New blood

Vyndi sprong grommend over het bloedrode spijlenhek van het Vampiers kamp en landde soepel op de grond. Ze veegde soepel het bloed van haar wang af en glimlachte. Het leek er op alsof zij alleen in het kamp was. Iedereen was zeker nog jagen. "Opnieuw ben jij de snelste Vyndi." Zei ze lachend tegen zichzelf. Ze ging op de grond zitten tegen de kleffe en natte spijlen en zuchtte. Ze was naar het sterfelijken gebied geweest en had zich daar flink uitgeleefd. De anderen zochten zeker hopeloos naar een Zeemeermin. Vyndi kon niet ontkennen dat ze Zeemeerminnen heerlijk vond. Ze zou alleen niet zomaar op ze jagen. Sterfelijken waren makkelijker te vangen. Ze keek even naar haar hand. Hij zat nogsteeds onder het bloed, ze likte hem af en glimlachte bij de gedachte van de doodsbange sterfelijke die zij recht in zijn ogen had aangekeken voor ze had toegeslagen. Ze hoorde opeens een lichte dreun. Er was nog iemand. Vyndi keek in het duister en glimlachte. "Goeie jacht gehad?" Riep ze licht naar de Vampier en wachtte op zijn antwoord.

(only Joey and Raven
het faalt maar was
ff inkomen in Vyndi)

Raven kwam een binnen en zag Vyndi. "Goeie jacht gehad?" Vroeg ze zacht aan hem. Raven antwoorden niet en liep door hij kijk heel even om naar Vyndi en ging verder op zitten hij keek naar het hek en wachte tot er meer binnen kwamen. "Ik hoop dat hun wel een goede jacht hadden.." dacht Raven. Hij keek even naar Vyndi en daarna weer naar het hek.

Joey rende door het bos. 'NEEEEE' Zei een krijsende stem. Joey rende. Er rende een tweebener door het bos. Dom dat er mensen hier kwamen. Joey rende flak achter het meisje. Hij greep haar schouder en beet in haar. Het bloed voelde hij in zijn mond stromen. Heerlijk zo'n maal. Zeemeerminnen waren ook erg lekker, maar hij had geen zin om de hele avond te verspillen aan iets wat hij de dag ervoor al gegeten had. één keer in de week at hij zeemeermin, of ging hij er naar op jacht! Na zijn avond eten rende hij naar het kamp. Hij sprong over het spijl hek. 'Goede jacht gehad?' Vroeg hij. Hij liet zich naast Vyndi zakken, tegen det spijle aan. 'Wat heb je gevangen?' Vroeg hij. De nacht was warm. Het was vollemaan.

Raven liep zo aan haar voorbij en ging grommend aan de andere kant van het kamp zitten. Ze zuchtte, hij mocht haar gewoon niet, dacht Vyndi. ''Goede jacht gehad?'' Vroeg een stem haar, Vyndi keek omhoog en zag Joey die zich naast haar op de grond liet zakken. Vyndi knikte afwezig toen hij verder vroeg. ''Wat heb je gevangen?'' Vyndi glimlachte. "Ik heb de Zeemeerminnen voor de andere gelaten en heb me gestort op de Sterfelijken." Vyndi keek glimlachend naar Joey en zuchtte. "En Jij?" Zei ze glimlachend terwijl ze naar de andere kant van het kamp keek. Raven zat nogsteeds aan de andere kant van het kamp. "Wat is er met hem?" Fluisterde Vyndi en knikte in de richting van Raven.

"Ik heb de Zeemeerminnen voor de andere gelaten en heb me gestort op de Sterfelijken." Zei Vyndi. Ze lachte en zuchte daarna. Joey woe wat zeggen, maar er werd wat gevraagt. "En Jij?" Zei Vyndi, terwijl ze richting Raven keek. Raven was wat chagerijnig. Joey schude licht haar hooft. Nou ja, het zal vanzelf wel goed komen, en anders maar niet! Hij keek even naar Vyndi. "Wat is er met hem?" Fluisterde Vyndi. Ze knikte licht richting Raven. 'Ik heb geen idee, maar ik zou je er maar niet al te veel druk over maken, het zal wel vaker zo zijn' Fluisterde Joey terug. Hij glimlachte richting Vyndi. Vyndi was altijd wel aardig! Raven was tot nu toe echt een jongen waar hij vaak mee praten. Mischien was hij wel heel aardig, maar ze zagen elkaar niet vaak, maar als hij zo doet dan hoeft het van hem ook niet dan moet hij lekker zijn gamg gaan en hem ook zijn gang laten gaan en that ist!

'Ik heb geen idee, maar ik zou je er maar niet al te veel druk over maken, het zal wel vaker zo zijn' Fluisterde Joey naar haar. Vyndi kon het niet laten om een glimlach op haar gezicht te krijgen. "Achja, sommige zijn nou eenmaal altijd sacherijnig." Grapte Vyndi luchtig tegen Joey. Ze was vrolijk voor de verandering. Ze had een goede jacht gehad en voelde zich goed. Normaal was zij altijd op zichzelf. Maar iets in haar maakte haar gelukkig. Ze zuchtte en rekte zich uit. Ze deed haar handen achter haar nek en staarde naar de lucht. De zon kwam op en er heerste perfecte stilte op dit moment. Ze keek even zijdelings naar Joey en glimlachte half. Terwijl ze rustig opstond.

"Achja, sommige zijn nou eenmaal altijd sacherijnig." Grapte Vyndi. Joey lachte. Iets op dit moment was perfect! Hij kende Vyndi al lang. Het was een lieve geweldige vampier meid. Hij lachte lief naar Joey. Dit voelde vreemd. Dit moment het was gewoon perfect! De zon stond op Vyndi die op stond. Haar gizicht glimde in de zon. Joey stond ook op. Zijn hand raakte haar gezicht. Hij duwde zijn lippen op die van Vyndi. Het proefde nog bloed wat op haar liep zat. De warme adem van Vyndi vulde zijn mond. Het moment was voorbij. Hij wist niet hoe hij moest reageeren. Want hoe zou Vyndi reageren? Hij wist niet of Vyndi iets voor hem voelde...

Vyndi voelde Joey's koude hand op haar wang en voor ze iets kon zeggen drukte hij zijn lippen op de hare. Ze verstarde van schrik en hij haalde zijn lippen van de hare. Ze bleef verstijfd staan en keek in zijn ogen. Hij leek net zo verbaast te zijn over wat er zojuist gebeurd was. Heel even keken Vyndi's ogen schichtig naar Raven die nog in de schaduw zat. Vyndi's ogen schoten terug naar Joey en keek hem opnieuw diep aan. Ze opende haar mond een klein beetje en legde haar hand op zijn gespierde borst. Ze bracht haar mond naar de zijne en voelde hoe hun lippen versmolten in het moment. Zijn zachte lippen voelden als satijn op de hare en het moment leek eeuwen te duren. Ze sloot haar ogen en bleef in dezelfde houding staan.

Toch was het een geweldig moment. Joey was echt super blij, toen hij aan voelde dat Vyndi het zo ook voelde. Ze voelde haar had op zijn gespierde bos. Hij glimlachte even naar Vyndi. Hij voelde Vyndi's lippen op de zijne. Hij sloeg zijn arm om haar heen, en streelde met zijn andere hand door haar haar. Hij voelde dat hij Vyndi's tong raakte. Het moment was heerlijk en leek eeuwig te duren.hij glimlachte lief naar Vyndi. Dit was zijn eerste echte liefde. hij kon zich nooit aan iemand binden, maar het was in één klap veranderd. Hij wou nu echt alles voor geven, om hier meer van te maken dan alleen vriendschap!

Vyndi kon het nogsteeds niet goed bevatten. In enkele minuten was hun hele relatie veranderd, van vriendschap in liefde. Vyndi voelde nogsteeds haar hand op de borst van Joey liggen en ze glimlachte verlegen. Zijn diep blauwe ogen staarde haar gelukkig aan en zij staarde gelukkig terug. Uit automatisme legde ze haar hoofd op zijn borst en voelde hem ademen. Opnieuw sloot ze haar ogen en zuchtte glimlachend. Ze wist dat Raven nogsteeds aan de andere kant van het kamp zat maar het maakte haar niet meer uit. Al wat haar nu uitmaakte was Joey. Haar ogen bleven gesloten terwijl ze bedacht wat ze nu moest zeggen, ze kon niet meer op woorden komen, zo gelukkig voelde ze zich nu. Al wat ze hoopte was dat dit geluk lang bleef.

Joey staarde gelukig in de mooie ogen van het mooiste meisje ever! Hij voelde haar hooft op zijn borst. Hij sloot zijn gespierde armen op haar heen, en glimlachte. Hij wreef over Vyndi's gezicht. En keek haar glimlachent aan. Het was allemaal wel vreemd even geleden waren ze goede vrienen, en poef nu was het liefde. Niet dat hij er problemen mee had, integendeel! Hij zal het niet anders willen! Hij drukte een kus op haar voorhooft. 'Ik hou van je' sprak hij. Zijn ogen glinsterde van blijdschap. Hij keekrecht in de ogen van Vyndi. Hij kon in haar ogen altijd al wegdromen maar voeger kon hij er geen tevoelens aan vast maken!

Raven stond op en liep weg even keek hij om naar joey en vyndi hij dacht altijd al dat hun iets zouden krijgen om ze vaak bij elkaar waren, joey was altijd l een geweldige jongen en vyndi een geweldig meisje voor hem.hij zij"ik ga jagen.", hij liep naar het hek en sprong er over heen.Hij keek naar het bos en liep er heen opzoek naar mensen want hij had dorst. Toen hij ver in het bos was kon hij het kamp al niet meer zien. Het bos was altijd al zo donker, met monsters die je beter niet tegen kan komen.Er waren een paar dorpen er rondom heen, de eerste was altijd makelijk om mensen te mensen te bijten en de andere waren heel goed bevijligd. Maar de meeste vampieren gingen naar het meer voor De zeemeerminnen(en of mannen), natuurlijk had je weinig kans om er een te vangen.

(Raven is nu officieel weg voor een paar posts
maar komt zeker terug >:I)

Vyndi voelde de zachte lippen van Joey op haar voorhoofd. Ze voelde hoe ze straalde in het licht dat wonderbaarlijk eens op hun kamp scheen terwijl Joey zacht sprak. "Ik hou van je." Vyndi voelde hoe alles in haar licht voelde. "Ik hou ook van jou Joey." Stamelde ze zacht. Ze wist niet goed wat te zeggen, ze had dit gevoel nooit gekend, laat staan beschrijven. Alles in haar schreeuwde om Joey zo dicht mogelijk bij haar te houden. "ik ga jagen." Hoorde ze verderop een stem zeggen. Het was Raven geweest die over het hek sprong en het bos in verdween. Vyndi keek opnieuw naar Joey en drukte haar mond nogmaals tegen de zijne. Ze voelde licht zijn tong en ze versmolt bij zijn aanrakingen. De kus leek opnieuw eeuwig te duren, voor Vyndi kon het niet lang genoeg duren. Dit was al wat ze nu wou. Een op een staan met Joey. Ze voelde zijn zachte maar toch sterke handen op haar rug en zijn gehele lichaam dicht tegen de hare. Ja dit was alles wat ze wou.

"Ik hou ook van jou Joey." Zei Vyndi zacht. Joey glimlachte en wreef over haar haar. "ik ga jagen." Hoorde Joey achter aan het kamp Raven zeggen. Hij hoorde het rinkelen van het hek toen Raven er in volle gang overheen sprong. Hij voelde Vyndi haar lippen op de zijne. Zijn tong raakte opnieuw die van Vyndi. Een eeuwen lekende durende langen kus, waar vonken van af vlogen! 'Wil je zo ook nog gaan jagen?' Vroeg Joey terwijl hij met zijn hand door haar glanzende haar ging. Zelf maakte het hem niet uit, er kon nog wel wat bij! Er liepen et volle maan altijd de meeste tweebener tieners in het bos! Door weddenschappen nezo. De mensen die zeggen dat ze het durven, worden nooit meer terug gezien! Bloed is het laatste spoor van de gene die zig in dit deel van het bos waagde!

Toen ze eindelijk van elkaar loslieten bleef Vyndi's hand op zijn borst. Ze keek hem aan en glimlachte. Ze wou opnieuw haar lippen op de zijne drukken toen hij haar een vraag stelde. ''Wil je zo ook nog gaan jagen?'' Stelde Joey zacht voor. Ze keek hem opnieuw aan maar bleef met haar hand op zijn sterke borst. Het zou wel lekker zijn, er liepen veel sterfelijke tieners, zo was zij ooit jaren geleden geweest. Een vampier die niet veel later door Vyndi's oude familie waarschijnlijk was vermoord had haar meegenomen. Hij had vast iets in haar gezien dacht ze grimmig. Ze wist niet meer waarvoor ze daar had gelopen. Maar sindsdien keerde ze enkel terug naar die plek om te jagen. Haar dorst te stillen. Vyndi kwam snel terug naar het heden en keek naar haar hand op Joey's borst. Ze glimlachte en haar instincten kwamen terug. Ze kuste hem snel op zijn mond en sprong in volle vaart over het hek heen. Ze rende een stuk en bleef tussen een klein groepje bomen in het kabouter territorium waar de sterfelijke ook woonde staan wachten op Joey. Ze ademde de frisse lucht in van jong bloed en glimlachte vals. Ze had al vaker met Joey gejaagd, maar vannacht zou speciaal zijn.

(we blijven hier wel gewoon posten
denk ik )

Vyndi drukte een kus op zijn mond, en rende weg. Ze sprong behendig over het hek en rende het bos in. Joey bleef even staan. Ze was goed! Hij begond te sprinte. Hij haalde Vyndi snel weer bij, maar ze stopte. Er hing een lekkere geur van jong bloed in de lucht. Hij dacht aan de mooie tijd als mens. Hij miste soms de tijd dat hij met een hele groep ging feesten, maar als het kon, zou hij het niet anders willen als dat het nu was. Als hij Vyndi in zijn mensen tijd had ontmoet, hadden ze na een dag al wat gehad, maar in zijn vampieren leven, had hij daar geen behoefte aan gehand. Vampier worden veranderd je leven, je menier van doen, je gevoel, je liefdes leven, ALLES! Soms is dat jammer en soms niet. zijn leven was prima zo! Maar als hij nu een mens was geweest zag hij er nu uit als een oude man van 67, nu kon hij lekker zijn ligaam houden van toen hij 18 was, en hij voelde zich ook nog gewoon 18! Hij was king van de vampieren! Eigenlijk zou hij er toch niet aan moeten denken aan de mensen wereld? Hij wist het even allemaal niet meer, nu met Vyndi voelde hij zig weer dat jongetje van 18 wat nergens bang van was, en naast het beste meisje van de wereld liep! Alles voelde zo anders nu! Zo mooi, en magies. Als of zijn mooie verleden weer heden werd. Al was het nu ook mooi en meestal mooier als toen hij mens was, miste hij het op somige momenten toch wel! Hij kon de vette hamburgers en friet weer ruiken waar hij altijd zo dol op was. Nu luste hij het mischien niet meer, maar toen wel! hij had nu eigenlijk niet zo'n honger meer, maar het ging om het mooie moment dat hij samen met Vyndi een mens zou op drinken en alleen de laatste druppels over zou latten! Hij rook de lucht van een tiener meisje. Hij hoorde haar zacht huilen. Alles riep in hem dat hij het nu niet wou, en dat het niet goed voelde! Dit was gewoon niet het juiste moment om zoiets te doen, te doden! Maar het moest iedere vampier zou het doen, en hij was king! GEWOON KING! Wat moest hij nou? Hij zou wachten tot Vyndi wat deed, mischien kwam zijn vampieren instinkt terug... Hij zou het zoiezo morge wel terug hebben! Hij wist het zekker! Hij glimlachte lief naar Vyndi, en streelde door haar mooie glansende haar. Toch bleef het in alle mogelijkheiden de mooiste nacht van zijn leven!!

Joey kwam naast haar lopen en ze pakte glimlachend zijn hand. Dut was een mooie avond. De maan scheen hoog aan de hemel en verlichtte hun huid schitterend. Ze zuchtte gelukkig en keek naar Joey die in gedachte verzonken leek. Ze zuchtte even en keek naar de volle maan. Het was precies zo'n nacht geweest. 60 jaar terug. De nacht dat ze achter de verradelijke ziel van de mensen kwam. Hij had gekregeb wat hem toe kwam. Daar was Vyndi zeker van. En het gat dat hij had achtergelaten was gevuld door Joey. Oppeens hoorde ze een meisje huilen. Niet ver van hun vandaan. Ze keek naar Joey die wachtte op wat zij zou doen. Vyni keek wijfelend in de richting van het geluid. Al haar instincten vielen weg toen ze de schaduw van het meisje zag. Kon het exact diezelfde plek zijn als waar zij zo lang geleden had gezeten. De wereld voelde koud om Vyndi heen terwijl ze in de richting van het meisje liep. Ze liet Joey's hand los. Als een bezetene liep ze verder, dichter op het meisje af. Dichter op haar verleden af.