk verbrande in as en Rox keek de tovnaar aan. "Vieze bloed zuiger!" Kon ze horen en Rox keek de Tovenaar aan die zijn gezicht niet bekend kon amken. Wie is dat? Wat Wilt hij? Wat heeft hij er nou mee te maken? Alle vragen die in Rox's hoofd kwam zouden waarschijnlijk snel beantwoord worden al ze het ou doen. Rox keek met een grins naar de Tovenaar en veegde toen het boed van haar gezicht van de vorge.
Als 10 jarig meisje liep Mimi mee aan de hand van haar nieuw toe gewezen mentor. En niet zomaar een mentor nee, de King van de Elfen! Met een spierwitte kap over haar hoofd die haar oren beschermde liep ze angstig rond. Haar donker blauwe haren vielen over haar schouders heen terwijl ze opkeek naar haar mentor. "Waar zijn we?" Klonk Mimi's beverige stem. De Ridderstad kleine

Mimi, pas op, blijf bij me in de buurt en hou je kap op he." Sprak haar mentor. Mimi knikte gehoorzaam en keek rond. Het was schitterend hier. "Mag ik even daar kijken?" Lachte Mimi vrolijk en haar mentor knikte. Mimi liet de beschermende hand los en rende naar het kettingen kraampje. De glimmertjes straalde haar aan en uiteindelijk koos Mimi eentje met een diepblauwe edelsteen. Exact dezelfde kleur als haar haar. Mimi betaalde hem en wou zich omdraaien naar haar mentor. Maar hij was verdwenen! Angst kroop over haar heen en ze begon de kant op te rennen die haar mentor net had staan kijken. Niet oplettend rende ze door een klein steegje en botste frontaal op tegen een klein blond meisje, ongeveer twee jaar jonger als zij. In de botsing vloog haar kap af en angstig staarde Mimi met haar helblauwe ogen in de rood /oranje van het kleine meisje dat op dr grond lag. Jij.. Jij bent een ELF!" Mimi sprong naar voren en hielt haar hand voor de mond van het meisje. Met haar andere hand hief ze snel haar kap weer over haar oren en keek haar aan. Vertel niemand dat ik een Elf ben, alsjeblieft ga niet schreeuwen als ik mijn hand van je mond haal." Het meisje knikte en Mimi haalde voorzichtig haar hand. "Ongelovelijk dat ik een Elf ontmoet, mijn naam is Roxanne trouwens." Ze glimlachte breed naar Mimi en Mimi lachte terug. "Mijn naam is Mimi, fijn je te leren kennen Roxanne." Mimi kwam omhoog en hielp Roxanne omhoog.

"Is het goed als ik vanacht even er alleen op uit ga?" De 18 jarige beschermer keek haar oud mentor aan. Hij knikte even bedenkelijk en keek haar doordringend aan. Sinds haar ouders waren overleden zorgde de King van de Elfen voor Mimi en haar zusje. Haar zusje die nu in haar laatste jaar zat keek op van het boek dat ze las en keek Mimi beledigend aan. Mimi kon er niets aan doen dat ze medelven kreeg voor haar. Haar zusje was een jaar jonger en had nog een jaar lang training terwijl haar mentor haast niets met haar deed. Terwijl Mimi daarentegen een paar weken geleden haar training had afgerond en nu een volledig beschermer was. "Goed dan, ik moet naar de grote vergadering vannacht dus wees voorzichtig." Mimi knikte, natuurlijk, het was vandaag nieuwe maan. Mimi zag lichte teleurstelling in zijn ogen, hij had vast gehoopt dat Mimi mee ging, maar Mimi had hele andere plannen gemaakt. Vandaag was Roxanne haar 16e verjaardag. Die wou Mimi voor geen goud missen. Mimi knuffelde hem even snel en rende daarna in de richting van de deur. "Vergeet je kap niet! En neem je dolk mee voor noodgevallen!" Hoorde ze de King achter haar aan roepen. Snel pakte Mimi de kap en de dolk mee sloeg hem op en stak de dolk in de schelde op haar kuit en rende verder. Al gouw kwam ze aan bij het kasteel van de Ridders. Haar ouders de King en Queen van de ridders waren nu vast ook al op weg naar de Gathering. Mimi werd er langs gelaten door de wacht en ze liep direct door naar Roxanne haar kamer. Ze klopte even op de deur en liep daarna door. Roxanne viel haar glimlachend in haar armen en Mimi knuffelde haar even. "Gefeliciteerd Rox!" Mimi knuffelde haar nog een keer en voelde hoe Roxanne haar hand vast pakte. "Kom mee!" Zei ze alleen maar terwijl ze Mimi voort trok. Even later kwamen ze aan bij iets dat een bar leek. Mimi zag naast haar Roxanne grote lieve ogen optrekken naar een man die in zwart gekleed was. Hij keek hun even aan en onbedoeld stapte Mimi angstig een stap naar achteren. Zijn ogen waren diep rood en leken dwars door hun heen te staren. "Zou u misschien wat drank voor ons kunnen kopen, wij zijn ons geld vergeten." Roxanne sloeg haar ogen neer en keek daarna hoopvol naar de donkere gestalte van de man. Mimi voelde de haren in haar nek overeind komen. De man liet een warme glimlach zien. "Kinderen zoals jullie zouden niet rond deze tijd op straat moeten lopen." Hij stond op en pakte allebij hun handen beet. Zijn hand was ijskoud en Mimi deed geschrokken nog een stap naar achteren maar Roxanne keek hem alleen maar met grote ogen aan. "Ik breng jullie wel naar huis meisjes, er lopen te veel mensen hier op straat die van jullie onschuld gebruik willen maken." Roxanne knikte geïrriteerd en ze liepen samen met de man richting het kasteel. Toen ze er bijna waren sleurde hij opeens de twee meisjes een zijstraat in en sprong met een geweldige kracht over de kasteel muur heen. Hij smeet hun twee tegen een boom en Mimi sprong angstig overeind. "Vampier!" Schreeuwde ze. Opeens was het duidelijk. Verdedigend ging ze voor Roxanne staan. De man lachte even en keek haar duister aan. Hij sprong op haar af en greep haar bij haar keel. Hij smeet Mimi tegen een boom aan en kwam boosaardig boven haar staan. Een geschokte blik gleed even over zijn gezicht en daarna een valse lach terwijl hij hurkte en vlak voor haar ging zitten. "Weetje, Elfje, ik heb echt nog nooit Elf gedronken." Mimi begreep dat haar kap was afgevallen en haar oren pijnlijk zichtbaar waren. Hij greep haar vast bij haar kin en rukte haar nek naar voren terwijl hij zijn hand in haar onderbuik hielt om haar in een houdgreep vast te houden. Gevaarlijk dicht kwam hij met zijn mond bij haar nek en likte even over haar huid. Mimi kneep haar ogen dicht terwijl ze de tanden door haar huid voelden boren. Ze wou het uitschreeuwen van de pijn maar meteen kreeg ze een knie in haar maag en een hand voor haar mond. Ze kon niet anders dan zo zitten en voelen hoe de knie harder en harder in haar maag werd gedrukt en de hand die over haar mond lag tegen haar keel werd aangeknepen. 'De dolk!' Schoot door Mimi's hoofd terwijl ze zich met haar laatste kracht naar haar kuit toe werkte. Ze voelde het zachte leer van het handvat, trok hem uit de schelde en stak hem in de vampier zijn maag. Met een kreet liet de vampier haar los en viel ze gewoon op de grond. Woest sissend keek de vampier naar zijn maag waar de dolk in zat en trok hem er uit. Hij smeet hem naast Mimi en gaf haar een trap in haar buik. "Rox rennen!" Fluisterde ze naar het meisje dat vol afgrijzing had toegekeken. De vampier zijn ogen flitsten naar Roxanne, gaf Mimi nog een trap in haar buik en pakte Roxanne op bij haar keel en fluisterde zacht in haar oor. "Geef je lieve vriendinnetje hier de schuld maar van." Mimi schreeuwde terwijl hij haar op de grond smeet, bovenop haar sprong en zijn vlijmscherpe tanden in haar nek boorde. Mimi hoorde Roxanne kreunen terwijl ze zo slap op de grond bleef liggen. Met nietsziende ogen staarde Mimi naar de vampier die onder Roxanne haar bloed zat overeind kwam. Mimi zag het zachte ademhalen van roxanne en wou naar haar toe kruipen. Maar toen zag ze ineens dat de vampier zijn eigen arm in zijn mond deed en in zijn eigen arm beet. Daarna hielt hij de bloedende arm boven Roxanne haar mond. 'Hij veranderd haar.' Dacht Mimi angstig. Roxanne begon te drinken van het bloed en Mimi voelde een traan over haar wang stromen. De vampier trok even later zijn arm los en sloeg Roxanne hard in haar gezicht met zijn platte hand. Daarna stond hij op en liep drijgend op haar af. Hij boog zich naar haar voorover maar voor hij wat kon zeggen hoorde Mimi het geluid van een zwaard dat door vlees sneed en viel de vampier over haar heen. Voor haar ogen zag ze haar Mentor staan die zich bezorgt over haar heen boog. "Mimi! Gaat het wel met je?" Vroeg hij terwijl hij Mimi's hand naar de wond bracht. Hij tilde haar op en drukte Mimi dicht tegen zijn gespierde lichaam. Met haar vrije hand greep ze naar zijn schouder en drukte haar hoofd tegen zijn gespierde borst. "We moeten Rox helpen, we kunnen haar hier niet zo achter laten." Huilde het meisje zacht. Ze voelde de King's gestalte verstarren en zijn hoofd schudden. "Het is te laat Mimi, ze zal vampier worden. Ik kan haar niet meer helpen, maar jij niet, jij kan nog verder leven, ik moet je nu naar het paleis brengen. Mimi huilde nog even maar daarna werd alles zwart.
Roxanne was als een acht jarige bengel weer bezig in het kasteel terwijl haar ouders geen aandach gaven. Roxanne voelde zig heel erg alleen ze mocht niet vaak omdat haar ouders vaak bezig waren met hun plichten en ze had ook geen meer broertjes of zusjes. Rox was als gewoonlijk bij de mensen in het kasteel aan het spelen en rommelen tot dat er een dienstmeisje naar haar toe kwam. "Hoogheid Roxanne wil je misschien bij de bakker wat lekkers halen voor de vergadering." De dienstmeisje keek haar lief aan en gaf Roxanne de kans om vandaag de hele dag naar buiten te kunnen. Roxanne knikte op haar vraag en glimlachde lief en ging even naar haar kamer omzig om te kleden in haar jurk en haar keep te pakken voor buiten. Rox dee rustig haar mooie jurk aan die voor dagelijks was en dee haar keep om en pakte toen het mandje aan die de dienstmeisje haar gaf en met er in het lijstje wat ze nodig hadden. Rox sloop langs de kamer waar haar moeder en vader bezig waren en liep toen verder naar buiten om de bestelling te kunnen doen. Rox liep rustig de poorten uit die van het kasteel waren en ging naar de bakkers winkel voor de lekkere bestelling met haar blonde haar die door de lucht ging en straalde door de zon. Rox liep bij de bakker naar binnen en gaf een glimlach naar de bakker en de bakker herkende haar meteen. "Gegroet prinsses Roxanne hoe is het in het kasteel en met je ouders hebben ze wat nodig?" Zei hij met een vriendelijke stem en Roxanne gaf een prachtig glimlach naar hem. "Ja de vergaderingen zijn er weer bijna en dus moet er wat lekkers komen." Zei Rox met glimmende ogen naar hem en straalde met haar persoonlijkheid. De bakker glimlachde ook naar haar en ging weer toen langzaam praten. "Zo en wat hebben ze nodig dan prinsesje van ons." Zei hij met een glimlach en Roxanne glimlachde ook stralend naar hem terug. "Ik heb een lijstje mee meneer." Zei Roxanne met ene schattige stem en ogen die prachtig uitstraalde en de meneer pakte het aan. Hij gaf een glimlach. "Het zou goed komen prinsesje." Zei hij met een vriendelijke stem en Rox gaf een kleine glimlach en lied de mand achter en stapte de winkel uit tot dat ze stopte en de meneer nog wat zei. "Vergeet niet om over twee uur terug te zijn." Rox knikte naar hem en stapte toen de winkel uit. Terwijl ze liep kwaam z veel mennsen tegen en lachde naar hun. Roxanne sttapt ene steegje in en botste tegen een meid met blauw haar en keek toen met grote ogen en kon het wel uitschreuwen. Jij.. Jij bent een ELF!" Zei Roxanne van ene schrik en de elf sprong meteen naar haar toe om Roxanne haar mond te laten houden. Vertel niemand dat ik een Elf ben, alsjeblieft ga niet schreeuwen als ik mijn hand van je mond haal." Zei de ef die voor haar stond en Roxanne knikte en lachte toen lief. "Ongelovelijk dat ik een Elf ontmoet, mijn naam is Roxanne trouwens." Zei Roxanne met ene breede glimlach naar de elf en die glimlachte terug en sprak de volgende woorden uit. "Mijn naam is Mimi, fijn je te leren kennen Roxanne." Roxanne glimlachten en focuste op haar naam 'Mimi' ze pakte haar hand aan en zow gingen ze op staan.




Roxanne was helemaal op getogen ze was vandaag 16 geworden volwasse genoeg voor haar ouders om hun dochter vrij te laten. Mimi zou over paar uur naar haar toe komen en zouden samen er op uit gana in de tusse tijd moes ze wat verzinnen om te doen en dacht ze diep na. Met haar gedachtes kwam z niet ver en keek of er nog een prachtige jurk voor haar hing. Roxanne keek eerst even naar de kast en stapte er naar toen tot haar verbazing was haar jurk weg. Roxanne keek treurig en dacht meteen na dat ze nu ene nieuwe kon halen. Ze sloop de trap af en langs de kamer van haar ouders met geld in haar zak. Roxanne rende de poorten uit van het kasteel en was alleen buiten ze stapte op alle gerust naar de kleding winkel en floot gerust met ene glimlach op haar gezicht e haar haren die straalde. Na een tijdje lopen kwam ze in de winkel straten aan en glimlachde naar de personen die ze tegen kwam me een prachtige glimlach en liep toen door. Na een tijdje weer verder lopen kwam ze bij haar winkel aan en ging snel naar den jurken om er een uit te zoeken. Roxanne keek goed welke voor haar heel erg leuk was en kwam toen op een rode jurk uit die prachtig was en ook niet te lang. Roxanne liep rustig naar de toonbank om wat geld er op te leggen nadat ze dat had gedaan liep ze de winkel uit en ging op haar ale gerust lopen weer terug naar het kasteel. Roxanne begrote mensen van haar leeftijd van haar school die ze herkende en glimlachde lief naar hun, toen ze al een tijdje verderliep zag ze het kasteel steets dichter bij komen. Roxanne kwam rustig op het asteel aan en gign toen snel en stil naar haar kamer wat ze al goed kon en keek toen met sprankelen ogen naar de jurk en mompelde "Mijn liefde." Roxanne moes er zelf om lachen en dee toen met lle gerust de jurk aan voor haar verjaardag.
Ze ging toen op een kruk zitten voor de spiegel en dee haar haar en make up. Na een tijdje vnd ze het wel goed en keek te vreden over haar zelf in ed spiegel. Ze glimlachde naar haar zelf en zei toen de volgende woorden uit als een geintje omdat ze even eenzaam was. "Spiegeltje spiegeltje aan de wand wie is het mooiste van het land." Roxanne moes flauw lachen tgen over haar zelf ookal was het niet grappig. Roxanne achte gerust op haar kamer en tikte uit verveling op haar kastje en hoorde toen haar ouders iets roepen en vertond het ze gingen naar de vergadering op haar verjaardag. Roxanne keek treurig voor haar uit en zuchte toen en dacht in haar zelf ze houden toch niet van me. Na een tijdje zag ze peens de deur van haar kamer open gaan en zag toen Mimi. Roxanne rende op haar af en zij deed het ook en ze gaven elkaar een knuffel en glimlachde Mimi was heel erg vrolijk en sloeg het over op Roxanne en zei met blije woorden. "Gefeliciteerd Rox!" Roxanne glimlachde naar haar en pakte toen stevig haar hand vast en zei toen."Kom mee!" Roxanne trok Mimi zig voort en rende het kasteel uit en keek naar ed maan die prachtig stond en moes glimlachen renden verder tot dat ze uit het zig was van het kasteel en zwaaide toen naar mensen terwijl haar haar en ogen sttraalde. Roxanne liep na een tijdje normaal en merkte toen dat ze haar geld was vergeten en sloeg zigzelf op haar voor hoofd. Opeens zag ze een man in het zwart gekleed en trok hele lieve ogen op met haar ogen en keke de man aardig aan met haar prachtige blik. De man keke ook naar hun en lachte vals Mimi zette uit angst een stap achter uit terwijl Roxanne bleef staan en geen angst zag. De meneer had bloed rode ogen en het leek of hij dwars door hun heen kijk en Roxannen zette toen een lief stemmetje op. "Zou u misschien wat drank voor ons kunnen kopen, wij zijn ons geld vergeten." Roxanne keke de man hoopvol aan terwijl Mimi weg wou uit angst de man glimlachde lief naar hun en zei toen et ijn prachtige stem iets. "Kinderen zoals jullie zouden niet rond deze tijd op straat moeten lopen." De vampier pakte hun handen op en Roxanne schrok hoe koud ze waren en bleef met grote ogen staren en dacht in haar gedachten hoe het kon. Hij kan geen ridder zijn die zijn niet zo koud en Roxanne dacht toen diep na en wou dat hij haar hand los lied maar kreeg gene beweging er in toen keke z naar Mimi die ene stap chter uit deed dor de angst en Roxanne vond het nu ook eng woorden. De vampier lachte nog lief naar hun en zei iets met zijn prachtge stem. "Ik breng jullie wel naar huis meisjes, er lopen te veel mensen hier op straat die van jullie onschuld gebruik willen maken." Roxanne knikte op zijn antwoord ookal vond ze het niet leuk z wou het liefst dat hij weg ging toen ze bijna bij het kasteel waren sleurde de vampier ze opeens een steeg in en sprong met een enorme kraachtige sprong over de muur hee van het kasteel en Roxanne schrok en kwam toen me een harde knal tegen een boom aan door de vampier en had vreselijke pijn bij haar hoofd toen. roxanne wreef even over haar hoofd en bleef toen verstijfd liggen door de man voor haar en dacht 'Waarom!' Mimi sprong op en zei luid. "Vampier!" Mimi ging toen bnnen paar enkele secondes voor Roxanne staan als verdedeging en Roxanne wou toen iets doen maar kon door de verstijving niet op staan en zag toen in slome beelden hoe Mimi bij haar keel werd gegrepen en door de vampier en ho ze tegen de boom were werd gesmeten. Roxanne schrok zig rot en winst dat ze niks kon doen met haar mensen kracht terwijl de vampier weer diht bij Mimi in de buurt kwam lopen en toen weer voor haar stond met ee gemeene lach en Roxannen zga dat hij iets wou den en wou toen rustig opstaan door de pijn heen. De vampier lachde nog stetes gemeen tegen over Mimi en Zei toen iets met ijn valse stem en duistere blik. "Weetje, Elfje, ik heb echt nog nooit een Elf gedronken." De vampier tilde haar op en rukte bij mims nek en hield haar zij goed vast hij likte nog even over haar nek en mim sloot haar ogen terwijl de vampier met zijn vlij scherpe tande door haar huid heen knarste. Roxanne zag dat ze het wel kon uit schreuwen van pijn maar toen ze dat wou doen gaf ed vampier steets knietjes in aar maag en mimi verloor steets meer bloed wat op de vampier kwam. Roxanne keke met grote ogen wat voor haar gebeurde en kon het niet geloven dit moet wel een droom zijn het kan niet anders ze keke toen naar haar vriendin die werd leeggezogen en wou toen met al haar kracht opstaan om haar te helpen. Mimi merkte toen op dat ze nog ene dolk had en pakte die en stompte keihard in de maag van de vampier die haar toen los lied. Roxanne zag hoe het bloed vloeide in haar rode ogen en was nu helemala verstijfd. De vampier sisde en hield de dolk er uit en smeet toen naar Mimi toe. Mimi keke met een bezorgde blik naar Roxanne en zei toen keihard. "Rox rennen!" Maar de vampier had Roxannen toen al en keke toen met ene glimlach naar haar en gaf nog een laatste trap aan Mimi en Roxanne wou het uitschreeuwen van verdriet en dacht steets in haar hoofd waarom waarom. Roxanne lied een traan van har gezicht glijen terwijl de vampier dicht in haar buurt kwam en haar al beet pakte bij haar nek. De vampier lachde nog even en kwam toen dicht in de buurt van Roxanne's oor en fluisterde er zacht in. "Geef je lieve vriendinnetje hier de schuld maar van." Mimi schreuwde en Ro kon haar ogen niet geloven hoe snel het ging terwijl de vampier zijn tanden in haar zette lied Roxanne een traan valleen en keek naar Mimi en zei heel zachtjes. "Vaarwel Mimi." Roxanne voelde zig langzaam sapper worden terwijl Mimi nog aan het schreuwen was ze voelde hoe haar ziel werd opgezogen en voelde hoe haar emotie werden weg gezogen uit haar ogen.
Roxanne voelde zig te slap om te verzetten en de vampier kon zijn gang gaan Roxanne wou haar hand uit steken naar Mimi maar kreeg daar geen gevoel in. Roxanne hing slap en kreunde. De vampier lied haar op de grond vallen en Roxanne staarde met lege ogen naar Mimi terwijl haar ziel weg gezogen was. De vampier stond op en Rox zag hoe hij onder haar bloed zat ze wou ene gil uitslaan maar kreeg eens geen beweging in om haar kaken iin beweging te krijgen. Opeens zag Roxanne hoe ed vampier zjn mouw los scheurde en met zijn vlijmscherpe tanden een wond maakte en het boven haar hield. Roxanne staarde er naar maar kon niks doen terwijl het bloed druppelde om haar gezicht en lanzaam vann haar gezicht glijde. Langzaam kwam zijn arm dichter bij en Roxanne dronk er langzaam aan ze had geen ander keus ze voelde opeens een branding in haar lichaam opkomen en toen kronkelde as een gek. Roxanne dacht "Wat gebeurd er? wat is er met me? Droom ik? Of is dit echt?" Roanne voelde de branding sterkerw orden en schreuwde het uit ze kon het niet meer binnen houden haar bruin roodachtige ogen verbranden en werden rood ze voelde hoe ze weg gezogen werd van het leven beetje bij beetje. Roxanne dacht aan die moment alleen aan de pijn en lid toen ene bloed rode traan vallen en zei zachtjes "Wat heb je gedaan Mimi?" Roxanne voelde de pijn stromen in haar lichaam stromen terwijl er een onbekende elf kwam en de vampier met ene zwaard kapot snijde en het bloed over Mimi heen kwam. Het aller eerste wat hij kon zeggen terwijl hij Roxanne zag op de grond lijden onder de pijn was. "Mimi! Gaat het wel met je?" Hij tilde Mimi op en Roxanne wist wat er ging gebeuren ze gaan haar achter laten ze zou sterven. Ze laten em gewoon stikken dacht Roxanne terwijl ze meer pijn en verdriet voelde omhoog gaan maar niks kon doen. "We moeten Rox helpen, we kunnen haar hier niet zo achter laten." Zei Mimi huilend naar de elf en Roxanne kon er niet meer vee van zien terwijl haar ogen langzaam dicht glijde. "Het is te laat Mimi, ze zal vampier worden. Ik kan haar niet meer helpen, maar jij niet, jij kan nog verder leven, ik moet je nu naar het paleis brengen. Roxanne's ogen ging daar voor open en lied ene traan vallen en zag Mimi huilend weg gedragen worden door de gstalte en Roxanne voelde de pijn branden in haar hart en dacht er aan "Ik ben verlaten." Maar het enigste wat uit Roxanne's mond kon krijgen was haar geschreuw van de pijn die haar op at.
Het was een koude nacht een nacht die ik nooit meer zou vergeten het brande en ik lag naast een dood lijk zonder emotie er in en ik besefte net pas dat het voor mij het zelfde gelde. Ik was dood ik keek langzaam naar me hand palmen en zag dat ze onder het bloed zaten van hem wie was hij? Wat had jij er mee te maken? Roxanne keek toen goed naar hem en zag beelden door haar hoofd schieten van die bewuste dag de dag dat ze 16 was geworden. De dag dat haar leefde stopte en een nieuwe begon of toch niet? Dat was de vraag die aan Roxanne bijte maar ze wist snel het antwoord er al op ze was dood ze herringde nog de woorden die Mimi huilend zij de woorden die op haar bijte maar toch niet ze wist het nu zeker ze had een nieuw leven ene leven waar in ze dood was. Roxanne stond langzaam op e lied haar ogen op het doode lijk vallen dat was haar schepsel of toch niet? Roxanne lied haar blik los van hem en wist dat hij haar zo had gemaakt en keek toen naar de sterren die nog schitterde in de hemel en de volle maan die leek of het rood was of was het in haar ogen zo? Ze wist allleen dat ze hier niet kon blijven maar toen Roxanne dat dacht kwam er op dat punt iemand en Roxanne ging snel op de grond liggen en dee of e ernstig gewond was. Roxanne zag dat het een van haar ridders was van haar vader en moeder die haar optilde en meetn ging onder vragen. "Wat is er gebeurd gaat het wel hoogheid heb je bezeert!" Roxanne kon hem alleen aan kijken en geen antwoord geven ookal probeerde ze het ed branding in haar keel nam toen snel de macht over haar. Roxanne voelde het branden en wou het uitschreeuwen maar het enige wat ze kon doen was een pijnlijke blik geven en medelijden tonen met de rest die zo geeindigt zijn. De ridder nam haar uit eindelijk mee naar het kasteel om haar veilig thuis te brengen en Roxanne viel toen langzaam in slaap en probeerde die ene dag weer in haar kop te krijgen de dag dat ze nog een ridder was alleen het kwam niet. Waarom kwam het niet terug precies hoe ze het heeft meegemaakt? Het enige wat Roxanne zag was vage beelden van haar hele leven. Roxanne opende haar ogen een tijdje later en zag toen haar kamer voor haar die ze nog vaag herringerde het was hr oude kamer hara oude vertrouwde leef omgeving wat niet meer zo voelde dit was nu vreemd het voelde onveilig ana alles voelde onveilig aan. Roxanne stapte uit haar bed en liep naar haar kast en merkte toen pas op dat ze haar bloedige kleding niet meer aan had en pakte toen iets anders uit haar kast en dee het snel maar simpelweg aan Roxanne liep toen langzaam naar haar plank en pakte haar oude ketting toen en dee het langzaam open met de foto van haar echte vadder en har en zuchte toen en dee het dicht en dee de ketting om. Roxanne hoorde toen paar mensen naar boven komen en ging snel were op haar bed zitten. "Roxanne wat is er gebeurd!" Hoorde ze ene bekende stem zeggen en keek naar haar het was haar moeder die voor de eerste keer zorgde maakte maar ed zorgen van haar waren sel voor bij en verdween in woede. Roxanne zag dat haar moeder haar hand op hefte en ene knal op haar wang gaf als verdiende loon. Roxanne raakte hara wang aan het deed geen pijn merkte ze op het dee niks. Haar moeder keek haar nog even boos n en iep toen weg Roxanne wist wat het betekende huisarrest tot haar 20ste of 30 dat zou zetoch al krijgen of hier eeuwig opgesloten zitten voor haar eigen bescherming. Roxanne keke haar pissig aan toen ze de deur uitloopte en haar ogen werden donker rood het laatste gevoel sprankelde weg en een nieuwe persoon overheersde haar Roxanne leefd niet meer dat schattige meisje was weg Rox voelde hoe haar lichaam brande en besloot wraak te nemen op iedereen die hara tegen wou houden. De vlam zat is Rox en pakte de deurhendel en kreeg die in een keer stuk en zag hoe de deur viel en zag dat ze ze de scharnieren ook stuk had gemaakt en keek toen naar haar handpalmen ze was nu sterker dan voorheen en besloot haar familie te pakken. Rox sloop stil en listig naar haar ouders die net wouden gaan slapen en keek naar ze dit was hun laatste moment dat ez me zouden zien maar dan niet als hun dochter. Rox ramde tegen de deur en zag hem in een keer neervallen en lied hara haren toen voor hara ogen vallen. "Roxanne ben jij dat wat doe je dame!"Schreeuwde haar moeder nog en Rox keek dodo naar haar zonder angst te laten zien en proefde de angst van haar moeder die ze op kon drinken Rox lied haar vingers lngzama door de lucht gaan en keke haar moeder ana en voelde hoe haar vader wou ana vallen dat niet haar echte vader was. Rox voelde hoe haar reflex er op reageerde en pakte hem snel op en gooide hem tegen de spiegel aan en zag hoe de scherven door de lucht vloog en voor bij haar moeders wang ging. Rox ruikte de bloed die langzaam van haar wang stroomde en keek toen met een gemeen valse grijns naar haar en zag hoe angstig ze keek voor haar dochter allene was het haar dochter niet meer of toch wel? Rox besloot dat ez eerst haar neppe vader om het leven zou brengen en pakte toen een grote glas scherf en gebruikte hem toen als dartpel op haar vader en hoorde hem schreuwen van de pijn en Rox hoorde haar moeder schreeuwen van angst en verdriet en spijt dat ze haar dochter altijd heeft mishandeld en vast heeft gehouden alleen het was te laat Roxanne bestond niet meer. Rox pakte toen langzaam en teer haar vader nek en verluisterde zacht in zijn oor. "Vaarwel, de heer zou u martelen tot de eeuwigheid." Rox pakte toen zijn nek stevig beet en zag hem nog schrikken van de angst wat ze zei en lied toen langzaam en zonder genade haar tanden in zijn nek glijden en met stevig beet hoorde hij zijn nek kraken en hadtie al geen lucht meer. Rox hoorde hoe haar moeder schreeuwde en op har af rende maar rox smijte haar zo naar ed andere kant van de kamer en lied de king liggen en kwam op haar moeder af. Rox hoorde haar huilen en zag dat ze pijn lee en dat wou ze nou juist hebben medeleven. rox kwam op haar moeder afgestapt die jankte van de pijn en zag hoe hara dochter dood was Rox moes alleen maar glimlachen en pakte haar hoofd toen teer beet. "Hoe voel ej nu he mam spijt? Je dochter zo zien is toch prachtig? Altijd wat je al wou toch?"Rox zag haar moeder schrikken en huilen tegen haar borrst maar hett dee Rox niks ze gaf een klap tegen haar moederrs wang en zag haar moeder een beetje boos worrden maar was te bang om iets te doen. Rox keek naar aan en gooide haar recht met haar hoofd op de scherven en zag haar langzaam en pijnlijk dood bloeden. Rox gaf geen eene emotie en lachde er om met een duivelse grijnst het monster was los gebroken Roxanne leefde niet meer. Rox liepp naar haar ouders en zag dat de zielen langzaam weeg zweefde maar rox pakte een doosje en ze werden daar ik geslurt. Rox keek er naar door het glazen doosje en zag haar moeder en de kiing dood ongeijkig huilen en in en het kon haar niks schelen ze verdiende het. Rox dee het doosje terug in haar tas en sleepte ed lijken naar ene kelder die bijna niemand wist onder het kasteel. Rox plurde de lijken maar dara gewoon en lied ze achter en was blij als ze ooit een keer gingen verrotten. Rox keek nog ene keer achter zig naar ed lijken en zei ietts zacht. "Tot zometeen in de eeuwigheid."Rox liep were naar boven en ging har laatse hhalte pakkn hara zusje die verwende stinkende kreng. Rox zuchte en wou haar woede kwijt die griet zou hara laatste min krijgen. Rox sloop naar haar kaamer en schopte ed deur in ene flinke trap er uit en zag daar haar zusje staan die van angst vertrok een vast dacht hoe komt ze opeens zo sterk? "Roxanne wat is er met jou gata het wel." Zei haar zusje maar alles wat rox kon zeggen was. "Dit zijn ej laatse woorden kreng van me." Rox hoorde haar zusje gillen en probeerde eg te rennen maar Rox was veel sneller nu en pakte haar nek in ene keer beet en verscheurde het dirrect je kon de laatse gil van haar zusje nog horen echoeen maar voorr de rest niet het lijk lach hier haar nek open gescheurt en een pijnlijke blik die niet verlost kon worden. Rox zag de ziel uit haar mond lopen en pakte snel haar doosje en de ziel vloog naar het glazen doosje en Rox keek hoe haar zusje de in zat die bij haar vieze moeder was aan het uithuilde. Rox stopt het kistje wer in haar tas en pakte het lichaam opn en brachtdie naar de poort van het kasteel en keke er even naar en spijkerde toen het licham dara aan vast en schreef met bloed 'Rox was hier'. Rox keke nara haar kuunst werk en gaf een laaste blik naar het kasteel dat ooit haar huis was maar zag toen opeens ene dame met vlam rood haar en die ook rook als een vampier. Er kwamen vage beelden bij rox naar boven ze herkende het haar en ed ogen. "Vyndi ben jij dat?" Zei Rox met een ijzige emotieloze stem en lied haar blik nerrgens anders op gaan.