Watching dead people is fun,

Vyndi liep achteloos de heilige grot van de tovenaars binnen. Ze kwam hier toch zeker wel vaker. Al had nog nooit iemand haar gezien. Lachend keek de roodharige vampier naar de graven van de overleden tovenaars. Zielig waren hun, alleen maar zielig. Zij zo nooit dood gaan. Zij was niet zomaar een vampier, ze was de Queen van de vampiers. Die rang was haar gegeven, en zij zou hem absoluut waar maken. Ze gromde licht bij de gedachte dat zij ook ooit sterfelijk was geweest. Maar nu niet, nu was ze machtig. Zij had elke vampier die er bijna bestond achter zich. Opeens hoorde ze een voetstap achter zich. "Probeer het maar, ik weet wat je wilt, je wilt me vermoorden nietwaar?" Ze kreeg een valse glimlach terwijl ze zich omdraaide naar de gestalte die aan de ingang van de grot stond. Ze rekte zich zorgeloos uit en keek de duidelijk tovenaar aan. Haar cyaan blauwe ogen lichtte gevaarlijk op terwijl ze verder sprak. "Of ben je soms bang om het tegen mij op te nemen? Of wil je geen meisje pijn doen, wees gerust hoor, ik zal je niet veel pijn laten leiden." Er verscheen een kille glimlach over haar gezicht terwijl ze wachtte op het antwoord van de tovenaar.

(only my friend Setherian ;D )

Seth liep zwijgzaam door de heilige grot en zweeg, zijn stem lag gebonden in zijn keel terwijl zijn ogen langs de schaduwen gleden die zijn opgeroepen vlam maakte. Een vlam vloog vlak voor Seth door de lucht en verdreef de meeste duisternis hoewel Seth niks tegen duisternis had kon het soms dingen erg zwaar maken om te verdragen. Seth stapte in stilte door en hoorde zijn eigen stem weer in gedachten 'als ik de moordenaar vind, dan ruk ik zijn kloppende hart uit zijn lichaam en duw hem door zijn strot voordat hij sterf. Ik ruk zijn kop eraf met de ruggengraat eraan en hou die als trofee, ik zal hem of haar ooit vinden en die pijnlijk laten lijden.' zei de stem van Seth's woede. Zijn hand met Dreinor -zijn staf- was licht boven de grond geheven en hij besloot de staf uit respect voor de doden maar op zijn rug te doen. Het is er, alleen als je diens naam noemt.... dan verdwijnt het. "Stilte," zei Seth en liet het verdwijnen. Seth keek op toen hij dichtbij het graf van zijn ouders was en zag een gedaante iets verderop staan.
"Probeer het maar, ik weet wat je wilt, je wilt me vermoorden nietwaar?" Zei een vrouwenstem. Toen de vrouw zich omdraaide had ze een valse glimlach. De vrouw rekte zich zorgeloos uit en keek Seth aan. Haar ogen leken op te lichten terwijl ze verder sprak. "Of ben je soms bang om het tegen mij op te nemen? Of wil je geen meisje pijn doen, wees gerust hoor, ik zal je niet veel pijn laten leiden." Seth keek haar aan en snoof, "heb respect voor degene die hun leven hebben gegeven. Ik vecht niet hier, al zou ik dat nog zo graag willen. De enige reden dat ik hier magie gebruik is om te voorkomen dat ik om me heen kan kijken hier." zei Seth. Hij bestudeerde de vrouwelijke gedaante en maakte een conclusie, "als jij nog een tovenaar bent, nog een ridder aangezien je geen wapens hebt, noch een dwerg, noch een elf. Dan ben je of een achterlijke meermin wat ik betwijfel of een vampier. Dus neem ik dat laatste aan." zei Seth en keek de vrouw aan. "Ik vecht niet, niet hier in ieder geval, buiten de grot wel. Alleen dan mag je gaan wachtten," zei Seth weer en zijn blik werd even agressief maar toen kalm en beheerst terwijl hij naar het graf van zijn ouders toeliep.

"heb respect voor degene die hun leven hebben gegeven. Ik vecht niet hier, al zou ik dat nog zo graag willen. De enige reden dat ik hier magie gebruik is om te voorkomen dat ik om me heen kan kijken hier. Als jij nog een tovenaar bent, nog een ridder aangezien je geen wapens hebt, noch een dwerg, noch een elf. Dan ben je of een achterlijke meermin wat ik betwijfel of een vampier. Dus neem ik dat laatste aan. Ik vecht niet, niet hier in ieder geval, buiten de grot wel. Alleen dan mag je gaan wachtten," sprak de tovenaar. Vyndi kreeg een glimlach over haar gezicht. "O je wilt me toch niet gaan menen dat ik moet wachten op jouw ondergang he?" Ze zakte tegen een muur aan op de grond en keek naar haar nagels. "Zo lang ik hier toch zou moeten wachten... Vertel eens wat over jezelf. Mijn naam is Vyndi, Queen van de vampiers. Ik zal het maar mooi officieel houden he." Ze keek schuin naar de Tovenaar. Tot haar opviel waar hij zat. "Een dierbaar iemand overleden? Gosh wat zijn jullie toch zielig. Ik heb me familie met m'n eigen handen vermoord, nooit een dag spijt van gehad." Ze glimlachte vals terwijl ze wachtte op zijn antwoord.

"O je wilt me toch niet gaan menen dat ik moet wachten op jouw ondergang he?" De vampier zakte tegen een muur aan op de grond en keek naar haar nagels. "Zo lang ik hier toch zou moeten wachten... Vertel eens wat over jezelf. Mijn naam is Vyndi, Queen van de vampiers. Ik zal het maar mooi officieel houden he." Seth zweeg even. "Een dierbaar iemand overleden? Gosh wat zijn jullie toch zielig. Ik heb me familie met m'n eigen handen vermoord, nooit een dag spijt van gehad." zei Vyndi. Seth snoof en keek naar het graf, "Mijn ouders.... liggen hier. Ik haatte ze.... ik wou ze vermoorden en uit elkaar scheuren.... ze laten krijsen en gillen. Alleen dat is mij afgenomen, dus ik wil wraak. De moordenaar van mijn martelaren zal de pijn voelen die ik koester jegens hun. Mijn zuster en broer hebben wel dat lot ondergaan wat ze verdienden, sterven, lijdend en schreeuwend." zei Seth en knielde bij het graf neer. "Voor de rest is er respect alleen dit graf hoort hier niet." zei Seth en duwde het omver zoals de vorige keren. Hij draaide zich om en keek Vyndi aan, "Setherian, tovenaar. Een van de weinige in mijn soort die zich in de duistere kant van het vak begeeft. Ik heb nog nooit de eer gehad om een vampier te ontmoeten, hoewel het bij nader inzien niet echt een eer is." zei Seth en de vlam werd feller. Seth had zijn rechter hand geheven in de lucht en die gloeide paars net als zijn arm. Op de grond verscheen een duistere cirkel. Daaruit verscheen een blauwe geestachtige gedaante zonder onderlijf en met kaken. "Waarvoor roept u mij op heer?" vroeg het wezen kalm. Seth snoof, "Mezznos, voor een voorbeeld." klonken de woorden en het wezen rukte het grafsteen van Seth's ouders van de grond en verbrijzelde het tussen zijn klauwachtige handen. De gouden kettingen rond zijn armen leken in zijn armen te worden gedrukt bij het spannen van diens spieren. Seth stapte naar achter en pakte Dreinor. "Banishedflame," zei hij zachtjes en Mezznos begon te branden en kromp in elkaar. "Mijn zwakte is mijn straf" klonk het voor hij weg was gebrand en de cirkel verdween. "Dat is een voorproefje van mijn kunst." zei Seth kalm en liep richting de uitgang en wachtte op Vyndi zodat ze mee kon.

"Mijn ouders.... liggen hier. Ik haatte ze.... ik wou ze vermoorden en uit elkaar scheuren.... ze laten krijsen en gillen. Alleen dat is mij afgenomen, dus ik wil wraak. De moordenaar van mijn martelaren zal de pijn voelen die ik koester jegens hun. Mijn zuster en broer hebben wel dat lot ondergaan wat ze verdienden, sterven, lijdend en schreeuwend. Voor de rest is er respect alleen dit graf hoort hier niet. Setherian, tovenaar. Een van de weinige in mijn soort die zich in de duistere kant van het vak begeeft. Ik heb nog nooit de eer gehad om een vampier te ontmoeten, hoewel het bij nader inzien niet echt een eer is." Sprak de tovenaar die dus Setherian heette. Vyndi trok haar wenkbrauw op en keek hem aan terwijl hij een of ander toverkunstje deed. Er verscheen een donkere cirkel op de grond en er kwam een wezen uit, als je het kon beschrijven als een wezen. "Waarvoor roept u mij op heer?" Sprak het monster waarop Setherian antwoordde. Mezznos, voor een voorbeeld. Het wezen rukte het grafsteen van Setherian's ouders van de grond en verbrijzelde het tussen zijn klauwachtige handen. De gouden kettingen rond zijn armen leken in zijn armen te worden gedrukt bij het spannen van diens spieren. De tovenaar stapte naar voren en pakte zijn staf. "Banishedflame," zei de tovenaar zacht en het wezen begon te branden en kromp in elkaar. "Mijn zwakte is mijn straf" Sprak die voor hij wegbrandde en verdween in de duistere cirkel. "Dat is een voorproefje van mijn kunst." Sprak hij en liep richting de uitgang. Vyndi klapte even in haar handen. Maar kreeg daarna een glimlach over haar gezicht. "Erg aardig ging je om met dat.. dat ding als ik het zo kan noemen." Ze richtte even haar blik op de plek waar net de donkere cirkel had gezeten maar richtte zich daarna op Setherian. "Wel Seth als ik Seth mag zeggen, zeer knappe kunsten hoor." Ze stond op en liep gewillig achter de tovenaar aan.

"Erg aardig ging je om met dat.. dat ding als ik het zo kan noemen." Zei Vyndi terwijl ze naar de restjes as keek. "Wel Seth als ik Seth mag zeggen, zeer knappe kunsten hoor." zei Vyndi en keek hem aan. Toen liep ze mee. "Het is maar een summon, ze sterven simpel door de hand van de aanroeper. Daarbij... ik kan ze oproepen wanneer ik wil. Dus waarom moeite doen en hem zelf te laten vertrekken als ik mijn kracht kan oefenen en ze snel terugbrengen." zei Seth kalm en liep vooruit door de grot tot ze buiten waren. Hij liep nog wat vooruit en draaide zich om, met een snelle beweging trok hij Dreinor -zijn staf- van zijn rug en duwde de scherpe onderkant in de grond. Hij deed de kap van zijn mantel naar achter en een helm zat daar geplaatst waar Seth's bruine ogen enkel door te zien waren. Hij keek Vyndi aan en zweeg, de stilte die er was voelde brandend aan. Alleen dan brandend van genot, de stilte deed er een dreigende sfeer ontstaan. Seth grijnsde maar dat viel net niet te zien. "Nog nooit met een vampier gevochten. Ik hoop dat het de moeite waard is...... hoewel ik erop reken te verliezen als je echt de queen bent. Maar ja, ik heb nog altijd mijn Minions." zei Seth kalmpjes. Zijn handen gingen naar de arm beschermers en maakten die los. Zijn armen waren niet te zien door de kleding maar hij spande zijn spieren en trok Dreinor los en hield die voor zich uit. "Begint u maar," zei hij kalm en maakte met zijn ene arm een gebaar als teken dat hij het meende.

"Nog nooit met een vampier gevochten. Ik hoop dat het de moeite waard is...... hoewel ik erop reken te verliezen als je echt de queen bent. Maar ja, ik heb nog altijd mijn Minions." Sprak Setherian en Vyndi trok haar wenkbrauw op. Hij maakte zijn arm beschermers los. Zijn armen waren niet te zien door de kleding en trok zijn los en hield die voor zich uit. Er verscheen een glimlach over Vyndi's gezicht. "Begint u maar." Sprak hij kalm en Vyndi zuchtte. Vroeg hij haar nou serieus te vechten tegen hem. Ze haalde de strik los die ze rond haar arm had gebonden en bond daarmee haar haar vast. Daarna spande ze haar haast onzichtbare spieren aan en keek hem nog een keer aan. De glimlach op haar gezicht was vals maar met lichte bewondering. "Als u ik het wil." Ze keek nog heel even naar zijn gezicht om een spoor van angst te zien maar ze zag niets. Ze stoof naar voren in een zigzag beweging en sloeg hem vol in zijn maag. Ze stootte hem om en zegge haar hak op zijn keel. Vyndi keek hem glimlachend aan en sprong daarna naar achteren. Ze maakte een lichte buiging en keek hem met glimmende ogen aan.

Seth werd ineens onderuit gehaald voordat hij had kunnen uithalen, hij snoof en trok een wenkbrauw op. "Setherian Fel'dan, tovenaars koning. Ik had je snelheid onderschat. Salia, Moora.... luister naar mijn aanroep," zei Seth. Zijn linker arm werd vuurrood, zijn rechter ijzig blauw en twee cirkels verschenen op de grond voor hem. Uit de cirkels verschenen 2 gedaante's beide hadden horens, vleugels, een klein harnas en een zweep met spijkers. Een staart met een naald aan het einde krulde zachtjes achter hun aan bij elke stap en het gegiechel viel duidelijk te horen. "Mogen we deze wel pijn doen?" vroeg de rechter met een blauw gekleurd klein harnas, "Ja Moora," antwoorde Seth simpel en beide vlogen lichtjes op. De zwepen werden met een klap uitgerold en de klap in de lucht viel te horen. Salia in het rode harnas sloeg met haar zweep tegen een rots waar de spijkers in bleven haken, toen ze de zweep terugtrok verscheen er een gapende scheur in de rots. Met een klap hoorde Seth de zweep ergens oplanden maar zag het niet, ze vlogen telkens heen en weer om aanvallen te ontwijken, langzaam begonnen ze altijd met pesten door weg te duiken en pijnlijke snelle aanvallen te geven die over gingen in langzame martelingen. Seth grijnsde demonisch en keek Vyndi aan. "Salia, Moora, meisjes... Laat haar heel. Pijn doen mag, maar geen diepe wonden of ledematen kwijt," zei Seth waarschuwend. "Aw, bij die andere ook al niet." zei Salia. Seth wierp een blik en ze zweeg, maar giechelde later op een enge manier. Seth grijnsde weer en greep Dreinor vast en maakte gebaren met zijn andere hand, als gevolg kwam er groen vuur rond zijn armen en bovenlichaam.

"Setherian Fel'dan, tovenaars koning. Ik had je snelheid onderschat. Salia, Moora.... luister naar mijn aanroep," zei Seth. Zijn linker arm werd vuurrood, zijn rechter ijzig blauw en twee cirkels verschenen op de grond voor hem. Uit de cirkels verschenen 2 gedaante's beide hadden horens, vleugels, een klein harnas en een zweep met spijkers. Een staart met een naald aan het einde krulde zachtjes achter hun aan bij elke stap en het gegiechel viel duidelijk te horen. "Mogen we deze wel pijn doen?" vroeg de rechter met een blauw gekleurd klein harnas, "Ja Moora," antwoorde Seth en beide vlogen lichtjes op. De zwepen werden met een klap uitgerold en de klap in de lucht was duidelijk te horen. Het meisje in het rode harnas sloeg met haar zweep tegen een rots waar de spijkers in bleven haken, toen ze de zweep terugtrok verscheen er een gapende scheur in de rots. Met een klap lande een zweep op Vyndi's been, de pijn schoot even door haar heen maar sprong daarna pijlsnel naar voren om het hun betaald te zetten. Ze vlogen telkens heen en weer om haar aanvallen te ontwijken. Vyndi gromde van woede en kwam even tot stilstand. Ze had nog geen van de twee geraakt maar zij hadden haar al wat schrammen op geleverd. Seth lachte vreemd en keek haar even aan. "Salia, Moora, meisjes... Laat haar heel. Pijn doen mag, maar geen diepe wonden of ledematen kwijt," zei Seth waarschuwend. "Aw, bij die andere ook al niet." Zei het meisje dat Salia heette en Vyndi kreeg een hatelijke grijns op haar gezicht. Ze kreeg langzaam aan een beetje de strategie van de meisjes beter onder controle. "Aah, ze kan niet eens een van ons te pakken krijgen en dat noemt zich een Queen." Sprak een van de twee honend waarop de ander mee lachte. "Ik ruk je tong er uit voor dat zeggen." Spuugde Vyndi naar haar terwijl ze een uitval naar haar deed. Nu moest het goed gaan, anders was haar plan mislukt. Ze sprong op en liet overduidelijk een arm achter haar lichaam aan hangen. Het ging precies zoals ze gewild had. Ze voelde de pijnlijke stekels van de zweep in haar arm drukken toen die om haar pols werd geslagen. Meteen lande Vyndi op de grond en keek hatelijk naar het meisje die de zweep om haar heen had geslagen. Zodra die hem los wou trekken greep Vyndi hem vast en trok het meisje naar haar toe. Vanuit haar ooghoek zag ze het andere meisje uithalen met haar zweep en bukte behendig maar bleef doortrekken tot het meisje die de zweep rond haar arm had geslagen vlak voor haar stond. Vyndi kwam met een ruk overeind en trok daarmee haar noodgevallen dolk die in een schelde rond haar been had gezeten uit de schelde en maakte bliksemsnel een beweging met haar hand zodat ze de keel doorsneed. Ze voelde de greep rond de zweep verzwakken, rukte hem los en haalde het meisje onderuit. Rustig pakte ze haar keel vast en rukte het hoofd van het meisje dat Moora heette van haar romp. Daarna gooide ze het in een boogje in Seth's handen. Meteen richtte ze al haar gedachtes op het overgebleven meisje Salia en sprong op het verbaaste meisje die nog half naar Moora keek die onthoofd op de grond lag. Voor ze kon reageren zette Vyndi haar vlijmscherpe tanden in het vlees en vond meteen wat ze zocht. Ze beet de nekwervels kapot en de slagader die er in lag. Grijnsend liet Vyndi het stikkende meisje vallen en zette haar hak op de keel van het meisje en drukte hem in een honderdste van een seconde er helemaal door heen. Nog even zag ze de ogen van het meisje flitsen van woede maar toen hielt ze zich stil. Vyndi likte even haar bebloede vingers af en keek naar Seth met een valse glimlach.

Seth keek toe hoe ze beide vielen door een trucje van de vampier. Seth snoof, liep naar het lijk van Moora, tilde het hoofd op. "Arme Moora, weer jij." zuchtte Seth en drukte de schedel in elkaar. Hij hief zijn hand op Salia. "Abyss," zei hij zacht en het lichaam gleed weg in de vergetelheid om weer te ontstaan met Moora op hun eigen plek. -niet hier- Seth keek Vyndi aan, "Goed gedaan, Moora oke.. maar Salia. Mijn complimenten." zei Seth. Zijn handen waren met de palm op de grond gericht, "Demon soul, fierce fang, black wings, claws of gold. eyes filled with darkness, repel the light, send me your souls," snoof Seth en maakte gebruik van de tijd. Zijn harnas en beschermers vielen van zelf weg en hij trapte ze op zij. De helm zette hij af en een jong gezicht kwam tevoorschijn, een gezicht dat niet bij de blik, houding en lichaam pastte maar er toch bij hoorde. Zijn spieren hoopten op, handen vergroeiden, ogen werden licht oranje achtig en met een vetrokken grimas van pijn groeide er twee horens uit zijn hoofd, zijn benen waren net palen zo groot en gespierd. Zijn armen leken tangen en zijn huid was grijsachtig geworden. Zijn linkerarm was een klauwe geworden, zijn rechter leek menselijk tot hij Dreinor greep die meeveranderde en een ijzeren handschoen werd. Het enige wat miste waren vleugels aangezien een korte staart uit zijn ruggegraat was doorgelopen en gaan groeien. Seth liep richting de vampier, "Darkness stream" zei hij en uit de handschoen schoten zwartkleurige stralen om hun twee heen. "Ontsnappen is nu geen optie en als je me bijt, dan is het lekker voor mij aangezien je dan vergif binnenkrijgt, het is toch niet tot de dood," zei Seth grijnzend en schoot naar voren waar bij hij de vampier in de maag sloeg met de klauw en toen onderuit trapte. "Ronde drie, gaat beginnen," zei Seth lachend en schoot naar achter waar hij zwaar verdedigend ging staan. Zijn staart slingerde dreigend achter hem en sloeg als een zweep door de lucht. Seth's ijzere handschoen was gericht op de grond, mocht Vyndi dicht bij komen dan zou hij haar een flinke stoot geven.

"Arme Moora, weer jij." zuchtte Seth en drukte de schedel in elkaar. Hij hief zijn hand op Salia. "Abyss," zei hij zacht en het lichaam gleed weg Seth keek haar aan, "Goed gedaan, Moora oke.. maar Salia. Mijn complimenten." zei Seth. Zijn handen waren met de palm op de grond gericht, "Demon soul, fierce fang, black wings, claws of gold. eyes filled with darkness, repel the light, send me your souls," zei Seth. Zijn harnas en beschermers vielen van zelf af en hij trapte ze op zij. De helm zette hij af en een jong gezicht kwam tevoorschijn, Vyndi trok even haar wenkbrauw op bij het zien van het gezicht dat totaal niet bij hem paste. Seth's spieren hoopten op, handen vergroeiden, ogen werden licht oranje achtig en met een vetrokken grimas van pijn groeide er twee horens uit zijn hoofd, zijn benen waren groot en gespierd geworden. Zijn armen leken tangen en zijn huid was grijsachtig geworden. Zijn linkerarm was een klauwe geworden, zijn rechter leek menselijk tot hij zijn staf greep die meeveranderde en een ijzeren handschoen werd. Er was een staart uit zijn onderrug gegroeit die heen en weer zwiepte als een zweep. Seth liep richting de Vyndi, "Darkness stream" zei hij en uit de handschoen schoten zwartkleurige stralen om hun twee heen. "Ontsnappen is nu geen optie en als je me bijt, dan is het lekker voor mij aangezien je dan vergif binnenkrijgt, het is toch niet tot de dood," zei Seth grijnzend en schoot naar voren waar bij hij haar in haar maag sloeg met de klauw en toen onderuit trapte. "Ronde drie, gaat beginnen," zei Seth lachend en schoot naar achter waar hij zwaar verdedigend ging staan. Vyndi lachte ondanks de pijn die ze voelde in haar maag. Even hoestte ze wat bloed op maar ging toen wankel overeind staan. "Ik wist wel dat er meer in jou zat dan twee hoertjes." Lachtte ze spottend terwijl ze naar hem keek. De moed zonk haar in de schoenen bij dit zien. ze wist dat Vyndi dit nooit zou halen. Wankel deed Vyndi een stap achteruit, nog verwond van de twee meisjes met wie ze net had afgehandeld. Nog maals hoeste ze, de slag had haar meer gedaan dan ze gedacht had. Maar ze gaf niet op. "Heeft je moeder je nooit geleerd dat je geen meisjes mag slaan?" Gromde Vyndi woest terwijl haar ogen langzaam van kleur veranderde. Tot ze bloed rood waren. Ze kneep haar handen samen tot vuisten terwijl ze zo bleef staan voelde ze het vuur in haar aanwakkeren. Ze gromde nog een keer woest en storte zich daarna op Seth..

(HURT HER XD )

"Ik wist wel dat er meer in jou zat dan twee hoertjes." lachte Vyndi spottend. Seth snoof, "Ze hebben wel talloze vijanden verslagen, zolang ze dat doen mogen ze wat mij betreft als ze willen naakt rondlopen. Alleen zonde dat ze weer verloren hebben." zei Seth en keek naar Vyndi met een valse grijns. "Heeft je moeder je nooit geleerd dat je geen meisjes mag slaan?" Gromde Vyndi woest en haar ogen verkleurden, haar handen werden vuisten. "Ja, dat zei ze. Alleen zoals ik al zei, wou ik ze uit elkaar scheuren. jammer dat dit geen echt gevecht is, ik zou ervan genoten hebben om je darmen eruit te scheuren." gromde Seth. Vyndi kwam op hem af en hij incasseerde de eerste klap, greep haar toen bij haar keel en tilde haar op. Hij grijnsde demonisch en sloeg haar op de grond met haar lichaam. Hij zag haar onderrug de grond eerst raken en toen de rest maar hij hield haar hoofd van de grond. Hij hield zijn ijzeren handschoen tegen haar voorhoofd gedrukt, "Hellshock," zei Seth en hij schoot een schok vanuit zijn handschoen door Vyndi. Hij trok haar toen overeind aan haar arm en ondersteunde haar met een rots die uit het niets verscheen, hij sloeg tegen Vyndi haar kaak aan en gaf toen een kopstoot waar bij de onderkant van zijn horens tegen haar voorhoofd kwamen. "Je had ze niet moeten doden op zo'n barbaarse manier. Noem ze ook maar geen hoertjes," snoof Seth en trapte tegen haar maag aan maar de doorschok kwam tegen de rots die afbrak waardoor hij Vyndi erover heen trapte. Hij liep op haar af, "Ronde vier is over. 2 tegen 2. Final round," zei hij grijnzend. Met een laatste slag sloeg hij woedend en met volle kracht tegen haar schouder en grijnsde "Round 5 won, volgende keer win jij Vyndi. Alleen ik houd me aan mijn woord dus, je mag gaan of nog even uitrusten. Drink wat," zei Seth. Hij bleef de demonen vorm maar zijn rechter arm gloeide rood en er verscheen een man. "Kamos blijf even staan, dit gaat branden." zei Seth en hij verlamde met een straal de man. "Bon apetite Vyndi," zei Seth kalm en ging op een rots verderop zitten,

Hij had haar aangevallen en ze spuugde wat bloed op. "Round 5 won, volgende keer win jij Vyndi. Alleen ik houd me aan mijn woord dus, je mag gaan of nog even uitrusten. Drink wat," zei Seth. Hij bleef de demonen vorm maar zijn rechter arm gloeide rood en er verscheen een man. "Kamos blijf even staan, dit gaat branden." zei Seth en hij verlamde met een straal de man. "Bon apetite Vyndi," ze gromde even en keek hem aan. "En waarom zou ik bloed van jou aannemen." Ondertussen spuugde ze toch wat bloed op en keek naar de man. Het was verleidelijk dat zeker. Ze zuchtte even en sprong naar voren en griste hem naar haar toe. Snel zette ze haar tanden in het zachte vlees en dronk snel tot er nog maar een paar druppels in zaten. Ze rammelde even met het lege lichaam en smeet hem tegen de rotsen. Ze veegde het laatste beetje bloed weg en keek hem aan. "Vertel me eens King, wat weet jij van zielverplaatsings spreuken?"

"En waarom zou ik bloed van jou aannemen." vroeg vyndi maar ze at even later letterlijk de man op. "Vertel me eens King, wat weet jij van zielverplaatsings spreuken?" vroeg Vyndi. "Veel, voor gevorderden tovenaars. Ook kunnen ze gebruikt worden kracht door te geven. Soullink, Damnation, Souldrain. Spreuken waarbij zwakkere tovenaars dood kunnen gaan als ze het proberen en falen. Als ik zou willen zou ik daarmee.... mijn ziel nu in jou kunnen zetten..... een leider in mijn macht..... alleen ik houd me aan mijn belofte en mijn ziel is als verkocht aan Heer Angelos." zei Seth telkens zachter. "Je ziel doorgeven doen de meesten niet eens, de kans bestaat dat het faalt als je het gebruikt. Als ik mijn ziel aan jou zou voegen zou jij het over kunnen nemen als je wist hoe en mijn kracht gedeeld krijgen." zei Seth kalm. "Luister Vyndi, ik wil je enkel nog zien als je tegen me komt vechten. Voor elke andere reden laat ik mijn summons los, demonen, wezens, monster. Salia en Moora, die overweldigt waren zijn niet mijn sterksten. zoals... ik laat je zien wie.... ik heb ontmoet tijdens duistere magie oefenen." zei Seth. Hij boog op één knie en mompelde woordne, lange series woorden en zinnen om hem heen vormde zich een gigantische zwarte cirkel. Seth stapte weg en zwarte stralen kwamen vanaf hem naar de cirkel. Een poort verscheen en klapte open. Een man liep naar buiten, kort zwart haar, rode ogen, in duisternis gehuld, hij leek een man enkel had hij zwartgekleurde vleugels en een glanzen groot zwaard bij zich. "Seth...... wat is er?" vroeg de man en keek Seth aan. "Heer Angelos, Great demon lord. Ik heb een verslagen vijand, voed u zich maar met de opgenomen doden." zei Seth en stak een amulet uit. Angelos ving het op en wreef over de steen in het midden. Een zwarte flits kwam. "Sinds vorige jaar heb je zevenhonderd drieentwintig slachtoffers gemaakt. Indrukwekkend." zei Angelos licht. "Is dit de ..... vampier die wou weten over zielspreuken?" vroeg Angelos. Seth knikte. "Laat ik je zeggen bloedzuiger. Dat je er niet voor in de wieg bent gelegd. Alleen Summonners, Arch mages of tovenaars van de hoogste cirkels kunnen dat halen zonder zelfmoord. Onder ander Setherians Mentrix kon het. Die was gestorven door een ziekte. Jammer, zo'n fraai gezicht te verliezen. In ieder geval, er is 1 andere uit weg alleen dan moet je je ziel versmelten met iemand waar je sympathie voor voelt of wilt helpen. Dan heb je nog een andere vorm de simpelste maar gevaarlijkste. Een stukje van je ziel word afgesloten, de rest zal vernietigd worden. Dan moet je een stuk van jezelf aan die persoon geven. Iets wat die bij zich draagt. Een amulet, een tatoeage zelfs, een teken, litteken. Het kan verdreven worden alleen moet het eerst ontdekt worden." zei de demonenmeester en keek Seth aan. "Voor je genereuze beidrage. Houd ik me aan mijn beloften." zei Angelos en hief zijn arm. Seth stond op en voelde kracht in hem stromen. Angelos knikte, gooide het amulet terug. Seth ving het op plaatste het tegen zijn borst waar het doorheen gleed en verdween. Angelos keek Vyndi aan, "Ik kies geen kant tussen moordenaars. De doden voegen zich toch allemaal aan 1 zeiden. Als jullie bij elkaar hoorden was het een prachtig gezicht geweest, Alleen jullie rivaliteit pleziert me. Vampiertje, zie me niet als een mens. ik ben meer," zei Angelos. Hij hief zijn arm en een bergtop verderop stortte in elkaar en sleurde een hele helling met zich mee, hij draaide zijn hand rond in de lucht en onweerswolken verschenen. Hij opende een vuist en in het midden hing een bol, "geconcentreerde dood, ieder wezen dat het aanraakt sterft." zei Angelos grijnzend en verdween toen in het niets. Seth keek Vyndi aan, "Dat is de heer, hij ruilt met mij. Ik geef hem zielen, ik krijg kracht." zei Seth. Hij was hernieuwd qua kracht en sloeg tegen de grond met een vuist en de aarde spleet op dat punt. "Alleen dit is nog de boost koningin vyndi, ik hoop dat je wat hebt gehad aan Heer Angelos?" zei Seth half sarcastisch.