Raising the dead,

Nog steeds een beetje onder de indruk van het gevecht van Seth en Valencia, bedacht ze zich plots dat die nog achter haar stonden. Ze was hen vergeten, en terwijl het slecht enkele seconden had geduurd, leek het eonen in haar geest te hebben geduurd. Ze begreep het nog niet helemaal, maar het ging steeds gemakkelijker. Denaii besloot dit voor haarzelf en Seth en Valencia te houden, ze wou niet dat Maia dit wist. Ze wist niet waarom, maar ze vond het beter zo. Langzaam, alsof ze in trance was, stond ze op, en blikte achterom, naar twee wizards, die waarschijnlijk minder als zij begrepen waarvan dat vandaan kwam. Ze toverde een kleine glimlach op haar gezicht. Wat zouden ze nu denken? "Denaii.... geniet van wat je hebt geleerd..... meer kunnen we je niet geven... behalve een of twee dingentjes op den duur" riep Valencia grijnzend. Denaii ging overeind staan, liep zachtjes naar de twee toe. Ze hadden nog een paar vamps gepest, en Valencia's armen hingen vol met bloed. Denaii grijnsde. Dat ze niet alles kon leren, was wel voor de hand liggend, en het was misschien jammer, maar ja, ze kon er toch niets aan doen. EN trouwens Maia was een goede mentor, waarom moest ze dan almachtig, duister, en moeten sterven voor een geliefde? Wat een onzin! Ugh, het was geen onzin, het zou mega awesome zijn! Maar Grace en waarschijnlijk Mariah later zouden het kunnen, Grace was Seth's leerling, en Mariah zou hij vast ook wel zelf willen teachen. De Fel'dan's zouden niet uitsterven. En zij zou toch nooit iemand zoals dat worden, hoe had ze dat ooit kunnen denken? Ze zuchtte, en forceerde een welgemeende glimlacht, en liep naar Valencia. Gedachteloos maakte ze zo'n zwarte bol, en liet hem voor zich voor haar zweven. Een tijd keek ze naar die kolkende nevelige mistige schaduwen die zich om haar handen weefde als een ondoordringbaar net.

-Ff jouw schuldgevoel aanpraten ^^, denk dat het wel gelukt is xD -

Denaii zweeg verder en Seth liep op haar af, alleen hoorde Valencia zuchten en draaide zich om. "Seth, we moeten het bewijs nu vernietigen? Help je even nu je het kan?" vroeg Valencia en liep naar een uithoek van de open plek en Seth naar de ander. "Chaos" zeiden ze tegelijk. Drie bollen verschenen rond hun heen, eentje zwart, eentje ijzig blauw en de derde was rood als bloed. Alle drie zweefde ze om de hoofd van de magier heen. Tot ze omhoog schoten en hun positie in namen. Elke hoek van de plek eentje en in het midden verswcheen een inktzwarte bol groter dan alle drie te samen. Als bliksemschichten schoten er stralen naar beneden die al het bewijs wegvaagden, al het teken van leven op Denaii en hun twee na werden verbrand, weggevaagd of verdwenen. Een knal kwam toen de bol de grond in schoot en daarbij alle struiken en het gras van de openplek wegvaagden. Toen liepen Valencia en Seth weer richting Denaii. "Nu het leukste, we gaan terug en komen een andere keer terug om er meer te grijpen... alleeen..... ik ben er dan niet bij." zei Valencia spijtig en ze omhelsde Seth even. "We moeten dit vaker doen Seth," zei ze lachend terwijl ze Seth besmeurde met al het bloed wat op hem achterbleef van haar. Alleen Seth maakte het niks uit en glimlachte enkel, "Denaii, Maia zal ongerust zijn. Kom je?" vroeg Seth en draaide zich om. Valencia liep naast Seth. "Ik... blijf bij jou tot de tijd tot stof weer te keren is." zei Valencia en grijnsde eventjes alsof het een grap was.

EN trouwens Maia was een goede mentor, waarom moest ze dan almachtig, duister, en moeten sterven voor een geliefde? Wat een onzin! Ugh, het was geen onzin, het zou mega awesome zijn! Maar Grace en waarschijnlijk Mariah later zouden het kunnen, Grace was Seth's leerling, en Mariah zou hij vast ook wel zelf willen teachen. De Fel'dan's zouden niet uitsterven. En zij zou toch nooit iemand zoals dat worden, hoe had ze dat ooit kunnen denken? Ze zuchtte, en forceerde een welgemeende glimlacht, en liep naar Valencia. Gedachteloos maakte ze zo'n zwarte bol, en liet hem voor zich voor haar zweven. Een tijd keek ze naar die kolkende nevelige mistige schaduwen die zich om haar handen weefde als een ondoordringbaar net. "Seth, we moeten het bewijs nu vernietigen? Help je even nu je het kan?" vroeg Valencia en liep naar een uithoek van de open plek en Seth naar de ander. "Chaos" zeiden ze tegelijk. Drie bollen verschenen rond hun heen, eentje zwart, eentje ijzig blauw en de derde was rood als bloed. Alle drie zweefde ze om de hoofd van de magier heen. Tot ze omhoog schoten en hun positie in namen. Elke hoek van de plek eentje en in het midden verswcheen een inktzwarte bol groter dan alle drie te samen. Als bliksemschichten schoten er stralen naar beneden die al het bewijs wegvaagden, al het teken van leven op Denaii en hun twee na werden verbrand, weggevaagd of verdwenen. Een knal kwam toen de bol de grond in schoot en daarbij alle struiken en het gras van de openplek wegvaagden. Toen liepen Valencia en Seth weer richting Denaii. "Nu het leukste, we gaan terug en komen een andere keer terug om er meer te grijpen... alleeen..... ik ben er dan niet bij." zei Valencia spijtig en ze omhelsde Seth even. "We moeten dit vaker doen Seth," zei ze lachend terwijl ze Seth besmeurde met al het bloed wat op hem achterbleef van haar. , "Denaii, Maia zal ongerust zijn. Kom je?" vroeg Seth en draaide zich om. Valencia liep naast Seth. "Ik... blijf bij jou tot de tijd tot stof weer te keren is." zei Valencia en grijnsde eventjes alsof het een grap was. Maia zal ongerust zijn, ze rolde met haar ogen, waarschijnlijk had haar mentor niet eens opgemerkt dat ze weg was. Het zou haar niets verbazen, en ze liep terug, dit keer achter Seth en Valencia. Haar gedachten namen al haar aandacht in beslag, en ze moest een paar keer opletten dat ze niet verkeerd liep. Ze vroeg zich af wat Valencia dacht, de wizard had er kennelijk geen moeite mee om vamps te doden, zij ook niet, maar de vertrokken uitdrukking bleef op haar netvlies hangen, en ze kon er niets aan doen dat ze het plots vreemd vond dat ze dat had gedaan. Het was alsof alle woede, en schaduw uit haar wegliep, en plots voelde ze zich doodmoe. Ze versnelle haar pas, zodat ze kon horen wat de andere twee zeiden.

Valencia zuchtte, "Seth... met mijn laatste momenten hier voor de komende tijd... geef ik je een geschenk. Al mijn summons waaronder... Luisa" zei Valencia. Een gedaante verscheen voor Seth. Een gebogen hoofd dat naar zijn benen staarde en toen diens hoofd hief. "Heer." klonk er een zoete stem. "Ze is een Valkýr. Dodelijk, onschuldig, lief, kwaad, vals en wat haar heer of vrouwe wenst." zei Valencia. De mantel die ze had gedragen loste op en daaronder zat een lederen harnas waarbij haar arm onbedekt was. Het enige wat niet veranderde was haar gezicht dat met heldere ogen naar hem keek, 1 paars de ander oranje. Enge kleuren maar dat maakte Seth niet uit. Op haar arm verscheen Seth's teken en ze glimlachte eventjes lief. Haar kledij leek te bewegen en veranderde van vorm, het volgende moment had ze de mantel weer om en droeg ze een speer met dubbele snij vlak en een lang bereik. Toen verdween ze totaal Valencia glimlachte, "Dat.... was mijn eerste leerlinge.... ze verraadde me. Nu kan ze dat niet meer." zei Valencia barbaars lachend en Seth moest grijnzen. Seth keek naar Denaii, "Denaii? gaat het, je bent zo afwezig.... je kan rijdend terug als je wilt, achterop bij mij op ... een summon" zei Seth kalmpjes. Valencia glimlachte liefelijk naar het jonge meisje.

Maia zal ongerust zijn, ze rolde met haar ogen, waarschijnlijk had haar mentor niet eens opgemerkt dat ze weg was. Het zou haar niets verbazen, en ze liep terug, dit keer achter Seth en Valencia. Haar gedachten namen al haar aandacht in beslag, en ze moest een paar keer opletten dat ze niet verkeerd liep. Ze vroeg zich af wat Valencia dacht, de wizard had er kennelijk geen moeite mee om vamps te doden, zij ook niet, maar de vertrokken uitdrukking bleef op haar netvlies hangen, en ze kon er niets aan doen dat ze het plots vreemd vond dat ze dat had gedaan. Het was alsof alle woede, en schaduw uit haar wegliep, en plots voelde ze zich doodmoe. Ze versnelle haar pas, zodat ze kon horen wat de andere twee zeiden. Valencia zuchtte, "Seth... met mijn laatste momenten hier voor de komende tijd... geef ik je een geschenk. Al mijn summons waaronder... Luisa" zei Valencia. Een gedaante verscheen voor Seth. Een gebogen hoofd dat naar zijn benen staarde en toen diens hoofd hief. "Heer." klonk er een zoete stem. "Ze is een Valkýr. Dodelijk, onschuldig, lief, kwaad, vals en wat haar heer of vrouwe wenst." zei Valencia. De mantel die ze had gedragen loste op en daaronder zat een lederen harnas waarbij haar arm onbedekt was. Het enige wat niet veranderde was haar gezicht dat met heldere ogen naar hem keek, 1 paars de ander oranje. Enge kleuren maar dat maakte Seth niet uit. Op haar arm verscheen een teken en ze glimlachte eventjes lief. Haar kledij leek te bewegen en veranderde van vorm, het volgende moment had ze de mantel weer om en droeg ze een speer met dubbele snij vlak en een lang bereik. Toen verdween ze totaal Valencia glimlachte, "Dat.... was mijn eerste leerlinge.... ze verraadde me. Nu kan ze dat niet meer." zei Valencia barbaars lachend en Seth moest grijnzen. Seth keek naar Denaii, "Denaii? gaat het, je bent zo afwezig.... je kan rijdend terug als je wilt, achterop bij mij op ... een summon" zei Seth kalmpjes. Valencia glimlachte liefelijk naar het jonge meisje. Ze schudde haar hoofd, alsof ze plots wer ontwaakte, ze was zo naar hen gefocust dat ze zichzelf was vergeten. 'Euhm, sorry ik was even ergens anders met mijn gedachten' Verontschuldigde ze zich snel. 'Summonrijden?' Lachte ze. Daar had ze ng nooit van gehoord, paardrijden, ja, maar rijden op summons? Ze wou het wel eens zien. 'Hoe rij je op een summon?' Vroeg ze nog steeds met een amusante uitdrukking op haar gezicht. Ze grijnsde even, en rolde toen met haar ogen. Op welke summon zou Seth willen rijden? Ze kende alleen Selene, en die was vriendelijk. Dus nee, haar niet. Misschien de nieuwste, van Valencia. Ze had er geen idee van, maar ze was er wel nieuwsgierig naar.

'Euhm, sorry ik was even ergens anders met mijn gedachten' Verontschuldigde ze zich. 'Summonrijden?' Lachte Denaii. 'Hoe rij je op een summon?' Vroeg ze nog steeds met een amusante uitdrukking op haar gezicht. Seth grijnsde breed, "Nee niet op eentje die je al hebt gezien.... op. WAR!" riep Seth. Uit het niets gallopeerde een vlammend paard met glanzende manen die in lichterlaaien stonden maar niet wegbrandde. Het paard steigerde even en vier van zijn zes poten gingen de lucht in. Hij leek te zakken en liet Seth opstappen. "De vlammen schaden enkel de vijand." legde Seth uit en hij nam twee schaduwachtige teugels vast en reed even rond. Het paard liet bij elke stap een vlam achter en brieste kleine wolkjes zwavel uit de neus gaten. Hij hinnikte en vlammen schoten uit de bek. Valencia grijnsde, "Aisha" zei ze simpel en een zwarte panter maar dan groter verscheen, alsof die uit de schaduwen kwam. Het beest rende snel Seth voorbij toen Valencia opgestapt was en ze grijnsde. Seth reed naar Denaii, stak zijn hand uit, "Kom maar erop, houd je wel goed vast. Hij is heel snel," zei Seth en War leek even te zakken. Seth zat niet op een zadel maar dat was niet nodig. l

(flutpost)

Seth keek naar Denaii, "Denaii? gaat het, je bent zo afwezig.... je kan rijdend terug als je wilt, achterop bij mij op ... een summon" zei Seth kalmpjes. Valencia glimlachte liefelijk naar het jonge meisje. Ze schudde haar hoofd, alsof ze plots wer ontwaakte, ze was zo naar hen gefocust dat ze zichzelf was vergeten. 'Euhm, sorry ik was even ergens anders met mijn gedachten' Verontschuldigde ze zich snel. 'Summonrijden?' Lachte ze. Daar had ze ng nooit van gehoord, paardrijden, ja, maar rijden op summons? Ze wou het wel eens zien. 'Hoe rij je op een summon?' Vroeg ze nog steeds met een amusante uitdrukking op haar gezicht. Ze grijnsde even, en rolde toen met haar ogen. Op welke summon zou Seth willen rijden? Ze kende alleen Selene, en die was vriendelijk. Dus nee, haar niet. Misschien de nieuwste, van Valencia. Ze had er geen idee van, maar ze was er wel nieuwsgierig naar. Seth keek naar Denaii, "Denaii? gaat het, je bent zo afwezig.... je kan rijdend terug als je wilt, achterop bij mij op ... een summon" zei Seth kalmpjes. Valencia glimlachte liefelijk naar het jonge meisje. Ze schudde haar hoofd, alsof ze plots wer ontwaakte, ze was zo naar hen gefocust dat ze zichzelf was vergeten. 'Euhm, sorry ik was even ergens anders met mijn gedachten' Verontschuldigde ze zich snel. 'Summonrijden?' Lachte ze. Daar had ze ng nooit van gehoord, paardrijden, ja, maar rijden op summons? Ze wou het wel eens zien. 'Hoe rij je op een summon?' Vroeg ze nog steeds met een amusante uitdrukking op haar gezicht. Ze grijnsde even, en rolde toen met haar ogen. Op welke summon zou Seth willen rijden? Ze kende alleen Selene, en die was vriendelijk. Dus nee, haar niet. Misschien de nieuwste, van Valencia. Ze had er geen idee van, maar ze was er wel nieuwsgierig naar. Denaii keek toe, en had de vreemde nijging om War te aaien. Volgens Seth zou ze niet verbrand worden, tenzij aaien als een vijand werd beschouwd. Ze had weinig zin om haar hand te verbranden, en voor gek te lopen, dus liet ze het maar zo. Valencia grijnsde, "Aisha" zei ze simpel en een zwarte panter maar dan groter verscheen, alsof die uit de schaduwen kwam. Het beest rende snel Seth voorbij toen Valencia opgestapt was en ze grijnsde. Seth reed naar Denaii, stak zijn hand uit, "Kom maar erop, houd je wel goed vast. Hij is heel snel," zei Seth en War leek even te zakken. Ze pakte zijn hand, en liet zich optrekken op het vurige paard. Het deed geen pijn, maar toch likten de vlammen over het vel. Ze snapte het niet, maar vond het wel awesome. Ze grijnsde, 'Hoe komen jullie aan die awesome .. summons?' Vroeg ze nieuwsgierig. Het paste bij het carcater, en ze vroeg zich af of dat toeval was, of opzet. Ze hield stevi vast, en had even geen idee aan wat, toen ze door had ze een paar manen had vastgepakt en zich eraan vastklampte. Ze hief haar hande, maar ze waren nog steeds blank. Ze draaide zich om, en keek toen naar Seth, ze was geen vijand, maar hoe? Verwonderd keek ze weer naar voren.

[Dat is dan ook de eerste keer vo u!]

'Hoe komen jullie aan die awesome .. summons?' Vroeg Denaii nieuwsgierig en ging voorzichtig bij hem op War zitten. Seth greep de teugels stevig vast en War steigerde. "Die summons... zijn zielen, slachtoffers en duistere wezens waarvoor je meer moet doen dan gewoon moorden, offeren of jagen." zei Seth grijnzend en War schoot weg sneller dan een simpel paard. Eerst reed Seth nog even langs vampier gebied met Valencia die zich naast hem had gevoegd op de panter. Seth stuurde War met een tempo langs wat bomen tot hij een vampier verderop zag, terwijl ze in hoge snelheid op de vampier afreden was het enige geluid dat te horen was, het geluid van vlammen en vuur. De vampier draaide zich om en schrok op, War raakte doel en trapte de vampier aan de kant die in lichter laaien vloog en langzaam krijsend tot stof werd verbrand. "Als War's mond je raakt... dan verbrand je... als je een vijand bent." zei Seth en War draaide zich om. "Naar tovenaars gebied." zei Seth bevelend. War brieste en stopte, zijn hoeven schraapten over de grond en toen zette hij zich af. Met een snelhedi van minimaal twee keer een normaal paard schoot War vooruit en liet Valencia mopperend achter zich. Even later liepen beide weer gelijk en naderden ze de grotten. Seth hief zijn hand en ging met moeite half op War zitten en richtte zich op een vogel in de lucht. "Darkabyss!" en de vogel knalde uit elkaar en landde in een zwarte scheur in de lucht waar hij oplostte. "Ik haat valken." snoof Seth. Toen stopte War en Seth sprong er van af, hij stak zijn hand uit naar Denaii. "We zijn er" zei Seth kalmpjes.

Seth reed naar Denaii, stak zijn hand uit, "Kom maar erop, houd je wel goed vast. Hij is heel snel," zei Seth en War leek even te zakken. Ze pakte zijn hand, en liet zich optrekken op het vurige paard. Het deed geen pijn, maar toch likten de vlammen over het vel. Ze snapte het niet, maar vond het wel awesome. Ze grijnsde, 'Hoe komen jullie aan die awesome .. summons?' Vroeg ze nieuwsgierig. Het paste bij de ineerlijk an de berijder en ze vroeg zich af of dat toeval was. Ze hield stevig vast, en had even geen idee aan wat, toen ze door had ze een paar manen had vastgepakt en zich eraan vastklampte. Ze hief haar hande, maar ze waren nog steeds blank. Ze draaide zich om, en keek toen naar Seth, ze was geen vijand, maar hoe? Verwonderd keek ze weer naar voren. Seth greep de teugels stevig vast en War steigerde. "Die summons... zijn zielen, slachtoffers en duistere wezens waarvoor je meer moet doen dan gewoon moorden, offeren of jagen." zei Seth grijnzend en War schoot weg sneller dan een simpel paard. Eerst reed Seth nog even langs vampier gebied met Valencia die zich naast hem had gevoegd op de panter. Hij stuurde War met een tempo langs wat bomen tot hij een vampier verderop zag, terwijl ze in hoge snelheid op de vampier afreden was het enige geluid dat te horen was, het virige geluid van de likkende vlammen die als tongen sprongen. De vampier draaide zich om en schrok op, War raakte doel en trapte de vampier aan de kant die in lichter laaien vloog en langzaam krijsend tot stof werd verbrand. Denaii keek Seth geschrokken aan, hij had juist een vampiers gedood met en trap van zijn paard! Ze werd nogal nerveus, en zat heel stil. "Als War's mond je raakt... dan verbrand je... als je een vijand bent." zei Seth en War draaide zich om. "Naar tovenaars gebied." zei Seth bevelend. War brieste en stopte, zijn hoeven schraapten over de grond en toen zette hij zich af. 'Maar Seth, wat meot je dan nog meer doen? En hoe komen ze aan die vorm?' Ze kon het niet laten om dat te vragen, en ze keek achterom. Dat had ze beter niet gedaan, want toen pas zag ze hoe snel ze gingen, en vlaag van misscelijkheid welde op. Snel deed ze haar ogen dicht, en het ging beter toen ze tegen haar oogleden aankeek. Denaii genoot wel van de tocht, en van de wind die in hun gezicht waaide. Ze grijnsde, dit was zo awesome! "Darkabyss! Ik haat valken." snoof Seth. Denaii opende haar ogen, en zag nog juist een vogel neerdwarrelen in een donkere scheur. Toen stopte War en Seth sprong er van af, hij stak zijn hand uit naar Denaii. "We zijn er" zei Seth kalmpjes. Ze pakte zijn hand, en sprong luchtig van War af. Ze wou hem eens aaien, en hem een braaf paard noemen, maar ze dacht niet dat Seth dat echt leuk ging vinden. 'Dat was snel!' Ze bleef even staan, en keek om zich heen, het was raar om te zien hoe ze nog net ergens heel erg anders waren geweest, en nu al weer bij de bekende, maar als een mond uitziende grotten uitkwamen. Seth had nog geen antwoord gegeven, en ze was wel redelijk nieuwsgierig naar de Summons. Ze begreep het gewoon niet, en niets hield haar beter uit haar slaap dan een onopgelost mysterie. Ze keek fronsend naar Valencia, en vroeg zich af hoe de dieren zouden verdwijnen, weer met een simpele handbeweging? Haar had het al haar kracht gekost op zo'n bol op te roepen, en ze kon zich geen voorstelling maken bij de training en kracht die achter dat simpele gebaar zaten.

-Beter? :/ Jij moet het zeggen!-

'Dat was snel!' zei Denaii. Valencia stapte af en streek over Aisha's vacht. "Dankje meisje." zei ze. Aisha spon even, draaide zich om en loste op asl schaduwen. Seth liep naar War toe en keek hem aan, "Slordig... maar goed" zei hij kalm. War steigerde en verdween in een zuil van vuur. Seth draaide zich om en keek Denaii aan. "Denaii om te sumonnen moet je genoeg kracht hebben om 2 zielen op je kracht te laten leven. Elke summon is als een bloedzuiger, ze nemen kracht van je om te leven en vechten met hun eigen kracht terwijl wij ze in leven houden. Het is zwaar, pijnlijk en lastig. En dat is al bij een zwakkere summon." zei Seth. Valencia knikte ernstig, "Laat staan een demon... een summon die sterk genoeg is om zijn sumonner met 1 beweging weg te vagen.... indien die niet op onze kracht zouden leven hier. Denaii...... de weg van een Fel'dan is alsof je door de hel loopt en dat is nog de warming up." zei Valencia. "De dood is een vijand die we vaak zien, alleen hij heeft mij al opgeeisd. Een summon zoals deze van net zijn chrono niveau. Ze zijn sterk genoeg om een vijand mits goed gericht met aanrakingen te doden. ze zuigen onze krachten weg. Alleen wij hebben het geluk dat onze energie snel hersteld en gigantisch groot is." zei Valencia. Seth liep naar Denaii toe en keek haar recht aan, "Ons leven is zwaar en pijnlijk... je moet jaren trainen om het begin volledig te kennen als je voort wilt leven." zei Seth en keek haar kalmpjes aan alsof het een anekdote was.

Ze pakte zijn hand, en sprong luchtig van War af. Ze wou hem eens aaien, en hem een braaf paard noemen, maar ze dacht niet dat Seth dat echt leuk ging vinden. 'Dat was snel!' Ze bleef even staan, en keek om zich heen, het was raar om te zien hoe ze nog net ergens heel erg anders waren geweest, en nu al weer bij de bekende, maar als een mond uitziende grotten uitkwamen. Seth had nog geen antwoord gegeven, en ze was wel redelijk nieuwsgierig naar de Summons. Ze begreep het gewoon niet, en niets hield haar beter uit haar slaap dan een onopgelost mysterie. Ze keek fronsend naar Valencia, en vroeg zich af hoe de dieren zouden verdwijnen, weer met een simpele handbeweging? Haar had het al haar kracht gekost op zo'n bol op te roepen, en ze kon zich geen voorstelling maken bij de training en kracht die achter dat simpele gebaar zaten. "Dankje meisje." zei ze. De zwarte panter maakte een brommend geluid, en het duurde even voor Denaii door had dat ze spon. Ze grijnsde even naar de panter. Ze draaide zich om naar Seth, die War terugstuurde. Ze keek nog even naar Aisha, maar die was al verdwenen. Spijtig, ze mocht die panter wel! Seth liep naar War toe en keek hem aan, "Slordig... maar goed" zei hij kalm. War steigerde en verdween in een zuil van vuur. Seth draaide zich om en keek Denaii aan. "Denaii om te sumonnen moet je genoeg kracht hebben om 2 zielen op je kracht te laten leven. Elke summon is als een bloedzuiger, ze nemen kracht van je om te leven en vechten met hun eigen kracht terwijl wij ze in leven houden. Het is zwaar, pijnlijk en lastig. En dat is al bij een zwakkere summon." zei Seth. Valencia knikte ernstig, "Laat staan een demon... een summon die sterk genoeg is om zijn sumonner met 1 beweging weg te vagen.... indien die niet op onze kracht zouden leven hier. Denaii...... de weg van een Fel'dan is alsof je door de hel loopt en dat is nog de warming up." zei Valencia. "De dood is een vijand die we vaak zien, alleen hij heeft mij al opgeeisd. Een summon zoals deze van net zijn chrono niveau. Ze zijn sterk genoeg om een vijand mits goed gericht met aanrakingen te doden. ze zuigen onze krachten weg. Alleen wij hebben het geluk dat onze energie snel hersteld en gigantisch groot is." zei Valencia. Seth liep naar Denaii toe en keek haar recht aan, "Ons leven is zwaar en pijnlijk... je moet jaren trainen om het begin volledig te kennen als je voort wilt leven." zei Seth en keek haar kalmpjes aan. 'Euhm..' Was haar enorm slimme antwoord. 'Wacht ff!' Zei ze. Het was zo.. ingewikkeld. 'Een summon is goed tegen vijanden, maar neemt ook al je kracht weg, en probeerd dan zelf te heersen, zoiets?' Vroeg ze langzaam. Ze dacht dat ze het nu goed had, maar ja, je wist maar nooit! Vragend keek ze naar Valencia. Ze vroeg zich af, als zij, wat niet ging gebeuren, maar als ze een diersummon had, wat voor dier en vorm die dan zou zijn.

'Euhm..' begon Denaii. 'Wacht ff!' Zei ze. Het was zo.. ingewikkeld. 'Een summon is goed tegen vijanden, maar neemt ook al je kracht weg, en probeerd dan zelf te heersen, zoiets?' vroeg Denaii. Valencia zuchtte en kreunde. "Seth... ze heeft er geen kaas van gegeten. Denaii. Een summon teert op onze energie, voor alles wat zij doen verliezen wij magische energie. Soms proberen ze ons te verslaan maar dat lukt bijna nooit." zei Valencia. Ze liep moeizaam naar Seth toe en zuchtte, "Ik heb Fel'dan gezien.... hij was zoals ik dacht. Groot, machtig, een heerser, een van de sterkste en grootste. Seth... hij leeft nog. Fel'dan is nooit gestorven. Ik kan zijn geheim met je delen," zei Valencia en bracht haar mond naar Seth's oor. "Hij heeft verbond gesloten... met de dood. De dood... was verschenen voor hem. I de vorm van een sluipmoordenares. Het bood hem eeuwigheid aan. Seth.... de dood geeft ons tweede kansen. Mocht je op het punt van sterven liggen. Wees niet bang, vrees niet voor hem/haar/het. Dan zal je gespaard worden voor 1 maal." fluisterde Valencia. Ze glimlachte, "Ik moet weer gaan.... alleen eerst. Blessing of the darkness" zei Valencia. Seth voelde zich anders en vervolgens glimlachte Valencia maakte haar ketting los en deed die om bij Seth. "Mijn leerling, mijn jochie..... houd je taai." zei Valencia en toen draaide ze zich om naar Denaii. "Ik.... voel dat jij een groot lot krijgt later, je word krachtig en sterk. Denaii..... houd vol, geef niet toe aan zwaktes maar kijk ze aan en kom ze onder ogen." Zei Valencia. Langzaam blies de wind deeltjes Valencia weg alsof het zand was, ze glimlachte en uitendelijk was haar gezicht nog over en haar zij... die weggeblazen werden. Seth knikte, "Denaii.... wat jij gezien hebt hier... mag je niet over spreken. De natuurwetten zijn doorbroken hierdoor. Je mag niks doorvertellen." Waarschuwde Seth.

Seth liep naar Denaii toe en keek haar recht aan, "Ons leven is zwaar en pijnlijk... je moet jaren trainen om het begin volledig te kennen als je voort wilt leven." zei Seth en keek haar kalmpjes aan. 'Euhm..' Was haar enorm slimme antwoord. 'Wacht ff!' Zei ze. Het was zo.. ingewikkeld. 'Een summon is goed tegen vijanden, maar neemt ook al je kracht weg, en probeerd dan zelf te heersen, zoiets?' Vroeg ze langzaam. Ze dacht dat ze het nu goed had, maar ja, je wist maar nooit! Vragend keek ze naar Valencia. Ze vroeg zich af, als zij, wat niet ging gebeuren, maar als ze een diersummon had, wat voor dier en vorm die dan zou zijn. Valencia zuchtte en kreunde. "Seth... ze heeft er geen kaas van gegeten. Denaii. Een summon teert op onze energie, voor alles wat zij doen verliezen wij magische energie. Soms proberen ze ons te verslaan maar dat lukt bijna nooit." zei Valencia. Denaii keek even teleurgesteld, maar knikte toen als teken dat ze het begreep. Ze keek bedenkelijk naar Valencia, die al strammer begon te lopen. Ze liep zo naar Seth toe, en begon tegen hem te praten. "Ik heb Fel'dan gezien.... hij was zoals ik dacht. Groot, machtig, een heerser, een van de sterkste en grootste. Seth... hij leeft nog. Fel'dan is nooit gestorven. Ik kan zijn geheim met je delen," zei Valencia en bracht haar mond naar Seth's oor. Denaii wendde zich af, dit was niet voor haar bestemd, dus waarom zou ze het willen weten?! "Mijn leerling, mijn jochie..... houd je taai." zei Valencia en toen draaide ze zich om naar Denaii. "Ik.... voel dat jij een groot lot krijgt later, je word krachtig en sterk. Denaii..... houd vol, geef niet toe aan zwaktes maar kijk ze aan en kom ze onder ogen." Zei Valencia. Denaii keek haar dankbaar aan, en knipperde met haar ogen, ze wist wat er ging gebeuren, en alhoewel ze Valencia slechts een nacht kende, had de tovenares een grote indruk op haar achtergelaten. LAngzaam vezandde ze, en ze keek Valencia nog een laatste keer glimlachend aan. Seth knikte, "Denaii.... wat jij gezien hebt hier... mag je niet over spreken. De natuurwetten zijn doorbroken hierdoor. Je mag niks doorvertellen." Waarschuwde Seth. NU pas keek ze hem aan, en ze wachtte even met spreken. 'Ik zal het aan niemand vertellen, en als ik het wel doe, moge de bliksem me dan ter plekke neertreffen,' Zweerde ze. Het klonk misschien wat plechtig, maar dit moest echt onder hen blijven. 'En Seth..' Ze koos haar woorden zorgvuldig, 'Dank je' Zei ze uiteindelijk maar. Ze keek hem dankbaar aan, hij had haa rmeegnomen, en haar zijn mentrix laten ontmoeten, dat was toch wel bijzonder voor haar.

-SOrry voor de laatheid, ma moest me eerst afreageren op Mason :3-

'Ik zal het aan niemand vertellen, en als ik het wel doe, moge de bliksem me dan ter plekke neertreffen,' Zweerde ze. Het klonk misschien wat plechtig, maar dit moest echt onder hen blijven. 'En Seth..' Ze koos haar woorden zorgvuldig, 'Dank je' Zei Denaii. Seth knikte, "Het verleden moet enkel soms spreken wanneer het moment daar is, als het ooit nodig is.... en het over levens gaat zou je natuurlijk mogen spreken. Maar in elk ander geval niet." zei Seth en hij keek naar de jonge leerling. Seth keek Denaii nog steeds zwijgend aan en liep toen naar de grotten terwijl hij kalm floot, terwijl in zijn gedachten de woorden gezongen werden door een bekende stem. 'There is no mercy, compassion in the world. Embrace the chaos, for in the end that is all. Now the universe is broken, lost its course. Turn your back on all you have loved, for it is...... except for thy with the destiny' Seth floot enkel het melodietje en draaide zich even om om te gebaren dat Denaii mee moest komen voordat iemand door had dat ze weg waren. Want het was onbeschoft dat hij andermans leerling had meegenomen.

'Ik zal het aan niemand vertellen, en als ik het wel doe, moge de bliksem me dan ter plekke neertreffen,' Zweerde ze. Het klonk misschien wat plechtig, maar dit moest echt onder hen blijven. 'En Seth..' Ze koos haar woorden zorgvuldig, 'Dank je' Zei ze uiteindelijk maar. Ze keek hem dankbaar aan, hij had haa rmeegnomen, en haar zijn mentrix laten ontmoeten, dat was toch wel bijzonder voor haar.Seth knikte, "Het verleden moet enkel soms spreken wanneer het moment daar is, als het ooit nodig is.... en het over levens gaat zou je natuurlijk mogen spreken. Maar in elk ander geval niet." zei Seth. Ze keek hem aan, en toen hij zich omdraaide veegde ze even langs haar oog, opeens voelde ze zich heel rot, al wist ze niet waarom. Daar had ze soms last van, als ze zich weer eens alleen voelde, ze kende eigenlijk niemand behalve Seth, Maia, ennu ook Valencia. En Brandon. Maar dat waren of volwassenen of familie. Het gevoel dat ze eigenlijk niemand om echt mee te praten overviel haar als een verduisterde sluimer, en ze kreeg een heel erg hol gevoel rond haar maagstreek. Het deed echt zeer, en keek verdrietig. Seth had van dit alles niets gemerkt, en liep naar binnen. Hij was aan het fluiten, en even staarde ze hem kwaad aan, hoe kon hij nu gewoon fluiten aslof alles goed was? Ze zuchtte, en juist voordat hij zich omdraaide werd haar uitdrukking glad, en ondoorgrondelijk. Hij gebaarde dat ze hem moest volgen, en ze deed een paar stappen in zijn richting. Ze zuchtte even, en volgde hem toen. Ze begreep wel dat niemand argwaaan mocht krijgen, maar het was moeilijk om neit gewoon naar buiten te stormen, en bij de rotsen te gaan zitten, wat ze altijd deed als ze het moeilijk had.

-Kort srry ): -