Raising the dead,

Seth had het gevoel gekregen dat hij eindelijk het kon nadat hij de missen de pagina had gevonden. Hij kon het alleen had iemand nodig om te helpen, Seth dwaalde door de gangen richting de heilige grot en had zijn kap volledig over zijn hoofd getrokken en mompelde overstaanbare woorden en plots hoorde hij voetstappen. Hij volgde het geluid geduldig en merkte dat het in deze grot was. Als een schaduw gleed hij naar voren en liep op de gedaante af. "Denaii Meekomen," zei Seth ongeduldig terwijl hij haar meepakte zonder het haar te vragen. "Ik heb je nodig, je zou me een groot plezier doen en dit is tevens een bevel van je King," zei Seth snel daarna en nam Denaii mee naar de heilige grot, hij liet haar los, deed de kap af van zijn mantel. Deed zijn mantel, shirt en schoenen uit, tot hij enkel in zijn broek stond en met tekenen uit oude geschiften over zijn lichaam getekend. Het had lang geduurt en hij had hulp gekregen van Salia en Moora die de oude tekens kenden aangezien het hun taal was. Seth grijnsde even naar Denaii "Ik ga een dode oproepen, een tijdelijk lichaam geven en ik heb jou nodig om me te helpen. Op dit moment ben jij de enige die kan helpen, zou je me even willen helpen? Ik weet dat dit impulsief is, maar dit is mijn laatste kans anders moet ik twee en een half jaar wachten," zei Seth weer ongeduldig en keek Denaii aan voor hij alvast de grot in liep.

Denaii liep juist de grotten in. Ze haatte het hier, ze voelde zich ook zo opgesloten, en alleen. Niemand zou haa rkunnen vinden, als ze verdwaalde. Dat deed ze niet, ze kende de weg, maar het idee was vreselijk. Ze liep verder, en deed geen moeite om zich in schaduwen en mist te hullen, of haar voetstappen zacht te laten klinken. Wie zou haar storen? Niemand toch? Ze glimlachte een beetje, en hoorde iemand vlak achter haar. Geschrokken keek ze om, en stond oog in oog met Seth, de King. "Denaii Meekomen," zei Seth ongeduldig terwijl hij haar meepakte zonder het haar te vragen. "Ik heb je nodig, je zou me een groot plezier doen en dit is tevens een bevel van je King," zei Seth snel daarna en nam Denaii mee naar de heilige grot, hij liet haar los, deed de kap af van zijn mantel. Ze keek hem even niet begrijpend aan, en knikte toen. Hmm, ze knikte dat ze hem wel zou helpen, maar als ze het niet had gedaan, had ze toch geen keus. Maar leuk dat hij het even vroeg. Hij begon zich uit te kleden, en ze keek weg. Uiteindelijk stond hij alleen nog in zijn broek, en ze keek even naar tekens die dwars over zijn hele borstkas, en lichaam liepen. Seth grijnsde even naar Denaii "Ik ga een dode oproepen, een tijdelijk lichaam geven en ik heb jou nodig om me te helpen. Op dit moment ben jij de enige die kan helpen, zou je me even willen helpen? Ik weet dat dit impulsief is, maar dit is mijn laatste kans anders moet ik twee en een half jaar wachten," zei Seth weer ongeduldig en keek Denaii aan voor hij alvast de grot in liep. 'Owkaay' Zei ze even. HIj was de King, en dat hij haa rnodig had, streelde haar ego wel. Ze haalde haar schouders even op, en liep achter hem aan.

Seth liep zacht door de grot overal waar hij voorbij een graf liep verscheen er een zwarte bol die licht straalde en hielp met het zien. Seth liep telkens langzamer wetende dat Denaii hem volgde, na enkele graven stopte hij bij een hele grote waar in gekerfd stond. “Valencia Fel’dan, gestorven voor haar leerling Setherian Etherrior, door haar woord Setherian Fel’dan. ” las Seth het voor en keek Denaii aan. “Mijn mentrix, ze heeft me het leven gered, ik geef haar 1 dag terug.” Vertelde hij en boog voor het graf en ging toen in een meditatie houding zitten. “Wat er ook gebeurt Denaii, stoor me niet tenzij ik probeer weg te gaan. Als er iemand kom hou die tegen.” Zei Seth waarschuwend en voordat Denaii reageerde sloeg hij met zijn armen op de grond “Roots of life,” mompelde hij en uit vier tekens kwamen wortelachtige tentakels die zich ingroeven in de grond. “Roots of Rebirth” zei Seth. Vier andere groeven zich in vanuit tekens op zijn armen. Seth zuchtte, “Death is a path everyone takes, the death is a person who can’t be tricked, demons, angels, humans they’re all the same, but this time death will bow in shame. Make the one i seek break free from the chain, and let the soul be free like the fallen rain,” begon Seth. De andere tekens gloeiden op, zwart en wit allemaal verschillend en zijn ogen warden door zijn gesloten oogleden zichtbaar waarbij ze rood licht schenen. Seth bewoog niet en ging door met andere woorden, “Valencia Fel’dan, ik roep u met liefde, verdriet, blijdschap en woede op. Uit respect en mededogen haal ik u uit de dood, één dag vrijheid is u gegund tot u later weerkeren kunt.” Zei Seth. In plaats van dat er iets uit het graf verscheen, verscheen er een schimmige gedaante die zich los leek te maken van Seth. De gedaante keek Seth aan en zweeg even, toen glimlachte ze en reikte haar hand toe alsof ze hem wou oplaten staan. Seth knikte en ging aan de gang met het maken van een lichaam. Een lang lichaam, soepel en gevormd, zwart haar, groene ogen, rode lippen, de kleinste littekens en tekens van leven waren terug te vinden op het lichaam. Als laatste eindigde hij met een zwarte lotus in haar haren gestoken. Het lichaam was compleet en de schim ging erin, ze landde op haar voeten op de grond en het rode gewaad was klaar, “Seth…………SETH!” riep de gedaante uit en omhelsde hem vol vreugde. Haar zoete stem die eveneens vergif kon zijn weerklonk blij in Seth’s oren. Toen keek Seth Denaii aan en glimlachte, “Denaii, dit is Valencia. Een tovenares, waar ik nog steeds niet aan gelijk ben.” Zei Seth eerlijk bekennend.

Uiteindelijk stond hij alleen nog in zijn broek, en ze keek even naar tekens die dwars over zijn hele borstkas, en lichaam liepen. Seth grijnsde even naar Denaii "Ik ga een dode oproepen, een tijdelijk lichaam geven en ik heb jou nodig om me te helpen. Op dit moment ben jij de enige die kan helpen, zou je me even willen helpen? Ik weet dat dit impulsief is, maar dit is mijn laatste kans anders moet ik twee en een half jaar wachten," zei Seth weer ongeduldig en keek Denaii aan voor hij alvast de grot in liep. 'Owkaay' Zei ze even. HIj was de King, en dat hij haa rnodig had, streelde haar ego wel. Ze haalde haar schouders even op, en liep achter hem aan. “Valencia Fel’dan, gestorven voor haar leerling Setherian Etherrior, door haar woord Setherian Fel’dan. ” las Seth het voor en keek Denaii aan. “Mijn mentrix, ze heeft me het leven gered, ik geef haar 1 dag terug.” Vertelde hij en boog voor het graf en ging toen in een meditatie houding zitten. “Wat er ook gebeurt Denaii, stoor me niet tenzij ik probeer weg te gaan. Als er iemand kom hou die tegen.” Zei Seth waarschuwend, en voor ze kon reageren begon hij met het ritueel. Ze hield haar mond, en ging iets verder staan. Ze wou hem niet storen, maar ze kon hier ook nog wat van leren. Je zag niet iedere dag de King een dode oproepen! En dan nog zijn mentrix! Ze vroeg zich af hoe ze zou zijn. “Roots of life, Roots of Rebirth” zei Seth. Seth zuchtte, “Death is a path everyone takes, the death is a person who can’t be tricked, demons, angels, humans they’re all the same, but this time death will bow in shame. Make the one i seek break free from the chain, and let the soul be free like the fallen rain,” begon Seth. Ze keek hem aan, en haar ogen misten geen enkele beweging die voorkwam. Tekens op zijn lichaam begonnen te gloeien, en onwillekeurig vroeg ze zich af of dat brandde. “Valencia Fel’dan, ik roep u met liefde, verdriet, blijdschap en woede op. Uit respect en mededogen haal ik u uit de dood, één dag vrijheid is u gegund tot u later weerkeren kunt.” Zei Seth. Een schimmige gedaante maakte zich af van Seth, en bleef hangen in de aura. Denaii wist wie dit was, en ze bekeek haar met respect en eerbied. Ze mistte hierdoor het ritueel van een lichaam aanmaken, en vol nieuwsgierigheid deed ze een paar stappen naar voren. Niemand bewoog even, en toen ging de schim in he tlichaam. Ze deed haar ogen dicht, en hoopte dat na al die inspanning van haar King het zou werken. “Seth…………SETH!” riep de gedaante uit en omhelsde hem vol vreugde. Denaii kreeg een lichte glimlach op haar gezicht, en keek een van de machtigste wizards ever aan. Toen keek Seth Denaii aan en glimlachte, “Denaii, dit is Valencia. Een tovenares, waar ik nog steeds niet aan gelijk ben.” Zei Seth eerlijk bekennend. 'Euhhm..' Denaii schudde haar hoofd, en keek Valencia aan. 'Hey Valencia' Zei ze dan maar met eenlichte blos om haar voorgaande onhandigheid. 'Jij.. jij bent dood?' Vroeg ze dan maar. Het was raar, Valencia was niet dood, maar ze was ook niet levend. Maar ze was ook geen vampier, ondood. In die simpeke rangschikking was er geen plaats voor de Wizards die nu voor haar stond. Denaii keek vragend naar Seth. 'Ik snap het niet' Bekende Denaii dit keer. Hoe was het nu? Ze schudde gefrusteerd haar hoofd, en had zin om een boom in de fik te steken. Maar er waren geen bomen. Nog meer frustratie stapelde zich op, als ze gefrustreerd raakte, moest ze altijd iets laten branden. Dan kalmeerde haar. Ze sloeg haar ogen op, en keek naar de ondode~dode~levende wizard voor haar.

'Euhhm..' Denaii schudde haar hoofd, en keek Valencia aan. 'Hey Valencia' Zei ze dan maar met eenlichte blos om haar voorgaande onhandigheid. 'Jij.. jij bent dood?' Vroeg ze dan maar. Denaii keek vragend naar Seth. 'Ik snap het niet' Bekende Denaii. Valencia keek Seth grijnzend aan, “Laat mij maar Seth, Denaii. Ik ben vermoord, alleen mijn ziel… had ik achtergelaten en via mijn kracht naar Seth gestuurd. Hij kan mij tot leven roepen wanneer er een goeie lijn staat van de sterren. Een moment waarbij dood en leven niet veel verschillen anders… is het praktisch zelfmoord. Alleen ja, ik ben dood, alleen leef vandaag weer.” Legde ze vriendelijk uit. Seth zat nog steeds in haar armen. “Valencia, ik heb je gemist. Ik heb gedaan wat je hoopte dat me zou gebeuren, ik ben de king. Selene is goed, ik heb veel geleerd… en weet je truc met bloed.” Zei Seth. Valencia glimlachte en tilde hem de lucht in waarbij de wortels knapten en de grond in gingen. Valencia had hem hoog opgetild “Je bent gegroeid worm en ik ben nog steeds trots op je.” lachte ze en zette Seth neer. Ze keek naar Denaii en liep op haar af. Ze pakte haar hand vast en was groter dan de leerling. “Ik ben Valencia Fel’dan, massaslachter, gehaat door de vampieren, enkel vermoord in een hinderlaag en… de trotse ex-mentrix van Seth…. En zijn voogd.” Zei ze. Alleen toen scheurde haar arm los en haar zij waarbij haar kleding. “Seth, je hebt je iets teveel op de herinnering afgezet.” Zei ze zuchtend. Het bloed dat wegspoot bleef hangen en vormde een rode arm met een lemmet eraan en ze grijnsde. Ze plaatste de arm terug met haar normale hand en herstelde zichzelf. Ze grijnsde en keek Denaii aan. Seth kwam naast haar staan, “Ze heeft me 25 van de 27 littekens gegeven, ze heeft me vanaf me negende in slachtingen meegenomen. Ze heeft me bedreigd met de dood … alleen ze heeft me verzorgd, ze heeft me geadopteerd, alles geleerd wat ik weet en ze heeft me genezen van elke wond.” Zei Seth en glimlachte naar Valencia. Haar groene ogen focuste zich op Denaii. “Zo, liefje? Zou je me willen vertellen wie je bent, wie je mentor is en wie de huidige koningen en koninginnen zijn?” vroeg Valencia liefjes.

'Ik snap het niet' Bekende Denaii dit keer. Hoe was het nu? Ze schudde gefrusteerd haar hoofd, en had zin om een boom in de fik te steken. Maar er waren geen bomen. Nog meer frustratie stapelde zich op, als ze gefrustreerd raakte, moest ze altijd iets laten branden. Dan kalmeerde haar. Ze sloeg haar ogen op, en keek naar de ondode~dode~levende wizard voor haar. Valencia keek Seth grijnzend aan, “Laat mij maar Seth, Denaii. Ik ben vermoord, alleen mijn ziel… had ik achtergelaten en via mijn kracht naar Seth gestuurd. Hij kan mij tot leven roepen wanneer er een goeie lijn staat van de sterren. Een moment waarbij dood en leven niet veel verschillen anders… is het praktisch zelfmoord. Alleen ja, ik ben dood, alleen leef vandaag weer.” Legde ze vriendelijk uit. Seth zat nog steeds in haar armen. “Valencia, ik heb je gemist. Ik heb gedaan wat je hoopte dat me zou gebeuren, ik ben de king. Selene is goed, ik heb veel geleerd… en weet je truc met bloed.” Zei Seth. Onbewust grijnsde ze, Seth was plots weer het kleine kind dat zijn mentor trots wou laten worden. Ze vond het wel lief. Valencia had hem hoog opgetild “Je bent gegroeid worm en ik ben nog steeds trots op je.” lachte ze en zette Seth neer. Ze keek naar Denaii en liep op haar af. Ze pakte haar hand vast en Denaii was kleiner dan haar. “Ik ben Valencia Fel’dan, massaslachter, gehaat door de vampieren, enkel vermoord in een hinderlaag en… de trotse ex-mentrix van Seth…. En zijn voogd.” Zei ze. Denaii schrok, Valencia haar arm was plots afgescheurt. In de plaats daarvan vormde zich een rode arm, en het duurde even voor ze besefde dat die van haar bloed was. “Ik ben Valencia Fel’dan, massaslachter, gehaat door de vampieren, enkel vermoord in een hinderlaag en… de trotse ex-mentrix van Seth…. En zijn voogd.” Zei ze. Ze plaatste de arm terug met haar normale hand en herstelde zichzelf. Ze grijnsde en keek Denaii aan. Seth kwam naast haar staan, “Ze heeft me 25 van de 27 littekens gegeven, ze heeft me vanaf me negende in slachtingen meegenomen. Ze heeft me bedreigd met de dood … alleen ze heeft me verzorgd, ze heeft me geadopteerd, alles geleerd wat ik weet en ze heeft me genezen van elke wond.” Zei Seth en glimlachte naar Valencia. Haar groene ogen focuste zich op Denaii. “Zo, liefje? Zou je me willen vertellen wie je bent, wie je mentor is en wie de huidige koningen en koninginnen zijn?” vroeg Valencia liefjes. Denaii keek met grote ogen naar Valencia. 'Seth is onze almachtige King,' Ze grijnsde even, 'En misty, maar die zie ik eigenlijk nooit.' Denaii fronsde haar voorhoofd, dat was eigenlijk wel waar. 'En ik ben Denaii Naji'Moîra, leerling van Maia Sorris' Vertelde ze met een klein beetje trots. 'Dus jij bent de mentrix van Seth' Denaii keek Valencia nu echt met respect aan, Seth was een geniale King, dus deze moest wel minsten evengoed zijn! Plots voelde ze zich redelijk klein met die mensen om haar heen.

'Seth is onze almachtige King,' Ze grijnsde even, 'En misty, maar die zie ik eigenlijk nooit.' Denaii fronsde haar voorhoofd, dat was eigenlijk wel waar. 'En ik ben Denaii Naji'Moîra, leerling van Maia Sorris' Vertelde ze met een klein beetje trots. 'Dus jij bent de mentrix van Seth' zei Maia. Valencia knikte en dacht na. “Misty…. Misty.. ik ken die naam maar verder niet. Alleen, ik heb spijt dat Seth nog niet klaar is met zijn training.” Zei Valencia. Ze keek hem aan en Seth zuchtte, “Heb ik wel.” Zei Seth. Valencia pakte zijn hand “Bewijs maar, versla me… wel buiten de grot” zei Valencia en trok Seth mee. Seth liet los en trok Valencia toen mee , alleen beide trokken telkens harder waardoor het grappig eruit zag. Seth had onderweg Denaii nog even meegesleurd. Seth grijnsde en ging klaar staan tegenover Valencia. Ze trok haar gewaad kapot en droeg daar onder een korte broek en een lap stop die boven haar middel tot onder haar oksels kwam. Seth grijnsde en kraakte zijn armen, Valencia rekte zich uit en hief haar arm. “Shadowlight,” zei ze een zwarte straal vloog uit haar handen. Seth grijnsde “Demonblink” zei hij en schoot een zelfde straal af die elkaar ontmoette in het midden en explodeerden, de rook verdween en beide stonden rechtop. Ze renden op elkaar af en sloegen allebei met de rechtervuist op de anders gezicht en vlogen achteruit. Seth snoof en stond op, Valencia spuugde wat speeksel op de grond en grijnsde. “Demonrage,” zeiden ze tegelijk. Seth groeide wat, zijn armen en benen als palen en zijn handen waren groot genoeg om een watermeloen op te pakken. Rode ogen, klauwachtige nagels en veel spieren. Valencia groeide ook wat en zag er sterker uit, Seth’s huid was donkerder geworden maar die van Valencia lichter en bleker. Beide gromden, alleen het verschil verder was een skeletachtige staart bij Valencia die heen en weer bewoog. Ze renden op elkaar af en gaven een kopstoot, Beide trokken hun hoofd na de klap terug en haalden uit met hun armen. Seth die sterker was in deze vorm greep Valencia beet en wierp haar verderop tegen de grond, alleen haar staart boorde zich door zijn handpalm en ze trok zich naar hem toe en belandde op zijn borstkas met Seth onder haar tegen de grond. Hij gromde, hij hief zijn hand naar haar gezicht en er zat een heel gat in, “Demonic fire!” riep hij uit en raakte Valencia op haar gezicht en ze vloog achteruit. Ze had haar hand ervoor gehouden waar een gat in zat. Beiden werden weer menselijk en hieven de handen. Twee rechterhanden werden roodgekleurd van bloed dat zich omschoot tot een lemmet dat uit de handpalm kwam. Ze sprintte met ongelofelijke snelheid op elkaar af en doorboorden elkaars schouder. Ze trokken het terug en begonnen te schermen met de lange lemmeten. Valencia sprong naar achter en hief zich op in de lucht waar ze bleef zweven, “UNHOLY SMITE!” riep ze uit en dook vanaf 5 meter recht op de grond af richting Seth en sloeg hem in de grond, letterlijk. Seth had haar opgevangen, “Hornedskullbash,” gromde Seth en gaf Valencia een kopstoot waarna ze weg vloog naar achter.

Allebei hijgden ze en keken elkaar aan, “DEMONIC ROAR!!!!!!!!!!” riepen beide en uit hun monden kwamen grote stralen die als een tornado in een rechte lijn op elkaar afschoten, een tweede explosie ontstond en beide werden naar achter geworpen. Vermoeider dan eerst stonden ze op, “Seth, dit heb ik je nog nooit late zien..” zei Valencia hijgend. Ze grijnsde, “FIST OF FEL’DAN!” Riep ze uit. Een gigantische rotsblok kwam uit de lucht, knalde tegen Seth aan en sloeg hem weg. Hij werd geplet maar met zijn demonische kracht hield hij die van hem af. De rots brandde en ontplofte waarna er veel meer insloegen en toen stopten. Seth stond vermoeid op en gleed, weg “verloren…” zei Seth hijgend en Valencia liep naar hem toe “Demonicsacr.” Alleen Seth duwde haar weg en stond op. “Als ik verlies laat me dan waardig sterven.” Gromde Seth en hij stond op. Valencia liep naar achter en trapte hem toen vol in zijn maag. “Idioot! Je hebt verloren! Wie denk je dat je bent om dan nog je hand te heffen,” zei Valencia. “Jouw ex-leerling,” grinnikte Seth en kwam omhoog. “Attero Dominatus,” zei Seth. Hij hief zijn arm en een gloed kwam om hem heen. Een zwarte gloed kwam om hem heen. “Hellgate!” riep Seth en hij sloeg tegen de grond met beide vuisten met al zijn spieren gespannen die eruit zagen als bergen. De grond knalde open rond Valencia en een toren van vuur kwam omhoog en in het midden allemaal explosies, zwarte stralen schoten door de toren naar buiten. Alsof er een deur openging stapte Valencia er hijgend uit en slikte. “Knap staaltje” zei ze grijnzend en schoot een bol op Seth af die ontplofte. Seth had hem opgevangen en grijnsde, de wond in zijn handpalm was gedicht door de spreuk van net en er was enkel een litteken over. Valencia gromde en hief haar hand weer, “Sword of Fel’dan,” zei ze. Seth zette schrap en werd toen tegen een boom aangesmeten die versplinterde toen hij er tegen aan knalde. Het volgende moment knalde er een gigantische zwarte straal uit de lucht omlaag richting Seth. De straal was groter dan zijn eigen lichaam. Seth slikte en rolde nog net op tijd opzij alleen de explosie die veroorzaakte sloeg hem weg. Valencia liep op hem af en wierp hem de lucht in met 1 beweging van haar hand. Toen sprong ze zelf en plaatste haar handen rond Seth’s schedel. Seth grijnsde ineens en Valencia schrok. Hij greep haar vast en gaf een knietje hoog tegen haar kin waarna ze losliet. Seth zette met zijn voeten af op haar schouders, draaide 180 graden en als een kracht stortte hij neer tegen Valencia en boorde haar in de grond, een kuil ontstond van 3 meter diep. Beide begonnen een vuist gevecht waarbij Seth de overhand kreeg en Valencia het gat uit sloeg met een kaakslag. “Ik zal niet verliezen, al is het van u” zei Seth en sprong de kuil uit. Bloed stroomde uit velen wonden bij Seth maar stroomden weer omhoog en dichtte. Hij hief zijn arm en grijnsde. “Denique interimo!” riep Seth. Hij verscheen boven Valencia en sloeg haar hard waarna ze kreunde en greep naar haar hoofd. “Demonlordess Demoniah!” riep Valencia en een gedaante verscheen voor haar uit de grond met een grijns. “Seth, jongeling daar sta je weer.” Gromde een vrouwelijke gedaante dat meer weg had van een reptielachtig mens. “Demonlord Angelos!” riep Seth. De engelachtige gedaante met de duistere omhelzing kwam te ontstaan. “Broer, weer eens vechten…” zei de vrouwelijke demon. “Ja, eindelijk zus.” Zei Angelos en hij wierp zijn gewaad af. Vier armen waren tevoorschijn gekomen, een demonische grijns, 2 hoorns, eenzelfde skeletachtige staart en twee vleugels. De wezens schoten op elkaar af en knalden tegen elkaar, een gigantische explosie ontstond en Seth en Valencia werden beide weggevaagd. Alleen de impact van de twee wezens was te groot geworden en ze hadden elkaar vernietigd… voor 24 uur. Een krater was ontstaan en het was stil. Toen de rook weg was stond Valencia overeind, Seth eveneens alleen hij zakte op zijn knieën waarna Valencia naar hem toe liep. “Shadowburn” lachte ze Demonisch en grijnsde terwijl Seth de lucht in zweefde, vlam vatte en onderstroom gezet leek te worden. Hij knalde hard tegen de grond en Valencia liep weer naar hem toe. Ze sleepte hem mee en grijnsde. Haar arm was een zwaard geworden “Vaarwel Seth,” zei ze zacht. Ze legde het rond zijn nek, hief het lemmet en stopte net voor de keel toen ze daalde. “Tsjak, dood,” zei ze lachend. “Demonicsacrifice,” zei ze en Seth’s wonden gloeiden op en sloten. Valencia grijnsde “Ik kan elke wond van hem genezen zolang die van mij is.” Zei ze simpel. Ze keek Denaii aan, “Hij was 11 toen zijn training eindigde, dit kan niemadn hem kwalijk nemen,” zei Valencia. Seth zuchtte en stond moeizaam op. “Ik…… had daar nog nooit van gehoord,” pufte Seth en keek Denaii aan. “Sorry voor dit brute gevecht maar het moest. Ik heb gewonnen, omdat Seth te arrogant is.” Zei Valencia giechelend. “Dat is mijn leerling, ik ben blij dat hij zo geworden is. Net zo’n psychopaat als zijn mentrix,” zei Valencia weer lachend en sleog Seth op zijn rug. “De volgende keer win ik, jij hebt mazzel gehad.” Zei Seth arrogant maar omhelsde Valencia en tilde haar op. Toen keek hij Denaii aan, “als je ooit zo krachtig word als Valencia… dan duurt dat nog wel 50 jaar,” zei Seth lachend. “Seth…. Ik ben pas 41, dat weet je dondersgoed.” Zei Valencia en keek hem eerst boos aan maar toen glimlachend. Beide keken toen Denaii aan, "genoten van het eerste klas tovenaars gevecht, dit zie je niet vaak, misschien is dit wel de laatste keer," zei Valencia glimlachend.

'En ik ben Denaii Naji'Moîra, leerling van Maia Sorris' Vertelde ze met een klein beetje trots. 'Dus jij bent de mentrix van Seth' Denaii keek Valencia nu echt met respect aan, Seth was een geniale King, dus deze moest wel minsten evengoed zijn! Plots voelde ze zich redelijk klein met die mensen om haar heen. Valencia knikte bedachtzaam. “Misty…. Misty.. ik ken die naam maar verder niet. Alleen, ik heb spijt dat Seth nog niet klaar is met zijn training.” Zei Valencia. Ze keek hem aan en Seth zuchtte, “Heb ik wel.” Zei Seth. Valencia pakte zijn hand “Bewijs maar, versla me… wel buiten de grot” zei Valencia en trok Seth mee. Seth liet los en trok Valencia toen mee, en Denaii staarde hen glimlachend aan. Seth sleurde haar weer even mee, en hoofdschuddend kwam ze achter hen aan. De een trok de ander steeds weer harder mee, en ze zagen er gelukkig uit. Ze kwam iets later achter hen aan, en keek argwanend naar Valencia. Ze had het vermoeden dat dit geen lieftallig gevachtje zou worden. Eerder een allesverwoestende overheersende Chaos. Seth grijnsde en kraakte zijn armen, Valencia rekte zich uit en hief haar arm. “Shadowlight,” zei ze een zwarte straal vloog uit haar handen. Seth grijnsde “Demonblink” zei hij en schoot een zelfde straal af die elkaar ontmoette in het midden en explodeerden, de rook verdween en beide stonden rechtop. Ze renden op elkaar af en sloegen allebei met de rechtervuist op de anders gezicht en vlogen achteruit. Seth snoof en stond op, Valencia spuugde wat speeksel op de grond en grijnsde. “Demonrage,” zeiden ze tegelijk. Seth groeide wat, zijn armen en benen als palen en zijn handen waren groot genoeg om een watermeloen op te pakken. Rode ogen, klauwachtige nagels en veel spieren. Valencia groeide ook wat en zag er sterker uit, Seth’s huid was donkerder geworden maar die van Valencia lichter en bleker. Beide gromden, alleen het verschil verder was een skeletachtige staart bij Valencia die heen en weer bewoog. Ze renden op elkaar af en gaven een kopstoot, Beide trokken hun hoofd na de klap terug en haalden uit met hun armen. Seth die sterker was in deze vorm greep Valencia beet en wierp haar verderop tegen de grond, alleen haar staart boorde zich door zijn handpalm en ze trok zich naar hem toe en belandde op zijn borstkas met Seth onder haar tegen de grond. Hij gromde, hij hief zijn hand naar haar gezicht en er zat een heel gat in, “Demonic fire!” riep hij uit en raakte Valencia op haar gezicht en ze vloog achteruit. Ze had haar hand ervoor gehouden waar een gat in zat. Beiden werden weer menselijk en hieven de handen. Twee rechterhanden werden roodgekleurd van bloed dat zich omschoot tot een lemmet dat uit de handpalm kwam. Ze sprintte met ongelofelijke snelheid op elkaar af en doorboorden elkaars schouder. Ze trokken het terug en begonnen te schermen met de lange lemmeten. Valencia sprong naar achter en hief zich op in de lucht waar ze bleef zweven, “UNHOLY SMITE!” riep ze uit en dook vanaf 5 meter recht op de grond af richting Seth en sloeg hem in de grond, letterlijk. Seth had haar opgevangen, “Hornedskullbash,” gromde Seth en gaf Valencia een kopstoot waarna ze weg vloog naar achter.
Allebei hijgden ze en keken elkaar aan, “DEMONIC ROAR!!!!!!!!!!” riepen beide en uit hun monden kwamen grote stralen die als een tornado in een rechte lijn op elkaar afschoten, een tweede explosie ontstond en beide werden naar achter geworpen. Vermoeider dan eerst stonden ze op, “Seth, dit heb ik je nog nooit late zien..” zei Valencia hijgend. Ze grijnsde, “FIST OF FEL’DAN!” Riep ze uit. Een gigantische rotsblok kwam uit de lucht, knalde tegen Seth aan en sloeg hem weg. Hij werd geplet maar met zijn demonische kracht hield hij die van hem af. De rots brandde en ontplofte waarna er veel meer insloegen en toen stopten. Seth stond vermoeid op en gleed, weg “verloren…” zei Seth hijgend en Valencia liep naar hem toe “Demonicsacr.” Alleen Seth duwde haar weg en stond op. “Als ik verlies laat me dan waardig sterven.” Gromde Seth en hij stond op. Valencia liep naar achter en trapte hem toen vol in zijn maag. “Idioot! Je hebt verloren! Wie denk je dat je bent om dan nog je hand te heffen,” zei Valencia. “Jouw ex-leerling,” grinnikte Seth en kwam omhoog. “Attero Dominatus,” zei Seth. Hij hief zijn arm en een gloed kwam om hem heen. Een zwarte gloed kwam om hem heen. “Hellgate!” riep Seth en hij sloeg tegen de grond met beide vuisten met al zijn spieren gespannen die eruit zagen als bergen. De grond knalde open rond Valencia en een toren van vuur kwam omhoog en in het midden allemaal explosies, zwarte stralen schoten door de toren naar buiten. Alsof er een deur openging stapte Valencia er hijgend uit en slikte. “Knap staaltje” zei ze grijnzend en schoot een bol op Seth af die ontplofte. Seth had hem opgevangen en grijnsde, de wond in zijn handpalm was gedicht door de spreuk van net en er was enkel een litteken over. Valencia gromde en hief haar hand weer, “Sword of Fel’dan,” zei ze. Seth zette schrap en werd toen tegen een boom aangesmeten die versplinterde toen hij er tegen aan knalde. Het volgende moment knalde er een gigantische zwarte straal uit de lucht omlaag richting Seth. De straal was groter dan zijn eigen lichaam. Seth slikte en rolde nog net op tijd opzij alleen de explosie die veroorzaakte sloeg hem weg. Valencia liep op hem af en wierp hem de lucht in met 1 beweging van haar hand. Toen sprong ze zelf en plaatste haar handen rond Seth’s schedel. Seth grijnsde ineens en Valencia schrok. Hij greep haar vast en gaf een knietje hoog tegen haar kin waarna ze losliet. Seth zette met zijn voeten af op haar schouders, draaide 180 graden en als een kracht stortte hij neer tegen Valencia en boorde haar in de grond, een kuil ontstond van 3 meter diep. Beide begonnen een vuist gevecht waarbij Seth de overhand kreeg en Valencia het gat uit sloeg met een kaakslag. “Ik zal niet verliezen, al is het van u” zei Seth en sprong de kuil uit. Bloed stroomde uit velen wonden bij Seth maar stroomden weer omhoog en dichtte. Hij hief zijn arm en grijnsde. “Denique interimo!” riep Seth. Hij verscheen boven Valencia en sloeg haar hard waarna ze kreunde en greep naar haar hoofd. “Demonlordess Demoniah!” riep Valencia en een gedaante verscheen voor haar uit de grond met een grijns. “Seth, jongeling daar sta je weer.” Gromde een vrouwelijke gedaante dat meer weg had van een reptielachtig mens. “Demonlord Angelos!” riep Seth. De engelachtige gedaante met de duistere omhelzing kwam te ontstaan. “Broer, weer eens vechten…” zei de vrouwelijke demon. “Ja, eindelijk zus.” Zei Angelos en hij wierp zijn gewaad af. Vier armen waren tevoorschijn gekomen, een demonische grijns, 2 hoorns, eenzelfde skeletachtige staart en twee vleugels. De wezens schoten op elkaar af en knalden tegen elkaar, een gigantische explosie ontstond en Seth en Valencia werden beide weggevaagd. Alleen de impact van de twee wezens was te groot geworden en ze hadden elkaar vernietigd… voor 24 uur. Een krater was ontstaan en het was stil. Toen de rook weg was stond Valencia overeind, Seth eveneens alleen hij zakte op zijn knieën waarna Valencia naar hem toe liep. “Shadowburn” lachte ze Demonisch en grijnsde terwijl Seth de lucht in zweefde, vlam vatte en onderstroom gezet leek te worden. Hij knalde hard tegen de grond en Valencia liep weer naar hem toe. Ze sleepte hem mee en grijnsde. Haar arm was een zwaard geworden “Vaarwel Seth,” zei ze zacht. Ze legde het rond zijn nek, hief het lemmet en stopte net voor de keel toen ze daalde. “Tsjak, dood,” zei ze lachend. “Demonicsacrifice,” zei ze en Seth’s wonden gloeiden op en sloten. Valencia grijnsde “Ik kan elke wond van hem genezen zolang die van mij is.” Zei ze simpel. Ze had plots weer het gevoel dat zij ook bestond, en dat haar mond openhing. Snel deed ze hem weer dicht, maar de schok was nog duidelijk te zien in haar ogen. Ze keek Denaii aan, “Hij was 11 toen zijn training eindigde, dit kan niemadn hem kwalijk nemen,” zei Valencia. Seth zuchtte en stond moeizaam op. “Ik…… had daar nog nooit van gehoord,” pufte Seth en keek Denaii aan. “Sorry voor dit brute gevecht maar het moest. Ik heb gewonnen, omdat Seth te arrogant is.” Zei Valencia giechelend. “Dat is mijn leerling, ik ben blij dat hij zo geworden is. Net zo’n psychopaat als zijn mentrix,” zei Valencia weer lachend en sleog Seth op zijn rug. “De volgende keer win ik, jij hebt mazzel gehad.” Zei Seth arrogant maar omhelsde Valencia en tilde haar op. Toen keek hij Denaii aan, “als je ooit zo krachtig word als Valencia… dan duurt dat nog wel 50 jaar,” zei Seth lachend. “Seth…. Ik ben pas 41, dat weet je dondersgoed.” Zei Valencia en keek hem eerst boos aan maar toen glimlachend. Beide keken toen Denaii aan, "genoten van het eerste klas tovenaars gevecht, dit zie je niet vaak, misschien is dit wel de laatste keer," zei Valencia glimlachend. Denaii lachte even mee, maar keek toen Valencia aan. 'Dat was ... zo AWESOME!' Riep ze uit. Ze wist dat ze nooit zo sterk als Valencia kon worden, maar het kijken alleen al was een zeer uitputtende ervaring. Ze was niets vergeleken met Valencia, of kwam zelfs maar in de buurt van Seth. Ze keek hen even boos aan, waarom waren ze zo machtig? Het was niet eerlijk! Maar toen lachtte ze zachtjes. 'Maar hoe komt het dat je Seth kan genezen als het jouw toegebrachtte wonden zijn?' Vroeg ze. Zelfs Seth had het niet geweten, dus het leek haar wel de moeide waard om te vragen.

[Ik wil nooit meer met jou posten! Ik voel me dan zo klein... ]

'Dat was ... zo AWESOME!' Riep Denaii uit. 'Maar hoe komt het dat je Seth kan genezen als het jouw toegebrachtte wonden zijn?' Vroeg ze. Valencia grijnsde, "Sumonner geheim, je moet leren moorden vanaf jongs af aan en jaren oefenen. Langzaam zal het duistere pad zich onthullen, je zal leren de ziel te ontdekken. Je zal de duisternis voor je laten buigen en knielen. De wezens die de meesten vrezen temmen en je vijanden zullen afgeslacht worden," zei Valencia kalm. Ze hief haar hand en trok die tot een vuist, een kern van zwarte schaduwen ontstond in haar handpalm toen ze die opende. "Demonshade" zei ze en schoot de bol de lucht in waar het zich ontketende in duistere wolken die donkere energie uitstraalde. Valencia voelde de schaduwen over zich heen glijden en Seth zuchtte opgelucht toen de schaduwen hem leken aan te raken. Hoewel dat niet te zien was. Seth grijnsde toen, "Valencia heeft gelijk Denaii, je moet duistere magie leren. Als je ver genoeg bent en bijna klaar om volleerd te worden word je vanaf onze kant een Fel'dan. Een summonner van de duistere machten. Destructie, woede en slachting zijn niks...... je zal die dingen duizenden malen groter leren kennen. Wij kunnen de vernietiging die wij aan doen zelf terug draaien op onze slachtoffers, tenzij ze dood zijn... of een ledemaat kwijt." zei Seth en keek Denaii aan. Valencia zuchtte en leunde tegen Seth aan. "Alleen... ik moet jullie beide bedanken. Even weer te kunnen spreken..." zei Valencia. Ze keek naar Denaii en knipoogde, "Denaii, wil je soms onze kracht leren.... het kost je een paar jaar....allleen het is zwaar, pijnlijk en een kleine kans dat jet het overleefd" stelde Valencia glimlachend voor. Seth schudde zijn hoofd, "Valencia. ik kan het haar niet leren, ze heeft al een mentor."

Valencia grijnsde, "Sumonner geheim, je moet leren moorden vanaf jongs af aan en jaren oefenen. Langzaam zal het duistere pad zich onthullen, je zal leren de ziel te ontdekken. Je zal de duisternis voor je laten buigen en knielen. De wezens die de meesten vrezen temmen en je vijanden zullen afgeslacht worden," zei Valencia kalm. Ze hief haar hand en trok die tot een vuist, een kern van zwarte schaduwen ontstond in haar handpalm toen ze die opende. "Demonshade" zei ze en schoot de bol de lucht in waar het zich ontketende in duistere wolken die donkere energie uitstraalde. Denaii zag hoe schaduwen zich optrokken en zich ommwervelden in de nevel rond de twee personene voor haar. Ze keek hen even aan, en concentreerde zich toen op de nevel. Het was vluchtig, en bleef nooit op zijn plek, zodat niemand het ooit kon grijpen, of de kern zien. Seth grijnsde toen, "Valencia heeft gelijk Denaii, je moet duistere magie leren. Als je ver genoeg bent en bijna klaar om volleerd te worden word je vanaf onze kant een Fel'dan. Een summonner van de duistere machten. Destructie, woede en slachting zijn niks...... je zal die dingen duizenden malen groter leren kennen. Wij kunnen de vernietiging die wij aan doen zelf terug draaien op onze slachtoffers, tenzij ze dood zijn... of een ledemaat kwijt." zei Seth en keek Denaii aan. Denaii staarde hem aan, alles wat hij zij leek een droom, een beetje teveel droom om werkelijkheid te zijn. Toch kon ze het niet laten om te hopen. Valencia zuchtte en leunde tegen Seth aan. "Alleen... ik moet jullie beide bedanken. Even weer te kunnen spreken..." zei Valencia. Ze keek naar Denaii en knipoogde, "Denaii, wil je soms onze kracht leren.... het kost je een paar jaar....allleen het is zwaar, pijnlijk en een kleine kans dat jet het overleefd" stelde Valencia glimlachend voor. Seth schudde zijn hoofd, "Valencia. ik kan het haar niet leren, ze heeft al een mentor." Denaii keek naar Valencia, 'Het is waar, het kan niet, maar kan ik wel de basis leren,' Vroeg ze twijfelend. Het was niet erg duidelijk, en ze zou nooit zo als Valencia of zelfs Seth kunnen zijn, maar ze konden haar wel inwijden in duistere magie. Zoiets dacht ze te begrepen te hebben, maar ze kon natuurlijk ook altijd afschuwelijk fout zitten. Dan kon ze nu beter teleurgesteld worden, dan valse niet ingelofde belofen te krijgen. Ze staarde in de verte, en keek over de mistige velden. Valencia zou ik dag weer kunnen leven, maar dan moest ze terug. Denaii mocht haar wel, en Seth begon ook steeds nicer te worden. Ze legde haar armen over elkaar, het begon koud te worden. Ze sloeg haar ogen op, en keek naar Valencia.

'Het is waar, het kan niet, maar kan ik wel de basis leren,' Vroeg Denaii twijfelend. Seth knikte en keek Valencia aan die glimlachte. Toen zag ze Denaii haar armen over elkaar slaan. "Denaii...... heb je angsten? haat? Woede? Bundel ze samen." Begon Valencia en knikte naar Seth. "Verzamel ze, bol ze op. Laat je gedachten stromen, denk dan.... aan de duisternis om je heen, voel het pulseren, voel het stromen." zei Seth. Eeen kleine zwarte bol verscheen in zijn handen alleen al snel had hij bij hemzelf volle snelheid gedaan en de bol was groter dan zijn hoofd. Valencia grijnsde, ze keek even naar Seth. "Vuur het dan af, en nu heb je de keuzes. Je kan het veranderen, je kan het laten ontploffen of.... je kan het een wil geven." Hij splitste de bol naar 3 kleine en leit ze rond zweven. De eerste schoot hij af en werd een pijlachtig wapen dat zich door de luchte boorde en door een boom heen schoot, de tweede schoot Seth af en die explodeerde toen hij het gat bereikte waar de eerste door heen ging. De derde volgde en schoot op de boom af, hij scheurde open als een soort van vang net en wikkelde zich om de boom heen die ontvlamde en de boom in zwart vuur hulde. Seth grijnsde, "Ook... kan je een straal afvuren maar die heeft woorden nodig. Demonsblink." zei Seth. Hij hief zijn handen naat elkaar en hield zijn pols vast met de ander. "Demonsblink!" riep hij en schoot een straal afi die de lucht door raasde en vlak voor Valencia stopte en verdween. Ze knikte en grijnsde , Seth keek naar Denaii. "Probeer... denk aan haat, denk aan vampieren of vijanden..... degene die familie ontnamen, vrienden van ons vermoorden en eht even simpel met jou of mij willen doen," zei Seth koud.

Denaii keek naar Valencia, 'Het is waar, het kan niet, maar kan ik wel de basis leren,' Vroeg ze twijfelend. Het was niet erg duidelijk, en ze zou nooit zo als Valencia of zelfs Seth kunnen zijn, maar ze konden haar wel inwijden in duistere magie. Zoiets dacht ze te begrepen te hebben, maar ze kon natuurlijk ook altijd afschuwelijk fout zitten. Dan kon ze nu beter teleurgesteld worden, dan valse niet ingelofde belofen te krijgen. Ze staarde in de verte, en keek over de mistige velden. Valencia zou ik dag weer kunnen leven, maar dan moest ze terug. Denaii mocht haar wel, en Seth begon ook steeds nicer te worden. Ze legde haar armen over elkaar, het begon koud te worden. Ze sloeg haar ogen op, en keek naar Valencia.Seth knikte en keek Valencia aan die glimlachte. Toen zag ze Denaii haar armen over elkaar slaan. "Denaii...... heb je angsten? haat? Woede? Bundel ze samen." Begon Valencia en knikte naar Seth. "Verzamel ze, bol ze op. Laat je gedachten stromen, denk dan.... aan de duisternis om je heen, voel het pulseren, voel het stromen." zei Seth. Eeen kleine zwarte bol verscheen in zijn handen en groeide hard. "Vuur het dan af, en nu heb je de keuzes. Je kan het veranderen, je kan het laten ontploffen of.... je kan het een wil geven." Seth liet ze zich in drieën splitsen. De eerste schoot hij af en werd een pijlachtig wapen dat zich door de luchte boorde en door een boom heen schoot, de tweede schoot Seth af en die explodeerde toen hij het gat bereikte waar de eerste door heen ging. De derde volgde en schoot op de boom af, hij scheurde open als een soort van vang net en wikkelde zich om de boom heen die ontvlamde en de boom in zwart vuur hulde. Seth grijnsde, "Ook... kan je een straal afvuren maar die heeft woorden nodig. Demonsblink." zei Seth. Hij hief zijn handen naat elkaar en hield zijn pols vast met de ander. "Demonsblink!" riep hij en schoot een straal afi die de lucht door raasde en vlak voor Valencia stopte en verdween. Ze knikte en grijnsde , Seth keek naar Denaii. "Probeer... denk aan haat, denk aan vampieren of vijanden..... degene die familie ontnamen, vrienden van ons vermoorden en eht even simpel met jou of mij willen doen," zei Seth koud. Ze knikte, ze zou falen dat wist ze zeker, maar ze zou dat tenminste goed falen. Ze dacht aan haar ouders die haar in de steek hadden gelaten, aan de beesten die haar broer hadden afgenomen, aan iedereen die ze haatte, elven en meerminnen met hun slijmerige schubben. Al haar woede balde zich vanbinnensamen, als een uitbarsting, ze voelde zich warm worden, ze voelde zich anders. Haat ogen openden zich, en ze waren zwart. Ze sloot ze weer en concentreerde zich op de mist, de nvel die om hen heen wervelden, en de schaduwen die zic uitstrekten om hen aan te raken. Ze dacht aan licht, dat werd verzwolgen, vrienden die werden afgenomen. Achter haar oogleden zag ze een rode gloed, en ze liet dat naar haar handen stromen. Ze verbranden, en ze wou het uitschreeuwen, terwijl ze haar mond niet van elkaar kon krijgen. Een klein flakkerend licht verscheen op haar vingertoppen, en ze trok met haar hele geest aan de kracht. Het werd groter, en toen klapte ze dicht. Het was onverdraagelijk. De nevel verdween, de schaduwen slonken terug, en ze hijgde. Dit had al haar kracht gekost, en ze had niet eens de volledige bol weten op te roepen! Ze liet zich neerzakken op de grond, en keek naar haar handen. Ze had durven zweren dat die zwart gebakerd hadden moeten zijn. Ze waren net als altijd, en ze keek geschokt op naar Seth en Valencia. Wat hadden ze gezien of gehoord?

Seth keek naar Valencia die zuchtte, "Denaii, je bent net als Seth toen hij licht magie kreeg van zijn ouders. Hoe hard hij probeerde, hij deed zichzelf ermee pijn. Je kan het of je kan het niet." zei Valencia. Seth keek Denaii aan, "alleen jij kan het wel, als je door blijft gaan met je best doen. Dan lukt het wel," zei Seth bemoedigend. "....zucht.... Ik had bij een fout zoals deze Seth gepijnigd.... hij leerde daar van." zei ze kalmpjes en keek naar Denaii. Ze liep naar het meisje toe en had haar opgetild zodat ze recht was gestaan. "Hou deze in je handen.... als je het dit keer verprutst probeer ik mijn methode in plaats van Seth's troostende woordjes." zei Valencia. Ze maakte een zwarte bol en liet die naar Denaii zweven. Seth keek haar aan, "Je hoeft enkel proberen hem over te nemen, als dit je lukt kan je zo'n bol maken. Denaii.... je kan het wel." zei Seth en liep naar achter. Valencia grijnsde en ging naast hem staan, "....Aangezien je officieel nog niet geslaagd ben Seth," zei Valencia en grijnsde terwijl een grote zwarte vlam op haar hand verscheen. Seth snoof. Een groter vlam verscheen in zijn hand en Valencia grijnsde. "Je bent toch goed opgegroeid," zei ze en omhelsde hem even. Toen keken ze beide weer naar Denaii. "Doe je best liefje," zei Valencia.

Ze liet zich neerzakken op de grond, en keek naar haar handen. Ze had durven zweren dat die zwart gebakerd hadden moeten zijn. Ze waren net als altijd, en ze keek geschokt op naar Seth en Valencia. Wat hadden ze gezien of gehoord? Seth keek naar Valencia die zuchtte, "Denaii, je bent net als Seth toen hij licht magie kreeg van zijn ouders. Hoe hard hij probeerde, hij deed zichzelf ermee pijn. Je kan het of je kan het niet." zei Valencia. Denaii keek haar aan, ze had zeer had gefaald. Seth keek Denaii aan, "alleen jij kan het wel, als je door blijft gaan met je best doen. Dan lukt het wel," zei Seth bemoedigend. "....zucht.... Ik had bij een fout zoals deze Seth gepijnigd.... hij leerde daar van." zei ze kalmpjes en keek naar Denaii. Valencia liep naar haar toe, en tilde haar op. Ze had niet besefd dat ze op de grond gevallen was. "Hou deze in je handen.... als je het dit keer verprutst probeer ik mijn methode in plaats van Seth's troostende woordjes." zei Valencia. Ze maakte een zwarte bol en liet die naar Denaii zweven. Seth keek haar aan, "Je hoeft enkel proberen hem over te nemen, als dit je lukt kan je zo'n bol maken. Denaii.... je kan het wel." zei Seth en liep naar achter. Denaii knikte, iets nerveus. Ze wist dat als ze dit keer ook faalde, Valencia haar ondraagelijke pijn zou laten voelen. Okaay Denaii, geen druk, als je faalt, ga je alleen maar wensen dat je inderdaad dood was, geen druk. Ze had geen idee wat er achter haar speelde, ze concentreerde zich alleen op de zwarte bol. "Doe je best liefje," zei Valencia. Ze knikte, niet in staat om te bewegen. Ze riep de zwarte kolkende massa uit haar binnenste op, deze keer ging het makkelijker. De bol vloog zacht naar haar toe, en het scheelde niet veel, of ze hoorde klagelijke vioolen achter haar. Ze vormde een kom met haar handen, en liet een krachtveld rond haar vingers ontstaan. Ze wou zich geen tweede keer verbranden, en in een spannend moment bleef het zwarte ding boven haar handen hangen. Snel drukte ze zich met al haar gedachten tegen, en ze draaide haar hoofd weg. Ze keek met een oog, en deed van verbazing toen ook het andere open. HIj.. hij was blijven zweven! Een warm en trots gevoel stroomde door haar heen, en een kleine maar dolgelukkige glimlacht verspreidde zich langzaam over haar gezicht.

De bol bleef zweven en Valencia zuchtte, "Ach... dan doe ik Seth wel pijn." zei ze grappend. Seth glimlachte, "Denaii goed gedaan, alleen ik zeg je. Je kan het gebruiken maar het kan je verteren als de magie niets voor jou is. Het is krachtig en destructief, hou het in de hand of je verliest je hand.... of je hoofd." zei Seth bemoedigend en gaf een schouderklopje aan Denaii. Seth grijnsde en nam de bol van haar over, "Je hebt zelfs eigen kracht toegevoegd, goed zo." zei Seth. Hij liet hem rond zwaaien en liet hem terug zweven naar Denaii. "Schieten." zei hij. Hij maakte een eigen bol, "Shadoworb" zei Seth en een grotere bol vormde in een oogwenk in zijn handen, hij liet hem opstijgen en bewoog met zijn armen waardoor hij groter werd tot hij ongeveer zijn torso groot was. "Voor een goede impact.... richt op het midden van je doelwit, laat hem.haar.het instorten." zei Seth. "Valencia mag ik?" vroeg Seth. Ze knikte en ging kalm klaar staan verderop. Seth schoot de bol keihard op haar af en hij was onmogelijk te ontwijken, alleen in plaats van te ontploffen en Valencia amper schade te doen. Ving ze hem zelf op en wierp hem met dubbele kracht en snelheid terug. Seth ontweek hem maar hij explodeerde tegen de grond voor een boom waarna de boom bijna tegen Seth aankwam. "Valencia.... je bent even irritant als vroeger...... ik heb het gemist," zei hij lachend. Valencia grijnsde, "Denaii.... doe gewoon je best, ik heb geen recht je pijn te doen." zei ze lachend.

. Snel drukte ze zich met al haar gedachten tegen, en ze draaide haar hoofd weg. Ze keek met een oog, en deed van verbazing toen ook het andere open. HIj.. hij was blijven zweven! Een warm en trots gevoel stroomde door haar heen, en een kleine maar dolgelukkige glimlacht verspreidde zich langzaam over haar gezicht. De bol bleef zweven en Valencia zuchtte, "Ach... dan doe ik Seth wel pijn." zei ze grappend. Seth glimlachte, "Denaii goed gedaan, alleen ik zeg je. Je kan het gebruiken maar het kan je verteren als de magie niets voor jou is. Het is krachtig en destructief, hou het in de hand of je verliest je hand.... of je hoofd." zei Seth bemoedigend en gaf een schouderklopje aan Denaii. Ze keek hem aan, meende hij dat nu echt? Seth grijnsde en nam de bol van haar over, "Je hebt zelfs eigen kracht toegevoegd, goed zo." zei Seth. Hij liet hem rond zwaaien en liet hem terug zweven naar Denaii. "Schieten." zei hij. Ze liet hem terug voor haar zweven, en keek naar de twee Wizzy's voor haar. Hij maakte een eigen bol, "Shadoworb" zei Seth en een grotere bol vormde in een oogwenk in zijn handen, hij liet hem opstijgen en bewoog met zijn armen waardoor hij groter werd tot hij ongeveer zijn torso groot was. "Voor een goede impact.... richt op het midden van je doelwit, laat hem.haar.het instorten." zei Seth. "Valencia mag ik?" vroeg Seth. Ze knikte en ging kalm klaar staan verderop. Denaii keek hen argwanend aan, schieten, Valencia die verder ging staan. "Valencia mag ik?" vroeg Seth. Ze knikte en ging kalm klaar staan verderop. Seth schoot de bol keihard op haar af en hij was onmogelijk te ontwijken, alleen in plaats van te ontploffen en Valencia amper schade te doen. Ving ze hem zelf op en wierp hem met dubbele kracht en snelheid terug. Seth ontweek hem maar hij explodeerde tegen de grond voor een boom waarna de boom bijna tegen Seth aankwam. "Valencia.... je bent even irritant als vroeger...... ik heb het gemist," zei hij lachend. Valencia grijnsde, "Denaii.... doe gewoon je best, ik heb geen recht je pijn te doen." zei ze lachend. Denaii keek hen eerst aan, maar moest toen ook lachen. 'Maar Valencia, waarom ben je dan ooit gestorven, door wat?' Vroeg ze plots. Het zat haar al een tijdje dwars, want ze waren ongelooflijk krachtig, zodat ze nogal bang werd van het ding dat haar dood had weten te krijgen. De bol bleef op en neer deinzen, maar bleef intact, en ze keek er afwezig naar.

'Maar Valencia, waarom ben je dan ooit gestorven, door wat?' Vroeg Denaii plots. Valencai werd Serieus, "13 jaar geleden, toen Seth jonger was dan jij.... gingen we trainen. Mijn trainingen zijn hard en koud. Je sterft of je gaat door en hebt de kans later te sterven. We waren vampier gebied binnen gedrongen zoals gewoonlijk om een slachting aan te richten. Alleen ze wachtte ons op, een hinderlaag. We hadden ervoor al te maken gehad met een mini groepje waarvan vooral ik ze afslachtte en Seth een klein deel deed." begon Valencia. Ze was dichterbij gaan lopen. "Een stuk of vijftien vampiers hadden ons opgewacht, ze sprongen tevoorschijn. Ik wist... dat Seth het moest halen anders was het zinloos geweest. Ik brak me eigen regel en riep een demonisch wezen op. Dat de dichstbijzijnde vampieren bij hem met 1 beweging uit schakelde. Alleen zo'n wezen kostte bijna al mijn krachten, zes vampieren waren dood en de rest was op mij af gegaan. Ik schoot Seth weg met mijn krachtne alleen het was te laat voor mij. Ze grepen me armen vast, dwongen me op de grond en een vampierin wreef het in dat ze mij eindelijk hadden." vertelde Valencia. Ze zweeg even en keek Seth aan. Toen ging ze weer verder, "Ik ga citeren, de vampier sprak tot mij 'Valencia het is voorbij, je zal sterven' en ik wist dat ze gelijk had. Alleen toen zei ik mijn laatste aanval van tevoren 'De vraag is, hoeveel ik van jullie met me mee neem naar de hel.' Vermoeid van alle kracht om Seth te beschermen kon ik niks meer. Met het laatste beetje hakte ik mijn eigen arm die vast gebonden zat af en bloed spoot eruit. Ik heb mijn bloed omgevormd tot een zwaardarm en heb alle vampieren weten te vermoorden op de laatste twee na. Vyndi en nog iemand... Ik was nog net op tijd om mijn ziel los te maken en mijn kennis te delen met Seth. Hij kan me daardoor tijdelijk oproepen. In ieder geval ik heb gevochten tot het einde en in mijn leven meer vijanden gedood dan je kan bedenken." zei Valencia. Ze keek doodstil naar Seth die haar aankeek en ze omhelsde hem. "Mijn Seth... ik wou je nooit verlaten, ik wou bij je blijven om te helpen. Alleen... mijn regels waren te streng wat mijn eigen leven kostte. Dat wou ik je besparen." zei ze tegen Seth. Ze omhelsde hem strakker en liet toen los. Ze keek Denaii aan, "Ik ben tevens zijn voogd, hij was meer voor me dan een leerling. Luister naar mijn woorden Denaii. Loyaliteit is alles. Ik en loyaliteit gaan niet samen alleen je soortgenoten is alles wat je hebt. Seth was alles wat ik had.... ik heb voor hem mijn leven gegeven." zei Valencia.
Allleen Seth, sprak de hele tijd niet, als hij zou spreken zou de kilte en koelte verdwijnen dus hield hij het op stilte.

Denaii keek hen eerst aan, maar moest toen ook lachen. 'Maar Valencia, waarom ben je dan ooit gestorven, door wat?' Vroeg ze plots. Het zat haar al een tijdje dwars, want ze waren ongelooflijk krachtig, zodat ze nogal bang werd van het ding dat haar dood had weten te krijgen. De bol bleef op en neer deinzen, maar bleef intact, en ze keek er afwezig naar. Valencai werd Serieus, "13 jaar geleden, toen Seth jonger was dan jij.... gingen we trainen. Mijn trainingen zijn hard en koud. Je sterft of je gaat door en hebt de kans later te sterven. We waren vampier gebied binnen gedrongen zoals gewoonlijk om een slachting aan te richten. Alleen ze wachtte ons op, een hinderlaag. We hadden ervoor al te maken gehad met een mini groepje waarvan vooral ik ze afslachtte en Seth een klein deel deed." begon Valencia. Denaii keek haar met een van afschuw vertrokken gezicht aan. Ze had het gevoel dat dit niet goed zou aflopen. "Een stuk of vijftien vampiers hadden ons opgewacht, ze sprongen tevoorschijn. Ik wist... dat Seth het moest halen anders was het zinloos geweest. Ik brak me eigen regel en riep een demonisch wezen op. Dat de dichstbijzijnde vampieren bij hem met 1 beweging uit schakelde. Alleen zo'n wezen kostte bijna al mijn krachten, zes vampieren waren dood en de rest was op mij af gegaan. Ik schoot Seth weg met mijn krachtne alleen het was te laat voor mij. Ze grepen me armen vast, dwongen me op de grond en een vampierin wreef het in dat ze mij eindelijk hadden." vertelde Valencia. Ze zweeg even en keek Seth aan. Toen ging ze weer verder, "Ik ga citeren, de vampier sprak tot mij 'Valencia het is voorbij, je zal sterven' en ik wist dat ze gelijk had. Alleen toen zei ik mijn laatste aanval van tevoren 'De vraag is, hoeveel ik van jullie met me mee neem naar de hel.' Vermoeid van alle kracht om Seth te beschermen kon ik niks meer. Met het laatste beetje hakte ik mijn eigen arm die vast gebonden zat af en bloed spoot eruit. Ik heb mijn bloed omgevormd tot een zwaardarm en heb alle vampieren weten te vermoorden op de laatste twee na. Vyndi en nog iemand... Ik was nog net op tijd om mijn ziel los te maken en mijn kennis te delen met Seth. Hij kan me daardoor tijdelijk oproepen. In ieder geval ik heb gevochten tot het einde en in mijn leven meer vijanden gedood dan je kan bedenken." zei Valencia. Ze keek doodstil naar Seth die haar aankeek en ze omhelsde hem. "Mijn Seth... ik wou je nooit verlaten, ik wou bij je blijven om te helpen. Alleen... mijn regels waren te streng wat mijn eigen leven kostte. Dat wou ik je besparen." zei ze tegen Seth. Ze omhelsde hem strakker en liet toen los. Ze keek Denaii aan, "Ik ben tevens zijn voogd, hij was meer voor me dan een leerling. Luister naar mijn woorden Denaii. Loyaliteit is alles. Ik en loyaliteit gaan niet samen alleen je soortgenoten is alles wat je hebt. Seth was alles wat ik had.... ik heb voor hem mijn leven gegeven." zei Valencia. Denaii keek haar aan, en ze werd kwaad op de vamps. Eerst hadden ze Valencia van Seth afgenomen, en nu haar broer van haar! Ze wendde haa rblik af, zodat ze de traan die uiit haar ooghoek opweldde niet zagen. Ze slikte even, en keek toen terug naar Seth, hij had al die tijd niets gezegt, en ze zag wel dat het moeilijk voo hem was. Daarom haatte hij vamps! 'Maar ik vraag me nog iets af, waarom, begrijp me niet verkeerd, ik ben mega blij dat jullie dit doen, maar waarom nemen jullie überhaupht de moeite om mij dit aan te leren?' Vroeg ze, half om de aandacht af te leiden van het vor iedereen pijnlijke onderwerp, en half uit haar eigen nieuwsgierigheid. Ze keek van Seth naar Valencia, en verbaasde zich voor de zoveelste keer over de echtheid van het lichaam.

'Maar ik vraag me nog iets af, waarom, begrijp me niet verkeerd, ik ben mega blij dat jullie dit doen, maar waarom nemen jullie überhaupht de moeite om mij dit aan te leren?' Vroeg Denaii. Seth zuchtte, "Ik kan dood gaan van de ene op de andere dag. Onze magie heeft 1 zwakte, wij. Deze kracht was onmogelijk te verslaan... het probleem is dat deze magie het hart versterkt. Genade, medelijden, vertrouwen, liefde die dingen worden versterkt. Die dingen die je zwakten geven, aan het begin is het er niet alleen later groeit het. In ieder geval, als ik sterf dan is deze vorm van magie uitgeroeid. Als ik sterf, wil ik dat je dat aan Mariah leert. Zij moet weten wat haar pleegvader kon en deed. Dat is mijn sterfwens." zei Seth en glimlachte naar Denaii. Valencia kwam bij Seth staan, "Seth was onvervangbaar voor mijn hart, daarom stierf ik. Mijn mentrix stierf toen ze mij beschermde. Haar mentor toen hij haar beschermde en zijn mentor toen hij hem beschermde. Uiteindelijk geven we toe en offeren we onszelf op. Alleen, ik leef nog deels dankzij een van onze krachtigste spreuken. Phoenixsoul, toen ik stierf had Seth de geheimen om mijn kracht te verkrijgen meegekregen. Nog steeds snapt hij het niet en nog steeds kan hij er neit bij. Alleen op die dag kan hij mijn dood volledig maken of mij leven teruggeven. Denaii, je snapt dat deze kracht verder gaat dan dood of leven. De kracht is iets wat wij vormen, het maakt niet ons, wij maken onszelf met de kracht." zei Valencia. Seth knikte, "Dat heeft ze duizenden keren uitgelegd, snap je het? Jij bepaald zelf hoe sterk je bent. Geen ander, jij. Met de kracht in je lichaam, ziel en geest." zei Seth. Hij glimlachte, "daarom weet ik dat jij groots gaat worden." en toen zweeg hij.

'Maar ik vraag me nog iets af, waarom, begrijp me niet verkeerd, ik ben mega blij dat jullie dit doen, maar waarom nemen jullie überhaupht de moeite om mij dit aan te leren?' Vroeg ze, half om de aandacht af te leiden van het vor iedereen pijnlijke onderwerp, en half uit haar eigen nieuwsgierigheid. Ze keek van Seth naar Valencia, en verbaasde zich voor de zoveelste keer over de echtheid van het lichaam. Seth zuchtte, "Ik kan dood gaan van de ene op de andere dag. Onze magie heeft 1 zwakte, wij. Deze kracht was onmogelijk te verslaan... het probleem is dat deze magie het hart versterkt. Genade, medelijden, vertrouwen, liefde die dingen worden versterkt. Die dingen die je zwakten geven, aan het begin is het er niet alleen later groeit het. In ieder geval, als ik sterf dan is deze vorm van magie uitgeroeid. Als ik sterf, wil ik dat je dat aan Mariah leert. Zij moet weten wat haar pleegvader kon en deed. Dat is mijn sterfwens." zei Seth en glimlachte naar Denaii. Ze staarde hem aan, hij zou toch niet doodgaan voordat Mariah een beschermer was? Hoe moesten ze nu zonder Seth? Denaii kon het zich niet voorstellen. Valencia kwam bij Seth staan, "Seth was onvervangbaar voor mijn hart, daarom stierf ik. Mijn mentrix stierf toen ze mij beschermde. Haar mentor toen hij haar beschermde en zijn mentor toen hij hem beschermde. Uiteindelijk geven we toe en offeren we onszelf op. Alleen, ik leef nog deels dankzij een van onze krachtigste spreuken. Phoenixsoul, toen ik stierf had Seth de geheimen om mijn kracht te verkrijgen meegekregen. Nog steeds snapt hij het niet en nog steeds kan hij er neit bij. Alleen op die dag kan hij mijn dood volledig maken of mij leven teruggeven. Denaii, je snapt dat deze kracht verder gaat dan dood of leven. De kracht is iets wat wij vormen, het maakt niet ons, wij maken onszelf met de kracht." zei Valencia. Seth knikte, "Dat heeft ze duizenden keren uitgelegd, snap je het? Jij bepaald zelf hoe sterk je bent. Geen ander, jij. Met de kracht in je lichaam, ziel en geest." zei Seth. Hij glimlachte, "daarom weet ik dat jij groots gaat worden." en toen zweeg hij. Denaii zweeg, te verwonderd om iets te zeggen. 'Ik denk dat ik het snap' Antwoorde ze uiteindelijk. Ze keek niet naar Seth, 'Maarre, nu Valencia nu toch terug is, iemand zin om vamps te gaan pestten?' Lachtte ze met blinkende ogen. Ze keek hen stoer aan, en haar ogen lichtte op bij het idee eraan. En misschien zouden ze Brandon wel zien, dat hoopte ze niet, want dan zou ze in de problemen zitten, ze had het Seth nog niet verteld.

'Ik denk dat ik het snap' Antwoorde ze uiteindelijk. Ze keek niet naar Seth, 'Maarre, nu Valencia nu toch terug is, iemand zin om vamps te gaan pestten?' Lachtte ze met blinkende ogen. Seth moest grijnzen en Valencia lachte zelfs, "Pittig dametje hier," zei Valencia en sloeg niet echt zacht op Denaii's rug. Seth zuchtte "Is goed, vampiers pesten is altijd leuk.... alleen dit keer... niet meer dan 12. Valencia... ik waarschuw je niet weer zo'n idiote verdeling. Denaii, moest je horen wat ze een keer tegen em zei. Ze had het voor elkaar gekregen 16 vampieren te lokken wat zegt ze. 'de linker acht zijn voor jou, de rechter acht voor mij,' en toen was ik negen." zei Seth beschuldigend en keek Valencia aan. "Jij leeft tenminste nog... ik had je er gewoon 10 moeten geven," lachte ze. Seth zuchtte, "Denaii nu doet ze vrolijk, maar als je haar in je eentje tegenkomt wil je dat niet," waarswchuwde Seth zuchtend en liep alvast richting vampier gebied terwijl hij zich omdraaide en wachtte op Denaii aangezien Valencia al naast hem liep en een kop uitstak.

Denaii zweeg, te verwonderd om iets te zeggen. 'Ik denk dat ik het snap' Antwoorde ze uiteindelijk. Ze keek niet naar Seth, 'Maarre, nu Valencia nu toch terug is, iemand zin om vamps te gaan pestten?' Lachtte ze met blinkende ogen. Ze keek hen stoer aan, en haar ogen lichtte op bij het idee eraan. En misschien zouden ze Brandon wel zien, dat hoopte ze niet, want dan zou ze in de problemen zitten, ze had het Seth nog niet verteld. Seth moest grijnzen en Valencia lachte zelfs, "Pittig dametje hier," zei Valencia en sloeg niet echt zacht op Denaii's rug. Ze viel een stap naar voren, maar stond al weer recht. Seth zuchtte "Is goed, vampiers pesten is altijd leuk.... alleen dit keer... niet meer dan 12. Valencia... ik waarschuw je niet weer zo'n idiote verdeling. Denaii, moest je horen wat ze een keer tegen em zei. Ze had het voor elkaar gekregen 16 vampieren te lokken wat zegt ze. 'de linker acht zijn voor jou, de rechter acht voor mij,' en toen was ik negen." zei Seth beschuldigend en keek Valencia aan. "Jij leeft tenminste nog... ik had je er gewoon 10 moeten geven," lachte ze. Seth zuchtte, "Denaii nu doet ze vrolijk, maar als je haar in je eentje tegenkomt wil je dat niet," waarswchuwde Seth zuchtend. Ze keek hen even aan, en liep toen snel achter hen aan. 'Dus, hoeveel ga je nu nemen?' Vroeg ze uitgelaten. Ze was blij, al had ze eigenlijk geen idee waarom. Ze rende wat voor hen uit, en keek naar het vamp territium. Waar zou Brandon nu zitten? Zou hij nog eens aan haar denken? Ze zuchtte, en blikte achterom naar Seth en Valencia. Denaii keek terug naar voren, en was juist aan het denken aan beste magie om vamps te pesten. Ze zou de anderen voor laten gaan, zodat ze zou zien wat zij zouden doen.

-Had ff geen inpsi D: i'm sorry!-

'Dus, hoeveel ga je nu nemen?' vroeg Denaii. "twintig," zei Seth grappend. Hij keek Valencia aan, "net als vroeger?" vroeg hij. Valencia knikte en likte langs haar lippen. "Als vroeger," grijnsde ze. Ze liepen samen naar de rand van vampier gebied, "Demon lure!" brulde Valencia en een schrokgolf scheerde door de plek heen. Seth grijnsde, "till death miss. Fel'dan?" vroeg Seth grijnzend. "Till death Lord Etherrior" zei Valencia. Beide grijnsde, "their deaths." zeiden ze. "Denaii kijk uit...." zei Seth waarschuwend. De schrokgolf had gewerkt en enkele vampiers kwamen aanrennen, de schrokgolf gaf valse signalen door. De vampiers zouden denken en voelen dat ze gewond en moe zouden zijn. Alleen toen ze dichtbij genoeg waren, mertken ze pas dat het een val was. "DEMONSRAGE! DEMONSCAGE!" blafte Seth. De vampieren, hij telde er zeven waren gestrekt. Seth liep op eentje af die probeerde te vluchten. Hij knaakte zijn knokkels en de vampier draaide zich om voor een frontale aanval, "Sterf." zei Seth. Onder invloed van Demonsrage sloeg hij door de borstkas heen en de vampier siste, ze hoefde natuurlijk niet direct daardoor dood te gaan. Seth grijnsde en scheurde met zijn arm naar boven waar hij sneed en de nek hafl door zakte en de vampier stierf, zijn arm bloedde door wat stukjes bot. Alleen dat bloed, groeide aan tot een zwaard aan zijn arm. De volgende vampier liep op hem af en Seth vloerde hem door een voet los te hakken, de vampier slikte en viel op de grond. De vampier kwam moeilijk overeind en verloor zijn arm. Seth grijnsde en boorde het zwaard door de schedel heen en hakte die door midden. Valencia grijnsde en had er ook al twee gegrepen, ze tilde zich op en ze droeg een korte broek en een strook stof voor haar bovendeel. "Sterf schatjes," grijnsde ze en kneel de kelen fijn tot de vampieren amper nog konden bewegen wegens schade aan de ruggegraat die ze lekker los had gescheurd, de lichamen gooide ze op de grond en trok met beide armen de schedels los. "Demonsrage... voor de bloederigste gevechten." grijnsde ze demonisch en streelde de los gescheurde schedels die angstig voor zich uitstaarden. Ze verbrijzelde ze beide in 1 arm greep. "Laat eens wat zien Denaii.. wij redden je mocht het fout gaan." zei Valencia grijnzend.

Ze was blij, al had ze eigenlijk geen idee waarom. Ze rende wat voor hen uit, en keek naar het vamp territium. Waar zou Brandon nu zitten? Zou hij nog eens aan haar denken? Ze zuchtte, en blikte achterom naar Seth en Valencia. Denaii keek terug naar voren, en was juist aan het denken aan beste magie om vamps te pesten. Ze zou de anderen voor laten gaan, zodat ze zou zien wat zij zouden doen. "twintig," zei Seth grappend. Hij keek Valencia aan, "net als vroeger?" vroeg hij. Valencia knikte en likte langs haar lippen. "Als vroeger," grijnsde ze. Ze liepen samen naar de rand van vampier gebied, "Demon lure!" brulde Valencia en een schrokgolf scheerde door de plek heen. Seth grijnsde, "till death miss. Fel'dan?" vroeg Seth grijnzend. "Till death Lord Etherrior" zei Valencia. Beide grijnsde, "their deaths." zeiden ze. "Denaii kijk uit...." zei Seth waarschuwend. Ze volgde zijn waarschuwing op, en deed een paar stappeen achteruit.
De schrokgolf had gewerkt en enkele vampiers kwamen aanrennen, de schrokgolf gaf valse signalen door. De vampiers zouden denken en voelen dat ze gewond en moe zouden zijn. Alleen toen ze dichtbij genoeg waren, mertken ze pas dat het een val was. "DEMONSRAGE! DEMONSCAGE!" blafte Seth. De vampieren, hij telde er zeven waren gestrekt. Seth liep op eentje af die probeerde te vluchten. Hij knaakte zijn knokkels en de vampier draaide zich om voor een frontale aanval, "Sterf." zei Seth. Onder invloed van Demonsrage sloeg hij door de borstkas heen en de vampier siste, ze hoefde natuurlijk niet direct daardoor dood te gaan. Seth grijnsde en scheurde met zijn arm naar boven waar hij sneed en de nek hafl door zakte en de vampier stierf, zijn arm bloedde door wat stukjes bot. Alleen dat bloed, groeide aan tot een zwaard aan zijn arm. De volgende vampier liep op hem af en Seth vloerde hem door een voet los te hakken, de vampier slikte en viel op de grond. De vampier kwam moeilijk overeind en verloor zijn arm. Seth grijnsde en boorde het zwaard door de schedel heen en hakte die door midden. Valencia grijnsde en had er ook al twee gegrepen, ze tilde zich op en ze droeg een korte broek en een strook stof voor haar bovendeel. "Sterf schatjes," grijnsde ze en kneel de kelen fijn tot de vampieren amper nog konden bewegen wegens schade aan de ruggegraat die ze lekker los had gescheurd, de lichamen gooide ze op de grond en trok met beide armen de schedels los. "Demonsrage... voor de bloederigste gevechten." grijnsde ze demonisch en streelde de los gescheurde schedels die angstig voor zich uitstaarden. Ze verbrijzelde ze beide in 1 arm greep. "Laat eens wat zien Denaii.. wij redden je mocht het fout gaan." zei Valencia grijnzend. Denaii haalde diep adem, en liep op de volgende vamp af, hij was alleen, en ze glimlachte lief naar hem. Waarschijnlijk de laatste cutee glimlach die hij ooit zou zien. In verwarring gebracht door haar uiterlijk, bleef hij staan. Hiervan nam ze dankbaar gebruik, en ze riep een donkere, nevelige bol op. De vamp kreeg argwaan, en ze deed een stap naar voren. Ze keek vanonder haar wimpers naar hem op, 'Shadowsoul' Zei ze zachtjes, en zijn vorm pulseerde. Snel bracht ze al haar kracht tesamen, en wierp hem met alle kracht die ze had richting de vamp. Angst stond op zijn gezicht gegrift alsof het erin was gedrukt, en met een laatste angstschreeuw verdween hij in de shaduwbal die oploste. Ze hijgde, en zakte neer. Ze had afgekeken van Seth en Valencia, maar daarstraks had ze niet alles laten zien. Een dunne laag liep over haar, en beschermde haar tegen die eigen duistere magie. Dit keer had ze hem gemakkelijk kunnen weghalen, en zichzelf zwakker kunnen maken. Nog steeds een beetje onder de indruk van het gevecht van Seth en Valencia, bedacht ze zich plots dat die nog achter haar stonden. Ze was hen vergeten, en terwijl het slecht enkele seconden had geduurd, leek het eonen in haar geest te hebben geduurd. Ze begreep het nog niet helemaal, maar het ging steeds gemakkelijker. Denaii besloot dit voor haarzelf en Seth en Valencia te houden, ze wou niet dat Maia dit wist. Ze wist niet waarom, maar ze vond het beter zo. Langzaam, alsof ze in trance was, stond ze op, en blikte achterom, naar twee wizards, die waarschijnlijk minder als zij begrepen waarvan dat vandaan kwam. Ze toverde een kleine glimlach op haar gezicht. Wat zouden ze nu denken?

Seth grijnsde toen hij Denaii zag maar die grijns veranderde in een demonische glimlach toen een vampier naar hem een uithaalde. Seth sloeg hem de lucht in en zette zich af tot hij zelf drie meter hoog was waar hij even bleef hangen en de armen van de vampier uit de kom trok, hij grijnsde nog breder toen hij de handen zo draaide dat ze aan een spiertje hingen en van het bot af waren gebroken. De vampier werd de grond in geboord toen Seth kracht zette en hij hief zijn bloedzwaard aan zijn arm en doorboorde de scalpel waarna hij het hart er handmatig uit de borstkas trok. "ASYLUM!" riep Seth en hij hoorde Valencia al lachen. De half dode vampier begon te krijsen en explodeerde. Een gevallen lijk dat nog vrijwel intact was werd omhoog getrokken doro Seth's magie en liep als een pop aan touwtjes naar zijn vroegere kameraad die hij vermoorde en bruut afslachte op manieren waarvan zelfs Seth spijt kreeg. Alleen Valencia moedigde hem uit en ging naast de pop staan waar ze het bloed over zich heen kreeg en het over haar armen uitsmeerde, "Mmmm, wraak.. zo zoet.." zei ze demonisch. Ze keek Seth aan, "het kleintje krijgt er plezier in, ik voel het aan de pijn die ze anderen geeft." zei Valencia lachend. "Jammer dat ze geen Fel'dan kan worden. Dan zou ze alles uit eerste hand moeten eren in plaats van te kijken.... Seth... vermoord haar mentor en word zelf dei van haar." zei ze lachend. Alleen Seth kon niet lachen en schoof Valencia naar achter mte zijn kracht. "Dat is niet grappig, Maia is een sterke tovenares... ze is kalm en beheerst. Je vergeet Valencia dat als wij iedereeen dignen zouden leren dat de kracht om ons heen zwakker zou worden." zei Seth tegen zijn ex mentrix. Valencia knikte en zuchte. "Denaii.... geniet van wat je hebt geleerd..... meer kunnen we je niet geven... behalve een of twee dingentjes op den duur" riep Valencia grijnzend.