het moment

(only Jasmyn and Aramiro)


Jasmyn keek samen met Aramiro naar de zon die onder ging en zat strak naast hem.
Jasmyn dee even haar ogen dicht en genoot van het moment naast hem en dee toen rustig haar ogen weer open om naar de zon te kijken.
Jasmyn keek even naar hem en pakte zijn hand vast en begon rustig op haar blaadje te spelen dat er de dieren kwam uit de meer die kwamen luisteren.
Jasmyn sloot haar ogen opnieuw en zorgde dat de prachtige muziek met de wind mee waaide en over de hele vlakte voor muziek zorgde.
Jasmyn dee rustig haar ogen open een keek naar haar king die er nog met alle gerust zat en dee een glimlach naar hem met rode wangetjes en keek toen even naar de dieren die luisterde gezellig.
Jasmyn dee in plaats van een vorlijk lied een lied die special naar haar king was gericht.
Ze had er veel dagen aan gewerkt voor hem en begon het lied met alle gerust te maken.
Jasmyn sloot haar ogen en focuste op haar lied tot de laatste noten waren gespeelt.
Jasmyn stopte met haar blaadje en hoorde laatste noten nog door de wind waaien en keek naar haar king waar de laatste zonnen stralen opschenen.
Jasmyn keek langzaam diep in zijn ogen en gaf rustig een zoen op zijn wang en keek hoe hij er op zou reageren.

Jasmyn begon weer op haar blaadje te spelen ,wat Aramiro echt ongelooflijk vervelend vond. Maar hij kon horen dat het een speciaal lied was ,dus hij probeerde het te waarderen. Daar zaten ze dan. Jasmyn was blijkbaar tot over haar oren ,maar Aramiro had dringend een biertje nodig. Hij was moe en leunde dus maar tegen Jasmyn aan. Alles was vervelend voor hem op dit moment. "Moeten een koning en koningin in ons land iets met elkaar hebben?" ,vroeg hij naïef. Jasmyn had van tevoren een zoen op zijn wang gegeven. Hij dacht er nog steeds over na. Wat moest hij doen? Hij porde haar maar. Zijn opa zei altijd : " Bij twijfel ,porren!" Onwetendheid over dit onderwerp was zo vervelend.

wat Aramiro echt ongelooflijk vervelend vond. Maar hij kon horen dat het een speciaal lied was ,dus hij probeerde het te waarderen. Daar zaten ze dan. Jasmyn was blijkbaar tot over haar oren ,maar Aramiro had dringend een biertje nodig. Hij was moe en leunde dus maar tegen Jasmyn aan. Alles was vervelend voor hem op dit moment. "Moeten een koning en koningin in ons land iets met elkaar hebben?" ,vroeg hij naïef. Jasmyn had van tevoren een zoen op zijn wang gegeven. Hij dacht er nog steeds over na. Wat moest hij doen? Hij porde haar maar. Zijn opa zei altijd : " Bij twijfel ,porren!" Onwetendheid over dit onderwerp was zo vervelend. Jasmyn stopte met spelen en zuchte. "Weetje het hoeft niet maar voor ik de rest weet weet jij niet wie ik echt ben. Je weet misschien wel em naam en achternaam maar is dat alles wat je moet weten van een dame?" Jasmyn had het blaadje weg gegooid en keke sirieus naar Aramiro. "Aramiro ik ben al heel lang al niet degene di je denkt die ik ben. Maar ik weet wel een ding zeker dat ik me hart aan jou wil geven ookal oet ik er voor vechten." Jasmyn pakte toen zijn hand en legde het op de goeie kant waar haar hart klopte. "Ik ben niet zoals elke ridder die hier loopt ik kan meer dan alleen op een blaadje spelen en de Queen uit hangen het was eens mijn lot niet om het te worden." Jasmyn zuchte bij die zin en keek met een ijzige blik naar hem. "Vynddi heeft er voor gezorgd dat ik op de troon kwam voor maar een ding dat ze de land kon krijgen. Maar je moet iets weten ik ben geen ridder." Zei ze toen snel maar zacht er uit. "Het spijt me dat ej met me oes opgescheept worden ik dacht dat we iets konden hebben iets wat we delen maar als ik het zo zie kan ik met niemand in de liefde vallen." Terwijl Jasmyn dat zei rolde er een traan over haar zachte wangen en ging ze op haar hurken zitten en wou vertrekken om haar droom prins niet meer lastg te vallen met het feit dat ze nooit een partner kon krijgen.

Met tranen in haar ogen had Jasmyn Aramiro een heel verhaal verteld. Het kwam erop neer dat hij niets over haar wist. Ze had zijn hand gepakt en op haar hart gelegd. In elk ander geval had hij met zijn hand geknepen en "Honk honk!" gezegd ,maar deze keer leek het hem geen goed idee om alles te verpesten. Hij legde zijn hoofd op haar schouder en begon te neuriën. Niet zomaar iets.. Nee ,het liedje dat Jasmyn zojuist voor hem had gespeeld. Hij begon het mooi te vinden. Hoe vaker het door zijn gedachten ging ,hoe beter het werd. Hij legde zijn lippen in Jasmyns nek en kuste. Hij bleef maar neuriën en neuriën en neuriën en neuriën...totdat hij op een gegeven moment in slaap viel. Daar lag hij dan : helemaal nuchter als een kind op de schouder van degene die tot nu toe maar zijn collega was geweest. Eindigt hier iets of is het maar het begin?

Jasmyn voelde hoe hij zijn hoofd op haar schouder legde en iets begon te neuriën. Het was hun lied het lied wat zij altijd al gespeeld heeft. Jasmyn glimlachde niet omdat het grappig was nier omdat het lachwekken was maar omdat ze voor het eerst blij was na al die toestand. Jasmyn voeld hoe rustig een kus in haar nek werd gedruk en hoorde hem verder neuriën terwijl hij rustig in zakken terwijl ze het zelf voelde en mee zakte. Na een tijd zag jasmyn dat hij al een klein kind na een slaap liedje in slaap was gevallen en Jasmyn moes er om lachen maar lied haar ogen toen ook sluiten terwijl ze tegen borstkast aan. Jasmyn voeldezig vielig nu bij iemand maar dat gelde nog niet boor de rest. Ze neuriënde haar liedje en viel zelf in een diepe slaap tot haar ogen opeens open gingen. Ze begon rustig recht op te zitten en wreef in haar ogen en draaide toen rustig haar hoofd om naar Aramiro die al rustig wakker was en daar lag. Jasmyn kwam weer rustig naar hem toe en kwam tegen hem aan zitten terwijl ze een bloem ondeed van zijn bloemen bladeren. Jasmyn wist niet dat hij zo kon zijn maar wist ook niet veel over jongens die graag in de kroeg waren voor een potje schaak tegen een vampier. Jasmyn draaide haar hoofd naar aramiro om terwijl ze nog tegen hem aan zat. "aramiro ik dacht altijd dat je.." Ze wou haar zin nit afmaken en gooide even de bloem weg enlegde haar handen toen gerust op zijn borstkast om beter naar hem te kunnen kijken terwijl ze met ene van haar handen gerust in zijn hand kleine kneepjes gaf. "Ik dacht altijd dat je niet om me kon geven op deze manier dat je liever in de kroeg zat terwijl ik naar de elfen ging." Jasmyn keek hem rustig aan maar buigde zich toen even over hem en legde haar lippen op een van zachte wangen en kuste het rustig en teer of het breekbaar was. Jasmyn keek toen in zijn ogen maar wist dat het geen goed idee was met haar paarse rare ogen. "Ik dacht altijd dat je geen gevoel voor iemand zou krijgen." Verluisterde Jasmyn gerust tegen hem en keek even naar benden maar ze wou haar hoofd niet meer laten zakken ze wou er blij onder blijven en bleef hem dus aan kijken ook al zou er tranen in haar ogen komen. Ze ontmoeten zijn ogen pas nu goed en kon zo lezen of ze i een boek terecht kwam maar iets mooiers. Iets veel mooiers... Jasmyn kneep nog steets rustig in een van zijn handen en wou hem nooit meer los laten. Haar hart zei nee laat hem nooit meer los maar aar verstand wist dat het fout was om de zelfde fout te maken netzoals haar moeder. Maar het gng toch wat het hart wou? Of je verstand die bijna niks van af wist wat je voor een persoon kon voelen. Jasmyn legde toen teer haar hoofd tegen zijn borst kast aan waar ze zig veilig voelde tegen alles terwijl ze om hoog keek naar zijn ogen.

https://www.youtube.com/watch?v=hB_e0-Y45fY