Vrijdag de 13e

Dave zat naar de papieren aan het kijken die op zijn bureau lagen, het was informatie die hij had verzamelt over demonen en duivels. Binnen 2 jaar had hij genoeg informatie verzamelt dat je zelfs een boek kan schrijven maar dat was de 12 jarige jonge niet van plan, vandaag was de dag wanneer hij met demonen en duivels echte contact zou kunnen stellen en zijn doel was om van hun hem slaafjes te maken. Het zou veel concentratie nodig om bij de hel te komen en dat is weinig tovenaars gelukt om weer levend uit te komen iedereen die terug kwam op aarde ging bijna meteen dood, dat maakte Dave niet echt bang want iedereen zou wel sterven na een tijdje of je nou vroeg sterfte of laat wat maakte dat uit. Nee het ging Dave om de kracht die je kon krijgen als je terug kwam met Demonen en duivels als slaven. De helder blauwe ogen begonnen te glimmen van de gedachten over de kracht die je kon bezitten.
Dave raapte alle belangrijke papieren bij elkaar en gooide het in een simpele tas en keek uit het raam ‘Over 2 uur is het zover’ zei hij tegen zich zelf en pakte zijn toverstok en een kaars die hij voor het ritueel nodig had. De 12 jarige jonge opende zijn raam en keek nog even zijn kamer rond of hij niets vergeten was en keek even op het bureau waar een bericht voor zijn ouders lag dat ze geen zorge hoefde te maken en dat hij hopelijk na zonsopgang terug was. Zonder enige moeite sprong hij uit het raam en kwam met een plof op de grond terecht het was geen luide plof maar als je naast hem stond zou je het wel horen. Voorzichtig begon hij te lopen richting de trainings grotten war hij voor het eerste de demonen kracht had ontdekt, zo stond het ook in een van de boeken die zijn vader altijd las ‘Je moet in de plek war je voor het eerste de kracht van demonen gevoelt hebt ze gaan oproepen.’ Dave dacht ook aan de spreuk die hij zomenteen moet opzeggen om bij de demonen te komen, het was een zware spreuk maar de kracht die je kon krijgen daar ging hij helemaal voor. Eindelijk kwam de trainings grot in zicht en Dave begon te rennen om sneller binnen te zijn want de wolken voorspelde niet veel goeds en het begon ook te donderen, Net voor het begon te stormen was hij binnen en zuchten van opluchting en begon richting de middelste zaal te lopen waar het nog steeds en beetje verbrand rook sinds hij de laatste keer wat dieren had verbrand om zij woede uit te laten op bevroren dieren. De jonge liep naar het midden en ging zitten op een steen die daar lag en haalde zijn toverstok en een kaars er uit. ‘Dark Flame’ sprak hij uit over de kaars en een zwarte vlam kwam op de kaars te voorschijn en Dave ging zelf op de grond zitten en zette het kaart recht tegenover hem neer pakte zijn toverstok en probeerde zich te concerteren op de spreuk nog snel keek hij naar buiten het was tijd nu was het precies 12 uur ’s nachts vrijdag de 13e ‘In Fel’dan name: let the door open for me to hell.’ Sprak hij rustig en probeerde zijn stem niet te laten klinken, hij ging verder "Let me in contact with the demons and devils, let them flow strength in me." Dave voelde hoe zijn handen begonnen te branden en ook voelde hij hoe zijn dimensie een beetje verwagen en hij voelde hoe demonen en duivels naar hem keken "Demons and devils to let me penetrate you ' Voorzichtig deed hij zijn ogen open en bekeek zijn omgeving het was hier warm zelfs heet en het was hier best donker maar hij zag de rode ogen die hem aan keken en ook een beetje de vorm van verschillende demonen of duivels. "Quid vis nobis Dave?" Hoorde hij een zware stem vragen in latijns wat Dave best wel goed begreep "Volo, volo vis potes!" zei dave rurtis en keek in de bloed rode ogen, de Demonen en duivels begonnen te lachen en weer sprak de zware stem "Quid putas vera fortitudo nostra?"
Boos keek Dave naar de duivel voor hem "Quid refert si non potes habere, ut in me unum imperium paucorum spells"
Riep hij boos en keek echt woedend, wat dachten die duivels wel niet, dat hij niet waardig was om hun kracht te hebben. 'Bene vos have a magnus os loqui adversus diabolum " Zei de duivel ook boos maar de jonge trok zich er niets van aan en sprak verder uitdagend "Quid mihi, occide me fac bonum sum, nolite timere!" De duivel lachte en richte zijn hand op hem en vuurde een zwarte bol maar Dave knipte lichtjes met zijn vingers en de bol kaatste tegen een schild die voor hem was verschenen. "Vos autem fortes vos pro me ad Dave Lorem vi repellere potentem. ' zei de duivel met respect en sprak verder "Ego sum senex, et auxilium dare voluisse aliquis a me dictum est, non quia dignus es, etfilius Seth Rian tibi vires exsisto curiosus non ut aliquid amittere te!" Dave keek met grote ogen naar de duivel voor zich "Volo" sprak hij luid en de duivel knikte alleen liep naar hem toe en legde een hand op zijn schouder, meteen begon het te branden en Dave kromp in van pijn, hij schreeuwde het ook al hard uit van pijn maar tegenlijker tijd voelde hij de krach in zich komen. Dave duivel zei de laatste woorden maar hij hoorde het niet. Dave werd wakker op de stenen grond in de trainings grot en een grote zwarte wolf met grote zwarte vleugels keek hem aan en begon tegen zijn gedachten te spreken ‘meester ik zal u dienen tot u dood zal gaan, ik zal je helpen met je kracht!’ Dave keek de wolf aan hij was prachtig en het was zijn slaaf geworden, onnozel knikte hij en keek naar de kaars die voor hem stond, de lichtje was uit maar hij voelde de demonen nog dichter bijer dan ze normaal waren en niemand wou iets van hem nee nog beter ze aan beden hem. ‘Mijn naam is Ager en ik ben een van de sterkste Demonen uit de hel.’ Zei de wolf weer tegen zijn gedachten en keek hem recht aan.
Dave hoorde zachte voetstappen en rook een vampier in de buurt en met een ruk draaide hij zich om en zei simpel ‘Ager laat je kracht maar zien!’ meteen vloog Ager voor uit en verscheurde de vampier in mini stukken, hij was ongelofelijk snel en nu pas merkte Dave dat iemand naar hem keek de woeste wolf begon te grommen en Dave kek recht in de ogen van iemand ‘Laat je zien als je niet bang bent!’ Zei en zware toon die uit Dave’s mond kwam.


- Ager: http://tinypic.com/view.php?pic=9sw7xs&s=5 -

Op haar kamer zat ze stil. Pharom zat te spelen met een paar van zijn messen en Joanna was haar haar aan het vlechten terwijl Poekie uitgebreid zichzelf een wasbeurt gaf. Langzaam zuchtte Mariah en kwam overeind. Geiriteerd siste Joanna omdat haar meesterwerk van alle kleine vlechtjes waar ze al bijna twee uur mee bezig was uit Mariah's zachte haar gleed. Zonder veel intresse kwam Pharom omhoog en stopte zijn messen weg. Hij begreep al dat ze wat wou zeggen. Nogsteeds even zorgvuldig als normaal vouwde hij zijn handen onder zijn kin en keek haar aan terwijl Joanna die al bijna 3 jaar bij haar was geiriteerd haar vleugels gladstreek. "Wat is er nu weer Mariah?" Doorbrak ze langzaam de stilte en Poekie keek op van zijn wasbeurt. Hij maakte een langzaam geluidje en zijn ogen leken zacht te lachen. "Ik dacht dat ik wat hoorde in Dave's kamer.." Fluisterde ze zachtjes, op dat moment verdween Phantom uit de stoel om even later weer in terug te keren. Zo nonchalant als hij altijd al was geweest keek hij haar aan. "Dat kan heel goed kloppen Mariah, David is niet in zijn kamer en het raam staat open." Hij hielt een klein briefje in zijn hand wat hij met een lichte grijn voorlas. Dave was dus weg.. Langzaam drong het tot Mariah door, al die tijd 2 jaar lang had hij veel dingen verzamelt, geschriften mede ook van haar vaders kamer. "Hij is iets van plan." Siste ze en wou haar deur uit rennen. Nog voor ze de deurklink bereikt had voelde ze de koude hand van Joanna op haar schouders. "Misschien moet je je vader er niet bij halen.. David laten doen wat hij wil, die geschriften.. zijn zeer interesant.." Fluisterde ze zachtjes in haar oor. Tegen de tijd dat Mariah zich had omgedraait was haar raam al opengezet door Pharom. "Na u." Sprak hij formeel en Mariah sprong na een aanloopje soepel door het raam. Even draaide ze zich om en keek haar drie summons aan. Moest ze iemand hier laten? Maar toen haalde Pharom nog een briefje uit zijn zak. "Al geregeld." Glimlachte hij naar haar en legde het briefje op haar bed, Poekie sprong voorop en rende een stuk vooruit langs waarschijnlijk het pad dat Dave had genomen. Aan haar linkerkant rende Joanna, aan haar rechter Pharom.
Het geurspoor leidde naar een vreemde plek waar Mariah maar een keer eerder was geweest omdat ze altijd met haar vader buiten trainde. De trainingshallen? Stilletjes keek ze om het hoekje waar ze de kleine maar zekere gestalte met zwart haar zag staan, haar broertje.. Hij lag op de grond met een inmens grote zwarte gevleugelde wolf boven hem staand. Poekie gromde laag en veranderde langzaam in zijn aanvalshouding, Grote blauwe en gele vlammen ontstonden rond zijn vacht en hij werd dubbel zo groot. Grote slagtanden vormde zich in zijn mond en zijn klauwen vergroeide langzaam. Mariah schatte dat hij nu ongeveer zo groot zou zijn als de wolf die haar broertje leek te bedreigen, maar ook weer niet.. Opeens duwde Pharom haar licht achteruit en Mariah zag waarom. Een Vampier besloop Dave. Nu was het Joanna die zacht siste maar er voor zorgde dat Poekie zich inhielt met zijn aangeboren wil om elk vampier wezen uit te moorden. Ze dachten het allemaal maar zeiden niets. Dit is Dave's gevecht.. Met een ruk draaide Dave zich om en zei simpel ‘Ager laat je kracht maar zien!’ meteen vloog de wolf voor uit en verscheurde de vampier in mini stukken, hij was ongelofelijk snel en nu pas merkte Dave dat iemand naar hem keek de woeste wolf begon te grommen en Dave kek recht in de ogen van iemand ‘Laat je zien als je niet bang bent!’ Zei en zware toon die uit Dave’s mond kwam. Pharom stapte langzaam naar voren maar Poekie schoot hem voorbij en dook in aanvalshouding voor de wolf. Een grommende brul schoot over de lippen van de witte tijger terwijl zijn blauwe ogen koortsachtig naar de wolf keken. Hij wachtte enkel tot de wolf zou aanvallen of Mariah hem de opdracht er voor gaf. Met de wolf geschaduwd door Poekie stapte Mariah om de hoek met Joanna naast haar. Even schoten haar ogen naar de wolf en daarna naar Dave. "Jouw Summon Davie?" Vroeg ze simpel en naast haar grinnekte Joanna even. De wolf leek sterk, maar hij was nog maar net onder leiding van Dave, Poekie daarintegen hoorde al jaren bij haar net als Joanna en Pharom, alle drie waren ze sterk. Maar voor nu was Mariah niet uit op vechten, ze was eerder nieuwsgierig. Langzaam keek ze Dave aan met iet wat trots in haar ogen. Maar haar ouderlijke uitbranden naar haar kleine broertje moest nog komen. Wat hij gedaan had was gevaarlijk.. te gevaarlijk.

Poeki sprong naar voren en stond in aanvals houding, Ager ging zelf ook in de aanvals houding staan, de tijger gromde en Ager begon ok al te grommen daarna zag hij zijn zusje en Joanna naar voren stappen . "Jouw Summon Davie?" Vroeg zijn zusje en Dave's ogen kregen lichtjes rood kleur dat betekende dat er demonen in de buurt waren, Dave kon ze lichtjes zien maar een normale mens of tovenaar zou dat niet kunnen. 'Neej Mariah dit is nou geen Summon het is veel beter het is een demoon!' Bij de laatste woorden kreeg hij een Klein vals lachje.
Hij voelde de kracht van de duivel door zijn aderen vloeien en voelde ook hoe Ager zin had om Poekie te verscheuren maar dat deed hij nou juist niet omdat hij geen teken had laten zien. 'Zus je hoeft heus geen zorge te maken ik heb alles onder de controle.' zei hij rustig en keek naar haar Summons die ze had gemaakt.

'Neej Mariah dit is nou geen Summon het is veel beter het is een demoon!' Bij de laatste woorden kreeg hij een Klein vals lachje. 'je hoeft heus geen zorge te maken ik heb alles onder de controle.' zei hij rustig en keek naar haar Summons die ze had gemaakt. Pharom siste, zijn verleden zo perfect vreselijk als het was. "Je speelt met krachten waar je niet mee om kan gaan jochie!" Siste hij lanzaam terwijl Joanna haar hand zo hielt dat het zwarte demonische zwaard zich vormde. Mariah keek de wolf aan. Vervolgens naar Dave. "Pharom heeft gelijk.. Als papa dit wist zou hij woest worden, dat weet je ook." Langzaam dacht ze aan die ene demoon zo monsterlijk en beangstigend van haar vader hij was.. hetgeen dat zich nogsteeds in haar nachtmerries wakker maakte. "Angelos.." Fluisterde ze en keek Dave aan. "Inderdaad.." Beaamde Joanna haar en Poekie gromde. Pharom balde zijn vuisten en gromde licht terwijl hij de grote wolf langzaam inspecteerde. "Je hebt nog geluk gehad uk.. Hij had gevaarlijker kunnen zijn.." Siste hij langzaam. "Voor jou al helemaal.. Iemand zonder ervaring.. Hij had je regelrecht naar de diepste krochten van de hell kunnen sleuren en nooit zou jij je lieve mama of papa meer kunnen zien." Siste hij langzaam en Poekie gromde een lage woedende grom terwijl hij strak naar de wolf bleef kijken. Mariah keek opnieuw naar Dave. "Jij kent Angelos niet he.." Sprak ze langzaam met een dubbele klank in haar stem. Als Dave die demoon zou leren kennen zou hij pas weten wat een demoon echt was. Joanna verstarde langzaam haar greep rond het zwaard en Mariah wist dat Pharom nu alle zwakke plekken van de wolf doorzocht en die telepatisch doorsteurde naar Poekie en Joanna. Het ging voor hun niet alleen om de veiligheid van haar, maar ook Dave. En toen Pharom zijn rug rechtte en zich weer bij Mariah voegde wist ze dat ze in stilte al met ze drieen een aanvalsplan hadden gemaakt. Mocht het misgaan. Kil keek Mariah naar Dave terwijl ze langzaam wachtte op antwoord. Ze hoefde maar een handgebaar te maken.. En de aanval op de Demon zou beginnen.

-flut-

"Je speelt met krachten waar je niet mee om kan gaan jochie! "Pharom heeft gelijk.. Als papa dit wist zou hij woest worden, dat weet je ook." "Je hebt nog geluk gehad uk.. Hij had gevaarlijker kunnen zijn.." Siste hij langzaam. "Voor jou al helemaal.. Iemand zonder ervaring.. Hij had je regelrecht naar de diepste krochten van de hell kunnen sleuren en nooit zou jij je lieve mama of papa meer kunnen zien." "Jij kent Angelos niet he.." Daarna was het stil de summons waren iets van plan en dat voelde Dave. 'Pharom denk je echt dat ik zo dom ben om iets te doen zonder er bij na te denken. Denk je echt dat ik zo dom ben nou dan onder schat je me.' zei hij rustig maar zijn ogen werden roder 'Waarom denk je dat ik zo veel informatie aan het verzamelen was! En ik heb me ook 2 jaar voorbereid, ik heb me zelf aangeleerd om te concentreren en sinds me 9e had ik demonen al aan mijn naast me...En ik heb respect van de duivel gekregen er zijn duizenden tovenaars naar de hell geweest maar er is nooit iemand terug gekomen, het lijkt er op dat ik hier voor geboren ben!' Bij de laatste schoot zijn hand op zij en er kwamen donkere vlammen uit waardoor Ager een beetje in elkaar krom maar zichzelf daarna herstelde. Dave sloot zijn ogen en probeerde rustig te blijven de demonen gingen langzaam achter uit en wachten op wat er zou gebeuren.