What am I doing here actually

Met langzame onzekere passen liep hij door de gang. Wat doe ik hier eigenlijk? vroeg de jonge ridder zich af en hoorde hoe zijn passen werden weergalmd door de lege en stille gang. Met 2 bruine ogen keek hij naar de gang die leeg was behalve de bewakers misschien en hem zelf was hier niemand. Wat moet ik hier? vroeg hij zich nog een keer af en ging bij een raam staan die dicht was. Een zucht verliet zijn mond en dacht hoe hij vroeger altijd uit een raam uit de paleis wou kijken, hoe hij er van droomde een king te worden die niemand zal vergeten. Sinds hij kind was wou hij al een beroemde ridder of king worden zodat hij zijn kinderen an hun kinderen konden vertellen dat hun opa iemand was voor wie je niet hoefde te schamen...Maar tot nu toe had hij niks bereikt -okeej hij was misschien deputy geworden maar wanneer hij dat hoorde moest hij die dag zijn zwaard maken bij zijn oom en zo was hij een lange tijd weg geweest en wat is het resultaat? Hij heeft geen grote helden daden uitgehaald of en kind gered. Nee hij was een nutteloze Deputy die sinds kort wist dat er oorlog zou komen tegen de vampiers. Rinaldo spitste zijn oren toen hij hoorde hoe er meer voetstappen zijn richting kwamen, hij draaide zich om en zag de king hem richting lopen.

Met bedenkelijke passen piep Aramiro door de burgt. De witte sneeuw viel rijkelijk naar beneden, en viel zacht op de aarde. De hemel leek de aarde, zo wit. Hij uzchtte, zijn handen lagen gekruisd achter zijn rug, en zijn ogen staarde afwezig door de marmeren legen gangen. Waar was iedereen? Een grote donkere dreiging hing over de rassen, als een onweerswolk die al eeuwen woedde boven dezelfde stad. Waarom had hij ern iet eerder aangedacht, de Vampiers zouden uiteindelijk alles gaan opeisen, zo zaten ze inelkaar, maar de rassen uitroeien ging hem ook te ver. Maar zo waren ze nou eenmaal, al dagen had hij niets meer van de Dwergen en de zeemeerminnen gehoord, er ware zelfs geruchten dat deze zouden zijn vermoord. Was het dan al begonnen? Waren ze nu al zover, en zo snel dat hij het niet eens meer kon tegen houden? Hij hoorde hoe galmende voetstappen stopte. De bewakers keken naar de figuur dat voor hen uit het raam stond. RInaldo staarde bedenkelijk met een trieste blik uit het raam. De voeten van Aramrio kwamen weer in beweging, en deze keer leken ze harder te galmen dan daarnet, de stilte leek pijnlijker, en stiller. Het marmer leek doffer, er was iets met de jonge Deputy. Rinaldo draaide zich om, en keek recht in de bezrogde ogen van zijn king, die op hem af kwam lopen. Aramiro knikte hem vriendelijk toe.''Rinaldo,'' Begon hij.''Wat brengt jou hier? waarom ben je niet op de trainingsvelden?'' Aramrio stak een wenkbrauw op. Natuurlijk lag er sneeuw, maar dat was geen exuus, een Deputy moest oefenen met alle weersomstandigheden.

''Rinaldo,'' Begon hij.''Wat brengt jou hier? waarom ben je niet op de trainingsvelden?'' Aramrio stak een wenkbrauw op. HIj wist dat ie eigenlijk moest trainen, en dat deed hij ook eigenlijk best wel veel en vandaag was hij heel vroeg opgestaan om te trainen met zijn zusje maar nu was hij hier hen gekomen met een of andere reden 'Dag Aramiro.' zei hij vriendelijk en vervolgde ' ik heb geen idee wat me hier brengt, maar het zit me steeds dwars met de oorlog...Ik was een lange tijd weg en kom er nu pas achter.' Bij de laatste woord kwam een zucht en richte zijn blik op het sneeuw, het was nu zo vredig dat je bijna niet kon voorstellen dat er oorlog was. 'De zwakste volken zijn al gedood.' Zei hij zacht en dacht aan de bloedbad die hij had gezien toen hij hier heen terug kwam bij de dwergen.

''ik heb geen idee wat me hier brengt, maar het zit me steeds dwars met de oorlog...Ik was een lange tijd weg en kom er nu pas achter.'' Bij de laatste woord kwam een zucht en richte zijn blik op het sneeuw, Aramiro zweeg, en liet hem denken. ''De zwakste volken zijn al gedood.'' Zei Rinaldo zacht, het was dus toch waar, de dwergen, en de zeemeerminnen waren dood. Aramrio zuchtte.''het is dus toch waar, al die geruchten,'' Sprak hij met een ernstige blik. Hij wierp ookeen blik op de zachte sneeuw die buiten maar bleef vallen, en als een zachte witte deken The miracles of Fantasia leek te bedekken. Het leek erop dat het nog wel even bleef sneeuwen. Aramiro zweeg, en de witharige king wendde zich uiteindelijk weer tot zijn Deputy.''Hoe staat het met het leven Rinaldo, nog nieuwe mensen ontmoet?'' Hij keek hem met glimmenden ogen aan. Hij doelde niet op meisjes, maar gewoon op het algemeen, nieuwe mensen, famillie ofzow.''Heb jij eigenlijk wel famillie, aangezien ik jou daar nooit over hoor praten.''

''het is dus toch waar, al die geruchten,'' Rinaldo knikte met een ernstige gezicht, nog een beetje en dan waren zij aan de beurt maar dat liet hij niet gebeuren dit gebied meost van de ridders blijven en hij zou zijn leven geven als dat nodig was. ''Hoe staat het met het leven Rinaldo, nog nieuwe mensen ontmoet?'' hoorde hij de king zeggen en richten zijn blik op hem weer 'hmm Lorana misschien maar die kende ik ook wel een beetje.' Zijn gedachten dwaalde weer naar haar rode ogen die zo mooi waren ''Heb jij eigenlijk wel famillie, aangezien ik jou daar nooit over hoor praten.'' Rinaldo zweeg even en zei met een normale toon 'ik heb een zusje die sinds kort een ridder is en verder niemand.' HIj dacht aan de verhalen van zijn moeder dat hij misschien een tweelingsbroer heeft maar hij kon niet zeker zeggen dat het waar was want misschien was ze zo ek geworden dat ze nog een zoon wou?