Just walking and Biting you!

(Only Samina, kijk uit, Yucka is echt geen lieverdje meer)

Verandert, dat was ze zeker. Ze was nog steeds niet gewend aan haar lange puntige rode haar, en haar donkere rode ogen, maar ze leefde er mee, en dat vond ze goed van zichzelf. Ze wilde zo eigenlijk niet leven, de helft van de vampiers niet, maar die spraken er niet over. Ze zuchtte en liep op blote voeten over het mosgroene gras. Ze was aangekomen op een heuvel, de Elvenheuvel, hier kon ze wel rustig nadenken, want hier kwam toch bijna niemand. Ze klom in een boom, waar de zon scheen op haar witte, blanke huid. Haar ogen schitterden bloedrood, en maakte al van veraf was ze makkelijk te zien, en als het een onschuldig elfje was, dan zou ze zo de keel openscheuren, ze had haar leven geacepteerd. Ze zuchtte, en leunde tegen de harde boombast van de stam. de tak was best hoog, dus de elf kon haar niet gemakkelijk er van af sleuren. Ze plukte een blaadje van de tak, en verfromelde het in haar handen. Van veraf kwam een figuurtje aan, en de zintuigen van Yucka stonden op scherp.

Samina had niet kunnen slapen, haar ruzie met Mordon zat haar nog steeds dwars. Waarom wilde die stomkop toch alles ontkennen? Felix had in ieder geval gelijk als ze zei dat Mordon een arrogante vent was. Ze zuchte, wat een rotleven. Ze was zwanger en er niet op voor berrijd, Felix kwam nooit meer thuis en Mordon negeerde haar koppig en stond alleen maar kwijlend naar Daphne te kijken. Samina moest ondanks de haggelijke situatie toch een beetje lachen. Ze moest het hem niet zo kwalijk nemen, hij had het moeilijk. Hunter verzweeg dingen voor hem, felix wilde hem dood hebben en Loveday negeerde hem straal. Ze kwam aan op de elvenheuvel, in de verte zat iemand in een boom. Samina snoof, ze haatte vampiers niet omdat ze toch zelf vampierbloed had, maar ze verachte hen wel. Een roodharig meisje keek haar aan. ''Wel, wel. Een vampier, en wat doe jij hier als ik vragen mag? Jullie hebben ons toch de oorlog verklaart?'' Ze keek met haar handen in haar zij minachtend omhoog.

''Wel, wel. Een vampier, en wat doe jij hier als ik vragen mag? Jullie hebben ons toch de oorlog verklaart?'' Ze keek met haar handen in haar zij minachtend omhoog naar Yucka, die alleen maar grijnsde en met een grote boogsprong op de grond belandde.''Ik mag gaan en staan waar ik wil Samina!'' Zei ze onschuldig met een spottende ondertoon in haar stem. Het rode haar van het meisje lichtte mooi op in het zonlicht en liet eigenlijk zien hoe mooi ze was. Ze zuchtte keek naaar haar nagels en keek toen weer op.''Net een ontmoeting en ik mag jou u al niet, niet dat je een elf bent maar gewoon jou uitstraling is best...Gemeen..'' Ze zuchtte en staarde naar de grond. Hoe naief kon je zijn, als Vampier mocht je overal komen, ookal mocht het niet. Ze glimlachtte gemeen en keek Samina daarna weer aan.

Flut

''Ik mag gaan en staan waar ik wil Samina!'' Zei ze onschuldig met een spottende ondertoon in haar stem. Ze zuchtte keek naaar haar nagels en keek toen weer op.''Net een ontmoeting en ik mag jou u al niet, niet dat je een elf bent maar gewoon jou uitstraling is best...Gemeen..'' Ze zuchtte en staarde naar de grond. ''Ik denk niet dat mijn uitstraling of de jouwe er iets toe doen.'' Zei Samina, haar gevoel voor eerbied voor de puber was net zo laag als haar eerbied voor zwervers. Dat zat nou eenmaal in de familie. ''Je schijnt mijn naam te weten, alleen kan ik me niet herinneren dat ik ooit zo'n vuurtoren eerder ben tegengekomen.'' Zei ze minachtend en ze snoof luid. In werkelijkheid vond ze rood haar best mooi maar in het geval van deze snotneus kon ze dat beter niet laten merken. Ze leunde tegen de boomstam aan en wreef over haar buik. ''Het interesseert me ook niet wie je bent maar ik wil wel graag weten waarom je mijn naam zo weet.'' Zei ze loom. ''Ik wil niet onbeleefd zijn,'' begon ze op een toon waar de onbeleefdheid van af droop, ''Maar ik wil graag weten hoe zwervers en ander schorem mij met voornaam weten te aanspreken.''