Welcome home Alice!

Het was nacht, en het vampieren kamp was grauw kill en donker net zoals altijd. Mickey liep samen met Blacky naar de vuilinsbelt. Haar nieuwe leerling Alice moet tenslotte ook ergens slapen. Druk zocht ze naar een bed. Blacky gromde. "Nee Blacky je hoeft je mand niet te delen" Zei Mickey met een zucht. Na uren gezocht te hebben vond ze eindelijk een bed. Nou ja, Zonder deken. Ze liet het bed nog even staan en liep verder. Daar zag ze een grote kar en een mediecijn kastje. Mickey glimlachte en tilde het medicijn kastje in de kar. Gelukkig was hij niet zo heel erg groot en zwaar. Opeens rende Blacky weg achter een heuvel van vuilnis. Verbaast rende Mickey achter hem aan. Daar lag Een cyperse vrouwtjes kat met drie kittens. Een witte, Een grijze, En een bruine. Mickey zag dat Blacky de kittens al in de kar zette samen met de vrouwtjes kat. Mickey glimlachtte en zei "Goed dan, ze mogen blijven." Blacky leek erg blij te zijn. Mickey trok de kar met het kastje en haar katten naar het bed dat ze had gevonden. Met moeite tilde ze dat ook in de kar nadat de katten even waren uit gestapt. Weer rende Blacky weg en kwam terug met een deken van bont. Goedzo blacky! Even later toen ze terugliepen waren Blacky en de vrouwtjes kat de kittens aan het wassen. Mickey liep naar de vrouwtjes kat toe en aaide haar. "O,ja jij en je prachtige kittens moeten nog een naam hebben! Umm eens denken. Nyan? Ja Nyan! EN de witte kitten., Cloud! De grijze kitten, Gray. En de bruine, Brownie!" Toen ze terug liep met de kar met spullen zag ze kaarsjes in de vorm van katjes! Die nam ze ook maar mee. Eenmaal bij haar holletje aangekomen instaleerde ze haar spullen. Toen hoorde ze iemand buiten.



Gast reageer niet het is alleen voor Alice

Alice zat zwijgend naar de sterren te kijken, Mickey had haar verteld dat ze vanavond moest komen intrekken. Ze was behoorlijk opgewonden, maar ook best bang. Wat als het haar niet lukte om te leren? Wat als ze nu faalde? Zuchtend stond ze even op en rekte zich uit. Het was alweer een tijdje geleden dat haar familie verscheurd was door een kudde vampieren. Ze wist nog steeds niet waarom zij, van iedereen in haar familie, moest blijven leven. Ze wist niet welke reden er achter haar transformatie zat. Ze zuchtte weer en liep toch stilletjes richting Mickey's huis. Haar ogen waren op de grond voor haar voeten gericht, niet dat er iets fout maar toch voor de zekerheid. Ze wilde haar kleding graag nog schoon houden, het zou er wel een beetje slordig uitzien als ze met vieze kleren aankwam zetten. Ze zuchtte weer en naderede nu echt Mickey's verblijfplaats en bleef even staan. Ze twijfelde een betje of ze zomaar naar binnen mocht gaan, even zuchtte ze weer en liep toen naar binnen. ''Hallo Mickey,'' sprak ze zacht en keek naar haar mentor. Toen viel haar blik op de moederpoes met kittens. Onmiddelijk werden haar ogen groot van vertedering. ''Wat een schatjes!'' Zei ze bewonderend en stapte voorzichtig naar voren, maar keek wel uit dat ze niet te dichtbij kwam. Je wist maar nooit hoe beschermend een moeder kon zijn. Net zoals haar eigen moeder, die had haar kinderen nooit waad laten doen, en in de nacht van de aanval had ze haar kinderen met al haar kracht verdedigd. Maar het was haar niet gelukt haar familie te redden...