I need a talk whit the King, and I don't like it

Mason zuchtte, en keek voor de zoveelste keer om zich heen. Een buitenstaander had hem vriendelijk, misschien oud laten blijken. Zijn haar was blauwig, en een litteken sierde zijn wang. Het was nog oud, en er zat een heel verhaal aan, maar dat hield hij altijd voor zichzelf. Zijn kleine Mariah, al jaren was hij op zoek naar haar, tot hij bijna de moed had opgegeven, alleen Aryanna had hem er boven op geholpen. Hij zou het nooit laten blijken, maar hij mocht haar graag. Hij zakte nog wat meer naar beneden, en liet een wit licht op zijn vingertoppen dansen. Al de hele dag was hij rusteloos, alsof er iets ging gebeuren. Mason zuchtte lichtjes en stond op. 'Aryanna' Riep hij, 'We gaan.' Hij zei het rustig, maar het bevel in de zin was duidelijk. 'We gaan met iemand praten, over Mariah.' Lang had de naam niet kunnen uitspreken, bang voor het verdriet. Hij stond op, en begon de lopen, hij had geen dingen nodig, hij had al zo lang zonder geleefd. Het antwoord op de vraag die Aryanna waarschijnlijk ging stellen had hij al klaar.

-Aryanna-
Later Mariah en Sethjeuh zeker?

Zwijgend liet Aryanna een vlam tussen haar vingers heen en weer kronkelen. Ze concentreerde zich goed en liet het vlammetje rond haar vinger cirkelen. Een zachte zucht verliet haar mond en ze staarde naar het vlammetje. Ze was jaren bang geweest voor vuur, maar nu was ze er eindelijk overheen en durfde ze het weer te gebruiken. Haar allereerste poging tot het gebruik van magie was zwaar in de soep gelopen. Ze kon het vuur niet in de hand houden en het schoot als een zwaard langs haar gezicht, daardoor ontstond het litteken dat nu over haar oog liep. Maar het vuur was zelfs zo sterk geweest dat haar oog niet meer te redden was en sindsdien was ze aan linkeroog volledig blind. 'Aryanna' Riep opeens een maar al te bekende stem. De stem van haar vader, en ze wist bijna zeker dat hij haar niet mocht. , 'We gaan.' Hij zei het rustig, maar het bevel in de zin was duidelijk. 'We gaan met iemand praten, over Mariah.' Aryanna fronste en stond soepel op. Zwijgend doofde ze de vlammen en liep naar haar vader. '' Wie? Wat? Waar? En wanneer?'' Vroeg ze en keek haar vader aan. ''Waar is ze dan?'' Was haar volgende scherpe vraag.

Mason zuchtte, en keek voor de zoveelste keer om zich heen. Een buitenstaander had hem vriendelijk, misschien oud laten blijken. Zijn haar was blauwig, en een litteken sierde zijn wang. Het was nog oud, en er zat een heel verhaal aan, maar dat hield hij altijd voor zichzelf. Zijn kleine Mariah, al jaren was hij op zoek naar haar, tot hij bijna de moed had opgegeven, alleen Aryanna had hem er boven op geholpen. Hij zou het nooit laten blijken, maar hij mocht haar graag. Hij zakte nog wat meer naar beneden, en liet een wit licht op zijn vingertoppen dansen. Al de hele dag was hij rusteloos, alsof er iets ging gebeuren. Mason zuchtte lichtjes en stond op. 'Aryanna' Riep hij, 'We gaan.' Hij zei het rustig, maar het bevel in de zin was duidelijk. 'We gaan met iemand praten, over Mariah.' Lang had de naam niet kunnen uitspreken, bang voor het verdriet. Hij stond op, en begon de lopen, hij had geen dingen nodig, hij had al zo lang zonder geleefd. Het antwoord op de vraag die Aryanna waarschijnlijk ging stellen had hij al klaar. Aryanna fronste en stond soepel op. Zwijgend doofde ze de vlammen en liep naar haar vader. '' Wie? Wat? Waar? En wanneer?'' Vroeg ze en keek haar vader aan. ''Waar is ze dan?'' Was haar volgende scherpe vraag. Hij zuchtte, ze zou het zich niet meer herinneren. 'Mariah is..je zusje.' Zijn ogen dwaalden af, 'Ik zoek haar al lang, ze is verdwenen op een dag, je zult het je niet meer herinneren. Ik heb je er altijd buiten willen houden, aangezien het misschien pijnlijk zou zijn, maar nu is het tijd, en ik heb een idee dat misschien kan werken." Hij liep verder, 'We gaan Setherian Fel'Dan eens met een bezoek vereren.'

Hij zuchtte, ze zou het zich niet meer herinneren. 'Mariah is..je zusje.' Zijn ogen dwaalden af, 'Ik zoek haar al lang, ze is verdwenen op een dag, je zult het je niet meer herinneren. Ik heb je er altijd buiten willen houden, aangezien het misschien pijnlijk zou zijn, maar nu is het tijd, en ik heb een idee dat misschien kan werken." Hij liep verder, 'We gaan Setherian Fel'Dan eens met een bezoek vereren.' Aryanna's enige goede oog begon op te vlammen. ''Wil je zeggen dat ik al die tijd nog een zusje had en ik van niks wist!?'' Sprak ze boos en keek haar vader kwaad aan. Hoe kon hij haar dit aandoen, ze had al die tijd gewoon nog een zusje. ''waar heb ik dit aan te danken? Dacht je dat ik het niet aankon?'' toen ineens schrok ze een beetje van zichzelf. Zo had ze nooit tegen haar vader gepraat, maar ze kon er niks aan doen. Ze wendde haar hoofd af en keek naar de grond en liep met hem mee. ''Wat is je plan dan eigenlijk vader?'' Vroeg ze toen een stuk rustiger en hoopte dat hij niet al te kwaad zou worden op haar. ''En waarom naar de King?'' Vroeg ze toen en keek naar haar handen.

'Aryanna' Riep hij, 'We gaan.' Hij zei het rustig, maar het bevel in de zin was duidelijk. 'We gaan met iemand praten, over Mariah.' Lang had de naam niet kunnen uitspreken, bang voor het verdriet. Hij stond op, en begon de lopen, hij had geen dingen nodig, hij had al zo lang zonder geleefd. Het antwoord op de vraag die Aryanna waarschijnlijk ging stellen had hij al klaar. Aryanna fronste en stond soepel op. Zwijgend doofde ze de vlammen en liep naar haar vader. '' Wie? Wat? Waar? En wanneer?'' Vroeg ze en keek haar vader aan. ''Waar is ze dan?'' Was haar volgende scherpe vraag. Hij zuchtte, ze zou het zich niet meer herinneren. 'Mariah is..je zusje.' Zijn ogen dwaalden af, 'Ik zoek haar al lang, ze is verdwenen op een dag, je zult het je niet meer herinneren. Ik heb je er altijd buiten willen houden, aangezien het misschien pijnlijk zou zijn, maar nu is het tijd, en ik heb een idee dat misschien kan werken." Hij liep verder, 'We gaan Setherian Fel'Dan eens met een bezoek vereren.'ryanna's enige goede oog begon op te vlammen. ''Wil je zeggen dat ik al die tijd nog een zusje had en ik van niks wist!?'' Sprak ze boos en keek haar vader kwaad aan. 'waar heb ik dit aan te danken? Dacht je dat ik het niet aankon?'' Zijn gezicht betrok, hier was hij al bang voor geweest. Dat ze het niet zou willen begrijpen. 'Je kan het wel aan, er niets wat jij niet kan. Het was gevaarlijk, en ik wou niet dat je haar zou zoeken. Je bent het enige nog wat ik heb Aryanna.' Hij draaide zich om. 'Wat is je plan dan eigenlijk vader?'' Vroeg ze toen een stuk rustiger en hoopte dat hij niet al te kwaad zou worden op haar. ''En waarom naar de King?'' Vroeg ze toen en keek naar haar handen. 'Wel, ik hoopte dat hij me zou kunnen helpen haar op te sporen, met haar aura ofzow.' Het was niet geniaal, maar het kon werken. 'Aryanna, je moet me wel begrijpen. Het is moeilijk voor me.' Mason draaide zich om, en keek naar zijn dochter. Het litteken ontsierde haar oog. Wat zou hij er toch voorover hebben om dat weg te halen.

Zijn gezicht betrok, hier was hij al bang voor geweest. Dat ze het niet zou willen begrijpen. 'Je kan het wel aan, er niets wat jij niet kan. Het was gevaarlijk, en ik wou niet dat je haar zou zoeken. Je bent het enige nog wat ik heb Aryanna.' Hij draaide zich om. Aryanna keek hem lang aan en liet toen haar hoofd zakken. Had hij nu net gezegd dat zij het enige was dat hij nog had? Ze tilde haar hoofd op en keek naar haar vader. 'Wel, ik hoopte dat hij me zou kunnen helpen haar op te sporen, met haar aura ofzow.' Het was niet geniaal, maar het kon werken. 'Aryanna, je moet me wel begrijpen. Het is moeilijk voor me.' Hij draaide zich om en keek haar aan. Ze wist dat hij ook naar het litteken op haar oog keek maar ze trok zich er niks meer van aan. Vroeger had ze het nog erg gevonden, maar nu had ze geaccepteerd dat ze half blind was en dat er een litteken over haar ook liep. ''Ik snap het wel hoor.'' Zei ze en liep naar voren. Met een zachte glimlach knuffelde ze haar vader even en keek hem aan. ''En ik zal je echt helpen als je me nodig hebt.'' Zei ze vastberaden en knikte even kort.

Hij liep verder, 'We gaan Setherian Fel'Dan eens met een bezoek vereren.'ryanna's enige goede oog begon op te vlammen. ''Wil je zeggen dat ik al die tijd nog een zusje had en ik van niks wist!?'' Sprak ze boos en keek haar vader kwaad aan. 'waar heb ik dit aan te danken? Dacht je dat ik het niet aankon?'' Zijn gezicht betrok, hier was hij al bang voor geweest. Dat ze het niet zou willen begrijpen. 'Je kan het wel aan, er niets wat jij niet kan. Het was gevaarlijk, en ik wou niet dat je haar zou zoeken. Je bent het enige nog wat ik heb Aryanna.' Hij draaide zich om. 'Wat is je plan dan eigenlijk vader?'' Vroeg ze toen een stuk rustiger en hoopte dat hij niet al te kwaad zou worden op haar. ''En waarom naar de King?'' Vroeg ze toen en keek naar haar handen. 'Wel, ik hoopte dat hij me zou kunnen helpen haar op te sporen, met haar aura ofzow.' Het was niet geniaal, maar het kon werken. 'Aryanna, je moet me wel begrijpen. Het is moeilijk voor me.' Mason draaide zich om, en keek naar zijn dochter. Het litteken ontsierde haar oog. Wat zou hij er toch voorover hebben om dat weg te halen. 'Ik snap het wel hoor.'' Zei ze en liep naar voren. Met een zachte glimlach knuffelde ze haar vader even en keek hem aan. ''En ik zal je echt helpen als je me nodig hebt.'' Zei ze vastberaden en knikte even kort. Hij glimlachte even wrang, en nam haar hand en liep toen verder. Het ging allemaal lukken. Een tijdje liep hij zo in stilte door, tot hij voor het eindpunt stond. Mason was een beetje zenuwachtig, en klopte aan. Het geluid klonk hard door de stilte eromheen.

-De anderen mogen nu?-

"en zo.. zo is Selene mijn summon geworden," zei Seth terwijl hij glimlachte naar Mariah. "Alleen nu is ze een vriendin, en jij bent onze dochter. In naam, hart en ziel" zei Seth en klopte zachtjes op haar schouder voor hij naar de deur liep waar enkele seconden geleden nog op werd geklopt. Seth deed de deur open en keek ligt verbaast naar Mason en Aryanna. "Mason, Aryanna? Van waar dit bezoek? In ieder geval komen jullie maar even binnen," zei Seth vriendelijk en liet hun binnen. Seth glimlachte kalm en wees naar de stoelen als teken dat ze gewoon mochten gaan zitten en rusten.



-flutpost-

"en zo.. zo is Selene mijn summon geworden," zei Seth terwijl hij glimlachte naar Mariah. "Alleen nu is ze een vriendin, en jij bent onze dochter. In naam, hart en ziel" zei Seth en klopte zachtjes op haar schouder voor hij naar de deur liep waar enkele seconden geleden nog op werd geklopt. Seth deed de deur open en keek ligt verbaast. "Mason, Aryanna? Van waar dit bezoek? In ieder geval komen jullie maar even binnen," zei Seth vriendelijk en Mariah keek hen even aan maar stond op voor ze binnengelaten werden. "Zal ik wat thee inschenken pap?" Riep ze over haar schouder terwijl ze door Poekie in kleine kat vorm gevolgd werd. In de keuken aangekomen schonk ze wat water in een grote pan en zette hem zachtjes op het vuur. Met een zucht liet te zich hangen aan de rand van het aanrecht en keek naar het vuur. Wie waren die mensen? Vroeg ze zich eigenlijk licht af terwijl ze vier glazen pakte. Of toch.. Een vijfde er bij. Haar moeder wou misschien ook. Rustig zette Mariah alles klaar op een klein houten dienblad en wachtte alleen nog tot het water zou koken.

Hij glimlachte even wrang, en nam haar hand en liep toen verder. Het ging allemaal lukken. Een tijdje liep hij zo in stilte door, tot hij voor het eindpunt stond. Mason was een beetje zenuwachtig, en klopte aan. Het geluid klonk hard door de stilte eromheen. Een beetje van haar stuk keek Aryanna om zich heen. Het was hier best wel raar, en toch ook wel een beetje eng. Maar ze mocht hier niks van tonen, dat zou haar zwak maken. Seth deed de deur open en keek ligt verbaast naar Mason en Aryanna. "Mason, Aryanna? Van waar dit bezoek? In ieder geval komen jullie maar even binnen," zei Seth vriendelijk en liet hun binnen. Seth glimlachte kalm en wees naar de stoelen als teken dat ze gewoon mochten gaan zitten en rusten. Aryanna glimlachte beleefd en stapte zwijgend naar binnen. Ze keek naar een jong meisje en glimlachte naar haar. "Zal ik wat thee inschenken pap?" Zei hetzelfde meisje en Aryanna grinnikte even. Ze zag het meisje weglopen, gevolgd door een wit katje. Stilletjes liep ze achter het meisje aan, haar vader zou het woord wel doen met de king. Stilletjes keek ze om het hoekje van de keuken en glimlachte. ''Heb je misschien wat hulp nodig?'' Vroeg ze vriendelijk en stapte nu gewoon de keuken in.

'Aryanna, je moet me wel begrijpen. Het is moeilijk voor me.' Mason draaide zich om, en keek naar zijn dochter. Het litteken ontsierde haar oog. Wat zou hij er toch voorover hebben om dat weg te halen. 'Ik snap het wel hoor.'' Zei ze en liep naar voren. Met een zachte glimlach knuffelde ze haar vader even en keek hem aan. ''En ik zal je echt helpen als je me nodig hebt.'' Zei ze vastberaden en knikte even kort. Hij glimlachte even wrang, en nam haar hand en liep toen verder. Het ging allemaal lukken. Een tijdje liep hij zo in stilte door, tot hij voor het eindpunt stond. Mason was een beetje zenuwachtig, en klopte aan. Het geluid klonk hard door de stilte eromheen. Seth deed de deur open en keek ligt verbaast naar Mason en Aryanna. "Mason, Aryanna? Van waar dit bezoek? In ieder geval komen jullie maar even binnen," zei Seth vriendelijk en liet hun binnen. Seth glimlachte kalm en wees naar de stoelen als teken dat ze gewoon mochten gaan zitten en rusten. Mason knikte dankbaar, en ging naar binnen. . "Zal ik wat thee inschenken pap?" Riep iemand binnen. Mason keek zijn dochter na, Aryanna grinnikte even. Ze zag het meisje weglopen, gevolgd door een wit katje. Stilletjes liep ze achter het meisje aan, haar vader zou het woord wel doen met de king. Stilletjes keek ze om het hoekje van de keuken en glimlachte. ''Heb je misschien wat hulp nodig?'' Vroeg ze vriendelijk en stapte nu gewoon de keuken in. Hij zuchtte, en keek naar de King. 'Setherian, ik heb je hulp nodig.' Hij keek naar de grond, plots leek alles zo nutteloos, alsog het ooit ging gebeuren. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen. Jaren geleden ben ik iemand kwijt geraakt. Ik weet niet hoe het kon gebeuren, maar ik weet wel dat ik sindsdien altijd naar haar ben blijven zoeken!' Geestdrift vlamde zwak op in ogen, 'Ik heb je hulp nodig om haar op te zoeken, voor mij, Aryanna, en misschien zelfs haar, dat ze weet wie ze echt is.' Hij keek naar de plek waar zijn dochter verdwenen was. 'Zou het kunnen dat je me kan helpen?' Zijn stem klonk gewoonweg smekend.

-Mason heeft nog steeds niets door XD, maarre, wel pijnlijke dood strks he? Anders is het niet leuk -.-" -

'Setherian, ik heb je hulp nodig.' Mason keek naar de grond, plots leek alles zo nutteloos, alsog het ooit ging gebeuren. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen. Jaren geleden ben ik iemand kwijt geraakt. Ik weet niet hoe het kon gebeuren, maar ik weet wel dat ik sindsdien altijd naar haar ben blijven zoeken!' Geestdrift vlamde zwak op in ogen, 'Ik heb je hulp nodig om haar op te zoeken, voor mij, Aryanna, en misschien zelfs haar, dat ze weet wie ze echt is.' Hij keek naar de plek waar zijn dochter verdwenen was. 'Zou het kunnen dat je me kan helpen?' Zijn stem klonk gewoonweg smekend. Seth zuchtte, "Ik heb geen flauw idee hoe, wat of op welke manier. Als je direct was gekomen was het mischien nog wel mogelijk alleen nu is het een abnormale kleine kans." zei Seth en draaide zich even om. "Mariah ik hoef niet, maar... misschien Selene wel." zei Seth. De duistere maar beslist vriendelijke gedaante van de vrouw was in de hoek van de kamer op een stoel te zien terwijl ze even glimlachte en toen haar ogen even sloot. Seth glimlachte even terug en keek Mason toen aan, "Ik woud at ik kon helpen."

Heb je misschien wat hulp nodig?'' Vroeg de vrouw vriendelijk en stapte nu gewoon de keuken in. Mariah glimlachte maar schudde even haar hoofd. "Hoeft niet hoor." Sprak ze lachend. Mariah ik hoef niet, maar... misschien Selene wel." zei haar vader. Even zuchtte Mariah en zette het glas weer weg. "Oke pap!" Riep ze terug. Zodra het water kookte pakte ze dezelf verzamelde kruiden en liet te thee langzaam trekken. Even keek ze de vrouw aan. "Wat doen jullie hier eigenlijk?" Vroeg ze zachtjes. Daarna richtte ze zich weer op de theekan en viste de kruiden er uit toen het sterk genoeg geworden was. Voorzichtig verdeelde ze de thee onder de glazen en pakte het dienblad op. Ze glimlachte stralend naar de vrouw en stapte de huiskamer in. Voorzichtig zette ze het dienblad neer en pakte twee glazen van het dienblad. Daarna liep ze naar haar moeder en gaf haar een van de twee glazen. Toen ze zich daarna op de bank liet zakken keek ze haar vader vragend aan. "Kan ik met iets helpen papa?" Vroeg ze stralend en keek daarna de man aan.

''Heb je misschien wat hulp nodig?'' Vroeg ze vriendelijk en stapte nu gewoon de keuken in. Hij zuchtte, en keek naar de King. 'Setherian, ik heb je hulp nodig.' Hij keek naar de grond, plots leek alles zo nutteloos, alsog het ooit ging gebeuren. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen. Jaren geleden ben ik iemand kwijt geraakt. Ik weet niet hoe het kon gebeuren, maar ik weet wel dat ik sindsdien altijd naar haar ben blijven zoeken!' Geestdrift vlamde zwak op in ogen, 'Ik heb je hulp nodig om haar op te zoeken, voor mij, Aryanna, en misschien zelfs haar, dat ze weet wie ze echt is.' Hij keek naar de plek waar zijn dochter verdwenen was. 'Zou het kunnen dat je me kan helpen?' Zijn stem klonk gewoonweg smekend. Seth zuchtte, "Ik heb geen flauw idee hoe, wat of op welke manier. Als je direct was gekomen was het mischien nog wel mogelijk alleen nu is het een abnormale kleine kans." zei Seth en draaide zich even om. "Mariah ik hoef niet, maar... misschien Selene wel." zei Seth. Hij keek Mason toen aan, "Ik woud at ik kon helpen." Mason zuchtte, hier was hij al bang voor geweest. Dat het allemaal tevergeefs was geweest. Dat hij hoop had durven, nee, willen, koesteren zonder enige zekerheid. 'Ik.. het begrijp het.' De dochter an Seth kwam terug, en ging naast hem zitten. "Kan ik met iets helpen papa?" Vroeg ze stralend en keek daarna de man aan. Mason zuchtte. En keek op. Hij opende zijn mond zonder iets te zeggen. Toen deed hij hem maar dicht, dat kon niet! Het was onmogelijk! Maar de gelijkenis. Nee, hij was aan het halucineren! Het kon niet! Nee! Zijn blik flitse van Seth naar zijn 'dochter'. Er was geen gelijkenis, en toen met zichzelf. Hoe konden de Moiren zo wreed zijn? Was hij dan niets waard? Mason kreeg langzaam maar zeker terug gevoel in zijn lichaam. Hij stond op, 'Setherian?' Vroeg hij uiterst bleeft, 'Wil je me niet voorstellen?' Zijn blik verstrakte. 'Jij idioot! Dacht je dat ik het niet zou merken? Hoe durf je me dit aan te doen?' Zijn stem bleef nog kalm, maar hij trilde wel een beetje. 'Zij! Hoe? Het kan toch niet?' Het kon hem niets schelen, hij kon het zien! Het bewijs zat voor zijn neus. Mariah. Aryanna. Hij. Zijn dochter. Haar zus.

"Hoeft niet hoor." Sprak ze lachend en Aryanna glimlachte even. ''Mariah ik hoef niet, maar... misschien Selene wel." Hoorde ze de king zeggen en even staarde Aryanna het meisje aan. "Oke pap!" Riep het meisje terug en Aryanna zweeg nog steeds. Mariah, was het toeval dat haar zusje dezelfde naam had als deze meid? Het meisje keek haar aan. "Wat doen jullie hier eigenlijk?" Vroeg ze zachtjes en Aryanna glimlachte weer even. ''Mijn vader en ik zijn op zoek naar mijn zusje.'' Zei ze zachtaardig. Zwijgend keek ze toe hoe het meisje de thee inschonk en ze glimlachte in zichzelf. Stilletjes liep ze met het meisje mee en keek even naar haar vader. Stilletjes ging ze op de leuning zitten, naast haar vader. "Kan ik met iets helpen papa?" Vroeg het meisje stralend en Aryanna kon het niet laten om even te grinniken. Ze schrok toen haar vader opstond en keek hem vragend aan. 'Setherian?' Vroeg hij uiterst bleeft, 'Wil je me niet voorstellen?' Zijn blik verstrakte. 'Jij idioot! Dacht je dat ik het niet zou merken? Hoe durf je me dit aan te doen?' Zijn stem bleef nog kalm, maar hij trilde wel een beetje. Aryanna keek haar vader nog altijd vragend aan. ''Wat is er?'' Vroeg ze zacht en keek even naar Setherian zonder wat te zeggen. Wat was er nu weer met haar vader aan de hand?

Aryanna kon het niet laten om even te grinniken. Ze schrok toen haar vader opstond en keek hem vragend aan. 'Setherian?' Vroeg hij uiterst bleeft, 'Wil je me niet voorstellen?' Zijn blik verstrakte. 'Jij idioot! Dacht je dat ik het niet zou merken? Hoe durf je me dit aan te doen?' Zijn stem bleef nog kalm, maar hij trilde wel een beetje. Aryanna keek haar vader nog altijd vragend aan. ''Wat is er?'' Vroeg ze zacht en keek even naar Setherian zonder wat te zeggen. Mariah keek van de man die nu stond naar het meisje en naar haar moeder maar uiteindelijk bleven haar ogen hangen op haar vader. Toen hij niet direct antwoorde kwam ze zelf omhoog en stak haar hand uit. Even glimlachte ze. "Mariah Fel'dan, dochter van Setherian en Selene aangenaam meneer." Ze glimlachte breed en bleef zo even staan. "Leuk u te ontmoeten meneer, zou ik mogen vragen wie u bent?" Ze glimlachte zachtjes maar bleef hem aankijken.

Hij stond op, 'Setherian?' Vroeg hij uiterst bleeft, 'Wil je me niet voorstellen?' Zijn blik verstrakte. 'Jij idioot! Dacht je dat ik het niet zou merken? Hoe durf je me dit aan te doen?' Zijn stem bleef nog kalm, maar hij trilde wel een beetje. -was t denken of spreken 2de zin?????????? iig-
"Dat is Mason, en.. mijn vermoeden zijn misschien overhaast. Alleen... volgens mij is dat de man die je vader hoort te zijn." zei Seth grommend alsof er een beest aan zijn stembanden zat te tokellen. "Mason.. de gelijkenis valt me nu pas op... uiterlijk. Want innerlijk ben je verrot en leeg. Weet je hoe Mariah is gevonden! Nog in haar moeder, die dood was. Zij leefde nog terwijl haar moeder hoogzwanger daar voor dood lag! Jij gewetenloos stuk vreet. Jij als vader.. hoort zelfs voor de ongeboren kinderen te zorgen!" riep Seth woedend. Selene die in de hoek had gezeten keek nu alsof het haar niks scheelde naar Mason. Alsof hij enkel een worm was. Selene keek naar Mariah en wenkte even. "...Seth.. kan nogal.. erg boos worden." zei ze zacht. Seth kookte inderdaad van woede en zijn handen brandde de tafel waarop hij ze had geslagen. Moord was geen optie, alleen zo nu en dan moest hij zijn woede vrijlaten om het pad weer zichtbaar te maken.

Hij keek Mason toen aan, "Ik woud at ik kon helpen." Mason zuchtte, hier was hij al bang voor geweest. Dat het allemaal tevergeefs was geweest. Dat hij hoop had durven, nee, willen, koesteren zonder enige zekerheid. 'Ik.. het begrijp het.' De dochter an Seth kwam terug, en ging naast hem zitten. "Kan ik met iets helpen papa?" Vroeg ze stralend en keek daarna de man aan. Mason zuchtte. En keek op. Hij opende zijn mond zonder iets te zeggen. Toen deed hij hem maar dicht, dat kon niet! Het was onmogelijk! Maar de gelijkenis. Nee, hij was aan het halucineren! Het kon niet! Nee! Zijn blik flitse van Seth naar zijn 'dochter'. Er was geen gelijkenis, en toen met zichzelf. Hoe konden de Moiren zo wreed zijn? Was hij dan niets waard? Mason kreeg langzaam maar zeker terug gevoel in zijn lichaam. Hij stond op, 'Setherian?' Vroeg hij uiterst bleeft, 'Wil je me niet voorstellen?' Zijn blik verstrakte. 'Jij idioot! Dacht je dat ik het niet zou merken? Hoe durf je me dit aan te doen?' Zijn stem bleef nog kalm, maar hij trilde wel een beetje. 'Zij! Hoe? Het kan toch niet?' Het kon hem niets schelen, hij kon het zien! Het bewijs zat voor zijn neus. Mariah. Aryanna. Hij. Zijn dochter. Haar zus. Toen hij niet direct antwoorde kwam ze zelf omhoog en stak haar hand uit. Even glimlachte ze. "Mariah Fel'dan, dochter van Setherian en Selene aangenaam meneer." Ze glimlachte breed en bleef zo even staan. "Leuk u te ontmoeten meneer, zou ik mogen vragen wie u bent?" Ze glimlachte zachtjes maar bleef hem aankijken. "Dat is Mason, en.. mijn vermoeden zijn misschien overhaast. Alleen... volgens mij is dat de man die je vader hoort te zijn." zei Seth grommend alsof er een beest aan zijn stembanden zat te tokellen. "Mason.. de gelijkenis valt me nu pas op... uiterlijk. Want innerlijk ben je verrot en leeg. Weet je hoe Mariah is gevonden! Nog in haar moeder, die dood was. Zij leefde nog terwijl haar moeder hoogzwanger daar voor dood lag! Jij gewetenloos stuk vreet. Jij als vader.. hoort zelfs voor de ongeboren kinderen te zorgen!" riep Seth woedend. "...Seth.. kan nogal.. erg boos worden." zei ze zacht. Mason keek woedend naar Seth. 'Gelijkenis alleen vanbuiten? Je weet er niets van! Haar moeder was alles voor mij, de reden dat ik al die jaren bleef zoeken! Ik weet niet meer water gebeurt is, dat is een ander ding dat ik probeer uit te zoeken! En ja, jij kan dan misschien haar vader zijn, maar ze blijft ook mijn kind. Dat zal nooit veranderen, wat je ook doet! Ik ken haar misschien niet zoals jij, en dit is de eerste keer dat ik haar zie, maar wij blijven verbonden! Door haar.' Mason stopte met praten, aangezien zijn stem verstikt was door het verdriet dat hij nooit toonde aan de buitenwereld. Het deed zeer om terug aan haar te denken. Pijn, vanbinnen. Toen ze was gestorven had hij het gevoeld vanbinnen, alsof een deel van hem gebroken was, niemand zou het kunnen helen. Maar de pijn was verdooft, niet genezen, verdooft toen hij had gehoord dat zijn dochter een overlevingskans had.

'Gelijkenis alleen vanbuiten? Je weet er niets van! Haar moeder was alles voor mij, de reden dat ik al die jaren bleef zoeken! Ik weet niet meer water gebeurt is, dat is een ander ding dat ik probeer uit te zoeken! En ja, jij kan dan misschien haar vader zijn, maar ze blijft ook mijn kind. Dat zal nooit veranderen, wat je ook doet! Ik ken haar misschien niet zoals jij, en dit is de eerste keer dat ik haar zie, maar wij blijven verbonden! Door haar.' Mason stopte met praten, aangezien zijn stem verstikt was door het verdriet. Seth strekte zich uit waarbij hij licht verkrampte en zijn huid op meerdere plekken tegelijk opengescheurd om ruimte te maken voor zijn chaosmorph. De segmenten van geraamtes staken uit zijn schouderbladen en zijn lichaam werd groot, beestachtig en wild. Seth met volledig zwarte ogen zonder pupil of iris gromde naar Mason. "ALS VADER MOET JE JE KINDEREN BESCHERMEN! JIJ FAALDE DAAR IN EN BIJNA WAS MARIAH GESTORVEN! EIGENLIJK ZOU IK JE AAN STUKKEN MOETEN SCHEUREN EN UIT ELKAAR RIJTEN!" gromde Seth. Alleen toen werden enkel zijn ogen menselijk. "Alleen dat verdien jij niet. Mason, ik heb vertrouwen in je en hoe erg deze daad mij tegen spreekt, jou gebeurt niks. Zorg voor Aryanna en neem... Mariah mee als ze dat verkiest. Ik ben niet om haar hier tegen te houden als haar echte vader nog leeft." zei Seth kalm. Hij gromde en keek toen naar Mariah, "Jij mag kiezen, waar je wilt. Bij je vader... of bij mij. Het is jouw leven en jouw keuze."

"Dat is Mason, en.. mijn vermoeden zijn misschien overhaast. Alleen... volgens mij is dat de man die je vader hoort te zijn." zei Seth grommend alsof er een beest aan zijn stembanden zat te tokellen. "Mason.. de gelijkenis valt me nu pas op... uiterlijk. Want innerlijk ben je verrot en leeg. Weet je hoe Mariah is gevonden! Nog in haar moeder, die dood was. Zij leefde nog terwijl haar moeder hoogzwanger daar voor dood lag! Jij gewetenloos stuk vreet. Jij als vader.. hoort zelfs voor de ongeboren kinderen te zorgen!" riep Seth woedend. "...Seth.. kan nogal.. erg boos worden." zei Selene zacht. Mason keek woedend naar Seth. 'Gelijkenis alleen van buiten? Je weet er niets van! Haar moeder was alles voor mij, de reden dat ik al die jaren bleef zoeken! Ik weet niet meer water gebeurt is, dat is een ander ding dat ik probeer uit te zoeken! En ja, jij kan dan misschien haar vader zijn, maar ze blijft ook mijn kind. Dat zal nooit veranderen, wat je ook doet! Ik ken haar misschien niet zoals jij, en dit is de eerste keer dat ik haar zie, maar wij blijven verbonden! Door haar.' Mason stopte met praten, aangezien zijn stem verstikt was. Mariah keek verschrikt en deed een stap achteruit. Dat kon niet! Haar ouders waren dood.. Seth en Selene waren haar ouders! Seth strekte zich uit waarbij hij licht verkrampte en zijn huid op meerdere plekken tegelijk opengescheurd om ruimte te maken voor zijn chaosmorph. De segmenten van geraamtes staken uit zijn schouderbladen en zijn lichaam werd groot, beestachtig en wild. Seth met volledig zwarte ogen zonder pupil of iris gromde naar Mason. "ALS VADER MOET JE JE KINDEREN BESCHERMEN! JIJ FAALDE DAAR IN EN BIJNA WAS MARIAH GESTORVEN! EIGENLIJK ZOU IK JE AAN STUKKEN MOETEN SCHEUREN EN UIT ELKAAR RIJTEN!" gromde Seth. Alleen toen werden enkel zijn ogen menselijk. "Alleen dat verdien jij niet. Mason, ik heb vertrouwen in je en hoe erg deze daad mij tegen spreekt, jou gebeurt niks. Zorg voor Aryanna en neem... Mariah mee als ze dat verkiest. Ik ben niet om haar hier tegen te houden als haar echte vader nog leeft." zei Seth kalm. Hij gromde en keek toen naar Mariah, "Jij mag kiezen, waar je wilt. Bij je vader... of bij mij. Het is jouw leven en jouw keuze." Mariah staarde hem leeg aan.. Dat.. Langzaam keek ze naar het blonde meisje.. Was dat dan haar zus? Was hij haar vader? Maar wie was zij dan.. Haar gehele leven was ze Mariah Fel'dan geweest.. Had ze niet nagedacht over haar verleden enkel haar toekomst haar toekomst in de voetsporen van haar vader van de wizardking Setherian. Kon het zijn dat zij toch niet was wat ze dacht. Langzaam sloot ze haar ogen. Als ze meer was.. Waarom had hij haar niet eerder gezocht? In stilte vervloekte ze alles en toen ze haar ogen opende waren het zwarte poelen, opnieuw hadden haar ogen haar emotie overgenomen. Ze hoorde niet bij hem thuis! Er wakkerde licht een vuur in haar op en haar rond haar handen begonnen vlammen te ontstaan. De vlammen aten zich een weg naar boven naar haar bovenarmen maar stopte rond haar schouders. Het deed geen pijn, het was eigenlijk een fijn gevoel. Het gevoel van kracht en Mariah wist wat ze moest doen. De hanger rond haar nek met de foto's van haar ouders er in.. Haar geboorte ouders raakte los en zweefde voor haar uitgestrekte arm. De vlammen omcircelde het waarna de vuurzee die uit haar hand ontstond het opslokte. Het kleine Telrûnya hangertje rond haar nek vervaagde maar Mariah sloeg er geen acht om. Ze keek enkel naar hoe de foto van haar moeder vervaagde. Heel langzaam ontstond op die plaats een ander figuur. Vertrouwder. Het gezicht van haar moeder ontstond er en op de plek waar Mason haar geboorte vader haar aan had gekeken vanaf dat plaatje ontstond haar vader. De twee originele foto's vervaagde toen het vuur terug kroop naar haar handen en verdween. Het hangertje viel in haar armen en ze hing het weer om haar nek. Het figuur dat de voorkant heerst had omlijst, het Hykaru teken was veranderd. Fel'dan.. Mariah opende haar ogen weer geheel voor de werkelijkheid en keek de twee aan. "Mijn naam is Mariah Fel'Dan, en nooit.. Maar dan ook nooit zal het veranderen, Mijn ouders zijn Setherian en Selene niemand anders." In haar stem was nieuwe wijsheid geboren en haar ogen veranderde naar een zacht rood. "Er is niets meer waarvoor jullie nu hier nog zouden blijven.. Dus ga.." Verzuchtte ze en bleef zo staan.

Mason keek hen beiden aan. Het was te laat geweest. Wat zou het ook? Hij wist het, en hij had het altijd geweten. Wat was zijn plan geweest? Hier komen, dochter vinden, en dan plots de vader kunnen zijn? Waar was hij geweest met zijn gedachten? Het sloeg nergens op! En trouwens, hoe zou hij de vader kunnen zijn van iemand die hij nauwelijks kende? Mariah, ze leek zo vertrouwd, leek zoveel op haar. En toch, 'een kind is het product van zijn opvoeding', had en wijs man hem ooit toevertrouwd. Toen der tijd had hij zich afgewend, het niet kunnen, nee, niet willen geloven! Maar nu, het bewijs stond voor hem. Mason was te laat gekomen, zoals zijn hele leven te laat was geweest. Altijd pas achteraf bedenken wat het juiste was geweest, het pas inzien van de fouten. Het niet willen geloven was altijd een karakter eigenschap geweest. En nu, geloofde hij niet meer. Niet meer in zichzelf, of in het feit dat hij ooit Mariah zou terugvinden. Het was gewoon.. te lang geleden. En toch, stond ze hier. Zo dichtbij, en toch veraf. Ze had zich van hem afgekeerd. En Setherian, onder al die woede huiste toch een goed hart. Hij had voor Mariah gezorgt, en ook al was haar moeder een demon, ze hielden van mekaar. En wie was hij om dat allemaal kapot te maken? Om plots iedereen van slag te maken, uit mekaar's omgeving te duwen? Nee, dat recht had hij niet. Kon niet. Er was slechts nog een ding wat hem restte, Aryanna. Ook haar had hij al die jaren pijn gedaan. Misschien niet zijn plan, maar het was gebeurd. Mason was plots vastbesloten te doen wat goed was. En dit keer wist hij het, geen impuls, geen egoïstische beslissing, nee, gewoon de feiten naast mekaar zetten. Aryanna moest Mariah's zus worden, een keer hier eens komen, zussen worden. Vertrouwd raken met haar, dat was zijn enige wens dat nog restte. Aryanna stond boven alles. Zelfs Mariah deed er niet meer toe, Aryanna. Zij was er altijd geweest voor hem, accepteerde zijn fouten, liep niet weg. En ja, hij was hard geweest. Maar met goede bedoelingen voor haar dan. De waarheid drong tot hem door. Al die jaren, egoïsme had zich opgestapeld. Alleen haar, was zijn enige punt geweest wat hem nog een beetje menselijk hield. Setherian had gelijk, hij was niet menselijk meer. Mariah had gelijk, Setherian had gelijk, zelfs Selene had gelijk. Hij moest gaan, hij voelde het. En het speet hem meer dan ooit. Niet dat hij moest gaan dan, maar dat hij dit hen allemaal had aangedaan. 'Ik weet het." Mompelde hij. "Het is tijd voor mij om te gaan, en het spijt me echt allemaal. Ik weet het, het was egoïstisch, en ik zie het nu. Ik ben nooit een goed mens geweest. Iedereen kan zeggen wat hij wilt, maar dit is mijn laatste wens. Mariah, je kan je van mij afkeren, maar ik wil, nee, vraag je om Aryanna als zus te accepteren. Ze heeft het nooit slecht bedoeld, het is allemaal mijn fout. Straf haar niet om wille van mij. Probeer het, alsjeblieft." Hij keek haar nog even aan, "En vergeet nooit dat je echte familie hier huist." Mason richtte nu zijn blik naar Setherian en Selene. "Jullie twee. Jullie zijn haar echte ouders. Ik kwam hier alleen maar voor mezelf, en het spijt me dat ik hier ooit ben gekomen, en dit jullie aan heb gedaan. En ook voor jullie geld mijn vraag, straf Aryanna niet voor mij. Zij kan er niets aan doen, accepteer haar alsjeblieft. De keuze hangt uiteindelijk af bij Mariah, maar toch." Zijn ogen smeekten het. "Het is nu tijd voor mij om te gaan. Ik heb hier lang genoeg rondgelopen om het weten. Ik heb teveel mensen pijn gedaan. Aryanna, alsjeblieft, wees niet kwaad op mij. I love you my dear. You're the only one that keeps my head up." Hij draaide zich om, en bleef nog even staan, maar draaide zich toen om naar Seth. "Wil jij het doen? Voor Mariah en iedereen die ik pijn heb gedaan, het is over voor mij. Ik moet verdwijnen, anders kan ik het niet aan."

*Mason gaat dood mensen, maakt niet uit wie het doet*
-En sorry, het is geen kwaad post, maar ik vond deze eigenlijk mooier passen in het verhaal, laaste biecht, afscheid enzo...-

"En vergeet nooit dat je echte familie hier huist." Mason richtte nu zijn blik naar Setherian en Selene. "Jullie twee. Jullie zijn haar echte ouders. Ik kwam hier alleen maar voor mezelf, en het spijt me dat ik hier ooit ben gekomen, en dit jullie aan heb gedaan. En ook voor jullie geld mijn vraag, straf Aryanna niet voor mij. Zij kan er niets aan doen, accepteer haar alsjeblieft. De keuze hangt uiteindelijk af bij Mariah, maar toch." Zijn ogen smeekten het. "Het is nu tijd voor mij om te gaan. Ik heb hier lang genoeg rondgelopen om het weten. Ik heb teveel mensen pijn gedaan. Aryanna, alsjeblieft, wees niet kwaad op mij. I love you my dear. You're the only one that keeps my head up." Hij draaide zich om, en bleef nog even staan, maar draaide zich toen om naar Seth. "Wil jij het doen? Voor Mariah en iedereen die ik pijn heb gedaan, het is over voor mij. Ik moet verdwijnen, anders kan ik het niet aan." Seth zuchtte, "Ik kan het niet. Ik ben je king, ik ga je niet verraden en degene die jou iets aandoet zal.. gestraft worden." zei Seth zacht. Selene liep naar Seth toe en zuchtte, "... Ik doe het wel." zei Selene. Ze zuchtte en keek naar Mariah, "Je vader... ik bedoel Seth. Wilt niemand van zijn soort of gelijken doden.. dus Mariah. Dit is geen moord, dit is het brengen van redemptie... denk niet slecht over me." zei Selene. Ze zuchtte en keek Mason aan, "toch iets goeds besloten... het beste voor je dochtertje... ook al ... alat maar." zuchtte Selene. Ze legde haar hand simpel tegen Mason's voorhoofd... en daar ging die. "rest in peace" zei Selene zacht en Seth keek naar het lichaam.

Zwijgend had ze de kwade woorden van haar vader aangehoord, en ook die van Setherian. Ze begreep ze allebei, maar zij kon er gewoon niet meer bij met haar gedachtes. Even wierp ze een blik op het meisje naast haar en zuchtte nauwelijks hoorbaar. Haar goede oog stond net zo leeg als haar binde oog. Ze wist niet wat ze hiermee allemaal moest doen, haar hersens waren compleet blank geslagen. Ze staarde compleet wezeloos voor zich uit, waarom was ze met haar vader meegegaan? Ze kon niks aan deze situatie veranderen en noch kon ze haar vader helpen. 'Ik weet het." Mompelde hij. "Het is tijd voor mij om te gaan, en het spijt me echt allemaal. Ik weet het, het was egoïstisch, en ik zie het nu. Ik ben nooit een goed mens geweest. Iedereen kan zeggen wat hij wilt, maar dit is mijn laatste wens. Mariah, je kan je van mij afkeren, maar ik wil, nee, vraag je om Aryanna als zus te accepteren. Ze heeft het nooit slecht bedoeld, het is allemaal mijn fout. Straf haar niet om wille van mij. Probeer het, alsjeblieft." Hij keek haar nog even aan, "En vergeet nooit dat je echte familie hier huist." Mason richtte nu zijn blik naar Setherian en Selene. "Jullie twee. Jullie zijn haar echte ouders. Ik kwam hier alleen maar voor mezelf, en het spijt me dat ik hier ooit ben gekomen, en dit jullie aan heb gedaan. En ook voor jullie geld mijn vraag, straf Aryanna niet voor mij. Zij kan er niets aan doen, accepteer haar alsjeblieft. De keuze hangt uiteindelijk af bij Mariah, maar toch." Zijn ogen smeekten het. Aryanna staarde haar vader met grote ogen aan, met deze woorden maakte hij al die jaren van hardheid in een keer goed bij haar. Maar wat bedoelde hij hiermee? Langzaam begon ze het te beseffen, dit ging niet goed meer eindigen. "Het is nu tijd voor mij om te gaan. Ik heb hier lang genoeg rondgelopen om het weten. Ik heb teveel mensen pijn gedaan. Aryanna, alsjeblieft, wees niet kwaad op mij. I love you my dear. You're the only one that keeps my head up." Hij draaide zich om, en bleef nog even staan, maar draaide zich toen om naar Seth. Aryanna's ogen vulden zich met tranen en ze begon te schudden met haar hoofd terwijl ze opstond. ''Nee, dat kun je niet maken!'' Fluisterde ze gekweld en staarde naar haar vader. Dit kon hij haar niet aandoen. "Wil jij het doen? Voor Mariah en iedereen die ik pijn heb gedaan, het is over voor mij. Ik moet verdwijnen, anders kan ik het niet aan." Vroeg haar vader aan Seth en Aryanna begon heviger met haar hoofd te schudden. Seth zuchtte, "Ik kan het niet. Ik ben je king, ik ga je niet verraden en degene die jou iets aandoet zal.. gestraft worden." zei Seth zacht en Aryanna's gezicht begon op te klaren. Todat Selene naar voren kwam. "... Ik doe het wel." zei Selene. Ze zuchtte en keek naar Mariah, "Je vader... ik bedoel Seth. Wilt niemand van zijn soort of gelijken doden.. dus Mariah. Dit is geen moord, dit is het brengen van redemptie... denk niet slecht over me." zei Selene. Ze zuchtte en keek Mason aan, "toch iets goeds besloten... het beste voor je dochtertje... ook al ... laat maar." zuchtte Selene. Ze legde haar hand simpel tegen Mason's voorhoofd... en daar ging die. "rest in peace" zei Selene zacht en Seth keek naar het lichaam. Met ogen vol afschuw staarde ze hoe haar vader naar de grond begon te vallen. In een impuls dook ze naar beneden om haar vader op te vangen maar tot haar grootste afschuw viel hij langs haar armen heen, ze had de diepte weer niet kunnen inschatten. Tranen verwazigden haar blik en ze liet een luide snik uit van verdriet. Ze zakte op haar knieën en tilde haar vader nu op en keek naar zijn gezicht. ''Nee!'' Huilde ze terwijl de tranen van haar wangen op het gezicht van haar vader vielen. Toen keek ze op naar Selene, haar oog rood van de tranen stond nu vol met pure haat en woede. ''Hoe kon je!'' Schreeuwde ze en staarde haar aan. ''Hoe kon je mij dit aandoen, hoe durfde je mijn vader van me af te nemen.'' Haar stem sloeg over en ze kelmde het levenloze lichaam van haar vader tegen zich aan en huilde zonder haar tranen tegen te houden. Haar schouders schokten zwaar en ze keek niet meer op, dit waren mensen die haar alles hadden afgenomen.

'Ik weet het." Mompelde hij. "Het is tijd voor mij om te gaan, en het spijt me echt allemaal. Ik weet het, het was egoïstisch, en ik zie het nu. Ik ben nooit een goed mens geweest. Iedereen kan zeggen wat hij wilt, maar dit is mijn laatste wens. Mariah, je kan je van mij afkeren, maar ik wil, nee, vraag je om Aryanna als zus te accepteren. Ze heeft het nooit slecht bedoeld, het is allemaal mijn fout. Straf haar niet om wille van mij. Probeer het, alsjeblieft." Hij keek haar nog even aan, "En vergeet nooit dat je echte familie hier huist." Mason richtte nu zijn blik naar Setherian en Selene. "Jullie twee. Jullie zijn haar echte ouders. Ik kwam hier alleen maar voor mezelf, en het spijt me dat ik hier ooit ben gekomen, en dit jullie aan heb gedaan. En ook voor jullie geld mijn vraag, straf Aryanna niet voor mij. Zij kan er niets aan doen, accepteer haar alsjeblieft. De keuze hangt uiteindelijk af bij Mariah, maar toch." Zijn ogen smeekten het. Aryanna staarde haar vader met grote ogen aan, met deze woorden maakte hij al die jaren van hardheid in een keer goed bij haar. Maar wat bedoelde hij hiermee? Langzaam begon ze het te beseffen, dit ging niet goed meer eindigen. "Het is nu tijd voor mij om te gaan. Ik heb hier lang genoeg rondgelopen om het weten. Ik heb teveel mensen pijn gedaan. Aryanna, alsjeblieft, wees niet kwaad op mij. I love you my dear. You're the only one that keeps my head up." Hij draaide zich om, en bleef nog even staan, maar draaide zich toen om naar Seth. Aryanna's ogen vulden zich met tranen en ze begon te schudden met haar hoofd terwijl ze opstond. ''Nee, dat kun je niet maken!'' Fluisterde ze gekweld en staarde naar haar vader. Dit kon hij haar niet aandoen. "Wil jij het doen? Voor Mariah en iedereen die ik pijn heb gedaan, het is over voor mij. Ik moet verdwijnen, anders kan ik het niet aan." Vroeg haar vader aan Seth en Aryanna begon heviger met haar hoofd te schudden. Seth zuchtte, "Ik kan het niet. Ik ben je king, ik ga je niet verraden en degene die jou iets aandoet zal.. gestraft worden." zei Seth zacht en Aryanna's gezicht begon op te klaren. Todat Selene naar voren kwam. "... Ik doe het wel." zei Selene. Ze zuchtte en keek naar Mariah, "Je vader... ik bedoel Seth. Wilt niemand van zijn soort of gelijken doden.. dus Mariah. Dit is geen moord, dit is het brengen van redemptie... denk niet slecht over me." zei Selene. Ze zuchtte en keek Mason aan, "toch iets goeds besloten... het beste voor je dochtertje... ook al ... laat maar." zuchtte Selene. Ze legde haar hand simpel tegen Mason's voorhoofd... en daar ging die. "rest in peace" zei Selene zacht en Seth keek naar het lichaam. Met ogen vol afschuw staarde ze hoe haar vader naar de grond begon te vallen. In een impuls dook ze naar beneden om haar vader op te vangen maar tot haar grootste afschuw viel hij langs haar armen heen, ze had de diepte weer niet kunnen inschatten. Tranen verwazigden haar blik en ze liet een luide snik uit van verdriet. Ze zakte op haar knieën en tilde haar vader nu op en keek naar zijn gezicht. ''Nee!'' Huilde ze terwijl de tranen van haar wangen op het gezicht van haar vader vielen. Toen keek ze op naar Selene, haar oog rood van de tranen stond nu vol met pure haat en woede. ''Hoe kon je!'' Schreeuwde ze en staarde haar aan. ''Hoe kon je mij dit aandoen, hoe durfde je mijn vader van me af te nemen.'' Haar stem sloeg over en ze kelmde het levenloze lichaam van haar vader tegen zich aan en huilde zonder haar tranen tegen te houden. Haar schouders schokten zwaar en ze keek niet meer op. Mariah keek enkel toe. Geen gevoelens.. Ze had veel dood in haar leven gezien. Vampiers, summons.. Mensen.. Dit was gewoon een anderze ziel, dit was nooit haar vader geweest, en het huilende meisje nooit haat zusje. Niets was het van haar.. Het waren tovenaars meer niet.. Daar voelde ze zich sorry voor, een tovenaar gestorven. Maar stil bleef ze zo staan. "Vaarwel Aryanna.." Zei ze enkel terwijl ze zich omdraaide, nee, het meisje was haar zus niet, het maakte haar niet uit of ze dat had moeten zijn, Meredith en Mayleine waren haar zusjes. Niet zij. Het was zoals vroeger, zij was Mariah Fel'dan niet Hykaru, zij was niets wat op de dode op de vloer leek. Zij was zoals Setherian Fel'dan, haar vader, haar alles, en haar moeder.. Zo veel meer voor haar dan wat dan ook. Aryanna was niets.. Niets voor haar en zou ze ook nooit worden.

-flut xD
Aryanna Mariah's
aarsvijand word :3