nice and quiet to do

"dank je nu heb ik tenminste mijn maaltje voor vandaag." Hij keek haar na, wat was ze toch leuk...maar nu moch hij niet aan meisjes denken ze moesten bedenken hoe ze zich tegen de vampiers gaan verdedigen en als hij dit oorlog overleeft dan zou hij haar wel vragen maar hij wist niet zeker of zij hem ook wel leuk vond. Vast niet. "Heb jij nog iets te doen?" Vroeg Lorana weer en hij keek even na denkent, thuis zou izjn zus boos zijn omdat hij haar niet hielp en verder moest hij ook nog Fortis verzorgen en de paard van zijn zus dat had hij beloofd en dat betekende dat hij nog handen vol had. 'ja jammer genoeg wel, Dus ik moet nu al van je afscheid nemen en ik wil je ook neit storen bij jagen maar als je iets nodig hebt is me deur altijd open voor je.' Zei hij rustig en begon richting zijn paard te lopen.

'ja jammer genoeg wel, Dus ik moet nu al van je afscheid nemen
en ik wil je ook neit storen bij jagen maar als je iets nodig hebt is me
deur altijd open voor je.' Zei hij rustig en begon richting zijn paard te lopen. Was dat het? Niet meer, ze stond er nogal perplex bij. Ze keek hem even na en liep dan achter hem aan. Tot dat ze naast hem liep. ""kan ik niet helpen, met iets?" het klonk nogal bedelend. Haar wangen kleurde lichtjes roze. Lorana durfde hem niet echt regt aan te kijken./ Hij deed iets met haar, ze wist niet precies wat. Maar het leek alsof hij haar zwakke plek bezat. "natuurlijk alleen als je wilt dat ik help. Of als ik kan helpen." Zei ze er snel bij. Ze wou h aar namelijk niet opdringen of zo. ke misschien was het wel niet zo een goed idee want het konijne bloed hing nu aan haar broek. Ze beed zachtjes op haar lip. Zelf had ze geen huis dus sliep ze gewoon in de vrije natuur. Haar kon het niet veel schelen of de kleren gescheurd. Maar misschien dacht hij daar wel anders over. Nog meer zelfs ze was zeker dat hij er anders over dacht.

"kan ik niet helpen, met iets?" het klonk nogal bedelend. Haar wangen kleurde lichtjes roze. Lorana durfde hem niet echt regt aan te kijken./ Hij deed iets met haar, ze wist niet precies wat. Maar het leek alsof hij haar zwakke plek bezat. "natuurlijk alleen als je wilt dat ik help. Of als ik kan helpen." Zei ze er snel bij. Hij glimlachte naar het meisje. 'Ttrlijk kan je me wel helpen, je mag me zus wel helpen met koken ik word er namelijk gek van...Als je wil? Dan eet je gelijk met ons mee.' Hij vloot zachtjes naar Fortis en je hoorde hoe de paard aankwam draffen.

'Ttrlijk kan je me wel helpen, je mag me zus wel helpen met koken ik word er namelijk gek van...Als je wil? Dan eet je gelijk met ons mee.' Hij vloot zachtjes naar Fortis en je hoorde hoe de paard aankwam draffen. Ze lachte zacht, het zou misschien wel fijn zijn om zijn zus te ontmoeten. Fortis kwam aan draven. Ze hield wel van paarden. Maar was eerder gek op wolven. Maar vroeg zich wel af hoe zij zou riageren op haar. Oke eigenlijk was ze wel vreemd blauw haar rrode ogen. Ze leek wel een elf met het blauwe haar, en aan de andere kant... Meer een duivel door de rode ogen. Ze wijfde de gedachten weg en keek terug naar rinaldo. Een beetje wiegend op haar benen. "Uh... Ik kan wel een lift gebreuken." Zei ze een beetje twijfelend. Niet wetend of ze met hem mee kon. Want eerlijk gezegd, wis ze hem ook niet echt wonen. Maar misschien was het ook wel goed om een keer in de stad te komen niet?

[flutje ;( >.<]

HIj keek naar het meisje die twijvelde en lachte even en klopte op de hals van zijn paard en fluisterde in zijn oor of ze ook op zijn rug mocht en hij hinnikte alleen maar. "Uh... Ik kan wel een lift gebreuken." Hij glimlachte nog breder en klopte op de zadel van zijn paard en zei heel rustig "Nou dan mang jij eerst op het paard ik ga wel achter je zitten als je dat niet erg vind?' Hij probeerde niette lachen maar dat lukte niet echt.


-flut-

"Nou dan mang jij eerst op het paard ik ga wel achter je zitten als je dat niet erg vind?' Hij probeerde niette lachen maar dat lukte niet echt. Ze lachte zacht en liep naar fortis toe. Ze streelde hem zacht over zijn neus. Dat vond ze altijd flijn om dat het altijd zo zacht aan voelde. Daar na ging ze in het zadel zitten. Het voelde fijn om nog eens op de rug van een paard te zitten. "Vind ik niet erg hoor." Maar een beetje valse glinstering kwam in haar ogen terecht. "Jij zou beter opassen dat je geen last hebt met mijn (lange) blauwe haar." Dat kon soms nogal lastig uit pakken. Oke meestal had zij er geen prroblemen mee. Maar anderen daar en tegen. Weer kreeg ze een valse ichte lag op haar gezicht. Ze kon er neits aan doen dat was gewoon haar aard. Lorana was trouwens blij dat ze een keer met iemand mee kon. Ze wachte tot dat rinaldo ook op zijn paard ging zitten.

(hahaha ^^)