Wij drinken geen elven bloed!!

Rustig liep ze tussen de bossen. Het was hier prachtig in de elven territorium. In de verte zag ze een prachtige bos bloemen. Rustig liep ze die kant op het warren verschillenden een van de bloemen plukte ze voorzichtig en deed in haar haar. Rustig ging Lily verder Snel verzon ze een gedichtje over een bloem en zei het op een normale toon 'Een bloem die is gewond, De wind, de regen die in een oogopslag alles doet verdwijnen Maar als de zon weer over de aarde gaat schijnen vind men bloemen waar nog nooit een bloem ooit stond " Toen kwam ze een open plek tegen, wat was het hier mooi. Rustig Liep Lily naar het open plek toen en ging ZITTEN.

-only Elias.-

Rustig liep Elias door het elfen territorium, om precies te zijn bij de elfenheuvel, toen hij jonger was en nog niet getransformeerd was had hij hier vaak gespeeld samen met zijn oudere zus, het was zo'n gelukkig leventje geweest, niet dat hij nu niet gelukkig was, hij had vrienden zoals Lily en Alice. Bij die gedachte streek hij even met zijn vingers over het mooie witte verband om zijn arm, er zaten wel wat donkere plekjes in maar verder was het nog schoon, Alice had het bij hem aangebracht toen hij een kogel in zijn arm had gekregen van een sterfelijke, hij haatte sterfelijke, die haat was hem al als elf opgelegd en was nu niet minder geworden, maar hun bloed smaakte prima. Plotseling hoorde hij iemand met heldere stem een gedicht opzeggen 'Een bloem die is gewond, De wind, de regen die in een oogopslag alles doet verdwijnen Maar als de zon weer over de aarde gaat schijnen vind men bloemen waar nog nooit een bloem ooit stond " luidde het en Elias knikte zachtjes met zijn hoofd, hij hield wel van gedichten zeker als deze over de natuur gingen. Langzaam liep hij naar de oorsprong van het geluid toe, zonder dat hij er erg in had, hij had er eigenlijk pas erg in toen hij een open plek opstapte en daar Lily zag zitten, het meisje dat hij een keer op het strand van de Zeemeermensen had ontmoet, Rox was er toen ook geweest. 'Hoi Lily' zei hij helder terwijl hij naast haat ging zitten 'Wat doe je hier?' vroeg hij nieuwsgierig 'Ben je op jacht?' zelf walgde hij van elfenbloed, maar dat was vooral zo omdat hij zelf een elf was geweest en nog steeds ernaar smachtte om zijn zus weer te kunnen omhelzen.

'Hoi Lily' hoorde ze iemand zeggen, ze zag Elias naast haar komen zitten. "heej Elias." 'Wat doe je hier? 'Ben je op jacht?' Vroeg Elias, "getver nee, ik wandel hier gewoon. Ze had een keer genoeg gehad om elven bloed te proeven, na hoe zeg je ze vond het niet echt...lekker. Ze bekeek hem goed iets was er verandert sinds ze de laatste keer hem gezien had toen wist ze het "Wat is er met je rechte boven arm gebeurt" Vroeg ze bezorgd. Toen keek ze recht in zijn ogen aan, zijn blauwe prachtige ogen.'' ik zit in jou ogen gevangen,
je blik niet van je af, die ogen onvoorstelbaar, ben ik nu maf? " Zei ze fluisterend , het was eigenlijk bijna onhoorbaar.

sorry het was langer maar me computer deed raar en moest ik helemaal over nieuw en nu wil me vader er op.

"getver nee, ik wandel hier gewoon." zei ze en Elias lachte vrolijk, dat was iets wat ze gelijk hadden, hij don ook geen elfenbloed en had er ook nog nooit ook maar een druppel van gedronken maar bij hem was het uit princiepe en omdat hij het gewoon niet kon, een keer had hij wel op het punt gestaan maar er waren vlagen herrineringen gekomen van toen hij nog elf was en had het niet gekund. "Wat is er met je rechte boven arm gebeurt" Vroeg Lily bezorgd en een lichte blos verscheen op Elias' wangen Éh, ik ben in mijn arm geschoten toen ik opjacht was bij de sterfelijken'zei hij met een forseerde glimlach 'Maar Alice heeft het mooi verbonden' Hij glimlachte terwijl Lily iets verfluisterde, heel zacht maar toch net hoorbaar '' ik zit in jou ogen gevangen, je blik niet van je af, die ogen onvoorstelbaar, ben ik nu maf? " fluisterde ze, ze had hem aangekeken en Elias wendde snel zijn blik af terwijl zijn wangen rood aanliepen. Ongemakkelijke viel er een stilte en niets wetend om te zeggen haalde hij een hand door zijn haar.

Éh, ik ben in mijn arm geschoten toen ik opjacht was bij de sterfelijken''Maar Alice heeft het mooi verbonden' Antwoorde Elias. Toen ze klaar was met haar gedichtje werd Elias knal rood. Toen was het stil geworden, even zijden ze niks. "Sorry voor die stome gedicht, maar soms als ik naar iets kijk dan krijg ik gewoon gedichten in me hoofd." even stopte ze, lily voelde zich ongemakkelijk "En toen ik in je ogen keek kregen ik zo een flauwe gedicht." lily haalde haar bloem uit haar haar en sloot haar ogen, "Wat is het hier toch prachtig." Zei ze met geslote ogen. en ze rook aan de bloem.

Sorry voor die stome gedicht, maar soms als ik naar iets kijk dan krijg ik gewoon gedichten in me hoofd." zei Lily en de ongemakkelijkheid straalde van haar af "En toen ik in je ogen keek kregen ik zo een flauwe gedicht." Elias glimlachete flauw terwijl hij toekeek hoe haar smalle handen een bloem uit haar haar haalden "Wat is het hier toch prachtig." zei ze en Elias glmlachde dapper. 'Het maakt niet uit' zei hij, doelend op het gedicht van haar 'Het was cool, ik hou wel van gedichten' breed en bemoedigend glimlachte hij naar het jongere vampieren meisje terwijl hij zijn haar voor zijn ogen wegveegde en een paar langere plukjes achter zijn puntige elfen oren stopte.

'Het maakt niet uit''Het was cool, ik hou wel van gedichten' Hoorde ze hem zeggen. Ze glimlachte, "je bent wel okeej" Ze opende haar ogen open, en deed haar cap af en haalde haar haren uit haar trui. Haar witte haren, ze waren best lang geworden maar hielden zich mooi in een model. "ben je vroeger een elf geweest.' vroeg ze zomaar, ze had geen zin in stilte. Ze gaf hem een lichte glimlach, en luisterde wat hij zij.

Na zijn woorden tegen Lily staarde Elias naar het gras tussen zijn voeten totdat Lily tegen hem begon te praten. "je bent wel okeej" zei ze en Elias glimlachde breed 'Wel oke!??'zei hij gespeeld beledigd 'Ík had wel wat meer verwacht hoor!'zei hij terwijl hij haar met zijn linkerhad een zacht duwtje tegen haar schouder was, zij was ook wel oke, zoals zij het zei. Vanuit zijn ooghoek keek hij naar haar terwijl ze haar cap af deed en haar haren uit haar trui haalden, ze waren wit, wat wel verrassend was, dat zag je niet echt vaak, al had hij ene keer een elfin gezien die ook wit haar had, maar dat was wit geweest met een blauwe gloed, haar had hij griezelig gevonden, haar kille manier van doen. "Ben je vroeger een elf geweest.'' vroeg Lily plotseling en Elias verstijfde, zijn afkomst was een van de dingen waar hij liever niet over sprak, hij staarde voor zich uit naar ene enkele boom die op de openplek groeide terwijl hij zachtjes knikte. 'Ik ben op mijn negende getransformeerd'vertelde hij aan het meisje 'Maar nog steeds is een deel van mij elf'ging hij triest verder, zijn verlangen om weer elf te zijn deed soms pijn en was soms te strek naar zijn zin, hij zou de beste worden en ooit, als hij er klaar voor was bewijzen dat hij een vampier was door een van hen te doden, dat was een droom avn hem die hij soms koesterde maar soms verafschuwde, dat was het gevecht tussen de elf en de moordenaar in hem.

'Ik ben op mijn negende getransformeerd' 'Maar nog steeds is een deel van mij elf' Ze zag dat Elias zich ongemakkelijk voelde bij die antwoorden. "Sorry" " ik bedoel voor dat ik die vraag aan je had gesteld.' Ze wist niet wat ze moest doen, Ze wou hem om armen vriendschappelijk. Ze bloosde lichtjes bij die gedachten. 'Echt het spijt me ik moest er niet aan beginnen.' Zei ze nog is, "Ik had ook geen makkelijke jeugd" Ze zuchten bij die woorden herinnerde ze zich aan haar ouders en de lijken die verdronken waren, aan haar broertje die nu dood is. Er gleed een traan over haar linker wang.

"Sorry" zei Lily en Elias glimlachte triest naar haar " ik bedoel voor dat ik die vraag aan je had gesteld.' hij zag haar lichtjes blozen 'Echt het spijt me ik moest er niet aan beginnen.' Zei ze nog is, "Ik had ook geen makkelijke jeugd" hij knikte, geen enkele vampier kon waarschijnlijk zeggen dat hij of zij een makkelijke jeugd had gehad. 'Het maakt niet uit,' zei hij vriendelijk terwijl hij, puur vriendschappelijk, even zijn linkerarm om haar heen sloeg, het was toch maar goed dat hij rechts van haar was gaan zitten. Toen zag hij een traan over haar wang glijden en voelde zich volkomen hulpeloos dus veegde hij de traan met zijn rechterhand van haar wang af. 'Kpm op joh,' zei hij.

'Het maakt niet uit,' en sloeg zijn linkerarm om haar heen. toen zag hij zo te merken een traan en veegden met zijn rechte arm, 'KOm op jo,' Zei hij. Ze glimlachte naar hem wat was hij toch lief voor haar "Ik voel me zo ongemakkelijk" Ze glimlachte naar hem. 'je bent echt lief.'Verdriet doet pijn, wat doe je om weer gewoon te zijn? Verdriet is niet leuk, wat doe je er aan neem je een peuk? Verdriet is niet fijn, wat doe je er aan met een zoneschijn'. Zei ze rustig 'Sorry had er gewoon zin in.'

"Ik voel me zo ongemakkelijk" zei Lily terwijl ze naar hem glimlachte en verlegen haalde hij zijn arm van haar schouder 'je bent echt lief.' zei Lily vervolgens waarna er een van haar vele gedichten kwam 'Verdriet doet pijn, wat doe je om weer gewoon te zijn? Verdriet is niet leuk, wat doe je er aan neem je een peuk? Verdriet is niet fijn, wat doe je er aan met een zoneschijn'. zei ze rustig rustig en Elias glimlachte bemoedigend naar heer terwijl hij opstond 'Sorry had er gewoon zin in.' zei Lily waar hij niet meer op reageerde. 'Ik heb honger gekregen,' zei hij terwijl hij zich uitrekte 'Zullen we maar eens op jacht gaan?' vroeg hij daarna aan Lily, 'Maar niet bij de elfen, hè' hij glimlachte terwijl hij zijn linkerhand naar haar uitstak om haar overeind te helpen.

'Ik heb honger gekregen,' Zei Elias en stond op en rekte zich uit. 'Zullen we maar eens op jacht gaan?' 'Maar niet bij de elfen, hè' Hij glimlachte en stak zijn linker hand naar haar uit. Ze legde haar hand op die van hem en stond op "goed" Ze glimlachte, "waar wil je gaan jagen." Ze stond recht voor Elias hij was iets groter dan zij maar het scheelde niet echt veel. Ze keek recht in zijn ogen maar snel wende ze haar ogen van hem af.

Toen Lily zijn linkerhand had aangepakt trok hij haar lachend omhoog "goed, waar wil je gaan jagen?" vroeg ze glimlachend en Elias haalde zijn schouders op terwijl hij zag dat Lily even in zijn ogen keek maar daarna keek ze gelukkig snel weer weg., 'Zeg jij het maar' zei hij terwijl hij zijn puntige hoektanden bloot lachte 'Maar misschien kunnen we ergens heen gaan waar ze geen geweren hebben!' voegde hij eraan toe, hij had er immers nu een hele slechte ervaring mee gehad 'Of waar ze niet raak kunnen schieten' voegde hij er daarna lachend aan toe terwijl hij met zijn hand de kogel in zijn broekzak voelde en die eruit haalde 'Want, geloof me, Zo'n dingetje wil je niet in je hebben' zei hij terwijl hij het kleinood aan de vampier-meisje liet zien.

'Zeg jij het maar' 'Maar misschien kunnen we ergens heen gaan waar ze geen geweren hebben!' Zij elias 'Of waar ze niet raak kunnen schieten' Toen haalde hij iets uit zijn zak en zei nog 'Want, geloof me, Zo'n dingetje wil je niet in je hebben' Ze keek naar de kogel. "dat geloof ik best." 'goed ik ken een plek waar alleen jongeren van de sterfelijke meestal komen, heb vanochtend paar kinderen horen praten over een weddenschap in de bos, als je even vol houd dan krijgen we 's nachts een grote portie.' zei ze en keek naar Elias wat hij zou zeggen.

"Dat geloof ik best." zei lily terwijl ze naar de kogel in Elias' hand keek, hij knikte en stopte het kleine dingetje weer terug in zijn broekzak. goed ik ken een plek waar alleen jongeren van de sterfelijke meestal komen, heb vanochtend paar kinderen horen praten over een weddenschap in de bos, als je even vol houd dan krijgen we 's nachts een grote portie.' hij knikte, hij had geduld als een slak, die had dat ook wel nodig voordat hij uber haupt ergens zou komen. 'Lijkt me een prima plan' zei hij vrolijk tegen Lily 'Maar wat gaan we in de tussentijd doen?' vroeg hij daarna aan het meisje.

'Lijkt me een prima plan''Maar wat gaan we in de tussentijd doen?' vroeg Elias en keek haar aan. "dat moet je niet aan mij vragen." Zei ze vriendelijk, ze had geen idee wat ze wou doen. Ze keek even om zich heen en keek toen weer naar Elias. "weet jij iets?' Ze keek vragend naar de jonge voor haar. Ze dacht na wat ze misschien konden doen, maar lily kon niks bedenken normaal zou er iets in haar hoofd schieten maar nu leek haar hoofd leeg te zijn.

"Dat moet je niet aan mij vragen." antwoorde Lily en Elias haalde zijn schouders op, een tikkeltje geïrriteerd, "Weet jij iets?" vroeg Lily daarna aan hem en geIrriteerd haalde hij opnieuw zijn schouders op terwijl er een rimpel bij zijn neus verscheen. Áls ik iets wist zou ik het toch niet aan jou vragen!!"snauwde hij het meisje toe, al had hij daar gelijk weer spijt van, al liet hij het niet merken, het beest in hem begon sterker te worden en de elf in hem te verslaan, hij kon niets eraan doen soms, soms lukte het hem het beest weer wegtestoppen, diep weg ,aar het werd de laatste tijd steeds sterker en hij begon al ene tijd te genieten van het doden.

Áls ik iets wist zou ik het toch niet aan jou vragen!!" Snauwde Elias. "rustig" Zei ze kalmerend. Even keek ze om zich heen of er wat was om hem te kalmeren. Er schoot iets in haar hoofd, Ze pakte Elias bij zijn pols en trok mee "Kom mee ik weet iets wat je opvrolijkt" na een kwartier rennen kwamen ze op een rots. Daar liet ze hem pas los. Lily liep tot het einde van de rots en keek naar de zee, ze ademde diep in begon te praten. "Als ik me slecht voel kom ik hier heen en adem diep in tot ik rustig word." Ze sloothaar ogen en wachte tot hij iets zei..

"rustig" zei Lily kalmerend, maar te had bijna het omgekeerde effect op Elias en hij hefde kwaad zijn hand op toen Lily plotseling zijn pols vast pakte "Kom mee ik weet iets wat je opvrolijkt" zei ze en ze trok hem mee. Ze rende ruim een kwartier en Lily had zijn pols niet losgelaten, iets waar hij eigenlijk behoorlijk pissig van werd. Maar ze waren aangekomen op een rotspunt, hij stak een stuk uit naar de zee en Elias liep achter Lily aan naar de punt ervan en ging naast haar staan. "Als ik me slecht voel kom ik hier heen en adem diep in tot ik rustig word." vertelde ze en Elias knikte, hij zou willen glimlachen en iets aardigs zeggen, maar op zijn gezicht verscheen een grimas. 'Je hoeft mij geen plekken in het elfen territorium te laten zien!' hij zij het nors en kil 'Ik ken het hier op m'n duimpje'

Je hoeft mij geen plekken in het elfen territorium te laten zien!' Zei Elias nors en vervolgde het kil 'Ik ken het hier op m'n duimpje' Lily keek hem met kille blik aan en opende haar mond om iets te zeggen en meteen daarna weer dicht, ze zuchten een keek hem recht in de ogen, 'schreeuw me maar aan als je daardoor beter gaat voelen" Zei ze rustig en wachten tot De jonge begon te schelden of zo.

Lily keek hem kil aan en even brak zijn hart, slechts een fractie van een seconde, schreeuw me maar aan als je daardoor beter gaat voelen" zuchtte ze en dat was het laatste wat Elias nodig had, hij kwam weer tot zichzelf. Hij maakte zijn ogen los van Lily en draaide zich om 'Laat me gewoon met rust, OK?' zei hij vermoeid tegen haar terwijl hij uitkeek vanaf de rots naar de omgeving die tot ver reikte, de omgeving waar hij opgegroeid was maar waar hij geen deel meer van was.

'Laat me gewoon met rust, OK?' Hoorde Lily Elias vermoeid zeggen, ze bleef even naar hem kijken en liep toen naar een muur en ging er tegen aan zitten Lily sloot haar ogen en luisterde naar de zee en verzonk in haar gedachten.

"Zusje zusje zusje" riep haar broertje vrolijk en storten op haar af. Lily lachte breed en pakte haar broertje op 'ikke zo naar zee gaan." Zei haar broertje trots. Dat was ook waar haar ouders gingen vandaag naar de zee. "schat heb je alles ingepakt." Hoorde ze haar moeder uit de keuken zeggen. 'Ja mam" haar ouders gingen naar de zee maar zij mocht naar haar bff gaan wat super leuk was. Lily hoorde van buiten een toeter dat was Lenie die haar kwam ophalen, snel pakte ze een broodje en rende naar buiten. "ik ga" Schreeuwde ze naar haar ouders .

Plotseling hoorde ze een stem van iemand anders het was een jongens stem Lily deed ogen open en keek om zich heen. Snel veegde ze een traan weg Het was de dag voor dat haar ouders en haar broertje stierven. haar broertje was door een haai verscheurd, haar moeder had een hart aanval gekregen en haar vader was uit eindelijk overgereden toen hij dronken was. Lily zuchten en richten haar blik op Elias.

Elias staarde met zijn handen in zijn zakken naar het landschap wat zich voor hem uitstrekte en een herinnering die hij liever helemaal wou vergeten overviel hem.

'Eli!!' het was zijn kleine zusje, ze was vier jaar jonger dan hem, hij was toen 9 jaar uit geweest. Hij glimlachte terwijl het kleine meisje op hem af kwam rennen en tilde haar op, ze had exact dezelfde kleur ogen als hem, donker blauw. Zijn moeder glimlachte vanaf de andere kant van het kleine kamertje van hun huisje en Elias liep naar haar toe met het meisje op zijn arm en gaf haar aan haar 'Ik ga!' zei hij waarna hij zijn zusje een kus op het voorhoofd gaf en zijn moeder een knuffel gaf om vervolgens hun hutje uit te lopen, hij had afgesproken met wat vrienden aan de rand van het niemandsland. Daar aangekomen zag hij niemand staan en liep hij dus maar een stukje het woud in, toen hij weer terug wou gaan kon hij de weg niet vinden en riep 'Help!' want hij had gehoord over vreselijke creaturen die hier zouden leven en die je liever niet tegen kwam, maar hij was niet een van de wezens van niemandsland tegengekomen maar hem.

Hij voelde de tanden nog in zijn nek staan en rilde bij de gedachte aan de dag dat Brandon een eind aan zijn sobere maar gelukkige elfen leven met zijn moeder en zijn zusje, een traan blonk op zijn wang die hij geestdriftig wegveegde, het was gebeurd, hij zou moeten leren hard te zijn. Rustig draaide Elias zich op en zag daar Lily zitten, tegen een muurtje aangeleund, soms deed ze hem denken aan zijn zusje, al was Lily minder veel jonger dan hem dan zijn zusje was geweest.

Lily zag Elias naar haar kijken plotseling voelde ze pijn in haar maag. Ze wou iets zeggen maar er kwam niks uit haar mond, ze stond op een liep naar het plek waar ze eerst stond en keek voor zich uit naar de zee. 'heb jij broertjes of zusjes' vroeg ze plots, Lily staarde nog steeds voor zich uit. Ze dacht terug aan die dag wanneer ze haar ouders zag liggen op een ijzeren plaat met de stukjes wat overgebleven waren van haar broertje, ze probeerde er niet aan te denken maar vandaag was het precies een jaar geleden dat haar ouders dood zijn en zij zij was nu 11. Precies een jaar geleden was ze jarig geweest daar om mocht ze naar haar beste vriendin dat was de afspraak met haar ouders. Ze keek toen naar Elias of hij iets wou zeggen.