Ceremonie [23-9-2011]

Zwijgend verliet Hunter zijn kamer, de kamer waar hij zich al een hele tijd ophield. Hij had gewoon geen zin meer om weg te gaan hier, wie wist wie hij zou tegenkomen daar? Hij schudde even met zijn hoofd, af en toe begon hij echt paranoia te worden. Met vluchtige passen liep hij door de gangen. Vandaag mocht hij aankondigen wie Mimi en hem zouden gaan opvolgen mocht er een van hen sterven. Hij zuchtte even, de keuze voor hem was goed. Zijn eigen broertje Mordon zou na hem de troon op zich nemen. Hij was daar toch best wel blij mee, maar hij was nog niet van plan snel weg te gaan, of te sterven. Zijn blauwe ogen richtte zich op de deur die leidde naar het balkon, twijfelend bleef hij even staan. Zou het nog wel goed gaan? Hij zuchtte even zacht en keek om zich heen. Toen knikte hij naar de wachters en wachtte tot de deur volledig was geopend. Langzaam stapte hij het balkon op en sloot even zijn ogen tegen het zonlicht. Toen hij ze weer opende zag hij dat alle Elven zich hadden verzameld en zachtjes liep hij door naar de plek waar hij normaal stond. ''Beste Elven,'' Begon hij luid en wachtte even tot het stiller werd. ''Jullie zijn hier bijeengekomen voor een Ceremonie om de beslissing voor onze deputies te aanhoren.'' Sprak hij kalm en keek even op iedereen neer. ''De keuzes die gemaakt zijn waren niet makkelijk, vele van jullie beschikken over goede kwaliteiten. En vele van jullie maakte ook echt een kans.'' Hij zweeg even en zuchtte zacht. Hij was alleen maar aan het uitstellen nu, waarom kon hij zichzelf niet zover brengen om het ze gewoon te vertellen. Hij ademde even diep in en knipperde even. ''Maar goed, ik kan zo eindeloos doorgaan met opsommen. Het beste zal nu zijn om jullie het resultaat te vertellen.'' Hij keek even rond en liet zijn blik even op Mordon hangen en liet hem toen even glijden naar Samina. ''De deputies van ons volk zijn, Samina en Mordon.'' Sprak hij kalm en glimlachte heel even. ''Samina, bewijs jezelf goed aan je volk en ooit zul jij een goede Queen worden.'' Hij knikte even naar haar en keek naar Mordon. ''Mordon, ookal ben je mijn broertje ik weet zeker dat jij na mij een goede King zal worden.'' Hij knikte ook even naar zijn broertje en glimlachte weer even. Hoewe het meer optrekken van zijn mondhoeken was in plaats van glimlachen, het was wel gemeend. Hij had vertrouwen in hen, en hij wist zeker dat zij hun volk goed zouden dienen, en later ook prima zouden leiden. ''En met deze benoemingen is deze ceremonie weer beëindigd!'' Hij draaide zich met een ruk om en verdween van het balkon, dit was gelukkig weer over. En nu dit over was kon hij zich weer terugtrekken in zijn kamer.

Mordon liep snel door de gangen van het paleis. Hij zocht Hunter, hij moest naar een cerimonie komen, en begreep niet waarom. Hij was al beschermer geworden, en als het om een leerling kwestie ging, had hij dat toch al geweten? Hij wist het echt niet. Hij gaf het maar op, en keerde naar de open plek. Hij ging deze keer wat vooraan staan, niet in de schaduwen, en keek om zich heen. Hunter verscheen, maar hij keek hem niet aan. ''Beste Elven,'' Begon hij luid en wachtte even tot het stiller werd. ''Jullie zijn hier bijeengekomen voor een Ceremonie om de beslissing voor onze deputies te aanhoren.'' Sprak hij kalm en keek even op iedereen neer. ''De keuzes die gemaakt zijn waren niet makkelijk, vele van jullie beschikken over goede kwaliteiten. En vele van jullie maakte ook echt een kans.'' Mordon staarde hem aan, deputies? Oww, dat verklaarde... nee toch niet alles. ''Maar goed, ik kan zo eindeloos doorgaan met opsommen. Het beste zal nu zijn om jullie het resultaat te vertellenDe deputies van ons volk zijn, Samina en Mordon.'' Sprak hij kalm en glimlachte heel even. ''Samina, bewijs jezelf goed aan je volk en ooit zul jij een goede Queen worden.'' Hij knikte even naar haar en keek naar Mordon. ''Mordon, ookal ben je mijn broertje ik weet zeker dat jij na mij een goede King zal worden.'' Hij knikte ook even naar zijn broertje en glimlachte weer even. Mordon keek verbijsterd om zich heen, hij, deputie? Wow acht wat? . ''En met deze benoemingen is deze ceremonie weer beëindigd!'' Hunter draaide zich om, en liep weg. Mordon bleef verbijsterd achter. HIj glimlachte even naar Samina, nog steeds niets gelovend, 'Congraatz Samine,' Hij keek redelijk geschokt, hij? Een langzame glimlach verspreidde zich over zijn gezicht. Hij was Deputie!

Samina keek even rond, ze begon al aardig dik te worden en af en toe voelde ze een klein hart kloppen in haar baarmoeder. Hunter kwam naar buiten. 'Beste Elven,'' Begon hij luid en wachtte even tot het stiller werd. ''Jullie zijn hier bijeengekomen voor een Ceremonie om de beslissing voor onze deputies te aanhoren.'' Sprak hij kalm en keek even op iedereen neer. ''De keuzes die gemaakt zijn waren niet makkelijk, vele van jullie beschikken over goede kwaliteiten. En vele van jullie maakte ook echt een kans.'' Hij zweeg even en zuchtte zacht. Samina werd misselijk van de zenuwen. 'Maar goed, ik kan zo eindeloos doorgaan met opsommen. Het beste zal nu zijn om jullie het resultaat te vertellen.'' Hij keek even rond en liet zijn blik even op Mordon hangen en liet hem toen even glijden naar Samina. ''De deputies van ons volk zijn, Samina en Mordon.'' Sprak hij kalm en glimlachte heel even. ''Samina, bewijs jezelf goed aan je volk en ooit zul jij een goede Queen worden.'' Hij knikte even naar haar en keek naar Mordon. ''Mordon, ookal ben je mijn broertje ik weet zeker dat jij na mij een goede King zal worden.'' Hij knikte ook even naar zijn broertje en glimlachte weer even. ''En met deze benoemingen is deze ceremonie weer beëindigd!'' Hij draaide zich met een ruk om en verdween van het balkon. Samina voelde een vreugdekreet opkomen die ze niet kon tegenhouden. Mordon kwam lachend op haar af. 'Congraatz Samine.' 'Jij ook!' zei Samina blij, en ze meende het, ze was niet verliefd op Mordon, had ze ontdekt. Ze was verliefd op het gevoel van liefde, en ze zou de kans krijgen om van nog iemand te houden, haar kleine kind en zij als deputie. Ze had zich in tijden niet zo gelukkig gevoeld.

Na dagenlang doelloos zwerven had ze gevonden wat ze gezocht had voor al die dagen. De manier om haar dorst te stillen zonder dat er menselijk bloed verloren zou gaan. Ze had de smaak van Seth's bloed nog in haar mond toen ze werd aangevallen door een Jaguar. Haar instinkt had de overhand genomen en ze had het dier vermoord alsof hwt een kitten was. Daarna had ze zich tegoed gedaan aan het heerlinke bloed en eindelijk was de smaak van Seth's bloed uit haar mond verdwenen. Nu liep ze regelrecht in haar nieuwe kleding, nou eigenlijk een verzameling van kledingstukken dat opzich nog goed bij elkaar pastte en niet opviel, richting het paleis. Eenmaal daar aangekomen zag ze Hunter op het balkon staan. Ze glipte tussen de bomen door tot ze hem kon horen. De deputies van ons volk zijn, Samina en Mordon. Samina, bewijs jezelf goed aan je volk en ooit zul jij een goede Queen worden.'' Ooit? Wat bedoelde Hunter er mee, had hij een nieuwe Queen aangesteld? Of had hij toch vertrouwen in haar? ''Mordon, ookal ben je mijn broertje ik weet zeker dat jij na mij een goede King zal worden.'' Hij knikte ook even naar zijn broertje en glimlachte weer even. Hoewe het meer optrekken van zijn mondhoeken was in plaats van glimlachen, het was wel gemeend. ''En met deze benoemingen is deze ceremonie weer beëindigd!'' Met die woorden stapte Mimi regelrecht uit de schaduwen op Mordon en Samina af die elkaar al opgezocht hadden. "Gefeliciteerd." Murmelde ze tegen Samina en trok Mordon naar haar toe zodat Samina haar volgende woorden niet kon horen. Ze schoof de kap een klein beetje van haar gezicht af zodat haar blauwe ogen zochtbaar werden. "De Queen is teruggekeerd." Fluisterde ze glimlachend en haar ogen schoten even naar het balkon." Vanavond haal ik mijn kinderen op, ik zal eerst met hunter spreken." Sprak ze serieus en keek hem aan. "Bedankt en gefeliciteerd." Fluisterde ze met een glimlacht. Daarna liet ze hem los en verdween weer in de schaduwen om het paleis in te kruipen.

Kan hierop gereageert worden?
Dit topic is belangrijk!