Today is the day.. I guess..

Mimi zat op het bed bij Seth thuis. Het was al lang geleden en ze herrinerde zich de rit niet meer die ze gemaakt had met haar paard Shadowsoul. Nou ja, niet haar paard. Hij bleef wild. Maar ze had zij aan zij gereden met Nature. Die eigenlijk dus Daisy heet.. Even zuchtte ze en streek over haar opgezwollen buik. Het was vreemd, hij was wel echt heel erg groot. Zou het meer dan een zijn? Zacht streelde ze met haar vingers rondjes over haar onderbuik. Zou Hunter al wat geheeld zijn? En wat stond haar te wachten als ze terug kwam? Ze schudde ongelukkig haar hoofd. Liet zich voorzichtig achterover vallen en met haar hand nog op haar buik keek ze naar het plafond. "Volgens mij kan mijn kindje elk moment komen.." Zei ze tegen niemand eigenlijk. Maar sloot daarna haar ogen en zuchtte even gelukkig. Ze zou moeder worden.

(Oke eerst paar posts seth
dan een voor een de kindjes xD
en als laatste Rox die mim
transformeert!!!)

"Volgens mij kan mijn kindje elk moment komen.." zei Mimi, Seth ging naast haar zitten en kuste haar. "Rustig Mimi, je weet zelf ook dat het goed zal komen. Ik zal bij je blijven." zei Seth. Hij keek naar Mimi's buik, hij legde zijn hand op de van haar en wreef erover. "Mimi... het hoort niet, het mag niet.... alleen ik houd van je en zal trots zijn op onze kinderen." zei Seth weer zacht en glimlachte lief naar Mimi, langzaam kuste hij op haar mond en streelde toen met zijn andere hand haar wang. Hij pakte toen uit zijn broekzak een envelopje en maakt het open waarin hij begon te lezen. Wat erin stond was persoonlijk gericht maar hij keek Mimi glimlachend aan. Uit het niets verscheen Salia, "Ik heb gedaan wat u vroeg heer Seth." Zei Salia. In fatsoenelijke kledij liep ze naar Mimi toe. "Namens de summons van heer Seth, wensen wij u veel geluk met uw komende wondertjes. Moge ze opgroeien en sterk worden als hun vader en mooi en wijs als hun moeder." zei Salia. Ze boog eventjes beleefd en in haar hand palm verscheen een zwart rond schijfje met een rodehoorn, rood oog en ze drukte het in haar schouder waar het begon te sissen en een tatoeage achterliet. Ze kreunde eventjes toen het was gaan sissen maar toen het stopte was het kreunen eveneens voorbij. "Enkelen van ons hebben ditzelfde teken. Wij mogen een roep om hulp van onze heer zijn geliefde of nazaad niet negeren. Wij zullen helpen of luisteren." zei Salia. Ze zuchtte, "Alleen.... ik draag deze kleding niet altijd." mompelde ze en verdween, Seth keek ervan op. "Blijkbaar... vind Selene ook dat we bij elkaar passen." zei Seth en kuste Mimi. Tussen zijn summons was Selene... de meeste die op een leidster leek voor de anderen.

"Rustig Mimi, je weet zelf ook dat het goed zal komen. Ik zal bij je blijven." zei Seth. Hij legde zijn hand op de van haar en wreef over haar buik. "Mimi... het hoort niet, het mag niet.... alleen ik houd van je en zal trots zijn op onze kinderen." Rustig kuste hij haar en ging daarna een brief lezen. Uit het niets verscheen Salia, "Ik heb gedaan wat u vroeg heer Seth. Namens de summons van heer Seth, wensen wij u veel geluk met uw komende wondertjes. Moge ze opgroeien en sterk worden als hun vader en mooi en wijs als hun moeder." zei Salia. Ze boog eventjes beleefd en in haar hand palm verscheen een zwart rond schijfje met een rodehoorn, rood oog en ze drukte het in haar schouder waar het begon te sissen en een tatoeage achterliet. Ze kreunde eventjes toen het was gaan sissen. "Enkelen van ons hebben ditzelfde teken. Wij mogen een roep om hulp van onze heer zijn geliefde of nazaad niet negeren. Wij zullen helpen of luisteren." zei Salia. Ze zuchtte, "Alleen.... ik draag deze kleding niet altijd." mompelde ze en verdween, Seth keek ervan op. "Blijkbaar... vind Selene ook dat we bij elkaar passen." zei Seth en kuste Mimi. Mimi kuste terug en kwam langzaam overeind. Ze voelde een steek door haar buik gaan en kreunde zacht. Geruststellend bewoog ze haar hand over haar buik. "Volgens mij wil hij er echt uit." Fluisterde ze bijna. Daarna keek ze Seth aan recht in zijn ogen. "Ik had nooit gedacht dat Salia zo vriendelijk tegen mij kon zijn, maar waarschijnlijk was het in opdracht he?" Ze glimlachte even en beet op haar lip. De pijn in haar buik werd hevig. En bleef hangen. Zouden ze echt ieder moment kunnen komen?

(inspiloos)

"Volgens mij wil hij er echt uit." Fluisterde ze bijna. Daarna keek ze Seth aan recht in zijn ogen. "Ik had nooit gedacht dat Salia zo vriendelijk tegen mij kon zijn, maar waarschijnlijk was het in opdracht he?" Ze glimlachte even en beet op haar lip. Seth kuste haar nogmaals om haar niet te laten bijten op haar lip. Hij stopte met de kus en pakte haar hand. "Knijp maar. In ieder geval, Ik heb Salia niet gezegd dat ze zo moest praten. In ieder geval, Moora mag je, Helena heeft geen bezwaar tegen je, Mezznos, Ramtis, Etherrion hebben allemaal geen bezwaar en ..... Selene vind je heel erg aardig. De rest vind wat ik vind," zei Seth lief en ksute haar. "Ik blijf en zal van je blijven houden Mimi, jij bent mijn alles. Behalve .. tja mijn magie maar ja, jij bent ook heel magisch," zei Seth en omhelsde Mimi behalve met zijn ene hand die hij aan Mimi had gegeven.


-inspiloos-

Seth kuste haar nogmaals en Mimi stopte met op haar lip bijten. Hij stopte met de kus en pakte haar hand. "Knijp maar. In ieder geval, Ik heb Salia niet gezegd dat ze zo moest praten. In ieder geval, Moora mag je, Helena heeft geen bezwaar tegen je, Mezznos, Ramtis, Etherrion hebben allemaal geen bezwaar en ..... Selene vind je heel erg aardig. De rest vind wat ik vind," zei Seth lief en kuste haar. "Ik blijf en zal van je blijven houden Mimi, jij bent mijn alles. Behalve .. tja mijn magie maar ja, jij bent ook heel magisch," Zei Seth en omhelsde Mimi behalve met zijn ene hand die hij aan Mimi had gegeven. Ze had zijn hand in de hare en kneep er zacht in terwijl ze zich tegen Seth aan nestelde zich in zijn schoot met haar hoofd tegen zijn borst. Ze keek omhoog naar zijn gezicht en glimlachte. De kramp werd pijnlijker, duurde langer, maar ze kneep niet in zijn hand. Ze beet niet op haar lip. Ze bleef alleen maar zo liggen. Zichzelf troostend met het gezicht van de vader van haar kind. Ineens voelde ze een veel scherpere pijn. Ze kromp ineen en sloeg een kreetje. Nog kneep ze niet in zijn hand. Ze probeerde zichzelf in haar hoofd te kalmeren Maar de pijn werd te erg. Het begon O.O

Seth voelde haar pijn zowat ondanks dat ze niet kneep en Seth dacht even na. Toen zag hij Mimi even inkrimpen en een kreet slaan. Seth riep Selene op die naast hem verscheen en hem aankeek, zonder te wachten op antwoord liep Selene naar Mimi en scheurde haar jurkje los tot haar dijen en Seth keek even weg toen er iets anders werd weggehaald. "Geen lange kleding of hinderende kleding als je bevalt Mimi..... oke... als je voelt dat hij komt niet in houden, probeer eerst rustig te persen, adem in en uit en pers soms net iets harder dan de vorige keer." zei Selene en Seth twijfelde even maar greep Mimi's hand. "Knijpen als het teveel pijn doet," zei Seth. Hij keek Mimi aan en glimlachte, "ik zal bij je blijven Mimi, vooral nu dit gaat gebeuren. Ik zou dit moment waarop wij samen ouders worden nooit willen missen." zei Seth en glimlachte nog even voor hij naar Selene keek die niet naar Mimi keekmaar even zat te wachten.

Plotseling liep Selene naar Mimi en scheurde haar jurkje los tot haar dijen en toen werd er iets anders weggehaald. "Geen lange kleding of hinderende kleding als je bevalt Mimi..... oke... als je voelt dat hij komt niet in houden, probeer eerst rustig te persen, adem in en uit en pers soms net iets harder dan de vorige keer." zei Selene en Seth greep Mimi's hand. "Knijpen als het teveel pijn doet," zei Seth. Hij keek Mimi aan en glimlachte, "ik zal bij je blijven Mimi, vooral nu dit gaat gebeuren. Ik zou dit moment waarop wij samen ouders worden nooit willen missen." zei Seth en glimlachte. Mimi bleef strak naar Seth's ogen kijken terwijl ze deed wat Selene haar had verteld. Ze oefende druk uit. Op het punt in haar lichaam waar ze dacht dat het moest. Langzaam bracht ze haar hand naar zijn gezicht en glimlachte zacht. "Samen.." Fluisterde Mimi met een stem vertrokken van de pijn. Even voelde ze bij haar onderbuik de pijn heviger worden, maar daarna verdween er een deel van, hoewel erg veel druk op haar buik bleef. Mimi trok haar ogen los van Seth en keek Selene aan.

Langzaam bracht ze haar hand naar zijn gezicht en glimlachte zacht. "Samen.." Fluisterde Mimi met een stem vertrokken van de pijn. Even voelde ze bij haar onderbuik de pijn heviger worden, maar daarna verdween er een deel van, hoewel erg veel druk op haar buik bleef. Mimi trok haar ogen los van Seth en keek Selene aan. Seth glimlachte even en Selene zuchtte, "Mimi, goed zo, ga zo door. Blijf kalm en probeer te persen als je voelt dat er een kind komt. Alleen... Mimi, je zal er meer dan eens doorheen moeten gaan. Want, bij mijn dochter was mijn buik zeker... de helft kleiner.." zei Selene en keke naar Seth en Mimi. Seth pakte Mimi's hand losjes vast", "Samen inderdaad. Altijd samen wat er ook gebeurt. Ik heb je belooft te beschermen en te helpen," zei Seth. Zachtjes hoorde hij 'aw' van Selene komen maar die keek nog steeds naar Mimi, "probeer zo min mogelijk energie te verspillen, blijf kalm en persen." zei ze nogmaals.

Al 9maanden zat hij met zijn zusjes in de buik en vandaag hield hij het niet meer vol met de drukte en wou er uit. Hij begon kei hard te schoppen en en duwde zich van zijn zusjes af het ging erg lastig maar daar voor had hij wel geduld. De jongen begon steeds harder te duwen hij wou er uit nu!!! Plotseling voelde hij een opening waar hij door heen moest het was zo smal maar langer bij zijn zusjes blijven wou hij zeker niet. toen hij eindelijk er uit was was het buiten koud en alles was zo groot, hij zag een vrouw die hem vast hield en hij begon te huilen...

( Sorry het is best lastig om iets te bedenken hoe je word geboren XD)

Selene zuchtte, "Mimi, goed zo, ga zo door. Blijf kalm en probeer te persen als je voelt dat er een kind komt. Alleen... Mimi, je zal er meer dan eens doorheen moeten gaan. Want, bij mijn dochter was mijn buik zeker... de helft kleiner.." Zei Selene en keek hun aan. Seth pakte Mimi's hand losjes vast", "Samen inderdaad. Altijd samen wat er ook gebeurt. Ik heb je belooft te beschermen en te helpen," zei Seth. En Mimi kreunde even. De pijn werd nog heviger en voor het eerst kneep ze zacht in zijn hand. "probeer zo min mogelijk energie te verspillen, blijf kalm en persen." zei Selene nogmaals. En Mimi knikte. Ze zag hoe selene overeind kwam en een klein bebloed lichaampje vasthad. Het begon meteen te huilen en Mimi's hart brak. Haar kind, haar kind huilde. Ze stak haar armen uit om hem aan te pakken maar toen schoot er opnieuw een scherpe pijn door haar buik. Ze wist dat Selene haar kindje veilig weg zou liggen. En ze had het al gezegd. Mimi had het al gedacht. Ze had er meer dan een. Mimi dacht na over wat Selene gezegd had en volgde het op. Opnieuw begon ze te persen. Werd de pijn hevig. Maar daarna nam hij weer af en Mimi wist het zeker. Ze had een Tweeling. Toch bleek de pijn in haar buik niet volledig weg te zijn.


(Dis Sara)

Het was langzamerhand krap geworden in de buik van haar moeder, zij en haar broer werden langzamerhand te groot, ze zouden eruit moeten, dat was duidelijk, maar dat het al zo snel zou komen had ze niet geweten. Ze schopte toen haar broertje plotseling verdween en even later kwam ook zij zelf plotseling in de koude buitenwereld terecht, versuft bewoog ze haar handjes heen en weer waarna ze haar broertje ergens hoorde en het zelf ook op een huilen zette.

-Fail post, I'm sory-

Seth had het mogen aanschouwen en keek zijn ogen uit, een zoontje..... in Fel'dans naam hij had een zoontje. Hij keek naar het huilende kind en hoe Selene hem vast had gepakt, ze wiegde het kind in haar armen en Seth glimlachte terwijl ze het zoontje aan Seth over gaf nadat hij een witte doek om hem heen had gekregen. Alleen direct ging Mimi door, even later.... kwam er een meisje ter wereld. Seth keek ongelovig naar het meisje en glimlachte... in Fel'dans naam.. hij had een dochtertje gekregen. Selene pakte het meisje, wikkelde haar in een doek en bracht haar toen weer naar Seth. Seth nam het meisje over en keek ernaar. Twee kinderen in zijn handen, zijn nageslacht..... zij hadden Mimi's en zijn bloed door hun adertjes stromen. De jongen had menselijke trekjes maar het meisje, was een elf dat viel te zien... toch waren ze voor Seth beide wondertjes. Hij keek naar Mimi, en ging naast haar zitten op het bed. "....... ze zijn prachtig," zei Seth enkel met stralende ogen.

Ineens was het leeg. Ze waren weg. Het donkere hoekje, hoewel het overal donker was geweest in die ronde kom, gevuld met warme vloeistof, waar ze in had gezeten, was niet meer beklemmend geweest. Langzaam tolde ze rond, blij met de ruimte die ze nu gekregen had. Haar kleine vingertjes voelden aan alles, dansten in het rond. Het was hier donker, maar haar ogen waren toch dicht. Het ding in haar buik beklemde haar bewegingen een beetje, maar het was storender dat er lang niet zoveel ruimte was als ze nodig had. Haar blonde haren, die al ruimschoots aanwezig waren op haar kleine hoofdje, kietelden haar neus, raakten haar schouders al bijna. In een moment besloot het kleine wezentje zich onbewust eruit te persen. De grote, wijde wereld in. Er was maar een probleem. Ze had zich, ongemerkt, in de lange navelstreng gewikkeld. Hoe ze ook duwde of trok, ze zou het ding mee moeten nemen, naar buiten. Met een kort "blub" geluidje, stortte ze zich door de nauwe opening naar buiten. Voor haar geen handen om haar op te vangen, niemand had haar verwacht. Maar dat was ook niet belangrijk. Het blonde wezentje was veel gefascineerder door het feit dat ze niet los kon komen, dat ze vast zat in de navelstreng. Met haar kleine handjes greep ze het ding vast, begon eraan te trekken. Zonder dat ze het doorhad, zond ze kleine, elektrische straaltjes door het ding. Ze maakte geen geluid, was veel meer geobsedeerd door het ding wat haar vasthield. Dat het haar moeder pijn deed, wist ze niet.

Ligt hijgend keek Mimi Seth aan. Hij had hun twee kindjes in zijn armen. Hun kindjes. De kleine wondertjes. Mimi stak haar hand opnieuw uit toen er weer een pijnscheut door haar heen kwam. "Selene!" Riep ze zacht op een fluistertoon. Maar het was te laat. De druk werd groter en verdween. Daarna kwam er een stroomschok door haar hele lichaam. Tot die tijd had ze zich stil gehouden maar deze pijn was tien keer erger. Ze zou zo nog tien babies willen krijgen als deze pijn op hielt. Ze schreeuwde van de pijn en keek Selene aan met lege ogen. "Wat is dat!" Siste ze onbedoeld boos. De pijn was te groot om zich netjes te houden.

"Wat is dat!" siste Mimi ineens. Selene was aan de gang en ze trok een mes. "Het spijt me Mimi, alleen ik weet dat je hetzelfde had gedaan asl je de keuze wel had gehad." zei Selene. Ze hief het mes en haalde uit. Seth zag bloedspetters en voelde woede omhoog komen. Toen tilde Selene het huilende kind op en zuchtte, "ze is los." zei ze kalm en wikkelde een doek heen om het laatste kind waarvan Seth het niet zag. "Het is een meisje..." zei ze en legde het kind op het bed neer. "Sorry Mimi... alleen... je hebt teveel bloed verloren.. je was toch wel gestorven." zei Selene koud. Seth legde rustig de kinderen op het bed en keek Selene aan. "De kinderen zijn nog jong en zullen dit niet zien," zei Seth grommend. Hij greep Selene's hoofd vast en gaf haar een klap met zijn vuist. "Wrath" zei hij snuifend. Selene glimlachte. "Graag gedaan Seth, laat je woede voelen, tot morgen." zei ze kalm en vergrijsde, ze stierf, haar lichaam viel uiteen en verdween. Seth keek naar Mimi, "wat is er gebeurd!?" riep hij geschrokken.

Selene trok een mes Mimi schrok even. "Het spijt me Mimi, alleen ik weet dat je hetzelfde had gedaan als je de keuze wel had gehad." zei Selene en Mimi knikte. Ze hief het mes en haalde uit. Mimi zag bloedspetters en voelde de hevige pijn dof worden. Toen tilde Selene het huilende kind op en zuchtte, "ze is los. Het is een meisje..." Sorry Mimi... alleen... je hebt teveel bloed verloren.. je was toch wel gestorven." zei Selene koud maar Mimi knikte alleen maar, half buiten bewustzijn. Seth legde rustig de kinderen op het bed en keek Selene aan. "De kinderen zijn nog jong en zullen dit niet zien," zei Seth grommend. Hij greep Selene's hoofd vast en gaf haar een klap met zijn vuist. Mimi wou er tegenin gaan maar was te laat. "Wrath" zei hij snuivend. Selene glimlachte. "Graag gedaan Seth, laat je woede voelen, tot morgen." zei ze kalm en vergrijsde, ze stierf, haar lichaam viel uiteen en verdween. Seth keek naar Mimi, "wat is er gebeurd!?" riep hij geschrokken. Mimi staarde hem wezenloos aan. "Dat had je niet hoeven doen." Fluisterde ze terwijl ze een blik wierp op de drie babies. Haar babies. Seth's babies. "Ze heeft gelijk. Ik zou het zelfde doen. Zelfs bij haar. " De pijn werd doffer, maar met de pijn werd alles doffer. Voelde het zo om te sterven? Was dit het dan? Had Selene zich ook ooit zo gevoeld. "Seth, ik hou van je. Zorg voor onze kleintjes. Ze zullen je nodig hebben. Alsjeblieft, wees niet te hard voor Selene. Ze had gelijk." Mimi sloot haar ogen. Ze voelde hoe ze wegzakte van haar lichaam en glimlachte nog even. Ze zag alle beelden voor haar. Haar eerste ontmoeting met de grote enge Setherian, king van de Tovenaars. Hun eerste discussie op de Gathering. En toen, die dag dat hij in het elfen bos kwam met Salia en Moora. Die dag was hun begin geweest. En dit was niet hun einde. Dit was enkel.. Haar einde. "Seth.. Weet je nog wat ik je vertelde.." Fluisterde ze. "Ik hou van je... Zelfs nadat mijn hart gestopt is met kloppen zal ik bij je blijven." De laatste woorden waren nog een ademtocht toen ze weer wegzakte. Al wat overbleef was haar slappe ademhaling en zachte hartslag, die er binnenkort mee zouden ophouden.

(Seth nog, dan maby een van de kinderen ofzo
en dan Rox)

"Dat had je niet hoeven doen." Fluisterde Mimi terwijl ze een blik wierp op de drie babies. "Ze heeft gelijk. Ik zou het zelfde doen. Zelfs bij haar....... Seth, ik hou van je. Zorg voor onze kleintjes. Ze zullen je nodig hebben. Alsjeblieft, wees niet te hard voor Selene. Ze had gelijk." Mimi sloot haar ogen. "Seth.. Weet je nog wat ik je vertelde.." Fluisterde ze. "Ik hou van je... Zelfs nadat mijn hart gestopt is met kloppen zal ik bij je blijven." zei Mimi. Seth's handen waren tijdens de woorden vervormd tot gigantische vuisten waarbij zijn eigen nagels die kort waren toch in zijn handpalm boorde. Zijn ogen waren hetzelfde alleen woedend, een enkele traan gleed weg voordat die oploste, meer had hij niet. Zelfs voor Valencia was er maar 1 traan gevallen. Hij keek Mimi aan, "Mimi... jij vuile egoistische trut... zonder jouw zouden hun hier niet zijn... je blijft leven.... al moet ik persoonlijk de dood zijn strot eruit rukken." gromde Seth, de muur van de grot achter hem begon licht in te storte maar maakte geen geluid. Vlammen gloeide achter hem op en talrijke zwarte schimmen doken van de grond alsof ze krijsend om leven naar boven graaiden. Seth's ogen.... zijn pupillen waren zwart, zijn iris was zwart, zijn oogwit was ... verdwenen. "HOE DAN OOK JIJ BLIJFT LEVEN HOOR JE ME!" Riep Seth en greep Mimi beet. Hij keek haar recht in de ogen en... achter hem verdween alles, zijn normale bruine ogen kwamen terug terwijl hij Mimi aankek en teder over haar wang streelde. "Ik heb er alles voorover."

Rustig werd ze opgetild en ze stopte met huilen terwijl ze in een witte doek werd gewikkeld, de doek was warm en het meisje maakte tevreden geluidjes terwijl ze aan iemand anders gegeven werd, nieuwsgierig maakte ze voor de eerste keer ion heer leven haar oogjes open en stak haar handjes uit naar de man die haar beet hield, er was nog een jongetje dat de man beet hield. Ze merkte hoe de man ging zitten ergens en zag een vrouw liggen, nieuwsgierig stak ze haar handjes naar haar uit, ergens liep ook nog een andere vrouw en het kleine meisje keek haar ogen uit naar al die grote mensen, de man begon te praten en ze keek naar hem met grote ogen, totdat hij ineens begon te schreeuwen van schrik begon ze te huilen.

Het ding werd losgesneden, en meteen daarna stopte ze met huilen. Haar grote ogen, omlijst door volle wimpers, openden zich, om helderblauwe pupillen te onthullen. Al met al was ze het tegenbeeld van haar ouders. De deken die om haar heen werd gewikkeld beviel haar allerminst, maar ze liet het gebeuren. Het zou een engeltje geweest kunnen zijn, als ze niet onder het bloed gezeten had. 'Bwaah...' verkondigde ze, waarna ze verder ging. 'Blaai.. Waaapedaaaa... Bwaah..' Heel eigenwijs keek ze de wereld in. Pas toen er een schreeuwende stem klonk, schrok ze op. Daar was het wezen waar ze uit was gekomen, maar er stond iets overheen gebogen. Bijna protesterend balde ze haar kleine vingertjes tot vuisten en begon ze rood aan te lopen. Buiten leek de wind harder te gaan waaien. Toen ze haar mond opende, klonk er een kristalheldere gil door de ruimte. Nee, ze was het er níet mee eens. En dat zou ze nog even duidelijk maken ook. Daarna besloot ze het gevecht aan te gaan tegen de slaap die haar overviel, een strijd die ze jammerlijk verloor. Ze sloot haar mond, sloot haar ogen en soesde weg naar dromenland. Zich van geen kwaad bewust.

De jongen werd in een witte deken gewikkeld wat bij hem helemaal niet stond maar wat kon hij er aan doen, hij werd aan een man gegeven hij zat naast een vrouw met blauwe haren ze zag er een beetje blij uit maar ook had ze pijn voelde hij. Na een tijdje kwam een meisje in de man handen die haar handjes nieusgierig naar de man en vrouw uit stak, terwijl hij met grote ogen naar het man die hem vast hield keek en daarna naar het vrouw zag hij nog een meisje bij kwam ze was blond hij zag ook bloedspetters daarna hoorde hij geschreeuw, boze stemmen en een van zijn zusjes begon kei hard te gillen de oren van het joch begonnen pijn te doen en hij wou dat ze in slaap zou vallen uit eindelijk viel ze gelukkig in slaap. Toen zag hij hoe de man de vrouw begon te schudden daarvan werd hij onrustig maar huilde niet daarvoor was hij te eigenwijs voor. Om de man van de vrouw afleiden stak Hij zij handjes naar hem toe en keek wat hij zou doen.

Rox kwam net van de tarverne met een smakelijke fles wijn en liep rustig naar Seth omdat ze wist dat het vandaag de grote dag was een dag die ze niet mocht missen. Rox liep rustg naar ene stenen villa die ze herkende en zag dat er een raam open stond waar lawaai er uit kwam. rox klom snel met ed wijn fles een boom in en keek naar het raam eerst goed zonder dat iemand haar kon opmerken. Rox sprong met een geluidloze sprong de kamer in via de boom en leunde tegen het kozijn met een fles wijn in haar handen en keer lachend naar Mimi. "Zo das lang geleden oude vriendin wat was ed vorge keer ookalweer." Rox bleef grijnzen naar haar en lied haar ogen toen op seth glijden. "Wil ej ook ene wijntje Seth?" Zei rox met een grijns en gooide toen de wijn naar hem. "Niet teveel drinken he anders mis ej het mooiste moment." Rox liep toen rustig naar Mim en bleef grijnzen en lied haar ogen toen niet meer weg glijden ze had hier zo lang opgewacht het was nu eindelijk tijd. Rox kwam toen op het bed naast Mimi zitten en keek hoe ze langzaam dood bloede. Rox keek ernaar en begon lief te lachen. "Zo oude vriendin volgens mij kun je zo niet door gana he aahhww wat jammer." Rox keke toen naar zet en grijnste gemeen en wachte op de perfecte moment om toe te slaan.

De schaduwen overrompelde Mimi terwijl ze dieper en dieper weg zakte. Op de achtergrond hoorde ze een bekende stem. De woede van Seth was pijnlijk. Maar het gehuil van haar kinderen was hartverscheurend. Maar ze kon niet terug. Mimi kwam niet terug. Ze voelde niets meer. Ze kwam niet meer terug, de duisternis drong haar verder naar beneden. Met licht in de verte waar ze meer en meer naar toe zakte. De tijd was verdwenen. Het kon nu al uren duren, maar ook minuten, seconden. Dagen zelfs? Ze vergat haar grip op de tijd. Ruimte. Kennis. Alles wat ze ooit had geleerd. Verdwenen. Een vrouwenstem in de verte.. Het kon haar niet terug brengen. Zelfs niet ook al was hij van Roxanne, haar Roxie. "Zo oude vriendin volgens mij kun je zo niet door gana he aahhww wat jammer." De zachte stem klonk gemeen. Maar Mimi kon niet reageren. Ze kon niets meer zeggen. Niets meer.. Ze was klaar voor haar dood. Alles wachtte op haar. Vandaag.. Was het zover.. Vandaag was de dag.

(bijt haar xD)

"Zo das lang geleden oude vriendin wat was ed vorge keer ookalweer." Rox bleef grijnzen naar haar en lied haar ogen toen op seth glijden. "Wil ej ook ene wijntje Seth?" Zei rox met een grijns en gooide toen de wijn naar hem. "Niet teveel drinken he anders mis ej het mooiste moment." zei Rox die binnen gegleden kwam. Seth gromde en draaide zich om terwijl hij naar Rox keek. "Zo oude vriendin volgens mij kun je zo niet door gana he aahhww wat jammer." zei Rox. Seth keek om zich heen, hij had een dillema, wie moest hij helpen.... Mimi of de kinderen. Hij had liever Mimi, die hoefde hij niet te verschonen maar de keuze was al snel gemaakt. Seth keek Rox aan, "Rot op... Rox, je bent hier niet welkom. Ik heb ****** gezien die ik nog eerdiger zou verwelkomen dan jou... ROT OP." gromde Seth. Uit zijn rug schoten vier bloedrode tentakels, Eentje bleef als een slang op paraat maar de andere drie grepen de kinderen zacht vast en brachten hen verder weg op een veilige afstand. "Fel'dans Gate!" mompelde Seth en rond de drie kleine kindertjes verscheen een paars gloeiend bel die alles doorliet.... behalve bedreigingen. Enkel Seth zou er doorheen worden gelaten om de kinderen eruit te halen. "WEG HIER!" gromde Seth. Zijn ogen veranderde licht van kleur en hij ging bij Mimi staan.

Rox hoorde Seth grommen en Mimi verder wegzakken en had haar keuze al gemaakt die ze lang geleden al had gemaakt ze keek dood naar Seth en lied toen ene grom over haar lippen lopen en keek hem vel aan. "Rot op... Rox, je bent hier niet welkom. Ik heb ****** gezien die ik nog eerdiger zou verwelkomen dan jou... ROT OP." Rox moes toen lachen van zijn mizerige bedreiging en balde toen een vuist ze wist toch dat haar snelheid het ging winnen van een tovenaar omdat ze zelf half was in haar mensen leven naja mensen leven haar ridder opvoed en soms geintjes uit halen met kinderen van haar eigen leeftijd. "WEG HIER!" Gromde Seth maar Rox negeerde het en gooide hem zo om met haar spierkracht de ze had gekregen toen ze brande. Rox boog zig over Mimi heen en keek toen even naar Seth. "Ik weet niet wat jij wilt maar ik heb ed keuze al genomen voor haar toen jij nog in luiers zat meneer!" Rox lied het gemakkelijk van haar lipepn afrollen en keek Seth pissig aan en rook toen het elfen bloed van Mimi stroomde en ging toen zacht naar haar nek en maakt het toen gemakkelijk. Vandaag is ed dag dacht Rox dit is de moment waar ik op egwacht heb en nu is het tijd. Rox likte met haar koude tonge de nek van Mimi en lied haar messcherpe tanden door het huid snijden en proefde het bloed dat warom door haar keel stroomde. Rox wist dat ez niet teveel mocht drinken anders zou ze letterlijk leeg zijn voordat ze vampier zou zijn. Rox stopte met driken en beet toen in haar eigen pols en lied het bloed in Mimi mond vallen. Rox likte haar wond af terwijl er meer bloed op haar mond kwam en het geneesde toen toen keke ze naar Mimi terwijl haar wonden dicht gaan voor haar nieuwe leven door het gif wat nu door haar aderen verspreide. Rox keke naar Seth en begon toen te grijnzen toen keke ze naar Mim en zag haar langzaam begonenn met trillen en wist dat de pijn zo zoub overheersen. Rox bleef de grijns naar seth richten en begon toen met een gemeene stem praten. "Het is tijd." rolde het snel van haar lippen en keek hoe Mimi langzaam transformeerde.