Hello Goodbye

A little angel
lost in a world of hurt
one day I'll see your face
remember who you are
I'll miss you.. My girl..

Met lege ogen staarde Delaney naar de muren van haar gevangenis. Vrij was ze niet meer, ze kon het bos niet meer ruiken. Pijn stroomde door haar lichaam. Maar het maakte haar niet meer uit. Deze dag was gekomen. Deze dag en Delaney wist wat die dag zou brengen. Die dag bracht leven.. maar ook dood. Setherian zou het niet weten. Maar zijn droom zou dood brengen. Delaney was loyaal gebleven tot het eind. En nu had haar loyaliteit haar tot het einde gedreven, haar letterlijke einde. Deze dag zou Delaney niet overleven. Ze wist het zeker. Kramp stroomde door haar lichaam en een traan gleed over haar wangen. Langzaam liet ze zhaar ogen zakken. De kramp vermoorde haar bijna, maar dat zou sowieso gebeuren. "Seth!" Riep ze angstig met ogen dicht. Wat ze hem nooit had verteld was dat ze wist hoe dit zou eindigen. Ze zou sterven. Het kind zou zich een weg naar buiten scheuren. Als een beest.. En een beest zou het worden. Het had Delaney's bloed, een vervloekte Shapeshifter met tovenaarsbloed. Haar kindje.. zou dezelfde vloek meedragen als zij. Delaney had ooit liefgehad maar nu niet meer.. Al wat ze voelde was de kou toen ze wist dat het zou beginnen. Weldra zou ze haar kindje 3 misschien 4 minuten mogen aanschouwen, en dan zou het van haar afgenomen worden, letterlijk en figuurlijk. Ze zou het nooit mogen verzorgen, ze zou het nooit kunnen verzorgen. Haar kindje zou haar vermoorden. En dat was de waarheid, een waarheid waar Delaney niet omheen kon, een waarheid die Delaney met open armen aannam. Ze zou voor eens en voor altijd van haar pijn af zijn...

~Seth en haar kindje :3
het kind scheurt zich een weg naar buiten~

Maylaine zat in de buik van haar moeder, het was warm en aangenaam. Ze wilde geboren worden en niks ging haar snel genoeg en ze beet de placenta door. ze moet en zou nu geboren worden. ze voelde het vruchtwater om haar heen verdwijnen en al gauw had ze haar handen tegen de wanden van de buik geduwd. De warmte die ze had van haar moeder was verdwenen alsof de liefde die haar moeder voor haar voelde weg was gevloeid. "Seth!" Riep haar moeder angstig met ogen dicht. Haar stem was prachtig en ze had er graag naar geluisterd.


- no comment first birth ever -

"Seth!" Riep Delaney angstig. Snel haastte Seth zich naar de afkomst van de stem. Hij ging naar Delaney toe... en zweeg even. Hij keek met haast in haar ogen en las wast dingen waarvan hij met spijt even wegkeek. "..Dit wou ik niet." mompelde Seth. Hij keek Delaney aan met spijt en legde zijn hand tegen haar wang. "Dit....dit..dit mocht niet gebeuren voor een leven." zei Seth spijtig. Hij pakte Delaney haar hand en zuchtte. "Delaney.... alsjeblieft, niet gaan." zei Seth smekend. Hij had het nooit moeten doen, al was het voor hem en Mimi... nu moest Delaney daarvoor lijden. Seth vloekte. Hij keek Delaney bedekendend aan. "Delaney.. ik kan drie dingen voor je doen. Ik...ik kan je proberen te genezen.... ik kan je.. als je sterft je rust gunnen... of ik kan je ziel nemen en het voort laten leven. Dichtbij.. jou... ons kind. Het kind is opdat Mimi en ik liefde kunnen tonen... alleen jij bent en blijft de moeder. Jij.. hebt meer recht dan mij om je kind te zien." zei Seth zacht en keek Delaney in haar ogen aan. "Ons kind is Grohiikkiin, menselijk, alleen met de hart en de ziel van een wolf." zei Seth. Hij keek Delaney even aan en wachtte af... op misschien wel haar laatste antwoord.

Seth ging naar Delaney toe... en zweeg even. Hij keek met haast in haar ogen en las wast dingen waarvan hij met spijt even wegkeek. "..Dit wou ik niet." mompelde Seth. Hij keek Delaney aan met spijt en legde zijn hand tegen haar wang. "Dit....dit..dit mocht niet gebeuren voor een leven." zei Seth spijtig. Hij pakte Delaney haar hand en zuchtte. "Delaney.... alsjeblieft, niet gaan." zei Seth smekend. "Delaney.. ik kan drie dingen voor je doen. Ik...ik kan je proberen te genezen.... ik kan je.. als je sterft je rust gunnen... of ik kan je ziel nemen en het voort laten leven. Dichtbij.. jou... ons kind. Het kind is opdat Mimi en ik liefde kunnen tonen... alleen jij bent en blijft de moeder. Jij.. hebt meer recht dan mij om je kind te zien." zei Seth zacht en keek Delaney in haar ogen aan. "Ons kind is Grohiikkiin, menselijk, alleen met de hart en de ziel van een wolf." zei Seth. Hij keek Delaney even aan en wachtte af... Even haalde Delaney schokkend adem en met haar laatste kracht hief ze haar arm om die op Seth's wang te leggen. "I..ik blijf.. loyaal.. neem mijn ziel Seth.. ik vecht.." Blij die woorden viel haar hand slap langs haar lichaam, nog een pijnscheut die Delaney haar ogen deed opensperren. Het kind krabte zich een weg naar buiten. Seth zou het nieteens kunnen genezen. Voor de laatste keer als levende.. sloot Delaney haar ogen.. Ze zou wederkeren.. Als summon.. "Maylaine.." Fluisterde ze enkel nog en verloor haar kijk op de werkelijkheid.. "Tot gauw mijn Maylaine."

(Del = Dead, jij bestuurd dr als summen he ^^
btw kind mag zich nu lekker weg naar buiten klauwen)

Maylaine hoorde de gesprekken tussen de twee mensen of in iedergeval wezens. haar handen groeven zich een weg naar buiten. Intussen beet ze het gat waar het water uit liep was niet groot genoeg voor haar om naar buiten te kunnen. Ze hoorde de stem van haar moeder als laaste, haar laaste woorden. "Maylaine.." Fluisterde ze enkel nog en verloor haar kijk op de werkelijkheid.. "Tot gauw mijn Maylaine." Maylaine had intussen haar moeders buik open gereten en sperder haar oogjes open van de velle lichten van de lichten van het kamertje waar zij in het bloed van haar moeder lag.

Maylaine die er nu achter komt dat ze op savannah zit

"I..ik blijf.. loyaal.. neem mijn ziel Seth.. ik vecht.." zei Delaney en Seth zweeg en voelde haar hand tegen zijn wang. Maylaine.." Fluisterde ze enkel nog en verloor haar kijk op de werkelijkheid.. "Tot gauw mijn Maylaine." zei Delaney als laatste. Maylaine.... was de naam van het kind dat daar nu was. Seth liep er naartoe en raapte haar van de grond. "Uldum ru heil" zei Seth zacht en het kind werd schoon. Hij wikkelde haar in en lap om haar warm te houden. Hij keek naar Delaney. "Soullock, Remaining pride." zei Seht en hij trok Delaney's ziel uit haar lichaam.... identiek lichaam. In stilte keek hij haar aan en liet haar verdwijnen om te rusten. "Zo te zien.... heb jij een thuis bij mij gekregen kleintje," zei Seth glimlachend en streek met zijn hand over de wang van Maylaine. "Je zal goed leven hier."

"I..ik blijf.. loyaal.. neem mijn ziel Seth.. ik vecht.." zei Delaney en Seth zweeg en voelde haar hand tegen zijn wang. Maylaine.." Fluisterde ze enkel nog en verloor haar kijk op de werkelijkheid.. "Tot gauw mijn Maylaine." zei Delaney als laatste. Maylaine.... was de naam van het kind dat daar nu was. Seth liep er naartoe en raapte haar van de grond. "Uldum ru heil" zei Seth zacht en het kind werd schoon. Hij wikkelde haar in en lap om haar warm te houden. Hij keek naar Delaney. "Soullock, Remaining pride." zei Seht en hij trok Delaney's ziel uit haar lichaam.... identiek lichaam. In stilte keek hij haar aan en liet haar verdwijnen om te rusten. "Zo te zien.... heb jij een thuis bij mij gekregen kleintje," zei Seth glimlachend en streek met zijn hand over de wang van Maylaine. "Je zal goed leven hier."
Maylaine keek naar haar vader en opende haar mondje om in zijn hand te bijten. Toen ze zijn handje weer los liet lachde ze vrolijk terwijl ze met haar felblauwe ogen hem aanstaarde. In deze blauwe ogen zou een kind schuilen waarvan hij had gehoopt nooit te hadden verwekt. Ze zou alles doen om aar gezinsleden het leven zuur te maken ze zou kunnen shapeshiften in elke vorm die ze zou willen, maar de witte wolf zou haar favoriete blijven

Maylaine keek naar haar vader en opende haar mondje om in zijn hand te bijten. Toen ze zijn handje weer los liet lachde ze vrolijk terwijl ze met haar felblauwe ogen hem aanstaarde. Seth glimlachte en zuchtte, "Maylaine, wat de toekomst ook brengt, al word je een monster al word je een engel. Ik zal je beschermen tegen iedereen die je pijn wenst te doen," Seth tilde Maylaine op tot zijn borstkas en liep met haar in zijn armen richting zijn huis. Het lichaam van Delaney werd omhelst door een witte lotus en de grond in getrokken waar even later bloemen groeiden alsof de kringloop van het leven geactiveerd werd zonder een daadwerkelijke dood.


-flutpost-

"Maylaine, wat de toekomst ook brengt, al word je een monster al word je een engel. Ik zal je beschermen tegen iedereen die je pijn wenst te doen," Seth tilde Maylaine op tot zijn borstkas en liep met haar in zijn armen richting zijn huis. Het lichaam van Delaney werd omhelst door een witte lotus en de grond in getrokken waar even later bloemen groeiden alsof de kringloop van het leven geactiveerd werd zonder een daadwerkelijke dood.
Maylaine glimlachde met een vrolijke glimlach waardoor een moment een wolvengebit zichtbaar werd die niet veel later weer verdween. Maylaine keek naar haar moeder dis verdween. Haar glimlach verdween niet veel later ze keek naar de plek waar haar moeder lag en daarna keek ze verbaast naar Seth.

Maylaine glimlachde met een vrolijke glimlach waardoor een moment een wolvengebit zichtbaar werd die niet veel later weer verdween. Maylaine keek naar haar moeder dis verdween. Haar glimlach verdween niet veel later ze keek naar de plek waar haar moeder lag en daarna keek ze verbaast naar Seth. Als het niet om Delaney was gegaan had Seth gelachen om het lieve verbaasde gezichtje. Seth streek over de wang, "Je bent net je moeder." zei Seth zacht. Een enkele traan gleed vanuit zijn ooghoek over zijn wang. Hij had een zondeloos iemand laten sterven, het kind... van Delaney, die niet had mogen sterven lag in zijn armen. "je lijkt zo veel op je moeder." zei Seth zacht en stond stil. Hij omhelsde Maylaine zachtjes door haar even tegen zich aan te drukken en liep toen door.

-flutpost-

Als het niet om Delaney was gegaan had Seth gelachen om het lieve verbaasde gezichtje. Seth streek over de wang, "Je bent net je moeder." zei Seth zacht. Een enkele traan gleed vanuit zijn ooghoek over zijn wang. Hij had een zondeloos iemand laten sterven, het kind... van Delaney, die niet had mogen sterven lag in zijn armen. "je lijkt zo veel op je moeder." zei Seth zacht en stond stil. Hij omhelsde Maylaine zachtjes door haar even tegen zich aan te drukken en liep toen door. Maylaine keek hem aan met haar zacht blauwe ogen aan en kroop dicht tegen setherian aan nu hij liep en de wind nog een koude rilling bij het pas geboren meisje opbracht. ze had geen idee wie ze net had zien verdwijnen, de bladeren die op de grond lagen kraakte onder de stappen van de man die haar vast had, haar vader. Ze keek naar hem terwijl ze met dr handjes kneep en los liet. In haar ogen was het verdriet wel te lezen, ookal wist ze niet waarom. Het was een gevoel dat ze had ze had haar moeder heel even mogen zien, ze had in haar gezeten haar hartje elke seconde horen kloppen. Het was raar dat ze er nu een heel ander ritme hoorde.

Maylaine keek hem aan met haar zacht blauwe ogen aan en kroop dicht tegen setherian aan nu hij liep en de wind nog een koude rilling bij het pas geboren meisje opbracht. Ze keek naar hem terwijl ze met dr handjes kneep en los liet. In haar ogen was het verdriet wel te lezen, ookal wist ze niet waarom. Seth hield Maylaine stevig vast en liep het huis binnen, zachtjes liep hij naar het wiegje toe dat daar stond, gemaakt van takken en twijgen. Een licht bloeiende rode lelie ontvouwde zich op t moment dat Seth Maylaine in het wiegje legde. "Mimi!" riep Seth kalm terwijl hij Maylaine haar wang kietelde met zijn vinger. Hij glimlachte naar het meisje en stond licht over het wiegje gebogen. Zachtjes ging Seth overeind staan en keek hij naar Maylaien.