I can not now, if you don't tell me.

Voor de eerste keer liep Lorana in de stad. ookal voelde ze zich hier niet op haar gemak. Iets had haar hier geen gebracht alsof ze hier nu op dit moment moest zijn. Er was zo veel gebeurt de laaste tijd. Dat ze niet eens zeker wist of ze droomde of niet. Ze was harder geworden sints ze beschermer was. Maar nogaltijd de zelfde als vroeger en zo zou ze altijd blijven. Kinderlijk en grof. Maar op een goede manier. De meesten dachten daar jamer genoeg ook anders over. Ze sloot zich ook veel buiten de weereld die zij bijna on opgemerkt in de gaten hield. Jasmyn had haar vertelt over de oorlog, het zou de eerste zijn dat zij in zou vechten. Ze keek er daarom met hart en ziel naar uit. ook was het niet echt de bedoeling dat je oorlog leuk vond. Heel haar leven had ze moeten vechten. Ze kon er niet aan doen. De mensen diie haar goed kenden wisten hoe ze was. Die mensen kon ze op haar vijf vingers tellen.

( iemand die wil. Natuurlijk ook jij Jacop.)

Jacop wilt een leraar vinden maar dat is wel moeilijk. Hij loopt voor een straat en voelt iets.Hij loopt in de straat en ziet een meisje met blauw haar en rode ogen. hij vindt haar zo mooi en denkt dat ze de kracht is dat mij heeft aangetrokken. Hij wilt haar iets vragen maar durft niets te zeggen want hij is verlegen. Het meisje is tijdens al weg aan het lopen maar jacop loopt haar achterna maar ze kijkt om Jacop verstopt zich en ze ziet hem niet. ze trekt haar zwaard een klein beetje maar stopt het terug. Jacop is bang en volgt haar niet meer. Hij denkt in zichzelf ik wil zoals haar worden die voor niets bang is.

Het was redelijk druk die dag in de stad. Ze had het gevoel dat mensen haar aanstaarden. Rinaldo had haar vertelt zich er niets van aan te trekken. Maar toch vond ze het vervelend. Bovendien had ze het gevoel dat iemand haar achtervolgde. Van uit haar ooghoeken zag ze een jongen. Ongeveer 12- 13 jaar. Maar ze herkende hem niet. Lorana herkende eerlijk gezegd niemand hier. Ze draaide zich een beetje om en keek rond. De jongen verstopte zich, met haar zwaard een beetje uit het gevest keerde ze langzaam terug. Maar die stopte ze terug zo dra ze de jongen zag zitten. "Waarom volg je me?" Zei ze een beetje bruut. Haha eindelijk iemand om brutaal maar toch korect tegen te spreken. "Wie ben je." Het klonk heel comanderend. Maar ze meende het ook wel. Ze hurkte naast hem neer en keek hem recht aan met brandende rode ogen. "Je kunt het me beter snel vertellen jongen." Oke misschien was ze wel wat te hard handig.

het meisje keerde zich en liep terug en zag mij dan zitten. Ze vroeg waarom volgde je me. En wie ben je? Ik antwoordde ik ben jacop mijn ouders zijn dood en ik weet niet waarom en ik zie broer en zus zie ik bijna nooit. En ik volgde je omdat ik soort kracht voelde en wanneer jij dichter kwam werd de kracht sterker en sterker en ik wou zeker weten dat het van jou kwam daarom volgde ik jou. En ik wil graag weten wie jij bent? Maar je moet niet direct antwoorden hoor maar het zou wel fijn zijn. En ik ben nog steeds aan het wachten op een leraar want dan kan ik voor mijn eigen eten zorgen en niet mijn broer. En ik zou heel erg graag in het bos wonen want daar is het stiller en hier kan je bijna niet slapen ga je nog antwoorden of wat. En hoe oud ben je? en dan zal ik je dan niet meer volgen.

Gemakkelijk liep Dave alleen dan in een andere vorm. Hij was een jonge die ongeveer 1.80 was met groene ogen en bruin haar. En hij leek op een echte ridder. Zijn trouwe wolf liep nu in een honden vorm van een dobermann liep naast hem zonder enige riem. Waarom hij het waagde om in een stad te gaan was eigenlij keen stomme reden maar hij had een dolk nodig die hij hier had gezien. Het was een dolk met als handvat een demon. Maar ja hij wist dit stad niet goed dus moest hij aan iemand vragen en aan een paar demonen gign hij het zeker niet doen omdat het hier krioelde van geesten en demonen waardoor zijn litteken onrustig werd. Toen zag hij een meisje van misschien 16-17 jaar en een jonge van niet ouder dan 14. Hij liep met een rustige pas naar hun toe en zei rustig 'Kunnen jullie mij helpen?'

ben jacop mijn ouders zijn dood en ik weet niet waarom en ik zie broer en zus zie ik bijna nooit. En ik volgde je omdat ik soort kracht voelde en wanneer jij dichter kwam werd de kracht sterker en sterker en ik wou zeker weten dat het van jou kwam daarom volgde ik jou. En ik wil graag weten wie jij bent? Maar je moet niet direct antwoorden hoor maar het zou wel fijn zijn. En ik ben nog steeds aan het wachten op een leraar want dan kan ik voor mijn eigen eten zorgen en niet mijn broer. En ik zou heel erg graag in het bos wonen want daar is het stiller en hier kan je bijna niet slapen ga je nog antwoorden of wat. En hoe oud ben je? en dan zal ik je dan niet meer volgen." de jongen bleef maar praten en praten. Lorana begon er eigenlijk een beetje boos van te worden. "Je zou beter een beetje belevder zijn!" Zei ze streng en hard. Ze snapte eigenlijk ook niet echt wat hij allemaal zei want het kwam zo snel allemaal. "Ik ben Lorana en ben een beschermer dus je zou wat respect kunnen tonen. Ik ben 16 en een half. Dat je wacht op een leeraar kan ik niet aan doen. Maar geen slecht woord over jasmyn oke." haar rode ogen begonnen te gloeien. Alsof ze echt boos was. Maar ze ontspande al snel en ging terug staan. Op dat moment kwam er een jongen dichter bij samen met een hond. 'Kunnen jullie mij helpen?' Lorana ontspande nog meer. Maar keek nog even snel streng op jacop. "natuurlijk!" probeerde ze zo vrindelijk mogelijk te zeggen. En in haar gedachten hoorde ze jasmyns stem. "Hou je in" Maar er was iets mis met hem. Maar wat?

Ze zei "ik ben Lorana en ben een beschermer dus je zou wat respect kunnen tonen en ik ben 16 en een half". Toen een jongen met zijn hond kwam vragen kunnen jullie mij helpen? Lorana antwoordde al snel "natuurlijk" ik ook natuurlijk met wat kan ik jou helpen? Maar hij antwoordde niet snel. Maar dan zij hij "hebben jullie een dolk? Ik heb geen dolk ik zou er ook wel een willen hebben mischien heeft Lorana een dolk. Sorry dat ik niet kan helpen. En hoe heet jij eigenlijk? Misschien heeft zij naast mij een dolk.

Het meisje met blauw haar draaide zich om en zei: "natuurlijk!" nE hij knikte even naar haar als begroeting 'ik ook natuurlijk met wat kan ik jou helpen?' Hij knikte ook naar de jonge en zei toen rustig 'Ik zoek een winkel een of ander...' HIj keek even twijvelend naar zijn hond en vroeg in zijn gedachten hoe die winkel ook alweer hete en toen wist hij het weer 'Ik zoek een winkel met het naam: Barely. Weten jullie waar het ligt?' Vroeg hij meer aan het meisje dan aan het jonge EN glimlachte ook met een scheve glimlach. Het was een bijzondere winkel die bijzondere wapens verkocht en hij had paar weken geleden bij hun een dolk besteld en die zou vandaag klaar zijn. Hij keek omzich heen en liet even met zijn hoofd zien dat Ager de demonen meost verjagen. met zijn geest omdat hij redelijk gek werd hoe ze rond zijn hals hingen.

'Ik zoek een winkel een of ander...' zei de jongen die voor haar stond. Ze betrouwde hem niet echt. Maar liet dat niet merken. 'Ik zoek een winkel met het naam: Barely. Weten jullie waar het ligt?' Vroeg hij meer aan haar dan aan jacop. Ze dacht even na... Lorana kende die winkel wel vroeger was ze der vaak naar toe geweest. Om te kijken naar die mooie wapens. Het lag hier niet zo ver vandaan. Ze keek even naar de jongen en knikte toen langzaam. "Ja die weest ik wel zijn!" Hij glimlachte scheef. Maar ze had geen zin om één van haar zeldzame glimlachen aan hem te schenken. "als je hier de straat door loopt en de derde straat rechts in slaat en wat verder loopt kom je aan op een kruis punt. Sla daar lings af en de eerste traat rechts. Daar licht de winkel aan de rechterkant. Je kunt het niet missen." Zei ze zonder haar rode ogen te knipperen en hem recht aan keek. Maar haar gezicht stond neutraal.

De jongen vroeg 'ik zoek een winkel met het naam barely. Weten jull ie waar het ligt? Aan Lorana en ze wist het natuurlijk en ze zij "als je hier de straat door loopt en de derde straat rechts in slaat en wat verder loopt kom je aan op een kruis punt. Sla daar lings af en de eerste straat rechts. Daar licht de winkel aan de rechterkant. Je kunt het niet missen." Ja dat is waar antwoordde ik. Hoe heet jij eigenlijk? Ik ben jacop en heb een broer en een zus en ik ben aan het wachten op een leraar/lerares voor mij is het gelijk als het meisje of een jongen is zolang ik een leraar heb.

De meisje keek hem aan antwoorde op zijn vraag. "als je hier de straat door loopt en de derde straat rechts in slaat en wat verder loopt kom je aan op een kruis punt. Sla daar lings af en de eerste traat rechts. Daar licht de winkel aan de rechterkant. Je kunt het niet missen." Zei ze zonder haar rode ogen te knipperen en hem recht aan keek. Maar haar gezicht stond neutraal. Hij keek haar ongelovelijk aan 'Juist...' Toen viel de jonge plotseling in. " Ja dat is waar antwoordde ik. Hoe heet jij eigenlijk? Ik ben jacop en heb een broer en een zus en ik ben aan het wachten op een leraar/lerares voor mij is het gelijk als het meisje of een jongen is zolang ik een leraar heb." Hij knitke naar hem en opende zijn mond 'Mijn naam is Dave en zelf ben ik een beschemer en heb ongelofelijk veel zusjes.' Hij grijnsde scheef en keek toen weer nar het meisje 'Maar ik ben heel slecht in weggen vinden dus misschine kan je me helpen?' HIj keek haar smekend aan.

'Mijn naam is Dave en zelf ben ik een beschemer en heb ongelofelijk veel zusjes.' Hij grijnsde scheef en keek toen weer nar het meisje 'Maar ik ben heel slecht in weggen vinden dus misschine kan je me helpen?' HIj keek haar smekend aan. Evn wachte ze en bekeek hem eens goed. Er was gewoon iets mis met hem. Maar wat? Langzaam knikte ze en keek nog eens naar jacop. Hij leek ook wel een beetje hoopeloos. "Ik kan wel met je mee lopen als je dat wilt. " Zei ze en schonk hem dan toch maar een licht lachje. "Ik ben lorana trouwens." zei ze er maar vriendelijk bij. Ze hield er niet van om zo vriendelijk te doen, vooral niet tegen vreemden. Maar iets hield haar tegen om onvriendelijk tegen hem te doen. Misschien was het de hond, die nogal gevaarlijk leek te zijn. Het bleef even stil en ze keek van jacop naar dave en terug. "Zullen we dan maar." voor de zekerheid hield ze haar hand dicht tegen haar zwaard. Ze vertrouwde hem niet helemaal. ook al was er geen spoor van argresie te merken.

Dave zei tegen Lorana ' maar ik ben heel slecht in weggen vinden dus kan je me helpen? Lorana zei 'ik wel met je meelopen als je dat wil. jacop vroeg "kan ik ook mee? Het is gewoon dat ik me verveel en ik zou een keer willen kijken in de winkel want ik zoek een dolk. ik mee of wat ? Sorry ik kan soms mijn geduld verliezen dat komt doordat als ik klein was altijd heel vlug iets kon krijgen nu niet meer. En ik blijf weer praten en praten zeker? Sorry, mag ik mee als ik mee mag zal ik minder praten.

"Ik kan wel met je mee lopen als je dat wilt. " Zei ze en schonk hem dan toch maar een licht lachje. "Ik ben lorana trouwens." zei ze er maar vriendelijk bij. En hij keek met een scheve hoofd naar het meisje, ze gedroeg zich anders had hij het gevoel. "kan ik ook mee? Het is gewoon dat ik me verveel en ik zou een keer willen kijken in de winkel want ik zoek een dolk. ik mee of wat ? Sorry ik kan soms mijn geduld verliezen dat komt doordat als ik klein was altijd heel vlug iets kon krijgen nu niet meer. En ik blijf weer praten en praten zeker? Sorry, mag ik mee als ik mee mag zal ik minder praten." dave keek met een brede lag naar de jonge wat was hij blij dat deze jnge geen tovenaar was anders zou het rampzalig worden en hij zou best sterk worden..MEt hoe snel hij woorden zegt. 'Van mij mag je heus wel mee en zo een leuke gezeltschap meer gehad sinds me vriend er neit meer is.'Hij glimlachte en liet Lorana voor gaan om de weg te laten zien 'En weetje Ager is oo kgeen interresante gezeltschap hij antwoord nooit terug.' Zei hij Tegen jacob en glimlachte breed, Ager gromde boos toen hij die woorden hoorde en schold hem best hard uit in zijn hoofd.

kan ik ook mee? Het is gewoon dat ik me verveel en ik zou een keer willen kijken in de winkel want ik zoek een dolk. ik mee of wat ? Sorry ik kan soms mijn geduld verliezen dat komt doordat als ik klein was altijd heel vlug iets kon krijgen nu niet meer. En ik blijf weer praten en praten zeker? Sorry, mag ik mee als ik mee mag zal ik minder praten. Wauw die jongen bleef maar praten en praten. Maar gelukkig had hij het zelf ook door. 'Van mij mag je heus wel mee en zo een leuke gezeltschap meer gehad sinds me vriend er neit meer is.'Hij glimlachte en liet haar voor gaan. Dus knikte ze vriendelijk en volgde ze de weg die ze had gezecht. Onder tussen luisterde ze ook half naar wat de andere twee zeiden. 'En weetje Ager is oo kgeen interresante gezeltschap hij antwoord nooit terug.' Zei hij Tegen jacob en glimlachte breed. Lorana hoorde de hond grommen en kek een beetje om naar de hond. Hij zag er eigenlijk wel best leuk uit. "Maar het is wel een beter gezeldschap dan dat je alleen bent." Zei ze terwijl ze de hoek om ging. Ze keek even om naar dave. Ze had hem nog nooit eerder gezien en dat verwonderde haar eigenlijk wel een beetje. Oke ze sprak niet zo veel met mensen. Maar ze hield vele wel heel nou in de gaten.Maar hem kon ze er toch niet uit halen. "Vertel eens dave waar kom je vandaan en wie was je mentor?" Ze wou gewoon graag meer over hem weten. Ze keek onder tussen ook eens naar Jacop het was wel een aardig mannetje. "En jacop als je graag een leeraar wil hebben moet je maar eens naar jasmyn gaan." Zonder nog iets te zeggen verolgde ze de weg en wachte op een antwoord van beide.

Ze zeiden allebij ja je mag mee. 'Dave zei ager is ook geen interresante gezeltschap hij antwoord nooit terug'. De hond gromde maar ik keek niet want ik was een beetje bang van die hond. 'Lorana zei tegen dave vertel eens waar kom je vandaan en wie was je mentor en gelijkertijd zei ze Jacop als je graag een leraar wil hebben moet je maar eens naar jasmyn gaan'? "Ik zal het eens vragen dankje voor de tip en was jasmyn jou leraar"? "Dave waar kan ik zo een hond halen het lijkt me een leuk beest"? " Ik hoop als we er zijn dat we dan nog steeds vrienden kunnen zijn want jullie zijn leuk". Toen zei hij niets meer.

"Maar het is wel een beter gezeldschap dan dat je alleen bent." Zei ze terwijl ze de hoek om ging. DAve knikte en hield Lorana in de gaten, hij had het gevoel dat ze hem door had. "Vertel eens dave waar kom je vandaan en wie was je mentor?" "En jacop als je graag een leeraar wil hebben moet je maar eens naar jasmyn gaan." Hij dacht snel na wie hij op kon noemen en antwoorden toen 'Tja Ik kom uit een kleine dorpje en daar werd ik getraind door me vader.' Zei hij rustig Toen horde hij Jacob weer kletsen "Ik zal het eens vragen dankje voor de tip en was jasmyn jou leraar"? "Dave waar kan ik zo een hond halen het lijkt me een leuk beest"? " Ik hoop als we er zijn dat we dan nog steeds vrienden kunnen zijn want jullie zijn leuk" Dave glilachte en knikte naar Jacob 'Tja alles kan nog veranderen.' Zei hij stil en liep verder 'en die hond heb ik van me vader gekregen toen ik 12 was en ik weet niet war hij hem vandaan had.' Zei hij en keek toen naar het winkeltje die in zicht kwam hij hoopte maar dat zijn dolk klaar was.

'Tja Ik kom uit een kleine dorpje en daar werd ik getraind door me vader.' Zei hij rustig Jacop was ook al weer bezich. Ik zal het eens vragen dankje voor de tip en was jasmyn jou leraar"? "Dave waar kan ik zo een hond halen het lijkt me een leuk beest"? " Ik hoop als we er zijn dat we dan nog steeds vrienden kunnen zijn want jullie zijn leuk". Vrienden, waren ze nu al vrienden ze kende elkaar nauwelijks een kwartier. Lorana was altijd voorzichtig met wie ze vrienden noemde. Misschien was ze veel te wantrouwig omdat ze altijd heeft moeten vechten. Dave vertrouwde ze voor geen haar. 'Tja alles kan nog veranderen.' Zei hij stil en liep verder 'en die hond heb ik van me vader gekregen toen ik 12 was en ik weet niet war hij hem vandaan had.' De winkel kwam al in zicht. Gelukkig. Maar ze moest nog altijd antwoorden op de vraag van jacop. "Ja jasmyn was mijn leeraar." Voor zo lang dat het duurde. Ze liep stil verder en stopte uitijndelijk voor de winkel. Haar rode ogen voelde ze gloeien. Terwijl ze naar dave keek. "hier is het!" Ze vond het eigenlijk maar raar. Dat hij hier een dolk had besteld. Maar de winkel niet wist liggen. Was dat normaal, voor een ridder? "Hoop dat het een goede dolk is dat ze voor je gemaakt hebben." Wantrouwen een tikje op in haar stem. Maar toch schonk ze hem een klein lachje en knikte eens vriendelijk. (Wat een vervelend gevoel) Maar ze kon hem moeilijkl aan vallen niet?