Niks te doen.

Lily liep door het straat. En dacht over haar nieuwe leven na als vampier. Het beviel haar wel ze heeft een goede mentor. Eerst dacht ze dat Raven niks van haar wou weten, maar toen ze de eerste training had heeft Raven meteen haar een compliment gegeven. En haar een echte Jager genoemd. Ze was niet bang om te doden, nee zelfs toen ze een mens was vond ze het niet erg. En ze is als een vampier best snel, sneller dan andere leerlingen. Ze keek om zich heen het was vreselijk stil, daar hield ze van, maar soms vond ze het leuk om met iemand te praten of naar iemand te luisteren. Lily zag dat elke beest die hier woonde vreselijk bang was, dat lijkt haar ook logisch want vampiers drinken graag bloed, en ik elke wezen zit bloed. Rustig liep ze verder zonder op iemand te letten...

Mickey liep door het kamp van de vampiers. Mickey was zestien jaar en was de jonge healer van de vampiers. Ze hield van vechten en bloed uiteraard. Maar als er een gevecht kwam moesten de gewonden toch geheald worden. Ze had een bloedrook rokje met scheldels aan en een zwart T-Shirt. Helaas waren haar ouders overleden en had ze geen vrienden. Ze was erg eenzaam. Maar ze hield er van om een vampier te zijn. Haar leven als vampier was gewoon echt cool! Toen hoorde ze iets. Ze spitste haar zwarten katten oortjes en luisterde. Toen zag ze een kind. Ze was duidelijk een leerling. Mickey hooptte zelf ook ooit een leerling te krijgen. Alleen leek haar een healer oplijden moeilijker dan een beschermer oplijden. Ze liep naar het kind toe. Het meisje had spierwit haar en bloedrode ogen. Mickey zag een lichtte verveling in haar ogen. Maar daar zou ze verandering inbrengen. Ze was tenslotte aardig. Maar wel alleen voor vampiers die het verdiende. Want geloof me, Je wilt haar echt niet meemaken als je haat. Ze liep naar het meisje toe en zei: "Hoi, Ik ben Mickey, De healer van de vampiers. Leuk je eens te zien!" Haar gele ogen zagen er ardig uit want ze was in een goede bui. Even sloeg ze met haar zwarte staart en wachtte op antwoord.

"Hoi, Ik ben Mickey, De healer van de vampiers. Leuk je eens te zien!" hoorde ze een meisje zeggen. " Hoi, mijn naam is Lily, ik ben de leerling van Raven." Zei ze wat opgevrolijkt. Ze had over haar paar verhalen gehoord maar niet veel. Vampieren zeggen dat ze een goede healer is. Maar tot nu toe had ze haar geen een keer gezien, maar ze had ook geen wonden tot nu toe op gelopen, gelukkig. Mickey was anders dan andere vampiers ze had iets va neen dier, een kat beter gezegd. "En hoe is het om een healer te zijn" vroeg Lily om de stilte te verbreken.

Mickey wachtte op antwoord van het vampieren meisje. "Hoi, mijn naam is Lily, ik ben een leerling van Raven." Zei Lily, de jonge vampier leerling. Mickey glim lachtte en zei: "Hoi Lily, leuk om je eens te ontmoeten!" Zei Mickey aardig. Ze was niet van plan om onaardig te gaan doen zonder reden. "Is het leuk om een healer te zijn?" Vroeg Lily aan haar. "Ja hoor, Het best leuk ja. Ik ben dan nog wel jong, maar de meeste vampiers zeggen dat ik wel talent heb. Daarom ben ik tot healer gekozen." In haar diep gele ogen was een glimpje van trots op te vangen. Raven is jou mentor he? Ik heb veel over hem gehoord. Hij blijkt een goede vechter te zijn. Dat was inderdaad zo. In het kamp werden vaak verhalen over Raven verteld. "Ik moest eigelijk wat papaverzaadjes zoeken. Heb je soms zin om mee te gaan? Vroeg ze vriendelijk aan de jonge Lily. In Lily zag ze een beetje van haarzelf terug. Ook een beetje verlegnheid. Maar ook zag ze een goede vechter in haar.

"Hoi Lily, leuk om je eens te ontmoeten!""Ja hoor, Het best leuk ja. Ik ben dan nog wel jong, maar de meeste vampiers zeggen dat ik wel talent heb. Daarom ben ik tot healer gekozen."Raven is jou mentor he? Ik heb veel over hem gehoord. Hij blijkt een goede vechter te zijn."Ik moest eigelijk wat papaverzaadjes zoeken. Heb je soms zin om mee te gaan?
Mickey was maar aan het stuk door praten. "Ja hoor ik help je wel."Ze had toch niks te doen, Lily keek wat Mickey ging doen.

"Ja hoor ik help je wel" Was het antwoord van Lily. Mickey glimlachtte. Ze zag aan de ogen van Lily dat dit de eerste keer was dat ze een half kat, half vampier had gezien. Dat vond Mickey ook niet raar ofzo. Zij zou ook zo reageren. Half kat zijn of eventueel half dier, Was niet iets wat je elke dag ziet in de wereld van de vampiers. Mickey en Lily gingen naar een bos waar veel papaver zaadjes te vinden waren. Ook had ze wat paarden bloem blaadjes nodig. Ze wou op alles voor bereid zijn. Als ze iemand zouden verliesen omdat hij of zij niet meer beter kon worden zag ze dat als een nederlaag. Ze zag wat papaverzaadjes op de grond liggen en raapte ze op. "Wil jij ze dragen?" Vroeg ze aan Lily. Dan kon zij tenslotte meer tegelijk pakken. Toen ze een hand vol apaver zaadjes wilden pakken bleed haar vel haken aan een doorn struik. Het bloedde best wel heftig. "Niet schrikken hoor." Ze was de pijn gewend. in het kamp had ze wel nog wat paardenstaart. En hier kon ze wel wat kliswortel vinden. Haar wond zag er wel geinfecteerd uit.

"Wil jij ze dragen?" ze knikte. "Niet schrikken hoor." Lily zag veel bloed uit komen, gelukkig had ze geen honger. "Kan ik iets voor je halen." Vroeg ze op een gewone toon aan Mickey, ze keek haar vragend aan. Misschien moest ze iets halen voor haar. Ze werd uit haar gedachten gehaald door een geluid niet zo ver vandaan. "Zou ik kijken wie daar rond loopt?" Vroeg ze aan Mickey.

"Zou ik iets voor je halen?" Mickey keek achterom. "Ja graag, Wil je wat kliswortel zoeken?" Was Mickey's antwoord op Lily haar vraag. Dan kon ze haar wond behandelen. Lily was een erg aardig meisje. Ook erg beleefd. Wewl jammer dat ze al een mentor had. Ze zou Lily graag willen trainen. Maar ja, ze moest het leven nemen zoals het is. Even hoorde ze raar geluid en liet al haar papaver zaadjes vallen. "Oke! Dat is genoeg!" blies ze fell. "Zou ik kijken wie er rondloopt?" Mickey schudde haar kop en ontblootte haar scherpe tanden. "Nee Lily, dat is veel te gevaarlijk. Ga jij maar wat kruiden zoeken dan reken ik af met dat ding wat daar loopt." Zei ze half grommend.



-wilt er nu een elf komen opdagen?-

"Ja graag, Wil je wat kliswortel zoeken?" "Oke! Dat is genoeg!" blies ze fell. "Nee Lily, dat is veel te gevaarlijk. Ga jij maar wat kruiden zoeken dan reken ik af met dat ding wat daar loopt." zei Mickey. Ze zuchten,"goed ik ga wel zoeken." Het was vet stom, dat zij het niet mocht uitzoeken wie daar rondliep. Snel begon ze die wortel te zoeken, en uit eindelijk had ze er een. Snel liep ze naar het plek waar zij de buitenstaander hoorde lopen.

Snel en soepel rende een rank gestalte tussen de bomen door, zijn doel was het kamp. Het was tijd om terug te gaan. Heel ver in de verte hoorde hij stemmen, onbekende stemmen. Waren dat indringers? Op hun gebied. Even ontstond en een grom diep in zijn keel en onmiddelijk veranderde hij van richting, zijn volle aandacht gericht op de omgeving. Als het echt viijanden waren dan moest hij alert zijn, en klaar om te vechten. Snel naderde hij de stemmen, het waren er overduidelijk twee, een daarvan klonk hem bekend in de oren. Ineens schoot hij een boom in en staarde strak naar beneden, wachtend tot er iemand zou verschijnen. Toen ineens zag hij een jong meisje, ze liep zijn richting in. Snel en gruisloos sprong hij naar beneden en keek haar strak aan. ''Wie ben jij?'' Siste hij koletjes en sloeg zijn armen over elkaar heen.

Iemand kwam voor haar staan het was een van de vampiers. Van de schrik liet ze het wortel vallen. Lily raapte de wortel op en deed haar cap af.''Wie ben jij?'' Vroeg de vampier en soeg zijn armen over elkaar heen. 'Mijn naam is Lily, en ik ben de leerling van raven dus maak je geen zorgen." Zei ze op een kalm stem, tenminste ze hoopte dat ze op een kalm stem zei. 'en wie bent u.' Ze bekeek de vampier die voor haar stond goed, hij had zwart haar en een zwarte jas en ze schatte dat ze ongeveer 20 jaar oud is...

Brandon bekeek het jonge meisje van top tot teen, ze kon echt niet zo oud zijn. Ze schrok blijkbaar van zijn verschijning en liet de wortel die ze in haar hand had vallen. Hij keek toe hoe ze de wortel opraapte en haar kap afdeed. Ze had wit haar en opvallend rode ogen, ze droeg een rode trui waaraan haar kap vastzat. Hij zweeg even om haar tijd te geven om te antwoorden. Hij was opgelucht dat ze geen vijand, maar een vampier was. Net zoals hijzelf. ''Mijn naam is Lily, en ik ben de leerling van Raven dus maak je geen zorgen." Haar stem klonk behoorlijk kalm en langzaam knikte hij. Raven was al een oudere vampier, nouja ouder dan dat hij zelf was. ''en wie bent u.'' Hij zag dat ze hem bekeek, maar trok zich er weinig van aan. ''Ik ben Brandon, niemands leerling en mentor van niemand.'' Hij had zijn armen niet van elkaar afgehaald en leunde nu met zijn rug tegen de boom waar hij net uit was besprongen. ''Je bent hier toch niet alleen hé?'' Vroeg hij kalm en keek haar iets vriendelijker aan dan net. Bijna onopvallend speelde er een glimlach op zijn mond, als je heel goed keek kon je zien dat hij zijn mondhoeken een miniscuul stukje had opgetrokken.

''Ik ben Brandon, niemands leerling en mentor van niemand.'' ''Je bent hier toch niet alleen hé?'' Ze schudde haar hoofd. 'nee Mickey heeft gevraagd of ik haar kon helpen met wat medicijnen zoeken." zei Lily, brandon die naam kwam haar bekent voor, maar ze wist niet van waar. hij had alleen zwart en wit aan. Door zijn kleding stijl lijkt hij een beetje eng maar ook ministeries.

Nog altijd zweeg hij en keek toen toch even rond. ''nee Mickey heeft gevraagd of ik haar kon helpen met wat medicijnen zoeken." was het antwoord toen hij vroeg of ze hier niet alleen was. Die naam kwam hem vaag ergens bekend voor, maar hij haalde even zijn schouders op. ''Die ken ik dus niet,'' sprak hij kalm en keek Lily weer aan. Hij keek even naar zijn zwartje leren jasje en trok hem even recht. Zijn kledingstyle was apart maar het kon hem weinig schelen van wat anderen ervan vinden. Hij keek Lily weer aan. ''En waarom haalt ze het in haar hoofd om jou alleen te laten lopen?'' Vroeg hij nog altijd even kalm en haalde een hand door zijn haar.

''En waarom haalt ze het in haar hoofd om jou alleen te laten lopen?'' 'nou omdat zij een wond heeft gekregen die diep is en ik moest iets zoeken maar ook hoorden we iemand lopen.' 'maar ik denk dat we jou hoorde.' Zei ze met een glimlach. Lily herinnerde zich weer aan de wortel die ze in de hand had, 'eeh Sorry maar ik moet echt deze wortel weg brengen, als je wil mag je met me mee." Zei ze en keek vragend naar brandon

Hij keek haar afwachtend aan, wachtend op een antwoord. ''nou omdat zij een wond heeft gekregen die diep is en ik moest iets zoeken maar ook hoorden we iemand lopen.''Hij knikte even zonder wat te zeggen. ''Maar ik denk dat we jou hoorde.'' Zei ze met een glimlach en langzaam knikte hij. ''Ik ben bang van wel ja,'' sprak hij nu met een zichtbare, lichte glimlach. ''eeh Sorry maar ik moet echt deze wortel weg brengen, als je wil mag je met me mee." Ze keek hem vragend aan en langzaam knikte. ''Ach, ik heb toch niks te doen. Dus waarom niet,'' zei hij vriendelijk en stak zijn handen in zijn broekzakken en keek haar aan. ''Maar dames gaan voor,'' sprak hij geamuseerd en wachtte geduldig tot ze zou gaan lopen.

''Ach, ik heb toch niks te doen. Dus waarom niet,'' ''Maar dames gaan voor,'' Zei Brandon. Lily knikte kort en ging terug naar Mickey waar ze het laatst haar heeft achter gelaten. Rustig liep ze verder, zonder ook iets te zeggen. Ze keek om zich heen wat was het prachtig hier in de bos. In de verte zag ze dat Mickey de indringer aan het zoeken was."hé Mickey, ik heb je wortel." zei ze rustig