Family...

Linde liep doelloos door de tuinen. Gedachten waren weer de baas van haar. Een koel briesje deed een paar takken kraken. In de verte hoorde Linde iemand zachtjes mompelen. Linde liep er op af. Ze zag samina voor een graf staan. Een takje kraakte onder haar voed en Samina draaiede zich om. Haar wangen waren nat van de tranen. ''ah, Linde.'' zei ze en probeerde duidelijk haar best te doen om het opgewekt te laten klinken. Snel liep Linde op Samina af, ''hee schat, wat is er?'' vroegze terwijl ze de tranen van Samina's gezicht veegde met het puntje van haar sjaal.

(flut!!!, )

''hee schat, wat is er?'' vroegze terwijl ze de tranen van Samina's gezicht veegde met het puntje van haar sjaal. Samina zei niks maar wees op de grafsteen. 'Mijn broer...' fluisterde ze. 'Hij is ook gestorven door wolven...tenminste.....dat beweert Felix.' Ze hurkte neer en streek over een andere grafsteen. 'En dit zijn mijn ouders, Viola en Brard, ook gestorven door wolven.' Ze keek Linde aan, ze had nog steeds dat bekende wat Samina niet kon weerleggen. 'Waarom lijkt het alsof ik je al heel lang hoor te kennen? Ik weet nu echt niet meer wat echt is.... Felix is nauwelijks nog, Hunter was mijn enige troost maar hij negeert me de laatste tijd, Mordon...nouja, die heeft nu alleen aandacht voor Loveday. Ik hoopte dat Mimi me wat kon steunen maar ze doet afwezig, nouja ik heb jou nog.' Ze glimlachte flauwtjes.

Samina zei niks maar wees op de grafsteen. 'Mijn broer...' fluisterde ze. 'Hij is ook gestorven door wolven...tenminste.....dat beweert Felix.' Ze hurkte neer en streek over een andere grafsteen. 'En dit zijn mijn ouders, Viola en Brard, ook gestorven door wolven.' Ze keek Linde aan. 'Waarom lijkt het alsof ik je al heel lang hoor te kennen? Ik weet nu echt niet meer wat echt is.... Felix is nauwelijks nog, Hunter was mijn enige troost maar hij negeert me de laatste tijd, Mordon...nouja, die heeft nu alleen aandacht voor Loveday. Ik hoopte dat Mimi me wat kon steunen maar ze doet afwezig, nouja ik heb jou nog.' Ze glimlachte flauwtjes. Linde moest zelf ook flouwtjes glimlachen. ''Zo, dat is niet niets. Maar hee, als je even iemand nodig hebt kun je altijd naar mij toe komen he.'' mee levend keek Linde Samina aan. Stil keek linde naar het graf. Haar eigen ouders waren ook vermoord, al wist ze niet door wie of wat. broers of zussen wist ze niet of ze die had. ze had allen een tante en oom al twijfelde soms wel of dat wel haar echte familie was..

Linde moest zelf ook flouwtjes glimlachen. ''Zo, dat is niet niets. Maar hee, als je even iemand nodig hebt kun je altijd naar mij toe komen he.'' mee levend keek Linde Samina aan. Stil keek linde naar het graf. Samina vroeg zich af wat linde's connectie met mimi was. 'Zeg, mag je eens iets vragen over jou familie? Wie waren je ouders en wat weet je nog meer van je familie? Mijn familie is al generaties lang rijk en bekend, alleen is de volledige stamboom van onze familie verloren gegaag, het gaat nog door tot mijn overovergrootvader en dan houd het op...'

'Zeg, mag je eens iets vragen over jou familie? Wie waren je ouders en wat weet je nog meer van je familie? Mijn familie is al generaties lang rijk en bekend, alleen is de volledige stamboom van onze familie verloren gegaag, het gaat nog door tot mijn overovergrootvader en dan houd het op...' vroeg Samina. Linde keek Samina even aan. ''ik weet niet hoe mijn ouders heten, ik heb ze nooit gekend. Ik ben opgegroeit bij mijn tante en oom. Ik weet ook niet of ik nog andere familie heb of wat de familie naam is. Het enige wat ik weet is dat mijn oma, de moeder van mijn moeder, Natalie heet.'' Linde wist niet presies hoe het voelde om iemand te verliezen. Ze kon zich niets meer herineren over haar ouders. Linde had alleen een tekening van haar moeder.