Fresh blood..

Vyndi liep in haar welbekende zwarte cape met grote kap in de richting van het kasteel. Ze had dit afgesproken met hem, voor de goede vrede had hij gezegd. Al wat zij er in zag was haar dorst te stillen. Ze keek omhoog naar het stenen gebouw en zette simpel haar handen in de groeven. Behendig klom ze naar boven tot ze bovenin kwam. Ze kroop door het raam en keek de kamer rond. De King was er zeker nog niet. Ze ging zitten op het grote hemelbed dat midden in de kamer stond en ze deed voorzichtig haar cape uit. Ze had voor de zekerheid maar een bloedrode jurk aangedaan. Mochten er ongewende gasten komen, konden ze het bloed niet opmerken op haar jurk. Ze gooide haar cape over een stoel in de hoek en keek even naar haar nagels. Ze blies het stof er af en zuchtte. De enigste onder haar soort die wist dat ze zich voedde op de King was Raven. En dat wou ze graag zo houden. Ze hoorde de deur kraken en sprong op. Ze verstopte zichzelf veilig in de schaduwen van een van de hoeken van de kamer en wachtte op degene die binnen zou komen.

Aramiro was nog lang niet op de plek waar Vyndi ondertussen was. "Dit harnas piept." ,murmelde hij nors. Hij liep wel richting het kasteel ,maar blijkbaar had Vyndi niet met hem ,alias haar-nieuwe-maaltijd te doen. Hij had zijn helm onder zijn arm en floot vrolijk. Het leek wel een beetje de Rattenvanger van Hamelen. In de verte zag hij het kasteel. Maar hij had eigenlijk geen zin om terug te gaan. Iets trok hem ernaartoe ,en dit keer was het geen overheerlijk eten van de kok.

Jasmyn was als gewoonlijk al in het kasteel en was eigenlijk al bijna toe aan haar slaap maar ze herringer zig dat ze het bloed van Vyndi er af moes halen voordat ze er echt voor besluit om te gaan slapen en ze moes toch wachten op haar king. Ze pakte al haar mesjes en ging naar de slaap kamer om ze daar schoon te maken. Ze ging rustig op het bed zitten en luisterde onder tussen naar een viool die een van haar werksters speelde en maakte eerst haar zwaard schoon. Ze dee mee op de toon van de muziekspel die door de kamer versprijde en sloot haar ogen tegelijk en focuste op haar zwaard die ze helemaal boende.

Het was zo'n doodsaaie dag. Eigenlijk zou hij nu liever naar de taverne gaan ,maar hij had zijn dame beloofd vroeg terug te zijn in het kasteel. Er waren eigenlijk wel een miljoen dingen die hij kon bedenken om te doen. Naar de wacht gaan ,vanaf de muren hulpeloze kabouters schieten. Bij de gedachte eraan moest hij wijd grijnzen. Een boer kwam op hem af en vroeg waarom hij zo blij was. Het antwoord luidde :"Omdat ik een dode kabouter voor me zie." De simpele boer vroeg hem of een dode kabouter geen ongeluk bracht. Hij wilde hier niets tegen inbrengen omdat het hoe dan ook zou klinken alsof hij de boer een boerenkinkel vond. Dus hij wuifde de vraag weg en stevende weer op het kasteel af.

Vyndi hielt haar adem in bij het zien van Jasmyn. Ze ging zitten op exact de plek waar Vyndi net had gezeten. Vyndi kroop nog dichter tegen de hoek aan. Niet omdat z bang was, maar ze wou gewoon niet dat de Queen haar zag. Ze keek naar het balkon dat open stond en sloop zo stil als mogelijk naar het balkon. Ze wist dat ze geen geluid maakte maar alsnog maakte Vyndi zich licht druk. Waarom moest ZIJ nou weer komen en haar avondmaal verpesten. Ze sloop het balkon op en ging op het uiterste randje zitten. De zon ging langzaam onder en Vyndi zuchtte licht. Het was een schitterende zonsondergang. Ze keek rond en zag de gestalte van Aramiro aankomen. Ze zuchtte licht van opluchting en wachtte rustig terwijl hij steeds dichter op het kasteel af kwam. Haar oren stonden op scherp voor Jasmyn die binnen zat. Ze bleef een paar minuten zitten tot ze van achteren opnieuw de deur hoorde opengaan. Ze draaide zich licht om om te zien of er iemand binnen kwam of naar buiten ging.

Hij was eindelijk binnen ,hoewel hij geen zin had om naar boven te klimmen. Hij ging naar de smidse in het kasteel en deed zijn harnas uit. Toen hij eenmaal in zijn tuniek stond ,liep hij naar boven ,de trappen op. Hij deed de deur open ,en de eerste die hij zag was Vyndi. Direct daarna zag hij Jasmyn. "Mogen de goden me helpen.." ,klonk het zachtjes.

Jasmyn luisterde niet meer ze zag dat Aramiro binnen kwam en lachde maar ze zag dat hij ook wat anders zach en keek snel naar het balkon. "Vyndi" mompelde ze en lied hara hand gerust naar haar werp mesjes zakken en haar andere hand naar haar dolk de waarschuwing was dus niet genoeg nu zou het het meenes worden. Ookal zou ik sterven dacht Jasmyn doe ik het uit bescherming voor iemand waar ik van hou. Ze zuchte en stond op en sprak met nog een aardige stem. "Kom je weer alleen voor het bloed." Zei ze gerust en ze pakte haar werp mesjes beet en wachte af.

"Kom je weer alleen voor het bloed." Hoorde ze Jasmyn's stem zacht zeggen terwijl die zich omdraaide. Vyndi zag dat Jasmyn's hand naar haar werpmesjes ging. Ze lachte vals en kwam naar binnen gelopen. "Wil je me nou echt vermoorden? Ik denk dat voor de lieve vrede tussen de Vampiers en Ridders dat niet bepaald goed is toch Jasmyn. " Ze keek schuin naar dat meisje en daarna naar Aramiro. "Bovendien is er een afspraak gemaakt. Ik denk niet dat jij die afspraak kan teniet doen Jasmyn. Tenzij je een oorlog wil die niet te winnen is?" Ze keek serieus naar Jasmyn. Ze was nu compleet serieus. Ze wou haar avondeten en ze zou het krijgen ook. Ze rekte zicht nogmaals uit en ging gemakkelijk zitten in de sofa die in de kamer stond. Ze keek van Jasmyn naar Aramiro. "Komt er nog wat van?" Ze vouwde haar handen samen en sloeg haar benen over elkaar terwijl ze wachtte op het antwoord van een van de twee.

Aramiro was vernederd :Hij had ergens anders moeten afspreken. "Ik kom al.." ,zei hij. Hij ging naast Vyndi zitten. "Zoals een beroemde schrijver ooit zei :'Veni ,Vidi ,Vyndi.." ,zei hij glimlachend. Hij stak zijn pols uit en lachte duister. "Voor de vrede.." En hij wachtte zijn lot af ,zoals het hoort.

Jasmyn vond het niks aan staren en rende naar Aramiro en schudde haar hoofd. "Kan het niet op een andere manier vrede dit is niet de oplossing, dit is alleen haar oplossing om haar honger te stillen en niet voor vrede." Ze trekte aramiro pols weg en sleurde hem mee ana de andere kant van de kamer "Zo wil ik geen vrede!" Jasmyn pakte haar mes en ging in de houding staan. "vyndi ik wil een andere manier van vrede maar niet zo je lust alleen ej dorst maar van binnen ben ej gewoon harteloos dat je het doet, ik wil zo geen vrede met de vamps niet als iemand steets half word leeg gezogen." En Jasmyn keek boos naar Vyndi "zoek een ander iemand voor je behoeftes maar niet hem." Jasmyn bleef met een kwade blik in haar ogen en keek haar strak aan.

Vyndi stapte overeind en klapte licht in haar handen. Ze keek naar de pols van Aramiro die op dit moment door Jasmyn werd vastgehouden. "Naïef kind dat je toch ook bent." Ze liep naar Jasmyn en ging vlak voor haar staan. Ze was ongeveer net zo groot als haar, alleen veel gespierder. Ze duwde licht tegen haar nek haar weg van Aramiro. Ze liet geen spoor van agressie zien in de duw. "Richt je op je eigen dingen meid. Laat dit maar aan ons over." Ze keek duister naar jasmyn en trok haar hand van Aramiro's pols los. "Je mag dan wel van hem houden, maar dit is belangrijker. " Ze sprak werkelijk harteloos en gromde. Ze richtte zich op Aramiro en kwam met haar mond bij zijn oor. "Begrijp me niet verkeerd, deze afspraak blijft staan. Maar volgens mij houd ze van je." Vyndi kwam overeind en glimlachte naar hem.

Hij ging lichtelijk geïrriteerd achter Jasmyn staan. "Kijk ,ik moet dit doen. Onderhandelen is niet mogelijk." Hij gaf een kus in haar nek. Hij liep terug naar Vyndi. "Ik haal haar nog wel over." ,zei hij koel en vervolgens liep hij naar zijn kast. Hij pakte daar een kruisboog uit en gooide die naar Vyndi. "De beste kwaliteit. Probeer maar een zeemeermens te vangen en zuig die dan maar lekker leeg." Daarna duwde hij haar richting balkon en wachtte tot ze zou springen en op weg zou gaan naar de zee.

Jasmyn keek naar aramiro die Vyndi weg duwde "Ik wil niet zo vrede." En Jasmyn keek weer naar Vyndi met een boze blik "Ik vecht liever voor me vrijheid dan zo." mompelde Jasmyn die naar Vyndi loopte en knikte overtuigd dat ze er voor wou vechten. "Vyndi ik vecht liever voor de vrede dan dat je iemand gaat leeg zuigen waar ik veel van hou." Jasmyn keek nog naar Vyndi en zei "Blijf gewoon van hem af en laat ons met rust ga de zeemerminnen afslachten wezen zonder hart." Jasmyn bleef tegen over Vyndi staan en bleef kijken wat ze zou doen.

Vyndi gromde en deed een stap naar achteren. Ze nam de kruisboog niet aan gen gromde. "Dit word gezien als verraad Aramiro, dat weet jij ook. En van jou betreft Jasmyn, ik zou je veiligheid niet zeker meer zijn. De vrede is over. Hou er maar rekening mee dat de Vampiers jullie verraad betaald zetten." Ze sprong weg uit het raam en liet haar cape achter. Het boeide haar niet eens meer. Dit was verraad en ze zou het bestraffen.

(omg kortje O.o
maar Vyndi is
voorlopig weg)

Jasmyn kreeg tranen in haar ogen ze wou het alleen goed ze wou alleen iemand beschermen waar ze van hield en rende het kasteel uit om hem tegen te houden. "Aramiro het kan anders."en rende zo snel mogelijk met haar tranen op haar gezicht naar hem toe en hield hem tegen met een knuffel "Het moet anders kunnen Aramiro ik hou van je en ik wil niet dat je bloed drinkt geef me een kans om een andere manier om vrede te vinden alles behalve dat ze jou langzaam op slurpt of je haar persoonlijke donor ben" Jasmyn lied hem niet meer los met betraande ogen en probeerde al haar kracht in te zette om hem tegen te houden. Ze had pijn maar gaf het niet er moes een andere manier te zijn voor vrede dat moet.

Hij tilde haar simpelweg op en zette haar aan de kant. "Als dit de manier is ,dan zei het zo. Dit is wat ik moet doen. Dát of het kamp aanvallen. Maar dat zou regelrecht duizenden mensen het graf in jagen en de vampiers nog steeds hun zin geven." Als een echte strateeg ging hij verder. "Als dit mijn Omega moet worden ,dan is dat zo."

Jasmyn rende weer naar hem toe en hield hem weer op zijn plaats "ookal zou je haar de zin geven dan zou ze nog steets kunnen aanvallen ookal geef je eigen bloed. Aramiro ik ben er tegen ik geef te veel om je ik wil niet dat je het doet zo wil ik geen vreden zo, ik laat me liever ophangen dan dat er zo vrede komt." Jasmyn bleef snikend voor zijn neus en probeerde hem tegen te houden "Aramiro een echt leider laat zig niet onder de voet lopen dat doe jij nu wel je word haar slaafje ik wil het niet ze moet maar een andere manier zoeken!"

Jasmyn hield hem tegen "er moet iemand anders zijn waar ze het bloed op vreekt ik wil hem of haar zoeken anders wil ik geen vreden ik beslis ook voor het land en niet alleen jij." Zei Jasmyn en hield hem tegen haar eigenwijsheid zou hem tegen houden dat wist ze vast beraden ze zou het vol houden voor de vreden voor elke mens op een goede manier

Ze zag uit de schaduwen de twee gedaantes staan. Ze had zich stil gehouden in de schaduwen kijkend naar de twee. "er moet iemand anders zijn waar ze het bloed op vreekt ik wil hem of haar zoeken anders wil ik geen vreden ik beslis ook voor het land en niet alleen jij." Bij die woorden stapte ze uit het duister en in het zonlicht. "Er hoeft niemand gezocht te worden of vermoord. " Ze keek verdrietig naar de ader in Aramiro's nek daarna richtte ze zich weer op de twee. "Ik ben niet compleet harteloos Jasmyn." Ze richtte zich weer op Aramiro en zuchtte. "Laat de vrede tussen Vampiers en Ridders blijven. Er hoeft geen schuld meer voor worden ingelost. " Ze zuchtte pijnlijk en draaide zich om. "Maar als je ooit nog van wat bloed af wilt, weet je me te vinden." Ze kreeg een traan in haar oog en zuchtte opnieuw terwijl ze wachtte op de antwoorden van de twee.

Rustig leip hij naar Vyndi toe. "We horen gastvrij tegenover jullie te zijn." ,zei hij terwijl hij haar een knuffel gaf. "Voor jou is mijn bloed altijd gereserveerd. Voor de rest is er in tijden van nood altijd een dier voor ieder beschikbaar. Wij zijn buren en we moeten samenwerken." Het viel hem nu pas op dat een klinknagel uit zijn harnas pijnlijk in haar rug prikte. Hij nam een paar passen achteruit en wachtte tot een van de dames iets zou beslissen te zeggen.

"Vyndi je kunt altijd iets anders pakken dan Aramiro maar een oorlog zou niemand wat goed laten we elkaar maar gwn met rust laten dat lijkt me gewoon het beste. We horen gastvrij te zijn maar bloed van iemand opzuigen voor een soort losgeld ging te ver ik wil Aramiro met em leven verdedigen laat het gewoon stil dan gebeurd er ook niks." Jasmyn keek de vampier aan en schudde de hand en draaide were om naar Aramiro "Ik wil niet dat ej bloed word opgezogen me liefste dan ga ik liever dood." Jasmyn wachte op Vyndi tot dat zei iets zou zeggen.

Aramiro was ondertussen heel stil geworden. Hij riep een wyvern en bond een briefje eraan vast ~Aan Raven ,Ik daag u weer uit voor een partij schaak in de taverne. Ik hoop dat dit bericht aankomt en dat ik u kan verwachten daar. Allerbeste groeten ,Aramiro Aymondrah~ Hij drukte het zegel erop en stuurde het kleine draakje weg naar het kampement. Daarna liep hij fluitend weg naar de taverne.

(Aramiro is weggggggg)

"Vyndi je kunt altijd iets anders pakken dan Aramiro maar een oorlog zou niemand wat goed laten we elkaar maar gwn met rust laten dat lijkt me gewoon het beste. We horen gastvrij te zijn maar bloed van iemand opzuigen voor een soort losgeld ging te ver ik wil Aramiro met em leven verdedigen laat het gewoon stil dan gebeurd er ook niks." Sprak Jasmyn zacht en Vyndi glimlachte terwijl haar hand geschud werd. Jasmyn richtte zich tot Aramiro en zei wat. Vyndi wachtte geduldig tot ze uitgesproken was en richtte zich op de bijden Ridders. "Jasmyn, Aramiro. Liefde is sterk geloof me, ik kan het weten. " Ze draaide zich om en zuchtte nog een maal. "Aramiro, je kunt Raven en mij zeker nog eens in de Taverne verwachtten. Jasmyn, misschien zal er ooit nog iets van vriendschap tussen ons ontstaan, ik mag je wel. " Met die woorden rende ze weg in de richting van haar kamp.

(topic gesloten met slotje BAM)