Why?

Lily zat op de dak van haar huisje aan het kijken hoe alle nieuwelingen getraind werden, het was best wel grappig heo ze leerde vechten en hun Mentoren ze steeds inmaakten. Lily pakte haar dolk en begon het schoon te maken van al het bloed die er op zat. Hun Queen had oorlog verklaard aan de andere rassen, De zwakste waren al uitgeschakeld en nog 4 rassen te gaan, Feeën waren niet zo lastig je moest ze gewoon vast pakken en goed pletten dan gingen ze al dood. Er verscheen een valse lach op lily's gezicht waardoor haar hoektanden zichtbaar werden en het zonlicht weerkaatsten. De laatste tijd waren er veel nieuwelingen bij gekomen en allemaal on ervaren, dus er zouden vel dode vampiers vallen, maar er zouden ook veel van andere rassen gedood worden. Lily keek weer naar beneden en zag paar vampieren terug komen van de jacht, Zouden ze geluk hebben gehad? Lily sprong van de dak en kwam netjes op haar voeten te recht en ging op een van de vampiers af 'en goede jacht gehad?' vroeg ze nieuwsgierig.

Lily keek naar de Deputy die best wel lang was vergeleken met haar “Het viel mee, maar het kon beter.” Lily knikte en dacht voor de oorlog, toen kon je veel meer vange. De mensen zijn nu ook heel erg schuw omdat er zoveel puber zijn verdwenen. 'ach ja vroeger kon je betere vangst hebben.' Zei ze teleur gesteld, eigenlijk wou ze zelf wel jagen maar ja als er niet veel prooi was was het ook niet echt leuk. Ze keek weer naar de nieuwelingen en vroeg 'en heb je zelf nog een leerling rond deze tijd gemaakt.' vroeg ze rustig en keek de lange vampier aan.

"Ach ja, vroeger kon je betere vangst hebben." Haar stem klonk teleurgesteld. Dante trok zijn mond scheef terwijl hij nadacht, hij hield zijn gezicht stevig in de plooi terwijl hij haar aankeek. Ze keek naar de nieuwelingen. "En, heb je zelf nog een leerling rond deze tijd gemaakt?" Vroeg ze, haar stem klonk weer rustig en ze keek hem aan. Dante schudde zijn hoofd terwijl hij zijn handen in zijn broekzakken stopte, met zijn duimen eruit. "Helaas, ik denk van niet." Klonk zijn stem. Hij wist eigenlijk niet eens of hij nou wel of niet een leerling had, hij was het vergeten. De laatste tijd had hij ook zoveel aan zijn hoofd gehad, dat ,moest hij een leerling hebben, hij die waarschijnlijk meer verwaarloosde dan aandacht gaf en trainde.

"Helaas, ik denk van niet." Lily knikte afwezig en dacht na wat ze vandaag zou doen, als jagen niet door ging...Mischien moest ze naar de tovenaars territoria gaan daar zou ze misschien Setherian zien, hij moest nog boeten voor haar littekens op haar been en naast haar rechter oog 'Nou ik heb geen zin om hier de hele dag zitten en dat zou ik ook niet doen als ik jou was.' Zei lily terwijl ze richting het hek ging lopen 'kom je mee dan gaan we wat mensjes pesten.' Zei ze nu wat opgewekt en keek lachend naar de deputy. Ze had inderdaat zin om wat mensje te pesten en hun de angst in hun stuipen te jagen.

Lily knikte afwezig en Dante zag haar denken. Uiteindelijk sprak ze op toen ze richting het hek liep. "Nou, ik heb geen zin om hier de hele dag te zitten en dat zou ik ook niet doen als ik jou was." Zei ze. Zijn blik veranderde in een frons, hij was even niet meer mee met het gesprek. Zou hij iets gemist hebben doordat hij weer in gedachten verzonken was? "Kom je mee? Dan gaan we wat mensjes pesten." Zei ze, ze klonk erg opgewekt en keek hem lachend aan. De grijns op Dante's gezicht verdween. "Sure." zei hij bevestigend en liep d'r traag achterna. Met een grote sprong ging hij op de bovenkant van het hek zitten. "Op wie heb je het gemunt?"

Ze zag een grijns op dante's gezicht komen "Sure." Met een sprong zat hij boven op de hek en vroeg: "Op wie heb je het gemunt?" En Lily kreeg een Brede lach en zei misteriuos 'Ik heb een paar mensjes die ik nog meot terug pakken.' met een glimlach sprong ze over de hek en begon richting de sterfelijke te lopen. De meid haalde haar riem die eigenlijk een vlijm scherpe zweep was. 'Ik had hem de vorige keer niet afgemaakt met een vriend dus ik hoop dat je iets bij je hebt.' Zei ze lachend en keek naar de Deputy. ze dacht aan Elias met wie ze vorige keer was gaan jagen toen ze paar belangerijke persoontjes tegen kwam, maar hij was niet instaat om hun af te maken dus het was aan hun nu.

Lily's glimlach liet Dante huiveren, de mysterieuze woorden die daarop volgden maakten het niet veel beter: "Ik heb een paar mensjes die ik nog moet terug pakken." Met een glimlach sprong ze over het hek en liep richting de sterfelijken. Ze haalde haar riem uit. "Ik had hem de vorige keer niet afgemaakt met een vriend, dus ik hoop dat je iets bij je hebt." Ze lachtte en keek hem aan. Dante's glimlach werd nog breder terwijl hij naar de grond onder zijn voeten keek en lachtte. Hij sprong van het hek af terwijl hij zijn geweer uithaalde en het even in zijn hand ronddraaide. "Je kent me duidelijk niet." Lachtte hij en stak het geweer weer weg waarna hij een vlijmscherp mes uit zijn bot haalde. Uit zijn andere bot haalde hij een kleiner en begon het grote mes ermee scherper te maken, na een tijdje stak hij het weer weg. "Ik heb wel zin in een beetje uitmoorden." Zei hij met een scherpe blik toen hij voor haar kwam staan, met een blik nog mysterieuzer dan haar woorden.

Ze zag dat de vampier een geweer uit haalde en Lily was onder de indruk en even in draaide hij het in zijn hand "Je kent me duidelijk niet." En lily ging naast Dante lopen, en keek hoe hij zijn mes scherp maakte . "Ik heb wel zin in een beetje uitmoorden." En de blik deed haar huiveren 'Mij moet je ook niet onderschatten Dante.' Zei ze lachend en keek hoeveel shurikens ze had 'ik ben al sinds me leerling tijd begonnen met wapens omgaan, ik heb van alles en nog wat.' Zei ze rustig en haalde haar dolk en boemerang uit. Om bij de boemerang de kantjes sherp te maken. Ze had veel wapens onder tussen verzameld en met alle kon ze omgaan maar eigenlijk zou ze wel willen leren schieten dat was iets anders dan haar waaier of andere dingen. Het liefst gebruikte ze haar boemerang, waaier of haar scherpe zweep.

"Mij moet je ook niet onderschatten, Dante." Klonk Lily's stem, ze lachtte en Dante zag hoe ze keek naar de hoeveelheid shurikens ze had. "Ik ben al sinds mijn leerling tijd begonnen met wapens omgaan, ik heb van alles en nog wat." Haar stem klonk nog steeds rustig en ze haalde haar dolk en boemerang uit. Dante was onder de indruk, hij trok even zijn wenkbrauwen op en keek haar toen weer aan. "Ik onderschat je ook niet, je lijkt me een pittige tante" Zei hij en besloot haar even te paaien met zijn woorden, dat zou ze wel fijn vinden. Hij nam de dolk uit haar handen en keek even naar het fijne handwerk aan het handvat. "Een prachtig wapen, voor een goede vechter neem ik aan." Hij gaf het haar met een grote grijns en een knipoog terug waarna hij zijn eigen mes weer in zijn bot wegstopte, hij zou het slachtoffer verrassen zodra hij de kans had.

"Ik onderschat je ook niet, je lijkt me een pittige tante" Lily keek hem vaag aan, wat was hij van plan met al die woorden. Haar dolk werd uit haar handen genomen en Dante keek naar de handvat. . "Een prachtig wapen, voor een goede vechter neem ik aan." En ze zag een grote glimlach en zag een knip oog. lily stopte zelf alles terug en dacht na waar de jongens zich nu bevonden. Ze waren nu op de Academie en over een uur zouden ze bij de steegje staan. 'hmm over een uur zouden ze in een steegje staan zo als altijd.' Zei ze tegen zich zelf en merkte niet dan Dante bij was. Lily zuchten hopeloos, ze moest weer de jongens tegen komen en 2 jongens kende haar nog heel goed.

Dante zag dat Lily hem vaag aankeek en verder ging hij daarom ook niet. Nadat hij haar dolk teruggaf stak ze zelf alles terug en hij zag haar even nadenken. "Hmmm, over een uur zouden ze in een steegje staan zoals altijd." Zei ze, hij merkte dat het meer tegen haarzelf was dan tegen hem. Ze zuchtte hulpeloos. "Don't worry." Grijnsde hij en sloeg zijn arm over haar schouders, wat hem niet veel moeite kostte aangezien ze een pak kleiner als hem was. "We vinden ze wel. En dan..." Hij stopte even en liet zijn stem overgaan in een gefluister in haar oor . "... laten we hen kennismaken met onze hell." Hij lachtte luid en deed zijn arm weer af haar schouders, zijn hoofd weg van haar zintuig.

"Don't worry." en ze voelde een arm om haar schouder. en keek naar voren "We vinden ze wel. En dan..." En zijn lie ve stem veranderde in gefluister in haar oor "... laten we hen kennismaken met onze hell." En lily kreeg eindelijk wat meer ruimte en een grijns op haar gezicht 'Daar maak ik geen zorgen om, ik bedenk alleen hoe de jongens zouden reageren.' Zei ze nadenkend en keek naar voren en bedacht wie ze zou pakken. Ze kon de grootste jongen pakken maar ze wist niet of ze bij waren, nou we zien het wel wie bij is en wie niet. 'weetje ik ben blij dat je mee bent zo is het tenminste leuker.' Zei ze grijnzend en keek naar de Deputy.

Dante zag de grijns op haar gezicht komen. "Daarm maak ik geen zorgen om, ik bedenk alleen hoe de jongens zouden reageren." Zei ze nadenkend en keek naar voren. "Weetje, ik ben blij dat je mee bent, zo is het tenminste leuker." Zei ze, nogsteeds met een grote grijns op haar gezicht terwijl ze hem aankeek. "Tja, dat is altijd het leuke van gevechten: Zien hoe je tegenstander reageert, leedvermaak..." zei hij met een kleine opsomming erbij en liep slenterend een beetje naar voren. "En ik ben blij dat ik met jou mee mag." Zijn grijns veranderde in een lichte glimlach.

"Tja, dat is altijd het leuke van gevechten: Zien hoe je tegenstander reageert, leedvermaak..." Lily keek naar de sneeuw die er lag "En ik ben blij dat ik met jou mee mag." Maar Lily hoorde hem niet meer en sprong een boom in en lande op een tak 'kom je ik ben je geslenterd nogal erg zat.' Zei ze plagerig en sprong van tak naar tak. Bij grotere afstanden gebruikte ze haar zweep om aan de overkant te komen, dit was een stuk leuker en sneller. De stad kwam al in zicht en ze hoorde de auto's al.

Dante schrok op door de plotse sneeuw die naar beneden viel uit een boom, toen hij plots merkte dat Lily nietmeer naast hem stond maar eigenlijk op die tak was gesprongen. "Kom je, ik ben je geslenter nogal erg zat." Zei ze plagerig en sprong van tak naar tak. Hij zag dat ze bij grotere afstanden haar zweep gebruikte om aan de overkant te komen, dat was waarschijnlijk ook een pak sneller. Dante trok geïnterresseerd zijn wenkbrauwen op. Zo, zo... dat had hij nog niet meegemaakt. Interressant. Dacht hij en nam een aanloop waarna hij ook op een tak sprong en haar snel, met grote passen, achterna kwam.

Op de laatste tak nam ze een sprong en maakte een salto en lande netjes op de grond en keek goed naar waar ze was. Er waren grote Villa's en het was een erg schone straat. 'kakers straat.' Zei ze on uitstaan en dacht na hoe ze de snelste konden gaan naar de steegje gaan. Ze konden via de daken gaan maar dan moeten ze wel heel stil zijn en bijna geen geluid maken. of ze konden via de kleine steegjes gaan maar als ze dat zouden doen zou ze lang haar huis komen en daar had ze ook geen zin. Lily sprong weer op de tak en ging zitten wachtend op Dante.

Op de laatste tak zag Dante dat ze een sprong maakte en een salto deed, ze lande netjes op de grond en keek goed om zich heen waar ze was. Dante zag grote villa's in haar buurt en een erg schone straat, hij sprong uit de voorlaatste boom naar de laatste tak, waar ze inmiddels al op hem zat te wachten. "Kakkersstraat." Had hij haar onuitstaanbaar horen zeggen. Hij snoof even geamuseerd terwijl hij om zich heen keek, dit was inderdaad wel een heel chique buurt. "Dus, wat is het plan?" Grijnsde hij en zwierde zijn benen over de tak, zodat hij ze gezellig kon laten zwaaien over de rand. Hij hield zich stevig vast waardoor al zijn spieren en aders in zijn armen zichtbaar werden.

Ze zag Dante naast haar komen zitten "Dus, wat is het plan?" Lily dacht na wat ze zou zeggen 'We kunnen wie daken gaan of via de kleine straten, ik zelf zou liever via de daken gaan maar dan kunnen we worden snel gezien en als we via de straten gaan...' Ze zweeg en keek naar de straten 'Dan kom ik me oude huis tegen.' Zei ze zo rustig mogelijk zodat haar stem niet trilde. Voor haar ogen zag ze haar familie, haar broertje nouja nog wat van hem over was, Haar moeder die een hartaanval had gekregen en haar overreden vader en alles op een dag.

"We kunnen via daken gaan of via de kleine straten, ik zelf zou liever via de daken gaan maar dan kunnen we snel gezien worden en als we via de straten gaan..." Lily zweeg even tijdens haar zin en keek naar de straten. "Dan kom ik mijn oude huis tegen." Haar stem klonk extreem rustig. "Dan zullen we via de daken gaan." Zei Dante toen hij duidelijk merkte dat er iets scheelde met Lily. "Wel extra goed opletten." Zei hij nog vlug en keek toen naar het eerste, het beste dak en sprong erop.

"Dan zullen we via de daken gaan." Zei Dante "Wel extra goed opletten." en keek naar de dak en sprong op de beste. Lily zuchten en sprong zelf op een andere dak die haar het beste leek en sprong van dak naar dak zonder enige geluid te maken en ze bewoog zo snel dat niemand haar merkte. In paar minuten kwam ze bij de steegje die nu nog leeg was maar over een paar minuten zou het hier vol met jongens zijn. Ze sprong op een muur en ging in de schaduw zitten zodat ze haar niet zouden zien en wachte tot het heir overvol was met haar oude "vrienden".

Lily zuchtte en sprong op een ander dak dan dat van Dante, ze was geruisloos en sprong muisstil van dak naar dak. Dante deed haar na en volgde haar zonder enig geluid te maken, ze was best snel voor zo'n kleine meid vond hij. Een paar minuten later kwamen ze aan bij een steegje waar zelfs nog geen kat was. Lily sprong op een muur en ging in de schaduw zitten zodat niemand haar zou zien, ze wachtte. Dante sprong met een hop de muur op en ging vlak naast haar zitten, wachtend op wat ze wachtte zonder iets te zeggen.

Ze voelde dat Dante naast haar kwam zitten en niemand zei iets. Lily sloot haar ogen luisterde naar het geluid, ergens in de buurt hoorde ze de bel van het school en ze begon aftetellen van 60 stil voor zich zelf. Toen ze uiteindelijk bij 1 was hoorde ze een hoop jongens julend naar de steegje kwamen, de meeste stemmen herkende ze goed maar de andere waren nieuw 'eeh ik hiver nog steeds van dit steegje.' Zei een jongens stem en Lily deed haar ogen open en keek naar Dante en vroeg of ze mocht beginnen met haar ogen, zonder enige antwoord op te wachten sprong ze van het muurtje af en kwam zacht terecht. 'eeh jongens stoor ik jullie niet?' vroeg ze vriendelijk en liet haar gezicht zien en zag meteen dat paar jongens schrokken die ze kende maar de andere keken nieuwsgierig naar haar 'Zo dus jij bent de beroemde Lily?' vroeg een onbekende jonge en Lily beatwoorde het met een glimlach 'Wat moet je hier beest, heb je niet genoeg gedaan door me vriend te vermoorden.' Zei de jongen die ze vorige keer had ontmoet 'ik en vermoord...denk je soms dat ik een beest ben ofzo..ohja ik heb een vriend mee ik hoop dat jullie het niet erg vind.' bij de laatste woord liet ze haar hoektanden zien waardoor de jongen begonnen te rennen, maar Lily was sneller en stond bij de uitgang 'gaan jullie nu al weg, jullie hebben dante niet eens ontmoet.' Zei ze met een glimlach.

(jij mag de jongens ook besturen :p)

Toen het geluid van de naderende jongens dichterbij kwam keek Lily, verlangend om eerst te beginnen, naar Dante. Ze wachtte echter de knikkende bevestiging van Dante niet af en sprong gelijk van het muurtje af, ze landde zacht. "Eeh jongens, stoor ik jullie niet?" Vroeg ze vriendelijk en liet haar gezicht zien, een paar jongens schrokken en de andere keken haar nieuwsgierig aan. "Zo dus jij bent de beroemde lily?" Vroeg een jongen en Lily antwoordde duidelijk met haar glimlach. "Wat moet je hier beest, heb je niet genoeg gedaan door me vriend te vermoorden." Snauwde een jongen naar haar. "Ik en vermoorden... denk je soms dat ik een beest ben ofzo? Ohja, ik heb een vriend mee, ik hoop dat jullie het niet erg vinden." Bij de laatste woorden liet ze haar hoektanden zien waardoor de jongens begonnen te rennen, maar Lily was sneller en stond bij de uitgang van de steeg zodat ze de weg voor hen versperde. "Gaan jullie nu al weg? Jullie hebben Dante niet eens ontmoet." Ze glimlachtte haar hoektanden nog meer bloot en op dat moment sprong Dante vanuit de schaduwen, de landing op zijn beide voeten klonk dof door zijn zware botten. Hij liep naar voren en nam zijn geweer in zijn handen, hij draaide er wat onverschillig mee en liep uit de schaduwen naar voren met een nonchalante loop. Met zijn elleboog leunend op één van de achterste jongens zijn schouder en met zijn geweer rustend op zijn eigen schouder keek hij naar de jongen naast wie hij stond. Dante verondersteldde dat het de leider wel zou zijn, want zijn blik was als enige van de jongens niet verschrikt en hij stond er stoer bij. Maar nu keek hij plots weg en wou hij wegspringen, maar Dante hield hem tegen door zijn geweer onder zijn kin te zetten en er tegelijk ook de jongen ermee te dwingen te blijven staan. "Hmmmm." Mompelde Dante terwijl hij de jongen inspecteerde alsof hij een stuk mals vlees aan het keuren was. "Zo, zo, zo... Ik hoorde dat jij het afgelopen jaar niet zo braaf geweest bent?" Dante's zachte, duivelse lach weergalmdde tussen de muren van de steeg. Hij kon niet meer wachten op het bloed dat in de jongen zijn lichaam vloeide, het zou hem deugd doen om het te drinken... Vol verlangen keek Dante naar de leider die nu, net zoals alle andere jongens, bang werd. Hij wachtte rustig af wat Lily met hem vanplan was.

Toen ze het zei hoorde ze een een dof geluid wat betekende dat Dante eindelijk er was, hij leunde tegen de jonge die blijkbaar de leider normaal was , ze zag dat de deputy zijn geweer tegen de kin van de jonge zette en dwong om het te blijven staan "Hmmmm." En bekeek de jonge als of het een stuk vlees was, ze deed haar best om niet te lachen maar het lukte nauweliks "Zo, zo, zo... Ik hoorde dat jij het afgelopen jaar niet zo braaf geweest bent?" en hij lachte duivels en keek haar aan "u krijgt de eer om als eerst iemand te doden, ik bind alleen snel even de jongens die op het laatst aan de beurt zijn goed?' terwijl ze dat zei pakte ze het touw en bond 4 jongens aan elkaar en stopte kranten van de grond in de mond zo dat ze niks konden geven en ging weer voor de uitgang staan en keek duivels aan, er waren nog 10 jongens over die bang stonden te kijken 'ooh geen zorge jongens, jullie gaan snel dood vergeleken met de andere.' Zei ze vals en keek Dante aan wat hij ging doen.